CEO ชำนาญรัก Inlove Book (ลวงเทพบุตรรัก,ปรารถนารักเทพบุตรต้องห้าม)
เขาเป็นอาจารย์พิเศษ ฉฉลาดจนกรดต้องเรียกพี่ มหาเศรษฐีหนุ่มหล่อ หยิ่งยโส จอมไว้ตัว ผู้ชายสมบูรณ์แบบเจ้าเสน่ห์ และ... อีกหนึ่งความลับ เขาคือโฮสต์!
Tags: โรมานซ์, ฟีลกู๊ด, คู่กัด, อีวอนน์,มัตติกา
ตอน: บทนำ ช่วยด้วย -รีไรต์-
ฉันชื่อตี๊...
เป็นคนไทยอีกคนซึ่งใช้ชีวิตอยู่ในจอร์จทาวน์เมืองมรดกโลก สถานที่ท่องเที่ยวติดอันดับของวอชิงตัน ดี.ซี. ในสหรัฐอเมริกา
เพื่อนเพื่อนชาวต่างชาติชอบเรียกฉันสั้นๆว่าตีตี้ เพราะชื่อมัตติกาพวกเขาบอกว่าเรียกยาก และด้วยความที่ฉันเป็นคนเอเชียตัวเล็กๆ พวกเขาเลยชอบพูดกันบ่อยๆ ว่าฉันเป็นนักศึกษาปริญญาโทที่หน้าตาเหมือนเด็กอายุสิบแปดปี
น่าปลื้มนะ
แต่ถ้าถามคนไทยด้วยกัน... ฉันจะกลายเป็นสาวอายุยี่สิบห้า แต่หน้าตาเหมือนคนอายุสามสิบ!
ฉันย้ายมาอยู่อเมริกาตั้งแต่ตอนอายุแค่เจ็ดแปดขวบ หลังพ่อแม่ฉันเสียด้วยอุบัติเหตุรถชน ส่วนญาติที่เหลือก็ไม่มีใครอยากรับภาระอย่างฉันไปดูแล
ยกเว้นน้าเพ็ญ ลูกพี่ลูกน้องของพ่อซึ่งแต่งงานกับสามีชาวอเมริกันชื่อแดเนียล และย้ายมาลงหลักปักฐานยึดนิวยอร์กเป็นที่ตาย น้าเพ็ญกับแดเนียลในตอนนั้นไม่มีลูกจึงเอ็นดูฉันมาก
แต่... ไปๆมาๆ พอน้าสาวกับน้าเขยมีลูกกัน ฉันก็รู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นส่วนเกิน
คือ... จริงๆชีวิตฉันไม่ได้ดราม่าอะไรหรอก เพียงแค่ฉันรู้สึกแปลกกับการที่ต้องแบ่งอะไรๆให้ใครอีกคน ทั้งๆที่เมื่อก่อนตลอดจนฉันอายุสิบเจ็ดปี ฉันเป็นเหมือนจุดศูนย์กลางของบ้าน
เห็นไหมมันก็แค่นิสัยเสียของเด็กขี้อิจฉา
ดังนั้นก่อนจะเริ่มนิสัยไม่ดีไปมากกว่านี้ และสร้างปัญหาให้น้าเพ็ญกับแดเนียลต้องหนักใจ พอเริ่มเข้ามหาวิทยาลัยฉันเลยขอแยกออกมาอยู่ตามลำพังที่จอรจ์ทาวน์ ทำงานพิเศษหาค่าใช้จ่ายของตัวเองในร้านอาหารไทยร้านหนึ่ง และในหนึ่งเดือนจึงจะกลับไปเยี่ยมครอบครัวของน้าเพ็ญที่นิวยอร์ก
ฉันไม่ใช่คนเรียนเก่งดังนั้นจึงต้องพยายามอย่างมากเพื่ออนาคตของตัวเอง
ฉันคิดและหวังไว้ จบปริญญาโทเมื่อไร ฉันจะกลับไปอยู่เมืองไทย เพราะอย่างนั้นชีวิตของฉันตลอดมาจึงมีแค่เรียน ทำงาน เก็บเงิน ไม่มีเวลาไปเที่ยวที่ไหน ผับบาร์ก็นานๆทีถึงจะเหยียบเข้าไป
และวันนี้ก็เป็นการเข้าบาร์อีกครั้งในรอบสองปี
หากไม่ใช่เพราะมิรันด้าจะแต่งงาน และคืนนี้เป็นปาร์ตี้อำลาความโสดส่งท้ายของเพื่อนสนิทคนนี้ ฉันก็คงไม่เข้ามาหรอก
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นบาร์เปลื้องผ้า ที่มีหนุ่มหนุ่มหุ่นแซ่บกล้ามล่ำ คอยคลอเคลียเอาใจ...
ซึ่งมันก็น่าโอเคใช่ไหม แต่อะไรพวกนี้ที่ว่า แม้จะมีซิกแพ็กชวนลูบล่อตามันก็ไม่ได้ดึงดูดใจ แหม... สมัยนี้อยากรู้อะไรน่ะง่ายจะตาย
คลิกเข้าไปในยูทูปหรือเว็บไซด์เฉพาะสิ มีเยอะจนฉันจะอ้วกอยู่แล้ว ก็คนมันดูจนเบื่อ!
แต่จะขัดได้ที่ไหน เพราะเจ้าความคิดดันเป็นว่าที่เจ้าสาวของงาน ขืนบอกว่าไม่ไป มีหวังฉันโดนโกรธข้ามปี!!
แล้วก็เป็นไปตามคาด พอเข้ามาจริงๆ แม้จะเบื่อบ้างแต่เพื่อเพื่อน ศรีอย่างฉันก็ทนได้ ถ้าหากว่าฉันจะไม่เจอกับใครบางคนที่นี่
ถ้าให้ทายคุณคงทายไม่ถูกแน่
เอาละฉันจะเฉลยให้ ว่าฉัน-เจอ-ใคร!
คือ... ก็ไม่รู้สินะ ว่านี่เป็นโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ ที่กลุ่มเพื่อนสนิทของฉันมีกันห้าคน และ... ห้าคนนั่นก็ดันมีฉันคนเดียวซึ่งเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยจอร์จทาวน์
ใช่... ฉันมันเป็นคนคงแก่เรียน และตอนนี้ที่คณะฯ ก็มีอาจารย์พิเศษคนหนึ่งชื่อ ดอกเตอร์บราวน์ ซึ่งเขาก็คือ...
อีวอนน์ เอส. บราวน์ ซีอีโอของบราวน์อินเตอร์เนชั่นแนล
ยักษ์ใหญ่ด้านอสังหาฯที่ผงาดขึ้นมาติดท็อป อันดับต้นๆของอเมริกามาได้เกือบๆห้าปีแล้ว
ดอกเตอร์บราวน์เป็นลูกชายคนโตของตระกูลบราวน์ เขาเป็นผู้ชายหน้าตาดีอายุสามสิบต้นๆที่เป็นที่จับตามองของสื่อ ซึ่งทึ่งกับความสามารถของเขา
แต่ด้วยความเย่อหยิ่ง ประเภทพูดน้อยต่อยหนัก รักความเป็นส่วนตัวสูง ทำให้ไม่ค่อยมีภาพของเขาลงในหนังสือพิมพ์หรือนิตยสารสักเท่าไหร่ ส่วนมากเมื่อเขาให้สัมภาษณ์ ภาพที่ใช้ประกอบมักเป็นสัญลักษณ์ของบริษัท ไม่ก็รูปแอบถ่ายในงานเลี้ยงไกลๆ จนบรรดาสื่อมอบสมญานามให้ว่า...
พ่อซีอีโอเทวดา!
แต่ดอกเตอร์บราวน์หาได้แคร์ไม่ เพราะถึงอย่างไรสื่อมักเป็นฝ่ายวิ่งตามเขาอยู่ดี ก็... ข่าวของเขามันขายได้นี่นา ความเก่งฉกาจฉลาดระดับเขา เป็นที่ต้องการของตลาดการเสพของวงไฮโซไฮซ้อจะตาย
ดอกเตอร์บราวน์จบปริญญาเอกเมื่อตอนอายุเท่าฉัน และขึ้นนั่งบังคับบังเหียนของบราวน์อินเตอร์เนชั่นแนลแทนพ่อของเขาเต็มตัวตอนอายุยี่สิบแปด
แล้วผู้ชายคนนี้ก็ทำกำไรมหาศาลเพิ่มขึ้นจากสมัยพ่อของตัวเองเป็นเท่าตัว จนมหาวิทยาลัยในอเมริกาอยากได้เขาเป็นอาจารย์พิเศษกันตัวสั่น
แน่นอนนักธุรกิจที่นี่ต่างก็อยากจะได้เขาเป็นลูกเขยด้วย
ว่ากันว่าความรู้ของเขา แม้แค่นิดเดียวแต่ราคาของมันมหาศาล เพราะขนาดทำให้พื้นที่ว่างเปล่ารกร้าง กลับมีมูลค่าเพิ่มขึ้นไม่รู้กี่เท่าภายในเวลาแค่หนึ่งปี!
ซึ่งถือว่าเป็นโชคของมหาวิทยาลัยที่ฉันเรียนอยู่ เมื่อมิสเตอร์บราวน์พ่อของเขา มีสัมพันธภาพที่ดีกับอธิการบดี จนทำให้ดอกเตอร์บราวน์ ยอมเสียสละเวลาอันเป็นเงินเป็นทอง รับเป็นอาจารย์พิเศษ มาบรรยายในคลาสแสนพิเศษตอนช่วงปิดเทอมฤดูร้อน
และด้วยความที่ดอกเตอร์บราวน์เป็นนักธุรกิจผู้เคร่งขรึม พ่วงด้วยตำแหน่งอาจารย์หนุ่มหน้านิ่งนี่แหละ เหล่านักศึกษาสาวสาวจึงได้แต่ชื่นชมคนหล่ออยู่ไกลๆ
ก็ใครจะกล้าเข้าไปข้องแวะกับเขาที่ขึ้นชื่อว่าถือตัวมากกันเล่า เกิดไปทำให้เขาไม่พอใจขึ้นมา คนคนนั้นลำบากแน่ ดังนั้นจึงทำให้อาจารย์พิเศษคนนี้แทบจะกลายเป็นเทวดาไปจริงๆ แตะไม่ได้ ต้องไม่ได้ ได้แต่มอง เหมือนหมาแหงนเฝ้าจ้องกระดูกแขวนนั่นละ!
ใช่ที่ฉันจะบอกคือ... โฮสต์หนุ่มของบาร์แห่งนี้ที่ฉันเจอ เป็นเขา อีวอนน์ เอส. บราวน์!
ซึ่งเพื่อนเพื่อนของฉันไม่รู้จัก หนำซ้ำยังพูดกันไม่ขาดปากว่าอิจฉาฉันมาก พวกเจ้าหล่อนกรี๊ดกร๊าดที่เขาเลือกจะบริการฉัน แต่ฉันกลับไม่รู้สึกอย่างนั้น
สัญญาณเตือนภัยของฉันดีเสมอ ซึ่งตอนนี้ฉันสังหรณ์ใจว่าจะต้องซวยสุดๆ!
หนุ่มหล่อชวนละลาย หุ่นแซบพานพาน้ำลายไหล เปิดยิ้มให้ฉันนิดๆ ดวงตาสีเทาแกมเขียวที่มองมา มันชวนให้ฉันขนลุกไปทั้งตัวอย่างที่ไม่เคยเป็น
ฉันยิ้มแหยกลับไปและพยายามจะขยับตัวออกห่าง แต่แล้วมือแข็งแรงกลับจับหมับเข้าที่ข้อศอกของฉันทันที
เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ กระซิบบอกด้วยเสียงเซ็กซี่
“มายเลดี้ คืนนี้ผมจะดูแลคุณเอง...”
เสียงทุ้มนุ่มเหมือนในคลาสไม่มีผิด แต่...
ฟังแล้วกลับเย็นเยียบไปถึงกระดูก หนำซ้ำรอยยิ้มที่เหมือนแสยะ กับนัยน์ตาวาววับเหมือนโจรโรคจิตในหนังสยองขวัญ มันทำให้ฉันแทบหยุดหายใจ!
“เป็นกรณีพิเศษ รับรองคุณจะไม่มีวันลืมแน่นอน เบบี๋!”
ไม่นะ! พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยตี๊ด้วย!!
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 ส.ค. 2558, 20:40:36 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 ส.ค. 2558, 20:40:36 น.
จำนวนการเข้าชม : 1644
| << นอกเรื่อง หนังสือทำมือกับอีบุ้ก (เฮียวอนน์ฉายซ้ำเวอร์ชั่นใหม่แกะกล่องนะจ๊ะ) | Chapter 1 ลูกเป็ดขี้เหร่กับเจ้าชายอสูร >> |
Zephyr 24 ส.ค. 2558, 21:24:49 น.
ซีอีโอเทวดา แหมมมมมมมม
ตี๊จ๋า นางขี้บ่นนะ บทนำเนี่ย
เฮอะ เค้ามาบริการก็นั่งแทะเล็มไปเถอะน่า
โอ้ยยยยย อิจฉาเฟร้ยยย
ซีอีโอเทวดา แหมมมมมมมม
ตี๊จ๋า นางขี้บ่นนะ บทนำเนี่ย
เฮอะ เค้ามาบริการก็นั่งแทะเล็มไปเถอะน่า
โอ้ยยยยย อิจฉาเฟร้ยยย
ปอกะเจา 24 ส.ค. 2558, 23:05:20 น.
ซวยตอนนี้ แต่แซ่บในอนาคตนะตีตี้ อร๊ายยยยย
ซวยตอนนี้ แต่แซ่บในอนาคตนะตีตี้ อร๊ายยยยย
teesaparn 25 ส.ค. 2558, 11:33:50 น.
ที่บ้านน่าจะมีบาร์บ้างนะ เผื่อเจอพ่อดอกบราวน์ คริคริ
ที่บ้านน่าจะมีบาร์บ้างนะ เผื่อเจอพ่อดอกบราวน์ คริคริ
