ม่านลวงใจ : เปิดจองวันนี้-30 พฤศจิกายน 2558
เปิดจองพร้อมโอน
ม่านลวงใจ โดย มายา
ราคา 109 บาท + ของที่ระลึก (เฉพาะคนที่โอนเงินภายในวันที่ 15 ตุลาคม 2558 เท่านั้น)
ค่าส่งแบบลงทะเบียน 30 บาท
รวม 139 บาท
หนังสือขนาด A5 (ขนาดหนังสือทั่วไป) เนื้อในกระดาษถนอมสายตา จำนวน 112 หน้า
เปิดจองวันนี้ - 30 พฤศจิกายน 2558 (สั่งพิมพ์ตามยอดจอง เผื่อไม่เกิน 10 เล่ม)
จัดส่งประมาณวันที่ 20 ธันวาคม 2558
สนใจติดต่อได้ที่่ แฟนเพจ : มายา
หรือที่ E-mail : kesmani1@hotmail.com
นิยายเรื่องนี้เรท 25+ นะคะ แต่ตอนอัพลงเวบจะตัดฉาก NC ออกทั้งหมดเพื่อไม่ให้ขัดกับกฏของเวบ (เขาไม่อยากกินแบน อิอิอิ)
***ลงให้อ่าน 70% นะคะ***
เมื่อเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อระหว่าง เกณิกา กับ ปรินทร์ ที่ชายหนุ่มกำลังจะแต่งงานกับแฟนสาว แต่ก็ดันมาเกิดเรื่องดันไปเกินเลยกับเพื่อนสนิทอย่าง เกณิกา แต่ก่อนจะเกิดปัญหา เกณิกาก็ชิงแก้ปัญหาด้วยการหนีไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ แต่เมื่อเธอกลับมา ก็มาพร้อมกับลูกสาวตัวน้อย แต่เธอไม่ยอมรับว่า ปรินทร์ คือพ่อของลูก แต่มีหรือปรินทร์จะยอม จากนั้นการเปิดปากคนปากแข็งที่สุดแสนจะเร่าร้อนก็เกิดขึ้น...
“ถ้านั่งคุยไม่รู้เรื่องสงสัยจะต้องนอนคุย” ไม่พูดเปล่าปรินทร์ยังโถมตัวเข้าหาเกณิกาจนล้มลงไปบนที่นอน
“ไอ้บ้า! แกจะทำอะไรน่ะ” เกณิการ้องถามเสียงสั่น
“น้องปรายเป็นลูกใคร” ปรินทร์ไม่ตอบแต่กลับถามคนที่นอนหน้าตื่นอยู่ใต้ร่าง
“ลูกฉันคนเดียว” เกณิกาตอบเน้นๆ ชัดๆ อย่างไม่คิดจะยอมพ่อของลูก นั่นทำให้ปรินทร์กระตุกยิ้ม
“สงสัยจะลืมว่าของแบบนี้มันทำคนเดียวไม่ได้” เกณิกาไม่ตอบโต้ได้แต่นอนเม้มปากหันหน้าหนีไม่ยอมสบตาคนที่อยู่เหนือร่าง
“เอะ หรืออาจจะลืม งั้นเรามาย้อนความจำกันหน่อยดีกว่าจะได้รู้ว่าใครคือพ่อน้องปรายตัวจริง”
“แกจะทำอะไร” คราวนี้เกณิกาดิ้นขัดขืนสุดแรง “ทำลูกไงทำน้องให้น้องปรายสักคน”
“ไม่นะ...” เกณิกาตะโกนออกมาได้แค่นั้นก็ถูกปิดปากด้วยปาก นั่นทำให้หญิงสาวถึงกับเบิกตากว้างนอนนิ่งตัวแข็งอย่างคาดไม่ถึง เปิดปากให้ชายหนุ่มสอดปลายลิ้นลุกล้ำได้อย่างง่ายดาย จะขัดขืนก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อเธอโดนปลุกเร้าจนในเวลาต่อมาอ่อนระทวย มือที่เคยผลักไสเลื่อนขึ้นไปโอบรอบต้นคอแข็งแรงพร้อมจูบตอบอย่างโหยหา
ม่านลวงใจ โดย มายา
ราคา 109 บาท + ของที่ระลึก (เฉพาะคนที่โอนเงินภายในวันที่ 15 ตุลาคม 2558 เท่านั้น)
ค่าส่งแบบลงทะเบียน 30 บาท
รวม 139 บาท
หนังสือขนาด A5 (ขนาดหนังสือทั่วไป) เนื้อในกระดาษถนอมสายตา จำนวน 112 หน้า
เปิดจองวันนี้ - 30 พฤศจิกายน 2558 (สั่งพิมพ์ตามยอดจอง เผื่อไม่เกิน 10 เล่ม)
จัดส่งประมาณวันที่ 20 ธันวาคม 2558
สนใจติดต่อได้ที่่ แฟนเพจ : มายา
หรือที่ E-mail : kesmani1@hotmail.com
นิยายเรื่องนี้เรท 25+ นะคะ แต่ตอนอัพลงเวบจะตัดฉาก NC ออกทั้งหมดเพื่อไม่ให้ขัดกับกฏของเวบ (เขาไม่อยากกินแบน อิอิอิ)
***ลงให้อ่าน 70% นะคะ***
เมื่อเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อระหว่าง เกณิกา กับ ปรินทร์ ที่ชายหนุ่มกำลังจะแต่งงานกับแฟนสาว แต่ก็ดันมาเกิดเรื่องดันไปเกินเลยกับเพื่อนสนิทอย่าง เกณิกา แต่ก่อนจะเกิดปัญหา เกณิกาก็ชิงแก้ปัญหาด้วยการหนีไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ แต่เมื่อเธอกลับมา ก็มาพร้อมกับลูกสาวตัวน้อย แต่เธอไม่ยอมรับว่า ปรินทร์ คือพ่อของลูก แต่มีหรือปรินทร์จะยอม จากนั้นการเปิดปากคนปากแข็งที่สุดแสนจะเร่าร้อนก็เกิดขึ้น...
“ถ้านั่งคุยไม่รู้เรื่องสงสัยจะต้องนอนคุย” ไม่พูดเปล่าปรินทร์ยังโถมตัวเข้าหาเกณิกาจนล้มลงไปบนที่นอน
“ไอ้บ้า! แกจะทำอะไรน่ะ” เกณิการ้องถามเสียงสั่น
“น้องปรายเป็นลูกใคร” ปรินทร์ไม่ตอบแต่กลับถามคนที่นอนหน้าตื่นอยู่ใต้ร่าง
“ลูกฉันคนเดียว” เกณิกาตอบเน้นๆ ชัดๆ อย่างไม่คิดจะยอมพ่อของลูก นั่นทำให้ปรินทร์กระตุกยิ้ม
“สงสัยจะลืมว่าของแบบนี้มันทำคนเดียวไม่ได้” เกณิกาไม่ตอบโต้ได้แต่นอนเม้มปากหันหน้าหนีไม่ยอมสบตาคนที่อยู่เหนือร่าง
“เอะ หรืออาจจะลืม งั้นเรามาย้อนความจำกันหน่อยดีกว่าจะได้รู้ว่าใครคือพ่อน้องปรายตัวจริง”
“แกจะทำอะไร” คราวนี้เกณิกาดิ้นขัดขืนสุดแรง “ทำลูกไงทำน้องให้น้องปรายสักคน”
“ไม่นะ...” เกณิกาตะโกนออกมาได้แค่นั้นก็ถูกปิดปากด้วยปาก นั่นทำให้หญิงสาวถึงกับเบิกตากว้างนอนนิ่งตัวแข็งอย่างคาดไม่ถึง เปิดปากให้ชายหนุ่มสอดปลายลิ้นลุกล้ำได้อย่างง่ายดาย จะขัดขืนก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อเธอโดนปลุกเร้าจนในเวลาต่อมาอ่อนระทวย มือที่เคยผลักไสเลื่อนขึ้นไปโอบรอบต้นคอแข็งแรงพร้อมจูบตอบอย่างโหยหา
Tags: เกศมณี,รดามณี,ไหมขวัญ,มายา,โรมานซ์,เพื่อนสนิท
ตอน: ตอนที่ 5 >>> 30%
ตอนที่ 5
นอกจากจะพาลูกสาวที่เพิ่งมาเมืองไทยครั้งแรกมาเปิดหูเปิดตาแล้ว เกณิกายังต้องซื้อของใช้ที่จำเป็นด้วย รวมไปถึงเสื้อผ้าที่ตอนนี้เธอมีแต่เสื้อผ้าเมืองหนาว ส่วนเสื้อผ้าเก่าๆ ในตู้นั้นก็ใส่ได้บ้างไม่ได้บ้าง บางชุดก็ดูจะตกเทรนไปแล้วด้วย
“เสื้อตัวนี้เหมาะกับพี่ดีนะคะ” เกณิกาหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวดูใส่สบายออกจากราวแล้วหมุนจะเอาเสื้อในมือมาทาบให้ธีรพัฒน์ ทว่าคนที่เธอหันกลับมาเจอกลับไม่ใช่ญาติผู้พี่แต่กลับเป็นคนที่เธอทั้งอยากเจอและไม่อยากเจอ
“เกม...”
“ปริ๊นซ์...”
ต่างคนต่างอึ้งไปชั่วขณะ แล้วก็เป็นปรินทร์ที่ถามขึ้นมาก่อน “กลับมาจากเมกาเมื่อไหร่”
“มาได้สามสี่วันแล้วละ” เกณิกาตอบพลางหลบสายตาอีกฝ่าย ด้วยการนำเสื้อกลับไปแขวนไว้ที่เดิม
“เกม”
“ฮื้อ” เกณิกาขานรับพร้อมกับเงยหน้าขึ้น เธอถึงกับหน้าร้อนวูบใจเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อสบเข้ากับสายตาอ่อนโยน และมองเธอด้วยความคิดถึง และในเวลาต่อมาชายหนุ่มก็ดึงร่างของเธอเขาไปกอดเอาไว้แน่น
“สี่ปีที่ผ่านมาฉันคิดถึงแกมากขนาดไหนรู้ไหม จะไปเรียนต่อก็ไม่บอกกันสักคำ ทั้งคิดถึงทั้งอยากคุยด้วย แต่แกใจร้ายมาก ไม่ติดต่อมาไม่พอโทรไปยังไม่ยอมพูดด้วยอีกต่างหาก” ปรินทร์ต่อว่าอย่างน้อยใจ ยิ่งฟังเกณิกาอดไม่ได้ที่จะน้ำตาซึมรีบยกมือขึ้นมาเช็ดแล้วดันตัวเองออกจากอ้อมแขนที่เธอแสนจะโหยหา
“ฉันไม่อยากให้แกมีปัญหา แต่ช่างเถอะเรื่องมันผ่านไปแล้ว นี่แกมากับใครกับผึ้งใช่ไหม แต่งงานหลายปีแล้วนี่มีตัวเล็กหรือยังละ” ในตอนท้ายพูดจบเธอก็ต้องกลืนก้อนแข็งๆ ที่วิ่งขึ้นมาจุกคอ น้ำตาก็พานจะไหลเมื่อคิดถึงลูกสาวของตัวเอง
“ยัง คือเรา...”
“แม่คะ” ยังไม่ทันทีปรินทร์จะทันได้พูดอะไรมากไปกว่านี้ หนูน้อยหน้าน่ารักน่าเอ็นดูคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาเกาะขา
“ว่าไงลูก” เธอถามพลางก้มตัวลงอุ้มลูกสาว และหนูน้อยก็หยิบของในถุงขึ้นโชว์ มันคือชุดว่ายน้ำชุดใหม่
“ลูก...แกมีลูกแล้วเหรอ แต่งงานตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมฉันไม่รู้เรื่อง” ปรินทร์ครางออกมาอย่างตกใจ หัวใจที่เคยพองโตห่อเหี่ยวลอยละลิ่วปลิวหายราวกับลูกโป่งโดนเจาะ
“น่าตีจริงๆ แอบวิ่งซนมาหาเกมที่นี่เอง จ่ายเงินแล้วหันมาไม่เจอยัยตัวดีพี่ละใจหายวูบ มาให้ทำโทษซะดี” เกณิกาปล่อยลูกสาวให้กับญาติผู้พี่ที่วิ่งหน้าตื่นตามหลังหลานมาให้ไปจัดการสำเร็จโทษกันแล้วหันมามองปรินทร์แล้วกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ อย่างไม่รู้จะตอบอีกฝ่ายยังไง
“ใช่ลูกเรา”
“แล้วพ่อเด็กละ” ถามอย่างอยากรู้
“เอ่อ...คือ...” เกณิกาอ้ำๆ อึ้งๆ
“ผมเองครับพ่อของน้องปราย” ธีรพัฒน์ที่เห็นเกณิกามีสีหน้าลำบากใจรีบออกหน้าเดินมายืนข้างๆ ญาติผู้น้อง แล้วเอ่ยแนะนำตัวเอง “ผมธี ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“ผมปริ๊นซ์ เป็นเพื่อนกับเกมยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ” ปรินทร์ยื่นมือไปสัมผัสมือใหญ่ของอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกไม่ถูกชะตานัก เมื่อแอบเห็นอมยิ้มและปรายตามองเขาเหมือนเป็นผู้ชนะ
“ไม่คิดว่าแกจะแต่งงานจนมีลูกแล้ว” ปรินทร์บอกเสียงขืนทั้งที่หน้าตานั้นแย้มยิ้ม แต่ก็เป็นยิ้มที่ฝืนเต็มทน
“แกกับผึ้งก็รีบมีลูกไวๆ ละ” ว่าพลางจับมือลูกสาวที่ธีรพัฒน์ปล่อยให้เดินเอง และมายืนเกาะขาเอียงหน้ามองแขกแปลกหน้าอย่างสนใจ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องนี้อยู่ในช่วงเปิดจองนะคะ
เปิดจองตั้งแต่วันนี้-30พฤศจิกายน 2558
ราคา 109 บาท ค่าจัดส่งแบบลงทะเบียน 30 บาท = 139 บาท
(โอนเงินภานในวันที่ 15 ตุลาคม 2558 รับของที่ระลึกฟรี)
จัดส่งหนังสือเดือนธันวาคม
สนใจสั่งจองได้ที่แฟนเพจมายา หรือที่ kesmani1@hotmail.com
E-book : https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMTgyNTMyIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMjMyMTEiO30
นอกจากจะพาลูกสาวที่เพิ่งมาเมืองไทยครั้งแรกมาเปิดหูเปิดตาแล้ว เกณิกายังต้องซื้อของใช้ที่จำเป็นด้วย รวมไปถึงเสื้อผ้าที่ตอนนี้เธอมีแต่เสื้อผ้าเมืองหนาว ส่วนเสื้อผ้าเก่าๆ ในตู้นั้นก็ใส่ได้บ้างไม่ได้บ้าง บางชุดก็ดูจะตกเทรนไปแล้วด้วย
“เสื้อตัวนี้เหมาะกับพี่ดีนะคะ” เกณิกาหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวดูใส่สบายออกจากราวแล้วหมุนจะเอาเสื้อในมือมาทาบให้ธีรพัฒน์ ทว่าคนที่เธอหันกลับมาเจอกลับไม่ใช่ญาติผู้พี่แต่กลับเป็นคนที่เธอทั้งอยากเจอและไม่อยากเจอ
“เกม...”
“ปริ๊นซ์...”
ต่างคนต่างอึ้งไปชั่วขณะ แล้วก็เป็นปรินทร์ที่ถามขึ้นมาก่อน “กลับมาจากเมกาเมื่อไหร่”
“มาได้สามสี่วันแล้วละ” เกณิกาตอบพลางหลบสายตาอีกฝ่าย ด้วยการนำเสื้อกลับไปแขวนไว้ที่เดิม
“เกม”
“ฮื้อ” เกณิกาขานรับพร้อมกับเงยหน้าขึ้น เธอถึงกับหน้าร้อนวูบใจเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อสบเข้ากับสายตาอ่อนโยน และมองเธอด้วยความคิดถึง และในเวลาต่อมาชายหนุ่มก็ดึงร่างของเธอเขาไปกอดเอาไว้แน่น
“สี่ปีที่ผ่านมาฉันคิดถึงแกมากขนาดไหนรู้ไหม จะไปเรียนต่อก็ไม่บอกกันสักคำ ทั้งคิดถึงทั้งอยากคุยด้วย แต่แกใจร้ายมาก ไม่ติดต่อมาไม่พอโทรไปยังไม่ยอมพูดด้วยอีกต่างหาก” ปรินทร์ต่อว่าอย่างน้อยใจ ยิ่งฟังเกณิกาอดไม่ได้ที่จะน้ำตาซึมรีบยกมือขึ้นมาเช็ดแล้วดันตัวเองออกจากอ้อมแขนที่เธอแสนจะโหยหา
“ฉันไม่อยากให้แกมีปัญหา แต่ช่างเถอะเรื่องมันผ่านไปแล้ว นี่แกมากับใครกับผึ้งใช่ไหม แต่งงานหลายปีแล้วนี่มีตัวเล็กหรือยังละ” ในตอนท้ายพูดจบเธอก็ต้องกลืนก้อนแข็งๆ ที่วิ่งขึ้นมาจุกคอ น้ำตาก็พานจะไหลเมื่อคิดถึงลูกสาวของตัวเอง
“ยัง คือเรา...”
“แม่คะ” ยังไม่ทันทีปรินทร์จะทันได้พูดอะไรมากไปกว่านี้ หนูน้อยหน้าน่ารักน่าเอ็นดูคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาเกาะขา
“ว่าไงลูก” เธอถามพลางก้มตัวลงอุ้มลูกสาว และหนูน้อยก็หยิบของในถุงขึ้นโชว์ มันคือชุดว่ายน้ำชุดใหม่
“ลูก...แกมีลูกแล้วเหรอ แต่งงานตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมฉันไม่รู้เรื่อง” ปรินทร์ครางออกมาอย่างตกใจ หัวใจที่เคยพองโตห่อเหี่ยวลอยละลิ่วปลิวหายราวกับลูกโป่งโดนเจาะ
“น่าตีจริงๆ แอบวิ่งซนมาหาเกมที่นี่เอง จ่ายเงินแล้วหันมาไม่เจอยัยตัวดีพี่ละใจหายวูบ มาให้ทำโทษซะดี” เกณิกาปล่อยลูกสาวให้กับญาติผู้พี่ที่วิ่งหน้าตื่นตามหลังหลานมาให้ไปจัดการสำเร็จโทษกันแล้วหันมามองปรินทร์แล้วกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ อย่างไม่รู้จะตอบอีกฝ่ายยังไง
“ใช่ลูกเรา”
“แล้วพ่อเด็กละ” ถามอย่างอยากรู้
“เอ่อ...คือ...” เกณิกาอ้ำๆ อึ้งๆ
“ผมเองครับพ่อของน้องปราย” ธีรพัฒน์ที่เห็นเกณิกามีสีหน้าลำบากใจรีบออกหน้าเดินมายืนข้างๆ ญาติผู้น้อง แล้วเอ่ยแนะนำตัวเอง “ผมธี ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“ผมปริ๊นซ์ เป็นเพื่อนกับเกมยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ” ปรินทร์ยื่นมือไปสัมผัสมือใหญ่ของอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกไม่ถูกชะตานัก เมื่อแอบเห็นอมยิ้มและปรายตามองเขาเหมือนเป็นผู้ชนะ
“ไม่คิดว่าแกจะแต่งงานจนมีลูกแล้ว” ปรินทร์บอกเสียงขืนทั้งที่หน้าตานั้นแย้มยิ้ม แต่ก็เป็นยิ้มที่ฝืนเต็มทน
“แกกับผึ้งก็รีบมีลูกไวๆ ละ” ว่าพลางจับมือลูกสาวที่ธีรพัฒน์ปล่อยให้เดินเอง และมายืนเกาะขาเอียงหน้ามองแขกแปลกหน้าอย่างสนใจ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องนี้อยู่ในช่วงเปิดจองนะคะ
เปิดจองตั้งแต่วันนี้-30พฤศจิกายน 2558
ราคา 109 บาท ค่าจัดส่งแบบลงทะเบียน 30 บาท = 139 บาท
(โอนเงินภานในวันที่ 15 ตุลาคม 2558 รับของที่ระลึกฟรี)
จัดส่งหนังสือเดือนธันวาคม
สนใจสั่งจองได้ที่แฟนเพจมายา หรือที่ kesmani1@hotmail.com
E-book : https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMTgyNTMyIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMjMyMTEiO30
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ต.ค. 2558, 13:10:36 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ต.ค. 2558, 13:10:36 น.
จำนวนการเข้าชม : 912
| << ตอนที่ 4 >>> 100% | ตอนที่ 5 >>> 70% >> |