เธอ...ที่รัก
เขาทึ่หายจากชีวิตฉันไปนาน จนทำให้ฉันต้องคิดถึงอยู่บ่อย ได้กลับมาแล้ว ใจของฉันจึงหลุดลอยไปที่เขาอีกครั้ง ... หวังว่าคราวนี้ เขาจะไม่ทิ้งๆขว้างๆอีกนะ
Tags: ท่องเที่ยว
ตอน: @Trang
สถานี..รัก
"ผมขอชิ้นนี้ครับ แล้วก็ คาปูชิโน่ร้อน ที่นึงครับ"
ติ๊งต่อง...
"ชาเขียวเย็น กับ เค้กมะพร้าวอ่อนค่ะ" กานต์กนิษฐ์ สั่งเมนูประจำภายหลังชำเลืองมองตู้ขนมพบว่ามีของโปรด
"เอ่อ! คุณหมอคะ เมื่อสักครู่คุณผู้ชายเพิ่งสั่งชิ้นสุดท้ายไป"
เออะ!!
กานต์กนิษฐ์ มองตามไปที่ชายหนุ่มที่จริงเขาไม่ผิดนะ แต่มันต้องไม่ใช่เวลาที่ร่างกายเทอต้องการน้ำตาลแบบนี้สิ
ย้อนกลับไปเมื่อชั่วโมงก่อน กานต์กนิษฐ์ถูกตามให้ไปใส่ท่อช่วยหายใจ ผู้ป่วยชาย เหยื่อของความประมาทจากความมึนเมาของผู้ใช้รถใช้ถนน อันที่จริงเคสเช่นนี้เธอก็พบบ่อย จนต้องมองว่ามันคือหน้าที่และพยายามไม่คิดอะไรต่อ แต่วันนี้เมื่อเธอเปิดประตูห้องฉุกเฉินออกมาพบภาพ ภรรยานั่งกอดลูกสาวร้องไห้ ทำให้เธอหวนกลับไปนึกถึงอดีต เมื่อพี่ชายยืนกอดเธอร้องไห้เมื่อทราบข่าวการจากไปของบิดามารดา
"นั่งด้วยคนนะครับ" ชายคนเดิมเอ่ยปาก ทำให้เธอหลุดจากภวังค์ พร้อมกับมองไปรอบๆร้าน เพื่อหาที่นั่งว่าง
ร้านกาแฟเล็กๆติดแอร์ในตัวอำเภอ ใกล้กับสถานีรถไฟกันตัง มักเป็นที่หมายตาในยามบ่ายของวันที่ร้อนอบอ้าว ด้วยการตกแต่งร้านสไตล์วินเทจแบบเดียวกับ สถานีรถไฟ ซึ่งเป็นโบราณสถาน อายุกว่า 100 ปี พร้อมกรอบหัวใจสีแดงแทรกตรงกลางด้วยอักษรภาษาอังกฤษเป็นชื่อร้าน 'Love Station' จึงเป็นสถานที่ดึงดูดคู่รักหนุ่มสาวต่างถิ่นด้วยเช่นกัน
'ชาเขียวเย็น คาปูร้อน เค้กมะพร้าวอ่อน ค่ะ'
เมื่อน้ำมาเสริฟ กานต์กนิษฐ์จึงคว้าโทรศัพท์มาถ่ายรูปพร้อมกับเช็คอิน FB และติดแทคเพื่อนคนเดิม ถึงแม้เทอจะมาร้านนี้บ่อย แต่เธอก็ยังคงทำเช่นนี้ทุกครั้ง
ธนธร ลอบสังเกตหญิงสาวตรงหน้า ผู้หญิงผิวขาวเหลือง ใบหน้ารูปไข่ ตานิด จมูกหน่อย ฟันเรียงสวย แต่งหน้าบางๆ ผมเป็นลอนช่วงปลาย รวบไว้เป็นหางม้า เธอสวยขึ้นเป็นสาวมั่น ช่างต่างกับเด็กหญิงผมสั้นทรงนักเรียนในวันวาน
"ถ้าไม่รังเกียจ เค้กชิ้นนี้แบ่งกันก็ได้นะครับ" ไม่รู้อะไรดลใจให้เขาพูดไปเช่นนั้น อาจเป็นเพราะ เธอไม่สนใจเขาที่นั่งตรงข้าม แต่กลับยิ้มสนุกกับมือถือตรงหน้า
"ไม่เป็นไรค่ะ คุณทานเถอะ ชั้นมาบ่อยแล้ว" กานต์กนิษฐ์ปฏิเสธ พร้อมทั้งยิ้มให้ชายหนุ่งตรงข้าม เป็นครั้งแรกที่ได้มองชายหนุ่มเต็มตา ผู้ชายผิวคล้ำ ตาโต คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ...หน้าคุ้นๆ
"กานต์ จำพี่ไม่ได้จริงๆเหรอ" อาจจะแตกต่างจากเดิมไปบ้าง เท่ห์ขึ้นอีกนิสนึง แต่หน้าแบบนี้ ท่าทางอย่างนี้ เขาที่หายไปจากชีวิตเธอ จนเธอต้องคิดถึงอยู่บ่อยๆ ... My Puppy Love
"พี่แบงค์ เหรอคะ" ธนธรพยักหน้า "โห ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ไปไงมาไงคะเนี่ย แล้วตอนนี้ทำอะไรอยู่ที่ไหนคะ"
"ตอบทีละคำถามแล้วกันนะครับ" ธนธรยิ้มขำกับท่าทางตื่นเต้นของกานต์กนิษฐ์ "ตอนนี้พี่ทำงานอยู่ที่บริษัทหลักทรัพย์ฯที่กรุงเทพฯ ส่วนมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง พี่ลาพักร้อนว่าจะมาเที่ยวทะเลตรัง แต่ตอนนี้เพื่อนพี่มีธุระด่วน ชิ่งพี่ไปแล้ว เลยยังไม่รู้จะไปไหนดี น้องกานต์แนะนำที่ไหนบ้างมั้ยครับ"
"มาถึงกันตัง พี่แบงค์ทาน ราดหน้าซุปเปอร์* แล้วยังคะ เรคคอมเมนเลยย"
"เรียบร้อยแล้วครับ เพื่อนพี่พาไปเมื่อกี้ อร่อยมาก กุ้งตัวใหญ่ดีครับ" ธนธนตอบด้วยความประทับใจ
ตึ้ง!! เสียงเตือนข้อความเข้าจากโปรแกรมโซเชียลยอดฮิต กานต์กนิษฐ์ ก้มลงตอบทันทีพร้อมทั้งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
"ตลกจัง พี่แบงค์ดูสิคะ รุ่นพี่กานต์ค่ะ ชอบชาเขียวร้านนี้มาก แต่ไม่ได้มากินซักที นี่ก็บอกว่า ให้ส่งไปรษณีย์ ไปให้ด้วย ชาเขียวเย็นนะคะ ไม่ใช่พัสดุ จะส่งไปได้ไง" กานต์กนิษฐ์ เล่าไปขำไป หากเมื่อคู่สนทนาเงียบไป เธอจึงละสายตาจากโทรศัพท์ เพื่อมองคนตรงหน้า
"เป็นอะไรไปคะ เงียบเลย"
"แฟนเหรอครับ" ด้วยความสงสัยมาตั้งแต่ต้น ธนธรจึงโพล่ง ออกไป กานต์กนิษฐ์มีท่าทีตกใจนิดหน่อย ก่อนจะเผยแววตาซุกซนออกมา
"โอ๊ย ถ้าใช่ก็ดีซิคะ พี่เค้าน่ารักจะตาย เวลาหวานกับแฟนนะมดยังไม่มีที่จะแทรกเข้าไปเลย" ธนธร มีสีหน้าดีขึ้นมานิดนึง ในขณะที่กานต์กนิษฐ์ ดูเวลา
"พี่แบงค์คะ เดี๋ยวกานต์คงต้องไปทำงานก่อน แล้วนี่กลับยังไงคะ"
"ตอนแรกพี่กะว่าจะนั่งรถไฟไปลงสถานีตรังน่ะครับ แต่สงสัยจะไม่ทันแล้ว"
"ตายจริง!! เป็นเพราะกานต์ทำให้พี่แบงค์ตกรถรึป่าวคะ เอางี้สิคะ ถ้าพี่แบงค์ไม่มีแพลนรีบไปไหน กลับพร้อมกานต์ก็ได้นะคะ เดี๋ยวกานต์ไปส่งเอง"
"งั้นพี่ไม่เกรงใจนะครับ กานต์รีบไปทำงานเถอะ เดี๋ยวสายนา" ธนธร รีบตอบรับ พร้อมทั้งไล่กลายๆ ไม่ให้กานต์กนิษฐ์มีโอกาสเปลี่ยนใจ
ทับเที่ยง เป็นคำที่ใช้เรียกแทนตัวเมืองตรัง ตามตำนานเล่าว่า สมัยเจ้าพระยานคร(น้อย) ยกทัพมาจากเมืองนครศรีธรรมราชเพื่อไปรบกับทัพไทรบุรีนั้น ได้หยุดพักตั้งค่าย ณ บริเวณนี้ในเวลา ช่วงเที่ยง จึงได้ชื่อ “ทับเที่ยง” แต่นั้นมา
ธนธรเลือกโรงแรมใจกลางเมือง ย่านสถานีรถไฟ ซึ่งเพื่อนของเขาแนะนำมาว่ามีชื่อเสียงมายาวนาน เป็นที่พักสำหรับคืนนี้ หลังจากกานต์กนิษฐ์ ได้ที่จอดรถจึงย้ายตัวเองมานั่งรอในล็อบบี้โรงแรม เนื่องจากชายหนุ่มไม่ได้เช็คอินไว้ตั้งแต่แรก เขาจึงต้องเสียเวลาเคลียร์เรื่องเอกสารนิดหน่อยก่อนนำสัมภาระขึ้นไปเก็บในที่พักเรียบร้อย จากนั้นชายหนุ่มและหญิงสาวจึงเดินออกจากล็อบบี้โรงแรมพร้อมกัน
บรรยากาศยามเย็นบริเวณสถานีรถไฟตรัง คลาคล่ำไปด้วยผู้คน บ้างก็เป็นแม่ค้ากำลังตั้งร้าน บ้างก็เป็นนักท่องเที่ยวมาเดินดูของ ไม่เว้นแม่แต่ชาวตรังเองก็เดินกันขวักไขว่อยู่เนืองๆ ด้วยเหตุที่บริเวณหน้าสถานีรถไฟตลอดถนนจนไปสิ้นสุดยังตลาดท่ากลางได้เปิดเป็นถนนคนเดิน ในคืนวันศุกร์เสาร์อาทิตย์ เป็นอีกสถานที่หนึ่งที่ผู้มาเยือนไม่ควรพลาด
"อิ่มมากเลยค่ะ ดีนะที่พี่แบงค์แค่มาเที่ยว ถ้าชวนกานต์มากินบ่อยๆ สงสัยกานต์จะกลายเป็นลูกหมูแน่เลย" กานต์กนิษฐ์ บ่นอย่างไม่จริงจังนัก ขณะธนธรเดินไปส่งเธอที่รถ
"กานต์ไม่เห็นจะอ้วนเลย พี่ว่าผอมไปด้วยซ้ำ พาไปขุนอีกดีกว่า พรุ่งนี้พี่จองทริปสี่เกาะไว้น่ะ กานต์ว่างมั้ย" ธนธร หันมาสบตากานต์กนิษฐ์อย่างอ้อยอิ่ง ขณะเธอกำลังจะขึ้นรถ หญิงสาวช้อนตามองชายหนุ่ม ด้วยแววตาสงสัย
"ชวนกานต์เหรอคะ กานต์จะไม่ถูกสาวๆในสต๊อกพี่แบงค์ตามมาเอาเรื่องแน่นะ" หลังจากได้เดินคุยกันเมื่อเย็น ทำให้หญิงสาวกล้าที่จะหยอกล้อเขามากขึ้น
"ไม่มีสาวในสต๊อกหรอกครับ มีแค่คนตรงหน้าเนี่ยดักก็แล้ว ขุดหลุมก็แล้ว ไม่เห็นจะตกลงไปซักที ไปด้วยกันนะครับ"
"จีบกานต์รึป่าวเนี่ย"
"อนุญาตมั้ยล่ะ" ธนธร รีบคว้าโอกาสนั้นทันที
"จีบได้ค่ะ แต่จีบติดมั้ยอีกเรื่องนึง" หญิงสาวกลบเกลื่อนความเขินด้วยการนัดหมายซึ่งเปรียบเสมือนการตอบรับคำชวนไปเที่ยว
"พรุ่งนี้เป็น one day trip* รึเปล่าคะ งั้นกานต์มารับพี่เจ็ดครึ่งนะคะ บายค่ะ" เธอรีบขึ้นรถโดยไม่รอชายหนุ่มกล่าวลาก่อนจะเผลอพูดอะไรให้เข้าตัวมากกว่านี้
"ผมขอชิ้นนี้ครับ แล้วก็ คาปูชิโน่ร้อน ที่นึงครับ"
ติ๊งต่อง...
"ชาเขียวเย็น กับ เค้กมะพร้าวอ่อนค่ะ" กานต์กนิษฐ์ สั่งเมนูประจำภายหลังชำเลืองมองตู้ขนมพบว่ามีของโปรด
"เอ่อ! คุณหมอคะ เมื่อสักครู่คุณผู้ชายเพิ่งสั่งชิ้นสุดท้ายไป"
เออะ!!
กานต์กนิษฐ์ มองตามไปที่ชายหนุ่มที่จริงเขาไม่ผิดนะ แต่มันต้องไม่ใช่เวลาที่ร่างกายเทอต้องการน้ำตาลแบบนี้สิ
ย้อนกลับไปเมื่อชั่วโมงก่อน กานต์กนิษฐ์ถูกตามให้ไปใส่ท่อช่วยหายใจ ผู้ป่วยชาย เหยื่อของความประมาทจากความมึนเมาของผู้ใช้รถใช้ถนน อันที่จริงเคสเช่นนี้เธอก็พบบ่อย จนต้องมองว่ามันคือหน้าที่และพยายามไม่คิดอะไรต่อ แต่วันนี้เมื่อเธอเปิดประตูห้องฉุกเฉินออกมาพบภาพ ภรรยานั่งกอดลูกสาวร้องไห้ ทำให้เธอหวนกลับไปนึกถึงอดีต เมื่อพี่ชายยืนกอดเธอร้องไห้เมื่อทราบข่าวการจากไปของบิดามารดา
"นั่งด้วยคนนะครับ" ชายคนเดิมเอ่ยปาก ทำให้เธอหลุดจากภวังค์ พร้อมกับมองไปรอบๆร้าน เพื่อหาที่นั่งว่าง
ร้านกาแฟเล็กๆติดแอร์ในตัวอำเภอ ใกล้กับสถานีรถไฟกันตัง มักเป็นที่หมายตาในยามบ่ายของวันที่ร้อนอบอ้าว ด้วยการตกแต่งร้านสไตล์วินเทจแบบเดียวกับ สถานีรถไฟ ซึ่งเป็นโบราณสถาน อายุกว่า 100 ปี พร้อมกรอบหัวใจสีแดงแทรกตรงกลางด้วยอักษรภาษาอังกฤษเป็นชื่อร้าน 'Love Station' จึงเป็นสถานที่ดึงดูดคู่รักหนุ่มสาวต่างถิ่นด้วยเช่นกัน
'ชาเขียวเย็น คาปูร้อน เค้กมะพร้าวอ่อน ค่ะ'
เมื่อน้ำมาเสริฟ กานต์กนิษฐ์จึงคว้าโทรศัพท์มาถ่ายรูปพร้อมกับเช็คอิน FB และติดแทคเพื่อนคนเดิม ถึงแม้เทอจะมาร้านนี้บ่อย แต่เธอก็ยังคงทำเช่นนี้ทุกครั้ง
ธนธร ลอบสังเกตหญิงสาวตรงหน้า ผู้หญิงผิวขาวเหลือง ใบหน้ารูปไข่ ตานิด จมูกหน่อย ฟันเรียงสวย แต่งหน้าบางๆ ผมเป็นลอนช่วงปลาย รวบไว้เป็นหางม้า เธอสวยขึ้นเป็นสาวมั่น ช่างต่างกับเด็กหญิงผมสั้นทรงนักเรียนในวันวาน
"ถ้าไม่รังเกียจ เค้กชิ้นนี้แบ่งกันก็ได้นะครับ" ไม่รู้อะไรดลใจให้เขาพูดไปเช่นนั้น อาจเป็นเพราะ เธอไม่สนใจเขาที่นั่งตรงข้าม แต่กลับยิ้มสนุกกับมือถือตรงหน้า
"ไม่เป็นไรค่ะ คุณทานเถอะ ชั้นมาบ่อยแล้ว" กานต์กนิษฐ์ปฏิเสธ พร้อมทั้งยิ้มให้ชายหนุ่งตรงข้าม เป็นครั้งแรกที่ได้มองชายหนุ่มเต็มตา ผู้ชายผิวคล้ำ ตาโต คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ...หน้าคุ้นๆ
"กานต์ จำพี่ไม่ได้จริงๆเหรอ" อาจจะแตกต่างจากเดิมไปบ้าง เท่ห์ขึ้นอีกนิสนึง แต่หน้าแบบนี้ ท่าทางอย่างนี้ เขาที่หายไปจากชีวิตเธอ จนเธอต้องคิดถึงอยู่บ่อยๆ ... My Puppy Love
"พี่แบงค์ เหรอคะ" ธนธรพยักหน้า "โห ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ไปไงมาไงคะเนี่ย แล้วตอนนี้ทำอะไรอยู่ที่ไหนคะ"
"ตอบทีละคำถามแล้วกันนะครับ" ธนธรยิ้มขำกับท่าทางตื่นเต้นของกานต์กนิษฐ์ "ตอนนี้พี่ทำงานอยู่ที่บริษัทหลักทรัพย์ฯที่กรุงเทพฯ ส่วนมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง พี่ลาพักร้อนว่าจะมาเที่ยวทะเลตรัง แต่ตอนนี้เพื่อนพี่มีธุระด่วน ชิ่งพี่ไปแล้ว เลยยังไม่รู้จะไปไหนดี น้องกานต์แนะนำที่ไหนบ้างมั้ยครับ"
"มาถึงกันตัง พี่แบงค์ทาน ราดหน้าซุปเปอร์* แล้วยังคะ เรคคอมเมนเลยย"
"เรียบร้อยแล้วครับ เพื่อนพี่พาไปเมื่อกี้ อร่อยมาก กุ้งตัวใหญ่ดีครับ" ธนธนตอบด้วยความประทับใจ
ตึ้ง!! เสียงเตือนข้อความเข้าจากโปรแกรมโซเชียลยอดฮิต กานต์กนิษฐ์ ก้มลงตอบทันทีพร้อมทั้งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
"ตลกจัง พี่แบงค์ดูสิคะ รุ่นพี่กานต์ค่ะ ชอบชาเขียวร้านนี้มาก แต่ไม่ได้มากินซักที นี่ก็บอกว่า ให้ส่งไปรษณีย์ ไปให้ด้วย ชาเขียวเย็นนะคะ ไม่ใช่พัสดุ จะส่งไปได้ไง" กานต์กนิษฐ์ เล่าไปขำไป หากเมื่อคู่สนทนาเงียบไป เธอจึงละสายตาจากโทรศัพท์ เพื่อมองคนตรงหน้า
"เป็นอะไรไปคะ เงียบเลย"
"แฟนเหรอครับ" ด้วยความสงสัยมาตั้งแต่ต้น ธนธรจึงโพล่ง ออกไป กานต์กนิษฐ์มีท่าทีตกใจนิดหน่อย ก่อนจะเผยแววตาซุกซนออกมา
"โอ๊ย ถ้าใช่ก็ดีซิคะ พี่เค้าน่ารักจะตาย เวลาหวานกับแฟนนะมดยังไม่มีที่จะแทรกเข้าไปเลย" ธนธร มีสีหน้าดีขึ้นมานิดนึง ในขณะที่กานต์กนิษฐ์ ดูเวลา
"พี่แบงค์คะ เดี๋ยวกานต์คงต้องไปทำงานก่อน แล้วนี่กลับยังไงคะ"
"ตอนแรกพี่กะว่าจะนั่งรถไฟไปลงสถานีตรังน่ะครับ แต่สงสัยจะไม่ทันแล้ว"
"ตายจริง!! เป็นเพราะกานต์ทำให้พี่แบงค์ตกรถรึป่าวคะ เอางี้สิคะ ถ้าพี่แบงค์ไม่มีแพลนรีบไปไหน กลับพร้อมกานต์ก็ได้นะคะ เดี๋ยวกานต์ไปส่งเอง"
"งั้นพี่ไม่เกรงใจนะครับ กานต์รีบไปทำงานเถอะ เดี๋ยวสายนา" ธนธร รีบตอบรับ พร้อมทั้งไล่กลายๆ ไม่ให้กานต์กนิษฐ์มีโอกาสเปลี่ยนใจ
ทับเที่ยง เป็นคำที่ใช้เรียกแทนตัวเมืองตรัง ตามตำนานเล่าว่า สมัยเจ้าพระยานคร(น้อย) ยกทัพมาจากเมืองนครศรีธรรมราชเพื่อไปรบกับทัพไทรบุรีนั้น ได้หยุดพักตั้งค่าย ณ บริเวณนี้ในเวลา ช่วงเที่ยง จึงได้ชื่อ “ทับเที่ยง” แต่นั้นมา
ธนธรเลือกโรงแรมใจกลางเมือง ย่านสถานีรถไฟ ซึ่งเพื่อนของเขาแนะนำมาว่ามีชื่อเสียงมายาวนาน เป็นที่พักสำหรับคืนนี้ หลังจากกานต์กนิษฐ์ ได้ที่จอดรถจึงย้ายตัวเองมานั่งรอในล็อบบี้โรงแรม เนื่องจากชายหนุ่มไม่ได้เช็คอินไว้ตั้งแต่แรก เขาจึงต้องเสียเวลาเคลียร์เรื่องเอกสารนิดหน่อยก่อนนำสัมภาระขึ้นไปเก็บในที่พักเรียบร้อย จากนั้นชายหนุ่มและหญิงสาวจึงเดินออกจากล็อบบี้โรงแรมพร้อมกัน
บรรยากาศยามเย็นบริเวณสถานีรถไฟตรัง คลาคล่ำไปด้วยผู้คน บ้างก็เป็นแม่ค้ากำลังตั้งร้าน บ้างก็เป็นนักท่องเที่ยวมาเดินดูของ ไม่เว้นแม่แต่ชาวตรังเองก็เดินกันขวักไขว่อยู่เนืองๆ ด้วยเหตุที่บริเวณหน้าสถานีรถไฟตลอดถนนจนไปสิ้นสุดยังตลาดท่ากลางได้เปิดเป็นถนนคนเดิน ในคืนวันศุกร์เสาร์อาทิตย์ เป็นอีกสถานที่หนึ่งที่ผู้มาเยือนไม่ควรพลาด
"อิ่มมากเลยค่ะ ดีนะที่พี่แบงค์แค่มาเที่ยว ถ้าชวนกานต์มากินบ่อยๆ สงสัยกานต์จะกลายเป็นลูกหมูแน่เลย" กานต์กนิษฐ์ บ่นอย่างไม่จริงจังนัก ขณะธนธรเดินไปส่งเธอที่รถ
"กานต์ไม่เห็นจะอ้วนเลย พี่ว่าผอมไปด้วยซ้ำ พาไปขุนอีกดีกว่า พรุ่งนี้พี่จองทริปสี่เกาะไว้น่ะ กานต์ว่างมั้ย" ธนธร หันมาสบตากานต์กนิษฐ์อย่างอ้อยอิ่ง ขณะเธอกำลังจะขึ้นรถ หญิงสาวช้อนตามองชายหนุ่ม ด้วยแววตาสงสัย
"ชวนกานต์เหรอคะ กานต์จะไม่ถูกสาวๆในสต๊อกพี่แบงค์ตามมาเอาเรื่องแน่นะ" หลังจากได้เดินคุยกันเมื่อเย็น ทำให้หญิงสาวกล้าที่จะหยอกล้อเขามากขึ้น
"ไม่มีสาวในสต๊อกหรอกครับ มีแค่คนตรงหน้าเนี่ยดักก็แล้ว ขุดหลุมก็แล้ว ไม่เห็นจะตกลงไปซักที ไปด้วยกันนะครับ"
"จีบกานต์รึป่าวเนี่ย"
"อนุญาตมั้ยล่ะ" ธนธร รีบคว้าโอกาสนั้นทันที
"จีบได้ค่ะ แต่จีบติดมั้ยอีกเรื่องนึง" หญิงสาวกลบเกลื่อนความเขินด้วยการนัดหมายซึ่งเปรียบเสมือนการตอบรับคำชวนไปเที่ยว
"พรุ่งนี้เป็น one day trip* รึเปล่าคะ งั้นกานต์มารับพี่เจ็ดครึ่งนะคะ บายค่ะ" เธอรีบขึ้นรถโดยไม่รอชายหนุ่มกล่าวลาก่อนจะเผลอพูดอะไรให้เข้าตัวมากกว่านี้
ฟองฝัน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 มิ.ย. 2558, 10:07:53 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 มิ.ย. 2558, 10:07:53 น.
จำนวนการเข้าชม : 934
| @Trang day 2 >> |
กาซะลองพลัดถิ่น 21 มิ.ย. 2558, 22:50:55 น.
เนื้อเรื่องน่ารักดีคะ ยังไม่จบใช่ไหมคะ
เล่าเรื่องสถานที่ท่องเที่ยวเพิ่มลงไปด้วยซิคะ
...จังหวัดเขาสวยน่าเที่ยว
เนื้อเรื่องน่ารักดีคะ ยังไม่จบใช่ไหมคะ
เล่าเรื่องสถานที่ท่องเที่ยวเพิ่มลงไปด้วยซิคะ
...จังหวัดเขาสวยน่าเที่ยว
ฟองฝัน 23 มิ.ย. 2558, 20:19:10 น.
ขอบคุณค่ะ คุณกาซะลองพลัดถิ่น ... @Trang day 2 ค่ะ เที่ยวทั้งตอนเลยยย
ขอบคุณค่ะ คุณกาซะลองพลัดถิ่น ... @Trang day 2 ค่ะ เที่ยวทั้งตอนเลยยย