แก้วขวัญวันรัก "พันธนาการรักขวัญชีวัน"
เป็นเรื่องราวต่อยอดมาจาก แก้วขวัญวันรัก
โดยเรานำเรื่องราวของนางเอกทั้งสี่แบ่งพาสเป็นเรืองของตัวเองประกอบไปด้วย
"ประกาสิตรักแก้วกัลยา"
"พันธนาการรักขวัญชีวัน"
"ละลายรักวันวิวาห์"
"กลบ่วงรักรักจิรา"
เข้าสู่เรื่องที่สองแล้ว เรื่องนี้มีชื่อว่า พันธนาการรักขวัญชีวัน
ขวัญชีวัน พี่สาวคนรองของบ้านสิทธิทรัพย์อาภา
สาวโก๊ะเจ้าของฉายา "สาวโก๊ะมหาภัย" ที่เหยียบย่างที่ไหนวอดวายที่นั่น
ยิ่งมามีคดีที่ทำให้ผู้ชายที่เข้าใกล้เจ็บตัวไปหลายต่อหลายราย
ทำให้เธอกลายเป็นสาวต้องห้ามไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ แต่แล้ววันหนึ่งเธอกลับได้ไปเจอกับวาทิน
ผู้ชายที่บอกตัวเองไม่ใช่มาเฟีย แต่อิทธิพลเขาเยอะเหลือเกิน
ทั้งที่รู้ว่าเขาอันตรายไม่ควรเข้าใกล้ แต่กลับห้ามใจตัวเองไม่ได้จนหลงรักผู้ชายทีไม่ควรรัก
ขวัญชีวันจะแก้ปัญหาหัวใจที่มาพร้อมกับความวุ่นวายได้อย่างไร
ติดตามได้ใน "พันธนาการรักขวัญชีวัน"
โดยเรานำเรื่องราวของนางเอกทั้งสี่แบ่งพาสเป็นเรืองของตัวเองประกอบไปด้วย
"ประกาสิตรักแก้วกัลยา"
"พันธนาการรักขวัญชีวัน"
"ละลายรักวันวิวาห์"
"กลบ่วงรักรักจิรา"
เข้าสู่เรื่องที่สองแล้ว เรื่องนี้มีชื่อว่า พันธนาการรักขวัญชีวัน
ขวัญชีวัน พี่สาวคนรองของบ้านสิทธิทรัพย์อาภา
สาวโก๊ะเจ้าของฉายา "สาวโก๊ะมหาภัย" ที่เหยียบย่างที่ไหนวอดวายที่นั่น
ยิ่งมามีคดีที่ทำให้ผู้ชายที่เข้าใกล้เจ็บตัวไปหลายต่อหลายราย
ทำให้เธอกลายเป็นสาวต้องห้ามไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ แต่แล้ววันหนึ่งเธอกลับได้ไปเจอกับวาทิน
ผู้ชายที่บอกตัวเองไม่ใช่มาเฟีย แต่อิทธิพลเขาเยอะเหลือเกิน
ทั้งที่รู้ว่าเขาอันตรายไม่ควรเข้าใกล้ แต่กลับห้ามใจตัวเองไม่ได้จนหลงรักผู้ชายทีไม่ควรรัก
ขวัญชีวันจะแก้ปัญหาหัวใจที่มาพร้อมกับความวุ่นวายได้อย่างไร
ติดตามได้ใน "พันธนาการรักขวัญชีวัน"
Tags: ความรัก ความลับ รอคอย ตามล่า มาเฟีย
ตอน: ตอนที่ 1 เธอคือขวัญชีวัน
1
เธอคือ “ขวัญชีวัน”
สาวตัวเล็กร่างอวบนุ่มนิ่มยืนเหม่อลอยอยู่หน้าตู้อบ ดวงตารีเรียวเล็กคล้ายพระจันทร์เสี้ยว ใบหน้ากลม ๆ ที่แม้จะไม่ได้งดงามเช่นพี่น้องคนอื่น ๆ แต่ก็ดูน่ารักน่าหยิก ยิ่งมองยิ่งงามพิศ ขวัญชีวัน สิทธิทรัพย์อาภา สาวตัวเล็กที่มีรูปร่างอวบสมส่วนกำลังดี อาจไม่ได้มีหุ่นพิมพ์นิยม คือผอมบางร่างเล็ก หรือผอมเพรียวสูงระหง แต่หุ้นเธอก็ไม่ได้อ้วนเผละจนไม่น่ามอง เป็นสาวที่มีลักษณะนุ่มนิ่มคล้ายตุ๊กตาหมี ที่กอดแล้วรู้สึกนุ่มนิ่ม มากกว่ากอดแล้วเจอกระดูก ขวัญชีวันอาจไม่ใช่สาวที่สวยสะกดสายตาคนมอง แต่ท่าทางซื่อ ๆ ใส ๆ ใบหน้าที่อ่อนกว่าอายุจริงทำให้เธอดูน่ารักน่ามอง ขวัญชีวันมีดวงหน้ากลมขาวนวลเนียนที่ใสราวกับผิวเด็ก นัยน์ตาบ้องแบ๊วกลมรีดูสดใส จมูกเล็กโด่งได้รูปพอดีกับหน้ากลม ๆ แก้มนุ่ม ๆ ของเธอเป็นสีแดงอมชมพูธรรมชาติดั่งคนสุขภาพดี มองแล้วน่าจุมพิตลงที่แก้มนุ่ม ๆ หอม ๆ นั่นสักฟอดให้หายหมั่นเขี้ยว ปากบางเล็กเป็นรูปกระจับยามแย้มยิ้มเผยฟันสีขาวสะอาดที่เรียงสวยเป็นระเบียบ ทุกองค์รวมบนใบหน้าอาจไม่ได้โดดเด่น แต่มันก็ลงตัว และสิ่งที่สะกดสายตาคนมองไม่ใช่แค่ความน่ารัก แต่เป็นรอยยิ้มที่แสนจริง ๆ รวมถึงดวงตาที่โอบอ้อมอารี ที่ชวยอุ่นใจเมื่อสบมอง
ขวัญชีวันนิสัยต่างจากพี่น้องคนอื่น ๆ โดยสิ้นเชิง เธอไม่ใช่สาวโหด อารมณ์ร้อน เอะอะเป็นต่อย แต่รักในความถูกต้องยิ่งชีพเหมือนรักจิรา ไม่ใช่สาวขี้เหวี่ยง ขี้วีนที่ทำงานเก่งเป็นเพอร์เฟควูเมนแบบแก้วกัลยา แต่ก็มีความมั่นใจเมื่ออยู่หน้าเตาอบขนม และยิ่งไม่ใช่สาวสุขุม เก็บอารมณ์และสีหน้าเก่งเหมือนวันวิวาห์ แต่ก็รู้ว่าสถานการณ์ใดควรจะนิ่ง เรียกได้ว่าขวัญชีวันคือคนที่ธรรมดาที่สุดในบรรดาพี่น้อง ธรรมดาราบเรียบ และธรรมดาจนไม่มีใครอยากคบหา ชีวิตเธอนอกจากสี่พี่น้อง ก็มีเหมรัชต์ หรือเฮียเหมาที่เธอสนิทด้วย นอกนั้นก็ไม่มีใครอยากยุ่งเกี่ยวกับเธอ จนเธอเองก็ชินกับการใช้ชีวิตในห้องครัว ในร้าน ในอาณาเขตของตนเอง
“ทำไงดีล่ะทีนี้ ไม่น่าเลย หรือเราจะไปคุยกับอากง ไม่ได้ แบบนี้แก้วก็แย่ไปด้วย เฮ้อ” เสียงเล็กใส น่ารักสมตัวเอ่ยขึ้นอย่างคิดหนัก ใบหน้ากลม ๆ ของขวัญชีวันคล้ายจะรวมเป็นก้อนเดียวกัน เมื่อนึกถึงเรื่องที่แก้วกัลยาก่อไว้ ถ้าวันนั้นพวกเธอช่วยกันห้ามแก้วสักนิดคงไม่ต้องมานั่งเครียดแบบนี้ แก้วกัลยาเป็นคนแรง มาเจอกับอากงที่แรงไม่แพ้กัน ผลสุดท้ายคือความซวยมาลงอยู่ที่พวกเธอสามพี่น้อง ที่ต้องมานั่งคิดว่าจะหาแฟนอย่างไรให้ทันกำหนด พวกเธอสี่คนมีเวลาก่อนถึงวันเกิดของแก้วกัลยา ความจริงแล้วเธอไปเจรจากับแหมรัชต์เรื่องนี้ก็ได้ ไม่ต้องเอาชีวิตมาเสี่ยงแขวนบนเส้นด้ายรอให้อากงปิดบัญชีแบบนี้ แต่ถ้าทำแบบนี้ข้อตกลงของแก้วกัลยาก็อาจจะเป็นโมฆะ และแก้วกัลยาจะต้องโกรธเธอมาก ๆ
“สุกแล้ว” รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าก่อนขวัญชีวันจะเดินไปหยิบถาดคุกกี้ออกมาจากตู้อบอย่างระมัดระวัง ใบหน้ากลมดูสดใสขึ้นมาทันทีที่ได้กลิ่นหอมหวาน ๆ ของขนม ขวัญชีวันค้นพบตัวเองเมื่อหลายปีก่อนว่าความหอมของขนมจะช่วยทำให้เธอหายเครียดและมีความสุขลืมสภาพแวดล้อมทุกอย่างได้ในทันที แม้จะจบบัญชีตามคำสั่งของอากงสุนทร แต่เธอกลับรักที่จะทำขนมมากกว่า เธอดูดี ดูเป็นแม่บ้านแม่เรือนเวลาอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อน ดูจากบุคลิก ความสดใส เธอน่าจะมีหนุ่ม ๆ ตามจีบ หรือ ตอนนี้ก็ควรจะมีแฟน ไม่ร้างคู่มาจนยี่สิบเจ็ดปีแบบนี้ ถ้าเกิดเธอไม่มีนิสัยหนึ่งที่แก้ไม่หาย
ตุบ!!!
“โอ๊ย!!!”
“เจ้ขวัญ” รักจิราที่พึ่งกลับจากการทำข่าวงานแฟชั่นการกุศลเดินเข้ามาในครัวเอ่ยเรียกชื่อลูกพี่ลูกน้องสาวจอมโก๊ะอย่างตกใจ และวิ่งเข้าไปพยุงร่างเล็กที่ไม่บอบบางนั่นขึ้นยืน
“เดินยังไงเนี่ย ซุ่มซ่ามจริง เป็นแผลอีกจนได้”
“เจ้กำลังจะไปหยิบจาน แต่ไม่ทันระวังเดินไปสะดุดขาโต๊ะนั้นพอดี แต่แผลแค่เล็ก ๆ เองเจ้สบายมาก” รักจิรามองพี่สาวจอมซุ่มซ่าม มีสิ่งเดียวที่ญาติผู้พี่คนนี้ทำแล้วไม่ซุ่มซ่ามคือตอนทำขนม ดังนั้นอาชีพที่ขวัญชีวันทำคือเปิดร้านเบเกอรี่ เพราะขวัญชีวันทำงานอย่างอื่นไม่ได้ เธอเหยียบที่ไหนที่นั่นพร้อมจะวอดวาย ดังนั้นการเปิดร้านให้กับขวัญชีวัน ให้ขวัญชีวันมีอาณาจักรของตัวถือว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุด เธอยังอดหนักใจแทนขวัญชีวันไม่ได้ว่าขวัญชีวันจะหาแฟนยังไง ตัวเธออาจจะถูไถอ้อมแอ้มจะตื้อเพื่อนมาควงชั่วคราวได้ แต่ขวัญชีวันแทบจะไม่เคยมีเพื่อนผู้ชาย เธอยังจำได้ว่าตอนสมัยเรียนพี่สาวเธอกลายเป็นตัวอันตรายห้ามเข้าใกล้ จนสุดท้ายพี่สาวเธอหมดความมั่นใจ วัน ๆ คลุกอยู่แต่ในครัว ไม่เปิดใจให้ใคร เพราะกลัวคนอื่นจะเดือดร้อน และคิดว่าตัวเองไม่มีคุณสมบัติดีพอจะรักใคร นี่ไงล่ะที่ทำให้พี่สาวที่น่ารักน่ากอดของเธอคนนี้กลายเป็นนางซินก้นครัว ไม่ออกไปโลกภายนอก
“เจ้อบคุกกี้สูตรใหม่ลองชิมไหมรัก” ขวัญชีวันหยิบคุกกี้ใส่จานมาวางลงที่โต๊ะตรงหน้ารักจิรา รักจิราดึงเก้าอี้มานั่งที่หน้าโต๊ะ และหยิบคุกกี้กินด้วยท่าทีสุขใจ ขนมที่ขวัญชีวันทำไม่เคยไม่อร่อย ขวัญชีวันมักจะจดจำความชอบของคนรอบ ๆ ตัวและกะเกณฑ์รสชาติความชอบของทุกคนเอาไว้ และเธอไม่เคยพลาด แม้แต่ลูกค้า ขวัญชีวันจะจำได้ว่าใครชอบอะไรแบบไหน ร้านขนมของขวัญชีวันจึงไม่เคยขาดลูกค้า ทั้งลูกค้าเก่าและใหม่ที่มีจำนวนมากขึ้น
“จริงสิ เรื่องแฟนน่ะ รักจะทำยังไงต่อ”
“จริงสิ แป็บหนึ่งนะ” รักจิราวิ่งกลับขึ้นไปบนห้องของตัวเองและถือแฟ้มสีดำอันหนึ่งกลับเข้ามาด้วย
“อะไรน่ะรัก”
“เค้ามีเพื่อนทำงานอยู่บริษัทจัดหาคู่ ไอ้ฟ้านั่นแหละเจ้ขวัญ ข้อมูลพวกนี้ตามจริงมันเป็นความลับมาก แต่เค้าบอกว่าเค้าอยากมีแฟน แต่หาไม่ได้ต้องทำยังไง ไอ้ฟ้ามันเลยบอกว่าให้ยืมแฟ้มนี่และจิ้มเลือกเอาเลย แล้วเดี๋ยวมันจะจัดการนัดเดทให้ และในฐานะที่เจ้ขวัญเป็นพี่สาวที่น่ารักที่สุด พี่สาวที่เค้ารักที่สุด เค้าให้เจ้ขวัญเลือกก่อน” ขวัญชีวันทำหน้าไม่แน่ใจกับการหาคู่อย่างที่รักจิราแนะนำ
“เอาน่าตอนนี้ได้ทางไหนก็เอาไปก่อน เอามาขัดตาทัพไว้ พออากงเห็นหน้าถ้าไม่ชอบค่อยเลิก ลองเปิดดู เมื่อคืนเค้าก็พึ่งลองดูไปนิดเดียวเอง แต่ละครประวัติดีเว่อร์ ดีกว่าไอ้อาเปาเยอะ” ขวัญชีวันเปิดไปทีละหน้า ผู้ชายที่อยู่ในแฟ้มนี้ถือว่าคัดหน้าตา หน้าที่การงานมาแล้วทั้งนั้น ทำให้ขวัญชีวันถึงกลับไม่กล้าเลือกต่อ เธอกลัวพวกเขาจะรับเธอไม่ได้ เธอคือเจ้าของฉายา ...สาวโก๊ะมหาวิบัติเชียวนะ... ฉายานี้เธอไม่ได้มาจากการจับฉลาก มันมาจากตัวเธอล้วน ๆ ผู้ชายไม่ว่าเพื่อนหรือใครไม่กล้าเข้าใกล้ กลัวจะไปนอนห้องไอซียู แล้วนี่โปรไฟล์ดีเลิศพวกนี้จะรับเธอได้หรอ เหยียบที่ไหนวอดวายที่นั่นคือสิ่งที่ทุกคนรู้เกี่ยวกับตัวเธอ เธอไม่อยากเสี่ยงสักเท่าไหร่ เวลาเห็นผู้ชายเหล่านั้นมองเธอแววตาหวาดระแวง ราวกับว่าเธอเป็นตัวอันตรายน่ารังเกียจ เธอรู้สึกแย่ทุกครั้ง
“เจ้ว่าไม่เวิร์คนะ ดูแต่ละคน โปรไฟล์ดีเลิศขนาดนี้ เกิดมาคุยกับเจ้ไม่เกินสองนาทีหรอก พวกเขาต้องหนีเพราะกลัวแน่ ๆ รักเลือกไปเถอะ เจ้ขอผ่าน” ขวัญชีวันเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ
“ไม่เอาน่าเจ้ขวัญ ตัวเลือกไปก่อนเถอะ ถ้าไม่ได้ก็ไม่เห็นเป็นไร มีโอกาสคว้าไว้ก่อน อีกอย่างเอาตอนรอดไว้ก่อนจะเป็นไรไป ดีกว่าต้องไปแต่งงานกับเฮียเหมานะ เฮียเหมาขี้บ่นจะตาย”
“ก็รักชอบทำตัวไม่น่ารัก ไม่เรียบร้อยก็โดนบ่นสิ เจ้อยู่กับเฮียเหมา เฮียเหมาไม่เห็นเป็นเลย”
“เค้าไม่ชอบ ถ้าเค้าไม่ชอบ เค้าไม่ยอมให้ตัวไปแต่งหรอก ถ้าตัวไปแต่ง เราก็ต้องดองกับไอ้เปาด้วย เค้าเกลียดอาเปา ไม่เอา ที่สำคัญผู้ชายที่จะมาแต่งกับเจ้ขวัญของเค้าต้องผ่านการสกรีนจากเค้าก่อน ไม่อย่างนั้นเค้าไม่ยอมนะ ถ้าคน ๆ นั้นจะมาทำให้เจ้ขวัญของเค้าเสียใจ ตัวเข้าใจไหมเจ้ขวัญ เค้าไม่อยากให้ตัวเสียใจ อยากให้ตัวพบคนดี ๆ” ขวัญชีวันมองหน้าน้องสาวและพยักหน้า
“จ้า ๆ แต่น่าเสียดายที่เจ้ยังไม่มีนี่สิ”
“ตัวออกจะน่ารัก พวกผู้ชายพวกนั้นมันตาไม่ถึงต่างหาก ต้องมีผู้ชายสักคนที่ดีมาก ๆ และตาถึง จริงสิ เค้ามีเรื่องจะบอกตัวด้วยนะเจ้ขวัญ” ขวัญชีวันหันไปมองรักจิราอย่างไม่ไว้ใจ เธอคิดแล้วเชียวว่าต้องมีอะไรถึงยอมลงทุนหาแฟ้มพวกนี้มาให้เธอ ลูกล่อลูกชนยังคงแพรวพราวสมกับเป็นรักจิรา
“มีอะไรหรือเปล่า”
“คือว่านะ อาทิตย์หน้าเค้าต้องไปทำข่าวที่เกาะดารา ที่นั่นกำลังจะเปิดโรงแรมแห่งใหม่ของเครือปัทมพิสุทธิ์ เจ้าของเกาะนั่นแหละ แล้วทีนี้เค้าได้บัตรเชิญมาสองใบ ตามจริงไอ้รุจควรจะไปกับเค้า แต่มันต้องไปทำข่าวด่วนที่โคราช ทีนี้บัตรก็เหลือใบหนึ่ง เค้าเลยอยากจะ...”
“ชวนเจ้ไปด้วย”
“ใช่ เจ้ขวัญนี่รู้ใจเค้าเสมอ ไปด้วยกันนะ เกาะดารานี่ไม่ใช่ไปกันง่าย ๆ นะ ที่นั่นถือว่าเป็นเกาะภูเก็ตแห่งที่สองเลยนะ ไม่ต้องกลัวลำบากที่นั่นมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครันไม่ลำบากแน่นอน”
“เจ้ไม่ได้กลัวลำบาก เจ้กลัวว่าเจ้จะไปซุ่มซ่ามทำเกาะเขาพัง รักก็รู้ว่าเจ้ซุ่มซ่ามแค่ไหน จำปีก่อนที่เราไปเที่ยวเกาะล้านได้ไหม ตอนนั้นเจ้เกือบล่มเรือเขาเลยนะ ไม่เอา เจ้ไม่ไป รักไปชวนแก้วเถอะ ขานั้นชอบเที่ยวอยู่แล้ว” รักจิราก็จำได้อย่างแม่นยำเรื่องเรือล่ม แต่ทำยังไงได้ เธอไม่อยากไปคนเดียวนี่นา แล้วภัคจิราหัวหน้าของเธอก็อนุญาตแล้วด้วย ชวนคนอื่นก็ไม่น่าจะว่างมีเพียงขวัญชีวันที่ปิดร้านไปได้ ส่วนเรื่องงานภัตตาคาร ดูแลร้านขนมเปี๊ยะที่ระยองคุณมงกุฎก็จัดการให้ได้ไม่กระทบกระเทือนอะไรอยู่แล้ว
“รายนั้นคงไม่ว่างไปกับเค้าแล้ว ตั้งแต่กลับจากฝรั่งเศส ก็เดินหน้าจีบคุณเพชร วันนี้เค้าไปเจอยังวิ่งตามคุณเพชรอยู่เลย ไม่รู้งานนี้จะรอดไหม ท่าทางเจ้แก้วจะเอาจริงเอาจังมากกว่าเก่าอีกนะ”
“หา!!!” ขวัญชีวันอุทานออกมาเมื่อรับรู้ข่าวใหม่
“ตัวคิดแบบเค้าใช่ไหมล่ะ ว่าควรจะสงสารใครดีระหว่างคุณเพชรกับเจ้แก้ว” รักจิราพูดติดตลกแบบขำ ๆ
“ชู่ว์ เดี๋ยวแก้วได้ยินก็ลงมาฆ่าเราหรอก” รักจิราไม่ได้กลัวปกติเธอกับแก้วกัลยาก็เลยกันแรง ๆ ไม่ได้แคร์อายุอยู่แล้ว รักจิรามองขวัญชีวันที่คีบคุกกี้ใส่ขวดโหลอย่างประณีตบรรจง
“ไปด้วยกันนะเจ้ขวัญ นะ นะ มันเป็นงานเปิดโรงแรมใหม่ของเกาะดารา แล้วสำคัญมากเลยนะเขาเชิญแอนนา ลอว์เรนซ์ มาด้วยนะงานนี้ เชฟขนมหวานไอดอลเจ๊เชียวนะ งานเปิดโรงแรมใหม่เนี่ยเขาจำกัดแขก เค้าได้บัตรเชิญมาสองใบ” ดวงตาหวาน ๆ ของขวัญชีวันเป็นประกายขึ้นมาทันที
“เจ้ไป” รักจิรายิ้มกริ่ม และเดินเข้าไปกอดขวัญชีวันไว้
“อย่างนี้สิถึงเรียกว่ารักกัน อาทิตย์หน้าไปสามวัน แพ็คกระเป๋าให้เรียบร้อยนะ บางทีอาจมีคลาดเคลื่อน” ขวัญชีวันกอดรักจิราตอบ นิสัยขี้อ้อนแบบนี้ก็มีแค่เธอเท่านั้นแหละที่จะเห็นบ่อย ๆ กับแก้วกัลยาคู่นี้ก็วางมวยตลอด ส่วนวันวิวาห์รักจิราจะไม่กล้าเล่นด้วย แต่ก็จะชอบอ้อน ซึ่งวันวิวาห์ก็ค่อนข้างจะเอ็นดูน้องสาวคนนี้ รักจิราผละตัวออกและมองขวัญชีวันที่กำลังจะจับขวดโหลคุกกี้ แต่รักจิราสังเกตเห็นแหวนเพชรวงหนึ่งที่นิ้วนางของขวัญชีวัน
“เจ้ขวัญ ตัวไปเอาแหวนเพชรที่ไหนมาใส่น่ะ” ขวัญชีวันหดมือกลับลงมาทันทีเหมือนตกใจ รักจิราชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ขวัญชีวันเหมือนกำลังจะจับผิดท่าทีของขวัญชีวัน
“ของปลอมน่ะ พอดีเจ้ไปซื้อของแล้วเดินผ่านร้านพวกแหวนปลอม เจ้ว่ามันสวยดีเลยซื้อมาใส่เล่น คิดไว้แล้วเชียวต้องมีคนเชื่อว่ามันเป็นของจริง” พูดไปตัวร่างบางก็เริ่มมีเหงื่อไหล โชคดีที่มันไหลที่หลังไม่ใช่ที่หน้า ขวัญชีวันพยายามควบคุมเสียงให้เป็นปกติ
“แต่เค้าว่ามันเหมือนของจริงมากเลยนะ ไหนเอามาดูชัด ๆ สิ” ขวัญชีวันรู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุทั้งที่ในบ้านอากาศก็กำลังเย็น เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นที่หน้าผาก ขวัญชีวันค่อย ๆ ยื่นมือไปให้รักจิราดู
“เจ้ขวัญ!!!! นี่มันเหมือนของจริงมากเลยนะ” ขวัญชีวันสะดุ้งตกใจเมื่อรักจิราโพล่งขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ และยังมองแหวนที่นิ้วนางข้างซ้าย
“ของจริงที่ไหน รักเคยใส่แหวนเพชรของจริงหรือไงถึงรู้ อีกอย่างเจ้จะเอาเงินที่ไหนไปซื้อ ดูสิของเก๊ชัด ๆ เอาไว้เจ้จะพาไปซื้อใส่สักวงดีไหม”
“ไม่อ่ะ เค้าไมชอบใส่เพชรวิบวับ แต่แหวนสวยดีนะเจ้ขวัญ ถ้าตัวไม่ใส่เค้าขอนะ ถึงไม่ชอบใส่ แต่รูปแบบแหวนสวยเหมือนจริงมาก” ขวัญชีวันยิ้มและพยักหน้ารับไป
“วันกลับมาแล้ว” ขวัญชีวันหันไปมองคนที่เดินเข้ามาในบ้าน ใบหน้าสวยดูเหน็ดเหนื่อยและอ่อนล้า รักจิราหันไปมองพี่สาวลำดับสามที่เดินเข้ามา เดินเข้าไปจัดแจงดึงเก้าอี้ให้วันวิวาห์อย่างรู้มารยาท ขวัญชีวันรินน้ำใส่แก้วทำท่าจะเดินมา แต่รักจิราเดินเข้าไปรับแก้วนั่นมาเพราะกลัวว่าแก้วใบนี้จะแตกถ้ามันอยู่ในมือของขวัญชีวัน
“วันนี้กลับดึกจังเจ้วัน”
“เคสด่วนน่ะ หมอพิมพ์ไม่อยู่เจ้เลยต้องเข้าไปผ่าตัดแทน” วันวิวาห์รับน้ำมาดื่ม ใบหน้าค่อย ๆ คลายความตึงเครียดลง กลิ่นหอมของดอกมะลิอ่อน ๆ ในน้ำทำให้วันวิวาห์รู้สึกดีขึ้น วันนี้เธอผ่าตัดเคสไปสองเคส คนเป็นหมอที่ถือมีดมีความกดดันสูงมาก ชีวิตคนตรงหน้าเธอต้องรักษาสุดความสามารถ ความเป็นความตายของคนไข้อยู่ในมือของเธอ กลับมาบ้านทีไร้สภาพของวันวิวาห์แม้จะสวยเป๊ะเหมือนเดิม แต่ก็ดูอ่อนแรงคล้ายโดนสูบพลังออกไป
“ลองดูสินี่สิวัน” ขวัญชีวันหยิบแฟ้มสีดำมาส่งให้วันวิวาห์ คุณหมอสาวแสนสวย ผู้มีใบหน้าที่แสนจะเย็นชา เธอสวยดั่งดอกไม้ แต่เป็นดอกไม้น้ำแข็งที่ไร้ความรู้สึกวันวิวาห์เป็นผู้หญิงที่สวยมาก สวยสง่าราวกับราชินีแต่คงเป็นราชินีหิมะที่เย็นชาและสุขุมที่สุด ในบรรดาพี่น้องสี่คน จัดว่าวันวิวาห์เป็นคนที่สวยที่สุด สวยสะกดสายตา สวยจนน่าลุ่มหลง แต่กลับไม่เคยมีแฟน เพราะความที่ท่าทางเย็นชาของเธอ พี่น้องทั้งสามรู้ดีว่าพี่สาวของเธอไม่ได้เป็นคนเย็นชาหรอก แต่เป็นคนบกพร่องทางอารมณ์และความรู้สึกโดยเฉพาะกับคนแปลกหน้า แต่กับพวกเธอ พวกเธอมีวิธีที่จะเรียกรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะจากสาวคนนี้
“แฟ้มอะไร” วันวิวาห์ถามอย่างสงสัย
“รักเค้าหามาให้ เค้ากลัวพวกเราหาแฟนไม่ทัน ก็เลยไปขอแฟ้มจากเพื่อนที่ทำงานบริษัทหาคู่มาให้” ขวัญชีวันเอ่ย วันวิวาห์ส่ายหน้าทันที และดันแฟ้มกลับ
“ไม่เอา”
“ไม่เอาไม่ได้นะ ถ้าพวกเราหาแฟนไปไม่ทันกำหนด พวกเราต้องแต่งงานกับพวกไอ้เปา นอกจากเฮียเจตแล้ว เค้าไม่เอาเฮียเหมา กับเฮียหลงมาเป็นพี่เคยนะ”
“เอาไว้ให้ถึงวันนั้นแล้วค่อยว่ากัน ถ้ามันจะมีเดี๋ยวมันก็มีเองนั่นแหละ” วันวิวาห์เอ่ยเหมือนไม่ค่อยจะสนใจเท่าไหร่กับเรื่องพวกนี้ รักจิราทำหน้าเหมือนจะไม่ยอม
“เค้าไม่ยอมนะเจ้วัน ถ้าเกิดถึงวันนั้นแล้วตัวต้องไปแต่งงานกับไอ้เฮียหลง จอมหลงตัวเองนั่นอ่ะ เค้าเกลียดหน้ามันยิ่งกว่าไอ้เปาอีก คนอะไรนอกจากหลงตัวเอง ยังขี้เก๊ก ขี้หลี ขี้ ขี้ โอ๊ยทุกขี้มารวมที่ตัวไอ้หมอนี่”
“ทำไมไปเรียกหลงแบบนั้นล่ะรัก”
“ก็มันจริง ในบรรดาพี่น้องทั้งหมดนะ ถ้าพูดถึงความแย่ก็ต้องยกให้ไอ้เฮียหลงนี่แหละ ว่าอาเปาขี้งกแย่แล้ว เจอไอ้เฮียหลงจอมแต๊ะอั๋งนี่เค้าเกลียดยิ่งกว่า เค้ายังจำแม่นเลยนะ ถ้าวันนั้นเค้าไม่ไปนั่งขวางเจ้วันกับไอ้เฮียหลงไว้นะ ไอ้หมอนี่คงทำมากกว่าจับมือตัวแน่เจ้วัน สู้เฮียเจตไม่ได้สักคน คนที่ผ่านได้เค้าให้แค่เฮียเจตเท่านั้นแหละ” รักจิราเอ่ยถึงจิรเมธหลานชายคนโตของเสี่ยกร จิรเมธ เป็นพี่ชายแสนดี แถมยังชอบตามใจรักจิรา รวมถึงอีกสามสาว โดยเฉพาะแก้วกัลยาที่ดีมากเป็นพิเศษ ทุกครั้งที่เธอกลับระยอง ถ้าเจอเจษฎา เขาจะถามถึงแก้วกัลยาเสมอ รักจิรายังเสียใจที่แก้วกัลยาไม่มองเจษฎาบ้าง หน้าตาที่แต่ก่อนไม่ได้หล่อเหลา แต่นิสัยจากภายในขับให้ความหล่อจากภายในส่งออกมาคนทั่วระยองต่างรักเจษฎา จนตอนนี้เขาหล่อเพราะเหตุการณ์อุบัติเหตุทำให้ต้องทำศัลยกรรมหน้าใหม่ทั้งหมด ใบหน้าที่เคยดูไม่ได้กลับหล่อขึ้นมาราวกับเงาะถอดรูป ผู้ชายที่งามทั้งภายในและภายนอกคนนี้ต่างมีคนหมายปอง น่าเสียดายแทนแก้วกัลยาจริง ๆ ที่มัแต่โง่งมกับคนที่ไม่เคยมองมา
“อาหลงก็ไม่ได้ร้ายอย่างที่รักว่าหรอก มีแต่เราที่ชอบไปตีไปต่อยเฮียเขา เขาก็เลยไม่ชอบเราไปด้วย เฮียเขาอาจจะชอบถึงเนื้อถึงตัว แต่ก็ไม่ได้อะไรเหมือนพวกเจ้าชู้ในเมืองแบบนี้หรอกรัก” ขวัญชีวันเอ่ย
“น้อยไปสิ แค่อ้าปากเค้าก็เห็นไปถึงไส้ติ่ง”
“เรานี่อคติจริง ๆ รัก” วันวิวาห์เอ่ยและวางแฟ้มลง
“นี่เจ้วัน เค้าได้ยินจากพี่เหมียวมาว่ามีนักร้องมาตามเจ้วันจริงหรือเปล่า” นัยน์ตาที่นิ่งสงบเหมือนจะฉายความรู้สึกบางอย่างออกมาก่อนจะกลับมานิ่งสงบเหมือนเมื่อครู่
“จริงหรอวัน ใคร ขวัญรู้จักไหม”
“ไม่มีหรอก คนไข้วันทั้งนั้นแหละขวัญ ขวัญก็รู้คนที่มาจีบวันส่วนใหญ่ก็หนีกันไปหมดแล้ว ใครจะมากล้าจีบวันกัน ยัยรักมั่วแล้ว” รักจิราจ้องดวงตาที่ไม่ไหววูบอะไรออกมาให้ได้จับผิด รักจิราเบ้หน้า วันวิวาห์คล้ายผู้หญิงไร้จุดอ่อน ถ้าใครคิดจะจับผิดวันวิวาห์เลิกคิดไปได้เจ้าตัวเก็บความลับไว้ภายใต้ใบหน้านิ่งได้เก่งยิ่งชีพ และนี่แหละที่ทำให้เธอเบื่อที่จะคาดคั้นความจริงของผู้หญิงหน้านิ่งปากแข็งที่มีศักดิ์เป็นญาติผู้พี่ของเธอคนนี้ สายแข็งอย่างวันวิวาห์ก็ต้องเจอสายที่แข็งและแรงอย่างแก้วกัลยาเท่านั้น
“พี่เขยรักต้องผ่านการสแกนจากรักเท่านั้นนะ รักไม่ยอมให้ใครก็ได้มาเป็นพี่เขยรักเด็ดขาด” สองสาวขวัญชีวันและวันวิวาห์หันมองหน้ากันและส่ายหน้ากับความเจ้ากี้เจ้าการของแม่คุณที่นับวันจะทำตัวเป็นแม่พวกเธอมากขึ้นทุกวัน อีกหนึ่งสาเหตุที่ทุกวันนี่พวกเธอหาแฟนไม่ได้ นอกจากนิสัยส่วนตัว ก็ยัยตัวยุ่งที่พอเห็นท่าไม่ดีก็ไล่ตะเพิดไปจนหมด
“เสียงดังไปถึงข้างบนเลยไอ้รัก เอาเวลาไปเจ้ากี้เจ้าการคนอื่นไปหาแฟนให้คนอื่นดีกว่าไอ้..รัก” สามสาวหันมามองแก้วกัลยา ใบหน้าสวยทรงเสน่ห์ดูเหมือนจะอ่อนแรงไม่แพ้ วันวิวาห์ ไม่บ่อยหนักที่จะเห็นสภาพของแก้วกัลยาดูอ่อนล้าโรยแรง
“หน้าตาดูไม่ค่อยได้เลยนะเจ้แก้ว”
“เรื่องของฉัน”
“ตัดใจดีกว่าน่ะ ขนาดเข้าไปถึงถ้ำเสือยังขี่หลังเสือไม่ได้เลย”
“แกรอดูแล้วกัน ฉันจะขี่หลังเสือให้ดู”
“ถอดมใจยังทันนะเจ้แก้ว ตัวตามคุณเพชรมาเกือบเดือน ได้ไปทำงานถึงบริษัทเค้า แต่ยังเข้าปถึงตัว ดูท่าเจ้จะแพ้คุณดาหวันแน่ ๆ”
“เก็บปากแกไว้กินข้าวเถอะไอ้รัก รอดูแล้วกัน ฉันจะเขี่ยยัยดาหวัน แล้วเอาคุณเพชรคืนมา ไม่คุยเรื่องนี้ละ เก็บแรงไปตามคุณเพชรดีกว่า แกก็อย่าชะล่าใจนะ เพราะถ้าหาแฟนมาบังหน้าไม่ทัน แกซวยแน่” แก้วกัลายาหยิบขวดน้ำและเดินกลับขึ้นไปบนห้อง ทิ้งให้สามสาวนั่งเครียดกันอยู่ในห้องครัว
“พรุ่งนี้เค้าต้องรีบไปส่งงาน เจ้ขวัญอย่าลืมเตรียมกระเป๋านะ” รักจิราสั่งเสร็จก็เดินขึ้นไปบนห้อง ตามด้วยวันวิวาห์ที่ตามไปติด ๆ ส่วนขวัญชีวันเก็บข้าวของในครัวเสร็จก็เดินกลับขึ้นไปบนห้องของตัวเอง
ห้องนอนของขวัญชีวันเป็นห้องนอนของสาวหวานสมตัว วอลเปเปอร์ในห้องเป็นสีฟ้าสะอาดตา มองแล้วรู้สึกสบายตา เครื่องตกแต่งห้องนอนของเธอส่วนใหญ่จะเป็นพลาสติกปราศจากแก้ว เพื่อป้องกันความซุ่มซ่ามของเธอ ขวัญชีวันเดินเข้ามาล้มตัวนอนลงบนที่นอน พลางยกมือขึ้นและมองแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายที่สวมแหวนเพชรเม็ดงามติดมือ แหวนทองที่ประดับเพชรที่ดีไซน์เป็นรูปดอกพิกุล ขวัญชีวันลูบตัวแหวนเบา ๆ ก่อนจะถอดมันออก แต่พยายามดึงกับติดอยู่ที่ข้อนิ้ว ขวัญชีวันพลิกตัวและดึงอีกครั้ง
“โอ๊ย!!!” ขวัญชีวันร้องเมื่อยิ่งดึงก็ยิ่งเจ็บ
“ไม่น่าพิเรนท์เลยยัยขวัญเอ๊ย” ขวัญชีวันเอ่ย และมองแหวนที่เธอเอามาใส่เล่น ๆ เพราะเห็นว่ามันสวยดี ตอนใส่มันก็ยังปกติ แต่ตอนจะถอดออกนี่สิ ดึงเท่าไหร่ก็ดึงไม่ออก เธอใช้ทุกวิที ทั้งน้ำมัน สบู่ แต่มันก็ไม่ได้ผล เหมือนแหวนมันจับจองพื้นที่ที่นิ้วของเธอเป็นที่เรียบร้อย ที่หนักกว่านั้นก็คือ พอใครเห็น ก็คิดว่าเธอมีข่าวดีแล้ว ลูกค้าหนุ่ม ๆ ที่แวะเวียนมาซื้อต่างพากันทำหน้าแปลกใจที่เธอขายออกพากันอวยพรโดยไม่ฟังเธอสักคำ
“ถ้าเขามาทวงคืนฉันจะทำยังไง แหวนบ้า ออกสักทีเถอะ ฉันไม่อยากโดนฆ่าหั่นศพนะ” ขวัญชีวันบ่นงุ้งงิ้งไปมา
....ติดตามตอนต่อไป...
ขอโทษที่หายไปนานนะคะ เปิดเรียนแล้วยุ่งมากตอนนี้ การบ้านมาให้พรึบ
ตอนนี้ของขวัญชีวัน คงยังไม่มีใครลืมเจ๊ขวัญสาวโก๊ะ ที่เรียกว่าซุ่มซ่ามที่สุดในเรื่องนี้
เปิดตอนมาก็ชวนสงสัยเรื่องแหวน แหวนวงนั้นจะเป็นของใครเดี๋วจะได้รู้กันเร็ว ๆ นี้ค่ะ
ส่วนตอนของเจ๊แก้วตอนนี้ไรเตอร์กำลังแก้หลาย ๆ ตอนอยู่เลยยังไม่ได้ลง
แต่ตอนที่แก้มีผลกระทบต่อตอนปัจจุบันไม่มาก มันเป้นส่วนขาดหายของเรื่อง
ไรเตอร์อ่านงานตัวเองแล้วเจอข้อบกพร่องหลายส่วนเลยต้องหยุดอัพเพื่อแก้ก่อน
วันนี้ตัดสินใจลงตอนของเจ๊ขวัญไว้ก่อน รีดเดอร์จะได้ไม่ลืมกัน ขอให้สนุกกับตอนของเจ๊ขวัญ
พบกันตอนหน้าค่ะ ส่วนตอนของเจ๊แก้วอาจเป็นอาทิตย์หน้าเลย
ฝันดีค่ะ
เธอคือ “ขวัญชีวัน”
สาวตัวเล็กร่างอวบนุ่มนิ่มยืนเหม่อลอยอยู่หน้าตู้อบ ดวงตารีเรียวเล็กคล้ายพระจันทร์เสี้ยว ใบหน้ากลม ๆ ที่แม้จะไม่ได้งดงามเช่นพี่น้องคนอื่น ๆ แต่ก็ดูน่ารักน่าหยิก ยิ่งมองยิ่งงามพิศ ขวัญชีวัน สิทธิทรัพย์อาภา สาวตัวเล็กที่มีรูปร่างอวบสมส่วนกำลังดี อาจไม่ได้มีหุ่นพิมพ์นิยม คือผอมบางร่างเล็ก หรือผอมเพรียวสูงระหง แต่หุ้นเธอก็ไม่ได้อ้วนเผละจนไม่น่ามอง เป็นสาวที่มีลักษณะนุ่มนิ่มคล้ายตุ๊กตาหมี ที่กอดแล้วรู้สึกนุ่มนิ่ม มากกว่ากอดแล้วเจอกระดูก ขวัญชีวันอาจไม่ใช่สาวที่สวยสะกดสายตาคนมอง แต่ท่าทางซื่อ ๆ ใส ๆ ใบหน้าที่อ่อนกว่าอายุจริงทำให้เธอดูน่ารักน่ามอง ขวัญชีวันมีดวงหน้ากลมขาวนวลเนียนที่ใสราวกับผิวเด็ก นัยน์ตาบ้องแบ๊วกลมรีดูสดใส จมูกเล็กโด่งได้รูปพอดีกับหน้ากลม ๆ แก้มนุ่ม ๆ ของเธอเป็นสีแดงอมชมพูธรรมชาติดั่งคนสุขภาพดี มองแล้วน่าจุมพิตลงที่แก้มนุ่ม ๆ หอม ๆ นั่นสักฟอดให้หายหมั่นเขี้ยว ปากบางเล็กเป็นรูปกระจับยามแย้มยิ้มเผยฟันสีขาวสะอาดที่เรียงสวยเป็นระเบียบ ทุกองค์รวมบนใบหน้าอาจไม่ได้โดดเด่น แต่มันก็ลงตัว และสิ่งที่สะกดสายตาคนมองไม่ใช่แค่ความน่ารัก แต่เป็นรอยยิ้มที่แสนจริง ๆ รวมถึงดวงตาที่โอบอ้อมอารี ที่ชวยอุ่นใจเมื่อสบมอง
ขวัญชีวันนิสัยต่างจากพี่น้องคนอื่น ๆ โดยสิ้นเชิง เธอไม่ใช่สาวโหด อารมณ์ร้อน เอะอะเป็นต่อย แต่รักในความถูกต้องยิ่งชีพเหมือนรักจิรา ไม่ใช่สาวขี้เหวี่ยง ขี้วีนที่ทำงานเก่งเป็นเพอร์เฟควูเมนแบบแก้วกัลยา แต่ก็มีความมั่นใจเมื่ออยู่หน้าเตาอบขนม และยิ่งไม่ใช่สาวสุขุม เก็บอารมณ์และสีหน้าเก่งเหมือนวันวิวาห์ แต่ก็รู้ว่าสถานการณ์ใดควรจะนิ่ง เรียกได้ว่าขวัญชีวันคือคนที่ธรรมดาที่สุดในบรรดาพี่น้อง ธรรมดาราบเรียบ และธรรมดาจนไม่มีใครอยากคบหา ชีวิตเธอนอกจากสี่พี่น้อง ก็มีเหมรัชต์ หรือเฮียเหมาที่เธอสนิทด้วย นอกนั้นก็ไม่มีใครอยากยุ่งเกี่ยวกับเธอ จนเธอเองก็ชินกับการใช้ชีวิตในห้องครัว ในร้าน ในอาณาเขตของตนเอง
“ทำไงดีล่ะทีนี้ ไม่น่าเลย หรือเราจะไปคุยกับอากง ไม่ได้ แบบนี้แก้วก็แย่ไปด้วย เฮ้อ” เสียงเล็กใส น่ารักสมตัวเอ่ยขึ้นอย่างคิดหนัก ใบหน้ากลม ๆ ของขวัญชีวันคล้ายจะรวมเป็นก้อนเดียวกัน เมื่อนึกถึงเรื่องที่แก้วกัลยาก่อไว้ ถ้าวันนั้นพวกเธอช่วยกันห้ามแก้วสักนิดคงไม่ต้องมานั่งเครียดแบบนี้ แก้วกัลยาเป็นคนแรง มาเจอกับอากงที่แรงไม่แพ้กัน ผลสุดท้ายคือความซวยมาลงอยู่ที่พวกเธอสามพี่น้อง ที่ต้องมานั่งคิดว่าจะหาแฟนอย่างไรให้ทันกำหนด พวกเธอสี่คนมีเวลาก่อนถึงวันเกิดของแก้วกัลยา ความจริงแล้วเธอไปเจรจากับแหมรัชต์เรื่องนี้ก็ได้ ไม่ต้องเอาชีวิตมาเสี่ยงแขวนบนเส้นด้ายรอให้อากงปิดบัญชีแบบนี้ แต่ถ้าทำแบบนี้ข้อตกลงของแก้วกัลยาก็อาจจะเป็นโมฆะ และแก้วกัลยาจะต้องโกรธเธอมาก ๆ
“สุกแล้ว” รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าก่อนขวัญชีวันจะเดินไปหยิบถาดคุกกี้ออกมาจากตู้อบอย่างระมัดระวัง ใบหน้ากลมดูสดใสขึ้นมาทันทีที่ได้กลิ่นหอมหวาน ๆ ของขนม ขวัญชีวันค้นพบตัวเองเมื่อหลายปีก่อนว่าความหอมของขนมจะช่วยทำให้เธอหายเครียดและมีความสุขลืมสภาพแวดล้อมทุกอย่างได้ในทันที แม้จะจบบัญชีตามคำสั่งของอากงสุนทร แต่เธอกลับรักที่จะทำขนมมากกว่า เธอดูดี ดูเป็นแม่บ้านแม่เรือนเวลาอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อน ดูจากบุคลิก ความสดใส เธอน่าจะมีหนุ่ม ๆ ตามจีบ หรือ ตอนนี้ก็ควรจะมีแฟน ไม่ร้างคู่มาจนยี่สิบเจ็ดปีแบบนี้ ถ้าเกิดเธอไม่มีนิสัยหนึ่งที่แก้ไม่หาย
ตุบ!!!
“โอ๊ย!!!”
“เจ้ขวัญ” รักจิราที่พึ่งกลับจากการทำข่าวงานแฟชั่นการกุศลเดินเข้ามาในครัวเอ่ยเรียกชื่อลูกพี่ลูกน้องสาวจอมโก๊ะอย่างตกใจ และวิ่งเข้าไปพยุงร่างเล็กที่ไม่บอบบางนั่นขึ้นยืน
“เดินยังไงเนี่ย ซุ่มซ่ามจริง เป็นแผลอีกจนได้”
“เจ้กำลังจะไปหยิบจาน แต่ไม่ทันระวังเดินไปสะดุดขาโต๊ะนั้นพอดี แต่แผลแค่เล็ก ๆ เองเจ้สบายมาก” รักจิรามองพี่สาวจอมซุ่มซ่าม มีสิ่งเดียวที่ญาติผู้พี่คนนี้ทำแล้วไม่ซุ่มซ่ามคือตอนทำขนม ดังนั้นอาชีพที่ขวัญชีวันทำคือเปิดร้านเบเกอรี่ เพราะขวัญชีวันทำงานอย่างอื่นไม่ได้ เธอเหยียบที่ไหนที่นั่นพร้อมจะวอดวาย ดังนั้นการเปิดร้านให้กับขวัญชีวัน ให้ขวัญชีวันมีอาณาจักรของตัวถือว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุด เธอยังอดหนักใจแทนขวัญชีวันไม่ได้ว่าขวัญชีวันจะหาแฟนยังไง ตัวเธออาจจะถูไถอ้อมแอ้มจะตื้อเพื่อนมาควงชั่วคราวได้ แต่ขวัญชีวันแทบจะไม่เคยมีเพื่อนผู้ชาย เธอยังจำได้ว่าตอนสมัยเรียนพี่สาวเธอกลายเป็นตัวอันตรายห้ามเข้าใกล้ จนสุดท้ายพี่สาวเธอหมดความมั่นใจ วัน ๆ คลุกอยู่แต่ในครัว ไม่เปิดใจให้ใคร เพราะกลัวคนอื่นจะเดือดร้อน และคิดว่าตัวเองไม่มีคุณสมบัติดีพอจะรักใคร นี่ไงล่ะที่ทำให้พี่สาวที่น่ารักน่ากอดของเธอคนนี้กลายเป็นนางซินก้นครัว ไม่ออกไปโลกภายนอก
“เจ้อบคุกกี้สูตรใหม่ลองชิมไหมรัก” ขวัญชีวันหยิบคุกกี้ใส่จานมาวางลงที่โต๊ะตรงหน้ารักจิรา รักจิราดึงเก้าอี้มานั่งที่หน้าโต๊ะ และหยิบคุกกี้กินด้วยท่าทีสุขใจ ขนมที่ขวัญชีวันทำไม่เคยไม่อร่อย ขวัญชีวันมักจะจดจำความชอบของคนรอบ ๆ ตัวและกะเกณฑ์รสชาติความชอบของทุกคนเอาไว้ และเธอไม่เคยพลาด แม้แต่ลูกค้า ขวัญชีวันจะจำได้ว่าใครชอบอะไรแบบไหน ร้านขนมของขวัญชีวันจึงไม่เคยขาดลูกค้า ทั้งลูกค้าเก่าและใหม่ที่มีจำนวนมากขึ้น
“จริงสิ เรื่องแฟนน่ะ รักจะทำยังไงต่อ”
“จริงสิ แป็บหนึ่งนะ” รักจิราวิ่งกลับขึ้นไปบนห้องของตัวเองและถือแฟ้มสีดำอันหนึ่งกลับเข้ามาด้วย
“อะไรน่ะรัก”
“เค้ามีเพื่อนทำงานอยู่บริษัทจัดหาคู่ ไอ้ฟ้านั่นแหละเจ้ขวัญ ข้อมูลพวกนี้ตามจริงมันเป็นความลับมาก แต่เค้าบอกว่าเค้าอยากมีแฟน แต่หาไม่ได้ต้องทำยังไง ไอ้ฟ้ามันเลยบอกว่าให้ยืมแฟ้มนี่และจิ้มเลือกเอาเลย แล้วเดี๋ยวมันจะจัดการนัดเดทให้ และในฐานะที่เจ้ขวัญเป็นพี่สาวที่น่ารักที่สุด พี่สาวที่เค้ารักที่สุด เค้าให้เจ้ขวัญเลือกก่อน” ขวัญชีวันทำหน้าไม่แน่ใจกับการหาคู่อย่างที่รักจิราแนะนำ
“เอาน่าตอนนี้ได้ทางไหนก็เอาไปก่อน เอามาขัดตาทัพไว้ พออากงเห็นหน้าถ้าไม่ชอบค่อยเลิก ลองเปิดดู เมื่อคืนเค้าก็พึ่งลองดูไปนิดเดียวเอง แต่ละครประวัติดีเว่อร์ ดีกว่าไอ้อาเปาเยอะ” ขวัญชีวันเปิดไปทีละหน้า ผู้ชายที่อยู่ในแฟ้มนี้ถือว่าคัดหน้าตา หน้าที่การงานมาแล้วทั้งนั้น ทำให้ขวัญชีวันถึงกลับไม่กล้าเลือกต่อ เธอกลัวพวกเขาจะรับเธอไม่ได้ เธอคือเจ้าของฉายา ...สาวโก๊ะมหาวิบัติเชียวนะ... ฉายานี้เธอไม่ได้มาจากการจับฉลาก มันมาจากตัวเธอล้วน ๆ ผู้ชายไม่ว่าเพื่อนหรือใครไม่กล้าเข้าใกล้ กลัวจะไปนอนห้องไอซียู แล้วนี่โปรไฟล์ดีเลิศพวกนี้จะรับเธอได้หรอ เหยียบที่ไหนวอดวายที่นั่นคือสิ่งที่ทุกคนรู้เกี่ยวกับตัวเธอ เธอไม่อยากเสี่ยงสักเท่าไหร่ เวลาเห็นผู้ชายเหล่านั้นมองเธอแววตาหวาดระแวง ราวกับว่าเธอเป็นตัวอันตรายน่ารังเกียจ เธอรู้สึกแย่ทุกครั้ง
“เจ้ว่าไม่เวิร์คนะ ดูแต่ละคน โปรไฟล์ดีเลิศขนาดนี้ เกิดมาคุยกับเจ้ไม่เกินสองนาทีหรอก พวกเขาต้องหนีเพราะกลัวแน่ ๆ รักเลือกไปเถอะ เจ้ขอผ่าน” ขวัญชีวันเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ
“ไม่เอาน่าเจ้ขวัญ ตัวเลือกไปก่อนเถอะ ถ้าไม่ได้ก็ไม่เห็นเป็นไร มีโอกาสคว้าไว้ก่อน อีกอย่างเอาตอนรอดไว้ก่อนจะเป็นไรไป ดีกว่าต้องไปแต่งงานกับเฮียเหมานะ เฮียเหมาขี้บ่นจะตาย”
“ก็รักชอบทำตัวไม่น่ารัก ไม่เรียบร้อยก็โดนบ่นสิ เจ้อยู่กับเฮียเหมา เฮียเหมาไม่เห็นเป็นเลย”
“เค้าไม่ชอบ ถ้าเค้าไม่ชอบ เค้าไม่ยอมให้ตัวไปแต่งหรอก ถ้าตัวไปแต่ง เราก็ต้องดองกับไอ้เปาด้วย เค้าเกลียดอาเปา ไม่เอา ที่สำคัญผู้ชายที่จะมาแต่งกับเจ้ขวัญของเค้าต้องผ่านการสกรีนจากเค้าก่อน ไม่อย่างนั้นเค้าไม่ยอมนะ ถ้าคน ๆ นั้นจะมาทำให้เจ้ขวัญของเค้าเสียใจ ตัวเข้าใจไหมเจ้ขวัญ เค้าไม่อยากให้ตัวเสียใจ อยากให้ตัวพบคนดี ๆ” ขวัญชีวันมองหน้าน้องสาวและพยักหน้า
“จ้า ๆ แต่น่าเสียดายที่เจ้ยังไม่มีนี่สิ”
“ตัวออกจะน่ารัก พวกผู้ชายพวกนั้นมันตาไม่ถึงต่างหาก ต้องมีผู้ชายสักคนที่ดีมาก ๆ และตาถึง จริงสิ เค้ามีเรื่องจะบอกตัวด้วยนะเจ้ขวัญ” ขวัญชีวันหันไปมองรักจิราอย่างไม่ไว้ใจ เธอคิดแล้วเชียวว่าต้องมีอะไรถึงยอมลงทุนหาแฟ้มพวกนี้มาให้เธอ ลูกล่อลูกชนยังคงแพรวพราวสมกับเป็นรักจิรา
“มีอะไรหรือเปล่า”
“คือว่านะ อาทิตย์หน้าเค้าต้องไปทำข่าวที่เกาะดารา ที่นั่นกำลังจะเปิดโรงแรมแห่งใหม่ของเครือปัทมพิสุทธิ์ เจ้าของเกาะนั่นแหละ แล้วทีนี้เค้าได้บัตรเชิญมาสองใบ ตามจริงไอ้รุจควรจะไปกับเค้า แต่มันต้องไปทำข่าวด่วนที่โคราช ทีนี้บัตรก็เหลือใบหนึ่ง เค้าเลยอยากจะ...”
“ชวนเจ้ไปด้วย”
“ใช่ เจ้ขวัญนี่รู้ใจเค้าเสมอ ไปด้วยกันนะ เกาะดารานี่ไม่ใช่ไปกันง่าย ๆ นะ ที่นั่นถือว่าเป็นเกาะภูเก็ตแห่งที่สองเลยนะ ไม่ต้องกลัวลำบากที่นั่นมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครันไม่ลำบากแน่นอน”
“เจ้ไม่ได้กลัวลำบาก เจ้กลัวว่าเจ้จะไปซุ่มซ่ามทำเกาะเขาพัง รักก็รู้ว่าเจ้ซุ่มซ่ามแค่ไหน จำปีก่อนที่เราไปเที่ยวเกาะล้านได้ไหม ตอนนั้นเจ้เกือบล่มเรือเขาเลยนะ ไม่เอา เจ้ไม่ไป รักไปชวนแก้วเถอะ ขานั้นชอบเที่ยวอยู่แล้ว” รักจิราก็จำได้อย่างแม่นยำเรื่องเรือล่ม แต่ทำยังไงได้ เธอไม่อยากไปคนเดียวนี่นา แล้วภัคจิราหัวหน้าของเธอก็อนุญาตแล้วด้วย ชวนคนอื่นก็ไม่น่าจะว่างมีเพียงขวัญชีวันที่ปิดร้านไปได้ ส่วนเรื่องงานภัตตาคาร ดูแลร้านขนมเปี๊ยะที่ระยองคุณมงกุฎก็จัดการให้ได้ไม่กระทบกระเทือนอะไรอยู่แล้ว
“รายนั้นคงไม่ว่างไปกับเค้าแล้ว ตั้งแต่กลับจากฝรั่งเศส ก็เดินหน้าจีบคุณเพชร วันนี้เค้าไปเจอยังวิ่งตามคุณเพชรอยู่เลย ไม่รู้งานนี้จะรอดไหม ท่าทางเจ้แก้วจะเอาจริงเอาจังมากกว่าเก่าอีกนะ”
“หา!!!” ขวัญชีวันอุทานออกมาเมื่อรับรู้ข่าวใหม่
“ตัวคิดแบบเค้าใช่ไหมล่ะ ว่าควรจะสงสารใครดีระหว่างคุณเพชรกับเจ้แก้ว” รักจิราพูดติดตลกแบบขำ ๆ
“ชู่ว์ เดี๋ยวแก้วได้ยินก็ลงมาฆ่าเราหรอก” รักจิราไม่ได้กลัวปกติเธอกับแก้วกัลยาก็เลยกันแรง ๆ ไม่ได้แคร์อายุอยู่แล้ว รักจิรามองขวัญชีวันที่คีบคุกกี้ใส่ขวดโหลอย่างประณีตบรรจง
“ไปด้วยกันนะเจ้ขวัญ นะ นะ มันเป็นงานเปิดโรงแรมใหม่ของเกาะดารา แล้วสำคัญมากเลยนะเขาเชิญแอนนา ลอว์เรนซ์ มาด้วยนะงานนี้ เชฟขนมหวานไอดอลเจ๊เชียวนะ งานเปิดโรงแรมใหม่เนี่ยเขาจำกัดแขก เค้าได้บัตรเชิญมาสองใบ” ดวงตาหวาน ๆ ของขวัญชีวันเป็นประกายขึ้นมาทันที
“เจ้ไป” รักจิรายิ้มกริ่ม และเดินเข้าไปกอดขวัญชีวันไว้
“อย่างนี้สิถึงเรียกว่ารักกัน อาทิตย์หน้าไปสามวัน แพ็คกระเป๋าให้เรียบร้อยนะ บางทีอาจมีคลาดเคลื่อน” ขวัญชีวันกอดรักจิราตอบ นิสัยขี้อ้อนแบบนี้ก็มีแค่เธอเท่านั้นแหละที่จะเห็นบ่อย ๆ กับแก้วกัลยาคู่นี้ก็วางมวยตลอด ส่วนวันวิวาห์รักจิราจะไม่กล้าเล่นด้วย แต่ก็จะชอบอ้อน ซึ่งวันวิวาห์ก็ค่อนข้างจะเอ็นดูน้องสาวคนนี้ รักจิราผละตัวออกและมองขวัญชีวันที่กำลังจะจับขวดโหลคุกกี้ แต่รักจิราสังเกตเห็นแหวนเพชรวงหนึ่งที่นิ้วนางของขวัญชีวัน
“เจ้ขวัญ ตัวไปเอาแหวนเพชรที่ไหนมาใส่น่ะ” ขวัญชีวันหดมือกลับลงมาทันทีเหมือนตกใจ รักจิราชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ขวัญชีวันเหมือนกำลังจะจับผิดท่าทีของขวัญชีวัน
“ของปลอมน่ะ พอดีเจ้ไปซื้อของแล้วเดินผ่านร้านพวกแหวนปลอม เจ้ว่ามันสวยดีเลยซื้อมาใส่เล่น คิดไว้แล้วเชียวต้องมีคนเชื่อว่ามันเป็นของจริง” พูดไปตัวร่างบางก็เริ่มมีเหงื่อไหล โชคดีที่มันไหลที่หลังไม่ใช่ที่หน้า ขวัญชีวันพยายามควบคุมเสียงให้เป็นปกติ
“แต่เค้าว่ามันเหมือนของจริงมากเลยนะ ไหนเอามาดูชัด ๆ สิ” ขวัญชีวันรู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุทั้งที่ในบ้านอากาศก็กำลังเย็น เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นที่หน้าผาก ขวัญชีวันค่อย ๆ ยื่นมือไปให้รักจิราดู
“เจ้ขวัญ!!!! นี่มันเหมือนของจริงมากเลยนะ” ขวัญชีวันสะดุ้งตกใจเมื่อรักจิราโพล่งขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ และยังมองแหวนที่นิ้วนางข้างซ้าย
“ของจริงที่ไหน รักเคยใส่แหวนเพชรของจริงหรือไงถึงรู้ อีกอย่างเจ้จะเอาเงินที่ไหนไปซื้อ ดูสิของเก๊ชัด ๆ เอาไว้เจ้จะพาไปซื้อใส่สักวงดีไหม”
“ไม่อ่ะ เค้าไมชอบใส่เพชรวิบวับ แต่แหวนสวยดีนะเจ้ขวัญ ถ้าตัวไม่ใส่เค้าขอนะ ถึงไม่ชอบใส่ แต่รูปแบบแหวนสวยเหมือนจริงมาก” ขวัญชีวันยิ้มและพยักหน้ารับไป
“วันกลับมาแล้ว” ขวัญชีวันหันไปมองคนที่เดินเข้ามาในบ้าน ใบหน้าสวยดูเหน็ดเหนื่อยและอ่อนล้า รักจิราหันไปมองพี่สาวลำดับสามที่เดินเข้ามา เดินเข้าไปจัดแจงดึงเก้าอี้ให้วันวิวาห์อย่างรู้มารยาท ขวัญชีวันรินน้ำใส่แก้วทำท่าจะเดินมา แต่รักจิราเดินเข้าไปรับแก้วนั่นมาเพราะกลัวว่าแก้วใบนี้จะแตกถ้ามันอยู่ในมือของขวัญชีวัน
“วันนี้กลับดึกจังเจ้วัน”
“เคสด่วนน่ะ หมอพิมพ์ไม่อยู่เจ้เลยต้องเข้าไปผ่าตัดแทน” วันวิวาห์รับน้ำมาดื่ม ใบหน้าค่อย ๆ คลายความตึงเครียดลง กลิ่นหอมของดอกมะลิอ่อน ๆ ในน้ำทำให้วันวิวาห์รู้สึกดีขึ้น วันนี้เธอผ่าตัดเคสไปสองเคส คนเป็นหมอที่ถือมีดมีความกดดันสูงมาก ชีวิตคนตรงหน้าเธอต้องรักษาสุดความสามารถ ความเป็นความตายของคนไข้อยู่ในมือของเธอ กลับมาบ้านทีไร้สภาพของวันวิวาห์แม้จะสวยเป๊ะเหมือนเดิม แต่ก็ดูอ่อนแรงคล้ายโดนสูบพลังออกไป
“ลองดูสินี่สิวัน” ขวัญชีวันหยิบแฟ้มสีดำมาส่งให้วันวิวาห์ คุณหมอสาวแสนสวย ผู้มีใบหน้าที่แสนจะเย็นชา เธอสวยดั่งดอกไม้ แต่เป็นดอกไม้น้ำแข็งที่ไร้ความรู้สึกวันวิวาห์เป็นผู้หญิงที่สวยมาก สวยสง่าราวกับราชินีแต่คงเป็นราชินีหิมะที่เย็นชาและสุขุมที่สุด ในบรรดาพี่น้องสี่คน จัดว่าวันวิวาห์เป็นคนที่สวยที่สุด สวยสะกดสายตา สวยจนน่าลุ่มหลง แต่กลับไม่เคยมีแฟน เพราะความที่ท่าทางเย็นชาของเธอ พี่น้องทั้งสามรู้ดีว่าพี่สาวของเธอไม่ได้เป็นคนเย็นชาหรอก แต่เป็นคนบกพร่องทางอารมณ์และความรู้สึกโดยเฉพาะกับคนแปลกหน้า แต่กับพวกเธอ พวกเธอมีวิธีที่จะเรียกรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะจากสาวคนนี้
“แฟ้มอะไร” วันวิวาห์ถามอย่างสงสัย
“รักเค้าหามาให้ เค้ากลัวพวกเราหาแฟนไม่ทัน ก็เลยไปขอแฟ้มจากเพื่อนที่ทำงานบริษัทหาคู่มาให้” ขวัญชีวันเอ่ย วันวิวาห์ส่ายหน้าทันที และดันแฟ้มกลับ
“ไม่เอา”
“ไม่เอาไม่ได้นะ ถ้าพวกเราหาแฟนไปไม่ทันกำหนด พวกเราต้องแต่งงานกับพวกไอ้เปา นอกจากเฮียเจตแล้ว เค้าไม่เอาเฮียเหมา กับเฮียหลงมาเป็นพี่เคยนะ”
“เอาไว้ให้ถึงวันนั้นแล้วค่อยว่ากัน ถ้ามันจะมีเดี๋ยวมันก็มีเองนั่นแหละ” วันวิวาห์เอ่ยเหมือนไม่ค่อยจะสนใจเท่าไหร่กับเรื่องพวกนี้ รักจิราทำหน้าเหมือนจะไม่ยอม
“เค้าไม่ยอมนะเจ้วัน ถ้าเกิดถึงวันนั้นแล้วตัวต้องไปแต่งงานกับไอ้เฮียหลง จอมหลงตัวเองนั่นอ่ะ เค้าเกลียดหน้ามันยิ่งกว่าไอ้เปาอีก คนอะไรนอกจากหลงตัวเอง ยังขี้เก๊ก ขี้หลี ขี้ ขี้ โอ๊ยทุกขี้มารวมที่ตัวไอ้หมอนี่”
“ทำไมไปเรียกหลงแบบนั้นล่ะรัก”
“ก็มันจริง ในบรรดาพี่น้องทั้งหมดนะ ถ้าพูดถึงความแย่ก็ต้องยกให้ไอ้เฮียหลงนี่แหละ ว่าอาเปาขี้งกแย่แล้ว เจอไอ้เฮียหลงจอมแต๊ะอั๋งนี่เค้าเกลียดยิ่งกว่า เค้ายังจำแม่นเลยนะ ถ้าวันนั้นเค้าไม่ไปนั่งขวางเจ้วันกับไอ้เฮียหลงไว้นะ ไอ้หมอนี่คงทำมากกว่าจับมือตัวแน่เจ้วัน สู้เฮียเจตไม่ได้สักคน คนที่ผ่านได้เค้าให้แค่เฮียเจตเท่านั้นแหละ” รักจิราเอ่ยถึงจิรเมธหลานชายคนโตของเสี่ยกร จิรเมธ เป็นพี่ชายแสนดี แถมยังชอบตามใจรักจิรา รวมถึงอีกสามสาว โดยเฉพาะแก้วกัลยาที่ดีมากเป็นพิเศษ ทุกครั้งที่เธอกลับระยอง ถ้าเจอเจษฎา เขาจะถามถึงแก้วกัลยาเสมอ รักจิรายังเสียใจที่แก้วกัลยาไม่มองเจษฎาบ้าง หน้าตาที่แต่ก่อนไม่ได้หล่อเหลา แต่นิสัยจากภายในขับให้ความหล่อจากภายในส่งออกมาคนทั่วระยองต่างรักเจษฎา จนตอนนี้เขาหล่อเพราะเหตุการณ์อุบัติเหตุทำให้ต้องทำศัลยกรรมหน้าใหม่ทั้งหมด ใบหน้าที่เคยดูไม่ได้กลับหล่อขึ้นมาราวกับเงาะถอดรูป ผู้ชายที่งามทั้งภายในและภายนอกคนนี้ต่างมีคนหมายปอง น่าเสียดายแทนแก้วกัลยาจริง ๆ ที่มัแต่โง่งมกับคนที่ไม่เคยมองมา
“อาหลงก็ไม่ได้ร้ายอย่างที่รักว่าหรอก มีแต่เราที่ชอบไปตีไปต่อยเฮียเขา เขาก็เลยไม่ชอบเราไปด้วย เฮียเขาอาจจะชอบถึงเนื้อถึงตัว แต่ก็ไม่ได้อะไรเหมือนพวกเจ้าชู้ในเมืองแบบนี้หรอกรัก” ขวัญชีวันเอ่ย
“น้อยไปสิ แค่อ้าปากเค้าก็เห็นไปถึงไส้ติ่ง”
“เรานี่อคติจริง ๆ รัก” วันวิวาห์เอ่ยและวางแฟ้มลง
“นี่เจ้วัน เค้าได้ยินจากพี่เหมียวมาว่ามีนักร้องมาตามเจ้วันจริงหรือเปล่า” นัยน์ตาที่นิ่งสงบเหมือนจะฉายความรู้สึกบางอย่างออกมาก่อนจะกลับมานิ่งสงบเหมือนเมื่อครู่
“จริงหรอวัน ใคร ขวัญรู้จักไหม”
“ไม่มีหรอก คนไข้วันทั้งนั้นแหละขวัญ ขวัญก็รู้คนที่มาจีบวันส่วนใหญ่ก็หนีกันไปหมดแล้ว ใครจะมากล้าจีบวันกัน ยัยรักมั่วแล้ว” รักจิราจ้องดวงตาที่ไม่ไหววูบอะไรออกมาให้ได้จับผิด รักจิราเบ้หน้า วันวิวาห์คล้ายผู้หญิงไร้จุดอ่อน ถ้าใครคิดจะจับผิดวันวิวาห์เลิกคิดไปได้เจ้าตัวเก็บความลับไว้ภายใต้ใบหน้านิ่งได้เก่งยิ่งชีพ และนี่แหละที่ทำให้เธอเบื่อที่จะคาดคั้นความจริงของผู้หญิงหน้านิ่งปากแข็งที่มีศักดิ์เป็นญาติผู้พี่ของเธอคนนี้ สายแข็งอย่างวันวิวาห์ก็ต้องเจอสายที่แข็งและแรงอย่างแก้วกัลยาเท่านั้น
“พี่เขยรักต้องผ่านการสแกนจากรักเท่านั้นนะ รักไม่ยอมให้ใครก็ได้มาเป็นพี่เขยรักเด็ดขาด” สองสาวขวัญชีวันและวันวิวาห์หันมองหน้ากันและส่ายหน้ากับความเจ้ากี้เจ้าการของแม่คุณที่นับวันจะทำตัวเป็นแม่พวกเธอมากขึ้นทุกวัน อีกหนึ่งสาเหตุที่ทุกวันนี่พวกเธอหาแฟนไม่ได้ นอกจากนิสัยส่วนตัว ก็ยัยตัวยุ่งที่พอเห็นท่าไม่ดีก็ไล่ตะเพิดไปจนหมด
“เสียงดังไปถึงข้างบนเลยไอ้รัก เอาเวลาไปเจ้ากี้เจ้าการคนอื่นไปหาแฟนให้คนอื่นดีกว่าไอ้..รัก” สามสาวหันมามองแก้วกัลยา ใบหน้าสวยทรงเสน่ห์ดูเหมือนจะอ่อนแรงไม่แพ้ วันวิวาห์ ไม่บ่อยหนักที่จะเห็นสภาพของแก้วกัลยาดูอ่อนล้าโรยแรง
“หน้าตาดูไม่ค่อยได้เลยนะเจ้แก้ว”
“เรื่องของฉัน”
“ตัดใจดีกว่าน่ะ ขนาดเข้าไปถึงถ้ำเสือยังขี่หลังเสือไม่ได้เลย”
“แกรอดูแล้วกัน ฉันจะขี่หลังเสือให้ดู”
“ถอดมใจยังทันนะเจ้แก้ว ตัวตามคุณเพชรมาเกือบเดือน ได้ไปทำงานถึงบริษัทเค้า แต่ยังเข้าปถึงตัว ดูท่าเจ้จะแพ้คุณดาหวันแน่ ๆ”
“เก็บปากแกไว้กินข้าวเถอะไอ้รัก รอดูแล้วกัน ฉันจะเขี่ยยัยดาหวัน แล้วเอาคุณเพชรคืนมา ไม่คุยเรื่องนี้ละ เก็บแรงไปตามคุณเพชรดีกว่า แกก็อย่าชะล่าใจนะ เพราะถ้าหาแฟนมาบังหน้าไม่ทัน แกซวยแน่” แก้วกัลายาหยิบขวดน้ำและเดินกลับขึ้นไปบนห้อง ทิ้งให้สามสาวนั่งเครียดกันอยู่ในห้องครัว
“พรุ่งนี้เค้าต้องรีบไปส่งงาน เจ้ขวัญอย่าลืมเตรียมกระเป๋านะ” รักจิราสั่งเสร็จก็เดินขึ้นไปบนห้อง ตามด้วยวันวิวาห์ที่ตามไปติด ๆ ส่วนขวัญชีวันเก็บข้าวของในครัวเสร็จก็เดินกลับขึ้นไปบนห้องของตัวเอง
ห้องนอนของขวัญชีวันเป็นห้องนอนของสาวหวานสมตัว วอลเปเปอร์ในห้องเป็นสีฟ้าสะอาดตา มองแล้วรู้สึกสบายตา เครื่องตกแต่งห้องนอนของเธอส่วนใหญ่จะเป็นพลาสติกปราศจากแก้ว เพื่อป้องกันความซุ่มซ่ามของเธอ ขวัญชีวันเดินเข้ามาล้มตัวนอนลงบนที่นอน พลางยกมือขึ้นและมองแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายที่สวมแหวนเพชรเม็ดงามติดมือ แหวนทองที่ประดับเพชรที่ดีไซน์เป็นรูปดอกพิกุล ขวัญชีวันลูบตัวแหวนเบา ๆ ก่อนจะถอดมันออก แต่พยายามดึงกับติดอยู่ที่ข้อนิ้ว ขวัญชีวันพลิกตัวและดึงอีกครั้ง
“โอ๊ย!!!” ขวัญชีวันร้องเมื่อยิ่งดึงก็ยิ่งเจ็บ
“ไม่น่าพิเรนท์เลยยัยขวัญเอ๊ย” ขวัญชีวันเอ่ย และมองแหวนที่เธอเอามาใส่เล่น ๆ เพราะเห็นว่ามันสวยดี ตอนใส่มันก็ยังปกติ แต่ตอนจะถอดออกนี่สิ ดึงเท่าไหร่ก็ดึงไม่ออก เธอใช้ทุกวิที ทั้งน้ำมัน สบู่ แต่มันก็ไม่ได้ผล เหมือนแหวนมันจับจองพื้นที่ที่นิ้วของเธอเป็นที่เรียบร้อย ที่หนักกว่านั้นก็คือ พอใครเห็น ก็คิดว่าเธอมีข่าวดีแล้ว ลูกค้าหนุ่ม ๆ ที่แวะเวียนมาซื้อต่างพากันทำหน้าแปลกใจที่เธอขายออกพากันอวยพรโดยไม่ฟังเธอสักคำ
“ถ้าเขามาทวงคืนฉันจะทำยังไง แหวนบ้า ออกสักทีเถอะ ฉันไม่อยากโดนฆ่าหั่นศพนะ” ขวัญชีวันบ่นงุ้งงิ้งไปมา
....ติดตามตอนต่อไป...
ขอโทษที่หายไปนานนะคะ เปิดเรียนแล้วยุ่งมากตอนนี้ การบ้านมาให้พรึบ
ตอนนี้ของขวัญชีวัน คงยังไม่มีใครลืมเจ๊ขวัญสาวโก๊ะ ที่เรียกว่าซุ่มซ่ามที่สุดในเรื่องนี้
เปิดตอนมาก็ชวนสงสัยเรื่องแหวน แหวนวงนั้นจะเป็นของใครเดี๋วจะได้รู้กันเร็ว ๆ นี้ค่ะ
ส่วนตอนของเจ๊แก้วตอนนี้ไรเตอร์กำลังแก้หลาย ๆ ตอนอยู่เลยยังไม่ได้ลง
แต่ตอนที่แก้มีผลกระทบต่อตอนปัจจุบันไม่มาก มันเป้นส่วนขาดหายของเรื่อง
ไรเตอร์อ่านงานตัวเองแล้วเจอข้อบกพร่องหลายส่วนเลยต้องหยุดอัพเพื่อแก้ก่อน
วันนี้ตัดสินใจลงตอนของเจ๊ขวัญไว้ก่อน รีดเดอร์จะได้ไม่ลืมกัน ขอให้สนุกกับตอนของเจ๊ขวัญ
พบกันตอนหน้าค่ะ ส่วนตอนของเจ๊แก้วอาจเป็นอาทิตย์หน้าเลย
ฝันดีค่ะ
พัชรีพร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 ส.ค. 2558, 00:01:08 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 28 ส.ค. 2558, 22:58:46 น.
จำนวนการเข้าชม : 864
| << บทนำ |