ไฟตัดไฟ
เดือนฉายกับปานดาวเกิดวันเดียวกันปีเดียวกันทั้งสองเกิดมาพร้อมฤกษ์อริที่มีเพียงหนึ่งเท่านั้นที่จะอยู่และอีกคนต้องตายเหมือนสีขาวและสีดำและไม่สามารถมาบรรจบกันได้ทั้งสองเกิดมาเพื่อทำลายกันละกันแต่ใครละที่จะถูกทำลาย!!
Tags: คำทำนาย การแย่งชิง อิจฉา
ตอน: จุดกำเนิด
วันเสาร์ที่28ธันวาคมเวลา23.59
"โอ๊ย!!!!!"เสียงแสงดาวคุณหญิงท่านนายตำรวจผู้มีชื่อเสียงกรีดร้องด้วยความทรมาณพร้อมกับหญิงสาวอีกคนหนึ่งที่เจ็บท้องพร้อมกับเธอ
"ใจเย็นๆนะคะคุณหญิง"เสียงหมอพูดขึ้นก่อนจะปาดเหงื่อที่ออกมาจากหน้าผากและไม่กี่อึดใจเสียงเด็กทารกก็ร้องดังสนั่นไปทั่วห้อง
"ผู้หญิงค่ะ"พยาบาลสาวอุ้มทารกน้อยหน้าตาน่าเกลียดน่าชังมาให้แสงดาวดู
"ลูกแม่"แสงดาวยิ้มก่อนจะหมดสติไปพร้อมกับหญิงสาวอีกคน
........................................................................
20ปีต่อมา
เสียงดนตรีไทยดั่งแว่วอยู่ภายบ้านที่เปิดไฟสว่างไสวเหล่าคุณหญืงคุณนายต่างจ้องมองหญิงสาวที่ร่ายรำอยู่บนเวทีอย่างสวยงาม
"สวยจริงๆลูกแม่...ปานดาว"แสงดาวมองลูกสาวที่ร่ายรำอยู่เวทีเนื่องในวันเกิดของคุณหญิงหทัยต์เจ้าของบ้านและมีศักดิ์เป็นย่าของเธอไม่นานเสียงดนตรีไทยก็จบลงหญิงสาวผู้เป็นนางรำในค่ำคืนนี้เดินลงมาจากเวทีก่อนจะก้มลงกราบเท้าคุณหญิงหทัยต์
"ดาวขอให้คุณมีความสุขมากๆนะคะ"ปานดาวยิ้มอย่างอ่อนหวาน
"ขอบใจมากนะลูก..หลานสาวของย่า"คุณหญิงหทัยต์ลูบหัวหลานสาวอย่างเอ็นดูก่อนที่จะขอตัวกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้า
"เดือนฉาย"ปานดาวมองพี่สาวต่างแม่ที่มีรอยฟกช้ำตามลำตัว
"เธอไปมีเรื่องอีกแล้วใช่ไหม"
"เรื่องของฉันแกไม่ต้องมายุ่ง"เดือนฉายพูดเสียงแข็งปานดาวมองเดือนฉายอย่างเอือมระอา
"เมื่อไหร่เธอจะเลิกหาเรื่องมาให้คุณย่าสักทีอีกอย่างวันนี้ก็เป็นวันเกิดคุณย่าฉันหวังว่าเธอจะไม่มีเรื่องมาให้คุณย่าปวดหัวนะ"
"หยุดพูดซะทีเถอะน่าลำคาญ!!ใช่สิฉันไม่มันใช่หลานคนโปรดของคุณย่าแบบเธอนี่ฉันมันลูกเมียน้อยของคุณพ่อฉันจะทำอะไรคุณย่าเขาก็ไม่สนใจหรอก"พูดจบเดือนฉายจะเดินหนีแต่ถูกปานดาวรั้งไว้
"เราต้องคุยกันก่อน"
"ไม่!!"เดือนฉายสะบัดแขนอย่างแรงจนปานดาวเสียหลักล้มลงกับพื้นพลันคุณหญิงหทัยต์เข้ามาเห็นพอดี
"ดาว!!!"คุณหญิงหทัยต์ตรงเข้าไปหาปานดาวก่อนจะมองมาที่เดือนฉาย
"แกกล้าทำร้ายหลานฉันเหรอ"คุณหญิงหทัยต์พูดเสียงแข็งก่อนจะลุกมาตบหน้าของเดือนฉาย
"คุณย่าคะเดือนฉายเขาไม่ได้ทำอะไรดาวหรอกค่ะ"ปานดาวลุกขึ้นแก้ต่างให้เดือนฉายแต่ดูเหมือนว่าผู้เป็นย่าจะไม่ฟัง
"ไม่ต้องไปแก้ตัวให้มันเลยนะยัยดาวเด็กมีปัญหาแบบนี้ย่าดูออกว่ามันตั้งใจผลักแก"
"ใช่ค่ะ!!เดือนตั้งใจผลักมันน่าเสียดายที่มันไม่หัวฟาดพื้นตาย"เดือนฉายพูดออกมาเพราะมันเป็นอย่างนี้เสมอที่ผู้เป็นย่าของเธอจะเข้าข้างปานดาว
"เห็นไหมยัยดาว!!แกจะไปไหนก็ไปเลยนะอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกไปสิ!!!"คุณหญิงหทัยต์ตวาดจนดังลั่นบ้านเดือนฉายมองผู้เป็นย่าน้ำตาคลอเบ้าก่อนจะเดินออกจากบ้านแล้วขับรถไปอย่างรวดเร็ว
"เห็นไหมดูมันทำสิเลี้ยงไม่เชื่อง!"คุณหญิงหทัยต์พูดก่อนจะหันมาดูแลปานดาว
ณ คอนโดแห่งหนึ่ง
"นี่แกทะเลาะกับที่บ้านมาอีกแล้วเหรอ"สุดาถามเพื่อนสาวที่นั่งนิ่งอยู่บนที่นอน
"ชั่งมันเถอะ!!"
"เรื่องยัยดาวน้องต่างแม่แกอีกล่ะสิ"สุดามองเพื่อนสาวที่นั่งกระดกไวน์เข้าปาก
10ปีก่อน
"อย่านะเดือน!!"ปานดาววิ่งหนีเดือนฉายที่ถือไม้ไล่ฟาดเธอ
"อย่ากลัวไปหน่อยเลยมาเล่นต่อสู้กัน"เดือนฉายถือไม้วิ่งไล่ปานดาวอย่างสนุกสนานก่อนที่ปานดาวจะเสียหลักล้มลงไป
"ฮือๆ"ปานดาวร้องไห้เสียงดังจนคุณหญิงหทัยต์และแสงดาวเดินออกมา
"ยัยดาว!!"แสงดาววิ่งมาหาลูกสาวที่นั่งร้องไห้อยู่กับพื้น
"นี่แกทำอะไรหลานฉันหะ!!"คุณหญิงหทัยต์ตรงมาผลักเดือนฉายจนเด็กสาวล้มลง
"เดือนเปล่านะคะคุณย่า"
"โกหกแกตั้งใจแกล้งหลานฉัน!!"คุณหญิงหทัยต์ตวาดก่อนจะคว้าไม้ที่ตกอยู่และตีเข้าที่ตัวเดือนฉายอย่างไม่ยั้งมือ
"พอเถอะค่ะคุณแม่!!"แสงดาวร้องห้ามเพราะตอนนี้ตามตัวเดือนฉายมีแต่รอยไม้เรียวเต็มไปหมด
"จะมาห้ามทำไมแม่แสง..แม่จะตีมันให้ตายไปเลยเด็กกากีแบบนี้เลี้ยงไว้ให้มาแกล้งหลานฉันน่ะสิเกิดมาก็ทำให้แม่ตายเสนียดจริงๆ"คุณหญิงหทัยต์พูดขึ้นเดือนฉายก้มหน้าร้องไห้ก่อนจะมองไปที่ปานดาวที่แอบแลบลิ้นใส่เธอ
เพล้ง!!!!!เสียงแก้วแตกดังไปทั่วห้องจนสุดาต้องหันมาดู
"ฉันเกลียดแกปานดาวเกลียดๆๆๆๆ!!!!"เดือนฉายกำมือแน่นแววตามีแต่ความโกรธแค้นจนสุดาเองเห็นแล้วยังขนลุก
.........................................................................
เช้าวันต่อมา
"แกไปไหนมา!!"เสียงอนันต์ดังขึ้นหลังจากที่เดือนฉายเข้าบ้าน
"เดือนจะไปไหนมันก็เรื่องของเดือน"เดือนฉายพูดแบบไม่ใส่ใจ
"ฉันก็จะไม่ใส่ใจหรอกนะถ้าแกไม่ใช่ลูกฉันฉันขอร้องเถอะแกช่วยทำตัวดีๆได้ไหม..เหมือนยัยดาวน่ะ"
"นั่นมันยัยดาวไม่ใช่หนู!!หนูคงจะเทียบยัยดาวไม่ได้หรอกค่ะหนูเกิดมาก็ทำให้แม่ตาย"
"แกเลิกพูดเรื่องนี้สักทีเถอะฉันขอสั่งห้ามแกออกไปไหนวันนี้ในฐานะที่ฉันเป็นพ่อแก"
"พ่อเหรอคะ..พ่อเคยทำอะไรให้เหมือนกับที่คนเป็นพ่อเขาทำคะ"
เดือนฉายมองผู้เป็นพ่ออย่างเหนื่อยหน่ายเขาไม่เคยทำตัวเป็นพ่อเลยสักครั้งไม่เคยเลยที่จะปกป้องเธอมีแต่ออกคำสั่ง
"ถ้าแกยังอยากอยู่ที่นี่ก็ทำตามที่ฉันบอกเข้าใจไหม!!"อนันต์ประกาศเสียงกร้าวเดือนฉายทำเป็นไม่สนใจก่อนจะเดินขึ้นห้องไป
"จองหองเหมือนแม่แกไม่มีผิด!!"อนันต์พูดกับตัวเองอย่างเอือมระอาในนิสัยของลูกสาว
ณ ห้างสรรพสินค้า
"แม่คะพี่นาคินทร์เขียนจดหมายมาถึงดาวด้วยค่ะ"ปานดาวมองจดหมายอย่างดีใจ
"ว่าไงล่ะลูก"แสงดาวมองลูกสาว
"พี่นาคินทร์บอกว่าวันพรุ่งนี้จะกลับจากฝรั่งเศสแล้วค่ะบอกรักและคิดถึงคุณแม่และคุณย่าด้วย"
"นาคินทร์นี่เข้าใจอ้อนนะ"แสงดาวยิ้มพลันคุณหญิงหทัยต์วางแก้วกาแฟลง
"ตอนนี้ยัยดาวก็โตเป็นสาวแล้วนะแม่ว่าเราจับหมั้นให้นาคินทร์ไปเลยดีกว่า"คุณหญิงหทัยต์เสนอความคิด
"จะดีเหรอคะคุณแม่เรื่องแบบนี้ให้เจ้าตัวมาพูดดีกว่า"
"นั้นสิคะคุณย่า"ปานดาวพูดอย่างเห็นด้วย
"ก็เมื่อคืนพ่อแม่ของนาคินทร์เขามาพูดกับแม่แล้วเขาพอใจในตัวยัยดาวมากเห็นบอกว่าพอนาคินทร์กลับมาจะให้มาสู่ขอยัยดาว"คุณหญิงหทัยต์พูด
"งั้นก็ดีเลยค่ะแสงจะได้วางใจที่จะมีคนมาดูแลยัยดาว"แสงดาวมองลูกสาวที่ตอนนี้ก้มหน้าอ่านจดหมายต่อ
ที่ฝรั่งเศษ
ชายหนุ่มผมสีดำขลับปากสีลูกพีชกำลังนั่งวาดภาพผู้หญิงคนหนึ่งอยู่เขายิ้มออกมาอย่างพอใจก่อนจะมองไปที่รูปภาพเด็กสาวคนหนึ่งที่อยู่ในชุดนักศึกษา
"พรุ่งนี้พี่จะได้เจอดาวแล้วป่านนี้ดาวจะคิดถึงพี่หรือเปล่านะ"นาคินทร์พูดกับตัวเองเขาวางแผนไว้แล้วว่าถ้ากลับไปเมื่อไหร่เขาจะขอหญิงสาวหมั้นทันที
"รอพี่นะดาว"
"โอ๊ย!!!!!"เสียงแสงดาวคุณหญิงท่านนายตำรวจผู้มีชื่อเสียงกรีดร้องด้วยความทรมาณพร้อมกับหญิงสาวอีกคนหนึ่งที่เจ็บท้องพร้อมกับเธอ
"ใจเย็นๆนะคะคุณหญิง"เสียงหมอพูดขึ้นก่อนจะปาดเหงื่อที่ออกมาจากหน้าผากและไม่กี่อึดใจเสียงเด็กทารกก็ร้องดังสนั่นไปทั่วห้อง
"ผู้หญิงค่ะ"พยาบาลสาวอุ้มทารกน้อยหน้าตาน่าเกลียดน่าชังมาให้แสงดาวดู
"ลูกแม่"แสงดาวยิ้มก่อนจะหมดสติไปพร้อมกับหญิงสาวอีกคน
........................................................................
20ปีต่อมา
เสียงดนตรีไทยดั่งแว่วอยู่ภายบ้านที่เปิดไฟสว่างไสวเหล่าคุณหญืงคุณนายต่างจ้องมองหญิงสาวที่ร่ายรำอยู่บนเวทีอย่างสวยงาม
"สวยจริงๆลูกแม่...ปานดาว"แสงดาวมองลูกสาวที่ร่ายรำอยู่เวทีเนื่องในวันเกิดของคุณหญิงหทัยต์เจ้าของบ้านและมีศักดิ์เป็นย่าของเธอไม่นานเสียงดนตรีไทยก็จบลงหญิงสาวผู้เป็นนางรำในค่ำคืนนี้เดินลงมาจากเวทีก่อนจะก้มลงกราบเท้าคุณหญิงหทัยต์
"ดาวขอให้คุณมีความสุขมากๆนะคะ"ปานดาวยิ้มอย่างอ่อนหวาน
"ขอบใจมากนะลูก..หลานสาวของย่า"คุณหญิงหทัยต์ลูบหัวหลานสาวอย่างเอ็นดูก่อนที่จะขอตัวกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้า
"เดือนฉาย"ปานดาวมองพี่สาวต่างแม่ที่มีรอยฟกช้ำตามลำตัว
"เธอไปมีเรื่องอีกแล้วใช่ไหม"
"เรื่องของฉันแกไม่ต้องมายุ่ง"เดือนฉายพูดเสียงแข็งปานดาวมองเดือนฉายอย่างเอือมระอา
"เมื่อไหร่เธอจะเลิกหาเรื่องมาให้คุณย่าสักทีอีกอย่างวันนี้ก็เป็นวันเกิดคุณย่าฉันหวังว่าเธอจะไม่มีเรื่องมาให้คุณย่าปวดหัวนะ"
"หยุดพูดซะทีเถอะน่าลำคาญ!!ใช่สิฉันไม่มันใช่หลานคนโปรดของคุณย่าแบบเธอนี่ฉันมันลูกเมียน้อยของคุณพ่อฉันจะทำอะไรคุณย่าเขาก็ไม่สนใจหรอก"พูดจบเดือนฉายจะเดินหนีแต่ถูกปานดาวรั้งไว้
"เราต้องคุยกันก่อน"
"ไม่!!"เดือนฉายสะบัดแขนอย่างแรงจนปานดาวเสียหลักล้มลงกับพื้นพลันคุณหญิงหทัยต์เข้ามาเห็นพอดี
"ดาว!!!"คุณหญิงหทัยต์ตรงเข้าไปหาปานดาวก่อนจะมองมาที่เดือนฉาย
"แกกล้าทำร้ายหลานฉันเหรอ"คุณหญิงหทัยต์พูดเสียงแข็งก่อนจะลุกมาตบหน้าของเดือนฉาย
"คุณย่าคะเดือนฉายเขาไม่ได้ทำอะไรดาวหรอกค่ะ"ปานดาวลุกขึ้นแก้ต่างให้เดือนฉายแต่ดูเหมือนว่าผู้เป็นย่าจะไม่ฟัง
"ไม่ต้องไปแก้ตัวให้มันเลยนะยัยดาวเด็กมีปัญหาแบบนี้ย่าดูออกว่ามันตั้งใจผลักแก"
"ใช่ค่ะ!!เดือนตั้งใจผลักมันน่าเสียดายที่มันไม่หัวฟาดพื้นตาย"เดือนฉายพูดออกมาเพราะมันเป็นอย่างนี้เสมอที่ผู้เป็นย่าของเธอจะเข้าข้างปานดาว
"เห็นไหมยัยดาว!!แกจะไปไหนก็ไปเลยนะอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกไปสิ!!!"คุณหญิงหทัยต์ตวาดจนดังลั่นบ้านเดือนฉายมองผู้เป็นย่าน้ำตาคลอเบ้าก่อนจะเดินออกจากบ้านแล้วขับรถไปอย่างรวดเร็ว
"เห็นไหมดูมันทำสิเลี้ยงไม่เชื่อง!"คุณหญิงหทัยต์พูดก่อนจะหันมาดูแลปานดาว
ณ คอนโดแห่งหนึ่ง
"นี่แกทะเลาะกับที่บ้านมาอีกแล้วเหรอ"สุดาถามเพื่อนสาวที่นั่งนิ่งอยู่บนที่นอน
"ชั่งมันเถอะ!!"
"เรื่องยัยดาวน้องต่างแม่แกอีกล่ะสิ"สุดามองเพื่อนสาวที่นั่งกระดกไวน์เข้าปาก
10ปีก่อน
"อย่านะเดือน!!"ปานดาววิ่งหนีเดือนฉายที่ถือไม้ไล่ฟาดเธอ
"อย่ากลัวไปหน่อยเลยมาเล่นต่อสู้กัน"เดือนฉายถือไม้วิ่งไล่ปานดาวอย่างสนุกสนานก่อนที่ปานดาวจะเสียหลักล้มลงไป
"ฮือๆ"ปานดาวร้องไห้เสียงดังจนคุณหญิงหทัยต์และแสงดาวเดินออกมา
"ยัยดาว!!"แสงดาววิ่งมาหาลูกสาวที่นั่งร้องไห้อยู่กับพื้น
"นี่แกทำอะไรหลานฉันหะ!!"คุณหญิงหทัยต์ตรงมาผลักเดือนฉายจนเด็กสาวล้มลง
"เดือนเปล่านะคะคุณย่า"
"โกหกแกตั้งใจแกล้งหลานฉัน!!"คุณหญิงหทัยต์ตวาดก่อนจะคว้าไม้ที่ตกอยู่และตีเข้าที่ตัวเดือนฉายอย่างไม่ยั้งมือ
"พอเถอะค่ะคุณแม่!!"แสงดาวร้องห้ามเพราะตอนนี้ตามตัวเดือนฉายมีแต่รอยไม้เรียวเต็มไปหมด
"จะมาห้ามทำไมแม่แสง..แม่จะตีมันให้ตายไปเลยเด็กกากีแบบนี้เลี้ยงไว้ให้มาแกล้งหลานฉันน่ะสิเกิดมาก็ทำให้แม่ตายเสนียดจริงๆ"คุณหญิงหทัยต์พูดขึ้นเดือนฉายก้มหน้าร้องไห้ก่อนจะมองไปที่ปานดาวที่แอบแลบลิ้นใส่เธอ
เพล้ง!!!!!เสียงแก้วแตกดังไปทั่วห้องจนสุดาต้องหันมาดู
"ฉันเกลียดแกปานดาวเกลียดๆๆๆๆ!!!!"เดือนฉายกำมือแน่นแววตามีแต่ความโกรธแค้นจนสุดาเองเห็นแล้วยังขนลุก
.........................................................................
เช้าวันต่อมา
"แกไปไหนมา!!"เสียงอนันต์ดังขึ้นหลังจากที่เดือนฉายเข้าบ้าน
"เดือนจะไปไหนมันก็เรื่องของเดือน"เดือนฉายพูดแบบไม่ใส่ใจ
"ฉันก็จะไม่ใส่ใจหรอกนะถ้าแกไม่ใช่ลูกฉันฉันขอร้องเถอะแกช่วยทำตัวดีๆได้ไหม..เหมือนยัยดาวน่ะ"
"นั่นมันยัยดาวไม่ใช่หนู!!หนูคงจะเทียบยัยดาวไม่ได้หรอกค่ะหนูเกิดมาก็ทำให้แม่ตาย"
"แกเลิกพูดเรื่องนี้สักทีเถอะฉันขอสั่งห้ามแกออกไปไหนวันนี้ในฐานะที่ฉันเป็นพ่อแก"
"พ่อเหรอคะ..พ่อเคยทำอะไรให้เหมือนกับที่คนเป็นพ่อเขาทำคะ"
เดือนฉายมองผู้เป็นพ่ออย่างเหนื่อยหน่ายเขาไม่เคยทำตัวเป็นพ่อเลยสักครั้งไม่เคยเลยที่จะปกป้องเธอมีแต่ออกคำสั่ง
"ถ้าแกยังอยากอยู่ที่นี่ก็ทำตามที่ฉันบอกเข้าใจไหม!!"อนันต์ประกาศเสียงกร้าวเดือนฉายทำเป็นไม่สนใจก่อนจะเดินขึ้นห้องไป
"จองหองเหมือนแม่แกไม่มีผิด!!"อนันต์พูดกับตัวเองอย่างเอือมระอาในนิสัยของลูกสาว
ณ ห้างสรรพสินค้า
"แม่คะพี่นาคินทร์เขียนจดหมายมาถึงดาวด้วยค่ะ"ปานดาวมองจดหมายอย่างดีใจ
"ว่าไงล่ะลูก"แสงดาวมองลูกสาว
"พี่นาคินทร์บอกว่าวันพรุ่งนี้จะกลับจากฝรั่งเศสแล้วค่ะบอกรักและคิดถึงคุณแม่และคุณย่าด้วย"
"นาคินทร์นี่เข้าใจอ้อนนะ"แสงดาวยิ้มพลันคุณหญิงหทัยต์วางแก้วกาแฟลง
"ตอนนี้ยัยดาวก็โตเป็นสาวแล้วนะแม่ว่าเราจับหมั้นให้นาคินทร์ไปเลยดีกว่า"คุณหญิงหทัยต์เสนอความคิด
"จะดีเหรอคะคุณแม่เรื่องแบบนี้ให้เจ้าตัวมาพูดดีกว่า"
"นั้นสิคะคุณย่า"ปานดาวพูดอย่างเห็นด้วย
"ก็เมื่อคืนพ่อแม่ของนาคินทร์เขามาพูดกับแม่แล้วเขาพอใจในตัวยัยดาวมากเห็นบอกว่าพอนาคินทร์กลับมาจะให้มาสู่ขอยัยดาว"คุณหญิงหทัยต์พูด
"งั้นก็ดีเลยค่ะแสงจะได้วางใจที่จะมีคนมาดูแลยัยดาว"แสงดาวมองลูกสาวที่ตอนนี้ก้มหน้าอ่านจดหมายต่อ
ที่ฝรั่งเศษ
ชายหนุ่มผมสีดำขลับปากสีลูกพีชกำลังนั่งวาดภาพผู้หญิงคนหนึ่งอยู่เขายิ้มออกมาอย่างพอใจก่อนจะมองไปที่รูปภาพเด็กสาวคนหนึ่งที่อยู่ในชุดนักศึกษา
"พรุ่งนี้พี่จะได้เจอดาวแล้วป่านนี้ดาวจะคิดถึงพี่หรือเปล่านะ"นาคินทร์พูดกับตัวเองเขาวางแผนไว้แล้วว่าถ้ากลับไปเมื่อไหร่เขาจะขอหญิงสาวหมั้นทันที
"รอพี่นะดาว"
AThousandYears เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 ก.ค. 2558, 20:12:01 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 ก.ค. 2558, 20:14:17 น.
จำนวนการเข้าชม : 1101
| หนึ่งหัวใจ >> |