รักต่างเผ่าพันธุ์(เดรโก เรเนสเม่)
จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเรเนสเม่ลูกครึ่งแวมไพร์สาวต้องมาเรียนที่ที่เดียวกับหนุ่มหล่อเดรโกมัลฟอยเรื่องราวความรักต้องจะเป็นอย่างไรโปรดติดตาม
Tags: พ่อมด แวมไพร์
ตอน: เริ่มเรื่อง
ณ สถานีรถไฟลึกลับแห่งหนึ่ง
สาวน้อยลูกครึ่งแวมไพร์ผมสีน้ำตาลเข้มผิวขาวดุจหิมะยืนอย่างหน่ายๆพลันผู้ชายคนหนึ่งกับผู้หญิงสวมแว่นกันแดดเดินมา
"เรเนสเม่"เบลล่าเรียกลูกสาวของเธอ
"เรียบร้อยแล้วใช่ไหมคะ"เรเนสเม่ถามเบลล่าพลันมองเอ็ดเวิร์ดผู้เป็นพ่อ
"เรียบร้อยแล้ว"เอ็ดเวิร์ดตอบเรเนสเม่ก้มหน้าเมื่อวานขณะที่เธอฝึกวิ่งอยู่จู่ๆก็มีจดหมายปริศนามาโดยระบุจากฮอกก์วอตส์จดหมายนั้นเชิญให้เธอมาที่สถานีรถไฟแห่งนี้เพื่อมุ่งหน้าไปเรียนที่ฮอกก์วอตส์
"ฟังพ่อนะศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์กับศาสตราจารย์มักกอนนากัลเท่านั้นที่รู้ว่าลูกเป็นลูกครึ่งแวมไพร์รู้ห้ามบอกใครเรื่องนี้เด็ดขาดเข้าใจไหม"เอ็ดเวิร์ดจับไหล่ลูกสาว
"ฉันไม่เข้าใจเรเนสเม่ไม่มีเวทมนต์ทำไมต้องส่งลูกไป"เบลล่าถามขึ้น
"ใครบอกล่ะคะแม่"เรเนสเม่แบมือพลันมีควันลอยจากมือเธอ
"โวตูรี่จะรู้เรื่องนี้ไม่ได้ไม่ต้องห่วงนะศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์จะคอยดูแลลูก"เอ็ดเวิร์ดกอดลูกสาว
"หนูไม่อยากไป"เรเนสเม่ก้มหัวเบลล่าที่ใส่แว่นกันแดดเพราะเธอตาแดงตรงเข้ามากอดลูก
"ไม่ต้องห่วงลูกจะปลอดภัย"เบลล่ายิ้ม
"เราต้องไปซื้อของอีกเยอะสำหรับไปเรียนที่ฮอกก์วอตส์ไปกันเถอะ"เอ็ดเวิร์ดตัดบทเพื่อเขาจะได้ไม่เปลี่ยนใจเพราะหวงลูกเรเนสเม่หยิบแว่นกันแดดมาใส่แล้วเดินตามพ่อแม่ไปเรเนสเม่เดินเหม่อจนชนเข้ากับหนุ่มคนหนึ่งแน่นอนเขาคือเดรโก มัลฟอย
"กล้าดียังไงมาชนฉัน!!"เดรโกมองเรเนสเม่อย่างไม่พอใจ
"นายตั้งหากขวางทางฉัน!!"เรเนสเม่พูดกลับพลันลูเซียสเดินมา
"ขอโทษลูกชายฉันเดี๋ยวนี้นังเด็กเหลือขอ!!"ลูเซียสตะคอกเรเนสแม่เบลล่าหันมามองข้างหลังก็เห็นลูกสาวกำลังมีเรื่อง
"มีอะไรลูก"เบลล่ากับเอ็ดเวิร์ดเดินมาหาลูกสาวลูเซียสมองเบลล่าที่ยังดูสาวรุ่นๆอยู่
"แม่แกก็ใจแตกชีวิตชั่งหน้าสงสาร"ลูเซียสหัวเราะเอ็ดเวิร์ดกำมือลูเซียสรู้จังหวะหยิบไม้กายสิทธิ์ขึ้นมาชี้หน้าเอ็ดเวิร์ด
"อย่าแตะต้องสามีฉัน!!"เบลล่าเสียงแข็งพลันถอดแว่นเผยให้เห็นดวงตาสีแดงลูเซียสกับเดรโกมองอย่างตกใจก่อนจะพากันหนีไป
"ให้ตายเถอะ!!"เรเนสเม่บ่นเบลล่ารีบใส่แว่น
"ไปกันเถอะ!!"เอ็ดเวิร์ดบอกสามพ่อแม่ลูกจึงเดินไปซื้อของต่อจนมาถึงเวลาที่รถไฟจะออก
"แม่คงทำใจไม่ได้"เบลล่ากอดลูกสาว
"หนูก็จะคิดถึงแม่ค่ะ"เรเนสเม่ตอบกลับก่อนจะกอดพ่อของเธอ
"โชคดีลูก"เอ็ดเวิร์ดพูดเรเนสเม่พยักหน้าพลันเดินขึ้นรถไป
"ระวัง!!"เฮอร์ไมโอนี่ตะโกนรอนวิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือจนชนเข้ากับเรเนสเม่
"ขอโทษๆเธอเป็นอะไรไหม"รอนรีบลูกขึ้น
"โอเคไม่เป็นไร"เรเนสเม่ตอบพลันลุกขึ้น
"ฉันชื่อเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์นี่แฮรี่ พอตเตอร์และตาซุ่มซ่ามนี่ชื่อรอน วิสลีย์นะ"เฮอร์ไมโอนี่แนะนำตัว
"สวัสดีฉันอยู่ปีห้าแล้วเธอ..."แฮรี่มองเรเนสเม่
"ฉันเรเนสเม่คัลเลนอยู่ปีห้า"เรเนสเม่ยิ้มตอบ
"เธอเลือดสี...."เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยถาม
"ฉันเป็นมักเกิ้ลน่ะ"เรเนสเม่ตอบตามที่เตรี๋ยมกับพ่อทั้งคืน
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ"เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยก่อนที่ทั้งสี่จะนั่งลงพลันรถขายของก็เข็นผ่านมา
"กินอะไรไหม"เรเนสเม่ถาม
"กบช็อคโกแลต!!"รอนพูดเรเนสเม่ยิ้มก่อนจะเดินไปซื้อของ
"หลบไป!!"เดรโกพูดเหล่าพ่อมดแม่มดต่างถอยมีเพียงเรเนสเม่ที่ไม่ยอมถอย
"หูหนวกหรือไง!!"เดรโกเสียงแข็งแต่เรเนสเม่ทำเป็นไม่ได้ยิน
"นี่เธอ!!!"แพนซี่กระชากแขนเรเนสเม่
"เด็กใหม่เหรอเธอไม่รู้หรือไงนี่คือเดรโก มัลฟอยเลยนะนังเลือดสีโครน!!"แพนซี่พูดซึ่งแน่นอนเรเนสเม่ไม่พอใจและพยายามเก็บกั้นอารมณ์อยู่
"กบช็อกโกแลตสิบตัวน้ำฝักทอง4ขวดค่ะ"เรเนสเม่สั่งของอย่างไม่สนใจ
"นี่แก!!!หูหนวกเหรอ"แพนซี่โมโหเรเนสเม่จ่ายตังค์ก่อนจะเดินออกมาอย่างไม่สนใจ
"ยัยนี่เป็นใคร"เดรโกพูดพลางมองเรเนสเม่
"ได้แล้ว"เรเนสเม่ยื่นขนมให้รอน
"ขอบใจนะ"แฮรี่พูด
สาวน้อยลูกครึ่งแวมไพร์ผมสีน้ำตาลเข้มผิวขาวดุจหิมะยืนอย่างหน่ายๆพลันผู้ชายคนหนึ่งกับผู้หญิงสวมแว่นกันแดดเดินมา
"เรเนสเม่"เบลล่าเรียกลูกสาวของเธอ
"เรียบร้อยแล้วใช่ไหมคะ"เรเนสเม่ถามเบลล่าพลันมองเอ็ดเวิร์ดผู้เป็นพ่อ
"เรียบร้อยแล้ว"เอ็ดเวิร์ดตอบเรเนสเม่ก้มหน้าเมื่อวานขณะที่เธอฝึกวิ่งอยู่จู่ๆก็มีจดหมายปริศนามาโดยระบุจากฮอกก์วอตส์จดหมายนั้นเชิญให้เธอมาที่สถานีรถไฟแห่งนี้เพื่อมุ่งหน้าไปเรียนที่ฮอกก์วอตส์
"ฟังพ่อนะศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์กับศาสตราจารย์มักกอนนากัลเท่านั้นที่รู้ว่าลูกเป็นลูกครึ่งแวมไพร์รู้ห้ามบอกใครเรื่องนี้เด็ดขาดเข้าใจไหม"เอ็ดเวิร์ดจับไหล่ลูกสาว
"ฉันไม่เข้าใจเรเนสเม่ไม่มีเวทมนต์ทำไมต้องส่งลูกไป"เบลล่าถามขึ้น
"ใครบอกล่ะคะแม่"เรเนสเม่แบมือพลันมีควันลอยจากมือเธอ
"โวตูรี่จะรู้เรื่องนี้ไม่ได้ไม่ต้องห่วงนะศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์จะคอยดูแลลูก"เอ็ดเวิร์ดกอดลูกสาว
"หนูไม่อยากไป"เรเนสเม่ก้มหัวเบลล่าที่ใส่แว่นกันแดดเพราะเธอตาแดงตรงเข้ามากอดลูก
"ไม่ต้องห่วงลูกจะปลอดภัย"เบลล่ายิ้ม
"เราต้องไปซื้อของอีกเยอะสำหรับไปเรียนที่ฮอกก์วอตส์ไปกันเถอะ"เอ็ดเวิร์ดตัดบทเพื่อเขาจะได้ไม่เปลี่ยนใจเพราะหวงลูกเรเนสเม่หยิบแว่นกันแดดมาใส่แล้วเดินตามพ่อแม่ไปเรเนสเม่เดินเหม่อจนชนเข้ากับหนุ่มคนหนึ่งแน่นอนเขาคือเดรโก มัลฟอย
"กล้าดียังไงมาชนฉัน!!"เดรโกมองเรเนสเม่อย่างไม่พอใจ
"นายตั้งหากขวางทางฉัน!!"เรเนสเม่พูดกลับพลันลูเซียสเดินมา
"ขอโทษลูกชายฉันเดี๋ยวนี้นังเด็กเหลือขอ!!"ลูเซียสตะคอกเรเนสแม่เบลล่าหันมามองข้างหลังก็เห็นลูกสาวกำลังมีเรื่อง
"มีอะไรลูก"เบลล่ากับเอ็ดเวิร์ดเดินมาหาลูกสาวลูเซียสมองเบลล่าที่ยังดูสาวรุ่นๆอยู่
"แม่แกก็ใจแตกชีวิตชั่งหน้าสงสาร"ลูเซียสหัวเราะเอ็ดเวิร์ดกำมือลูเซียสรู้จังหวะหยิบไม้กายสิทธิ์ขึ้นมาชี้หน้าเอ็ดเวิร์ด
"อย่าแตะต้องสามีฉัน!!"เบลล่าเสียงแข็งพลันถอดแว่นเผยให้เห็นดวงตาสีแดงลูเซียสกับเดรโกมองอย่างตกใจก่อนจะพากันหนีไป
"ให้ตายเถอะ!!"เรเนสเม่บ่นเบลล่ารีบใส่แว่น
"ไปกันเถอะ!!"เอ็ดเวิร์ดบอกสามพ่อแม่ลูกจึงเดินไปซื้อของต่อจนมาถึงเวลาที่รถไฟจะออก
"แม่คงทำใจไม่ได้"เบลล่ากอดลูกสาว
"หนูก็จะคิดถึงแม่ค่ะ"เรเนสเม่ตอบกลับก่อนจะกอดพ่อของเธอ
"โชคดีลูก"เอ็ดเวิร์ดพูดเรเนสเม่พยักหน้าพลันเดินขึ้นรถไป
"ระวัง!!"เฮอร์ไมโอนี่ตะโกนรอนวิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือจนชนเข้ากับเรเนสเม่
"ขอโทษๆเธอเป็นอะไรไหม"รอนรีบลูกขึ้น
"โอเคไม่เป็นไร"เรเนสเม่ตอบพลันลุกขึ้น
"ฉันชื่อเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์นี่แฮรี่ พอตเตอร์และตาซุ่มซ่ามนี่ชื่อรอน วิสลีย์นะ"เฮอร์ไมโอนี่แนะนำตัว
"สวัสดีฉันอยู่ปีห้าแล้วเธอ..."แฮรี่มองเรเนสเม่
"ฉันเรเนสเม่คัลเลนอยู่ปีห้า"เรเนสเม่ยิ้มตอบ
"เธอเลือดสี...."เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยถาม
"ฉันเป็นมักเกิ้ลน่ะ"เรเนสเม่ตอบตามที่เตรี๋ยมกับพ่อทั้งคืน
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ"เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยก่อนที่ทั้งสี่จะนั่งลงพลันรถขายของก็เข็นผ่านมา
"กินอะไรไหม"เรเนสเม่ถาม
"กบช็อคโกแลต!!"รอนพูดเรเนสเม่ยิ้มก่อนจะเดินไปซื้อของ
"หลบไป!!"เดรโกพูดเหล่าพ่อมดแม่มดต่างถอยมีเพียงเรเนสเม่ที่ไม่ยอมถอย
"หูหนวกหรือไง!!"เดรโกเสียงแข็งแต่เรเนสเม่ทำเป็นไม่ได้ยิน
"นี่เธอ!!!"แพนซี่กระชากแขนเรเนสเม่
"เด็กใหม่เหรอเธอไม่รู้หรือไงนี่คือเดรโก มัลฟอยเลยนะนังเลือดสีโครน!!"แพนซี่พูดซึ่งแน่นอนเรเนสเม่ไม่พอใจและพยายามเก็บกั้นอารมณ์อยู่
"กบช็อกโกแลตสิบตัวน้ำฝักทอง4ขวดค่ะ"เรเนสเม่สั่งของอย่างไม่สนใจ
"นี่แก!!!หูหนวกเหรอ"แพนซี่โมโหเรเนสเม่จ่ายตังค์ก่อนจะเดินออกมาอย่างไม่สนใจ
"ยัยนี่เป็นใคร"เดรโกพูดพลางมองเรเนสเม่
"ได้แล้ว"เรเนสเม่ยื่นขนมให้รอน
"ขอบใจนะ"แฮรี่พูด
สายลมที่พัดวน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 พ.ค. 2558, 13:35:46 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 พ.ค. 2558, 14:32:16 น.
จำนวนการเข้าชม : 1014
| บทที่2เลือกห้อง >> |
