ร้อยเล่ห์ซาตาน
ดารินประสบอุบัติเหตุจนอาการเข้าขั้นโคม่าดาวิกาน้องสาวฝาแฝดของเธอจึงแฝงตัวเข้ามาสืบหาคนที่ลอบทำร้ายพี่สาวและเธอก็เจอกับวาริชคู่หมั่นของดารินซึ่งตกเป็นผู้ต้องสงสัยของดาวิกาเป็นคนแรกเขาและดาวิกาดูจะไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่แต่ดันถูกพ่อของวาริชจับแต่งงานพวกเขาจะรักกันได้หรือไม่ดาวิกาจะหาคนที่ทำร้ายพี่สาวได้หรือเปล่า
โปรดติดตาม
โปรดติดตาม
Tags: ความแค้น ความรัก ฝาแฝด
ตอน: เริ่มเรื่องราว
ณ โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง
"โธ่คุณดา...คุณดาอย่าเป็นอะไรไปเลยนะคะ "หญิงสาววัยกลางคนคนหนึ่ง พูดทั้งน้ำตาขณะยืนอยู่หน้าห้องICUไม่นานหมอคนหนึ่งก็เดินออกมาด้วยสีหน้าตึงเครียด
"คุณเป็นญาติของคนไข้ใช่ไหมครับ"หมอพูดอย่างสุภาพ
"ค่ะฉันเป็นญาติของคุณหนูดาริน"
"คุณดารินเสียเลือดมากและจากแรงกระทบของอุบัติเหตุทำให้สมองของคุณดารินได้รับความกระทบกระเทือนอย่างแรงทำให้คุณดารินยังหมดสติและจะส่งผลเอิ่ม...คุณดารินอาจเป็นเจ้าหญิงนิทราได้ผมขออนุญาตรับคุณดารินไว้ดูอาการก่อนนะครับ"เมื่อหมอพูดจบก็เดินกลับเข้าห้องไปปล่อยให้หญิงวัยกลางคนทรุดนั่งลงอย่างช่วยไม่ได้
"โธ่คุณหนูแล้วจะเอายังไงล่ะทีนี้"หญิงวัยกลางคนพูดกับตัวเองก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้
///////////////////////
เช้าวันต่อมา
เสียงรถเบนซ์พุ่งเข้ามาจอดที่โรงพยาบาลก่อนจะปรากฏร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งที่สวมชุดสูทสีดำเขาขยับเสื้อของเขาหนึ่งทีก่อนจะเดินเข้ามาในโรงพยาบาลภาพนั้นทำเอาสาวๆและพยาบาลต่างเหล่มองกันเป็นแถว
"ขอโทษนะครับห้องของคุณดาริน นิรันธิรัตน์อยู่ชั้นไหนครับ"ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้น
"เอิ่ม......ชั้น6ห้อง14ค่ะ"พยาบาลสาวตอบพลางส่งยิ้มพราวเสน่ห์ให้กับเขาชายหนุ่มยิ้มตอบเธอแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเขาพยักหน้ารับพลันดินขึ้นมาบนลิฟท์และกดไปที่ชั้น 6 เมื่อคืนเขาได้ข่าวของหญิงสาวจากป้าดวงผู้เป็นคนเลี้ยงเธอมาว่าเธออาการสาหัสมากจากอุบัติเหตุรถชนเข้ากับต้นไม้ถ้าให้พูดดีๆในใจเขากลับนึกสมน้ำหน้าเธอด้วยซ้ำ
"ผู้หญิงอย่างเธอคงจะโดนแฟนของใครเขาตัดสายเบรกเอาละมั้ง"ชายหนุ่มพูดพลางหัวเราะในลำคอก่อนจะเดินออกมาจากลิฟต์เขาจินตนาการภาพของเธอไว้ว่าเธอคงจะนอนไม่ได้สติและก็มีเครื่องช่วยหายใจครอบอยู่แน่หละ!!รถชนแรงซะขนาดนั้นชายหนุ่มไม่รอช้าเปิดประตูเข้าไปดูอาการของคู่หมั้นสาวซึ่งภาพที่เขาเห็นมันยิ่งกว่าจินตนาการเขาเสียอีก
"สวัสดีค่ะคุณวาริช"ป้าดวงทักเขาชายหนุ่มไม่สนใจเพราะมัวแต่มองภาพหญิงสาวคู่หมั้นของเขาอยู่จริงหรือนี่เธอนั่งยิ้มให้เขาเนื้อตัวเธอไม่มีสายอะไรทั้งนั้นนอกจากสายน้ำเกลือและผ้าที่พันศีรษะของเธออยู่รถชนซะขนาดนั้นแต่ทำไมเธอ!!
"สวัสดีครับป้าดวง"ชายหนุ่มเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
"คุณหนูดาคะนี่ไงคะคู่หมั้นของคุณหนู"ป้าดวงเดินมากระซิบที่หูของหญิงสาว
"นี่น่ะหรือคะคุณวาริช วิจิตรไพศาล "หญิงสาวพูดพลางมองมาที่เขา
"ใช่ค่ะ!!คุณวาริชเป็นคู่หมั้นคุณหนูค่ะ"ป้าดวงตอบชายหนุ่มได้แต่มองผู้หญิงสองคนอย่างอึ้งๆนี่เขาตกข่าวอะไรไปหรือเปล่า
"คือคุณหนูเธอความจำเสื่อมน่ะค่ะ..หมอบอกว่าศีรษะเธอกระทบกระเทือนอย่างแรงทำให้ความจำบางช่วงของคุณหนูจะหายไปแต่เธอก็ยังพอที่จะจำทุกคนได้ป้าเล่าเรื่องของคุณหนูให้เธอฟังบ้างแล้วแหละค่ะ"ป้าดวงอธิบายซึ่งพอที่จะคลายความสงสัยในหัวของชายหนุ่มได้
"ถึงว่าสิครับทักผมด้วยถ้อยคำที่ดีได้"วาริชยิ้มให้หญิงสาว
"ค่ะ..งั้นป้าวานฝากคุณริชช่วยดูแลคุณหนูแป๊ปนึงน่ะค่ะคุณหนูต้องอยู่โรงพยาบาลอีกสักระยะป้าจะกลับไปเอาของใช้นะค่ะ"
"ไม่เห็นต้องไปเลยนี่คะใช้คนอื่นก็ได้"หญิงสาวรั้งมือของป้าดวงเอาไว้ชายหนุ่มเห็นอย่างนั้นก็นึกจะแกล้งเธอคืนมา
"ไปเถอะครับป้าเดี๋ยวผมดูแลคู่หมั้นของผมเอง"วาริชพยักหน้าให้ป้าดวง
"ป้าไปแป๊ปเดียวค่ะคุณหนู..มีคุณวาริชอยู่คุณหนูปลอดภัยแน่ค่ะ"ป้าดวงหันมาพูดกับหญิงสาวเธอพยักหน้าเล็กน้อยเป็นคำตอบ
"ฝากด้วยนะคะ"ป้าดวงพูดกับวาริชก่อนจะเดินออกไป
"ไงจ๊ะที่รักดูคุณแทบจะไม่เป็นอะไรมากนะ"วาริชพูดพลางมองหญิงสาว
"ความจริงถ้าคุณอืดอัดใจจะกลับไปก่อนก็ได้นะคะฉันดูแลตัวเองได้"หญิงสาวตอบก่อนจะหันไปจัดหมอนเพื่อจะนอนพักผ่อน
"ไม่เห็นต้องรีบไล่กันเลยที่รักที่เมื่อก่อนแล้วตัวติดกันอย่างกับอะไรดีห่างกันเพียงวินาทียังแทบจะตายเลย"วาริชพูดขณะเดินเข้ามาหาหญิงสาว
"คุณจะทำอะไรของคุณ!!"หญิงสาวเสียงแข็งเมื่อเขายื่นหน้าเข้ามาหาเธอ
"เอ้า!!เราเป็นคู่หมั้นกันนะที่รักเราก็จะต้องทำแบบที่เขาทำกันสิคงไม่ต้องบอกนะว่าอะไร"วาริชพูดจบเขาก็ยื่นหน้าเข้ามาหญิงตกใจจึงหยิบหมอนฟาดไปที่หน้าเขา
"คุณมันโรคจิตออกไปเลยนะ!!!"หญิงสาวชี้ไปที่ประตู
"ร้ายไม่เปลี่ยนเลยนะอย่างนี้มันต้อง..."วาริชกระตุกยิ้มก่อนจะเข้ามากอดหญิงสาว
////////////////////
ในรถคันหนึ่ง
"ขอบคุณคุณโสมมากนะคะถ้าไม่ได้คุณโสมป้าคงไม่มีทางออกป้าดวงพูดพลางมองหญิงคนหนึ่งเธอคือโสมสุรางค์แม่ของดารินและดาวิกา
ย้อนกลับไปเมื่อคืน
"ยัยดาเป็นยังไงบ้าง!!"โสมสุรางค์วิ่งเข้ามาหาป้าดวงอย่างตกใจพร้อมหญิงสาวที่มีใบหน้าเหมือนดาริน
"คุณดาเธอ...."ป้าดวงอ้ำอึ้งก่อนจะเล่าอาการของดารินให้โสมสุรางค์และดาวิกาฟัง
"โธ่พี่ดา"ดาวิกาหรือดาวน้องสาวฝาแฝดของดารินอุทานขึ้น
"ที่นี้ต้องแย่แน่ๆค่ะถ้าคุณดาเป็นอย่างนี้พวกคนที่บ้านต้องหาทางยึดสมบัติของคุณดาแน่ๆ"ป้าดวงอธิบายอย่างกลัดกลุ้ม
"เขาอยากได้ก็ให้เขาไปฉันจะพายัยดาไปรักษาตัวเอง"โสมสุรางค์พูดขึ้นถ้าเธอย้อนเวลาไปได้เธอคงเอาดารินไปอยู่ด้วยกันที่ฝรั่งเศส
"ป้าก็ไม่ติดใจอะไรหรอกค่ะแต่คุณหนูห่วงบริษัทของนายท่านมากถ้าคุณหนูหายแล้วพบว่าคนพวกนั้นเอาไปคุณหนูคงเสียใจแน่ๆ"ป้าดวงพูดโสมสุรางค์นึกถึงบริษัทที่เธอกับสามีสร้างร่วมกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรก่อนที่จะแยกทางกับสามีด้วยเหตุผลบางอย่างซึ่งเธอไม่เคยเล่าให้ดาวิกาฟังพ่อของดาวิกาเอาดารินไปเลี้ยงส่วนโสมสุรางค์เอาดาวิกามาเลี้ยงโสมสุรางค์บอกกับลูกสาวเสมอว่าเธอมีพี่สาวฝาแฝดและไม่เคยเล่าอะไรนอกจากนั้นให้เธอฟังอีกเลย
"เขาทำตัวของเขาเองเขาเห็นคนพวกนั้นดีกว่าสมควรแล้วที่จะเป็นแบบนี้"โสมสุรางค์พูดขึ้นเธอยังไม่ลืมความเจ็บปวดที่ทำให้เธอต้องแยกกับสามี
"แม่คะแต่นั้นบริษัทของพ่อแล้วอีกอย่างดาวเชื่อว่าที่พี่ดาต้องเป็นอย่างนี้มันไม่ใช่อุบัติเหตุแต่มีคนจงใจฆ่าพี่ดาและดาวก็ไม่ยอมปล่อยให้คนร้ายลอยนวลหรอกนะคะ"ดาวิกามองแม่ของเธอ
"แล้วดาวจะให้แม่ทำยังไง"โสมสุรางค์มองลูกสาว
"ไม่มีใครรู้ว่าพี่ดามีฝาแฝดนอกจากคุณพ่อกลับป้าดวงดาวจะปลอมตัวเป็นพี่ดาเองค่ะ"
"ไม่ได้เด็ดขาดแม่จะไม่ยอมเห็นลูกสาวอีกคนของแม่ต้องไปนอนอยู่ในห้องICUเด็ดขาด!!ดาวคนพวกนั้นน่ากลัวมากกว่าที่ลูกคิดอีกนะ"โสมสุรางค์ตรงมากอดลูกสาว
"แต่แม่จะให้ดาวอยู่เฉยๆรอดูคนพวกนั้นเอาของๆเราไปหรือคะดาวไม่ยอมให้คนพวกนั้นเอาบริษัทคุณพ่อไปและดาวจะไม่ยอมให้คนผิดลอยนวล!!"ดาวิกาพูดอย่างมุ่งมั้นโสมสุรางค์มองลูกสาวอย่างไม่เห็นด้วย
"แต่คนพวกนั้นอันตรายนะคะคุณดาว"ป้าดวงแย้งอีกเสียง
"แต่ดาวเชื่อว่าดาวจะเอาของๆเรากลับคืนมาได้"ดาวิกามองแม่อย่างขอร้องให้เชื่อเธอสักครั้ง
///////////////////
"ฉันพูดตรงๆนะฉันไม่เห็นด้วยเลยสักนิดและฉันก็ไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมต้องห่วงบริษัทของคนๆนั้นนัก"โสมสุรางค์พูดโดยเธอเลือกจะไม่พูดชื่อสามีของเธอ
"คุณหนูคงได้เลือดนายท่านมาน่ะค่ะป้าเองก็ไม่สบายใจที่คุณหนูตัดสินใจอย่างนี้"ป้าดวงพูด
"ยัยดาวนะยัยดาวชอบทำให้แม่เป็นห่วงอยู่เรื่อย"โสมสุรางค์พูดอย่างโมโหแต่ก็คงทำอะไรไม่ได้
"แต่ป้าดูแล้วคุณหนู ดูจะไม่ยอมคนนะคะ"
"ฤทธิ์มากเลยแหล่ะค่ะ"
//////////////////////
เพล้ง!!!!!!!!
"โอ๊ย!!!ฉันเจ็บนะ"วาริชเอามือกุมหัวที่พึ่งถูกดาวิกาในคราบของดารินเอาถาดน้ำปาใส่หัวเขา
"ก็คุณมันโรคจิต!!ออกไปเลยนะ!!!"ดาวิกาหยิบมีดขึ้นมาก่อนจะชี้ไปที่วาริช
"ใจเย็นๆที่รักผมยอมแล้ว"วาริชยกมือขึ้นอย่างยอมแพ้
"นี่มันอะไรกันน่ะ!!"
"โธ่คุณดา...คุณดาอย่าเป็นอะไรไปเลยนะคะ "หญิงสาววัยกลางคนคนหนึ่ง พูดทั้งน้ำตาขณะยืนอยู่หน้าห้องICUไม่นานหมอคนหนึ่งก็เดินออกมาด้วยสีหน้าตึงเครียด
"คุณเป็นญาติของคนไข้ใช่ไหมครับ"หมอพูดอย่างสุภาพ
"ค่ะฉันเป็นญาติของคุณหนูดาริน"
"คุณดารินเสียเลือดมากและจากแรงกระทบของอุบัติเหตุทำให้สมองของคุณดารินได้รับความกระทบกระเทือนอย่างแรงทำให้คุณดารินยังหมดสติและจะส่งผลเอิ่ม...คุณดารินอาจเป็นเจ้าหญิงนิทราได้ผมขออนุญาตรับคุณดารินไว้ดูอาการก่อนนะครับ"เมื่อหมอพูดจบก็เดินกลับเข้าห้องไปปล่อยให้หญิงวัยกลางคนทรุดนั่งลงอย่างช่วยไม่ได้
"โธ่คุณหนูแล้วจะเอายังไงล่ะทีนี้"หญิงวัยกลางคนพูดกับตัวเองก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้
///////////////////////
เช้าวันต่อมา
เสียงรถเบนซ์พุ่งเข้ามาจอดที่โรงพยาบาลก่อนจะปรากฏร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งที่สวมชุดสูทสีดำเขาขยับเสื้อของเขาหนึ่งทีก่อนจะเดินเข้ามาในโรงพยาบาลภาพนั้นทำเอาสาวๆและพยาบาลต่างเหล่มองกันเป็นแถว
"ขอโทษนะครับห้องของคุณดาริน นิรันธิรัตน์อยู่ชั้นไหนครับ"ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้น
"เอิ่ม......ชั้น6ห้อง14ค่ะ"พยาบาลสาวตอบพลางส่งยิ้มพราวเสน่ห์ให้กับเขาชายหนุ่มยิ้มตอบเธอแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเขาพยักหน้ารับพลันดินขึ้นมาบนลิฟท์และกดไปที่ชั้น 6 เมื่อคืนเขาได้ข่าวของหญิงสาวจากป้าดวงผู้เป็นคนเลี้ยงเธอมาว่าเธออาการสาหัสมากจากอุบัติเหตุรถชนเข้ากับต้นไม้ถ้าให้พูดดีๆในใจเขากลับนึกสมน้ำหน้าเธอด้วยซ้ำ
"ผู้หญิงอย่างเธอคงจะโดนแฟนของใครเขาตัดสายเบรกเอาละมั้ง"ชายหนุ่มพูดพลางหัวเราะในลำคอก่อนจะเดินออกมาจากลิฟต์เขาจินตนาการภาพของเธอไว้ว่าเธอคงจะนอนไม่ได้สติและก็มีเครื่องช่วยหายใจครอบอยู่แน่หละ!!รถชนแรงซะขนาดนั้นชายหนุ่มไม่รอช้าเปิดประตูเข้าไปดูอาการของคู่หมั้นสาวซึ่งภาพที่เขาเห็นมันยิ่งกว่าจินตนาการเขาเสียอีก
"สวัสดีค่ะคุณวาริช"ป้าดวงทักเขาชายหนุ่มไม่สนใจเพราะมัวแต่มองภาพหญิงสาวคู่หมั้นของเขาอยู่จริงหรือนี่เธอนั่งยิ้มให้เขาเนื้อตัวเธอไม่มีสายอะไรทั้งนั้นนอกจากสายน้ำเกลือและผ้าที่พันศีรษะของเธออยู่รถชนซะขนาดนั้นแต่ทำไมเธอ!!
"สวัสดีครับป้าดวง"ชายหนุ่มเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
"คุณหนูดาคะนี่ไงคะคู่หมั้นของคุณหนู"ป้าดวงเดินมากระซิบที่หูของหญิงสาว
"นี่น่ะหรือคะคุณวาริช วิจิตรไพศาล "หญิงสาวพูดพลางมองมาที่เขา
"ใช่ค่ะ!!คุณวาริชเป็นคู่หมั้นคุณหนูค่ะ"ป้าดวงตอบชายหนุ่มได้แต่มองผู้หญิงสองคนอย่างอึ้งๆนี่เขาตกข่าวอะไรไปหรือเปล่า
"คือคุณหนูเธอความจำเสื่อมน่ะค่ะ..หมอบอกว่าศีรษะเธอกระทบกระเทือนอย่างแรงทำให้ความจำบางช่วงของคุณหนูจะหายไปแต่เธอก็ยังพอที่จะจำทุกคนได้ป้าเล่าเรื่องของคุณหนูให้เธอฟังบ้างแล้วแหละค่ะ"ป้าดวงอธิบายซึ่งพอที่จะคลายความสงสัยในหัวของชายหนุ่มได้
"ถึงว่าสิครับทักผมด้วยถ้อยคำที่ดีได้"วาริชยิ้มให้หญิงสาว
"ค่ะ..งั้นป้าวานฝากคุณริชช่วยดูแลคุณหนูแป๊ปนึงน่ะค่ะคุณหนูต้องอยู่โรงพยาบาลอีกสักระยะป้าจะกลับไปเอาของใช้นะค่ะ"
"ไม่เห็นต้องไปเลยนี่คะใช้คนอื่นก็ได้"หญิงสาวรั้งมือของป้าดวงเอาไว้ชายหนุ่มเห็นอย่างนั้นก็นึกจะแกล้งเธอคืนมา
"ไปเถอะครับป้าเดี๋ยวผมดูแลคู่หมั้นของผมเอง"วาริชพยักหน้าให้ป้าดวง
"ป้าไปแป๊ปเดียวค่ะคุณหนู..มีคุณวาริชอยู่คุณหนูปลอดภัยแน่ค่ะ"ป้าดวงหันมาพูดกับหญิงสาวเธอพยักหน้าเล็กน้อยเป็นคำตอบ
"ฝากด้วยนะคะ"ป้าดวงพูดกับวาริชก่อนจะเดินออกไป
"ไงจ๊ะที่รักดูคุณแทบจะไม่เป็นอะไรมากนะ"วาริชพูดพลางมองหญิงสาว
"ความจริงถ้าคุณอืดอัดใจจะกลับไปก่อนก็ได้นะคะฉันดูแลตัวเองได้"หญิงสาวตอบก่อนจะหันไปจัดหมอนเพื่อจะนอนพักผ่อน
"ไม่เห็นต้องรีบไล่กันเลยที่รักที่เมื่อก่อนแล้วตัวติดกันอย่างกับอะไรดีห่างกันเพียงวินาทียังแทบจะตายเลย"วาริชพูดขณะเดินเข้ามาหาหญิงสาว
"คุณจะทำอะไรของคุณ!!"หญิงสาวเสียงแข็งเมื่อเขายื่นหน้าเข้ามาหาเธอ
"เอ้า!!เราเป็นคู่หมั้นกันนะที่รักเราก็จะต้องทำแบบที่เขาทำกันสิคงไม่ต้องบอกนะว่าอะไร"วาริชพูดจบเขาก็ยื่นหน้าเข้ามาหญิงตกใจจึงหยิบหมอนฟาดไปที่หน้าเขา
"คุณมันโรคจิตออกไปเลยนะ!!!"หญิงสาวชี้ไปที่ประตู
"ร้ายไม่เปลี่ยนเลยนะอย่างนี้มันต้อง..."วาริชกระตุกยิ้มก่อนจะเข้ามากอดหญิงสาว
////////////////////
ในรถคันหนึ่ง
"ขอบคุณคุณโสมมากนะคะถ้าไม่ได้คุณโสมป้าคงไม่มีทางออกป้าดวงพูดพลางมองหญิงคนหนึ่งเธอคือโสมสุรางค์แม่ของดารินและดาวิกา
ย้อนกลับไปเมื่อคืน
"ยัยดาเป็นยังไงบ้าง!!"โสมสุรางค์วิ่งเข้ามาหาป้าดวงอย่างตกใจพร้อมหญิงสาวที่มีใบหน้าเหมือนดาริน
"คุณดาเธอ...."ป้าดวงอ้ำอึ้งก่อนจะเล่าอาการของดารินให้โสมสุรางค์และดาวิกาฟัง
"โธ่พี่ดา"ดาวิกาหรือดาวน้องสาวฝาแฝดของดารินอุทานขึ้น
"ที่นี้ต้องแย่แน่ๆค่ะถ้าคุณดาเป็นอย่างนี้พวกคนที่บ้านต้องหาทางยึดสมบัติของคุณดาแน่ๆ"ป้าดวงอธิบายอย่างกลัดกลุ้ม
"เขาอยากได้ก็ให้เขาไปฉันจะพายัยดาไปรักษาตัวเอง"โสมสุรางค์พูดขึ้นถ้าเธอย้อนเวลาไปได้เธอคงเอาดารินไปอยู่ด้วยกันที่ฝรั่งเศส
"ป้าก็ไม่ติดใจอะไรหรอกค่ะแต่คุณหนูห่วงบริษัทของนายท่านมากถ้าคุณหนูหายแล้วพบว่าคนพวกนั้นเอาไปคุณหนูคงเสียใจแน่ๆ"ป้าดวงพูดโสมสุรางค์นึกถึงบริษัทที่เธอกับสามีสร้างร่วมกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรก่อนที่จะแยกทางกับสามีด้วยเหตุผลบางอย่างซึ่งเธอไม่เคยเล่าให้ดาวิกาฟังพ่อของดาวิกาเอาดารินไปเลี้ยงส่วนโสมสุรางค์เอาดาวิกามาเลี้ยงโสมสุรางค์บอกกับลูกสาวเสมอว่าเธอมีพี่สาวฝาแฝดและไม่เคยเล่าอะไรนอกจากนั้นให้เธอฟังอีกเลย
"เขาทำตัวของเขาเองเขาเห็นคนพวกนั้นดีกว่าสมควรแล้วที่จะเป็นแบบนี้"โสมสุรางค์พูดขึ้นเธอยังไม่ลืมความเจ็บปวดที่ทำให้เธอต้องแยกกับสามี
"แม่คะแต่นั้นบริษัทของพ่อแล้วอีกอย่างดาวเชื่อว่าที่พี่ดาต้องเป็นอย่างนี้มันไม่ใช่อุบัติเหตุแต่มีคนจงใจฆ่าพี่ดาและดาวก็ไม่ยอมปล่อยให้คนร้ายลอยนวลหรอกนะคะ"ดาวิกามองแม่ของเธอ
"แล้วดาวจะให้แม่ทำยังไง"โสมสุรางค์มองลูกสาว
"ไม่มีใครรู้ว่าพี่ดามีฝาแฝดนอกจากคุณพ่อกลับป้าดวงดาวจะปลอมตัวเป็นพี่ดาเองค่ะ"
"ไม่ได้เด็ดขาดแม่จะไม่ยอมเห็นลูกสาวอีกคนของแม่ต้องไปนอนอยู่ในห้องICUเด็ดขาด!!ดาวคนพวกนั้นน่ากลัวมากกว่าที่ลูกคิดอีกนะ"โสมสุรางค์ตรงมากอดลูกสาว
"แต่แม่จะให้ดาวอยู่เฉยๆรอดูคนพวกนั้นเอาของๆเราไปหรือคะดาวไม่ยอมให้คนพวกนั้นเอาบริษัทคุณพ่อไปและดาวจะไม่ยอมให้คนผิดลอยนวล!!"ดาวิกาพูดอย่างมุ่งมั้นโสมสุรางค์มองลูกสาวอย่างไม่เห็นด้วย
"แต่คนพวกนั้นอันตรายนะคะคุณดาว"ป้าดวงแย้งอีกเสียง
"แต่ดาวเชื่อว่าดาวจะเอาของๆเรากลับคืนมาได้"ดาวิกามองแม่อย่างขอร้องให้เชื่อเธอสักครั้ง
///////////////////
"ฉันพูดตรงๆนะฉันไม่เห็นด้วยเลยสักนิดและฉันก็ไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมต้องห่วงบริษัทของคนๆนั้นนัก"โสมสุรางค์พูดโดยเธอเลือกจะไม่พูดชื่อสามีของเธอ
"คุณหนูคงได้เลือดนายท่านมาน่ะค่ะป้าเองก็ไม่สบายใจที่คุณหนูตัดสินใจอย่างนี้"ป้าดวงพูด
"ยัยดาวนะยัยดาวชอบทำให้แม่เป็นห่วงอยู่เรื่อย"โสมสุรางค์พูดอย่างโมโหแต่ก็คงทำอะไรไม่ได้
"แต่ป้าดูแล้วคุณหนู ดูจะไม่ยอมคนนะคะ"
"ฤทธิ์มากเลยแหล่ะค่ะ"
//////////////////////
เพล้ง!!!!!!!!
"โอ๊ย!!!ฉันเจ็บนะ"วาริชเอามือกุมหัวที่พึ่งถูกดาวิกาในคราบของดารินเอาถาดน้ำปาใส่หัวเขา
"ก็คุณมันโรคจิต!!ออกไปเลยนะ!!!"ดาวิกาหยิบมีดขึ้นมาก่อนจะชี้ไปที่วาริช
"ใจเย็นๆที่รักผมยอมแล้ว"วาริชยกมือขึ้นอย่างยอมแพ้
"นี่มันอะไรกันน่ะ!!"
สายลมและเวลา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 มิ.ย. 2558, 15:31:53 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 25 มิ.ย. 2558, 15:37:05 น.
จำนวนการเข้าชม : 1143
| ทำความรู้จัก >> |
สายลมและเวลา 25 มิ.ย. 2558, 15:43:17 น.
เดินเรื่องเร็วนิดนึงนะคะผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยค่ะและขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะขอให้สวยๆรวยๆทุกคนจร๊
เดินเรื่องเร็วนิดนึงนะคะผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยค่ะและขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะขอให้สวยๆรวยๆทุกคนจร๊
สายลมที่พัดวน 25 มิ.ย. 2558, 15:47:47 น.
สนุกดีค่ะ
สนุกดีค่ะ
Zephyr 27 มิ.ย. 2558, 13:19:24 น.
ฟื้นมาโหดเลยนะ
ฟื้นมาโหดเลยนะ