รักหมดใจสายลับที่รัก
เมื่อภารกิจลับที่ถูกจ้างวานมาจึงทำให้ "เอล" ต้องเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ที่รวมหมู่นักเลงหนุ่มหล่อมากมายจากทุกทั่วสารทิศของเมืองเนเธอร์แห่งนี้งานที่ได้รับหมอบหมายมานั่นว่ายากแล้วการที่เธอจะรักษาหัวใจของเธอไว้นั้นยิ่งยากกว่าเพราะหนุ่มหล่อแต่ละคนที่มีดีกรีความหล่อร้ายนั้นขยันทำให้ใจดวงน้อยของเธอหวั่นไหวเสียจริงๆ
" ทำไมชีวิตเด็ก ม.ปลายอย่างฉันทำไม่ต้องรันทดขนาดนี้ด้วยความเป็นเด็กกำพร้าทำให้ฉันต้องตะกายหางานทำ(และตกงานแล้วด้วย)จนต้องมาทำภารกิจลับเพราะความบังเอิจแต่เพราะเงินนั้นแหละนะทำให้ฉันต้องทำทัั้งที่งานก็ไม่ได้ปลอดภัยกับ(หัวใจ)ฉันเลยแม้แต่นิด พวกวายร้ายนีัก็ขยันทำให้ฉันใจเต้นอยู่เรื่อยเลยเมื่อไหร่งานจะจบซักทีนะท่องไว้เพื่อเงินๆ
" ทำไมชีวิตเด็ก ม.ปลายอย่างฉันทำไม่ต้องรันทดขนาดนี้ด้วยความเป็นเด็กกำพร้าทำให้ฉันต้องตะกายหางานทำ(และตกงานแล้วด้วย)จนต้องมาทำภารกิจลับเพราะความบังเอิจแต่เพราะเงินนั้นแหละนะทำให้ฉันต้องทำทัั้งที่งานก็ไม่ได้ปลอดภัยกับ(หัวใจ)ฉันเลยแม้แต่นิด พวกวายร้ายนีัก็ขยันทำให้ฉันใจเต้นอยู่เรื่อยเลยเมื่อไหร่งานจะจบซักทีนะท่องไว้เพื่อเงินๆ
Tags: สายลับ
ตอน: โชคดีมาเยือน
เพราะคิดผิดหนีออกมาจากบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้าแท้ๆเลยทำให้ตอนนี้ชีวิตเด็ก ม.ปลายอย่างฉันต้องมาตกที่นั่งลำบาก เพราะนอกจากจะตกงานแล้วยังถูกไล่ออกจากห้องเช่าอีกทำให้ตอนนี้ฉันต้องมานั่ง นอน ในตรอกแคบๆโสโครกนี้มาเกือบๆ2วันแล้วเพราะเจ้าของห้องนั้นแท้ๆค้างค่าเช่าแค่สามเดือนเองนะ ตอนนี้ฉันหิวข้าวชะมัดเลยถ้าจะหวังพึ่งใครก็คงต้องขอทานแล้วละมั้ง หรือว่าฉันต้องวิ่งราวดีไม่นะเอาความคิดชั่วๆนี้ไปทิ้งเลย
"แกกล้ามาเหยียบถิ่นฉันถึงที่นี้เองนะ วันนี้เห็นทีฉันคงจะปล่อยแกกลับไปไม่ได้วะ จับมันมัดไว้"
ก่อนที่ฉันจะออกไปก็ได้ยินเสียงเหมือนคนมีเรื่องกันแต่ดูเหมือนจะมีฝ่ายที่กำลังแย่ด้วยความอยากรู้ของฉันคงต้องแอบดูสักหน่อยแล้วละ อ๊ากกไอ้โหดแต่หล่อมากกำลังจะใช้มีดแทงนายหน้าตาดี(เอาชื่อนี้ไปก่อนละกันนะ)ที่กำลังนั่งสลบเหมือดอยู่บนเก้าอี้แขนสองข้างถูกมัดไว้(นี้ขนาดหมอนั้นสลบนะ)
"จะทำอะไรน่ะ"พูดออกไปแล้ว
"แกเกี่ยวไรด้วยวะ"เฮ้ยนี้คนเรอะหัวชมพูแปร๊ดเชียวถ้าไม่หล่อดับเลยคะ
"เปล่านี้แค่ทนเห็นหมาหมู่รังแกคนไม่มีทางสู้ไม่ไหวเลยจะมาขอดูหน้าสักหน่อย"
"แกว่าพวกฉันเป็นหมางั้นเรอะ"นายหัวชมพูโกรธจนหน้าแดงชี้นิ้วมาทางฉัน
อย่าได้ตกใจค่ะทุกคนปากฉันก็เป็นแบบนี้แต่ไหนแต่ไรค่ะจึงไม่ค่อยมีคนคบค้าสมาคมด้วยเท่าไรนัก(ชีวิตรันทดได้อีก)
"นายก็รู้แล้วหนิ"หมอนั้นเดินเข้ามาเตรียมต่อยฉันเต็มที่แต่เขาคงจะไม่รู้ว่าฉันเป็นผู้หญิงเพราะฉันใส่โม้งไว้
พลั๊ก "โอ้ยยยยย"เป็นไงละเจ็บจนจุกเลยสินะแค่อันตพาลแค่นี้ตั้งแต่เด็กจนโตของจริงฉันเจอมาตั้งมากมายเพราะหน้าตาที่แสนจะผู้ชายๆกับทรงผมแสนเท่ีของฉันใครก็ดูไม่ออกทำให้ฉันมีเรื่องตั้งแต่เด็กจนโตแต่ฉันก็ไม่เคยทำร้ายใครก่อนอยู่ดี
นายหัวชมพูลงไปนอนสลบกองอยู่แทบเท้าฉันท้ามกลางอาการตกใจของทุกคน
"ถ้าไม่อยากเจ็บตัวเหมือนหมอนี้พวกนายถอยไปดีกว่านะฉันไม่อยากมีเรื่องกับคนที่เพิ่งรู้จัก"
"หึ เก่งนี้ถือว่าวันนี้ฉันจะปล่อยแกไปก่อนละกันแต่ถ้าคราวหน้ายังมาแส่คงรู้นะว่าแกคงไม่รอด ไปพวกเราหมดอารมณ์แล้ววะ"ไอ้โหดแต่หล่อหันไปสั่งลูกน้อง
"เฮ้ยย...โลงอกนายนี่นายตื่นสิโทรสับนายอยู่ไหนเนี้ยโอ็ยหนักเว้ย"ฉันพยายามที่จะปลุกหมอนี้แต่คงไม่เป็นผลก็เลือดอาบซะขนาดนี้นะ
"แก ไอ้เรียวแกหายหน้าไปไหนทำไมไม่รู้จักกลับบ้านฮะ"
ทันทีที่ฉันยกหูโทรศัพท์สายของคนที่พิมพ์ชื่อว่า พ่อ ของหมอนี้ขึ้นก็ได้รับถ้อยคำแห่งความคิดถึงเลยซะงั้น
"ขอโทษนะฮะพอดีลูกชายของคุณถูกทำร้ายตอนนี้สลบอยู่กับฉันที่XXXX"
ทันทีที่ฉันบอกรายละเอียดที่ที่ต้องมารับลูกชายเขาแล้วฉันยังต้องมานั่งรอรถที่บ้านเขามารับหมอนี้อีกเรอะเนี้ยเวรกรรมอะไรของฉันเนี้ยแค่ช่วยยังไม่พอเรอะหรือว่าพวกนั้นคิดว่าฉันทำร้ายเขาแล้วจะหลอกพาฉันส่งตำรวจงั้นเรอะไม่นะอย่างนี้ฉันก็ต้องหนีนะสิ
"คุณครับ คุณครับ"ยังไม่ทันที่ฉันจะหันหลังเดินหนีไปก็มีผู้ชายแก่ๆมาจับมือเรียกฉันไว้ซะก่อน
"ฮะ"ฉันต้องแกล้งทำเป็นผู้ชายเพื่อจะได้ปลอดภัยไว้ก่อน
"คุณเป็นคนช่วยคุณหนูไว้สินะครับ"
"ฮะ"
"ถ้างั้นคงต้องเชิญคุณไปกับผมด้วยนะครับพอดีพ่อของคุณหนูมีเรื่องจะคุยกับคุณ"
"แล้วทำไมต้องไปด้วยละฮะ"
"ขอร้องเถอะนะครับถ้าผมพาคุณไปกับผมไม่ได้ผมคงต้องถูกไล่ออกแน่ให้กราบก็ยอมครับ"
"เออ..ไม่ต้องหรอกฮะผมจะไป"
ทันทีที่รถมาจอดตรงหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ฉันก็อดอิจฉาหมอนี้ไม่ได้ทั้งๆที่บ้านพร้อมขนาดนี้ยังไปมีเรื่องได้อีกนะเด็กมีปัญหาชัดๆถึงได้เจ็บปางตายขนาดนี้
"เชิญด้านในดีกว่าครับคุณผู้ชายรออยู่"
"แล้วคุณหนูของลุงละฮะให้ผมช่วยไหมฮะ"
"ไม่เป็นไรครับ เชิญคุณเลยดีกว่าท่านอยู่ชั้นสองประตูใหญ่บานแรกนะครับ"
โอ้โหบ้านหลังนี้จะอลังการไปไหนเนี้ยของตกแต่งแต่ละชิ้นราคาไม่ต่ำกว่าล้านแน่นอนแล้วยังกล้าปล่อยให้ฉันเดินเข้ามาเองโดยไม่กลัวว่าจะขโมยของเลยแม้แต่นิดเดียว
"ขออนุญาติฮะ"
"เชิญ"
"ไม่ทราบว่าท่านมีอะไรกับผมเรอะฮะ"
ไม่ใช่ฉันอยากจะสุภาพหรอกนะแต่เมื่อมายื่นอยู่ต่อหน้าคนๆนี้ทุกคนคงจะรู้สึกเหมือนกันเพราะความภูมิฐานกับใบหน้ที่ยังดูหนุ่มและคงความหล่อร้ายทำให้แทบไม่เชื่อเลยว่าจะเป็นพ่อของหมอนั้นจริงๆ
เขาเงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสารในมือแล้วมองหน้าฉันอยู่นานแต่ก็ยังไม่พูดอะไรออกมาทำให้ฉันได้แต่เกร็งแต่จู่ๆเขาก็ยิ้มออกมาอย่างคนที่อาบน้ำร้อยมาก่อน
"ตามสบายเถอะหนู นั่งลงก่อนก็ได้นะ"
"ท่านรู้เรอะค่ะว่าหนูเป็นผู้หญิง"
"ฮ่าฮา..ถึงหนูจะเหมือนผู้ชายมากแต่ฉันก็ดูออกน่าก็ฉันอาบน้ำร้อนมาก่อนี้ อีกอย่างๆไม่ต้องเรียกฉันว่าท่านหรอกคนกันเอง"
เออฉันไปเป็นคนกันเองกับเขาตั้งแต่เมื่อไรกันนะดูเหมือนสมัยหนุ่มๆเขาคงจะชีกอน่าดู(ขอโทษนะคะที่หนูแอบนินทาผู้ใหญ่ในใจไม่ได้ตั้งใจน๊าาา)
"แล้วท่านมีอะไรจะพูกับหนูคะ"
"เฮ้ยลูกชายของฉันน่ะนะเป็นแบบนี้ประจำฉันก็จะไม่อ้อมค้อมกับหนูะในฐานะที่หนูช่วยลูกชายของฉันไว้ก็แสดงว่าหนูมีฝีมื้อพอสมควรฉันก็อค่อยากให้หนูช่วยเหลือฉันซักเรื่อง"
เขาหยุดพูดแล้วมองหน้าฉันเพื่อดูว่าฉันจะมีปฏิกิริยาอย่างไร
"เออหนูคงต้องขอโทษท่านด้วยนะค่ะหนูเป็นแค่เด็กกำพร้าไม่มีที่ซุกหัวนอนหนูคงช่วยอะไรคุณไม่ได้หรอกคะ"
"อย่าเพิ่งตัดสินใจสิฉันมีข้อเสนอฉันจะให้หนูคอยดูแลลูกชายของฉันในระหว่างที่เขาอยู่บ้านพักและโรงเรียน"
"แล้วหนูจะได้อะไรค่ะ"
"แลกกับที่อยู่ โรงเรียน ค่าขนมสักเดือนละสามหมืนคงพอสำหรับหนู"
"ตกลงคะท่าน"ในที่สุดความโชคดีก็มาเยือนฉันสักที
"555ถ้าอย่างนั้นก็เริ่มงานพรุ่งนี้นะว่าแต่หนูชื่ออะไรละ"
"หนูชื่อ เอลคะ"
"แกกล้ามาเหยียบถิ่นฉันถึงที่นี้เองนะ วันนี้เห็นทีฉันคงจะปล่อยแกกลับไปไม่ได้วะ จับมันมัดไว้"
ก่อนที่ฉันจะออกไปก็ได้ยินเสียงเหมือนคนมีเรื่องกันแต่ดูเหมือนจะมีฝ่ายที่กำลังแย่ด้วยความอยากรู้ของฉันคงต้องแอบดูสักหน่อยแล้วละ อ๊ากกไอ้โหดแต่หล่อมากกำลังจะใช้มีดแทงนายหน้าตาดี(เอาชื่อนี้ไปก่อนละกันนะ)ที่กำลังนั่งสลบเหมือดอยู่บนเก้าอี้แขนสองข้างถูกมัดไว้(นี้ขนาดหมอนั้นสลบนะ)
"จะทำอะไรน่ะ"พูดออกไปแล้ว
"แกเกี่ยวไรด้วยวะ"เฮ้ยนี้คนเรอะหัวชมพูแปร๊ดเชียวถ้าไม่หล่อดับเลยคะ
"เปล่านี้แค่ทนเห็นหมาหมู่รังแกคนไม่มีทางสู้ไม่ไหวเลยจะมาขอดูหน้าสักหน่อย"
"แกว่าพวกฉันเป็นหมางั้นเรอะ"นายหัวชมพูโกรธจนหน้าแดงชี้นิ้วมาทางฉัน
อย่าได้ตกใจค่ะทุกคนปากฉันก็เป็นแบบนี้แต่ไหนแต่ไรค่ะจึงไม่ค่อยมีคนคบค้าสมาคมด้วยเท่าไรนัก(ชีวิตรันทดได้อีก)
"นายก็รู้แล้วหนิ"หมอนั้นเดินเข้ามาเตรียมต่อยฉันเต็มที่แต่เขาคงจะไม่รู้ว่าฉันเป็นผู้หญิงเพราะฉันใส่โม้งไว้
พลั๊ก "โอ้ยยยยย"เป็นไงละเจ็บจนจุกเลยสินะแค่อันตพาลแค่นี้ตั้งแต่เด็กจนโตของจริงฉันเจอมาตั้งมากมายเพราะหน้าตาที่แสนจะผู้ชายๆกับทรงผมแสนเท่ีของฉันใครก็ดูไม่ออกทำให้ฉันมีเรื่องตั้งแต่เด็กจนโตแต่ฉันก็ไม่เคยทำร้ายใครก่อนอยู่ดี
นายหัวชมพูลงไปนอนสลบกองอยู่แทบเท้าฉันท้ามกลางอาการตกใจของทุกคน
"ถ้าไม่อยากเจ็บตัวเหมือนหมอนี้พวกนายถอยไปดีกว่านะฉันไม่อยากมีเรื่องกับคนที่เพิ่งรู้จัก"
"หึ เก่งนี้ถือว่าวันนี้ฉันจะปล่อยแกไปก่อนละกันแต่ถ้าคราวหน้ายังมาแส่คงรู้นะว่าแกคงไม่รอด ไปพวกเราหมดอารมณ์แล้ววะ"ไอ้โหดแต่หล่อหันไปสั่งลูกน้อง
"เฮ้ยย...โลงอกนายนี่นายตื่นสิโทรสับนายอยู่ไหนเนี้ยโอ็ยหนักเว้ย"ฉันพยายามที่จะปลุกหมอนี้แต่คงไม่เป็นผลก็เลือดอาบซะขนาดนี้นะ
"แก ไอ้เรียวแกหายหน้าไปไหนทำไมไม่รู้จักกลับบ้านฮะ"
ทันทีที่ฉันยกหูโทรศัพท์สายของคนที่พิมพ์ชื่อว่า พ่อ ของหมอนี้ขึ้นก็ได้รับถ้อยคำแห่งความคิดถึงเลยซะงั้น
"ขอโทษนะฮะพอดีลูกชายของคุณถูกทำร้ายตอนนี้สลบอยู่กับฉันที่XXXX"
ทันทีที่ฉันบอกรายละเอียดที่ที่ต้องมารับลูกชายเขาแล้วฉันยังต้องมานั่งรอรถที่บ้านเขามารับหมอนี้อีกเรอะเนี้ยเวรกรรมอะไรของฉันเนี้ยแค่ช่วยยังไม่พอเรอะหรือว่าพวกนั้นคิดว่าฉันทำร้ายเขาแล้วจะหลอกพาฉันส่งตำรวจงั้นเรอะไม่นะอย่างนี้ฉันก็ต้องหนีนะสิ
"คุณครับ คุณครับ"ยังไม่ทันที่ฉันจะหันหลังเดินหนีไปก็มีผู้ชายแก่ๆมาจับมือเรียกฉันไว้ซะก่อน
"ฮะ"ฉันต้องแกล้งทำเป็นผู้ชายเพื่อจะได้ปลอดภัยไว้ก่อน
"คุณเป็นคนช่วยคุณหนูไว้สินะครับ"
"ฮะ"
"ถ้างั้นคงต้องเชิญคุณไปกับผมด้วยนะครับพอดีพ่อของคุณหนูมีเรื่องจะคุยกับคุณ"
"แล้วทำไมต้องไปด้วยละฮะ"
"ขอร้องเถอะนะครับถ้าผมพาคุณไปกับผมไม่ได้ผมคงต้องถูกไล่ออกแน่ให้กราบก็ยอมครับ"
"เออ..ไม่ต้องหรอกฮะผมจะไป"
ทันทีที่รถมาจอดตรงหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ฉันก็อดอิจฉาหมอนี้ไม่ได้ทั้งๆที่บ้านพร้อมขนาดนี้ยังไปมีเรื่องได้อีกนะเด็กมีปัญหาชัดๆถึงได้เจ็บปางตายขนาดนี้
"เชิญด้านในดีกว่าครับคุณผู้ชายรออยู่"
"แล้วคุณหนูของลุงละฮะให้ผมช่วยไหมฮะ"
"ไม่เป็นไรครับ เชิญคุณเลยดีกว่าท่านอยู่ชั้นสองประตูใหญ่บานแรกนะครับ"
โอ้โหบ้านหลังนี้จะอลังการไปไหนเนี้ยของตกแต่งแต่ละชิ้นราคาไม่ต่ำกว่าล้านแน่นอนแล้วยังกล้าปล่อยให้ฉันเดินเข้ามาเองโดยไม่กลัวว่าจะขโมยของเลยแม้แต่นิดเดียว
"ขออนุญาติฮะ"
"เชิญ"
"ไม่ทราบว่าท่านมีอะไรกับผมเรอะฮะ"
ไม่ใช่ฉันอยากจะสุภาพหรอกนะแต่เมื่อมายื่นอยู่ต่อหน้าคนๆนี้ทุกคนคงจะรู้สึกเหมือนกันเพราะความภูมิฐานกับใบหน้ที่ยังดูหนุ่มและคงความหล่อร้ายทำให้แทบไม่เชื่อเลยว่าจะเป็นพ่อของหมอนั้นจริงๆ
เขาเงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสารในมือแล้วมองหน้าฉันอยู่นานแต่ก็ยังไม่พูดอะไรออกมาทำให้ฉันได้แต่เกร็งแต่จู่ๆเขาก็ยิ้มออกมาอย่างคนที่อาบน้ำร้อยมาก่อน
"ตามสบายเถอะหนู นั่งลงก่อนก็ได้นะ"
"ท่านรู้เรอะค่ะว่าหนูเป็นผู้หญิง"
"ฮ่าฮา..ถึงหนูจะเหมือนผู้ชายมากแต่ฉันก็ดูออกน่าก็ฉันอาบน้ำร้อนมาก่อนี้ อีกอย่างๆไม่ต้องเรียกฉันว่าท่านหรอกคนกันเอง"
เออฉันไปเป็นคนกันเองกับเขาตั้งแต่เมื่อไรกันนะดูเหมือนสมัยหนุ่มๆเขาคงจะชีกอน่าดู(ขอโทษนะคะที่หนูแอบนินทาผู้ใหญ่ในใจไม่ได้ตั้งใจน๊าาา)
"แล้วท่านมีอะไรจะพูกับหนูคะ"
"เฮ้ยลูกชายของฉันน่ะนะเป็นแบบนี้ประจำฉันก็จะไม่อ้อมค้อมกับหนูะในฐานะที่หนูช่วยลูกชายของฉันไว้ก็แสดงว่าหนูมีฝีมื้อพอสมควรฉันก็อค่อยากให้หนูช่วยเหลือฉันซักเรื่อง"
เขาหยุดพูดแล้วมองหน้าฉันเพื่อดูว่าฉันจะมีปฏิกิริยาอย่างไร
"เออหนูคงต้องขอโทษท่านด้วยนะค่ะหนูเป็นแค่เด็กกำพร้าไม่มีที่ซุกหัวนอนหนูคงช่วยอะไรคุณไม่ได้หรอกคะ"
"อย่าเพิ่งตัดสินใจสิฉันมีข้อเสนอฉันจะให้หนูคอยดูแลลูกชายของฉันในระหว่างที่เขาอยู่บ้านพักและโรงเรียน"
"แล้วหนูจะได้อะไรค่ะ"
"แลกกับที่อยู่ โรงเรียน ค่าขนมสักเดือนละสามหมืนคงพอสำหรับหนู"
"ตกลงคะท่าน"ในที่สุดความโชคดีก็มาเยือนฉันสักที
"555ถ้าอย่างนั้นก็เริ่มงานพรุ่งนี้นะว่าแต่หนูชื่ออะไรละ"
"หนูชื่อ เอลคะ"
Babylove เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 ก.ค. 2558, 19:54:23 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 31 ก.ค. 2558, 09:53:08 น.
จำนวนการเข้าชม : 905
| หรือจะเป็นโชคร้ายกันนะ >> |