Puzzle Secret ปริศนารักร้าย ไล่ล่าหัวใจให้จำนน
เมื่อบ้านหลังใหม่ กลับกลายเป็นที่ที่ซุกซ่อนปมปริศนา 'มินนี่'ลูกสาวคนเดียวของตระกูล เกลเซอร์ร่า จำใจต้องตามหากุญแจแห่งปริศนาเหล่านั้น พร้อมกับ'อาร์เธอร์'ชายหนุ่มปริศนาที่อ้างตัวว่าเป็นคนรู้จักของคุณพ่อของเธอ และเธอยังได้พบกับ 'ชาโดว์'หญิงสาวที่มีแววตาลึกลับบนหอนาฬิกาเก่า เธอจะต้องเผชิญหน้ากับอะไรและปลายทางที่รอยู่จะเป็นเช่นไร...
Tags: ทุกคน^^
ตอน: สู่ศตวรรษแห่ง...
20.48 น.
กว่าจะจัดข้าวของให้เข้าที่เข้าทางได้ครบ เวลาก็ล่วงเลยไปกว่า 2 ทุ่มแล้ว แต่ดูเหมือนจะโชคดีที่คุณพ่อให้คนจัดการเรื่องอาหาร (สำหรับวันแรกToT)ไว้ให้แล้ว ไม่งั้นฉันคงต้องถ่อสังขารเดิเข้าเมืองหรือไม่ก็แทะต้นไม้หน้าคฤหาสน์กินแทนอาหารแน่
หลังจากอาบน้ำสระผมเสร็จ ฉันก็เดินออกไปที่ระเบียงเพื่อจะดูวิวทิวทัศน์ของเทศกาลคริตส์มาส ฉันเป็นคนกลัวความมืดจึงไม่กล้าไปเที่ยวในงาน แต่ช่างปะไร ดูจากมุมสูงเอาก็ได้
ฉันเดินออกจากห้องมุ่งหน้าไปที่ระเบียง แต่ระหว่างทางสายตาของฉันเหลือบไปเห็นเงาร่างของใครบางคนทีายืนมองฉันอยู่ แต่พอฉันหันกลับไปก็เห็นว่าไม่ได้ตาฝาด ข้างบันไดมีชายหนุ่มอายุไล่เลี่ยกับฉันยืนอยู่ พอเขาเห็นว่าฉันหันไปมองตัวเองก็หันหลังทำท่าจะเดินหนี แต่ฉันที่ไวกว่ารีบพุ่งไปจับตัวหมอนั่นไว้ โดยที่หมอนั่นไม่ทันตั้งตัว ทำให้เราสองคนกลิ้งลงไปตามขันบันไดพร้อมๆกัน ฉันรู้สึกเหมือนถูกกอดไว้แน่น จนสุดท้ายก็มาหยุดที่ด้านล่าง ฉันแทบไม่รู้สึกเจ็บอะไรเพราะชายแปลกหน้าคนเมื่อกี้เอาตัวเองมารับแรงกระแทกของบันไดแทน ฉันหันกลับไปหาอีกฝ่ายเพื่อขอบคุณ
"นี่ ขอบใจยายมากนะ ที่ช่วย...กรี๊ดดด!"ฉันเผลอกรีดร้องแบบเต็มๆเสียง เฝ่นเอาอีกฝ่ายโวยวายขึ้น
"อะไรของเธอเนี่ย ยัยบ้า!หูฉันจะแตกแล้วโว้ย!"
"กะ...ก็หน้านายอ่ะ"ฉันชี้ใบหน้าของอีกฝ่ายที่มีเลือดไหลเป็นทาง
"อ้าว!เออ สงสัยมันไปกระแทกกับบันไดตะกี้มั้ง?"
"แล้วนายยังจะมานั่งอยหน้าลอยตาอยู่อีกเหรอ เอ้อ!ว่าแต่นายเป้นใครเนี่ย"
"ฉันอาร์เธอร์ เชลลีน เอลเลอร์"
"หรือคุณพ่อส่งนายมางั้นเหรอ ใช่รึเปล่า"
"อ้อ!อืมๆๆใช่ๆคุณพ่อเธอ..."
"อ้อ!งั้นก็แล้วไป ฉันมินนี่ มินาว่า เกลเซอร์ร่า ยินดีที่ได้รู้จัก"ฉันยื่นมือไปตรงหน้าอาร์เธอร์
"เช่นกัน^^"เขายื่นมือมาจับมือฉันก่อนส่งยิ้มบางๆให้
กว่าจะจัดข้าวของให้เข้าที่เข้าทางได้ครบ เวลาก็ล่วงเลยไปกว่า 2 ทุ่มแล้ว แต่ดูเหมือนจะโชคดีที่คุณพ่อให้คนจัดการเรื่องอาหาร (สำหรับวันแรกToT)ไว้ให้แล้ว ไม่งั้นฉันคงต้องถ่อสังขารเดิเข้าเมืองหรือไม่ก็แทะต้นไม้หน้าคฤหาสน์กินแทนอาหารแน่
หลังจากอาบน้ำสระผมเสร็จ ฉันก็เดินออกไปที่ระเบียงเพื่อจะดูวิวทิวทัศน์ของเทศกาลคริตส์มาส ฉันเป็นคนกลัวความมืดจึงไม่กล้าไปเที่ยวในงาน แต่ช่างปะไร ดูจากมุมสูงเอาก็ได้
ฉันเดินออกจากห้องมุ่งหน้าไปที่ระเบียง แต่ระหว่างทางสายตาของฉันเหลือบไปเห็นเงาร่างของใครบางคนทีายืนมองฉันอยู่ แต่พอฉันหันกลับไปก็เห็นว่าไม่ได้ตาฝาด ข้างบันไดมีชายหนุ่มอายุไล่เลี่ยกับฉันยืนอยู่ พอเขาเห็นว่าฉันหันไปมองตัวเองก็หันหลังทำท่าจะเดินหนี แต่ฉันที่ไวกว่ารีบพุ่งไปจับตัวหมอนั่นไว้ โดยที่หมอนั่นไม่ทันตั้งตัว ทำให้เราสองคนกลิ้งลงไปตามขันบันไดพร้อมๆกัน ฉันรู้สึกเหมือนถูกกอดไว้แน่น จนสุดท้ายก็มาหยุดที่ด้านล่าง ฉันแทบไม่รู้สึกเจ็บอะไรเพราะชายแปลกหน้าคนเมื่อกี้เอาตัวเองมารับแรงกระแทกของบันไดแทน ฉันหันกลับไปหาอีกฝ่ายเพื่อขอบคุณ
"นี่ ขอบใจยายมากนะ ที่ช่วย...กรี๊ดดด!"ฉันเผลอกรีดร้องแบบเต็มๆเสียง เฝ่นเอาอีกฝ่ายโวยวายขึ้น
"อะไรของเธอเนี่ย ยัยบ้า!หูฉันจะแตกแล้วโว้ย!"
"กะ...ก็หน้านายอ่ะ"ฉันชี้ใบหน้าของอีกฝ่ายที่มีเลือดไหลเป็นทาง
"อ้าว!เออ สงสัยมันไปกระแทกกับบันไดตะกี้มั้ง?"
"แล้วนายยังจะมานั่งอยหน้าลอยตาอยู่อีกเหรอ เอ้อ!ว่าแต่นายเป้นใครเนี่ย"
"ฉันอาร์เธอร์ เชลลีน เอลเลอร์"
"หรือคุณพ่อส่งนายมางั้นเหรอ ใช่รึเปล่า"
"อ้อ!อืมๆๆใช่ๆคุณพ่อเธอ..."
"อ้อ!งั้นก็แล้วไป ฉันมินนี่ มินาว่า เกลเซอร์ร่า ยินดีที่ได้รู้จัก"ฉันยื่นมือไปตรงหน้าอาร์เธอร์
"เช่นกัน^^"เขายื่นมือมาจับมือฉันก่อนส่งยิ้มบางๆให้
secret secret เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 มี.ค. 2558, 21:38:23 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 มี.ค. 2558, 21:38:23 น.
จำนวนการเข้าชม : 639
| << บทนำ |