ฤดูกาลรักที่กลางใจ ตอน พรรษกับวันวิสาข์
เพราะเจ็บปวดจากความรัก...เขาจึงลืม
เพราะเป็นรักแรกและรักเดียว...เธอจึงจำ
เพราะเป็นรักแรกและรักเดียว...เธอจึงจำ
Tags: พรรษ วันวิสาข์ เจ้าขา ความทรงจำที่ถูกลืม
ตอน: ตอนพิเศษของชุดฤดูกาลรักที่กลางใจ-สามฤดูในหนึ่งวัน (รวมมิตร)
ฤดูกาลรักที่กลางใจ ตอนพิเศษ-สามฤดูในหนึ่งวัน (รวมมิตร)
ในวันนี้ซึ่งตรงกับวันขึ้นปีใหม่ บ้านสุวรรณอังกูรแลดูมีชีวิตชีวาและครึกครื้นกว่าทุกวันที่ผ่านมาถึงแม้ฝนจะพรำตั้งแต่เช้า แต่เหมือนเป็นนิมิตหมายที่ดีของการจะกลับมารวมตัวกันอีกครั้งของสามพี่น้อง
ในตอนสายของวันแม้แดดแรงและอากาศค่อนข้างร้อนแต่ไม่ทำให้ใครรู้สึกร้อนอกร้อนใจ ตรงกันข้ามกลับปลอดโปร่งโล่งใจโดยเฉพาะในความรู้สึกของคุณหทัยกานต์เมื่อพบหน้าลูกชายอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา
ปีใหม่นี้ทั้งคิมหันต์และพรรษต่างพาคู่ชีวิตของตัวเองมาร่วมฉลองกับมารดาและเหมันต์กับปานฤทัยที่บ้านสุวรรณอังกูร บรรยากาศยิ่งรื่นเริงเมื่อคิมหันต์มาพร้อมกับลูกสาวตัวน้อยวัยขวบเศษในอ้อมอกกับข่าวดีต้อนรับปีใหม่เพราะปัญชิกาภรรยาสาวแสนสวยตั้งครรภ์ลูกคนที่สองได้ราวสองสัปดาห์แล้ว
ช่วงเย็น ภายใต้อากาศที่เริ่มเย็นสบาย งานเลี้ยงฉลองต้อนรับปีใหม่ถูกจัดขึ้นที่ลานสนามหญ้าหน้าบ้าน แสงสีที่ตกแต่งประดับประดาอยู่รอบบ้านดูเหมือนทำให้ ‘น้องสอง’ หรือ เด็กหญิงสุดปรารถนา สุวรรณอังกูร ลูกสาวตัวน้อยของคิมหันต์ออกอาการตื่นเต้นไม่ค่อยยอมอยู่นิ่ง ๆ จนเที่ยววิ่งซนให้ใครต่อใครต้องวิ่งไล่ตาม
เหมันต์ถอนหายใจเฮือกใหญ่กับภาพบรรยากาศแห่งความสุขตรงหน้า ก่อนทอดตามองหาสาวน้อยผู้เป็นดวงใจของเขาซึ่งตอนนี้กำลังยิ้มแย้มพูดคุยอยู่กับพรรษและวันวิสาข์
อีกตั้งปีกว่าของขวัญจะเรียนจบ แล้วกว่าจะได้แต่งงานกันอีกล่ะ ถึงตอนนั้นพี่ชายและน้องชายของเขาคงมีลูกโตเป็นหนุ่มเป็นสาวกันแล้ว
ลูกชายคนรองของบ้านสุวรรณอังกูรนึกอย่างห่อเหี่ยวใจ แต่จังหวะนั้นขวัญใจของเขาก็เดินกลับมาหาพอดี ก่อนบอกข่าวดีด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นดีใจ
“พี่ไอซ์ รู้หรือเปล่าตอนนี้พี่เจ้าขาก็ตั้งท้องได้เกือบสามสัปดาห์แล้วเหมือนกัน ไม่น่าเชื่อเลยพี่พรรษจะได้เป็นพ่อคนแล้ว”
แม้ดีใจกับพี่และน้อง แต่ขณะเดียวกันเหมันต์ก็ยิ่งห่อเหี่ยวหัวใจ
หรือจะขอคุณแม่จัดพิธีแต่งงานก่อนดี เพราะถึงแต่งงานแล้วแต่ก็ยังเรียนได้นี่นา แล้วก็เหลืออีกแค่ปีเดียวเอง
ความคิดนั้นส่งผลให้ดวงตาสีสนิมเหล็กวาววับขึ้นพร้อมกับหัวใจที่เริ่มกระชุ่มกระชวย
เขาน่าจะคิดได้ตั้งนานแล้ว
เพราะปานฤทัยไม่รู้ว่าพี่ชายคนรองมีแผนจะเขมือบตัวเอง หญิงสาวจึงยังคงออกอาการเริงร่าอย่างไม่นึกระแวง ก่อนดึงเหมันต์เข้าไปสมทบกับมารดาและพี่ชายพี่สะใภ้
แม้บรรยากาศของงานฉลองปีใหม่มีเพียงการทานอาหารร่วมกันและพูดคุยไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบ แต่สำหรับคุณหทัยกานต์แล้วการที่พวกลูก ๆ ของท่านกำลังอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันแบบนี้ แล้วยังมีหลานสาวตัวน้อยที่กำลังอยู่ในวัยเริ่มฝึกพูดแถมยังเกาะติดพ่อหนึบยังกับตังเมทำให้หลายครั้งหลายหนคิมหันต์ต้องกระเตงลูกสาวช่างอ้อนไปบริษัทด้วย เป็นภาพที่ทำให้คุณหทัยกานต์ไม่สามารถหุบยิ้มได้เพราะความสุขที่แทบล้นหัวใจ
เมื่อดูจากประกายสดใสในแววตาของปัญชิกาลูกสะใภ้คนโตที่ครั้งหนึ่งเกือบกลายเป็นอดีตลูกสะใภ้ของท่าน คุณหทัยกานต์ก็มั่นใจว่าคิมหันต์ ลูกชายคนโตของท่านสามารถทำตามคำพูดของเขาได้จริง ๆ อย่างที่เคยลั่นวาจาว่าจะดูแลภรรยาของเขาให้ดีที่สุด
ประมุของบ้านยิ่งเปิดยิ้มกว้างอย่างนึกขำเมื่อเห็นหลานสาวจอมแสบทำท่าจะปีนไปเกาะบนหลังพ่อของตัวเอง หากเมื่อเด็กหญิงถูกมารดาเอ็ดให้เบา ๆ เจ้าตัวก็เบะหน้าทำท่าจะร้องโยเยก่อนเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างจนตาหยีเมื่อถูกโอ๋อย่างเอาอกเอาใจจากพ่อที่ทั้งรักทั้งหลงลูกสาวตัวน้อยจนยอมให้ร่างเล็กจ้อยขึ้นไปขี่บนคอของตัวเองโดยไม่มีทีท่าเคอะเขินแม้แต่น้อย ท่ามกลางความพยายามปรามของปัญชิกาแต่เหมือนไม่มีผลกับคนที่รักหลงลูกสาวราวกับจงอางหวงไข่
คุณหทัยกานต์ถอนสายตาจากลูกชายคนโตแล้วมองต่อไปยังลูกชายคนรอง ก่อนลอบถอนหายใจเบา ๆ
เห็นสีหน้าของเหมันต์ในคืนนี้ หัวอกคนเป็นแม่ก็ทั้งสงสารและเห็นใจด้วยคิดว่าพอเข้าใจถึงความรู้สึกของลูกชายคนนี้
ในขณะที่พี่ชายและน้องชายต่างมีครอบครัวแถมตอนนี้เหมือนยิ่งทิ้งห่างไปหลายช่วงตัวเมื่อดูจากคิมหันต์ที่กำลังจะมีลูกคนที่สอง ในขณะที่พรรษก็กำลังจะได้เป็นพ่อคนในอีกไม่ช้า ยิ่งเมื่อหันไปมองปานฤทัยลูกสาวบุญธรรมที่เป็นหัวใจของเหมันต์แล้วคุณหทัยกานต์ก็ยิ่งเวทนาลูกชายคนรองเมื่อคิดว่ายังเหลือเวลาอีกตั้งปีกว่าปานฤทัยจะเรียนจบ ทำให้อดกลัวไม่ได้เหมือนกันว่าเหมันต์อาจไม่ยอมใจเย็นเหมือนที่ผ่านมา
เอาเถอะจะยังไงก็ช่าง ท่านเชื่อว่าเหมันต์ไม่มีวันเปลี่ยนใจและปานฤทัยเองก็ไม่มีทางแต่งงานกับใครนอกจากเหมันต์
หลังจากเลิกคิดเรื่องลูกชายคนรอง คุณหทัยกานต์ก็หันไปมองพรรษลูกชายคนเล็ก
แม้ไม่ได้อุ้มท้องไม่ใช่สายเลือดในอกแต่ท่านก็รักเขาไม่น้อยไปกว่าคิมหันต์และเหมันต์ ยิ่งนึกถึงช่วงเวลาที่ชายหนุ่มออกไปจากบ้านสุวรรณอังกูรเพื่อออกตามหาหัวใจของตัวเอง คุณหทัยกานต์ก็ทั้งเห็นใจและนึกสะท้อนในอกยามนึกถึงผู้หญิงอีกคนที่แม้อยู่ในช่วงวัยเดียวกันและผ่านโลกมานานไม่ต่างไปกว่าท่าน แต่ดูเหมือนฝ่ายนั้นยังไม่รู้จักคำว่า...ปล่อยวาง
คุณจันทรา
วูบหนึ่ง คุณหทัยกานต์อดนึกเวทนาไม่ได้ยามหันไปมองลูกสะใภ้คนเล็กพลางนึกถึงเรื่องราวที่ลูกชายคนเล็กเล่าให้ฟังในวันที่พาวันวิสาข์เข้ามาในบ้านสุวรรณอังกูรเพื่อกราบฝากตัวกับท่านในฐานะลูกสะใภ้เมื่อหกเดือนที่แล้ว
วันวิสาข์หรือเจ้าขา นับว่าโชคร้ายเหลือเกินที่มีแม่อ่อนแออย่างแขไขแล้วยังมียายที่ไม่รู้จักปล่อยวางอย่างคุณจันทรา ตลอดชีวิตของหญิงสาวจึงไม่ต่างจากถูกจองจำเอาไว้ด้วยภาระหนักอึ้งจากความพยายามปลดเปลื้องความผิดพลาดให้กับมารดาจนทำให้ไม่สามารถใช้ชีวิตของตัวเองได้อย่างอิสระ ยิ่งมาเจอเข้ากับปมปัญหาที่พรรษก่อเอาไว้ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ ทำให้กว่าจะปรับความเข้าใจกันได้ก็ต้องใช้เวลาไม่น้อย
แม้นึกดีใจที่รู้ว่าตอนนี้ท่านกำลังจะได้หลานเพิ่มขึ้นทีเดียวพร้อมกันถึงสองคน หากขณะเดียวกันก็นึกสังเวชใจด้วยเช่นกันเมื่อนึกใครอีกคนที่ควรจะตื่นเต้นดีใจที่กำลังจะได้อุ้มเหลน หากไม่เป็นเพราะการไม่รู้จักให้อภัย
คุณจันทราทิ้งโอกาสที่จะได้อุ้มเหลนของตัวเองอย่างไม่แยแสเมื่อวันวิสาข์เห็นแก่ความสัมพันธ์ทางสายเลือดจนตัดสินใจโทรศัพท์ไปขอร้องให้ชลธีช่วยส่งข่าวเรื่องนี้กับยายของเธอ แต่นึกไม่ถึงว่าสิ่งที่คุณจันทราตอบกลับมาจะเป็น...
“ฝากไปบอกมันด้วยละกัน อย่าซมซานอุ้มท้องกลับมาเหมือนอย่างที่แม่ของมันเคยทำ เพราะฉันไม่มีวันยอมให้มันกลับมาเหยียบที่บ้านหลังนี้อีกเด็ดขาด!”
แน่นอน คำพูดนั้นกระทบกระเทือนจิตใจวันวิสาข์ไม่น้อยถึงแม้ภายนอกเจ้าตัวไม่ได้แสดงอะไรออกมา และเมื่อพรรษรู้ถึงคำพูดที่คุณจันทราฝากกลับมาให้กับหลานสาวแท้ ๆ ลูกชายของเล็กของท่านก็โกรธจัดจนประกาศว่าต่อไปนี้ห้ามวันวิสาข์ติดต่อกับคุณจันทราอย่างเด็ดขาด
หลังจากถอนหายใจออกมาราวกับจะถ่ายเทเรื่องของคนที่ไม่รู้จักปล่อยวางไป คุณหทัยกานต์ก็กลับมาให้ความสนใจกับความสุขตรงหน้าเหมือนเดิม ก่อนยิ้มอย่างสุขใจกับบรรยากาศอบอุ่นที่ยามนี้ห้อมล้อมไปด้วยลูกชายลูกสะใภ้และหลานสาวตัวน้อย หากเมื่อนึกถึงอนาคตข้างหน้าท่านก็ยิ้มกว้างขึ้นอย่างขบขันระคนชื่นอกชื่นใจ
อยากรู้เหลือเกิน ในบรรดาลูกชายทั้งสามคน ใครจะมีหลานชายหลานสาวตัวน้อย ๆ มาให้กับท่านได้มากกว่ากัน
จบตอนพิเศษของชุด ฤดูกาลรักที่กลางใจ
วันที่ 12 พฤษภาคม 2558
---------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ ปั่นตอนพิเศษของชุดฤดูกาลรักที่กลางใจแบบรวมมิตรมาให้อ่านเล่น ๆ ค่ะ ^^ (ย้ำว่าอ่านเล่น ๆ ค่ะเพราะเพิ่งแต่งได้แบบสด ๆ ร้อน ๆ เมื่อราวสามทุ่มนี่เอง)
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์และทุก LIKE ที่กดมอบเป็นกำลังใจของตอนจบเรื่องนี้นะคะ
ขอถือโอกาสตอบคอมเม้นท์ในตอนจบเล็กน้อยค่ะ ^^
Zephyr : ว่าแล้วว่าต้องตกใจ ^^ ขอตอบในส่วนของพี่ไอซ์ละกันนะคะเพราะอ่าน ๆ แล้วก็คงจะรู้เน๊อะว่าพี่ไอซ์น่าจะตบะแตกในเร็ววัน ฮ่า ๆๆๆ
กาซะลองพลัดถิ่น : ขอบคุณค่ะ ^^ ไว้พันวลีจะทยอยมารายงานความคืบหน้าของเรื่องนี้ค่ะ ส่วนเรื่องใหม่...พันวลีพยายามจะปั่นอยู่ค่ะ แต่จะว่าใหม่ซะเดียวก็ไม่ใช่เพราะเคยเอามาลงแล้วแต่ไม่กี่ตอนเมื่อปีที่แล้วโน่นน่ะค่ะ แหะ..แหะ เลยว่าจะเอามาปัดฝุ่นแล้วปั่นให้จบซะที
ปิ่นนลิน : เอาตอนพิเศษนี้มาแทนคงพอชดเชยฉากที่พรรษพาเจ้าขาไปเจอแม่กับพี่ได้เน๊อะ ^^
konhin : คุณคนเดียว..เพราะคุณคนเดียว ฮ่า ๆๆๆ ขึ้นมาแบบนี้คงงงใช่มั้ยคะว่าอะไรกั๊น ไม่มีอะไรคร้าแค่ฮัมเพลงให้ฟังเฉย ๆ ไม่ได้เกี่ยวอะไร้เลยจริงจริ๊ง..กับการที่พันวลีอ่านคอมเม้นท์จบปุ๊บแล้วคิดปั้๊บเลยว่าจะให้ตอนพิเศษของ series ออกมาเป็นแบบไหน แหะ..แหะ..แบบเพิ่งคิดได้และลงมือปั่นเมื่อตอนสามทุ่มนี้เอง ก็เลยออกมาได้แค่นี้ค่ะ ไม่เป็นไรเน๊อะ ^^
LAM : ขอบคุณมาก ๆ ค่ะสำหรับการคอมเม้นท์ย้อนหลังให้ทุกตอนเลย ^^ แต่ผิดคาดที่ LAM บอกว่าร้ายที่สุดก็คือฤดูฝน แหม..พันวลีว่านายพรรษออกจะน่ารักน๊า ไม่ร้ายเลยสักนี๊ดดดดด ..เรื่องจุดจบของคุณยาย พันวลีขอเอาแค่ให้รู้ว่าคนคนนี้เป็นแบบไหนก็พอเน๊อะ เพราะสำหรับคนที่ไม่รู้จักปล่อยวางแบบนี้ คาดว่าคงพอเดาได้ถึงจุดจบของคุณจันทราเน๊อะ ..ส่วนเรื่องพี่ชล สารภาพค่ะว่าไม่เคยคิดเรื่องของนายคนนี้เลย แต่พอเห็น LAM ถามถึงก็เลยคิดแวบ ๆ ว่าหรือจะเป็นแนวอาจาร์ขรึม ๆ กับลูกศิษย์ใส ๆ น่ารัก ๆ อะไรประมาณนี้ แต่ก็แค่คิดแวบ ๆ เท่านั้นเองค่ะ ^^
หมูบูลิน : ขอบคุณมากค่ะ ..ถือว่าเราเกี่ยวก้อยสัญญากันแล้วนะคะว่าจะเจอกันในเรื่องหน้า ^^
ในวันนี้ซึ่งตรงกับวันขึ้นปีใหม่ บ้านสุวรรณอังกูรแลดูมีชีวิตชีวาและครึกครื้นกว่าทุกวันที่ผ่านมาถึงแม้ฝนจะพรำตั้งแต่เช้า แต่เหมือนเป็นนิมิตหมายที่ดีของการจะกลับมารวมตัวกันอีกครั้งของสามพี่น้อง
ในตอนสายของวันแม้แดดแรงและอากาศค่อนข้างร้อนแต่ไม่ทำให้ใครรู้สึกร้อนอกร้อนใจ ตรงกันข้ามกลับปลอดโปร่งโล่งใจโดยเฉพาะในความรู้สึกของคุณหทัยกานต์เมื่อพบหน้าลูกชายอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา
ปีใหม่นี้ทั้งคิมหันต์และพรรษต่างพาคู่ชีวิตของตัวเองมาร่วมฉลองกับมารดาและเหมันต์กับปานฤทัยที่บ้านสุวรรณอังกูร บรรยากาศยิ่งรื่นเริงเมื่อคิมหันต์มาพร้อมกับลูกสาวตัวน้อยวัยขวบเศษในอ้อมอกกับข่าวดีต้อนรับปีใหม่เพราะปัญชิกาภรรยาสาวแสนสวยตั้งครรภ์ลูกคนที่สองได้ราวสองสัปดาห์แล้ว
ช่วงเย็น ภายใต้อากาศที่เริ่มเย็นสบาย งานเลี้ยงฉลองต้อนรับปีใหม่ถูกจัดขึ้นที่ลานสนามหญ้าหน้าบ้าน แสงสีที่ตกแต่งประดับประดาอยู่รอบบ้านดูเหมือนทำให้ ‘น้องสอง’ หรือ เด็กหญิงสุดปรารถนา สุวรรณอังกูร ลูกสาวตัวน้อยของคิมหันต์ออกอาการตื่นเต้นไม่ค่อยยอมอยู่นิ่ง ๆ จนเที่ยววิ่งซนให้ใครต่อใครต้องวิ่งไล่ตาม
เหมันต์ถอนหายใจเฮือกใหญ่กับภาพบรรยากาศแห่งความสุขตรงหน้า ก่อนทอดตามองหาสาวน้อยผู้เป็นดวงใจของเขาซึ่งตอนนี้กำลังยิ้มแย้มพูดคุยอยู่กับพรรษและวันวิสาข์
อีกตั้งปีกว่าของขวัญจะเรียนจบ แล้วกว่าจะได้แต่งงานกันอีกล่ะ ถึงตอนนั้นพี่ชายและน้องชายของเขาคงมีลูกโตเป็นหนุ่มเป็นสาวกันแล้ว
ลูกชายคนรองของบ้านสุวรรณอังกูรนึกอย่างห่อเหี่ยวใจ แต่จังหวะนั้นขวัญใจของเขาก็เดินกลับมาหาพอดี ก่อนบอกข่าวดีด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นดีใจ
“พี่ไอซ์ รู้หรือเปล่าตอนนี้พี่เจ้าขาก็ตั้งท้องได้เกือบสามสัปดาห์แล้วเหมือนกัน ไม่น่าเชื่อเลยพี่พรรษจะได้เป็นพ่อคนแล้ว”
แม้ดีใจกับพี่และน้อง แต่ขณะเดียวกันเหมันต์ก็ยิ่งห่อเหี่ยวหัวใจ
หรือจะขอคุณแม่จัดพิธีแต่งงานก่อนดี เพราะถึงแต่งงานแล้วแต่ก็ยังเรียนได้นี่นา แล้วก็เหลืออีกแค่ปีเดียวเอง
ความคิดนั้นส่งผลให้ดวงตาสีสนิมเหล็กวาววับขึ้นพร้อมกับหัวใจที่เริ่มกระชุ่มกระชวย
เขาน่าจะคิดได้ตั้งนานแล้ว
เพราะปานฤทัยไม่รู้ว่าพี่ชายคนรองมีแผนจะเขมือบตัวเอง หญิงสาวจึงยังคงออกอาการเริงร่าอย่างไม่นึกระแวง ก่อนดึงเหมันต์เข้าไปสมทบกับมารดาและพี่ชายพี่สะใภ้
แม้บรรยากาศของงานฉลองปีใหม่มีเพียงการทานอาหารร่วมกันและพูดคุยไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบ แต่สำหรับคุณหทัยกานต์แล้วการที่พวกลูก ๆ ของท่านกำลังอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันแบบนี้ แล้วยังมีหลานสาวตัวน้อยที่กำลังอยู่ในวัยเริ่มฝึกพูดแถมยังเกาะติดพ่อหนึบยังกับตังเมทำให้หลายครั้งหลายหนคิมหันต์ต้องกระเตงลูกสาวช่างอ้อนไปบริษัทด้วย เป็นภาพที่ทำให้คุณหทัยกานต์ไม่สามารถหุบยิ้มได้เพราะความสุขที่แทบล้นหัวใจ
เมื่อดูจากประกายสดใสในแววตาของปัญชิกาลูกสะใภ้คนโตที่ครั้งหนึ่งเกือบกลายเป็นอดีตลูกสะใภ้ของท่าน คุณหทัยกานต์ก็มั่นใจว่าคิมหันต์ ลูกชายคนโตของท่านสามารถทำตามคำพูดของเขาได้จริง ๆ อย่างที่เคยลั่นวาจาว่าจะดูแลภรรยาของเขาให้ดีที่สุด
ประมุของบ้านยิ่งเปิดยิ้มกว้างอย่างนึกขำเมื่อเห็นหลานสาวจอมแสบทำท่าจะปีนไปเกาะบนหลังพ่อของตัวเอง หากเมื่อเด็กหญิงถูกมารดาเอ็ดให้เบา ๆ เจ้าตัวก็เบะหน้าทำท่าจะร้องโยเยก่อนเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างจนตาหยีเมื่อถูกโอ๋อย่างเอาอกเอาใจจากพ่อที่ทั้งรักทั้งหลงลูกสาวตัวน้อยจนยอมให้ร่างเล็กจ้อยขึ้นไปขี่บนคอของตัวเองโดยไม่มีทีท่าเคอะเขินแม้แต่น้อย ท่ามกลางความพยายามปรามของปัญชิกาแต่เหมือนไม่มีผลกับคนที่รักหลงลูกสาวราวกับจงอางหวงไข่
คุณหทัยกานต์ถอนสายตาจากลูกชายคนโตแล้วมองต่อไปยังลูกชายคนรอง ก่อนลอบถอนหายใจเบา ๆ
เห็นสีหน้าของเหมันต์ในคืนนี้ หัวอกคนเป็นแม่ก็ทั้งสงสารและเห็นใจด้วยคิดว่าพอเข้าใจถึงความรู้สึกของลูกชายคนนี้
ในขณะที่พี่ชายและน้องชายต่างมีครอบครัวแถมตอนนี้เหมือนยิ่งทิ้งห่างไปหลายช่วงตัวเมื่อดูจากคิมหันต์ที่กำลังจะมีลูกคนที่สอง ในขณะที่พรรษก็กำลังจะได้เป็นพ่อคนในอีกไม่ช้า ยิ่งเมื่อหันไปมองปานฤทัยลูกสาวบุญธรรมที่เป็นหัวใจของเหมันต์แล้วคุณหทัยกานต์ก็ยิ่งเวทนาลูกชายคนรองเมื่อคิดว่ายังเหลือเวลาอีกตั้งปีกว่าปานฤทัยจะเรียนจบ ทำให้อดกลัวไม่ได้เหมือนกันว่าเหมันต์อาจไม่ยอมใจเย็นเหมือนที่ผ่านมา
เอาเถอะจะยังไงก็ช่าง ท่านเชื่อว่าเหมันต์ไม่มีวันเปลี่ยนใจและปานฤทัยเองก็ไม่มีทางแต่งงานกับใครนอกจากเหมันต์
หลังจากเลิกคิดเรื่องลูกชายคนรอง คุณหทัยกานต์ก็หันไปมองพรรษลูกชายคนเล็ก
แม้ไม่ได้อุ้มท้องไม่ใช่สายเลือดในอกแต่ท่านก็รักเขาไม่น้อยไปกว่าคิมหันต์และเหมันต์ ยิ่งนึกถึงช่วงเวลาที่ชายหนุ่มออกไปจากบ้านสุวรรณอังกูรเพื่อออกตามหาหัวใจของตัวเอง คุณหทัยกานต์ก็ทั้งเห็นใจและนึกสะท้อนในอกยามนึกถึงผู้หญิงอีกคนที่แม้อยู่ในช่วงวัยเดียวกันและผ่านโลกมานานไม่ต่างไปกว่าท่าน แต่ดูเหมือนฝ่ายนั้นยังไม่รู้จักคำว่า...ปล่อยวาง
คุณจันทรา
วูบหนึ่ง คุณหทัยกานต์อดนึกเวทนาไม่ได้ยามหันไปมองลูกสะใภ้คนเล็กพลางนึกถึงเรื่องราวที่ลูกชายคนเล็กเล่าให้ฟังในวันที่พาวันวิสาข์เข้ามาในบ้านสุวรรณอังกูรเพื่อกราบฝากตัวกับท่านในฐานะลูกสะใภ้เมื่อหกเดือนที่แล้ว
วันวิสาข์หรือเจ้าขา นับว่าโชคร้ายเหลือเกินที่มีแม่อ่อนแออย่างแขไขแล้วยังมียายที่ไม่รู้จักปล่อยวางอย่างคุณจันทรา ตลอดชีวิตของหญิงสาวจึงไม่ต่างจากถูกจองจำเอาไว้ด้วยภาระหนักอึ้งจากความพยายามปลดเปลื้องความผิดพลาดให้กับมารดาจนทำให้ไม่สามารถใช้ชีวิตของตัวเองได้อย่างอิสระ ยิ่งมาเจอเข้ากับปมปัญหาที่พรรษก่อเอาไว้ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ ทำให้กว่าจะปรับความเข้าใจกันได้ก็ต้องใช้เวลาไม่น้อย
แม้นึกดีใจที่รู้ว่าตอนนี้ท่านกำลังจะได้หลานเพิ่มขึ้นทีเดียวพร้อมกันถึงสองคน หากขณะเดียวกันก็นึกสังเวชใจด้วยเช่นกันเมื่อนึกใครอีกคนที่ควรจะตื่นเต้นดีใจที่กำลังจะได้อุ้มเหลน หากไม่เป็นเพราะการไม่รู้จักให้อภัย
คุณจันทราทิ้งโอกาสที่จะได้อุ้มเหลนของตัวเองอย่างไม่แยแสเมื่อวันวิสาข์เห็นแก่ความสัมพันธ์ทางสายเลือดจนตัดสินใจโทรศัพท์ไปขอร้องให้ชลธีช่วยส่งข่าวเรื่องนี้กับยายของเธอ แต่นึกไม่ถึงว่าสิ่งที่คุณจันทราตอบกลับมาจะเป็น...
“ฝากไปบอกมันด้วยละกัน อย่าซมซานอุ้มท้องกลับมาเหมือนอย่างที่แม่ของมันเคยทำ เพราะฉันไม่มีวันยอมให้มันกลับมาเหยียบที่บ้านหลังนี้อีกเด็ดขาด!”
แน่นอน คำพูดนั้นกระทบกระเทือนจิตใจวันวิสาข์ไม่น้อยถึงแม้ภายนอกเจ้าตัวไม่ได้แสดงอะไรออกมา และเมื่อพรรษรู้ถึงคำพูดที่คุณจันทราฝากกลับมาให้กับหลานสาวแท้ ๆ ลูกชายของเล็กของท่านก็โกรธจัดจนประกาศว่าต่อไปนี้ห้ามวันวิสาข์ติดต่อกับคุณจันทราอย่างเด็ดขาด
หลังจากถอนหายใจออกมาราวกับจะถ่ายเทเรื่องของคนที่ไม่รู้จักปล่อยวางไป คุณหทัยกานต์ก็กลับมาให้ความสนใจกับความสุขตรงหน้าเหมือนเดิม ก่อนยิ้มอย่างสุขใจกับบรรยากาศอบอุ่นที่ยามนี้ห้อมล้อมไปด้วยลูกชายลูกสะใภ้และหลานสาวตัวน้อย หากเมื่อนึกถึงอนาคตข้างหน้าท่านก็ยิ้มกว้างขึ้นอย่างขบขันระคนชื่นอกชื่นใจ
อยากรู้เหลือเกิน ในบรรดาลูกชายทั้งสามคน ใครจะมีหลานชายหลานสาวตัวน้อย ๆ มาให้กับท่านได้มากกว่ากัน
จบตอนพิเศษของชุด ฤดูกาลรักที่กลางใจ
วันที่ 12 พฤษภาคม 2558
---------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ ปั่นตอนพิเศษของชุดฤดูกาลรักที่กลางใจแบบรวมมิตรมาให้อ่านเล่น ๆ ค่ะ ^^ (ย้ำว่าอ่านเล่น ๆ ค่ะเพราะเพิ่งแต่งได้แบบสด ๆ ร้อน ๆ เมื่อราวสามทุ่มนี่เอง)
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์และทุก LIKE ที่กดมอบเป็นกำลังใจของตอนจบเรื่องนี้นะคะ
ขอถือโอกาสตอบคอมเม้นท์ในตอนจบเล็กน้อยค่ะ ^^
Zephyr : ว่าแล้วว่าต้องตกใจ ^^ ขอตอบในส่วนของพี่ไอซ์ละกันนะคะเพราะอ่าน ๆ แล้วก็คงจะรู้เน๊อะว่าพี่ไอซ์น่าจะตบะแตกในเร็ววัน ฮ่า ๆๆๆ
กาซะลองพลัดถิ่น : ขอบคุณค่ะ ^^ ไว้พันวลีจะทยอยมารายงานความคืบหน้าของเรื่องนี้ค่ะ ส่วนเรื่องใหม่...พันวลีพยายามจะปั่นอยู่ค่ะ แต่จะว่าใหม่ซะเดียวก็ไม่ใช่เพราะเคยเอามาลงแล้วแต่ไม่กี่ตอนเมื่อปีที่แล้วโน่นน่ะค่ะ แหะ..แหะ เลยว่าจะเอามาปัดฝุ่นแล้วปั่นให้จบซะที
ปิ่นนลิน : เอาตอนพิเศษนี้มาแทนคงพอชดเชยฉากที่พรรษพาเจ้าขาไปเจอแม่กับพี่ได้เน๊อะ ^^
konhin : คุณคนเดียว..เพราะคุณคนเดียว ฮ่า ๆๆๆ ขึ้นมาแบบนี้คงงงใช่มั้ยคะว่าอะไรกั๊น ไม่มีอะไรคร้าแค่ฮัมเพลงให้ฟังเฉย ๆ ไม่ได้เกี่ยวอะไร้เลยจริงจริ๊ง..กับการที่พันวลีอ่านคอมเม้นท์จบปุ๊บแล้วคิดปั้๊บเลยว่าจะให้ตอนพิเศษของ series ออกมาเป็นแบบไหน แหะ..แหะ..แบบเพิ่งคิดได้และลงมือปั่นเมื่อตอนสามทุ่มนี้เอง ก็เลยออกมาได้แค่นี้ค่ะ ไม่เป็นไรเน๊อะ ^^
LAM : ขอบคุณมาก ๆ ค่ะสำหรับการคอมเม้นท์ย้อนหลังให้ทุกตอนเลย ^^ แต่ผิดคาดที่ LAM บอกว่าร้ายที่สุดก็คือฤดูฝน แหม..พันวลีว่านายพรรษออกจะน่ารักน๊า ไม่ร้ายเลยสักนี๊ดดดดด ..เรื่องจุดจบของคุณยาย พันวลีขอเอาแค่ให้รู้ว่าคนคนนี้เป็นแบบไหนก็พอเน๊อะ เพราะสำหรับคนที่ไม่รู้จักปล่อยวางแบบนี้ คาดว่าคงพอเดาได้ถึงจุดจบของคุณจันทราเน๊อะ ..ส่วนเรื่องพี่ชล สารภาพค่ะว่าไม่เคยคิดเรื่องของนายคนนี้เลย แต่พอเห็น LAM ถามถึงก็เลยคิดแวบ ๆ ว่าหรือจะเป็นแนวอาจาร์ขรึม ๆ กับลูกศิษย์ใส ๆ น่ารัก ๆ อะไรประมาณนี้ แต่ก็แค่คิดแวบ ๆ เท่านั้นเองค่ะ ^^
หมูบูลิน : ขอบคุณมากค่ะ ..ถือว่าเราเกี่ยวก้อยสัญญากันแล้วนะคะว่าจะเจอกันในเรื่องหน้า ^^
พันวลี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 พ.ค. 2558, 23:43:24 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 12 พ.ค. 2558, 23:43:24 น.
จำนวนการเข้าชม : 1760
| << ตอนที่ 25 - ตอนจบบริบูรณ์ |
ปิ่นนลิน 13 พ.ค. 2558, 02:10:36 น.
ฮิ้วววว มีความสุขอะๆๆ
พี่ไอซ์คะ มีแฟนเด็กต้องอดทนนะคะ สู้ๆ ฮึ้บๆ ^^
พี่ซัน ไวไฟ มีลูกคนทที่สองแล้ววววว
ส่วนพี่พรรษ ก็น่ารักกับหนูเจ้าขา ชอบๆ
รอคอยเรื่องใหม่นะคะ ^^
ฮิ้วววว มีความสุขอะๆๆ
พี่ไอซ์คะ มีแฟนเด็กต้องอดทนนะคะ สู้ๆ ฮึ้บๆ ^^
พี่ซัน ไวไฟ มีลูกคนทที่สองแล้ววววว
ส่วนพี่พรรษ ก็น่ารักกับหนูเจ้าขา ชอบๆ
รอคอยเรื่องใหม่นะคะ ^^
LAM 13 พ.ค. 2558, 10:21:44 น.
พันวลีจะนำเรื่องของน้องส้มมาแต่งให้จบใช่ไหม่ คนอ่านเดาเอาเองเพราะอยากอ่านถึงตอนจบน่ะค่ะ แบบว่านางเอกดูเหมือนจะร้ายน่ะค่ะ แต่ก็เป็นคนดี เป็นกำลังใจให้พันวลีเสมอนะคะ
พันวลีจะนำเรื่องของน้องส้มมาแต่งให้จบใช่ไหม่ คนอ่านเดาเอาเองเพราะอยากอ่านถึงตอนจบน่ะค่ะ แบบว่านางเอกดูเหมือนจะร้ายน่ะค่ะ แต่ก็เป็นคนดี เป็นกำลังใจให้พันวลีเสมอนะคะ
Zephyr 13 พ.ค. 2558, 11:07:16 น.
อ้ายยยยย ดีใจที่สุด ยังมีฉากจบให้ลงตัวสามหนุ่ม สามฤดู
ไม่คิดจะเขียนต่อยาวเป็นซีรี่ย์แบบ สามหนุ่มสามมุมเหรอคะ ฮ่าๆๆๆๆ
โลภ เนอะ แต่ตงิดๆๆ อยากให้ยี่สิบปีผ่านไป น้องสอง สุดปรารถนาโตแล้วค่ะ ท่าจะแสบ ป่วนได้เยอะ
ไม่คิดว่าพี่ซันจะมุ้งมิ้งได้ขนาดนี้อ่ะ หุหุ
พี่ไอซ์คงอยากแกะของขวัญจะแย่ ได้ว่าที่เมียคนแรก แต่เข้าหอคนสุดท้ายเลย ฮ่าๆๆๆ
พี่เรนก็ยังคงอารมณ์ไม่คงที่ อิอิ โกรธได้ทุกเรื่องที่เกี่ยวกะยายมหาภัย
อยากให้ยายจันทรารู้จังค่ะ ว่า นายสูญเสีย คือ พรรษ สุวรรณอังกูร
อยากเห็นยายกระอักเลือดในอก ซาดิสม์ไปมั้ย
แต่ว่าตอนนี้ซึ้งเป็นพิเศษเพราะว่าเรื่องพิเศษตอนนี้มองผ่านสายตา คุณหัย มันบรรยายไม่ถูกค่ะ
ไม่คิดว่าคุณพันวลีจะให้มองผ่านตัวละครตัวนี้นะ แต่ถือว่าชอบค่ะ ให้คุณหทัยปิดเรื่อง
ปล แอบคิดว่าก็ยังอยากให้พี่เรนเป็นพี่เรน เพราะไม่ใช่ลุกแท้ๆอยู่แล้ว ชื่อแปลกแยก ฮีจะยิ่งงอนมั้ยคะ ฮ่าๆๆๆ คิดเอง เออเอง เข้าแก้บสุวรรณอังกูรนะคะ ขอเขข้าบ้านนี้ด้วยคน ยังมีลูกชายเหลือมั้ย คริคริ
ขอบคุณกับนิยายซีรี่ย์นี้นะคะ เรื่องอื่นด้วย จะตามไปให้กำลังใจทุกเรื่องเลยค่า
อ้ายยยยย ดีใจที่สุด ยังมีฉากจบให้ลงตัวสามหนุ่ม สามฤดู
ไม่คิดจะเขียนต่อยาวเป็นซีรี่ย์แบบ สามหนุ่มสามมุมเหรอคะ ฮ่าๆๆๆๆ
โลภ เนอะ แต่ตงิดๆๆ อยากให้ยี่สิบปีผ่านไป น้องสอง สุดปรารถนาโตแล้วค่ะ ท่าจะแสบ ป่วนได้เยอะ
ไม่คิดว่าพี่ซันจะมุ้งมิ้งได้ขนาดนี้อ่ะ หุหุ
พี่ไอซ์คงอยากแกะของขวัญจะแย่ ได้ว่าที่เมียคนแรก แต่เข้าหอคนสุดท้ายเลย ฮ่าๆๆๆ
พี่เรนก็ยังคงอารมณ์ไม่คงที่ อิอิ โกรธได้ทุกเรื่องที่เกี่ยวกะยายมหาภัย
อยากให้ยายจันทรารู้จังค่ะ ว่า นายสูญเสีย คือ พรรษ สุวรรณอังกูร
อยากเห็นยายกระอักเลือดในอก ซาดิสม์ไปมั้ย
แต่ว่าตอนนี้ซึ้งเป็นพิเศษเพราะว่าเรื่องพิเศษตอนนี้มองผ่านสายตา คุณหัย มันบรรยายไม่ถูกค่ะ
ไม่คิดว่าคุณพันวลีจะให้มองผ่านตัวละครตัวนี้นะ แต่ถือว่าชอบค่ะ ให้คุณหทัยปิดเรื่อง
ปล แอบคิดว่าก็ยังอยากให้พี่เรนเป็นพี่เรน เพราะไม่ใช่ลุกแท้ๆอยู่แล้ว ชื่อแปลกแยก ฮีจะยิ่งงอนมั้ยคะ ฮ่าๆๆๆ คิดเอง เออเอง เข้าแก้บสุวรรณอังกูรนะคะ ขอเขข้าบ้านนี้ด้วยคน ยังมีลูกชายเหลือมั้ย คริคริ
ขอบคุณกับนิยายซีรี่ย์นี้นะคะ เรื่องอื่นด้วย จะตามไปให้กำลังใจทุกเรื่องเลยค่า