พิรุณสีนิล (ชื่อเดิม ฝนกุมภา)
เธอได้สวดอ้อนวอนขอให้เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่ฝันไป ท้องนภามิดมิดเบื้องบนค่อยๆ เลือนหาย พอๆ กับเสียงลมหายใจที่แผ่วเบาลงทุกที...
Tags: รัก ฆาตกรรม ตาย กุ๊กกิ๊ก วีดวิ้ว ศพ
ตอน: บทนำ
เบื้องบนนั้นคือนภากว้างใหญ่ สถานสถิตแห่งดวงดารานับล้านนับพัน ทว่าคืนนี้กลับมืดสนิท ว่างเปล่าราวกับผืนน้ำสีนิล พอๆ กับจิตใจของผู้ที่แหงนมองอยู่ หยาดพิรุณหยดลงมาเปาะแปะ ขณะมุ่งหน้าไปตามถนนด้วยความหวัง สองข้างทางเต็มไปด้วยหญ้ารกชัฏและผืนที่ดินไกลสุดลูกหูลูกตา มีบ้านปลูกเรียงรายอยู่ไม่มาก ไม่แน่นขนัดเหมือนในเมือง แต่ละหลังล้วนมีรั้วรอบขอบชิด จนอดสงสัยไม่ได้ว่าหากเกิดเรื่องร้ายสักเรื่องขึ้นในบ้านเหล่านั้น เพื่อนบ้านที่อยู่ถัดไปจะรับรู้ได้ทันท่วงทีหรือไม่?
แต่กระนั้นความคิดก็ต้องหยุดลง เพราะหนทางที่จะไปนั้นยังไกลนัก เธอไม่ได้อยากออกมาเดินทอดน่องท่ามกลางความเปลี่ยวในยามค่ำคืนเช่นนี้ แต่เหตุการณ์ทุกอย่างมันบังคับ และเธอก็จะไม่ทนอีกต่อไป ในเมื่ออยู่ไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น สู้ไปตายเอาดาบหน้ายังดีกว่า ได้ข่าวว่ามีโรงงานเพิ่งมาเปิดตัวอยู่แถวนี้กำลังต้องการแรงงานคน พวกเขาป่าวประกาศว่าสวัสดิการดี จึงตัดสินใจในวินาทีสุดท้ายหอบเอาทุกอย่างออกมาจากบ้านเส็งเคร็งหลังนั้น ไม่อาจรอจนถึงอีกวันได้
มือเรียวลีบยกขึ้นมาลูบรอยช้ำตรงขมับเบาๆ คราบน้ำตายังเกรอะกรังอยู่บนใบหน้า เขาว่าความโกรธทำให้คนเราขาดสติ เธอเพิ่งเข้าใจ... ขณะกระชับมือน้อยๆ ที่เดินตามต้อยๆ มาด้วยกัน กว่าจะรู้สึกว่าแถวนี้ไม่ปลอดภัย เธอก็เดินทางมาจนเกือบจะถึงที่หมายแล้ว
เสียงจากท่อไอเสียที่ถูกตัดแต่งตามสมัย กรีดร้องแทรกเสียงสายฝนที่เริ่มลงเม็ดหนักขึ้นทุกทีจนคนที่เดินอยู่เงียบๆ ต้องหันกลับไปมอง เธอตัวเกร็งเล็กน้อย เบี่ยงเดินให้พ้นไหล่ทาง ไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาให้กลุ่มนักบิดคึกคะนองเหล่านี้ ทว่าเธอคิดผิด พวกมันจอดรถและล้อมเธอเอาไว้ โชคไม่ดีที่เธออยู่ตรงช่วงรอยต่อระหว่างหมู่บ้านพอดี มองไปทางไหนก็ไม่เจอบ้านคนเลยสักหลัง
สายตาหื่นกระหายของพวกมันที่ใช้มองอยู่นั้น ราวกับกำลังเปลื้องผ้าของเธอออกทีละชิ้น เธอตั้งท่าจะวิ่งหนี แต่กลับถูกพวกมันกระชากตัวไว้ได้ก่อน มือน้อยๆ ที่เคยเกาะกุมอยู่หลุดออก เสียงร้องกระจองอแงดังขึ้นประสานกับเสียงกรีดร้องของเธอ แต่ไม่นานนักเสียงต่างๆ ก็เงียบไปเมื่อความเจ็บและจุกแผ่ซ่านอยู่บริเวณท้องน้อย มันจุกจนพูดอะไรไม่ออก น้ำตาแห่งความเสียใจไหลออกมาเป็นทางผสมปนเปไปกับหยดน้ำที่ตกลงมาจากฟ้า
เธอร้องไห้แทบจะเป็นสายเลือด...แต่พวกมันไม่หยุด มันหัวเราะขณะฉีกทึ้งเสื้อผ้าของเธอออกไม่เป็นชิ้นดี เธอพยายามร้องสุดเสียงอีกครั้ง แต่กลับถูกมันทำร้ายอีกซ้ำๆ จนไม่สามารถเปล่งเสียงได้ ความเจ็บชำแรกเข้ามาซ้ำแล้วซ้ำเล่า สายตาก็พยายามมองหาเจ้าของมือน้อยๆ ที่ยังไม่รู้ชะตากรรม นั่นไง...เจอแล้ว! นอนขดตัวอยู่ตรงนั้น เนื้อตัวเปียกโชก ทว่าเธอไม่สามารถทำอะไรได้เลย ความเสียใจ คั่งแค้น เจ็บปวด ก่อตัวขึ้นมาแทบจะระเบิด ชั่วขณะหนึ่งจิตที่ยังไม่แตกสลายของเธอได้สวดอ้อนวอนขอให้เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่ฝันไป ท้องนภามืดมิดเบื้องบนค่อยๆ เลือนหาย พอๆ กับเสียงลมหายใจที่แผ่วเบาลงทุกที...
ดารานิล เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 25 ก.ค. 2558, 10:51:00 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 12 ต.ค. 2558, 00:00:01 น.
จำนวนการเข้าชม : 1430
| ๑ >> |
kaelek 25 ก.ค. 2558, 13:04:08 น.
แค่บทนำก็สะเทือนใจไปแล้วววว
แค่บทนำก็สะเทือนใจไปแล้วววว
