ความรัก...สีหมอก
Tags: ความรัก...สีหมอก,อิง,เอย,แก้วกุดั่น,กรรณิการ์,พัสสน,ก้องภพ
ตอน: บทที่ 1
บทที่ 1
ก้องภพชะงักฝีเท้าที่กำลังก้าวลงบันไดเพราะถูกดึงความสนใจด้วยเสียงหัวเราะสดใส เด็กหนุ่มวัยสิบแปดนิ่วหน้าเมื่อเห็นว่าตรงบริเวณสนามหญ้าข้างบ้านมีเด็กหญิงสองคนกำลังวิ่งไล่กันอย่างสนุกสนาน
“เด็กที่ไหนลุงเอก ทำไมมาวิ่งเล่นในบ้าน”
ลุงเอก ชายวัย 40 ปี คนขับรถของบ้านรับอรุณ มองตามสายตาของลูกเจ้านายแวบหนึ่ง ก่อนบอก
“นั่นหนูอิงกับหนูเอยครับ ลูกสาวของคุณชมนาด”
“แล้วใครคือชมนาด”
“คนที่คุณการินพาเข้ามาเมื่อวานครับ”
“อ๋อ! ผู้หญิงคนใหม่ของพ่อ”
เด็กหนุ่มแค่นยิ้ม ชินเสียแล้วกับการที่พ่อพาผู้หญิงเข้ามาอยู่ในบ้าน นางแบบคนที่แล้วอยู่เกือบปีซึ่งนับว่านานกว่าคนอื่น แล้วคนนี้จะอยู่นานแค่ไหน
“เพิ่งรู้ คุณพ่อผมเปลี่ยนรสนิยมมาชอบแม่ม่ายลูกติดแล้ว”
เมื่อครั้งนี้ไม่มีคำพูดจากลุงเอกนอกจากการขยับตัวไปเปิดประตูที่นั่งตอนหลังให้ ก้องภพจึงไม่พูดอะไรอีกเช่นกันเมื่อก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ
เย็นวันนั้น เมื่อเห็นบิดาเข้ามาในห้องอาหารพร้อมกับหญิงสาวคนหนึ่ง ก้องภพก็นิ่งงันจนเกือบไม่ได้ฟังคำถามของคุณการิน
“เรื่องเตรียมตัวไปเรียนต่อของแก จัดการไปถึงไหนแล้วล่ะ”
ใช้เวลาครู่หนึ่ง เด็กหนุ่มจึงถอนสายตามาจากคนข้างตัวของผู้เป็นพ่อ
“เรียบร้อยแล้วครับ”
กระนั้น ก้องภพก็ยังหันไปมองหญิงสาวอีกครั้งอย่างอดไม่อยู่
“นี่ชมนาด เธอจะมาอยู่ที่นี่ พ่อจะบอกตั้งแต่เมื่อวานแต่ไม่เห็นแกกลับมาบ้านสักที”
ก้องภพนึกแปลกใจ รู้สึกได้ว่าพ่อของเขาให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนนี้ไม่น้อย
ตั้งแต่จำความได้ ไม่มีสักครั้งที่เขาจะเห็นพ่อขาดผู้หญิง บ้านหลังนี้แทบไม่ต่างจากโรงแรมเพราะคุณการินพ่อม่ายรูปหล่อเจ้าของธุรกิจสินค้าอุปโภคบริโภค นิยมพาผู้หญิงมาบำเรอความสุขในบ้านอยู่เสมอ
แต่ครั้งนี้แปลกไป เมื่อมีเด็กสองคนตามติดผู้หญิงของพ่อเขาเข้ามาอยู่ด้วย
ก้องภพอดใจไม่ได้ต้องหันไปมองชมนาดอีกครั้ง ยอมรับว่าที่ผ่านมาสาว ๆ ของพ่อเขาสวยสะดุดตาทุกคน แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่จะสะดุดตาและสะดุดใจเขาเท่ากับคนนี้
เด็กหนุ่มนึกถึงตอนเห็นหน้าหญิงสาวเป็นครั้งแรก เขาแทบลืมหายใจเมื่อสบกับดวงตาแสนเศร้าแต่มีพลังสะกดหัวใจ ยิ่งเห็นเธอแย้มยิ้ม ใจหนุ่มก็หวั่นไหว
“ฝากตัวด้วยนะคะ”
อีกครั้งที่ก้องภาพนิ่งไปเหมือนถูกสาปเมื่อได้ยินน้ำเสียงหวานเสนาะหู ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้ใจเขาสั่นสะเทือนเหมือนมีมือยักษ์มาโยกคลอนได้อย่างตอนนี้
ทั้งที่คะเนแล้ว อายุของอีกฝ่ายน่าจะอยู่ราวสามสิบกว่า อาจเรียกได้ว่าเป็นแม่ของเขาเลยก็ยังได้ แต่เธอก็ทำให้เขาหวั่นไหวจนเหมือนจะเสียศูนย์
ผู้หญิงของพ่อ
เด็กหนุ่มท่องอยู่ในใจอย่างจะให้ซึมซับเข้าไปในความคิดและหัวใจ ก่อนบอกตัวเอง
เขาคงต้องเร่งวันเดินทางไปเรียนต่อให้เร็วขึ้น
สองปีผ่านพ้น หลังจากก้องภพไปศึกษาต่อที่ประเทศอังกฤษตามความต้องการของคุณการิน เขาก็ได้รับข่าวร้ายว่าพ่อของเขาเสียชีวิตแล้วจากอาการหัวใจวายกะทันหัน
สามวันต่อมาเมื่อชายหนุ่มเดินทางกลับมาบ้าน จึงรู้ว่าชมนาดก็เสียชีวิตไปแล้วก่อนหน้านั้นด้วยโรคร้าย
ผู้หญิงคนนั้นตายแล้ว
หัวใจก้องภพวับโหวง ยอมรับว่าช่วงปีแรกมีหลายครั้งที่เขานึกถึงเธอ...ผู้หญิงของพ่อ แม่เลี้ยงของเขา แววตาเศร้า ๆ ของเธอยังประทับอยู่ในหัวใจของเขาเสมอ
ชายหนุ่มดึงตัวเองออกจากภวังค์เมื่อกลับมาจับจ้องรูปหน้าศพ นึกสงสัยว่าชมนาดมีอะไรแตกต่าง พ่อของเขาจึงอยู่กับเธอนานกว่าคนอื่น แต่ถึงอย่างไรคนที่จะตอบข้อสงสัยของเขาได้ก็ไม่อยู่แล้ว
แม้เขากับพ่อไม่ได้สนิทสนมกันเหมือนพ่อลูกคู่อื่น แต่ก้องภาพก็เสียใจไม่น้อยกับการจากไปของคุณการิน ทุกคืนหลังจากแขกทยอยกันกลับเหลือเขาเพียงลำพังในศาลา ชายหนุ่มก็มักมานั่งอยู่หน้าโลงศพพ่อเหมือนอย่างตอนนี้
กระทั่ง...
“คุณก้องคะ”
เมื่อก้องภพหันไปมองตามเสียงเรียก หัวใจของเขาก็กระตุก วินาทีนั้นรู้สึกราวกับเวลาหมุนย้อนกลับ
_________________________________________________
สวัสดีค่ะ เอานิยายเรื่องใหม่มาแปะ ^^
ถ้าอ่านแล้วมีอะไรอยากแนะนำ ก็บอกกันได้นะคะ ยินดีรับฟังและนำไปปรับปรุงพัฒนางานค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ก้องภพชะงักฝีเท้าที่กำลังก้าวลงบันไดเพราะถูกดึงความสนใจด้วยเสียงหัวเราะสดใส เด็กหนุ่มวัยสิบแปดนิ่วหน้าเมื่อเห็นว่าตรงบริเวณสนามหญ้าข้างบ้านมีเด็กหญิงสองคนกำลังวิ่งไล่กันอย่างสนุกสนาน
“เด็กที่ไหนลุงเอก ทำไมมาวิ่งเล่นในบ้าน”
ลุงเอก ชายวัย 40 ปี คนขับรถของบ้านรับอรุณ มองตามสายตาของลูกเจ้านายแวบหนึ่ง ก่อนบอก
“นั่นหนูอิงกับหนูเอยครับ ลูกสาวของคุณชมนาด”
“แล้วใครคือชมนาด”
“คนที่คุณการินพาเข้ามาเมื่อวานครับ”
“อ๋อ! ผู้หญิงคนใหม่ของพ่อ”
เด็กหนุ่มแค่นยิ้ม ชินเสียแล้วกับการที่พ่อพาผู้หญิงเข้ามาอยู่ในบ้าน นางแบบคนที่แล้วอยู่เกือบปีซึ่งนับว่านานกว่าคนอื่น แล้วคนนี้จะอยู่นานแค่ไหน
“เพิ่งรู้ คุณพ่อผมเปลี่ยนรสนิยมมาชอบแม่ม่ายลูกติดแล้ว”
เมื่อครั้งนี้ไม่มีคำพูดจากลุงเอกนอกจากการขยับตัวไปเปิดประตูที่นั่งตอนหลังให้ ก้องภพจึงไม่พูดอะไรอีกเช่นกันเมื่อก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ
เย็นวันนั้น เมื่อเห็นบิดาเข้ามาในห้องอาหารพร้อมกับหญิงสาวคนหนึ่ง ก้องภพก็นิ่งงันจนเกือบไม่ได้ฟังคำถามของคุณการิน
“เรื่องเตรียมตัวไปเรียนต่อของแก จัดการไปถึงไหนแล้วล่ะ”
ใช้เวลาครู่หนึ่ง เด็กหนุ่มจึงถอนสายตามาจากคนข้างตัวของผู้เป็นพ่อ
“เรียบร้อยแล้วครับ”
กระนั้น ก้องภพก็ยังหันไปมองหญิงสาวอีกครั้งอย่างอดไม่อยู่
“นี่ชมนาด เธอจะมาอยู่ที่นี่ พ่อจะบอกตั้งแต่เมื่อวานแต่ไม่เห็นแกกลับมาบ้านสักที”
ก้องภพนึกแปลกใจ รู้สึกได้ว่าพ่อของเขาให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนนี้ไม่น้อย
ตั้งแต่จำความได้ ไม่มีสักครั้งที่เขาจะเห็นพ่อขาดผู้หญิง บ้านหลังนี้แทบไม่ต่างจากโรงแรมเพราะคุณการินพ่อม่ายรูปหล่อเจ้าของธุรกิจสินค้าอุปโภคบริโภค นิยมพาผู้หญิงมาบำเรอความสุขในบ้านอยู่เสมอ
แต่ครั้งนี้แปลกไป เมื่อมีเด็กสองคนตามติดผู้หญิงของพ่อเขาเข้ามาอยู่ด้วย
ก้องภพอดใจไม่ได้ต้องหันไปมองชมนาดอีกครั้ง ยอมรับว่าที่ผ่านมาสาว ๆ ของพ่อเขาสวยสะดุดตาทุกคน แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่จะสะดุดตาและสะดุดใจเขาเท่ากับคนนี้
เด็กหนุ่มนึกถึงตอนเห็นหน้าหญิงสาวเป็นครั้งแรก เขาแทบลืมหายใจเมื่อสบกับดวงตาแสนเศร้าแต่มีพลังสะกดหัวใจ ยิ่งเห็นเธอแย้มยิ้ม ใจหนุ่มก็หวั่นไหว
“ฝากตัวด้วยนะคะ”
อีกครั้งที่ก้องภาพนิ่งไปเหมือนถูกสาปเมื่อได้ยินน้ำเสียงหวานเสนาะหู ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้ใจเขาสั่นสะเทือนเหมือนมีมือยักษ์มาโยกคลอนได้อย่างตอนนี้
ทั้งที่คะเนแล้ว อายุของอีกฝ่ายน่าจะอยู่ราวสามสิบกว่า อาจเรียกได้ว่าเป็นแม่ของเขาเลยก็ยังได้ แต่เธอก็ทำให้เขาหวั่นไหวจนเหมือนจะเสียศูนย์
ผู้หญิงของพ่อ
เด็กหนุ่มท่องอยู่ในใจอย่างจะให้ซึมซับเข้าไปในความคิดและหัวใจ ก่อนบอกตัวเอง
เขาคงต้องเร่งวันเดินทางไปเรียนต่อให้เร็วขึ้น
สองปีผ่านพ้น หลังจากก้องภพไปศึกษาต่อที่ประเทศอังกฤษตามความต้องการของคุณการิน เขาก็ได้รับข่าวร้ายว่าพ่อของเขาเสียชีวิตแล้วจากอาการหัวใจวายกะทันหัน
สามวันต่อมาเมื่อชายหนุ่มเดินทางกลับมาบ้าน จึงรู้ว่าชมนาดก็เสียชีวิตไปแล้วก่อนหน้านั้นด้วยโรคร้าย
ผู้หญิงคนนั้นตายแล้ว
หัวใจก้องภพวับโหวง ยอมรับว่าช่วงปีแรกมีหลายครั้งที่เขานึกถึงเธอ...ผู้หญิงของพ่อ แม่เลี้ยงของเขา แววตาเศร้า ๆ ของเธอยังประทับอยู่ในหัวใจของเขาเสมอ
ชายหนุ่มดึงตัวเองออกจากภวังค์เมื่อกลับมาจับจ้องรูปหน้าศพ นึกสงสัยว่าชมนาดมีอะไรแตกต่าง พ่อของเขาจึงอยู่กับเธอนานกว่าคนอื่น แต่ถึงอย่างไรคนที่จะตอบข้อสงสัยของเขาได้ก็ไม่อยู่แล้ว
แม้เขากับพ่อไม่ได้สนิทสนมกันเหมือนพ่อลูกคู่อื่น แต่ก้องภาพก็เสียใจไม่น้อยกับการจากไปของคุณการิน ทุกคืนหลังจากแขกทยอยกันกลับเหลือเขาเพียงลำพังในศาลา ชายหนุ่มก็มักมานั่งอยู่หน้าโลงศพพ่อเหมือนอย่างตอนนี้
กระทั่ง...
“คุณก้องคะ”
เมื่อก้องภพหันไปมองตามเสียงเรียก หัวใจของเขาก็กระตุก วินาทีนั้นรู้สึกราวกับเวลาหมุนย้อนกลับ
_________________________________________________
สวัสดีค่ะ เอานิยายเรื่องใหม่มาแปะ ^^
ถ้าอ่านแล้วมีอะไรอยากแนะนำ ก็บอกกันได้นะคะ ยินดีรับฟังและนำไปปรับปรุงพัฒนางานค่ะ
ขอบคุณค่ะ
พันวลี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 20 ก.ย. 2558, 11:32:26 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 ก.ย. 2558, 11:32:26 น.
จำนวนการเข้าชม : 1772
| บทที่ 2 >> |
LAM 26 พ.ย. 2558, 13:46:00 น.
เรื่องสงสัยว่าจะต้องกินมาม่ากันจนอิ่มล่ะ รอลุ้นตอนต่อไป เป็นกำลังใจให้พันวลีเสมอนะ
เรื่องสงสัยว่าจะต้องกินมาม่ากันจนอิ่มล่ะ รอลุ้นตอนต่อไป เป็นกำลังใจให้พันวลีเสมอนะ