จันทร์ทิวา ราตรีกาล
เมื่อ 'จันทร์ทิวา' ต้องไปทำข่าวเกี่ยวกับการค้าอาวุธเถื่อนที่พัทยา ทำให้เธอต้องทำงานร่วมกับ 'อาทิตย์' ซึ่งเป็นนักข่าวคนใหม่ของสำนักพิมพ์ เธอจะทำอย่างไรเมื่อในการทำงานร่วมกันในครั้งนี้ดูท่าจะไม่ราบรื่นอย่างที่เธอได้คิดไว้
Tags: นักข่าว
ตอน: บทที่ 1 (โอ๊ย โอ๊ย)
(^^v)
--------------------------------
“จันทร์ จันทร์ ยัยจันทร์!”
“คะ ค๊ะ? เอ่อ ว่าไงค่ะพี่ทาย” จันทร์ทิวาสะดุ้งตื่นจากภวังค์ มองไปทางคนเรียก
“เป็นอะไรไปคุณนักข่าวหัวใส ใจลอยไปซะไกลเชียว ประเดี๋ยวมีใครเก็บไปพี่ไม่รู้ด้วยน่ะจันทร์”
“คิดอะไรนิดหน่อยค่ะพี่ทาย” ‘ทาย’ หรือ ‘เพทาย’ เป็นทั้งเพื่อนที่แสนดีและพี่ชายสุดแสนจะเพอร์เฟ็คสำหรับจันทร์ทิวา ทว่าลึกๆภายในจิตใจของเพทายแล้วนั้นเขาไม่เคยอยากจะเป็นเพื่อนและพี่ชายของจันทร์ทิวาเลยสักนิด...ครั้งหนึ่งที่เขาสารภาพไป แต่เธอกลับปฏิเสธ...เธอคิดกับเขาได้เพียงแค่พี่ชาย
“แล้วเรื่องอะไรน่ะที่นิดหน่อย บอกพี่ได้มั้ย” น้ำเสียงที่อ่อนโยนและอบอุ่นเสมอต้นเสมอปลายของเพทายทำให้จันทร์ทิวารู้สึกผิดภายในใจได้ทุกครั้ง... แต่จะให้เธอคิดกับเพทายเกินกว่านั้น เธอคงทำไม่ได้...
“ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะพี่ทาย เมื่อคืน บ.ก. แกแค่บอกให้จันทร์ไปทำข่าวค้าอาวุธเถื่อนที่พัทยาแทนพี่สามได้รึเปล่า พอดีเมียพี่สามคลอดลูกเมื่อสองวันก่อน แล้วงานนี้มันเร่งด้วย บ.ก.ก็เลยมีคำสั่งมาให้จันทร์ทำแทนน่ะพี่” ใช่..ต่างจังหวัด..ค้าอาวุธเถื่อน จะให้ผู้หญิงตัวเล็กๆ บอบบางๆ ปริแตกง่ายแบบเธอเนี่ยน่ะไปทำข่าวแบบนั้น ปกติสิ่งที่เธอถนัดคือเรื่องสอดแนมความลับเล็กๆน้อยๆข่าววงในของบรรดาดารา นางแบบ นายแบบ นักร้อง ฯลฯ...และเธอคือมนุษย์ผู้หนึ่งที่สามารารถทำให้ใครคนใดคนหนึ่ง ‘เกิด’ และ ‘ดับ’ ได้ภายในเวลาชั่วข้ามคืน แค่ตีไข่(นกกระจกเทศ) ใส่สี(หนึ่งกะละมัง) นิดๆหน่อยก็เพียงพอแล้ว
“อ้าวเฮ้ยไหงเป็นงั้นล่ะจันทร์ คนอื่นไม่มีแล้วหรือยังไงกันน่ะ ว่าแต่ว่าไอ้สามมีลูกแล้วเหรอเนี่ยจันทร์ แหม อิจฉามันนิดๆ คงเห่อลูกคนแรกมันน่าดูชม แล้วผู้ชายหรือผู้หญิงล่ะ”
“ผู้ชายค่ะพี่ทาย” สงสัยพี่ทายมีตาทิพย์ พี่สามเห่อสุดๆ เห่อมาก เห่อกว่าแม่ของลูกอีก
“อืม สงสัยพี่คงต้องไปหามันหน่อยแล้ว ว่าแต่จันทร์จะเอายังไงต่อ จะย้ายแผนกชั่วคราวรึเปล่า แล้ว บ.ก. บอกว่าไงอีกบ้าง ไม่มีคนอื่นที่สามารถมาแทนได้เลยเหรอ นอกจากจันทร์” ไม่..ไม่ค่ะ ไม่มีเลย เมื่อคืนหลังจากที่เธอวางสายจาก บ.ก.สุดที่รัก(ที่บังอาจทำให้ชีวิตอันน้อยๆของเธอไม่สงบ)แล้ว เธอก็โทรศัพท์ไปหาบรรดามนุษย์เพศชายที่คิดว่าว่างให้มาทำงานแทนพี่สามหน่อยได้รึเปล่า ...คำตอบปฏิเสธมีหลากหลายรูปแบบจนเธอปวดหัว...เลยต้องมานั่งกลุ้มอยู่นี่ละ
“ไม่มีเลยพี่ทาย จันทร์ก็กลุ้มๆอยู่เนี่ยแหละ”
“แต่พี่ว่ามันเสี่ยงไปหน่อยรึเปล่าจันทร์ พี่ไปพูดกับ บ.ก.ให้เอารึเปล่า พี่ทำงานนี้แทนก็ได้” ใช่..เสี่ยง เสี่ยงมาก แต่เธอก็ไม่อยากให้เพทายต้องมาเดือดร้อนด้วย อีกอย่างงานของเขาที่เร่งด่วนก็มีไม่ใช่น้อยๆเลย
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ทาย งานของพี่ทายก็น้อยๆเสียเมื่อไหร่ไม่ต้องมาทำใจบุญเลยน่ะ อีกอย่างน่ะพี่ทายถึงจะเสี่ยงยังไงแต่คำพิพากษาของ บ.ก.(สุดแสนจะน่าเบื่อ)ก็ออกมาแล้วนี่ค่ะ”
“ไม่เป็นไรแน่น่ะจันทร์
“ค่ะ” อยากให้ช่วยใจจะขาด แต่งานพี่ทายก็เยอะนี่น่ะ
“งั้นก็คงต้องทำตามคำพิพากษาของ บ.ก.งั้นสิ”
“ก็คงต้องเป็นแบบนั้นแหละพี่ทาย”
“แล้วใครเป็นคู่หูล่ะ บ.ก.เล่นงี้พี่ไม่ต้องฉายเดี่ยวเหรอเนี่ย” โดยปกติแล้วตอนที่ออกนอกสถานที่ไปสอดแนม(?) จะมีพี่ทายเป็นคู่หูคู่ฮาออกรบ(?) เราจะเข้าขากันได้ยอดเยี่ยม หึๆ ไม่เคยมีใครจับได้ ทุกคนต่างอยากรู้ว่านักข่าวผู้นั้นคือใคร แต่พวกเราคือปมยิ่งแก้มากเท่าไหร่จะยิ่งทำให้อนาคตอันสว่างไสวดับวูบทันที...แต่ตอนนี้พี่ทายคงกายคู่หูคู่ฮาได้ยาก หรือไม่ก็จำเป็นต้องฉายเดี่ยว
“ไม่ทราบสิค่ะพี่ทาย อีกอย่างน่ะคู่หูคู่ฮาของจันทร์เป็นใครไม่รู้แต่จันทร์คิดว่าคงจะเป็นคนเก่ามั้งค่ะ คนที่ทำงานกับพี่สามน่ะ จันทร์เคยเห็นหน้าแต่จันทร์ไม่เคยคุยกับเขาหรอก ถ้าเป็นคนนั้นจันทร์ว่าดูๆไปแล้วก็น่าจะเอาการเอางานพอๆกับพี่สาม แล้วอีกอย่างน่ะพี่ทายจันทร์ก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่างานนี้จะไปรอดรึเปล่า มันดูแล้วร่อแร่ๆไงไม่รู้ ถ้าไม่ไหวจริงๆคงต้องลองบอก บ.ก. อีกทีเผื่อแกจะเปลี่ยนใจ เห็นอกเห็นใจลูกแมวตัวเล็กๆตาดำๆบ้าง” เปราะบางและปริแตกง่าย
“อื้อ ตัวเล็กๆตาดำๆ แต่ดูแล้วพี่ว่าเขี้ยวเล็บมันเยอะออกน่ะพี่ว่า” ว่าไงน่ะ
“ ...โอเคๆ ตัวเล็กๆตาดำๆ ไม่ต้องทำตาขวางขนาดนั้นหรอกน่า... เอาเถอะ แต่ระวังตัวด้วยล่ะจันทร์” เชอะ...เห็นว่าเป็นพี่ทายหรอกน่ะ
“ค่ะพี่ทาย”
“แล้วก็ทำข่าวแบบนี้อย่าใจลอยแบบเมื่อตะกี้บ่อยนักล่ะ อ้อ จันทร์ถ้าใจลอยบ่อยๆแล้วมีคนสอยไปได้บอกพี่ด้วยน่ะ พี่จะแสดงความยินดีด้วยหน่อย” เฮ้อ พี่ทายน่ะพี่ทาย เลิกทำหน้าเศร้าๆเสียทีเถอะ
“พี่ทายค่ะ จันทร์...”
“โอเคๆ พี่ขอโทษล่ะกัน” คนที่ขอโทษควรจะเป็นจันทร์ต่างหาก...พี่ทาย
“คือว่าจันทร์..”
“อ่ะแฮ่มๆ ทำอะไรกันอยู่เหรอคร้าบ ทั้งสองคน” ไอ้ตัวปากมากมาแล้ว แต่มาก็ดีจะได้คลายบรรยากาศแบบนี้ ไม่ชอบเอาซะเลย
“โอ๊ะ...พี่ทายหน้าตาอมทุกเชียวพี่ หรือว่านี่พี่โดนยัยนี่หักอกอีกแล้วเหรอเนี่ยพี่ทาย” นี่มันจะเงียบปากสักหน่อยไม่ได้รึไงกันน่ะ
“...”
“เอ่อ คุณตุลค่ะ งานการไม่มีเหรอค่ะ” ไอ้บ้านี่พูดอะไรไม่ดูบ้าง
“โอ้ ว้าวนี่เธอพูดภาษาดอกไม้กับฉันเป็นด้วยเหรอ โอ้โห หิมะตกเสียล่ะมั้งวันนี้” ‘ตุล’ หรือ ‘ตติยะ’ เป็น หน่อยสอดแนมข่าวกีฬา ปากนกกระสาประจำแผนก(ปากมอมด้วย)...ความจริงแล้วพ่อปากนกกระสาเคยทำงานแผนกเดียวกับเธอก็คือคุ้ยเขี่ยหาข่าวคาวๆของดาราคนดังทั้งหลาย และพ่อปากนกกระสาเขียนข่าวถึงพริกถึงขิงเสมอๆ แต่เหมือนมันจะมากเกินกว่าที่ บ.ก.จะรับไหว หนักๆเขาพ่อปากนกกระสาจึงโดนย้ายแผนกไป และนำพาเพทายเข้ามาแทน
“ไม่ดีเหรอค่ะ จะได้ไม่ต้องไปแสวงหาหิมะที่ต่างประเทศให้เมื่อยตุ้ม”
“น้านน กลับมาแล้วต้องแบบนี้แหละเพื่อนของกระผม เออนี่จันทร์แล้วข่าวแกที่ บ.ก.สั่งให้ไปทำงานข่าวค้าอาวุธเถื่อนนั่น จริงเหรอ?” ข่าวไปถึงหูแกไวดีนี่
“ที่แกมาเพราะจะเจาะข่าวของฉันใช่มั้ย”
“ก็ใช่ แล้วจริงมั้ยล่ะ”
“ก็จริง”
“แล้ว? บ.ก.แกไม่คิดหาคนอื่นหรือไง ให้ผู้หญิงแบบแกเนี่ยน่ะไปทำข่าวแบบนั้น เหอะ เหมาะกันตายล่ะ... อ่ะแอ่ม นักข่าวหญิง ชื่อย่อ จ. ของสำนักพิมพ์ ด. โดนนักค้าอาวุธเถื่อนจับมัดคาโกดัง ง. แต่ตำรวจนาม ส. ไหวตัวทันจากนั้นตำรวจนาม ส. ได้พูดผ่าน ว. ไปถึงกรมตำรวจ ฉ. และได้ไปถึงทันถ่วงที จึงไม่มีใครได้รับบาดเจ็บและเสียชีวิต” ตุลพยายามบีบเสียงเล็กเสียงน้อยให้เหมือนผู้ประกาศข่าว
“ผั้วะ”
“เฮ้..มันเจ็บน่ะยัยบ้านี่” ก็เจ็บน่ะสิ ไม่งั้นบรรดากองแฟ้มเปล่าบนโต๊ะไม่ลอยไปหาแกหรอกน่า
“ก็ปากแกมันมอมเองนี่ แล้วนี่แกคิดจะแช่ง จะช่วยหรือจะซ้ำเดิมกันแน่ห๊ะ” ปากแกนี่ความดีหามีไม่
“ก็ ทั้งสามอย่าง เพิ่มอีกอย่างได้รึเปล่า”
“แกเก็บแมวในปากบ้างก็ได้ ปากแกนี่ทำให้คนเลิกกันได้เลยน่ะนั่นเคยรู้ตัวบ้างรึเปล่า”
“อืม..ขอบคุณๆแกทำให้ฉันรู้จักตัวเองมากขึ้นอีกแล้วน่ะเนี่ยจันทร์”
“เอ่อ...พี่ว่าเดี๋ยวพี่ไปหา บ.ก.หน่อยดีกว่า”เพทายที่เหมือนถูกลืมไปแล้วนั้นได้เอ่ยประโยคแรกขึ้นมาทำให้ทั้งสองคนรู้สึกตัวขึ้นว่ายังมีมนุษย์เพศชายตัวเล็กๆอีกคนยืนอยู่ด้วย
“อ่อ ขอโทษครับพี่ทาย”
“ไม่เป็นไรคุยกันไปเถอะ พี่ไปน่ะตุล”
“ครับพี่”
“อ้อแล้วก็จันทร์”
“ค่ะ?”
“ระวังตัวด้วยน่ะ”
“ค่ะ” โถ่พี่ทายน่าสงสาร แต่พี่ทายค่ะจันทร์ไม่ได้จะไปชิงรักหักปราสาทกับใครน่ะค่ะ...และเมื่อพี่ทายเดินไปได้ประมาณยี่สิบก้าวพ่อปากมอมก็เปิดฉากทันที
“เฮ้ยนี่ไอ้จันทร์พี่ทายยังหงุงหงิงๆกับแกอยู่อีกเหรอวะ” หงุงหงิงๆ? อะไรของมันนะ
“หงุงหงิง?”
“ก็ยังจีบแกอยู่ไง”
“เปล่านี่”
“แต่เท่าที่ฉันดูมันเหมือนกับ...”
“พี่ชาย?”
“ใช่ แค่พี่ชาย”
“ขอให้พี่ทายคิดแบบแกเถอะ ฉันสงสารพี่ทายแกว่ะ นี่แกไม่คิดจะใจอ่อนกับพี่ทายบ้างเลย?”
“ไม่”
“ไม่รู้สึก..”
“ไม่”
“ไม่มี..”
“ไม่! นี่ไอ้ตุลเมื่อไหร่แกจะเลิกถามคำถามที่ซ้ำซากๆซะที แกมาโต๊ะฉันทุกครั้งแกก็ถามแต่คำถามเดิมๆ ถามแล้วแล้วถามอีก ถามแล้วแกก็ได้คำตอบเดิมๆ ไม่เบื่อบ้างรึไง”
“ก็...”
“หุบปากมอมๆของแก แล้วย้ายอวัยวะทุกส่วนไปที่โต๊ะของตัวเองได้แล้วได้แล้ว”
“แล้ว?ถ้า..”
“หยุด! ฉันจะไม่ตอบคำถาม V.to if ของแก แกถามคำถามที่มีแต่ถ้าๆๆ ถ้านั่น ถ้าโน่น ถ้านี่ ถ้าตลอด”
“อะไรว่ะที่คุยกับพี่ทายน่ะ พี่ทายค่ะ ขา”
“ไอ้ตุล!!”เสียงดังแปดหลอดของฉันทำให้พ่อปากมอมเก็บแมวในปากและรูดซิปปากทันควัน.. แต่ไอ้ตุลก็คือไอ้ตุล
“โอเค ฉันก็แค่เปรียบเปรย”
“แกกับพี่ทายมันคนละระดับกันย่ะ” ใช่...มันคนละระดับ
“เฮ้ย จันทร์ บ.ก.เดินมาทางนี้ว่ะ”
“ไหนๆ ” ฉันมองไปตามสายตาของพ่อปากมอม เผื่อมันอำ แต่ว่า โอ้ย..ให้ตาย บ.ก.เดินตรงแหน่วมาทางโต๊ะฉันเลย และดูเหมือนพ่อปากมอมจะเห็นรังสีอำมหิต
“ว้าว จันทร์ แกเห็นนั่นมั้ย บ.ก.ใหญ่ท่าจะฉุนว่ะ ฉันไปก่อนน่ะ โชคดีว่ะเพื่อน” อ้าวเฮ้ย ไอ้ตุล เดี๋ยวดิ หลาบฉากคนเดียวได้ไง
“เฮ้ยๆ ไอ้ตุล ไอ้ตุล” เร็วจริงไอ้เพื่อนบ้า แล้ว บ.ก.แกจะเดินติดสปีดไปไหนเนี่ย เดินไม่กี่ก้าวก็ถึงโต๊ะฉัน
“เอ่อ มีอะไรเหรอค่ะ บ.ก.”
“ตามฉันไปที่ห้องหน่อย”
“ค่ะ เดี๋ยวจันทร์ขอเก็บของหน่อยน่ะค่ะ”
“อย่านานนักล่ะ”
“ค่ะ บ.ก.” วี้ หว่อ วี้ หว่อ ต๊าย แหน่ ต๊าย แหน่ งานเข้าแล้วมั้ยล่ะจันทร์ทิวาเอ้ย โอ้ยปวดหัวชะมัดนี่มันนี่มันช่วงราหูอมจันทร์รึไงกันเนี่ย...
**********************************************************************
--------------------------------
“จันทร์ จันทร์ ยัยจันทร์!”
“คะ ค๊ะ? เอ่อ ว่าไงค่ะพี่ทาย” จันทร์ทิวาสะดุ้งตื่นจากภวังค์ มองไปทางคนเรียก
“เป็นอะไรไปคุณนักข่าวหัวใส ใจลอยไปซะไกลเชียว ประเดี๋ยวมีใครเก็บไปพี่ไม่รู้ด้วยน่ะจันทร์”
“คิดอะไรนิดหน่อยค่ะพี่ทาย” ‘ทาย’ หรือ ‘เพทาย’ เป็นทั้งเพื่อนที่แสนดีและพี่ชายสุดแสนจะเพอร์เฟ็คสำหรับจันทร์ทิวา ทว่าลึกๆภายในจิตใจของเพทายแล้วนั้นเขาไม่เคยอยากจะเป็นเพื่อนและพี่ชายของจันทร์ทิวาเลยสักนิด...ครั้งหนึ่งที่เขาสารภาพไป แต่เธอกลับปฏิเสธ...เธอคิดกับเขาได้เพียงแค่พี่ชาย
“แล้วเรื่องอะไรน่ะที่นิดหน่อย บอกพี่ได้มั้ย” น้ำเสียงที่อ่อนโยนและอบอุ่นเสมอต้นเสมอปลายของเพทายทำให้จันทร์ทิวารู้สึกผิดภายในใจได้ทุกครั้ง... แต่จะให้เธอคิดกับเพทายเกินกว่านั้น เธอคงทำไม่ได้...
“ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะพี่ทาย เมื่อคืน บ.ก. แกแค่บอกให้จันทร์ไปทำข่าวค้าอาวุธเถื่อนที่พัทยาแทนพี่สามได้รึเปล่า พอดีเมียพี่สามคลอดลูกเมื่อสองวันก่อน แล้วงานนี้มันเร่งด้วย บ.ก.ก็เลยมีคำสั่งมาให้จันทร์ทำแทนน่ะพี่” ใช่..ต่างจังหวัด..ค้าอาวุธเถื่อน จะให้ผู้หญิงตัวเล็กๆ บอบบางๆ ปริแตกง่ายแบบเธอเนี่ยน่ะไปทำข่าวแบบนั้น ปกติสิ่งที่เธอถนัดคือเรื่องสอดแนมความลับเล็กๆน้อยๆข่าววงในของบรรดาดารา นางแบบ นายแบบ นักร้อง ฯลฯ...และเธอคือมนุษย์ผู้หนึ่งที่สามารารถทำให้ใครคนใดคนหนึ่ง ‘เกิด’ และ ‘ดับ’ ได้ภายในเวลาชั่วข้ามคืน แค่ตีไข่(นกกระจกเทศ) ใส่สี(หนึ่งกะละมัง) นิดๆหน่อยก็เพียงพอแล้ว
“อ้าวเฮ้ยไหงเป็นงั้นล่ะจันทร์ คนอื่นไม่มีแล้วหรือยังไงกันน่ะ ว่าแต่ว่าไอ้สามมีลูกแล้วเหรอเนี่ยจันทร์ แหม อิจฉามันนิดๆ คงเห่อลูกคนแรกมันน่าดูชม แล้วผู้ชายหรือผู้หญิงล่ะ”
“ผู้ชายค่ะพี่ทาย” สงสัยพี่ทายมีตาทิพย์ พี่สามเห่อสุดๆ เห่อมาก เห่อกว่าแม่ของลูกอีก
“อืม สงสัยพี่คงต้องไปหามันหน่อยแล้ว ว่าแต่จันทร์จะเอายังไงต่อ จะย้ายแผนกชั่วคราวรึเปล่า แล้ว บ.ก. บอกว่าไงอีกบ้าง ไม่มีคนอื่นที่สามารถมาแทนได้เลยเหรอ นอกจากจันทร์” ไม่..ไม่ค่ะ ไม่มีเลย เมื่อคืนหลังจากที่เธอวางสายจาก บ.ก.สุดที่รัก(ที่บังอาจทำให้ชีวิตอันน้อยๆของเธอไม่สงบ)แล้ว เธอก็โทรศัพท์ไปหาบรรดามนุษย์เพศชายที่คิดว่าว่างให้มาทำงานแทนพี่สามหน่อยได้รึเปล่า ...คำตอบปฏิเสธมีหลากหลายรูปแบบจนเธอปวดหัว...เลยต้องมานั่งกลุ้มอยู่นี่ละ
“ไม่มีเลยพี่ทาย จันทร์ก็กลุ้มๆอยู่เนี่ยแหละ”
“แต่พี่ว่ามันเสี่ยงไปหน่อยรึเปล่าจันทร์ พี่ไปพูดกับ บ.ก.ให้เอารึเปล่า พี่ทำงานนี้แทนก็ได้” ใช่..เสี่ยง เสี่ยงมาก แต่เธอก็ไม่อยากให้เพทายต้องมาเดือดร้อนด้วย อีกอย่างงานของเขาที่เร่งด่วนก็มีไม่ใช่น้อยๆเลย
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ทาย งานของพี่ทายก็น้อยๆเสียเมื่อไหร่ไม่ต้องมาทำใจบุญเลยน่ะ อีกอย่างน่ะพี่ทายถึงจะเสี่ยงยังไงแต่คำพิพากษาของ บ.ก.(สุดแสนจะน่าเบื่อ)ก็ออกมาแล้วนี่ค่ะ”
“ไม่เป็นไรแน่น่ะจันทร์
“ค่ะ” อยากให้ช่วยใจจะขาด แต่งานพี่ทายก็เยอะนี่น่ะ
“งั้นก็คงต้องทำตามคำพิพากษาของ บ.ก.งั้นสิ”
“ก็คงต้องเป็นแบบนั้นแหละพี่ทาย”
“แล้วใครเป็นคู่หูล่ะ บ.ก.เล่นงี้พี่ไม่ต้องฉายเดี่ยวเหรอเนี่ย” โดยปกติแล้วตอนที่ออกนอกสถานที่ไปสอดแนม(?) จะมีพี่ทายเป็นคู่หูคู่ฮาออกรบ(?) เราจะเข้าขากันได้ยอดเยี่ยม หึๆ ไม่เคยมีใครจับได้ ทุกคนต่างอยากรู้ว่านักข่าวผู้นั้นคือใคร แต่พวกเราคือปมยิ่งแก้มากเท่าไหร่จะยิ่งทำให้อนาคตอันสว่างไสวดับวูบทันที...แต่ตอนนี้พี่ทายคงกายคู่หูคู่ฮาได้ยาก หรือไม่ก็จำเป็นต้องฉายเดี่ยว
“ไม่ทราบสิค่ะพี่ทาย อีกอย่างน่ะคู่หูคู่ฮาของจันทร์เป็นใครไม่รู้แต่จันทร์คิดว่าคงจะเป็นคนเก่ามั้งค่ะ คนที่ทำงานกับพี่สามน่ะ จันทร์เคยเห็นหน้าแต่จันทร์ไม่เคยคุยกับเขาหรอก ถ้าเป็นคนนั้นจันทร์ว่าดูๆไปแล้วก็น่าจะเอาการเอางานพอๆกับพี่สาม แล้วอีกอย่างน่ะพี่ทายจันทร์ก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่างานนี้จะไปรอดรึเปล่า มันดูแล้วร่อแร่ๆไงไม่รู้ ถ้าไม่ไหวจริงๆคงต้องลองบอก บ.ก. อีกทีเผื่อแกจะเปลี่ยนใจ เห็นอกเห็นใจลูกแมวตัวเล็กๆตาดำๆบ้าง” เปราะบางและปริแตกง่าย
“อื้อ ตัวเล็กๆตาดำๆ แต่ดูแล้วพี่ว่าเขี้ยวเล็บมันเยอะออกน่ะพี่ว่า” ว่าไงน่ะ
“ ...โอเคๆ ตัวเล็กๆตาดำๆ ไม่ต้องทำตาขวางขนาดนั้นหรอกน่า... เอาเถอะ แต่ระวังตัวด้วยล่ะจันทร์” เชอะ...เห็นว่าเป็นพี่ทายหรอกน่ะ
“ค่ะพี่ทาย”
“แล้วก็ทำข่าวแบบนี้อย่าใจลอยแบบเมื่อตะกี้บ่อยนักล่ะ อ้อ จันทร์ถ้าใจลอยบ่อยๆแล้วมีคนสอยไปได้บอกพี่ด้วยน่ะ พี่จะแสดงความยินดีด้วยหน่อย” เฮ้อ พี่ทายน่ะพี่ทาย เลิกทำหน้าเศร้าๆเสียทีเถอะ
“พี่ทายค่ะ จันทร์...”
“โอเคๆ พี่ขอโทษล่ะกัน” คนที่ขอโทษควรจะเป็นจันทร์ต่างหาก...พี่ทาย
“คือว่าจันทร์..”
“อ่ะแฮ่มๆ ทำอะไรกันอยู่เหรอคร้าบ ทั้งสองคน” ไอ้ตัวปากมากมาแล้ว แต่มาก็ดีจะได้คลายบรรยากาศแบบนี้ ไม่ชอบเอาซะเลย
“โอ๊ะ...พี่ทายหน้าตาอมทุกเชียวพี่ หรือว่านี่พี่โดนยัยนี่หักอกอีกแล้วเหรอเนี่ยพี่ทาย” นี่มันจะเงียบปากสักหน่อยไม่ได้รึไงกันน่ะ
“...”
“เอ่อ คุณตุลค่ะ งานการไม่มีเหรอค่ะ” ไอ้บ้านี่พูดอะไรไม่ดูบ้าง
“โอ้ ว้าวนี่เธอพูดภาษาดอกไม้กับฉันเป็นด้วยเหรอ โอ้โห หิมะตกเสียล่ะมั้งวันนี้” ‘ตุล’ หรือ ‘ตติยะ’ เป็น หน่อยสอดแนมข่าวกีฬา ปากนกกระสาประจำแผนก(ปากมอมด้วย)...ความจริงแล้วพ่อปากนกกระสาเคยทำงานแผนกเดียวกับเธอก็คือคุ้ยเขี่ยหาข่าวคาวๆของดาราคนดังทั้งหลาย และพ่อปากนกกระสาเขียนข่าวถึงพริกถึงขิงเสมอๆ แต่เหมือนมันจะมากเกินกว่าที่ บ.ก.จะรับไหว หนักๆเขาพ่อปากนกกระสาจึงโดนย้ายแผนกไป และนำพาเพทายเข้ามาแทน
“ไม่ดีเหรอค่ะ จะได้ไม่ต้องไปแสวงหาหิมะที่ต่างประเทศให้เมื่อยตุ้ม”
“น้านน กลับมาแล้วต้องแบบนี้แหละเพื่อนของกระผม เออนี่จันทร์แล้วข่าวแกที่ บ.ก.สั่งให้ไปทำงานข่าวค้าอาวุธเถื่อนนั่น จริงเหรอ?” ข่าวไปถึงหูแกไวดีนี่
“ที่แกมาเพราะจะเจาะข่าวของฉันใช่มั้ย”
“ก็ใช่ แล้วจริงมั้ยล่ะ”
“ก็จริง”
“แล้ว? บ.ก.แกไม่คิดหาคนอื่นหรือไง ให้ผู้หญิงแบบแกเนี่ยน่ะไปทำข่าวแบบนั้น เหอะ เหมาะกันตายล่ะ... อ่ะแอ่ม นักข่าวหญิง ชื่อย่อ จ. ของสำนักพิมพ์ ด. โดนนักค้าอาวุธเถื่อนจับมัดคาโกดัง ง. แต่ตำรวจนาม ส. ไหวตัวทันจากนั้นตำรวจนาม ส. ได้พูดผ่าน ว. ไปถึงกรมตำรวจ ฉ. และได้ไปถึงทันถ่วงที จึงไม่มีใครได้รับบาดเจ็บและเสียชีวิต” ตุลพยายามบีบเสียงเล็กเสียงน้อยให้เหมือนผู้ประกาศข่าว
“ผั้วะ”
“เฮ้..มันเจ็บน่ะยัยบ้านี่” ก็เจ็บน่ะสิ ไม่งั้นบรรดากองแฟ้มเปล่าบนโต๊ะไม่ลอยไปหาแกหรอกน่า
“ก็ปากแกมันมอมเองนี่ แล้วนี่แกคิดจะแช่ง จะช่วยหรือจะซ้ำเดิมกันแน่ห๊ะ” ปากแกนี่ความดีหามีไม่
“ก็ ทั้งสามอย่าง เพิ่มอีกอย่างได้รึเปล่า”
“แกเก็บแมวในปากบ้างก็ได้ ปากแกนี่ทำให้คนเลิกกันได้เลยน่ะนั่นเคยรู้ตัวบ้างรึเปล่า”
“อืม..ขอบคุณๆแกทำให้ฉันรู้จักตัวเองมากขึ้นอีกแล้วน่ะเนี่ยจันทร์”
“เอ่อ...พี่ว่าเดี๋ยวพี่ไปหา บ.ก.หน่อยดีกว่า”เพทายที่เหมือนถูกลืมไปแล้วนั้นได้เอ่ยประโยคแรกขึ้นมาทำให้ทั้งสองคนรู้สึกตัวขึ้นว่ายังมีมนุษย์เพศชายตัวเล็กๆอีกคนยืนอยู่ด้วย
“อ่อ ขอโทษครับพี่ทาย”
“ไม่เป็นไรคุยกันไปเถอะ พี่ไปน่ะตุล”
“ครับพี่”
“อ้อแล้วก็จันทร์”
“ค่ะ?”
“ระวังตัวด้วยน่ะ”
“ค่ะ” โถ่พี่ทายน่าสงสาร แต่พี่ทายค่ะจันทร์ไม่ได้จะไปชิงรักหักปราสาทกับใครน่ะค่ะ...และเมื่อพี่ทายเดินไปได้ประมาณยี่สิบก้าวพ่อปากมอมก็เปิดฉากทันที
“เฮ้ยนี่ไอ้จันทร์พี่ทายยังหงุงหงิงๆกับแกอยู่อีกเหรอวะ” หงุงหงิงๆ? อะไรของมันนะ
“หงุงหงิง?”
“ก็ยังจีบแกอยู่ไง”
“เปล่านี่”
“แต่เท่าที่ฉันดูมันเหมือนกับ...”
“พี่ชาย?”
“ใช่ แค่พี่ชาย”
“ขอให้พี่ทายคิดแบบแกเถอะ ฉันสงสารพี่ทายแกว่ะ นี่แกไม่คิดจะใจอ่อนกับพี่ทายบ้างเลย?”
“ไม่”
“ไม่รู้สึก..”
“ไม่”
“ไม่มี..”
“ไม่! นี่ไอ้ตุลเมื่อไหร่แกจะเลิกถามคำถามที่ซ้ำซากๆซะที แกมาโต๊ะฉันทุกครั้งแกก็ถามแต่คำถามเดิมๆ ถามแล้วแล้วถามอีก ถามแล้วแกก็ได้คำตอบเดิมๆ ไม่เบื่อบ้างรึไง”
“ก็...”
“หุบปากมอมๆของแก แล้วย้ายอวัยวะทุกส่วนไปที่โต๊ะของตัวเองได้แล้วได้แล้ว”
“แล้ว?ถ้า..”
“หยุด! ฉันจะไม่ตอบคำถาม V.to if ของแก แกถามคำถามที่มีแต่ถ้าๆๆ ถ้านั่น ถ้าโน่น ถ้านี่ ถ้าตลอด”
“อะไรว่ะที่คุยกับพี่ทายน่ะ พี่ทายค่ะ ขา”
“ไอ้ตุล!!”เสียงดังแปดหลอดของฉันทำให้พ่อปากมอมเก็บแมวในปากและรูดซิปปากทันควัน.. แต่ไอ้ตุลก็คือไอ้ตุล
“โอเค ฉันก็แค่เปรียบเปรย”
“แกกับพี่ทายมันคนละระดับกันย่ะ” ใช่...มันคนละระดับ
“เฮ้ย จันทร์ บ.ก.เดินมาทางนี้ว่ะ”
“ไหนๆ ” ฉันมองไปตามสายตาของพ่อปากมอม เผื่อมันอำ แต่ว่า โอ้ย..ให้ตาย บ.ก.เดินตรงแหน่วมาทางโต๊ะฉันเลย และดูเหมือนพ่อปากมอมจะเห็นรังสีอำมหิต
“ว้าว จันทร์ แกเห็นนั่นมั้ย บ.ก.ใหญ่ท่าจะฉุนว่ะ ฉันไปก่อนน่ะ โชคดีว่ะเพื่อน” อ้าวเฮ้ย ไอ้ตุล เดี๋ยวดิ หลาบฉากคนเดียวได้ไง
“เฮ้ยๆ ไอ้ตุล ไอ้ตุล” เร็วจริงไอ้เพื่อนบ้า แล้ว บ.ก.แกจะเดินติดสปีดไปไหนเนี่ย เดินไม่กี่ก้าวก็ถึงโต๊ะฉัน
“เอ่อ มีอะไรเหรอค่ะ บ.ก.”
“ตามฉันไปที่ห้องหน่อย”
“ค่ะ เดี๋ยวจันทร์ขอเก็บของหน่อยน่ะค่ะ”
“อย่านานนักล่ะ”
“ค่ะ บ.ก.” วี้ หว่อ วี้ หว่อ ต๊าย แหน่ ต๊าย แหน่ งานเข้าแล้วมั้ยล่ะจันทร์ทิวาเอ้ย โอ้ยปวดหัวชะมัดนี่มันนี่มันช่วงราหูอมจันทร์รึไงกันเนี่ย...
**********************************************************************
stitch เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 ก.ค. 2554, 09:37:24 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 ก.ค. 2554, 09:38:19 น.
จำนวนการเข้าชม : 1632
| บทที่ 2 (พูดแล้วอยากร้องไห้) >> |
นู๋เด 23 ก.ค. 2554, 18:38:04 น.
หนุกมาก มาต่อเร็วๆ นะค่ะ ^^
หนุกมาก มาต่อเร็วๆ นะค่ะ ^^
ปูสีน้ำเงิน 23 ก.ค. 2554, 22:09:05 น.
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ
koffee 24 ก.ค. 2554, 22:38:04 น.
เอ่อ ชื่อเรื่องซ้ำกับนิยายเล่มนึง ตีพิมพ์ไปนานแล้วค่ะ ลองหาดูนะคะ เป็นซีรี่ย์ สามพระเอกเป็นเพื่อนกัน พัทธวีร์ วิทวัส แล้วก็ธีร์(อะไรซักอย่างจำคนสุดท้ายไม่ได้) แต่นางเอกทั้งสามคนสามเรื่องมีชื่อความหมายว่าพระจันทร์ค่ะ
เอ่อ ชื่อเรื่องซ้ำกับนิยายเล่มนึง ตีพิมพ์ไปนานแล้วค่ะ ลองหาดูนะคะ เป็นซีรี่ย์ สามพระเอกเป็นเพื่อนกัน พัทธวีร์ วิทวัส แล้วก็ธีร์(อะไรซักอย่างจำคนสุดท้ายไม่ได้) แต่นางเอกทั้งสามคนสามเรื่องมีชื่อความหมายว่าพระจันทร์ค่ะ
stitch 30 ก.ค. 2554, 13:35:05 น.
อ่อ คุณkoffee ขอบคุณมากน่ะค่ะ แฮ่มๆๆ ต่อจากนี้ไปจะเปลี่ยนชื่อเรื่องน่ะค่ะ เป็น จันทร์ทิวา ราตรีกาลค่ะ ถ้าหากซ้ำอีกก็บอกได้น่ะค่ะ ^^ ฉีดยาแล้วไม่กัดค่ะไม่กัด 55+ คุยกันได้ๆ ขอบคุณค่ะ หวัดดีชาวโลกเรามาอย่างเป็นมิตร ฮ๋าๆๆ
อ่อ คุณkoffee ขอบคุณมากน่ะค่ะ แฮ่มๆๆ ต่อจากนี้ไปจะเปลี่ยนชื่อเรื่องน่ะค่ะ เป็น จันทร์ทิวา ราตรีกาลค่ะ ถ้าหากซ้ำอีกก็บอกได้น่ะค่ะ ^^ ฉีดยาแล้วไม่กัดค่ะไม่กัด 55+ คุยกันได้ๆ ขอบคุณค่ะ หวัดดีชาวโลกเรามาอย่างเป็นมิตร ฮ๋าๆๆ