ร้อยเล่ห์ซาตาน
ดารินประสบอุบัติเหตุจนอาการเข้าขั้นโคม่าดาวิกาน้องสาวฝาแฝดของเธอจึงแฝงตัวเข้ามาสืบหาคนที่ลอบทำร้ายพี่สาวและเธอก็เจอกับวาริชคู่หมั่นของดารินซึ่งตกเป็นผู้ต้องสงสัยของดาวิกาเป็นคนแรกเขาและดาวิกาดูจะไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่แต่ดันถูกพ่อของวาริชจับแต่งงานพวกเขาจะรักกันได้หรือไม่ดาวิกาจะหาคนที่ทำร้ายพี่สาวได้หรือเปล่า
โปรดติดตาม
โปรดติดตาม
Tags: ความแค้น ความรัก ฝาแฝด
ตอน: งานศพอติรุจและความสงสัยในใจดาวิกา
อติรุจล้มลงกับพื้นมือปืนกระชากเอกสารในมือเขาไปดาวิกาวิ่งมาแต่ก็ไม่ทันการ
"รุจ!!!รุจได้ยินดาวไหม"ดาวิกาประคองเขาขึ้นมาก่อนจะเขย่าตัวเขาอย่างร้อนใจ
"ดะ...ดาว.."อติรุจพูดอย่างติดขัดกระสุนถูกตรงหัวใจเขาหญิงสาวมองอย่างสงสาร
"รุจต้องไม่เป็นไรเชื่อดาวสิเชื่อดาว"
"รุจ...ไม่ไหว..แล้ว..."
"ไม่เอานะรุจ...รุจต้องเข้มแข็งสิ"ดาวิกากอดเขาก่อนจะมองหาคนช่วยอติรุจคลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนจะจับมือดาวิกา
"ไม่ต้องหรอกดาว..รุจรู้ดีว่า...จะไม่รอด"
"ไม่เอาดาวไม่เชื่อรุจต้องอยู่กับดาวสิ"
"รุจ...ขอโทษ...รุจรัก.."ชายหนุ่มพยายามจะพูดออกมาแต่เขาก็สิ้นลมหายใจไปเสียก่อนดาวิการ้องเรียกชื่อเขาอย่างบ้าคลั่งพร้อมกอดเขาไว้ในอ้อมแขนไม่นานชาวบ้านก็ผ่านมา
/////////////////////////////
วาริชเดินเข้าบ้านมาอย่างโซซัดโซเซเขาเหลือบมองนาฬิกาก็พบว่านี่เป็นเวลาตีสามแล้ว
"ดา!!!"วาริชร้องเรียกพลันสาวใช้เดินเข้ามา
"คุณดาไม่อยู่หรอกค่ะออกไปตั้งแต่สามทุ่มแล้ว"
"หึ...กะแล้ว"วาริชแสยะยิ้มก่อนจะปัดแจกันบนโต๊ะหล่นแล้วเหลือบมองไปที่หน้าประตู
"มาแล้วเหรอ"วาริชเอ่ยถามหญิงสาวดาวิกาไม่ตอบเธอเดินเหมือนไม่มีวิญญาณอยู่ในร่างแววตาของเธอมีทั้งความเสียใจและโกรธตัวเองที่ช่วยอติรุจไว้ไม่ได้
"ฉันเรียกไม่ได้ยินเหรอดาริน!!!"วาริชตวาดแต่ดาวิกาก็ไม่ตอบจนเขาต้องเดินมาจับตัวเธอ
"ดา!!!...คุณเป็นอะไร"วาริชมองใบหน้าของหญิงสาวใบหน้าที่ยังมีรอยคราบน้ำตาเปอะอยู่
"ไอ้นั้นใช่ไหม!!ผมจะไปฆ่ามัน!!!"
"ไม่ต้อง!!...ไม่ต้องหรอก"ดาวิกาเอ่ยเสียงสั่นเครือวาริชมองหน้าเธออย่างสงสัย
"ฉันผิดเองฉันช่วยเขาไม่ได้"ดาวิกาเอ่ยทั้งน้ำตาวาริชมองหญิงสาวเธอทรุดลงร้องไห้ปากพร่ำพูดแต่คำว่าขอโทษวาริชคุกเข่าลงข้างๆเธอก่อนจะโอบกอดเธอเข้ามาซบที่หน้าอกของเขา
//////////////////////////
เช้าวันต่อมา
ดาวิกาอยู่ในชุดสีดำเธอนั่งมองรูปอติรุจที่ตั้งอยู่ทางหน้าศพ
"ทำใจเถอะดาวพี่เขาไปแล้ว"โสมสุรางค์โอบกอดลูกสาว
"ดาวไม่รู้จะพูดอะไรดีทั้งๆที่เมื่อวานเป็นวันเกิดรุจแท้ๆนี่ถ้าดาวไปเร็วกว่านี้รุจก็คง..."ดาวิกาหยุดพูดเพราะน้ำตาคลอเบ้าของเธอโสมสุรางค์มองลูกสาวอย่างสงสารก่อนจะเดินออกมาปล่อยให้ลูกสาวได้ทำใจสักพัก
"สวัสดีครับ"วาริชยกมือขึ้นไว้โสมสุรางค์
"สวัสดีจ๊ะมาหายัยดาวเอ้ย!!ดาเหรอ"
"ครับผมเป็นห่วงกลัวดาจะเศร้าจนป่วย"
"งั้นน้าฝากดาด้วยนะ"
"ครับ" วาริชรับคำก่อนจะเดินเข้าไปหาดาวิกา
"ผมรู้ว่าคุณเสียใจ..แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรหรอกนะ"
"คุณจะไปรู้อะไร...รุจเป็นคนดีเขาไม่น่าต้องมาเจออะไรแบบนี้"
"แต่ทุกคนก็หนีกรรมไปไม่พ้นหรอกนะเชื่อผมสิ"
"เมื่อวานคุณไปไหนมา"ดาวิกาเอ่ยถามอย่างสงสัย
"เอ่อ...ผม..ผมไปหาเพื่อน"วาริชโกหกเขาไม่อยากให้เธอรู้ว่าเขาไปดื่มเหล้าเขากลัวว่าเธอจะไม่พอใจ
"เหรอ"ดาวิกามองเขาอย่างสงสัยก่อนจะลุกออกไปแล้วนึกถึงคำพูดของป้าดวงก่อนที่เธอจะมางาน
"ป้าไม่สบายใจเลยใครกันจะฆ่าคุณหมอรุจได้"
"ดาวก็อยากรู้ว่ามันเป็นใครค่ะ"ดาวิกาเอ่ยอย่างอาฆาต
"ป้าหวังแค่ว่าจะไม่ใช่ฝีมือคุณวาริชนะคะบอกตรงๆว่าป้าสงสัยเขาเพราะว่าคุณวาริชขี้หึงมากเขาอาจจะ..."
"เขาไม่มีทางทำแบบนั้น"
"ป้ารู้ค่ะแต่ป้าเองก็สงสัยเพราะว่าตอนที่คุณดาเกิดอุบัติเหตุคุณวาริชก็อยู่กับคุณดาเป็นคนสุดท้าย...น่าสงสารนะคะหมอรุจยังมีอนาคตอีกไกลไม่น่าต้องมาถูกยิงตายเลย"ป้าดวงถอนหายใจก่อนจะเดินออกไปปล่อยให้ดาวิกาอยู่คนเดียว
"คุณวาริชคะ"ดาวิกาหันมาหาเขา
"มีอะไรเหรอดา"
"จะเป็นไปได้ไหมคะถ้าดาอยากให้เราช่วยกันสืบเรื่องอุบัติเหตุที่ดารถคว่ำตอนนั้น"
"รุจ!!!รุจได้ยินดาวไหม"ดาวิกาประคองเขาขึ้นมาก่อนจะเขย่าตัวเขาอย่างร้อนใจ
"ดะ...ดาว.."อติรุจพูดอย่างติดขัดกระสุนถูกตรงหัวใจเขาหญิงสาวมองอย่างสงสาร
"รุจต้องไม่เป็นไรเชื่อดาวสิเชื่อดาว"
"รุจ...ไม่ไหว..แล้ว..."
"ไม่เอานะรุจ...รุจต้องเข้มแข็งสิ"ดาวิกากอดเขาก่อนจะมองหาคนช่วยอติรุจคลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนจะจับมือดาวิกา
"ไม่ต้องหรอกดาว..รุจรู้ดีว่า...จะไม่รอด"
"ไม่เอาดาวไม่เชื่อรุจต้องอยู่กับดาวสิ"
"รุจ...ขอโทษ...รุจรัก.."ชายหนุ่มพยายามจะพูดออกมาแต่เขาก็สิ้นลมหายใจไปเสียก่อนดาวิการ้องเรียกชื่อเขาอย่างบ้าคลั่งพร้อมกอดเขาไว้ในอ้อมแขนไม่นานชาวบ้านก็ผ่านมา
/////////////////////////////
วาริชเดินเข้าบ้านมาอย่างโซซัดโซเซเขาเหลือบมองนาฬิกาก็พบว่านี่เป็นเวลาตีสามแล้ว
"ดา!!!"วาริชร้องเรียกพลันสาวใช้เดินเข้ามา
"คุณดาไม่อยู่หรอกค่ะออกไปตั้งแต่สามทุ่มแล้ว"
"หึ...กะแล้ว"วาริชแสยะยิ้มก่อนจะปัดแจกันบนโต๊ะหล่นแล้วเหลือบมองไปที่หน้าประตู
"มาแล้วเหรอ"วาริชเอ่ยถามหญิงสาวดาวิกาไม่ตอบเธอเดินเหมือนไม่มีวิญญาณอยู่ในร่างแววตาของเธอมีทั้งความเสียใจและโกรธตัวเองที่ช่วยอติรุจไว้ไม่ได้
"ฉันเรียกไม่ได้ยินเหรอดาริน!!!"วาริชตวาดแต่ดาวิกาก็ไม่ตอบจนเขาต้องเดินมาจับตัวเธอ
"ดา!!!...คุณเป็นอะไร"วาริชมองใบหน้าของหญิงสาวใบหน้าที่ยังมีรอยคราบน้ำตาเปอะอยู่
"ไอ้นั้นใช่ไหม!!ผมจะไปฆ่ามัน!!!"
"ไม่ต้อง!!...ไม่ต้องหรอก"ดาวิกาเอ่ยเสียงสั่นเครือวาริชมองหน้าเธออย่างสงสัย
"ฉันผิดเองฉันช่วยเขาไม่ได้"ดาวิกาเอ่ยทั้งน้ำตาวาริชมองหญิงสาวเธอทรุดลงร้องไห้ปากพร่ำพูดแต่คำว่าขอโทษวาริชคุกเข่าลงข้างๆเธอก่อนจะโอบกอดเธอเข้ามาซบที่หน้าอกของเขา
//////////////////////////
เช้าวันต่อมา
ดาวิกาอยู่ในชุดสีดำเธอนั่งมองรูปอติรุจที่ตั้งอยู่ทางหน้าศพ
"ทำใจเถอะดาวพี่เขาไปแล้ว"โสมสุรางค์โอบกอดลูกสาว
"ดาวไม่รู้จะพูดอะไรดีทั้งๆที่เมื่อวานเป็นวันเกิดรุจแท้ๆนี่ถ้าดาวไปเร็วกว่านี้รุจก็คง..."ดาวิกาหยุดพูดเพราะน้ำตาคลอเบ้าของเธอโสมสุรางค์มองลูกสาวอย่างสงสารก่อนจะเดินออกมาปล่อยให้ลูกสาวได้ทำใจสักพัก
"สวัสดีครับ"วาริชยกมือขึ้นไว้โสมสุรางค์
"สวัสดีจ๊ะมาหายัยดาวเอ้ย!!ดาเหรอ"
"ครับผมเป็นห่วงกลัวดาจะเศร้าจนป่วย"
"งั้นน้าฝากดาด้วยนะ"
"ครับ" วาริชรับคำก่อนจะเดินเข้าไปหาดาวิกา
"ผมรู้ว่าคุณเสียใจ..แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรหรอกนะ"
"คุณจะไปรู้อะไร...รุจเป็นคนดีเขาไม่น่าต้องมาเจออะไรแบบนี้"
"แต่ทุกคนก็หนีกรรมไปไม่พ้นหรอกนะเชื่อผมสิ"
"เมื่อวานคุณไปไหนมา"ดาวิกาเอ่ยถามอย่างสงสัย
"เอ่อ...ผม..ผมไปหาเพื่อน"วาริชโกหกเขาไม่อยากให้เธอรู้ว่าเขาไปดื่มเหล้าเขากลัวว่าเธอจะไม่พอใจ
"เหรอ"ดาวิกามองเขาอย่างสงสัยก่อนจะลุกออกไปแล้วนึกถึงคำพูดของป้าดวงก่อนที่เธอจะมางาน
"ป้าไม่สบายใจเลยใครกันจะฆ่าคุณหมอรุจได้"
"ดาวก็อยากรู้ว่ามันเป็นใครค่ะ"ดาวิกาเอ่ยอย่างอาฆาต
"ป้าหวังแค่ว่าจะไม่ใช่ฝีมือคุณวาริชนะคะบอกตรงๆว่าป้าสงสัยเขาเพราะว่าคุณวาริชขี้หึงมากเขาอาจจะ..."
"เขาไม่มีทางทำแบบนั้น"
"ป้ารู้ค่ะแต่ป้าเองก็สงสัยเพราะว่าตอนที่คุณดาเกิดอุบัติเหตุคุณวาริชก็อยู่กับคุณดาเป็นคนสุดท้าย...น่าสงสารนะคะหมอรุจยังมีอนาคตอีกไกลไม่น่าต้องมาถูกยิงตายเลย"ป้าดวงถอนหายใจก่อนจะเดินออกไปปล่อยให้ดาวิกาอยู่คนเดียว
"คุณวาริชคะ"ดาวิกาหันมาหาเขา
"มีอะไรเหรอดา"
"จะเป็นไปได้ไหมคะถ้าดาอยากให้เราช่วยกันสืบเรื่องอุบัติเหตุที่ดารถคว่ำตอนนั้น"
สายลมและเวลา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 ส.ค. 2558, 20:25:50 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ส.ค. 2558, 20:25:50 น.
จำนวนการเข้าชม : 854
| << การตายของอติรุจ |
Zephyr 4 ส.ค. 2558, 21:09:43 น.
ป้าดวงนี่แหละน่าสงสัย
ป้าดวงนี่แหละน่าสงสัย