ฤดูกาลรักที่กลางใจ ตอน พรรษกับวันวิสาข์
เพราะเจ็บปวดจากความรัก...เขาจึงลืม
เพราะเป็นรักแรกและรักเดียว...เธอจึงจำ
เพราะเป็นรักแรกและรักเดียว...เธอจึงจำ
Tags: พรรษ วันวิสาข์ เจ้าขา ความทรงจำที่ถูกลืม
ตอน: ตอนที่ 16
บทที่ 16
ราวครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น พรรษและวันวิสาข์ก็ต้องไปเผชิญหน้ากับคุณจันทราในห้องรับแขกที่ไม่มีพยานร่วมรับรู้นอกจากคนที่อยู่ในเหตุการณ์
“คุณไม่ให้เกียรติป้าเลยนะคุณพรรษ”
เพียงแค่ประโยคแรกพรรษก็แค่นยิ้มออกมาอย่างเยาะหยัน นึกอยากย้อนถามกลับไปเหลือเกินว่าใครกันแน่ที่ไม่ให้เกียรติ แล้วเขาก็ชิงชังวิธีการต่ำช้าแบบนี้มากที่สุด หากเมื่อเหลือบไปเห็นสีหน้าซีดเซียวของวันวิสาข์ที่ราวกับเจ้าตัวกำลังช็อกหรือไม่ก็ยังตั้งตัวไม่ติดกับเรื่องที่เกิดขึ้น พรรษก็พูดไม่ออกด้วยความสงสารคนที่ถูกดึงเข้ามาร่วมรับกรรม
แม้เริ่มไม่สบอารมณ์เมื่อคนที่ท่านนึกว่าเป็นลูกไก่ในกำมือกลับวางตัวเฉยชาไม่สะทกสะท้าน แต่เมื่อเห็นถึงสายตาที่พรรษมองไปที่หลานสาว คุณจันทราก็ค่อยยิ้มออกมาได้เล็กน้อยยามพูดต่ออย่างคนที่คิดว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่า
“ไหนบอกมาซิว่าคุณจะรับผิดชอบเรื่องนี้ยังไง”
ถึงตอนนี้พรรษก็ห้ามนิสัยวู่วามและอารมณ์ร้อนของตัวเองไว้ไม่ได้ ความชิงชังต่อแผนสกปรกที่คุณจันทรานำมาใช้แล้วยังท่าทีที่ราวกับเป็นผู้ชนะนั่นอีกทำให้ชายหนุ่มเผลอตัวลุแก่โทสะจนไม่ทันหยุดนึกถึงผู้เสียหายอีกคน
“ทำไมผมต้องรับผิดชอบ ในเมื่อสิ่งที่เกิดขึ้นมาจากแผนการและการจัดฉากของคุณไม่ใช่เหรอ”
วันวิสาข์สะอึกเมื่อคำพูดของพรรษเหมือนหมัดฮุคที่กระแทกเข้ามาที่กลางใจ หญิงสาวไม่อยากเชื่อว่ายายแท้ ๆ ของตัวเองจะทำกับเธอได้ถึงขนาดนี้ แม้ตลอดชีวิตที่ผ่านมาท่านไม่เคยแบ่งปันเศษเสี้ยวความรักและเอ็นดูให้ แต่เธอก็ยังเชื่อไม่ลงว่าท่านจะใจร้ายได้ถึงเพียงนี้ ทว่าวินาทีถัดมาความทรงจำสุดท้ายในห้องอาหารก็ผุดขึ้นเหมือนจะตอกย้ำ
“บางที...นี่อาจเป็นงานสำคัญชิ้นสุดท้ายสำหรับเราก็ได้นะ เจ้าขา”
นี่เหรองานสำคัญชิ้นสุดท้าย หญิงสาวแค่นยิ้มยามบอกกับตัวเองอย่างขมขื่นและปวดร้าว
การขายเธอราวกับเป็นสินค้าตัวหนึ่งก็ถือว่าเป็นงานชิ้นหนึ่งด้วยสินะ
ในขณะที่วันวิสาข์ตกอยู่ในภาวะอ่อนแอทางจิตใจ หัวใจของพรรษกลับร้อนระอุขึ้นเรื่อย ๆ ด้วยความโกรธจัด
ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครกล้าใช้แผนสกปรกแบบนี้กับเขา ถึงเขาเคยเจอกับการทอดสะพานจากบรรดาสาวสวยมากหน้าหลายตาที่บางรายถึงกับกล้าใช้แผนการต่าง ๆ นานาเพื่อหวังจับเขาให้อยู่หมัด แต่ทุกครั้งเขาก็เอาตัวรอดมาได้เสมอ
พรรษนึกเจ็บใจการเสียรู้ของตัวเอง ทั้งที่รู้และดูออกตั้งแต่แรกว่าคุณจันทรามีแผนใช้วันวิสาข์เป็นเหยื่อล่อ แต่เขาก็ยังทำตัวเป็นปลาหน้าโง่ยอมว่ายน้ำเข้ามาติดเบ็ดด้วยความเต็มใจ เพียงเพราะต้องการอยู่ใกล้ชิดไม่อยากจากเธอไปไหน
และตอนนี้ผลของมันก็ทำให้เขาติดอยู่ในกับดัก ทำอะไรไม่ได้นอกจากเฝ้ารอว่าเมื่อไรคุณจันทราจะลงมีดกับเขา
“แปลว่า คุณจะไม่รับผิดชอบงั้นสิ”
น้ำเสียงเย็นชาของคุณจันทราส่งผลให้วันวิสาข์เหน็บหนาวด้วยรู้ดีว่ายายของเธอไม่มีทางปล่อยเรื่องนี้ผ่านไปโดยไม่ได้ผลประโยชน์ที่น่าพอใจ และนั่นก็ทำให้หญิงสาวนึกสมเพชตัวเองเพราะรู้สึกเหมือนเป็นเพียงสิ่งของในสายตาของท่านมากกว่าจะเป็นคนที่มีชีวิตและจิตใจ
ถึงตอนนี้เธอคิดว่าเข้าใจความรู้สึกของมารดาแล้วในตอนที่ท่านตัดสินใจทิ้งที่นี่ไปเพื่อไปใช้ชีวิตกับคนที่ท่านรัก
“ผมจะรับผิดชอบ หากมันเกิดจากความตั้งใจของตัวเอง ไม่ใช่เกิดจากการยัดเยียดของใครบางคน!”
เพราะอามรณ์ที่กำลังคุกรุ่นทำให้พรรษลืมตัวตอบโต้ออกไปโดยไม่ทันนึกถึงจิตใจของใครอีกคน
วันวิสาข์หน้าชา นึกอยากให้ตัวเองหายไปจากที่ตรงนี้เพื่อว่าจะได้หนีความอับอายไปให้พ้น ๆ คำพูดของเขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเพียงสินค้าชิ้นหนึ่งที่กำลังถูกผลักไสระหว่างคนสองคน โดยเฉพาะเมื่อพรรษจงใจใช้คำว่า ‘ยัดเยียด’ วันวิสาข์ก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อยและด้อยค่า
จะมีสักคนไหมต้องการเธออย่างแท้จริง
แม้คุณจันทราเริ่มไม่ชอบใจมากขึ้นที่พรรษไม่ได้เป็นหมูในอวยอย่างที่คิด ตรงกันข้ามชายหนุ่มมีพิษสงในตัวอยู่พอสมควร กระนั้นหญิงสูงวัยผู้เคยชินต่อการได้ทุกอย่างก็ไม่คิดยอมแพ้
“ถึงยัดเยียด แต่เท่าที่เห็นตอนเปิดประตูเข้าไป คุณก็ดูเต็มใจรับเอาไว้ไม่ใช่เหรอ”
พรรษสะอึก พูดไม่ได้เถียงไม่ออกด้วยจำนนต่อหลักฐานเพราะเขาเองรู้ดีแก่ใจถ้าคุณจันทราไม่เข้ามาขัดขวาง ไม่แน่ว่าตอนนี้วันวิสาข์อาจกลายเป็นของเขาไปแล้วอย่างสมบูรณ์
เมื่อเห็นท่าทีของแขกพิเศษคุณจันทราจึงยิ้มอย่างเย้ยหยัน เพราะดูออกในตอนที่เข้าไปว่าพรรษกำลังจะสานต่อแผนการของท่าน ดังนั้นท่านจึงยกเรื่องนี้มาตีให้ถูกจุดของเขา
“ตกลงว่าคุณจะแสดงความรับผิดชอบด้วยตัวเอง หรือว่าต้องให้ป้านำเรื่องนี้ไปบอกกับแม่ของคุณ ท่านจะได้รู้ว่าลูกชายคนเล็กมาทำเรื่องอะไรเอาไว้ในบ้านของคนอื่น”
พรรษเข้าใจทันทีว่าเขากำลังถูกข่มขู่ และนั่นยิ่งทำให้ชายหนุ่มไม่อาจควบคุมตัวเองได้อีก
“ก็ได้! ถ้าอยากได้ความรับผิดชอบนัก เลือกเอาว่าอยากได้แบบไหน รายเดือน...หรือรายปี แต่ถ้าจะเอาแบบตลอดชีวิตล่ะก็...เสียใจด้วย!”
พรรษหยุดไปครู่อย่างสะใจเมื่อเห็นแววตาตกตะลึงของคุณจันทรา แต่เหมือนว่านั่นยังไม่สาแก่ใจพอจนชายหนุ่มต้องฟาดฟันต่อด้วยวาจาเชือดเฉือน โดยลืมไปเสียสนิทว่ายังมีใครอีกคนที่ต้องพลอยรับผลกระทบไปด้วย
“เพราะผมมีคนที่ต้องรับผิดชอบไปตลอดชีวิตนี้แล้ว”
วันวิสาข์รู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่ากลางวันแสก ๆ แบบที่ไม่มีเค้าบอกให้รู้ล่วงหน้า หัวใจทั้งเจ็บทั้งชาระคนกันได้อย่างน่าแปลก ริมฝีปากหญิงสาวสั่นระริกอย่างฟ้องถึงความสะเทือนใจรุนแรงที่ได้รับกระนั้นก็ไม่มีน้ำตาสักหยดไหลรินลงมา
คงเพราะตอนนี้น้ำตามากมายกำลังท่วมอยู่เต็มหัวใจทุกห้องของเธอแล้ว
“มะ...หมายความว่ายังไง”
เป็นครั้งแรกที่คุณจันทราเพิ่งสำนึกว่าท่านอาจเดินหมากเกมนี้ผิด ยิ่งเห็นรอยยิ้มเย้ยหยันของชายหนุ่มตรงหน้าท่านก็เริ่มแค้นใจ
ถึงตอนนี้พรรษไม่เห็นความจำเป็นต้องเก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้ ชายหนุ่มมองตอบคุณจันทราด้วยแววตาบอกชัดถึงความชิงชังและโกรธแค้น ก่อนปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลใด ๆ ทั้งปวงเมื่อให้คำตอบที่สาแก่ใจตนเอง
“ก็หมายความว่า ผมแต่งงานแล้ว ไม่ได้โสดยังไงล่ะครับ”
เขาแต่งงานแล้ว
วันวิสาข์เคยคิดว่าการหายตัวไปของ ‘สูญ’ ในอดีตทำให้เธอเสียใจได้มากมายแล้ว แต่เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าเธอยังเสียใจได้มากกว่าที่ผ่านมาก็ในวินาทีที่ได้ยินคำประกาศกร้าวของพรรษ
เขาแต่งงานตั้งแต่เมื่อไร ก่อนที่จะเป็น ‘สูญ’ หรือตอนที่กลับมาเป็น ‘พรรษ’
หญิงสาวตั้งคำถามกับตัวเองอย่างสับสนปนเจ็บปวด หากเขาแต่งงานก่อนเป็น ‘สูญ’ นั่นก็เท่ากับว่าเธอเฝ้ารักคนที่มีเจ้าของแล้ว แต่ถ้าเขาแต่งงานตอนเป็น ‘พรรษ’ แล้วทำไมเขาถึงมาทำกับเธอแบบนี้
วันวิสาข์ยิ่งช้ำใจเมื่อนึกถึงการกระทำที่ผ่านมาของพรรษ โดยเฉพาะเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดเมื่อไม่นานมานี้
“เป็นของผมนะเจ้าขา”
คำพูดของเขายามทำเหมือนต้องการจะครอบครองเธอผุดขึ้นมาจากความทรงจำ ทำให้วันวิสาข์มาถึงจุดที่ไม่สามารถทนแบกรับได้อีก
เธอไม่เหลือใครอีกแล้วแม้กระทั่ง ’สูญ’ ในความทรงจำ
เพราะสะใจแล้วกับการได้ระบายความโกรธ พรรษจึงค่อยเริ่มมีสติและเพิ่งรับรู้ว่าคำพูดที่ผ่านมาของเขาไม่เพียงทำลายความหวังของคุณจันทราอย่างที่เขาต้องการ แต่ขณะเดียวกันก็ทำร้ายหัวใจของผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งด้วย
เจ้าขา
พรรษขานนามนั้นด้วยใจแปลบปลาบเมื่อเห็นว่าตอนนี้วันวิสาข์กำลังยืนร้องไห้โดยปราศจากเสียง ท่าทางเลื่อนลอยของเธอทำให้ชายหนุ่มใจคอไม่ดีนักโดยเฉพาะเมื่อเห็นว่าในดวงตาของหญิงสาวว่างเปล่าไร้ชีวิตชีวาเหมือนที่เคย
เขาทำอะไรลงไป!
วินาทีนั้น พรรษเพิ่งเห็นผลของการทำอะไรโดยใช้อารมณ์เป็นที่ตั้ง เขามัวแต่สนุกกับการฟาดฟันคุณจันทราจนลืมไปว่าเบื้องหน้าของหญิงสูงวัยก็คือวันวิสาข์ที่ท่านเอามาใช้เป็นโล่ห์กำบัง
“แต่งแล้วก็หย่าได้ ไม่เห็นจะเป็นไร”
พรรษสะอึกเมื่อคำพูดของคุณจันทราทำให้รู้ว่าชัยชนะยกแรกนั้นไม่ใช่ชัยชนะที่แท้จริง ยิ่งเห็นท่าทางของวันวิสาข์ชายหนุ่มจึงได้สำนึกว่าที่แท้แล้วเขาเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ต่างหาก
เขาผิดตั้งแต่แรกแล้วที่คิดจะเอาชนะคุณจันทรา เพราะความพยายามเอาชนะคนที่ไม่มีแม้แต่สามัญสำนึกไม่ต่างอะไรกับความพยายามจะเข็นครกขึ้นภูเขา
และตอนนี้เขาก็กำลังรู้ซึ้งถึงผลลัพธ์ของความพยายามที่สูญเปล่าอย่างสิ้นเชิง
“ผมไม่หย่า!”
หากในเมื่อเดินหน้ามาถึงตอนนี้และทั้งที่รู้ดีว่ากำลังเหยียบย่ำหัวใจของวันวิสาข์ แต่พรรษก็ถอยหลังไม่ได้เพราะนั่นเท่ากับเปิดโอกาสให้คุณจันทราเหยียบย่ำเขาจนจมดิน
“ถ้าอย่างนั้นคุณจะจัดการกับเรื่องของเจ้าขายังไง ไหนบอกมาซิ”
เจอกับคำถามนั้นพรรษก็อึ้งเพราะตอบไม่ได้ แต่ชายหนุ่มไม่รู้...ความเงียบของเขายิ่งทำให้วันวิสาข์เข้าใจผิด
การที่พรรษไม่มีคำตอบทำให้วันวิสาข์เข้าใจเอาเองว่านั่นเป็นเพราะเขาไม่ต้องการเธอ ที่ผ่านมาเขาก็แค่อยากเล่นสนุกกับเธอเท่านั้นเพราะในสายตาของเขาแล้วเธอคงเป็นผู้หญิงใจง่ายตามคำร่ำลือของชาวบ้านแถวนี้ที่ทุกวันนี้ก็ยังคงพูดเรื่องหนีตามผู้ชายไปของมารดาเธออย่างไม่จบไม่สิ้น
“ถ้าคุณอยากเก็บผู้หญิงคนนั้นเอาไว้ก็ได้ แต่หลานสาวของฉันต้องได้เป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย”
“ไม่มีทาง!”
อีกครั้งที่พรรษเผลอลุแก่โทสะเพราะความเห็นแก่ตัวของคุณจันทรา ความชิงชังต่อการที่อีกฝ่ายทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองได้ผลประโยชน์ทำให้ชายหนุ่มหมดความยับยั้งชั่งใจ
“ผมไม่มีวันทำตามที่คุณต้องการ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรทั้งนั้น!”
คำตอบเสียงแข็งนั้นทำให้คุณจันทราต้องหรี่ตาลงอย่างใคร่ครวญ หากเพียงไม่นานหญิงสูงวัยก็เริ่มกลับมายิ้มได้อีกครั้งเมื่อความคิดบางอย่างผุดขึ้นมา
“ก็ได้...”
ถึงคราวพรรษต้องหรี่ตาลงบ้างอย่างไม่ไว้ใจกับคำพูดที่เหมือนยอมถอดใจของคุณจันทรา เขาไม่มีวันเชื่อเด็ดขาดว่าผู้หญิงที่แสนร้ายกาจคนนี้จะยอมแพ้และวางมือง่าย ๆ และคำพูดต่อจากนั้นก็ทำให้ชายหนุ่มรู้ว่าสิ่งที่เขาคิดไม่ผิดไปเลยแม้แต่น้อย
“ในเมื่อคุณยืนยันไม่แต่ง งั้นป้าก็คงทำอะไรไม่ได้ เพราะยังไงซะก็ยังมีคนต้องการแต่งงานกับเจ้าขาอีกทั้งคน”
เหมือนถูกราดน้ำมันลงไปในกองไฟที่กำลังลุกโชน พรรษลืมสิ้นทุกอย่างแม้กระทั่งความตั้งใจของตัวเองว่าจะไม่มีวันให้คุณจันทราสมหวัง ยามกระชากเสียงถามอย่างกราดเกรี้ยว
“มันเป็นใคร!”
คุณจันทรายิ้มมากขึ้นเมื่อแน่ใจแล้วว่าชัยชนะของท่านอยู่ใกล้แค่มือเอื้อม ก่อนวางหมากตัวสุดท้ายที่ท่านยิ่งกว่ามั่นใจว่าจะสามารถจบเกมนี้ได้อย่างสวยงาม
“ชลธีไงล่ะ ป้าจำได้นะว่าเคยพูดเรื่องนี้กับคุณไปแล้วครั้งหนึ่ง”
ถึงตอนนี้ในหูของพรรษก็อึ้งอึงไปด้วยพายุแห่งความหึงหวง สิ่งที่คิดออกในตอนนั้นมีเพียง...ต้องข้ามศพเขาไปก่อนหากคิดจะยกวันวิสาข์ให้กับผู้ชายคนไหน ดังนั้นชายหนุ่มจึงพลาดท่าตกลงไปในหลุมลึกที่คุณจันทราขุดล่อเอาไว้
“ตกลง! ผมจะแต่งงานกับเจ้าขา”
----------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ พานายพรรษมาให้เคาะกระโหลกคนละทีสองทีค่ะ ^^
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์และ LIKE ที่มอบเป็นกำลังใจให้กันค่ะ
konhin : ฮ่า ๆๆๆ ถึงจะโดนดีคุณยาย แต่นายพรรษก็ร้ายกลับนะคะ
Zephyr : สรุปว่านายเรนก็ยังมีดีกว่าพี่ ๆ บ้างเน๊อะ ถึงจะตรงวิธีเข้าหาสาวก็เถอะ ฮ่า ๆๆๆ เรื่องเอาคืนเนี่ยนายคนนี้ก็ใช่ย่อยค่ะแต่ดูท่าจะกระทบถึงเจ้าขามากกว่าน่ะสิ
ปิ่นนลิน : ตอนนี้ยิ่งกว่าตามแผนอีกเพราะตกลงไปในหลุมเบ้อเริ่มเลย ^^
ผักหวาน : ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ย้อนหลังค่ะ..รอดูกันค่ะว่าจะเป็นอย่างที่คุณผักหวานบอกรึเปล่า ^^
ราวครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น พรรษและวันวิสาข์ก็ต้องไปเผชิญหน้ากับคุณจันทราในห้องรับแขกที่ไม่มีพยานร่วมรับรู้นอกจากคนที่อยู่ในเหตุการณ์
“คุณไม่ให้เกียรติป้าเลยนะคุณพรรษ”
เพียงแค่ประโยคแรกพรรษก็แค่นยิ้มออกมาอย่างเยาะหยัน นึกอยากย้อนถามกลับไปเหลือเกินว่าใครกันแน่ที่ไม่ให้เกียรติ แล้วเขาก็ชิงชังวิธีการต่ำช้าแบบนี้มากที่สุด หากเมื่อเหลือบไปเห็นสีหน้าซีดเซียวของวันวิสาข์ที่ราวกับเจ้าตัวกำลังช็อกหรือไม่ก็ยังตั้งตัวไม่ติดกับเรื่องที่เกิดขึ้น พรรษก็พูดไม่ออกด้วยความสงสารคนที่ถูกดึงเข้ามาร่วมรับกรรม
แม้เริ่มไม่สบอารมณ์เมื่อคนที่ท่านนึกว่าเป็นลูกไก่ในกำมือกลับวางตัวเฉยชาไม่สะทกสะท้าน แต่เมื่อเห็นถึงสายตาที่พรรษมองไปที่หลานสาว คุณจันทราก็ค่อยยิ้มออกมาได้เล็กน้อยยามพูดต่ออย่างคนที่คิดว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่า
“ไหนบอกมาซิว่าคุณจะรับผิดชอบเรื่องนี้ยังไง”
ถึงตอนนี้พรรษก็ห้ามนิสัยวู่วามและอารมณ์ร้อนของตัวเองไว้ไม่ได้ ความชิงชังต่อแผนสกปรกที่คุณจันทรานำมาใช้แล้วยังท่าทีที่ราวกับเป็นผู้ชนะนั่นอีกทำให้ชายหนุ่มเผลอตัวลุแก่โทสะจนไม่ทันหยุดนึกถึงผู้เสียหายอีกคน
“ทำไมผมต้องรับผิดชอบ ในเมื่อสิ่งที่เกิดขึ้นมาจากแผนการและการจัดฉากของคุณไม่ใช่เหรอ”
วันวิสาข์สะอึกเมื่อคำพูดของพรรษเหมือนหมัดฮุคที่กระแทกเข้ามาที่กลางใจ หญิงสาวไม่อยากเชื่อว่ายายแท้ ๆ ของตัวเองจะทำกับเธอได้ถึงขนาดนี้ แม้ตลอดชีวิตที่ผ่านมาท่านไม่เคยแบ่งปันเศษเสี้ยวความรักและเอ็นดูให้ แต่เธอก็ยังเชื่อไม่ลงว่าท่านจะใจร้ายได้ถึงเพียงนี้ ทว่าวินาทีถัดมาความทรงจำสุดท้ายในห้องอาหารก็ผุดขึ้นเหมือนจะตอกย้ำ
“บางที...นี่อาจเป็นงานสำคัญชิ้นสุดท้ายสำหรับเราก็ได้นะ เจ้าขา”
นี่เหรองานสำคัญชิ้นสุดท้าย หญิงสาวแค่นยิ้มยามบอกกับตัวเองอย่างขมขื่นและปวดร้าว
การขายเธอราวกับเป็นสินค้าตัวหนึ่งก็ถือว่าเป็นงานชิ้นหนึ่งด้วยสินะ
ในขณะที่วันวิสาข์ตกอยู่ในภาวะอ่อนแอทางจิตใจ หัวใจของพรรษกลับร้อนระอุขึ้นเรื่อย ๆ ด้วยความโกรธจัด
ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครกล้าใช้แผนสกปรกแบบนี้กับเขา ถึงเขาเคยเจอกับการทอดสะพานจากบรรดาสาวสวยมากหน้าหลายตาที่บางรายถึงกับกล้าใช้แผนการต่าง ๆ นานาเพื่อหวังจับเขาให้อยู่หมัด แต่ทุกครั้งเขาก็เอาตัวรอดมาได้เสมอ
พรรษนึกเจ็บใจการเสียรู้ของตัวเอง ทั้งที่รู้และดูออกตั้งแต่แรกว่าคุณจันทรามีแผนใช้วันวิสาข์เป็นเหยื่อล่อ แต่เขาก็ยังทำตัวเป็นปลาหน้าโง่ยอมว่ายน้ำเข้ามาติดเบ็ดด้วยความเต็มใจ เพียงเพราะต้องการอยู่ใกล้ชิดไม่อยากจากเธอไปไหน
และตอนนี้ผลของมันก็ทำให้เขาติดอยู่ในกับดัก ทำอะไรไม่ได้นอกจากเฝ้ารอว่าเมื่อไรคุณจันทราจะลงมีดกับเขา
“แปลว่า คุณจะไม่รับผิดชอบงั้นสิ”
น้ำเสียงเย็นชาของคุณจันทราส่งผลให้วันวิสาข์เหน็บหนาวด้วยรู้ดีว่ายายของเธอไม่มีทางปล่อยเรื่องนี้ผ่านไปโดยไม่ได้ผลประโยชน์ที่น่าพอใจ และนั่นก็ทำให้หญิงสาวนึกสมเพชตัวเองเพราะรู้สึกเหมือนเป็นเพียงสิ่งของในสายตาของท่านมากกว่าจะเป็นคนที่มีชีวิตและจิตใจ
ถึงตอนนี้เธอคิดว่าเข้าใจความรู้สึกของมารดาแล้วในตอนที่ท่านตัดสินใจทิ้งที่นี่ไปเพื่อไปใช้ชีวิตกับคนที่ท่านรัก
“ผมจะรับผิดชอบ หากมันเกิดจากความตั้งใจของตัวเอง ไม่ใช่เกิดจากการยัดเยียดของใครบางคน!”
เพราะอามรณ์ที่กำลังคุกรุ่นทำให้พรรษลืมตัวตอบโต้ออกไปโดยไม่ทันนึกถึงจิตใจของใครอีกคน
วันวิสาข์หน้าชา นึกอยากให้ตัวเองหายไปจากที่ตรงนี้เพื่อว่าจะได้หนีความอับอายไปให้พ้น ๆ คำพูดของเขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเพียงสินค้าชิ้นหนึ่งที่กำลังถูกผลักไสระหว่างคนสองคน โดยเฉพาะเมื่อพรรษจงใจใช้คำว่า ‘ยัดเยียด’ วันวิสาข์ก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อยและด้อยค่า
จะมีสักคนไหมต้องการเธออย่างแท้จริง
แม้คุณจันทราเริ่มไม่ชอบใจมากขึ้นที่พรรษไม่ได้เป็นหมูในอวยอย่างที่คิด ตรงกันข้ามชายหนุ่มมีพิษสงในตัวอยู่พอสมควร กระนั้นหญิงสูงวัยผู้เคยชินต่อการได้ทุกอย่างก็ไม่คิดยอมแพ้
“ถึงยัดเยียด แต่เท่าที่เห็นตอนเปิดประตูเข้าไป คุณก็ดูเต็มใจรับเอาไว้ไม่ใช่เหรอ”
พรรษสะอึก พูดไม่ได้เถียงไม่ออกด้วยจำนนต่อหลักฐานเพราะเขาเองรู้ดีแก่ใจถ้าคุณจันทราไม่เข้ามาขัดขวาง ไม่แน่ว่าตอนนี้วันวิสาข์อาจกลายเป็นของเขาไปแล้วอย่างสมบูรณ์
เมื่อเห็นท่าทีของแขกพิเศษคุณจันทราจึงยิ้มอย่างเย้ยหยัน เพราะดูออกในตอนที่เข้าไปว่าพรรษกำลังจะสานต่อแผนการของท่าน ดังนั้นท่านจึงยกเรื่องนี้มาตีให้ถูกจุดของเขา
“ตกลงว่าคุณจะแสดงความรับผิดชอบด้วยตัวเอง หรือว่าต้องให้ป้านำเรื่องนี้ไปบอกกับแม่ของคุณ ท่านจะได้รู้ว่าลูกชายคนเล็กมาทำเรื่องอะไรเอาไว้ในบ้านของคนอื่น”
พรรษเข้าใจทันทีว่าเขากำลังถูกข่มขู่ และนั่นยิ่งทำให้ชายหนุ่มไม่อาจควบคุมตัวเองได้อีก
“ก็ได้! ถ้าอยากได้ความรับผิดชอบนัก เลือกเอาว่าอยากได้แบบไหน รายเดือน...หรือรายปี แต่ถ้าจะเอาแบบตลอดชีวิตล่ะก็...เสียใจด้วย!”
พรรษหยุดไปครู่อย่างสะใจเมื่อเห็นแววตาตกตะลึงของคุณจันทรา แต่เหมือนว่านั่นยังไม่สาแก่ใจพอจนชายหนุ่มต้องฟาดฟันต่อด้วยวาจาเชือดเฉือน โดยลืมไปเสียสนิทว่ายังมีใครอีกคนที่ต้องพลอยรับผลกระทบไปด้วย
“เพราะผมมีคนที่ต้องรับผิดชอบไปตลอดชีวิตนี้แล้ว”
วันวิสาข์รู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่ากลางวันแสก ๆ แบบที่ไม่มีเค้าบอกให้รู้ล่วงหน้า หัวใจทั้งเจ็บทั้งชาระคนกันได้อย่างน่าแปลก ริมฝีปากหญิงสาวสั่นระริกอย่างฟ้องถึงความสะเทือนใจรุนแรงที่ได้รับกระนั้นก็ไม่มีน้ำตาสักหยดไหลรินลงมา
คงเพราะตอนนี้น้ำตามากมายกำลังท่วมอยู่เต็มหัวใจทุกห้องของเธอแล้ว
“มะ...หมายความว่ายังไง”
เป็นครั้งแรกที่คุณจันทราเพิ่งสำนึกว่าท่านอาจเดินหมากเกมนี้ผิด ยิ่งเห็นรอยยิ้มเย้ยหยันของชายหนุ่มตรงหน้าท่านก็เริ่มแค้นใจ
ถึงตอนนี้พรรษไม่เห็นความจำเป็นต้องเก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้ ชายหนุ่มมองตอบคุณจันทราด้วยแววตาบอกชัดถึงความชิงชังและโกรธแค้น ก่อนปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลใด ๆ ทั้งปวงเมื่อให้คำตอบที่สาแก่ใจตนเอง
“ก็หมายความว่า ผมแต่งงานแล้ว ไม่ได้โสดยังไงล่ะครับ”
เขาแต่งงานแล้ว
วันวิสาข์เคยคิดว่าการหายตัวไปของ ‘สูญ’ ในอดีตทำให้เธอเสียใจได้มากมายแล้ว แต่เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าเธอยังเสียใจได้มากกว่าที่ผ่านมาก็ในวินาทีที่ได้ยินคำประกาศกร้าวของพรรษ
เขาแต่งงานตั้งแต่เมื่อไร ก่อนที่จะเป็น ‘สูญ’ หรือตอนที่กลับมาเป็น ‘พรรษ’
หญิงสาวตั้งคำถามกับตัวเองอย่างสับสนปนเจ็บปวด หากเขาแต่งงานก่อนเป็น ‘สูญ’ นั่นก็เท่ากับว่าเธอเฝ้ารักคนที่มีเจ้าของแล้ว แต่ถ้าเขาแต่งงานตอนเป็น ‘พรรษ’ แล้วทำไมเขาถึงมาทำกับเธอแบบนี้
วันวิสาข์ยิ่งช้ำใจเมื่อนึกถึงการกระทำที่ผ่านมาของพรรษ โดยเฉพาะเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดเมื่อไม่นานมานี้
“เป็นของผมนะเจ้าขา”
คำพูดของเขายามทำเหมือนต้องการจะครอบครองเธอผุดขึ้นมาจากความทรงจำ ทำให้วันวิสาข์มาถึงจุดที่ไม่สามารถทนแบกรับได้อีก
เธอไม่เหลือใครอีกแล้วแม้กระทั่ง ’สูญ’ ในความทรงจำ
เพราะสะใจแล้วกับการได้ระบายความโกรธ พรรษจึงค่อยเริ่มมีสติและเพิ่งรับรู้ว่าคำพูดที่ผ่านมาของเขาไม่เพียงทำลายความหวังของคุณจันทราอย่างที่เขาต้องการ แต่ขณะเดียวกันก็ทำร้ายหัวใจของผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งด้วย
เจ้าขา
พรรษขานนามนั้นด้วยใจแปลบปลาบเมื่อเห็นว่าตอนนี้วันวิสาข์กำลังยืนร้องไห้โดยปราศจากเสียง ท่าทางเลื่อนลอยของเธอทำให้ชายหนุ่มใจคอไม่ดีนักโดยเฉพาะเมื่อเห็นว่าในดวงตาของหญิงสาวว่างเปล่าไร้ชีวิตชีวาเหมือนที่เคย
เขาทำอะไรลงไป!
วินาทีนั้น พรรษเพิ่งเห็นผลของการทำอะไรโดยใช้อารมณ์เป็นที่ตั้ง เขามัวแต่สนุกกับการฟาดฟันคุณจันทราจนลืมไปว่าเบื้องหน้าของหญิงสูงวัยก็คือวันวิสาข์ที่ท่านเอามาใช้เป็นโล่ห์กำบัง
“แต่งแล้วก็หย่าได้ ไม่เห็นจะเป็นไร”
พรรษสะอึกเมื่อคำพูดของคุณจันทราทำให้รู้ว่าชัยชนะยกแรกนั้นไม่ใช่ชัยชนะที่แท้จริง ยิ่งเห็นท่าทางของวันวิสาข์ชายหนุ่มจึงได้สำนึกว่าที่แท้แล้วเขาเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ต่างหาก
เขาผิดตั้งแต่แรกแล้วที่คิดจะเอาชนะคุณจันทรา เพราะความพยายามเอาชนะคนที่ไม่มีแม้แต่สามัญสำนึกไม่ต่างอะไรกับความพยายามจะเข็นครกขึ้นภูเขา
และตอนนี้เขาก็กำลังรู้ซึ้งถึงผลลัพธ์ของความพยายามที่สูญเปล่าอย่างสิ้นเชิง
“ผมไม่หย่า!”
หากในเมื่อเดินหน้ามาถึงตอนนี้และทั้งที่รู้ดีว่ากำลังเหยียบย่ำหัวใจของวันวิสาข์ แต่พรรษก็ถอยหลังไม่ได้เพราะนั่นเท่ากับเปิดโอกาสให้คุณจันทราเหยียบย่ำเขาจนจมดิน
“ถ้าอย่างนั้นคุณจะจัดการกับเรื่องของเจ้าขายังไง ไหนบอกมาซิ”
เจอกับคำถามนั้นพรรษก็อึ้งเพราะตอบไม่ได้ แต่ชายหนุ่มไม่รู้...ความเงียบของเขายิ่งทำให้วันวิสาข์เข้าใจผิด
การที่พรรษไม่มีคำตอบทำให้วันวิสาข์เข้าใจเอาเองว่านั่นเป็นเพราะเขาไม่ต้องการเธอ ที่ผ่านมาเขาก็แค่อยากเล่นสนุกกับเธอเท่านั้นเพราะในสายตาของเขาแล้วเธอคงเป็นผู้หญิงใจง่ายตามคำร่ำลือของชาวบ้านแถวนี้ที่ทุกวันนี้ก็ยังคงพูดเรื่องหนีตามผู้ชายไปของมารดาเธออย่างไม่จบไม่สิ้น
“ถ้าคุณอยากเก็บผู้หญิงคนนั้นเอาไว้ก็ได้ แต่หลานสาวของฉันต้องได้เป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย”
“ไม่มีทาง!”
อีกครั้งที่พรรษเผลอลุแก่โทสะเพราะความเห็นแก่ตัวของคุณจันทรา ความชิงชังต่อการที่อีกฝ่ายทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองได้ผลประโยชน์ทำให้ชายหนุ่มหมดความยับยั้งชั่งใจ
“ผมไม่มีวันทำตามที่คุณต้องการ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรทั้งนั้น!”
คำตอบเสียงแข็งนั้นทำให้คุณจันทราต้องหรี่ตาลงอย่างใคร่ครวญ หากเพียงไม่นานหญิงสูงวัยก็เริ่มกลับมายิ้มได้อีกครั้งเมื่อความคิดบางอย่างผุดขึ้นมา
“ก็ได้...”
ถึงคราวพรรษต้องหรี่ตาลงบ้างอย่างไม่ไว้ใจกับคำพูดที่เหมือนยอมถอดใจของคุณจันทรา เขาไม่มีวันเชื่อเด็ดขาดว่าผู้หญิงที่แสนร้ายกาจคนนี้จะยอมแพ้และวางมือง่าย ๆ และคำพูดต่อจากนั้นก็ทำให้ชายหนุ่มรู้ว่าสิ่งที่เขาคิดไม่ผิดไปเลยแม้แต่น้อย
“ในเมื่อคุณยืนยันไม่แต่ง งั้นป้าก็คงทำอะไรไม่ได้ เพราะยังไงซะก็ยังมีคนต้องการแต่งงานกับเจ้าขาอีกทั้งคน”
เหมือนถูกราดน้ำมันลงไปในกองไฟที่กำลังลุกโชน พรรษลืมสิ้นทุกอย่างแม้กระทั่งความตั้งใจของตัวเองว่าจะไม่มีวันให้คุณจันทราสมหวัง ยามกระชากเสียงถามอย่างกราดเกรี้ยว
“มันเป็นใคร!”
คุณจันทรายิ้มมากขึ้นเมื่อแน่ใจแล้วว่าชัยชนะของท่านอยู่ใกล้แค่มือเอื้อม ก่อนวางหมากตัวสุดท้ายที่ท่านยิ่งกว่ามั่นใจว่าจะสามารถจบเกมนี้ได้อย่างสวยงาม
“ชลธีไงล่ะ ป้าจำได้นะว่าเคยพูดเรื่องนี้กับคุณไปแล้วครั้งหนึ่ง”
ถึงตอนนี้ในหูของพรรษก็อึ้งอึงไปด้วยพายุแห่งความหึงหวง สิ่งที่คิดออกในตอนนั้นมีเพียง...ต้องข้ามศพเขาไปก่อนหากคิดจะยกวันวิสาข์ให้กับผู้ชายคนไหน ดังนั้นชายหนุ่มจึงพลาดท่าตกลงไปในหลุมลึกที่คุณจันทราขุดล่อเอาไว้
“ตกลง! ผมจะแต่งงานกับเจ้าขา”
----------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ พานายพรรษมาให้เคาะกระโหลกคนละทีสองทีค่ะ ^^
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์และ LIKE ที่มอบเป็นกำลังใจให้กันค่ะ
konhin : ฮ่า ๆๆๆ ถึงจะโดนดีคุณยาย แต่นายพรรษก็ร้ายกลับนะคะ
Zephyr : สรุปว่านายเรนก็ยังมีดีกว่าพี่ ๆ บ้างเน๊อะ ถึงจะตรงวิธีเข้าหาสาวก็เถอะ ฮ่า ๆๆๆ เรื่องเอาคืนเนี่ยนายคนนี้ก็ใช่ย่อยค่ะแต่ดูท่าจะกระทบถึงเจ้าขามากกว่าน่ะสิ
ปิ่นนลิน : ตอนนี้ยิ่งกว่าตามแผนอีกเพราะตกลงไปในหลุมเบ้อเริ่มเลย ^^
ผักหวาน : ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ย้อนหลังค่ะ..รอดูกันค่ะว่าจะเป็นอย่างที่คุณผักหวานบอกรึเปล่า ^^
พันวลี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 พ.ค. 2558, 09:02:51 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 พ.ค. 2558, 09:10:45 น.
จำนวนการเข้าชม : 1671
| ตอนที่ 21 >> |
konhin 3 พ.ค. 2558, 09:28:45 น.
คือ จะอะไรนักหนา ไม่ชอบที่ยายทำกับเจ้าขา จริงๆก็น่าจะพาเจ้าขาออกไปจากบ้านนี้ ไม่เห็นต้องไปต่อล้อต่อเถียงให้เสียเวลาให้เสียใจเลย ตัวเองก็เล่นไปตามเกมคุณยายพอพลาดก็ฟาดงวงฟาดงา
หนูเจ้าขา ไหนๆคุณยายก็บอกว่างานสุดท้ายแล้ว(นับแค่ถูกวางยาแล้วพาไปนอนกับนายพรรษนะ) ก็เลิกๆตามใจได้แล้ว ยังไงหนูก็ต้องมีชีวิตของตัวเอง เลิกเถอะก่อนที่จะไม่เหลืออะไร
คือ จะอะไรนักหนา ไม่ชอบที่ยายทำกับเจ้าขา จริงๆก็น่าจะพาเจ้าขาออกไปจากบ้านนี้ ไม่เห็นต้องไปต่อล้อต่อเถียงให้เสียเวลาให้เสียใจเลย ตัวเองก็เล่นไปตามเกมคุณยายพอพลาดก็ฟาดงวงฟาดงา
หนูเจ้าขา ไหนๆคุณยายก็บอกว่างานสุดท้ายแล้ว(นับแค่ถูกวางยาแล้วพาไปนอนกับนายพรรษนะ) ก็เลิกๆตามใจได้แล้ว ยังไงหนูก็ต้องมีชีวิตของตัวเอง เลิกเถอะก่อนที่จะไม่เหลืออะไร
ปิ่นนลิน 3 พ.ค. 2558, 11:34:51 น.
พรรษ นายควรพาเจ้าขาออกมานะ ในเมื่อนายเองก็อยากได้ตัวเจ้าขานี่นา
เดินตามแผนเขาแล้ว ดิ้นยังไงก็มีแต่จะทำให้เจ้าขาเจ็บกว่าเดิม ... สงสารเจ้าขามากอะ (มากกว่าปุยฝ้ายอีกแฮะ)
ใส่น้องชายคนเล็กบ้าง เชอะๆ
พรรษ นายควรพาเจ้าขาออกมานะ ในเมื่อนายเองก็อยากได้ตัวเจ้าขานี่นา
เดินตามแผนเขาแล้ว ดิ้นยังไงก็มีแต่จะทำให้เจ้าขาเจ็บกว่าเดิม ... สงสารเจ้าขามากอะ (มากกว่าปุยฝ้ายอีกแฮะ)
ใส่น้องชายคนเล็กบ้าง เชอะๆ 
นักอ่านเหนียวหนึบ 3 พ.ค. 2558, 15:12:42 น.
คือจริงๆ แล้ว แม่เจ้าขา ไม่ใช่ลูกจริงๆ ของยายมหาภัยนี่ช้ะ ความรู้สึกรักใคร่ผูกพันมันจึงไม่มีเลย เอ่อออ อ่านแล้วกลัวสังคมโหดร้ายใบนี้จริมๆ คนดีอยู่ยาก อ่านแล้วไม่อยากทำดี ><
คือจริงๆ แล้ว แม่เจ้าขา ไม่ใช่ลูกจริงๆ ของยายมหาภัยนี่ช้ะ ความรู้สึกรักใคร่ผูกพันมันจึงไม่มีเลย เอ่อออ อ่านแล้วกลัวสังคมโหดร้ายใบนี้จริมๆ คนดีอยู่ยาก อ่านแล้วไม่อยากทำดี ><
Zephyr 3 พ.ค. 2558, 21:29:26 น.
เอิ่ม อ่านแล้วอยากตบคนแก่นี่บาปไหม
ทำไมนิสัยทุเรศ เห็นแก่ตัวแบบนี้
ขอเถอะ เพี้ยงๆๆๆ เจ้าขา เป็นหลานบุญธรรม
แม่ก็ไม่มีสายเลือดของยายมหาภัยคนนี้
เสียดายสายเลือดที่วนเวียนในร่างกาย
น่ากรีดออกมาบ้างซะบ้างนะ ยายแก่
พี่เรนก็บ้า ไปเถียงด้วย ใครเสียใจ
ช่างตามืดตาบอดยิ่งนัก
พาหนีออกมาจบ!!!
จะทำไรก็เป็นกรรมสิทธิ์พี่เรนแล้ว
โง่ บ้า ระห่ำ คิดน้อย ใจร้อน สักแต่เอาชนะจริงๆ
นิสัยห่วยอีกคนละ
แม่หทัยก็เคยนิสัยไม่ดี ตอนนี้เป็นไงลูกออกมาบ้าทุกคนเลยอ้ะ
โอ้ยยยยย อ่านไปจิกหมอนไป ไม่ใช่ฟินนนนน นะ
หมั่นไส้อยากต่อย ตบ ซัด ผัวะๆๆๆๆ ฮึ้ยยยย หงุดหงิด
เอิ่ม อ่านแล้วอยากตบคนแก่นี่บาปไหม
ทำไมนิสัยทุเรศ เห็นแก่ตัวแบบนี้
ขอเถอะ เพี้ยงๆๆๆ เจ้าขา เป็นหลานบุญธรรม
แม่ก็ไม่มีสายเลือดของยายมหาภัยคนนี้
เสียดายสายเลือดที่วนเวียนในร่างกาย
น่ากรีดออกมาบ้างซะบ้างนะ ยายแก่
พี่เรนก็บ้า ไปเถียงด้วย ใครเสียใจ
ช่างตามืดตาบอดยิ่งนัก
พาหนีออกมาจบ!!!
จะทำไรก็เป็นกรรมสิทธิ์พี่เรนแล้ว
โง่ บ้า ระห่ำ คิดน้อย ใจร้อน สักแต่เอาชนะจริงๆ
นิสัยห่วยอีกคนละ
แม่หทัยก็เคยนิสัยไม่ดี ตอนนี้เป็นไงลูกออกมาบ้าทุกคนเลยอ้ะ
โอ้ยยยยย อ่านไปจิกหมอนไป ไม่ใช่ฟินนนนน นะ
หมั่นไส้อยากต่อย ตบ ซัด ผัวะๆๆๆๆ ฮึ้ยยยย หงุดหงิด
กาซะลองพลัดถิ่น 4 พ.ค. 2558, 03:51:43 น.
เอ้า ๆ ไปกันใหญ่แล้ว เข้าทางยายแก่นั้นพอดี ....เรนนายควรมีสติ และคิดหาทางออกที่ดีกว่านี้ และพาเจ้าขาออกมาจากบ่วงเวรกรรมของยายแก่นี่เสียที ....ไม่ใช่มาทำร้ายด้วยวาจาแบบนี้ สงสารเจ้าขาจัง....พระเอกไม่ควรกินหญ้า ควรกินข้าวหรือแซนวิส ซูซิ นะ ..นางเอกก็ควรจะแกร่งกว่านี้ เอะอะก็ยอมอย่างเดียว ...ควรกินแซนวิชเหมือนกันนะ
เอ้า ๆ ไปกันใหญ่แล้ว เข้าทางยายแก่นั้นพอดี ....เรนนายควรมีสติ และคิดหาทางออกที่ดีกว่านี้ และพาเจ้าขาออกมาจากบ่วงเวรกรรมของยายแก่นี่เสียที ....ไม่ใช่มาทำร้ายด้วยวาจาแบบนี้ สงสารเจ้าขาจัง....พระเอกไม่ควรกินหญ้า ควรกินข้าวหรือแซนวิส ซูซิ นะ ..นางเอกก็ควรจะแกร่งกว่านี้ เอะอะก็ยอมอย่างเดียว ...ควรกินแซนวิชเหมือนกันนะ
LAM 11 พ.ค. 2558, 12:32:19 น.
เกลียดคุณยายของเจ้าขาล่ะ
เกลียดคุณยายของเจ้าขาล่ะ