บ้านใกล้ใจเคียง
เพราะหัวใจใกล้กัน...เพียงรั้วกั้น

อยู่ ๆ ในอกมันก็เต้นเร่าด้วยความยินดี แต่...ยังหรอก ชยพัทธ์ไม่มีทางผลุนผลันออกไปทักโดยที่ยังไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครแน่ ยิ่งวิสัยทัศน์พร่าเลือนไม่เอื้อให้เห็นอะไรมากไปกว่าท่าทางร้อนรนของ ‘เธอ’ ขณะชะเง้อชะแง้มองเข้าไปในบ้านร้างซึ่งมันก็ไม่น่าจะแปลได้หลายทางนัก เขากำลังสงสัยและคิดว่าเจ้าหล่อนอาจเป็นญาติฝ่ายบิดาที่มาต้อนรับเขากลับบ้านหรือเปล่า

...ถ้าตลอดสิบสามปีนั่นได้กลับมาสักครั้งก็คงรู้หรอก...

“พี่พัด ! นั่นพี่พัดใช่ไหมคะ”

ต่างจากเสียงถอนหายใจเรื่อยเปื่อยของเขา หญิงสาวปริศนาคนนั้นร้องตะโกนแข่งเสียงฝน กึ่งเดินกึ่งวิ่งข้ามฝั่งมาหยุดยืนฉีกยิ้มกว้างอยู่ตรงหน้าเขาซึ่งกำลังงงงัน สมองประมวลความจำโดยอัตโนมัติว่าเคยเห็นเธอมาก่อนหรือไม่
Tags: เรื่องสั้น

ตอน: ๔/๔ (ลบ)




ชลิน
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 มี.ค. 2558, 19:19:33 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 ก.ย. 2560, 13:52:31 น.

จำนวนการเข้าชม : 1012





<< ๓/? (ลบ)   
violette 23 มี.ค. 2558, 21:55:11 น.
น่ารักมากเลยค่า ชอบจังมีส่วนมาจากเรื่องจริง


ชลิน 24 มี.ค. 2558, 07:25:43 น.
คุณ violette
ดีใจที่ชอบค่ะ
เราชอบเขียนจากเรื่องใกล้ๆ ตัวหรือประสบการณ์ แต่ก็มีแต่งนิด เติมหน่อยอยู่นะ ฮ่า


RdoubleC 24 มี.ค. 2558, 12:22:42 น.
น่ารักจังค่ะ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account