แรกรักสิเน่หา
เขาผู้เห็นผู้หญิงเป็นเพียงของเล่นชั่วคราว แต่เมื่อได้มาเจอกับเธอที่สวยสะดุดตาครั้งแรกนึกอยากได้ครอบครอง จึงพามากักขังในกรงทองมิให้เห็นเดือนเห็นตะวัน
Tags: เสน่หา แรกรัก ซึ้งกินใจ รัก
ตอน: 2/2
รถยนต์คันเก่าขับไปตามถนนที่เต็มด้วยรถรา โดยไม่รู้ว่ามีมอเตอร์ไซด์คันใหญ่ขับตามตั้งแต่หล่อนออกจากบริษัท ผู้ขี่สวมหมวกนิรภัยลอบยิ้มนึกขำผู้ซ้อนที่ชะเง้อชะแง้มองรถที่อยู่ด้านหน้า ทำเป็นคอยืดคอยาวไม่กลัวตกรถแม้แต่น้อย แน่นอนว่าผู้เป็นนายไม่เคยเกรงกลัวอันตรายสักอย่าง ยิ่งถ้าสิ่งที่ทำเพื่อผู้หญิงสวยแล้วละก็เจ้านายยิ่งกล้าบ้าบิ่น
“เธอจะไปไหนรู้ไหมติณ” ราฮิมถามพลางลุกยืน
“ไม่รู้ครับ ที่รู้คือถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่ นั่งลงครับคุณราฮิม ไม่งั้นตายทั้งคู่” บอดี้การ์ดคนเก่งจำต้องห้าม
“ใครจะนั่งได้ว่ะ ฉันอยากรู้ว่าเธอจะไปไหน”
“ตามไปเดี๋ยวก็รู้ครับ”
“ฉันใจร้อน” แต่ฟังเสียงรู้ว่าร้อนมากกว่า
“คนนี้ไม่ใช่ผู้หญิงเหมือนที่ผ่านๆ มา เธอคงไม่ยอมคุณและให้เอาเงินซื้อนั่นจะทำให้เธอเกลียด แล้วออกห่างคุณไปเรื่อยๆ คุณจะทำยังไงครับ”
“เงินซื้อไม่ได้เอาใจซื้อแล้วกัน” ราฮิมตอบกลับรวดเร็วราวกับเตรียมคำตอบไว้ล่วงหน้า
ติณณ์ร้องออกมา “โอ้ไม่น่าเชื่อ ว่าคุณจะพูดอย่างนี้ พูดยังกับว่าคุณหลงรักเธอ”
“ไม่มีทาง ฉันไม่รักใครง่ายๆ ที่ใช้ใจซื้อแค่ต้องการได้ตัวเธอ ได้แล้วให้เงินทุกอย่างจบ” ราฮิมดูมั่นใจเหลือเกินว่าแผนของตนจะสำเร็จด้วยดี
“แต่ผมว่า...”
“ไม่มีแต่แล้วติณ โน่นเธอเร่งเครื่องไปแล้ว ตามไปเร็วๆ อย่าให้คลาดไปได้”
ติณณ์ลอบผ่อนลมหายใจนึกห่วงผู้เป็นนายไม่น้อย ครั้งนี้นายกำลังเล่นกับความรู้สึกของหัวใจ เธอผู้นั้นไม่สามารถซื้อได้ด้วยเงิน ต้องใช้ใจอย่างเจ้านายว่า หากต้องเป็นใจที่มีความจริงใจเท่านั้นไม่ใช่การลวงหลอก เพียงเพื่อหวังในสิ่งที่ต้องการ ถ้าใจสองดวงเกิดหวั่นไหวหลงรักกันและกันอะไรจะเกิดขึ้น
ใช้เวลากว่าชั่วโมงเจ้านายกับลูกน้องมาถึงจุดหมายปลายทาง เป้าหมายเข้าไปจอดรถในซอยด้านข้างของร้านชุดแต่งงานร้านหนึ่งไม่ถึงนาทีเข้ายังร้านแห่งนั้น
“มาทำอะไรที่นี่” ราฮิมพึมพำนึกสงสัย
“มาลองชุดแต่งงานมั้งครับ นั่นผู้ชายหน้าตาดีเข้ามากอดเธอแล้วครับ” ติณณ์รายงานตามที่
เห็น “และนั่นๆ เอาแก้มแนบแก้มแบบนี้เป็นแฟนกันชัวร์ครับ”
ผู้เป็นนายเห็นเช่นกันและเกิดตาร้อนผ่าวความอิจฉาริษยาก่อตัวสูง ดวงตาเข้มที่จ้องผู้ชายคนนั้นแสดงความไม่พอใจครามครัน ตกลงเธอคนสวยที่หมายปองมีคนรักแล้วจริงหรือ ไม่น่าเชื่อว่าสิ่งที่เห็นคือเรื่องจริง แต่การแสดงออกของทั้งสองไม่มีทางเป็นอย่างอื่นได้
“มีแฟนแล้วไม่บอก มิน่าถึงปฏิเสธคุณราฮิม” ติณณ์พูดขึ้น ในใจนึกโล่งอกที่ทุกอย่างกำลังจะจบลง ถึงเจ้านายอยากได้ผู้หญิงคนไหนแล้วต้องได้ แต่มีข้อแม้ว่าเธอผู้นั้นต้องไม่มีใครในใจ เป็นข้อดีที่น่าชื่นชมหากไม่สามารถกลบเรื่องที่เห็นผู้หญิงเป็นเพียงของเล่นชั่วคราวได้
“กลับเลยไหมครับ”
“กลับ..!” ราฮิมคำรามอย่างนึกโมโหแล้วหันหลังให้ทันใด แต่ขาก้าวไม่ออกด้วยใจหวนคิดถึงกลิ่นกายหอมกรุ่นบวกริมฝีปากอิ่มหวานล้ำ แค่สัมผัสชั่วครู่ทำเอาใจสั่นไหวคอยคิดถึงและนึกอยากลิ้มลองร่ำไป ความหวังมีสูงแต่แล้วกลับมลายหายไปชั่วพริบตาเพียงเพราะเธอมีคนรัก แล้วเขาจะยอมได้หรือ
“ไม่ยอม!”
เสียงเจ้านายที่ห้วนจัดดังกะทันหันทำเอาติณณ์ต้องสบนัยน์ตา เห็นแววดื้อรั้นและเอาแต่ใจเต็มเปี่ยม และไม่ทันเอ่ยคำใด ผู้เป็นนายกลับหลังหันก้าวเข้าร้านคู่รัก ซึ่งเป็นร้านให้เช่าและตัดเย็บชุดแต่งงานตลอดจนอุปกรณ์ต่างๆ และยังรับจัดงานแต่งงานอีกด้วย
ราฮิมเปิดประตูแล้วกราดตามองทั่วร้านไม่พบบุคคลที่สะกดรอยตาม เธอหายไปพร้อมคู่รักสงสัยกำลังลองชุดแต่งงาน แค่คิดความโมโหพุ่งสูงตามลำดับ ทำไมหล่อนถึงไม่บอกว่ามีคนรักเป็นตัวเป็นตน ถ้าบอกเสียตั้งแต่แรกพบจะได้ตัดใจน่าจับมาจูบลงโทษเสียเดี๋ยวนี้
ชายหนุ่มหน้าตาดีทั้งสองที่เข้ามาตกเป็นจุดสนใจของพนักงานร้าน รวมถึงลูกค้าผู้หญิงเหลียวมองเป็นตาเดียวโดยเฉพาะชายสูงใหญ่หน้าตาไม่ใช่คนไทยแท้ดูน่าสนใจกว่าอีกคน เจ้าของร้านสาวเพิ่งออกจากด้านในมองลูกค้าใหม่เช่นกันก่อนเข้ามาส่งภาษา
“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้รับใช้คะ”
สำเนียงอังกฤษชัดเจนและไพเราะเพราะพริ้ง บวกหน้าตาและรอยยิ้มอ่อนหวานสะดุดสายตาติณณ์อย่างแรง ยอมเสียมารยาทจับจ้อง
กับราฮิมไม่สนใจสักเท่าใดด้วยใจคิดถึงแต่ไกด์คนสวย “ผมพูดไทยได้ครับ ว่าแต่คุณเป็นเจ้าของร้าน”
“ค่ะ” เจ้าของร้านสาวแปลกใจครามครัน
“ผมอยากรู้ว่าลูกค้าชายหญิงเมื่อกี้อยู่ที่ไหน”
“ลูกค้าชายหญิงไหนคะ”
“คนที่เพิ่งเข้ามาเมื่อครู่ มาพบกับแฟนเขาที่รอที่นี่” ราฮิมอธิบาย
เธอคิดตามเมื่อครู่ไม่มีลูกค้าที่เขาว่าสักคน มีแต่เอ๊ะหรือว่า...
“ตาทำอะไรอยู่ เอาน้ำเข้าไปช้าจัง” กีรณาส่งเสียงเจื้อยแจ้วก่อนนิ่งงันอยู่ตรงนั้น ความโมโหที่มีมาก่อนหน้านี้หายไปบ้างเมื่อได้ระบายกับเพื่อนทั้งสอง แต่บัดนี้มันกลับมาอีกหนและรุนแรงกว่าเดิมหลายเท่า เพราะบุคคลที่จุดประกายความโกรธมาอยู่ตรงหน้า กระตุ้นความกล้าบ้าบิ่นก้าวมาอยู่ตรงหน้าเขา
“ไอ้ผู้ชายบ้ากาม!” สิ้นเสียง เธอตบหน้าเขาฉาดใหญ่!
**********************
ขอบคุณทุกๆ คนที่ติดตามค่ะ
เรื่องเว็บที่จะลงคือ บล็อกแกงค์ของพันทิพค่ะ ส่วนตัวดี แต่ตอนนี้กำลังหาทางไม่ให้ทำการก็อปปี้ได้
ทำได้แล้วจะนำไปลงให้อ่านที่นั่นค่ะ
“เธอจะไปไหนรู้ไหมติณ” ราฮิมถามพลางลุกยืน
“ไม่รู้ครับ ที่รู้คือถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่ นั่งลงครับคุณราฮิม ไม่งั้นตายทั้งคู่” บอดี้การ์ดคนเก่งจำต้องห้าม
“ใครจะนั่งได้ว่ะ ฉันอยากรู้ว่าเธอจะไปไหน”
“ตามไปเดี๋ยวก็รู้ครับ”
“ฉันใจร้อน” แต่ฟังเสียงรู้ว่าร้อนมากกว่า
“คนนี้ไม่ใช่ผู้หญิงเหมือนที่ผ่านๆ มา เธอคงไม่ยอมคุณและให้เอาเงินซื้อนั่นจะทำให้เธอเกลียด แล้วออกห่างคุณไปเรื่อยๆ คุณจะทำยังไงครับ”
“เงินซื้อไม่ได้เอาใจซื้อแล้วกัน” ราฮิมตอบกลับรวดเร็วราวกับเตรียมคำตอบไว้ล่วงหน้า
ติณณ์ร้องออกมา “โอ้ไม่น่าเชื่อ ว่าคุณจะพูดอย่างนี้ พูดยังกับว่าคุณหลงรักเธอ”
“ไม่มีทาง ฉันไม่รักใครง่ายๆ ที่ใช้ใจซื้อแค่ต้องการได้ตัวเธอ ได้แล้วให้เงินทุกอย่างจบ” ราฮิมดูมั่นใจเหลือเกินว่าแผนของตนจะสำเร็จด้วยดี
“แต่ผมว่า...”
“ไม่มีแต่แล้วติณ โน่นเธอเร่งเครื่องไปแล้ว ตามไปเร็วๆ อย่าให้คลาดไปได้”
ติณณ์ลอบผ่อนลมหายใจนึกห่วงผู้เป็นนายไม่น้อย ครั้งนี้นายกำลังเล่นกับความรู้สึกของหัวใจ เธอผู้นั้นไม่สามารถซื้อได้ด้วยเงิน ต้องใช้ใจอย่างเจ้านายว่า หากต้องเป็นใจที่มีความจริงใจเท่านั้นไม่ใช่การลวงหลอก เพียงเพื่อหวังในสิ่งที่ต้องการ ถ้าใจสองดวงเกิดหวั่นไหวหลงรักกันและกันอะไรจะเกิดขึ้น
ใช้เวลากว่าชั่วโมงเจ้านายกับลูกน้องมาถึงจุดหมายปลายทาง เป้าหมายเข้าไปจอดรถในซอยด้านข้างของร้านชุดแต่งงานร้านหนึ่งไม่ถึงนาทีเข้ายังร้านแห่งนั้น
“มาทำอะไรที่นี่” ราฮิมพึมพำนึกสงสัย
“มาลองชุดแต่งงานมั้งครับ นั่นผู้ชายหน้าตาดีเข้ามากอดเธอแล้วครับ” ติณณ์รายงานตามที่
เห็น “และนั่นๆ เอาแก้มแนบแก้มแบบนี้เป็นแฟนกันชัวร์ครับ”
ผู้เป็นนายเห็นเช่นกันและเกิดตาร้อนผ่าวความอิจฉาริษยาก่อตัวสูง ดวงตาเข้มที่จ้องผู้ชายคนนั้นแสดงความไม่พอใจครามครัน ตกลงเธอคนสวยที่หมายปองมีคนรักแล้วจริงหรือ ไม่น่าเชื่อว่าสิ่งที่เห็นคือเรื่องจริง แต่การแสดงออกของทั้งสองไม่มีทางเป็นอย่างอื่นได้
“มีแฟนแล้วไม่บอก มิน่าถึงปฏิเสธคุณราฮิม” ติณณ์พูดขึ้น ในใจนึกโล่งอกที่ทุกอย่างกำลังจะจบลง ถึงเจ้านายอยากได้ผู้หญิงคนไหนแล้วต้องได้ แต่มีข้อแม้ว่าเธอผู้นั้นต้องไม่มีใครในใจ เป็นข้อดีที่น่าชื่นชมหากไม่สามารถกลบเรื่องที่เห็นผู้หญิงเป็นเพียงของเล่นชั่วคราวได้
“กลับเลยไหมครับ”
“กลับ..!” ราฮิมคำรามอย่างนึกโมโหแล้วหันหลังให้ทันใด แต่ขาก้าวไม่ออกด้วยใจหวนคิดถึงกลิ่นกายหอมกรุ่นบวกริมฝีปากอิ่มหวานล้ำ แค่สัมผัสชั่วครู่ทำเอาใจสั่นไหวคอยคิดถึงและนึกอยากลิ้มลองร่ำไป ความหวังมีสูงแต่แล้วกลับมลายหายไปชั่วพริบตาเพียงเพราะเธอมีคนรัก แล้วเขาจะยอมได้หรือ
“ไม่ยอม!”
เสียงเจ้านายที่ห้วนจัดดังกะทันหันทำเอาติณณ์ต้องสบนัยน์ตา เห็นแววดื้อรั้นและเอาแต่ใจเต็มเปี่ยม และไม่ทันเอ่ยคำใด ผู้เป็นนายกลับหลังหันก้าวเข้าร้านคู่รัก ซึ่งเป็นร้านให้เช่าและตัดเย็บชุดแต่งงานตลอดจนอุปกรณ์ต่างๆ และยังรับจัดงานแต่งงานอีกด้วย
ราฮิมเปิดประตูแล้วกราดตามองทั่วร้านไม่พบบุคคลที่สะกดรอยตาม เธอหายไปพร้อมคู่รักสงสัยกำลังลองชุดแต่งงาน แค่คิดความโมโหพุ่งสูงตามลำดับ ทำไมหล่อนถึงไม่บอกว่ามีคนรักเป็นตัวเป็นตน ถ้าบอกเสียตั้งแต่แรกพบจะได้ตัดใจน่าจับมาจูบลงโทษเสียเดี๋ยวนี้
ชายหนุ่มหน้าตาดีทั้งสองที่เข้ามาตกเป็นจุดสนใจของพนักงานร้าน รวมถึงลูกค้าผู้หญิงเหลียวมองเป็นตาเดียวโดยเฉพาะชายสูงใหญ่หน้าตาไม่ใช่คนไทยแท้ดูน่าสนใจกว่าอีกคน เจ้าของร้านสาวเพิ่งออกจากด้านในมองลูกค้าใหม่เช่นกันก่อนเข้ามาส่งภาษา
“สวัสดีค่ะ มีอะไรให้รับใช้คะ”
สำเนียงอังกฤษชัดเจนและไพเราะเพราะพริ้ง บวกหน้าตาและรอยยิ้มอ่อนหวานสะดุดสายตาติณณ์อย่างแรง ยอมเสียมารยาทจับจ้อง
กับราฮิมไม่สนใจสักเท่าใดด้วยใจคิดถึงแต่ไกด์คนสวย “ผมพูดไทยได้ครับ ว่าแต่คุณเป็นเจ้าของร้าน”
“ค่ะ” เจ้าของร้านสาวแปลกใจครามครัน
“ผมอยากรู้ว่าลูกค้าชายหญิงเมื่อกี้อยู่ที่ไหน”
“ลูกค้าชายหญิงไหนคะ”
“คนที่เพิ่งเข้ามาเมื่อครู่ มาพบกับแฟนเขาที่รอที่นี่” ราฮิมอธิบาย
เธอคิดตามเมื่อครู่ไม่มีลูกค้าที่เขาว่าสักคน มีแต่เอ๊ะหรือว่า...
“ตาทำอะไรอยู่ เอาน้ำเข้าไปช้าจัง” กีรณาส่งเสียงเจื้อยแจ้วก่อนนิ่งงันอยู่ตรงนั้น ความโมโหที่มีมาก่อนหน้านี้หายไปบ้างเมื่อได้ระบายกับเพื่อนทั้งสอง แต่บัดนี้มันกลับมาอีกหนและรุนแรงกว่าเดิมหลายเท่า เพราะบุคคลที่จุดประกายความโกรธมาอยู่ตรงหน้า กระตุ้นความกล้าบ้าบิ่นก้าวมาอยู่ตรงหน้าเขา
“ไอ้ผู้ชายบ้ากาม!” สิ้นเสียง เธอตบหน้าเขาฉาดใหญ่!
**********************
ขอบคุณทุกๆ คนที่ติดตามค่ะ
เรื่องเว็บที่จะลงคือ บล็อกแกงค์ของพันทิพค่ะ ส่วนตัวดี แต่ตอนนี้กำลังหาทางไม่ให้ทำการก็อปปี้ได้
ทำได้แล้วจะนำไปลงให้อ่านที่นั่นค่ะ
นิตย์ระวี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ก.ค. 2554, 15:53:24 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ก.ค. 2554, 15:53:24 น.
จำนวนการเข้าชม : 1606
| << 2/1 |
kaero 11 ก.ค. 2554, 16:17:37 น.
ว่าแต่อีตาราฮิมเนี่ย บ้าระห่ำแถมหื่นใช่ย่อยเน้อ
ว่าแต่อีตาราฮิมเนี่ย บ้าระห่ำแถมหื่นใช่ย่อยเน้อ
อมลลดาOWOอมรรัตน์ 12 ก.พ. 2555, 00:14:44 น.
เจอครั้งที่3 ไม่โดนต่อยแต่โดนตบ สมน้ำหน้าอีกรอบ 55
เจอครั้งที่3 ไม่โดนต่อยแต่โดนตบ สมน้ำหน้าอีกรอบ 55