ร้อยเล่ห์ซาตาน
ดารินประสบอุบัติเหตุจนอาการเข้าขั้นโคม่าดาวิกาน้องสาวฝาแฝดของเธอจึงแฝงตัวเข้ามาสืบหาคนที่ลอบทำร้ายพี่สาวและเธอก็เจอกับวาริชคู่หมั่นของดารินซึ่งตกเป็นผู้ต้องสงสัยของดาวิกาเป็นคนแรกเขาและดาวิกาดูจะไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่แต่ดันถูกพ่อของวาริชจับแต่งงานพวกเขาจะรักกันได้หรือไม่ดาวิกาจะหาคนที่ทำร้ายพี่สาวได้หรือเปล่า
โปรดติดตาม
โปรดติดตาม
Tags: ความแค้น ความรัก ฝาแฝด
ตอน: การตายของอติรุจ
แสงแดดสาดส่องทะลุผ้าม่านเข้ามายังห้องนอนก่อนจะกระทบไปที่ผิวของชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงเขาขยี้ตาก่อนจะลุกขึ้น
"ฮ้าวววว"ชายหนุ่มบิดขี้เกียจก่อนจะมองไปข้างๆ
"หาย!!!หายไปไหน"วาริชอุทานอย่างตกใจก่อนจะเลิกผ้าห่มดู
"เฮ้อ!!ไม่ได้ปล้ำเราแล้วหนีนี่หว่าแล้วไปไหนวะ"วาริชลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะวิ่งลงมาข้างล่างก็เห็นหญิงสาวนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่
"แหม่ๆๆ..ที่รักนั่งคิ้วชนกันเชียว"วาริชยิ้มแย้มดาวิกากระตุกยิ้มก่อนจะโยนกุญแจรถใส่เขา
"กลับได้แล้ว"
"ทำไม..อ๋อหรือคุณมีนัดกับไอ้หน้าตี๋นั้น"
"จะนัดกับใครมันก็เรื่องของฉัน"
"แต่คุณเป็นเมียผม!!ถึงจะยังไม่ใช่ทางพฤตินัยก็เถอะ"
"อย่าลืมสิเราแต่งงานกันเพราะอะไรถ้าคุณไม่กลับฉันกลับเองก็ได้"ดาวิกาเดินออกนอกบ้านไปวาริชมองอย่างไม่พอใจก่อนจะเดินตามออกไป
////////////////////
ที่โรงพยาบาล
"ผลตรวจล่าสุดคุณดารินได้รับสารชนิดหนึ่งก่อนเกิดอุบัติเหตุเหรอ"อติรุจมองหน้าผู้ช่วยของเขาอย่างรอฟังคำตอบ
"สารชนิดจะออกฤทธิ์กล่อมประสาทออกผลช้าแต่สามารถทำให้ผู้ที่ได้รับสารเข้าไปวูบหลับไปได้และยังทำลายส่วนต่างๆในร่างกายอย่างช้าๆค่ะ"
"งั้นก็เป็นไปได้น่ะสิว่าคุณดารินอาจจะได้รับสารชนิดนี้ก่อนเกิดอุบัติเหตุ"
"ไม่ใช่ค่ะหมอรุจแต่คุณดารินได้รับสารนี้มานานมากดูจากทางกระเพาะสิคะมีแผลอยู่หลายแห่งคุณดารินคงจะเจ็บปวดมาก"ผู้ช่วยชี้ไปที่ผลเอ็กซเรย์ที่อยู่ข้างหน้าของอติรุจ
"วางยางั้นหรือ"อติรุจพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะเดินออกมาที่ห้องพักของดาริน
"สวัสดีจ๊ะรุจ"โสมสุรางค์รับไหว้ชายหนุ่มเขารีบเดินเข้ามาหาร่างของดาริน
"คุณน้าครับผมอยากพบดาว"
"ยัยดาวหรือ...ทำไมล่ะ"
"ผมสงสัยว่าดารินโดนวางยา"สิ้นคำของอติรุจป้าดวงก็ทำจานหล่นอย่างตกใจรวมถึงโสมสุรางค์ด้วย
"น้าไม่รู้ว่ายัยดาวอยู่ที่ไหน"
"เหรอครับ...งั้นเดี๋ยวผมรอเจอดาวคืนนี้ก็ได้ผมนัดดาวไว้ผมขอตัวนะครับ"อติรุจเดินออกไปทันทีหลังจากที่พูดจบโสมสุรางค์ทรุดนั่งกับโซฟาโดยมีป้าดวงอยู่ข้างๆ
///////////////////////
ที่บริษัท
"อะไรนะ!!!นี่แค่เซ็นรับรองทำไมต้องรอนังดาด้วย"แพรพรรณสบถเพราะเธออยากจะช่วยคนรักของเธอ
"ใจเย็นๆนะแพร"นรินทร์กล่าวอย่างใจเย็น
"ขอให้มันรถคว่ำตายๆไปซะเลยแพรชักจะทนไม่ไหวแล้วนะส่วนหล่อนถ้าเป็นเลขาแล้วไม่ช่วยอะไรก็ออกไปซะเถอะไปสิ!!!!"แพรพรรณตวาดเลขาของวาริชก่อนจะนั่งลงข้างๆนรินทร์
"เอาน่ารออีกแค่นิดเดียวเองนะ"นรินทร์ปลอบแพรพรรณพลันจูเลียเดินเข้ามา
"อ่าวนี่พี่รินทร์มาที่นี่ได้ไงคะ"จูเลียมองพี่ชายอย่างงงๆก่อนจะเดินเข้ามาคุยด้วย
//////////////////////
"เดี๋ยวสิ!!!"วาริชวิ่งกระหืดกระหอบตามดาวิกามาก่อนจะจับตัวเธอเข้ามากอด
"ปล่อยนะ!!!"ดาวิกาดิ้นแต่เขากลับกอดเธอแน่นขึ้น
"ไม่ปล่อยจนกว่าเราจะมาเป็น....สามีภรรยากันครบถ้วนก่อน"
"ฝันไปเถอะ!!ฉันไม่มีวันเป็นภรรยาของนายเด็ดขาด!!ไม่มีวัน"
"งั้นแปลว่าเธอจะยอมเป็นภรรยาของไอ้หน้าตี๋นั้นใช่ไหมเธอรักมันใช่ไหม"
"ใช่!!ฉันรักเขา"ดาวิกาพูดออกไปวาริชมองเธออย่างอึ้งฟก่อนจะปล่อยเธอออก
"ทำไม"วาริชพูดอย่างแผ่วเบาก่อนจะเดินกลับไปสตาร์ทรถดาวิกามองตามเขานี่เธอคงพูดแรงไปใช่ไหม
///////////////////
ไม่นานทั้งสองก็กลับมาถึงบ้านโดยที่ไม่มีใครพูดอะไร
"อยากไปไหนก็ไป"วาริชพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาดาวิกาจะขอโทษแต่เขากลับเบี่ยงหน้าไปทางอื่นหญิงสาวก้มหน้าลงก่อนจะเปิดประตูลงจากรถไป
"47สายเหรอ"ดาวิกามองโทรศัพท์ที่พึ่งเปิดเครื่องอย่างอึ้งๆใช่สิเธอนัดอติรุจไว้ดาวิการีบบึ่งไปที่มอเตอร์ไซด์ก่อนจะขับออกไปอย่างรวดเร็ว
////////////////////
ที่จุดนัดหมาย
อติรุจนั่งกำมือเอกสารไว้แน่นชะเง้อคอมองหาหญิงสาวที่เขานัดหมาย
"รุจ!!!!"ดาวิกายืนโบกมือให้เขาอยู่ฝั่งตรงข้ามในมือของเธอถือกล่องเค้กอยู่อติรุจฉายแววตาใสซื่อที่เปี่ยมไปด้วยความสุขที่เห็นคนที่เขารักยืนยิีมให้เขาอยู่
"ดาว"อติรุจยืนขึ้นจะข้ามฝั่งไปหาหญิงสาวชั่งหน้าสงสารมีมอเตอร์ไซด์คนหนึ่งวิ่งมาก่อนจะตัดสายชีวิตของเขาจนขาดสะบั้น
ปัง!!!!!!!!
"รุจ!!!!!!"
"ฮ้าวววว"ชายหนุ่มบิดขี้เกียจก่อนจะมองไปข้างๆ
"หาย!!!หายไปไหน"วาริชอุทานอย่างตกใจก่อนจะเลิกผ้าห่มดู
"เฮ้อ!!ไม่ได้ปล้ำเราแล้วหนีนี่หว่าแล้วไปไหนวะ"วาริชลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะวิ่งลงมาข้างล่างก็เห็นหญิงสาวนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่
"แหม่ๆๆ..ที่รักนั่งคิ้วชนกันเชียว"วาริชยิ้มแย้มดาวิกากระตุกยิ้มก่อนจะโยนกุญแจรถใส่เขา
"กลับได้แล้ว"
"ทำไม..อ๋อหรือคุณมีนัดกับไอ้หน้าตี๋นั้น"
"จะนัดกับใครมันก็เรื่องของฉัน"
"แต่คุณเป็นเมียผม!!ถึงจะยังไม่ใช่ทางพฤตินัยก็เถอะ"
"อย่าลืมสิเราแต่งงานกันเพราะอะไรถ้าคุณไม่กลับฉันกลับเองก็ได้"ดาวิกาเดินออกนอกบ้านไปวาริชมองอย่างไม่พอใจก่อนจะเดินตามออกไป
////////////////////
ที่โรงพยาบาล
"ผลตรวจล่าสุดคุณดารินได้รับสารชนิดหนึ่งก่อนเกิดอุบัติเหตุเหรอ"อติรุจมองหน้าผู้ช่วยของเขาอย่างรอฟังคำตอบ
"สารชนิดจะออกฤทธิ์กล่อมประสาทออกผลช้าแต่สามารถทำให้ผู้ที่ได้รับสารเข้าไปวูบหลับไปได้และยังทำลายส่วนต่างๆในร่างกายอย่างช้าๆค่ะ"
"งั้นก็เป็นไปได้น่ะสิว่าคุณดารินอาจจะได้รับสารชนิดนี้ก่อนเกิดอุบัติเหตุ"
"ไม่ใช่ค่ะหมอรุจแต่คุณดารินได้รับสารนี้มานานมากดูจากทางกระเพาะสิคะมีแผลอยู่หลายแห่งคุณดารินคงจะเจ็บปวดมาก"ผู้ช่วยชี้ไปที่ผลเอ็กซเรย์ที่อยู่ข้างหน้าของอติรุจ
"วางยางั้นหรือ"อติรุจพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะเดินออกมาที่ห้องพักของดาริน
"สวัสดีจ๊ะรุจ"โสมสุรางค์รับไหว้ชายหนุ่มเขารีบเดินเข้ามาหาร่างของดาริน
"คุณน้าครับผมอยากพบดาว"
"ยัยดาวหรือ...ทำไมล่ะ"
"ผมสงสัยว่าดารินโดนวางยา"สิ้นคำของอติรุจป้าดวงก็ทำจานหล่นอย่างตกใจรวมถึงโสมสุรางค์ด้วย
"น้าไม่รู้ว่ายัยดาวอยู่ที่ไหน"
"เหรอครับ...งั้นเดี๋ยวผมรอเจอดาวคืนนี้ก็ได้ผมนัดดาวไว้ผมขอตัวนะครับ"อติรุจเดินออกไปทันทีหลังจากที่พูดจบโสมสุรางค์ทรุดนั่งกับโซฟาโดยมีป้าดวงอยู่ข้างๆ
///////////////////////
ที่บริษัท
"อะไรนะ!!!นี่แค่เซ็นรับรองทำไมต้องรอนังดาด้วย"แพรพรรณสบถเพราะเธออยากจะช่วยคนรักของเธอ
"ใจเย็นๆนะแพร"นรินทร์กล่าวอย่างใจเย็น
"ขอให้มันรถคว่ำตายๆไปซะเลยแพรชักจะทนไม่ไหวแล้วนะส่วนหล่อนถ้าเป็นเลขาแล้วไม่ช่วยอะไรก็ออกไปซะเถอะไปสิ!!!!"แพรพรรณตวาดเลขาของวาริชก่อนจะนั่งลงข้างๆนรินทร์
"เอาน่ารออีกแค่นิดเดียวเองนะ"นรินทร์ปลอบแพรพรรณพลันจูเลียเดินเข้ามา
"อ่าวนี่พี่รินทร์มาที่นี่ได้ไงคะ"จูเลียมองพี่ชายอย่างงงๆก่อนจะเดินเข้ามาคุยด้วย
//////////////////////
"เดี๋ยวสิ!!!"วาริชวิ่งกระหืดกระหอบตามดาวิกามาก่อนจะจับตัวเธอเข้ามากอด
"ปล่อยนะ!!!"ดาวิกาดิ้นแต่เขากลับกอดเธอแน่นขึ้น
"ไม่ปล่อยจนกว่าเราจะมาเป็น....สามีภรรยากันครบถ้วนก่อน"
"ฝันไปเถอะ!!ฉันไม่มีวันเป็นภรรยาของนายเด็ดขาด!!ไม่มีวัน"
"งั้นแปลว่าเธอจะยอมเป็นภรรยาของไอ้หน้าตี๋นั้นใช่ไหมเธอรักมันใช่ไหม"
"ใช่!!ฉันรักเขา"ดาวิกาพูดออกไปวาริชมองเธออย่างอึ้งฟก่อนจะปล่อยเธอออก
"ทำไม"วาริชพูดอย่างแผ่วเบาก่อนจะเดินกลับไปสตาร์ทรถดาวิกามองตามเขานี่เธอคงพูดแรงไปใช่ไหม
///////////////////
ไม่นานทั้งสองก็กลับมาถึงบ้านโดยที่ไม่มีใครพูดอะไร
"อยากไปไหนก็ไป"วาริชพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาดาวิกาจะขอโทษแต่เขากลับเบี่ยงหน้าไปทางอื่นหญิงสาวก้มหน้าลงก่อนจะเปิดประตูลงจากรถไป
"47สายเหรอ"ดาวิกามองโทรศัพท์ที่พึ่งเปิดเครื่องอย่างอึ้งๆใช่สิเธอนัดอติรุจไว้ดาวิการีบบึ่งไปที่มอเตอร์ไซด์ก่อนจะขับออกไปอย่างรวดเร็ว
////////////////////
ที่จุดนัดหมาย
อติรุจนั่งกำมือเอกสารไว้แน่นชะเง้อคอมองหาหญิงสาวที่เขานัดหมาย
"รุจ!!!!"ดาวิกายืนโบกมือให้เขาอยู่ฝั่งตรงข้ามในมือของเธอถือกล่องเค้กอยู่อติรุจฉายแววตาใสซื่อที่เปี่ยมไปด้วยความสุขที่เห็นคนที่เขารักยืนยิีมให้เขาอยู่
"ดาว"อติรุจยืนขึ้นจะข้ามฝั่งไปหาหญิงสาวชั่งหน้าสงสารมีมอเตอร์ไซด์คนหนึ่งวิ่งมาก่อนจะตัดสายชีวิตของเขาจนขาดสะบั้น
ปัง!!!!!!!!
"รุจ!!!!!!"
สายลมและเวลา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 ส.ค. 2558, 20:29:08 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 ส.ค. 2558, 20:29:08 น.
จำนวนการเข้าชม : 847
| << คืนเข้าหอและฝันร้ายของวาริช | งานศพอติรุจและความสงสัยในใจดาวิกา >> |
ไม่นะหมอรุจ 
Zephyr 3 ส.ค. 2558, 23:02:25 น.
ถึงตายเลยเหรอ ม่ายยยยยยย
ถึงตายเลยเหรอ ม่ายยยยยยย