หัวใจอายุสั้น
รวมเรื่องสั้นที่อยู่ในภวังค์ค่ะ โดยกำหนดการต่างๆเราอาจศึกษาและคาดการณ์ได้ แต่เรื่องความรัก เรื่องของหัวใจ นั้นคล้ายกับความไม่แน่นอนของชีวิต ถ้าเกิดมาอายุสั้นจุดดับของชีวิตขาดลงเหมือนเทียนที่ไส้หมดไฟก็ดับลงสิ้นเช่นนั้น แต่ถ้าหัวใจอายุสั้นก็เปรียบไฟที่ไหม้อยู่ในใจตลอดเวลา รีแสงวูบวาบแทบจะดับกลับมาติดไหม้ต่อให้วายวอนยังสะท้านต่อไปไม่จบไม่สิ้น
Tags: หัวใจ ความรัก กินใจ
ตอน: นกกินปลา
การอยู่ร่วมกับศัตรูที่รู้ด้านเลวร้ายของเราเพียงด้านเดียว มันช่างไม่ยุติธรรมเอาเลย เรื่องราวของปลาและนกอาจตอบคำถามนี้ได้
นกผู้หญิงที่ชอบสีเขียวแทนที่จะเป็นสีฟ้าอันกว้างใหญ่ที่ใช้โบยบิน เธอแลดูเป็นผู้ใหญ่กว่าใครแต่เธอไม่เคยอยู่ในสายตาของปลา ชื่อสัตว์นำ้ที่ห่างไกลกันมากเหลือเกิน นกล่องลอยบนท้องฟ้า ส่วนปลาแหวกว่ายอยู่แต่ในน้ำ แม้จะลืมไม่ได้ว่าบางครั้งนกก็กินปลาได้เหมือนกัน นกรู้ตัวไวและมีสัญชาตญาณ ส่วนปลาก็รู้น้ำขึ้นน้ำลง ปลาชอบสีชมพูแต่มักบอกว่าชอบสีฟ้าเพราะเกิดวันศุกร์ คนเกิดวันศุกร์ต้องสีฟ้าทั้งที่ไม่มีเหตุผลนักต่อการฝืนใจครั้งนี้
นกและปลาเรียนม.ต้นมาด้วยกัน และถูกคัดเลือกในมาอยู่ห้องพิเศษร่วมกับเพื่อนใหม่ๆทั้งห้อง
นั่นเป็นการต้อนรับช่วงชีวิตม.ปลายแท้ๆ ในความคิดของนกเธออยากประกาศให้คนทั้งโลกรูู้ว่าเธอทำได้ ไม่ต้องตั้งใจแต่หัวไวกว่าใครก็ว่าได้ ส่วนปลาที่รู้ตัวอยู่เพราะตั้งใจไว้มากเธอได้รับเลือกอย่างไม่ต้องครหา เพียงแต่ดูรายชื่อปลาถึงกลับสะอึกเล็กน้อยที่เหนือชื่อของเธอเป็นชื่อของนก นกที่ปลารู้ว่าเธอไม่ชอบหน้าตัวปลาสักเท่าไร นกยืนยิ้มมุมปลาอย่างเสียไม่ได้ว่าเยาะหรือเฉยๆดีด้วยคิดแล้วว่าเธอก็มาจนได้ ปลาก็ไม่ได้ไกลเกินเธอเอื้อมถึงหรอก
ห้องเรียนใหม่ทำให้คนโตขึ้นทุกปีซึ่งไม่ใช่เพียงร่างกายเท่านั้น จิตใจก็กำลังผกผันตามเรื่องราวที่เกิดขึ้น สายตาที่ปลามองนก คือทำไมถึงหนีไม่พ้นผู้หญิงคนนี้เสียที ปลาอยากมีชีวิตใหม่ อยากลืมความผิดพลาดในอดีต อยากลืมความเห็นแก่ตัวที่สำนึกได้แล้วในตอนนี้ การกระทำที่ไม่ดีกับเพื่อนเพียงเพื่อต้องการแข่งขัน และต้องชนะเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น
อย่างที่กล่าวไว้ นกรู้จักโลกมากกว่า ด้วยความเป็นลูกแม่ค้าที่สู้ชีวิตมาตั้งแต่เด็กเธอมีสิ่งที่ต้องรับผิดชอบมากมาย นกจึงมองเห็นปลาเป็นเด็กน้อยเอาแต่ใจคนหนึ่งที่มีความไม่จริงใจเด่นชัดเหมือนเคย เธอไม่ได้รักเพื่อนแบบปลาแต่ก็ไม่ได้เกลียด เธอไม่ชอบแต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร คงต้องปั้นหน้าอยู่ร่วมกันต่อไปทั้งสองฝั่ง
ภารกิจแรกของนกและปลาคือการหาเพื่อนใหม่ นกอยากชวนปลากินข้าวกลางวันกันสองคน เพื่อแสดงตัวว่าเป็นเพื่อนกันและไม่จำเป็นต้องสนใจใครอื่น แต่ปลากลับอยากหาเพื่อนใหม่ เพื่อนที่ไม่ใช่นกคนเดียว และอยากปรับตัวให้เร็วที่สุดให้สมกับการปฏิวัติตัวเองที่กำลังเกิดขึ้น ความจริงใจที่นกแสดงออก ต่างจากปลาที่ดูอย่างไรก็เสแสร้งแกล้งทำในความคิดของนก ปลาพยายามดึงดูดคนอื่นด้วยการเข้าหา ด้วยความร่าเริง พูดเก่งและยิ้มเก่ง นั้นเป็นแผนการหนึ่งที่จะทิ้งเพื่อนคนเดิมที่ชื่อนก
ความร้ายกาจค่อยๆแสดงออกเมื่อเริ่มเรียนรู้หนังสือและเริ่มเรียนรู้ความรัก ความจริงใจของนกนั้นเอาชนะใจเพื่อนๆก่อนปลาเสียอีก นั้นรวมไปถึงเรื่องความรักที่รินไหลมาสู้หัวใจของนกแต่ยังไม่ซึมซาบไปสู่ปลา การที่ปลายอมเพื่อให้ได้มาซึ่งมิตรภาพ การยอมกลับดูแปลกประหลาดเกินไปสำหรับเพื่อน คนแสนดีที่ปลาพยายามเป็นกลับไม่เป็นที่รัก นานวันเข้าการอยู่ร่วมกันของนกและปลากลายเป็นขั้วแม่เหล็กที่แสดงออกว่าพวกเธอเป็ขั้วเดียวกัน หันหน้าเข้าหากัน ยิ้มให้กัน แต่พลังภายในหัวใจกลับผลักกันให้ไกลออกไป
ความพ่ายแพ้เจ็บปวดเกิดเมื่องานกีฬาสี เมื่อเจ้าของดวงใจของปลามีตัวตน ปลาคงต้องยิ้มจนเหนื่อยกับการบ้านหัวใจครั้งใหญ่ครั้งนี้ ครั้งแรกที่ปลาแทบไม่มีสติ นั่งคิดนั่งฝันทั้งวันทุกลมหายใจมันสั่นไหวอย่างมีความสุขด้วยความรัก นกที่นั่งอยู่ไม่ไกลแม้ไม่เคยมองเห็นหัวกันแต่ยังสังเกตเห็นถึงความสุขแนบแก้มอมชมพูนั้นได้ แปลกแต่จริงที่นกเริ่มดิ้นรนตามอารมณ์ที่เดือดดาดขึ้นเรื่อยๆ มันไม่ใช่การอิจฉา เธอไม่ได้เกลียดแค่อยากบอกโลกเพื่อตอบสนองความจริงใจจากสุดหัวใจของนก บอกในด้านที่เธอรู้จักปลา ความเลวร้ายในอดีตมันกระเพื่อมในสมอง ความแตกต่างอย่างชัดเจนทำให้รู้สึกต้องทำอะไรบางอย่าง สิ่งที่ทุกคนได้เห็นไม่ใช่ปลา ทุกอย่างคือภาพลวงตา คำพูดเท่านั้นที่ทำได้ คำพูดถึงกันในแง่ร้ายร่ำไปทำให้เกิดโรคนินทาระบาด อาจถึงขั้นทำลายสิ่งมีชีวิตที่เคยอุดมสมบรูณ์เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข แห้งตาย ขาดน้ำ ขาดอาหาร และตายในที่สุด
สีสันของงานกีฬาสีเมื่อท้องฟ้าในฤดูหนาวส่องแสงอบอุ่นแต่แห้งหายและลมหนาวน้อยๆที่โชยกระทบผิววัยใส ชุดแต่งกายทีต่างไปจากวันธรรมดาพาให้เห็นหลายคนที่รอคอยวันนี้อย่างเตรียมพร้อม ใจสุขล้นของปลากำลังเดินทางปูพรมใบไม้แห้งของฤดูหนาว กล้องถ่ายรูปในมือยังเป็นกล้องฟิล์มของพ่อทำให้การถ่ายภาพต้องลุ้นกันเสียบ้างว่าจะออกมาเป็นอย่างไร
กล้องสีดำตัวย่อมๆฝ่ามือถูกส่งไปให้นก เธอรับมาด้วยสัญญาจะช่วยถ่ายภาพให้ ปลาวางใจในตัวนกเมื่อไรไม่รู้อาจด้วยหน้าที่ของคนที่เรียกตัวว่าเพื่อนสนิทปลาจึงจำยอม งานกีฬาสีเริ่มคึกคักเสียงกลองประสานเสียงร้องทรงพลัง เสียงเชียร์พ้องกีฬาดื่มด่ำสนุกสนาน และจบลงด้วยเพลงสามัคคีชุมนุมทีเราคล้องแขนร้องจากหัวใจ ตาระยิบเป็นประกายด้วยความซาบซึ้งเมื่องานจบลง
รูปถ่ายจะเป็นอย่างไรปลาแอบลุ้น ว่าจะมีภาพเขาคนนั้นเคียงข้างเธอบ้างไหม แม้จะแปลกใจอยู่ที่นกขอฟิล์มไปล้างเอง เจ้าของกล้องอย่างปลาก็ไม่ได้ขัดคล่องอะไรหวังเพียงอยากเห็นรูปไวๆเท่านั้นเอง แต่แล้ว.....
นกกินปลาจนได้
มันคงเป็นความทรงจำแสนเจ็บปวด ที่ไม่สามารถพูดและแสดงออกได้ เมื่อรูปที่ล้างและอัดออกมาจากกล้องของปลา มีปลาอยู่เพียงรูปเดียว คือรูปคู่นกและปลาที่ให้เพื่อนถ่ายให้เป็นรูปหัวฟิล์ม นอกจากนั้นกลับเป็นรูปเขาคนนั้นที่อยู่ในใจปลายืนนั่งเคียงข้างกับผู้หญิงสวยงามคนหนึ่ง คนที่ไม่ใช่ปลา แต่เป็นเจ้าของหัวใจเขาคนนั้น
มันคล้ายจะตอกย้ำให้ปลารู้ตัวว่าเธอเป็นเหยื่อ เป็นปลาที่ถูกนกกิน และตายในที่สุด
นกผู้หญิงที่ชอบสีเขียวแทนที่จะเป็นสีฟ้าอันกว้างใหญ่ที่ใช้โบยบิน เธอแลดูเป็นผู้ใหญ่กว่าใครแต่เธอไม่เคยอยู่ในสายตาของปลา ชื่อสัตว์นำ้ที่ห่างไกลกันมากเหลือเกิน นกล่องลอยบนท้องฟ้า ส่วนปลาแหวกว่ายอยู่แต่ในน้ำ แม้จะลืมไม่ได้ว่าบางครั้งนกก็กินปลาได้เหมือนกัน นกรู้ตัวไวและมีสัญชาตญาณ ส่วนปลาก็รู้น้ำขึ้นน้ำลง ปลาชอบสีชมพูแต่มักบอกว่าชอบสีฟ้าเพราะเกิดวันศุกร์ คนเกิดวันศุกร์ต้องสีฟ้าทั้งที่ไม่มีเหตุผลนักต่อการฝืนใจครั้งนี้
นกและปลาเรียนม.ต้นมาด้วยกัน และถูกคัดเลือกในมาอยู่ห้องพิเศษร่วมกับเพื่อนใหม่ๆทั้งห้อง
นั่นเป็นการต้อนรับช่วงชีวิตม.ปลายแท้ๆ ในความคิดของนกเธออยากประกาศให้คนทั้งโลกรูู้ว่าเธอทำได้ ไม่ต้องตั้งใจแต่หัวไวกว่าใครก็ว่าได้ ส่วนปลาที่รู้ตัวอยู่เพราะตั้งใจไว้มากเธอได้รับเลือกอย่างไม่ต้องครหา เพียงแต่ดูรายชื่อปลาถึงกลับสะอึกเล็กน้อยที่เหนือชื่อของเธอเป็นชื่อของนก นกที่ปลารู้ว่าเธอไม่ชอบหน้าตัวปลาสักเท่าไร นกยืนยิ้มมุมปลาอย่างเสียไม่ได้ว่าเยาะหรือเฉยๆดีด้วยคิดแล้วว่าเธอก็มาจนได้ ปลาก็ไม่ได้ไกลเกินเธอเอื้อมถึงหรอก
ห้องเรียนใหม่ทำให้คนโตขึ้นทุกปีซึ่งไม่ใช่เพียงร่างกายเท่านั้น จิตใจก็กำลังผกผันตามเรื่องราวที่เกิดขึ้น สายตาที่ปลามองนก คือทำไมถึงหนีไม่พ้นผู้หญิงคนนี้เสียที ปลาอยากมีชีวิตใหม่ อยากลืมความผิดพลาดในอดีต อยากลืมความเห็นแก่ตัวที่สำนึกได้แล้วในตอนนี้ การกระทำที่ไม่ดีกับเพื่อนเพียงเพื่อต้องการแข่งขัน และต้องชนะเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น
อย่างที่กล่าวไว้ นกรู้จักโลกมากกว่า ด้วยความเป็นลูกแม่ค้าที่สู้ชีวิตมาตั้งแต่เด็กเธอมีสิ่งที่ต้องรับผิดชอบมากมาย นกจึงมองเห็นปลาเป็นเด็กน้อยเอาแต่ใจคนหนึ่งที่มีความไม่จริงใจเด่นชัดเหมือนเคย เธอไม่ได้รักเพื่อนแบบปลาแต่ก็ไม่ได้เกลียด เธอไม่ชอบแต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร คงต้องปั้นหน้าอยู่ร่วมกันต่อไปทั้งสองฝั่ง
ภารกิจแรกของนกและปลาคือการหาเพื่อนใหม่ นกอยากชวนปลากินข้าวกลางวันกันสองคน เพื่อแสดงตัวว่าเป็นเพื่อนกันและไม่จำเป็นต้องสนใจใครอื่น แต่ปลากลับอยากหาเพื่อนใหม่ เพื่อนที่ไม่ใช่นกคนเดียว และอยากปรับตัวให้เร็วที่สุดให้สมกับการปฏิวัติตัวเองที่กำลังเกิดขึ้น ความจริงใจที่นกแสดงออก ต่างจากปลาที่ดูอย่างไรก็เสแสร้งแกล้งทำในความคิดของนก ปลาพยายามดึงดูดคนอื่นด้วยการเข้าหา ด้วยความร่าเริง พูดเก่งและยิ้มเก่ง นั้นเป็นแผนการหนึ่งที่จะทิ้งเพื่อนคนเดิมที่ชื่อนก
ความร้ายกาจค่อยๆแสดงออกเมื่อเริ่มเรียนรู้หนังสือและเริ่มเรียนรู้ความรัก ความจริงใจของนกนั้นเอาชนะใจเพื่อนๆก่อนปลาเสียอีก นั้นรวมไปถึงเรื่องความรักที่รินไหลมาสู้หัวใจของนกแต่ยังไม่ซึมซาบไปสู่ปลา การที่ปลายอมเพื่อให้ได้มาซึ่งมิตรภาพ การยอมกลับดูแปลกประหลาดเกินไปสำหรับเพื่อน คนแสนดีที่ปลาพยายามเป็นกลับไม่เป็นที่รัก นานวันเข้าการอยู่ร่วมกันของนกและปลากลายเป็นขั้วแม่เหล็กที่แสดงออกว่าพวกเธอเป็ขั้วเดียวกัน หันหน้าเข้าหากัน ยิ้มให้กัน แต่พลังภายในหัวใจกลับผลักกันให้ไกลออกไป
ความพ่ายแพ้เจ็บปวดเกิดเมื่องานกีฬาสี เมื่อเจ้าของดวงใจของปลามีตัวตน ปลาคงต้องยิ้มจนเหนื่อยกับการบ้านหัวใจครั้งใหญ่ครั้งนี้ ครั้งแรกที่ปลาแทบไม่มีสติ นั่งคิดนั่งฝันทั้งวันทุกลมหายใจมันสั่นไหวอย่างมีความสุขด้วยความรัก นกที่นั่งอยู่ไม่ไกลแม้ไม่เคยมองเห็นหัวกันแต่ยังสังเกตเห็นถึงความสุขแนบแก้มอมชมพูนั้นได้ แปลกแต่จริงที่นกเริ่มดิ้นรนตามอารมณ์ที่เดือดดาดขึ้นเรื่อยๆ มันไม่ใช่การอิจฉา เธอไม่ได้เกลียดแค่อยากบอกโลกเพื่อตอบสนองความจริงใจจากสุดหัวใจของนก บอกในด้านที่เธอรู้จักปลา ความเลวร้ายในอดีตมันกระเพื่อมในสมอง ความแตกต่างอย่างชัดเจนทำให้รู้สึกต้องทำอะไรบางอย่าง สิ่งที่ทุกคนได้เห็นไม่ใช่ปลา ทุกอย่างคือภาพลวงตา คำพูดเท่านั้นที่ทำได้ คำพูดถึงกันในแง่ร้ายร่ำไปทำให้เกิดโรคนินทาระบาด อาจถึงขั้นทำลายสิ่งมีชีวิตที่เคยอุดมสมบรูณ์เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข แห้งตาย ขาดน้ำ ขาดอาหาร และตายในที่สุด
สีสันของงานกีฬาสีเมื่อท้องฟ้าในฤดูหนาวส่องแสงอบอุ่นแต่แห้งหายและลมหนาวน้อยๆที่โชยกระทบผิววัยใส ชุดแต่งกายทีต่างไปจากวันธรรมดาพาให้เห็นหลายคนที่รอคอยวันนี้อย่างเตรียมพร้อม ใจสุขล้นของปลากำลังเดินทางปูพรมใบไม้แห้งของฤดูหนาว กล้องถ่ายรูปในมือยังเป็นกล้องฟิล์มของพ่อทำให้การถ่ายภาพต้องลุ้นกันเสียบ้างว่าจะออกมาเป็นอย่างไร
กล้องสีดำตัวย่อมๆฝ่ามือถูกส่งไปให้นก เธอรับมาด้วยสัญญาจะช่วยถ่ายภาพให้ ปลาวางใจในตัวนกเมื่อไรไม่รู้อาจด้วยหน้าที่ของคนที่เรียกตัวว่าเพื่อนสนิทปลาจึงจำยอม งานกีฬาสีเริ่มคึกคักเสียงกลองประสานเสียงร้องทรงพลัง เสียงเชียร์พ้องกีฬาดื่มด่ำสนุกสนาน และจบลงด้วยเพลงสามัคคีชุมนุมทีเราคล้องแขนร้องจากหัวใจ ตาระยิบเป็นประกายด้วยความซาบซึ้งเมื่องานจบลง
รูปถ่ายจะเป็นอย่างไรปลาแอบลุ้น ว่าจะมีภาพเขาคนนั้นเคียงข้างเธอบ้างไหม แม้จะแปลกใจอยู่ที่นกขอฟิล์มไปล้างเอง เจ้าของกล้องอย่างปลาก็ไม่ได้ขัดคล่องอะไรหวังเพียงอยากเห็นรูปไวๆเท่านั้นเอง แต่แล้ว.....
นกกินปลาจนได้
มันคงเป็นความทรงจำแสนเจ็บปวด ที่ไม่สามารถพูดและแสดงออกได้ เมื่อรูปที่ล้างและอัดออกมาจากกล้องของปลา มีปลาอยู่เพียงรูปเดียว คือรูปคู่นกและปลาที่ให้เพื่อนถ่ายให้เป็นรูปหัวฟิล์ม นอกจากนั้นกลับเป็นรูปเขาคนนั้นที่อยู่ในใจปลายืนนั่งเคียงข้างกับผู้หญิงสวยงามคนหนึ่ง คนที่ไม่ใช่ปลา แต่เป็นเจ้าของหัวใจเขาคนนั้น
มันคล้ายจะตอกย้ำให้ปลารู้ตัวว่าเธอเป็นเหยื่อ เป็นปลาที่ถูกนกกิน และตายในที่สุด
พิศชมพู เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 มี.ค. 2558, 00:47:44 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 มี.ค. 2558, 00:48:10 น.
จำนวนการเข้าชม : 813
| ตราชั่งหัวใจ >> |