เธอ...ที่รัก
เขาทึ่หายจากชีวิตฉันไปนาน จนทำให้ฉันต้องคิดถึงอยู่บ่อย ได้กลับมาแล้ว ใจของฉันจึงหลุดลอยไปที่เขาอีกครั้ง ... หวังว่าคราวนี้ เขาจะไม่ทิ้งๆขว้างๆอีกนะ
Tags: ท่องเที่ยว
ตอน: @Trang Neverending
@Trang Neverending
- - - หากเธอกับฉัน สวนทางกันในความฝัน อยากให้สายตาเราได้จ้องกัน และให้เธอบอกฉัน ว่าฉันข้ามเวลาเพื่อมาพบเธอ - - -
เสียงเมโลดี้ อุปกรณ์สื่อสารของกานต์กนิษฐ์ กรีดร้องไม่ต่ำกว่า 5 สายแล้ว หลังจากเอกภพชวนกานต์กนิษฐ์ออกไปตลาดตั้งแต่เช้า โดยที่เธอตั้งโทรศัพท์มือถือชาร์ตเอาไว้ในห้อง 'ใครกันนะ กระหน่ำโทรหาเธอขนาดนี้' ครั้งนี้ ธนธร จึงถือวิสาสะหยิบขึ้นมาดู 'P'Kun is Calling' ... ใครกันนะ อาจจะมีธุระสำคัญ
"สวัสดีครับ" กันตเชษฐ์ ถึงกับต้องดูเบอร์โทรศัพท์อีกครั้ง เบอร์ยัยกานต์ก็ถูกแล้วนี่ คำถามแรกที่ผุดขึ้นมาในหัว 'ใครว่ะ' จากนั้นก็
"คุณเป็นใคร มารับโทรศัพท์ยัยกานต์ได้ยังไง" เสียงผู้ชาย ใครกันนะ หรือกานต์กนิษฐ์ มีแฟนอยู่แล้ว ธนธร คิดอย่างวุ่นวายใจ "แล้วคุณล่ะครับเป็นใคร มีธุระอะไรกับน้องกานต์ของผม" ... ไม่ว่าปลายสายจะเป็นใครเขาขอกันท่าไว้ก่อนเถอะ
"แล้วนั่นพวกคุณอยู่ที่ไหน" ฮึ น้องกานต์ของผมหรออ ยัยกานต์.... ถ้าเจ้าของโทรศัพท์อย่างกานต์กนิษฐ์มาเห็นหน้า กันตเชษฐ์ คงรีบตอบคำถามโดยเร็ว แต่ ธนธรไม่เห็นหน้า และไม่รู้จักด้วยซ้ำว่าปลายสายเป็นใครเขาจะรู้ได้อย่างไรหล่ะว่าควรตอบคำถามนั้นหรือไม่
"ทำไมผมต้องบอกคุณด้วย" ... ตู๊ด...ตู๊ด... ตู๊ด....... ไม่บอกเหรอ ได้ กันตเชษฐ์ เปิดโปรแกรม find my iphone ทันที โชคดีที่มือถือเครื่องนั้นเป็นเครื่องของเขาที่ยกให้น้องสาว
โรงพยาบาลสิเกา,,,,,ทำไมเธอไปอยู่ที่นั่นกับไอบ้าที่ไหนไม่รู้ เอกภพรู้เรื่องมั้ยนะ ไม่รอช้าเขาจึงต่อสายในทันที เมื่อได้ทราบข่าวว่า น้องสาวอยู่กับเอกภพ เขาจึงขอคุยกับน้องสาว เพื่อถามถึงผู้ชายคนรับโทรศัพท์ กานต์กนิษฐ์จึงเล่าเหตุการณ์ที่ ธนธรช่วยตนไว้ที่ริมหาด ... ถึงเขาจะไม่พอใจหนุ่มรุ่นน้องซักเท่าไหร่ แต่เขาก็อดยอมรับไม่ได้ว่าหากไม่ได้ ธนธร อาจเป็นน้องสาวเขาที่ต้องเข้าโรงพยาบาลแทน คราวนี้ยอมให้ก่อนละกัน คราวหน้าอย่าให้เจอกันเชียวนะ
ฮึ!! 'น้องกานต์ของผมหรอ'...ไอบ้าเอ้ย
"อยากไปไหนก่อนกลับมั้ยคะ" กานต์กนิษฐ์ เอ่ยปากถามเมื่อทั้งคู่ขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อย แม้อาการของธนธรดีจะขึ้น หลังจากพักฟื้นในโรงพยาบาลเมื่อคืน หากแต่จิตใจของเขาช่างว้าวุ่นเหลือเกิน
"คนที่โทรมาเมื่อเช้าใครกันคะ" ธนธร ไม่สามารถทนเก็บความสงสัยได้อีกต่อไป ฟังจากน้ำเสียงของคู่สนทนาแม้เป็นเพียงคำพูดสั้นๆ แต่เขาก็รู้สึกได้ว่าปลายสายทั้งห่วงทั้งหวง ผู้หญิงข้างๆเขาตรงนี้
"พี่กันต์ค่ะ พี่ชายของกานต์เอง ไหนๆพี่แบงค์ก็ถามแล้ว กานต์ขอถามหน่อยค่ะ พี่แบงค์ไปคุยอะไรกับพี่กันต์ไว้คะ พี่ชายกานต์ถึงได้โมโหขนาดนั้น" ธนธรเล่าเหตุการณ์ให้กานต์กนิษฐ์ฟัง โดยละคำว่า น้องกานต์ของเขา เอาไว้
"ที่กานต์ถามตอนแรก พี่อยากไปหาดหยงหลิงค่ะ" ชายหนุ่มตอบรับด้วยน้ำเสียงสดใส ... ตอนนี้เขาพร้อมจะทำภารกิจให้ลุล่วงแล้ว
หาดหยงหลิงเป็นชายหาดอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติหาดเจ้าไหม ชื่อ “หยงหลิง” มาจากภาษาพื้นบ้าน มีภูเขามีลักษณะเหมือนจมูก หาดทรายรูปโค้งขนานไปกับดงสน สุดชายหาดเป็นเขาสูงที่เต็มไปด้วยวุ้งเวิ้งและโพรงถ้ำ ซึ่งสามารถลอดออกไปสู่หน้าผาที่มีโพรงถ้ำ และโขดหินตะปุ่มตะป่ำเหมือนป้อมปราการโอบล้อมลานทรายไว้
"พี่แบงค์จะพากานต์ไปไหนคะ เราเดินมาไกลแล้วนะ" เมื่อธนธรเอาแต่เดินดุ่มๆไปเรื่อยจนถึงปลายสุดของหาดหยงหลิงทางทิศเหนือ ตรงหน้าของทั้งคู่ มีหน้าผาหินปูนตั้งตระหง่านขวางทางอยู่ "กานต์เชื่อใจพี่มั้ยคะ"
เมื่อกานต์กนิษฐ์ พยักหน้าเขาจึงคว้ามือนุ่มนิ่มของเธอมาจับจูงแล้วเดินลอดถ้ำเข้าไปด้วยกัน เมื่อเดินเข้าไปด้านในหญิงสาวสังเกตพบความเปลี่ยนแปลง เพดานและผนังถ้ำในช่วงนี้ได้เปลี่ยนจากสีดำน้ำตาลธรรมดากลายเป็นสีเขียวมรกต เมื่อเดินลึกเข้าไปอีกก็กลายเป็นสีส้มอิฐ และสีม่วง ตามลำดับ
"โห!! สวยจังค่ะ กานต์ไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะคะว่ามีที่แบบนี้ด้วย" กานต์กนิษฐ์อุทานออกมาอย่างตื่นตาตื่นใจ คราวนี้ไม่ว่า ธนธรจะพาเธอไปทางไหนก็ไม่บ่นอีก แม้ว่าเส้นทางด้านหน้าจะแคบลงเรื่อยๆ เธอก็พร้อมมุดไปกับเขา ^___^
"ถ้ำนี้สามารถเดินลอดได้ในช่วงเวลาน้ำลดเท่านั้นค่ะ เหนื่อยมั้ยคะ ทนอีกนิดนะ ใกล้ถึงแล้ว " จุดหมายของชายหนุ่มคือ ปากถ้ำอีกด้านหนึ่งซึ่งตอนนี้เริ่มเห็นแสงรำไร มองไปพบเป็นหาดทรายขาวละเอียด
หาดแห่งนี้ค่อนข้างสงบ ไม่มีคนพลุกพล่าน กานต์นิษฐ์ซึมซับบรรยากาศริมหาด มีเสียงคลื่นซัดเข้าฝั่ง เธอมองภาพทิวทัศน์ราวกับต้องมนต์ ธนธรเข้ามายืนซ้อนด้านหลังของหญิงสาว กระซิบข้างหู "พี่ชอบกานต์มาตั้งนานแล้ว"
"เมื่อไหร่คะ " ด้วยความใกล้ชิด ทำให้กานต์กนิษฐ์ ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว หัวใจเต้นแรง ลุ้นคำตอบ
"ตั้งแต่สมัยมัธยมนั่นแหละ "
"แต่พี่ก็หายไป" กานกนิษฐ์ตัดพ้อ คนที่บอกว่าชอบเธอมาตั้งเกือบสิบปี กลับทำเสมือนตัวเขาไม่มีตัวตนในชีวิตเธอที่ผ่านมา
"มันเป็นความกลัว ของผู้ชายโง่ๆคนนึง ที่กลัวว่าจะไม่คู่ควรกับสาวที่เค้าแอบรัก"
"ตอนนี้ไม่กลัวแล้วเหรอคะ"
"ตอนนี้อยากเดินไปข้างๆกันมากกว่าค่ะ ให้โอกาสพี่ได้พิสูจน์ตัวเองนะ " ธนธรยื่่นมือไปข้างหน้า พร้อมปล่อยสร้อยที่มีจี้รูปหัวใจ ตรงหน้าเธอ "พี่ฝากหัวใจของพี่ให้กานต์ช่วยดูแลก่อนนะ "
"ไหนว่า ขอโอกาสพิสูจน์ไงคะ"
"พี่เดิมพันด้วยความรักทั้งหัวใจไงคะ ชอบมั้ย พี่สวมให้นะ" ไม่รอให้เธอปฏิเสธ ธนธรยื่นมืออีกข้างอ้อมหญิงสาวไปปลดล็อคของสร้อยและวางทาบไปบนคอเธอ
ตอนนี้อาจจะเร็วไปที่จะให้เธอเรียกเขาว่า คนรัก รอให้กาลเวลาช่วยพิสูจน์ 'ความรัก' ระหว่างเขาและเธอ ถึงเวลานั้นเธอก็พร้อมเดินเคียงข้างเขาตราบจนลมหายใจสุดท้ายของกันและกัน ... คนพิเศษของฉัน
- - - หากเธอกับฉัน สวนทางกันในความฝัน อยากให้สายตาเราได้จ้องกัน และให้เธอบอกฉัน ว่าฉันข้ามเวลาเพื่อมาพบเธอ - - -
เสียงเมโลดี้ อุปกรณ์สื่อสารของกานต์กนิษฐ์ กรีดร้องไม่ต่ำกว่า 5 สายแล้ว หลังจากเอกภพชวนกานต์กนิษฐ์ออกไปตลาดตั้งแต่เช้า โดยที่เธอตั้งโทรศัพท์มือถือชาร์ตเอาไว้ในห้อง 'ใครกันนะ กระหน่ำโทรหาเธอขนาดนี้' ครั้งนี้ ธนธร จึงถือวิสาสะหยิบขึ้นมาดู 'P'Kun is Calling' ... ใครกันนะ อาจจะมีธุระสำคัญ
"สวัสดีครับ" กันตเชษฐ์ ถึงกับต้องดูเบอร์โทรศัพท์อีกครั้ง เบอร์ยัยกานต์ก็ถูกแล้วนี่ คำถามแรกที่ผุดขึ้นมาในหัว 'ใครว่ะ' จากนั้นก็
"คุณเป็นใคร มารับโทรศัพท์ยัยกานต์ได้ยังไง" เสียงผู้ชาย ใครกันนะ หรือกานต์กนิษฐ์ มีแฟนอยู่แล้ว ธนธร คิดอย่างวุ่นวายใจ "แล้วคุณล่ะครับเป็นใคร มีธุระอะไรกับน้องกานต์ของผม" ... ไม่ว่าปลายสายจะเป็นใครเขาขอกันท่าไว้ก่อนเถอะ
"แล้วนั่นพวกคุณอยู่ที่ไหน" ฮึ น้องกานต์ของผมหรออ ยัยกานต์.... ถ้าเจ้าของโทรศัพท์อย่างกานต์กนิษฐ์มาเห็นหน้า กันตเชษฐ์ คงรีบตอบคำถามโดยเร็ว แต่ ธนธรไม่เห็นหน้า และไม่รู้จักด้วยซ้ำว่าปลายสายเป็นใครเขาจะรู้ได้อย่างไรหล่ะว่าควรตอบคำถามนั้นหรือไม่
"ทำไมผมต้องบอกคุณด้วย" ... ตู๊ด...ตู๊ด... ตู๊ด....... ไม่บอกเหรอ ได้ กันตเชษฐ์ เปิดโปรแกรม find my iphone ทันที โชคดีที่มือถือเครื่องนั้นเป็นเครื่องของเขาที่ยกให้น้องสาว
โรงพยาบาลสิเกา,,,,,ทำไมเธอไปอยู่ที่นั่นกับไอบ้าที่ไหนไม่รู้ เอกภพรู้เรื่องมั้ยนะ ไม่รอช้าเขาจึงต่อสายในทันที เมื่อได้ทราบข่าวว่า น้องสาวอยู่กับเอกภพ เขาจึงขอคุยกับน้องสาว เพื่อถามถึงผู้ชายคนรับโทรศัพท์ กานต์กนิษฐ์จึงเล่าเหตุการณ์ที่ ธนธรช่วยตนไว้ที่ริมหาด ... ถึงเขาจะไม่พอใจหนุ่มรุ่นน้องซักเท่าไหร่ แต่เขาก็อดยอมรับไม่ได้ว่าหากไม่ได้ ธนธร อาจเป็นน้องสาวเขาที่ต้องเข้าโรงพยาบาลแทน คราวนี้ยอมให้ก่อนละกัน คราวหน้าอย่าให้เจอกันเชียวนะ
ฮึ!! 'น้องกานต์ของผมหรอ'...ไอบ้าเอ้ย
"อยากไปไหนก่อนกลับมั้ยคะ" กานต์กนิษฐ์ เอ่ยปากถามเมื่อทั้งคู่ขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อย แม้อาการของธนธรดีจะขึ้น หลังจากพักฟื้นในโรงพยาบาลเมื่อคืน หากแต่จิตใจของเขาช่างว้าวุ่นเหลือเกิน
"คนที่โทรมาเมื่อเช้าใครกันคะ" ธนธร ไม่สามารถทนเก็บความสงสัยได้อีกต่อไป ฟังจากน้ำเสียงของคู่สนทนาแม้เป็นเพียงคำพูดสั้นๆ แต่เขาก็รู้สึกได้ว่าปลายสายทั้งห่วงทั้งหวง ผู้หญิงข้างๆเขาตรงนี้
"พี่กันต์ค่ะ พี่ชายของกานต์เอง ไหนๆพี่แบงค์ก็ถามแล้ว กานต์ขอถามหน่อยค่ะ พี่แบงค์ไปคุยอะไรกับพี่กันต์ไว้คะ พี่ชายกานต์ถึงได้โมโหขนาดนั้น" ธนธรเล่าเหตุการณ์ให้กานต์กนิษฐ์ฟัง โดยละคำว่า น้องกานต์ของเขา เอาไว้
"ที่กานต์ถามตอนแรก พี่อยากไปหาดหยงหลิงค่ะ" ชายหนุ่มตอบรับด้วยน้ำเสียงสดใส ... ตอนนี้เขาพร้อมจะทำภารกิจให้ลุล่วงแล้ว
หาดหยงหลิงเป็นชายหาดอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติหาดเจ้าไหม ชื่อ “หยงหลิง” มาจากภาษาพื้นบ้าน มีภูเขามีลักษณะเหมือนจมูก หาดทรายรูปโค้งขนานไปกับดงสน สุดชายหาดเป็นเขาสูงที่เต็มไปด้วยวุ้งเวิ้งและโพรงถ้ำ ซึ่งสามารถลอดออกไปสู่หน้าผาที่มีโพรงถ้ำ และโขดหินตะปุ่มตะป่ำเหมือนป้อมปราการโอบล้อมลานทรายไว้
"พี่แบงค์จะพากานต์ไปไหนคะ เราเดินมาไกลแล้วนะ" เมื่อธนธรเอาแต่เดินดุ่มๆไปเรื่อยจนถึงปลายสุดของหาดหยงหลิงทางทิศเหนือ ตรงหน้าของทั้งคู่ มีหน้าผาหินปูนตั้งตระหง่านขวางทางอยู่ "กานต์เชื่อใจพี่มั้ยคะ"
เมื่อกานต์กนิษฐ์ พยักหน้าเขาจึงคว้ามือนุ่มนิ่มของเธอมาจับจูงแล้วเดินลอดถ้ำเข้าไปด้วยกัน เมื่อเดินเข้าไปด้านในหญิงสาวสังเกตพบความเปลี่ยนแปลง เพดานและผนังถ้ำในช่วงนี้ได้เปลี่ยนจากสีดำน้ำตาลธรรมดากลายเป็นสีเขียวมรกต เมื่อเดินลึกเข้าไปอีกก็กลายเป็นสีส้มอิฐ และสีม่วง ตามลำดับ
"โห!! สวยจังค่ะ กานต์ไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะคะว่ามีที่แบบนี้ด้วย" กานต์กนิษฐ์อุทานออกมาอย่างตื่นตาตื่นใจ คราวนี้ไม่ว่า ธนธรจะพาเธอไปทางไหนก็ไม่บ่นอีก แม้ว่าเส้นทางด้านหน้าจะแคบลงเรื่อยๆ เธอก็พร้อมมุดไปกับเขา ^___^
"ถ้ำนี้สามารถเดินลอดได้ในช่วงเวลาน้ำลดเท่านั้นค่ะ เหนื่อยมั้ยคะ ทนอีกนิดนะ ใกล้ถึงแล้ว " จุดหมายของชายหนุ่มคือ ปากถ้ำอีกด้านหนึ่งซึ่งตอนนี้เริ่มเห็นแสงรำไร มองไปพบเป็นหาดทรายขาวละเอียด
หาดแห่งนี้ค่อนข้างสงบ ไม่มีคนพลุกพล่าน กานต์นิษฐ์ซึมซับบรรยากาศริมหาด มีเสียงคลื่นซัดเข้าฝั่ง เธอมองภาพทิวทัศน์ราวกับต้องมนต์ ธนธรเข้ามายืนซ้อนด้านหลังของหญิงสาว กระซิบข้างหู "พี่ชอบกานต์มาตั้งนานแล้ว"
"เมื่อไหร่คะ " ด้วยความใกล้ชิด ทำให้กานต์กนิษฐ์ ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว หัวใจเต้นแรง ลุ้นคำตอบ
"ตั้งแต่สมัยมัธยมนั่นแหละ "
"แต่พี่ก็หายไป" กานกนิษฐ์ตัดพ้อ คนที่บอกว่าชอบเธอมาตั้งเกือบสิบปี กลับทำเสมือนตัวเขาไม่มีตัวตนในชีวิตเธอที่ผ่านมา
"มันเป็นความกลัว ของผู้ชายโง่ๆคนนึง ที่กลัวว่าจะไม่คู่ควรกับสาวที่เค้าแอบรัก"
"ตอนนี้ไม่กลัวแล้วเหรอคะ"
"ตอนนี้อยากเดินไปข้างๆกันมากกว่าค่ะ ให้โอกาสพี่ได้พิสูจน์ตัวเองนะ " ธนธรยื่่นมือไปข้างหน้า พร้อมปล่อยสร้อยที่มีจี้รูปหัวใจ ตรงหน้าเธอ "พี่ฝากหัวใจของพี่ให้กานต์ช่วยดูแลก่อนนะ "
"ไหนว่า ขอโอกาสพิสูจน์ไงคะ"
"พี่เดิมพันด้วยความรักทั้งหัวใจไงคะ ชอบมั้ย พี่สวมให้นะ" ไม่รอให้เธอปฏิเสธ ธนธรยื่นมืออีกข้างอ้อมหญิงสาวไปปลดล็อคของสร้อยและวางทาบไปบนคอเธอ
ตอนนี้อาจจะเร็วไปที่จะให้เธอเรียกเขาว่า คนรัก รอให้กาลเวลาช่วยพิสูจน์ 'ความรัก' ระหว่างเขาและเธอ ถึงเวลานั้นเธอก็พร้อมเดินเคียงข้างเขาตราบจนลมหายใจสุดท้ายของกันและกัน ... คนพิเศษของฉัน
ฟองฝัน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 มิ.ย. 2558, 18:49:53 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 มิ.ย. 2558, 18:50:11 น.
จำนวนการเข้าชม : 949
| << @Trang 3 |