รักหมดใจสายลับที่รัก
เมื่อภารกิจลับที่ถูกจ้างวานมาจึงทำให้ "เอล" ต้องเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ที่รวมหมู่นักเลงหนุ่มหล่อมากมายจากทุกทั่วสารทิศของเมืองเนเธอร์แห่งนี้งานที่ได้รับหมอบหมายมานั่นว่ายากแล้วการที่เธอจะรักษาหัวใจของเธอไว้นั้นยิ่งยากกว่าเพราะหนุ่มหล่อแต่ละคนที่มีดีกรีความหล่อร้ายนั้นขยันทำให้ใจดวงน้อยของเธอหวั่นไหวเสียจริงๆ
" ทำไมชีวิตเด็ก ม.ปลายอย่างฉันทำไม่ต้องรันทดขนาดนี้ด้วยความเป็นเด็กกำพร้าทำให้ฉันต้องตะกายหางานทำ(และตกงานแล้วด้วย)จนต้องมาทำภารกิจลับเพราะความบังเอิจแต่เพราะเงินนั้นแหละนะทำให้ฉันต้องทำทัั้งที่งานก็ไม่ได้ปลอดภัยกับ(หัวใจ)ฉันเลยแม้แต่นิด พวกวายร้ายนีัก็ขยันทำให้ฉันใจเต้นอยู่เรื่อยเลยเมื่อไหร่งานจะจบซักทีนะท่องไว้เพื่อเงินๆ
" ทำไมชีวิตเด็ก ม.ปลายอย่างฉันทำไม่ต้องรันทดขนาดนี้ด้วยความเป็นเด็กกำพร้าทำให้ฉันต้องตะกายหางานทำ(และตกงานแล้วด้วย)จนต้องมาทำภารกิจลับเพราะความบังเอิจแต่เพราะเงินนั้นแหละนะทำให้ฉันต้องทำทัั้งที่งานก็ไม่ได้ปลอดภัยกับ(หัวใจ)ฉันเลยแม้แต่นิด พวกวายร้ายนีัก็ขยันทำให้ฉันใจเต้นอยู่เรื่อยเลยเมื่อไหร่งานจะจบซักทีนะท่องไว้เพื่อเงินๆ
Tags: สายลับ
ตอน: หรือจะเป็นโชคร้ายกันนะ
เฮ้อ...มื่อคืนหลังจากที่ฉันรับงานจ้างคุณคุบะ เขาก็ให้ฉันพักอยู่ที่นี้คืนหนึ่งก่อนจะย้ายไปอยู่บ้านพักเดี๋ยวกับลูกชายของเขาชีวิตของฉันคงจะดีขึ้นจากนี้ไปแล้วสินะ
"คุณเอลคะคุณท่านให้มาเชิญทานอาหารเช้าค่ะ"
"ครับป้า"ฉันตกลงรับงานของคุณคุบะแต่มีข้อแม้ว่าฉันจะทำงานในถานะผู้ชายเท่านั้นและเรื่องนี้ต้องเป็นความลับ
พอฉันเดินมาถึงข้างล่างก็เห็นคุณคุบะกับนายหน้าตาดี(แต่ยับเยิน)นั่งรออยู่บนโต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว
"อ้าวมาแล้วเรอะมานั่งนี่สิ"
"ครับ"ฉันนนั่ลงตรงข้ามกับนายหล่อนี้ยิ่งดูก็ยิ่งหล่อว่าไปแล้วหมอนี่หน้าสวยชะมัดเลยแฮะ
"เอาหล่ะรู้จักกันไว้นะนี้เอลต่อไปนี่จะย้ายไปเรียนที่เดี๋ยวกับแก ส่วนนี่เรนลูกชายของฉัน"
เรนไม่แม้แต่จะเงยหน้ามามองหน้าฉันแม้แต่นิดเดียวหมอนี้หยิ่งชะมัดแฮะเมื่อหม้อนั้นไม่สนใจฉันฉันเลยทำเป็นไม่สนใจเขาเช่นกัน
"อ๋อวันนี้แกต้องพาเอลไปซื้อเสื้อผ้าล่ะเขาพึ่งย้ายมาอยู่ใหม่คงยังไม่คุ้นที่คุ้นทาง"
"แต่ผมมีธุระ"หมอนี้ตอบหน้าตายมาก
"นี้แกเรื่องเมื่อคืนฉันยังไม่ได้จัดการกับแกเลยนะ"
"เออ..ไม่เป็นไรหรอกครับผมไปเองได้"ก่อนที่จะมีเรื่องไปมากกว่านี้ฉันคงต้องพูดอะไรสักอย่าง
"ไม่ได้แกต้องไปถ้าแกไม่ไปฉันจะตัดบัตรเครดิตแกทั้งหมด"
"ก็ได้ครับ"พอบอกจะตัดเงินหมอนี้ก็หน้าซีดเป็นไก่ต้มเลยละขำชะมัด
พอกินข้าวเสร็จเรนก็พาฉันมาซื้อเสื้อผ้าแต่หม้อนี้ก็ทำเหมือนจะฆ่าฉันมาตลอดทางเลยละแล้วฉันจะรอดไหมเนี้ย
"นี้นายจะพาฉันไปไหน"พอออกมาจากห้างปุบเขาก็ขี่รถพาฉันมาในที่ไม่คุ้นตาหม้อนี่คงจะโกรธที่พ่อบังคับจะพาฉันมาฆ่าแน่ๆเลย
"นี้ไม่ต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นหรอกฉันก็จะพานายไปที่พักน่ะสิเสื้อผ้าก็ได้ครบแล้วไม่ใช่เรอะ"แล้วทำไมต้องตะโกนด้วยเล่าไอ้บ้าหนิ
"เปล่าซักหน่อยฉันไม่ได้ตกใจแค่สงสัยเท่านั้นเอง"หม้อนี่ทำหน้าตกใจที่ฉันกล้าตวาดเขากลับ หึเป็นไงละอย่าคิดจะมาเบ่งใส่ฉันนะ
"ปากเก่งนี่มาดูสิพอไปถึงยังจะเก่งแบบนี้อยู่อีกไหม"ขู่ฉังั้นเรอะ
"บอกไว้ก่อนเลยฉันไม่กลัวนายหรอกนะหรือถ้าคิดจะทำอะไรฉันนายสู้ฉันไม่ได้หรอก"
"นี้แก!!คิดว่าเก่งนักรึไง"หมอนี้โมโหก็ยังหล่ออยู่เลยเฮ้อไม่น่าเป็นเด็กมีปัญหาเลย
"ฉันก็ดีกว่าเด็กมีปัญหาเหมือนนายล่ะกัน"ฉันเริ่มจะโมโหแล้วนะคิดจะข่มฉันรึไง
"แก!!!!หึหึฉันจะบอกอะไรให้นะแกก็คงไม่ต่างกันนักหรอกไม่มีคนดีๆที่ไหนย้ายไปอยู่ที่นั้นหรอกนะ"อะไรของหมอนี่อยูก็เปลี่อารมณ์ไวเหมือนวัยทองชะมัดอยู่ก็ยิ้มอารมณ์ดีซะงั้น
"อะไรของนาย"
"ไปถึงก็รู้เองแหละนะ"
คำบอกเหล่าของหมอนี่ปรากฏแก่สายตาฉันทันทีที่มาถึงทันทีที่เปิดเข้าไปข้างใน(อยากจะบอกว่าภายนอกมันไม่ใช่บ้านพักค่ะทุกโคนนมันคือคฤหาสน์หลังงาม)สภาพภายในคฤหาสน์ฉันอยากจะร้องไห้ นี้มันอะไรกันนนนทำไมสภาพเป็นแบบนี้ผู้ชาย(หล่อ)มากมายนอนเกลือกกลิ้งอยู่ห้องโถงในบ้านขวดเหล่ามากมายกองกันเต็มไปหมดรวมทังระว่ายน้ำกลางบ้านนั้นอีกอ๊ากกกมันเแฃป็นโชคดีหรือโชคร้ายของฉันกันแน่
"คุณเอลคะคุณท่านให้มาเชิญทานอาหารเช้าค่ะ"
"ครับป้า"ฉันตกลงรับงานของคุณคุบะแต่มีข้อแม้ว่าฉันจะทำงานในถานะผู้ชายเท่านั้นและเรื่องนี้ต้องเป็นความลับ
พอฉันเดินมาถึงข้างล่างก็เห็นคุณคุบะกับนายหน้าตาดี(แต่ยับเยิน)นั่งรออยู่บนโต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว
"อ้าวมาแล้วเรอะมานั่งนี่สิ"
"ครับ"ฉันนนั่ลงตรงข้ามกับนายหล่อนี้ยิ่งดูก็ยิ่งหล่อว่าไปแล้วหมอนี่หน้าสวยชะมัดเลยแฮะ
"เอาหล่ะรู้จักกันไว้นะนี้เอลต่อไปนี่จะย้ายไปเรียนที่เดี๋ยวกับแก ส่วนนี่เรนลูกชายของฉัน"
เรนไม่แม้แต่จะเงยหน้ามามองหน้าฉันแม้แต่นิดเดียวหมอนี้หยิ่งชะมัดแฮะเมื่อหม้อนั้นไม่สนใจฉันฉันเลยทำเป็นไม่สนใจเขาเช่นกัน
"อ๋อวันนี้แกต้องพาเอลไปซื้อเสื้อผ้าล่ะเขาพึ่งย้ายมาอยู่ใหม่คงยังไม่คุ้นที่คุ้นทาง"
"แต่ผมมีธุระ"หมอนี้ตอบหน้าตายมาก
"นี้แกเรื่องเมื่อคืนฉันยังไม่ได้จัดการกับแกเลยนะ"
"เออ..ไม่เป็นไรหรอกครับผมไปเองได้"ก่อนที่จะมีเรื่องไปมากกว่านี้ฉันคงต้องพูดอะไรสักอย่าง
"ไม่ได้แกต้องไปถ้าแกไม่ไปฉันจะตัดบัตรเครดิตแกทั้งหมด"
"ก็ได้ครับ"พอบอกจะตัดเงินหมอนี้ก็หน้าซีดเป็นไก่ต้มเลยละขำชะมัด
พอกินข้าวเสร็จเรนก็พาฉันมาซื้อเสื้อผ้าแต่หม้อนี้ก็ทำเหมือนจะฆ่าฉันมาตลอดทางเลยละแล้วฉันจะรอดไหมเนี้ย
"นี้นายจะพาฉันไปไหน"พอออกมาจากห้างปุบเขาก็ขี่รถพาฉันมาในที่ไม่คุ้นตาหม้อนี่คงจะโกรธที่พ่อบังคับจะพาฉันมาฆ่าแน่ๆเลย
"นี้ไม่ต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นหรอกฉันก็จะพานายไปที่พักน่ะสิเสื้อผ้าก็ได้ครบแล้วไม่ใช่เรอะ"แล้วทำไมต้องตะโกนด้วยเล่าไอ้บ้าหนิ
"เปล่าซักหน่อยฉันไม่ได้ตกใจแค่สงสัยเท่านั้นเอง"หม้อนี่ทำหน้าตกใจที่ฉันกล้าตวาดเขากลับ หึเป็นไงละอย่าคิดจะมาเบ่งใส่ฉันนะ
"ปากเก่งนี่มาดูสิพอไปถึงยังจะเก่งแบบนี้อยู่อีกไหม"ขู่ฉังั้นเรอะ
"บอกไว้ก่อนเลยฉันไม่กลัวนายหรอกนะหรือถ้าคิดจะทำอะไรฉันนายสู้ฉันไม่ได้หรอก"
"นี้แก!!คิดว่าเก่งนักรึไง"หมอนี้โมโหก็ยังหล่ออยู่เลยเฮ้อไม่น่าเป็นเด็กมีปัญหาเลย
"ฉันก็ดีกว่าเด็กมีปัญหาเหมือนนายล่ะกัน"ฉันเริ่มจะโมโหแล้วนะคิดจะข่มฉันรึไง
"แก!!!!หึหึฉันจะบอกอะไรให้นะแกก็คงไม่ต่างกันนักหรอกไม่มีคนดีๆที่ไหนย้ายไปอยู่ที่นั้นหรอกนะ"อะไรของหมอนี่อยูก็เปลี่อารมณ์ไวเหมือนวัยทองชะมัดอยู่ก็ยิ้มอารมณ์ดีซะงั้น
"อะไรของนาย"
"ไปถึงก็รู้เองแหละนะ"
คำบอกเหล่าของหมอนี่ปรากฏแก่สายตาฉันทันทีที่มาถึงทันทีที่เปิดเข้าไปข้างใน(อยากจะบอกว่าภายนอกมันไม่ใช่บ้านพักค่ะทุกโคนนมันคือคฤหาสน์หลังงาม)สภาพภายในคฤหาสน์ฉันอยากจะร้องไห้ นี้มันอะไรกันนนนทำไมสภาพเป็นแบบนี้ผู้ชาย(หล่อ)มากมายนอนเกลือกกลิ้งอยู่ห้องโถงในบ้านขวดเหล่ามากมายกองกันเต็มไปหมดรวมทังระว่ายน้ำกลางบ้านนั้นอีกอ๊ากกกมันเแฃป็นโชคดีหรือโชคร้ายของฉันกันแน่
Babylove เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 31 ก.ค. 2558, 16:31:09 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 ส.ค. 2558, 14:33:43 น.
จำนวนการเข้าชม : 825
| << โชคดีมาเยือน |