ม่านลวงใจ : เปิดจองวันนี้-30 พฤศจิกายน 2558
เปิดจองพร้อมโอน
ม่านลวงใจ โดย มายา
ราคา 109 บาท + ของที่ระลึก (เฉพาะคนที่โอนเงินภายในวันที่ 15 ตุลาคม 2558 เท่านั้น)
ค่าส่งแบบลงทะเบียน 30 บาท
รวม 139 บาท
หนังสือขนาด A5 (ขนาดหนังสือทั่วไป) เนื้อในกระดาษถนอมสายตา จำนวน 112 หน้า
เปิดจองวันนี้ - 30 พฤศจิกายน 2558 (สั่งพิมพ์ตามยอดจอง เผื่อไม่เกิน 10 เล่ม)
จัดส่งประมาณวันที่ 20 ธันวาคม 2558
สนใจติดต่อได้ที่่ แฟนเพจ : มายา
หรือที่ E-mail : kesmani1@hotmail.com
นิยายเรื่องนี้เรท 25+ นะคะ แต่ตอนอัพลงเวบจะตัดฉาก NC ออกทั้งหมดเพื่อไม่ให้ขัดกับกฏของเวบ (เขาไม่อยากกินแบน อิอิอิ)
***ลงให้อ่าน 70% นะคะ***
เมื่อเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อระหว่าง เกณิกา กับ ปรินทร์ ที่ชายหนุ่มกำลังจะแต่งงานกับแฟนสาว แต่ก็ดันมาเกิดเรื่องดันไปเกินเลยกับเพื่อนสนิทอย่าง เกณิกา แต่ก่อนจะเกิดปัญหา เกณิกาก็ชิงแก้ปัญหาด้วยการหนีไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ แต่เมื่อเธอกลับมา ก็มาพร้อมกับลูกสาวตัวน้อย แต่เธอไม่ยอมรับว่า ปรินทร์ คือพ่อของลูก แต่มีหรือปรินทร์จะยอม จากนั้นการเปิดปากคนปากแข็งที่สุดแสนจะเร่าร้อนก็เกิดขึ้น...
“ถ้านั่งคุยไม่รู้เรื่องสงสัยจะต้องนอนคุย” ไม่พูดเปล่าปรินทร์ยังโถมตัวเข้าหาเกณิกาจนล้มลงไปบนที่นอน
“ไอ้บ้า! แกจะทำอะไรน่ะ” เกณิการ้องถามเสียงสั่น
“น้องปรายเป็นลูกใคร” ปรินทร์ไม่ตอบแต่กลับถามคนที่นอนหน้าตื่นอยู่ใต้ร่าง
“ลูกฉันคนเดียว” เกณิกาตอบเน้นๆ ชัดๆ อย่างไม่คิดจะยอมพ่อของลูก นั่นทำให้ปรินทร์กระตุกยิ้ม
“สงสัยจะลืมว่าของแบบนี้มันทำคนเดียวไม่ได้” เกณิกาไม่ตอบโต้ได้แต่นอนเม้มปากหันหน้าหนีไม่ยอมสบตาคนที่อยู่เหนือร่าง
“เอะ หรืออาจจะลืม งั้นเรามาย้อนความจำกันหน่อยดีกว่าจะได้รู้ว่าใครคือพ่อน้องปรายตัวจริง”
“แกจะทำอะไร” คราวนี้เกณิกาดิ้นขัดขืนสุดแรง “ทำลูกไงทำน้องให้น้องปรายสักคน”
“ไม่นะ...” เกณิกาตะโกนออกมาได้แค่นั้นก็ถูกปิดปากด้วยปาก นั่นทำให้หญิงสาวถึงกับเบิกตากว้างนอนนิ่งตัวแข็งอย่างคาดไม่ถึง เปิดปากให้ชายหนุ่มสอดปลายลิ้นลุกล้ำได้อย่างง่ายดาย จะขัดขืนก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อเธอโดนปลุกเร้าจนในเวลาต่อมาอ่อนระทวย มือที่เคยผลักไสเลื่อนขึ้นไปโอบรอบต้นคอแข็งแรงพร้อมจูบตอบอย่างโหยหา
ม่านลวงใจ โดย มายา
ราคา 109 บาท + ของที่ระลึก (เฉพาะคนที่โอนเงินภายในวันที่ 15 ตุลาคม 2558 เท่านั้น)
ค่าส่งแบบลงทะเบียน 30 บาท
รวม 139 บาท
หนังสือขนาด A5 (ขนาดหนังสือทั่วไป) เนื้อในกระดาษถนอมสายตา จำนวน 112 หน้า
เปิดจองวันนี้ - 30 พฤศจิกายน 2558 (สั่งพิมพ์ตามยอดจอง เผื่อไม่เกิน 10 เล่ม)
จัดส่งประมาณวันที่ 20 ธันวาคม 2558
สนใจติดต่อได้ที่่ แฟนเพจ : มายา
หรือที่ E-mail : kesmani1@hotmail.com
นิยายเรื่องนี้เรท 25+ นะคะ แต่ตอนอัพลงเวบจะตัดฉาก NC ออกทั้งหมดเพื่อไม่ให้ขัดกับกฏของเวบ (เขาไม่อยากกินแบน อิอิอิ)
***ลงให้อ่าน 70% นะคะ***
เมื่อเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อระหว่าง เกณิกา กับ ปรินทร์ ที่ชายหนุ่มกำลังจะแต่งงานกับแฟนสาว แต่ก็ดันมาเกิดเรื่องดันไปเกินเลยกับเพื่อนสนิทอย่าง เกณิกา แต่ก่อนจะเกิดปัญหา เกณิกาก็ชิงแก้ปัญหาด้วยการหนีไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ แต่เมื่อเธอกลับมา ก็มาพร้อมกับลูกสาวตัวน้อย แต่เธอไม่ยอมรับว่า ปรินทร์ คือพ่อของลูก แต่มีหรือปรินทร์จะยอม จากนั้นการเปิดปากคนปากแข็งที่สุดแสนจะเร่าร้อนก็เกิดขึ้น...
“ถ้านั่งคุยไม่รู้เรื่องสงสัยจะต้องนอนคุย” ไม่พูดเปล่าปรินทร์ยังโถมตัวเข้าหาเกณิกาจนล้มลงไปบนที่นอน
“ไอ้บ้า! แกจะทำอะไรน่ะ” เกณิการ้องถามเสียงสั่น
“น้องปรายเป็นลูกใคร” ปรินทร์ไม่ตอบแต่กลับถามคนที่นอนหน้าตื่นอยู่ใต้ร่าง
“ลูกฉันคนเดียว” เกณิกาตอบเน้นๆ ชัดๆ อย่างไม่คิดจะยอมพ่อของลูก นั่นทำให้ปรินทร์กระตุกยิ้ม
“สงสัยจะลืมว่าของแบบนี้มันทำคนเดียวไม่ได้” เกณิกาไม่ตอบโต้ได้แต่นอนเม้มปากหันหน้าหนีไม่ยอมสบตาคนที่อยู่เหนือร่าง
“เอะ หรืออาจจะลืม งั้นเรามาย้อนความจำกันหน่อยดีกว่าจะได้รู้ว่าใครคือพ่อน้องปรายตัวจริง”
“แกจะทำอะไร” คราวนี้เกณิกาดิ้นขัดขืนสุดแรง “ทำลูกไงทำน้องให้น้องปรายสักคน”
“ไม่นะ...” เกณิกาตะโกนออกมาได้แค่นั้นก็ถูกปิดปากด้วยปาก นั่นทำให้หญิงสาวถึงกับเบิกตากว้างนอนนิ่งตัวแข็งอย่างคาดไม่ถึง เปิดปากให้ชายหนุ่มสอดปลายลิ้นลุกล้ำได้อย่างง่ายดาย จะขัดขืนก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อเธอโดนปลุกเร้าจนในเวลาต่อมาอ่อนระทวย มือที่เคยผลักไสเลื่อนขึ้นไปโอบรอบต้นคอแข็งแรงพร้อมจูบตอบอย่างโหยหา
Tags: เกศมณี,รดามณี,ไหมขวัญ,มายา,โรมานซ์,เพื่อนสนิท
ตอน: ตอนที่ 7 >>> 100%
อัพครบ 70% ของเนื้อเรื่องทั้งหมดตามได้ที่สัญญาไว้แล้วนะคะ ใครที่อยากติดตามอ่านต่อสามารถอ่านฉบับเต็มได้ในรูปเล่ม (กำลังเปิดจอง) หรือโหลด E-book มาอ่านได้แล้ววันนี้ (รายละเอียดอยู่ท้ายเนื้อเรื่องนะคะ)
ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ (^_/\_^)
ตอนที่ 7 (ต่อ)
“ไม่ต้องงอนหรอกน่า ลูกกับเมียยังไงฉันก็รักเท่ากันแหละ” เกณิกาถึงกับนิ่งขึงหัวใจพองโตคับอกเมื่อได้ยินคำว่า รัก หลุดออกจากปากผู้ชายที่ชาตินี้เธอคิดไปว่าคงไม่มีมีโอกาสได้ยินมันแน่
เธอปรายตามองคนที่เหมือนจะเพิ่งสารภาพรักตัวเอง แต่เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังคงนิ่งเหมือนไม่ได้พูดคำสำคัญออกมาก็พานทำให้ใจแป้ว สงสัยเธอคิดไปเอง คำพูดเมื่อครู่มันอาจจะไม่ได้หมายความอย่างที่เธอเข้าใจ เพราะคำว่ารัก มันก็มีรักได้หลายรูปแบบนี่นะ
สำหรับเธอมันคงได้แค่รักแบบ...เพื่อน
“นี่แกจะไปไหนเนี่ย” เกณิกาหันมาถามเสียงตื่นหลังจากที่นั่งเงียบไปพักใหญ่ เมื่อรู้สึกว่าชายหนุ่มออกนอกเส้นทางที่จะกลับบ้าน
“กลับบ้าน” ปรินทร์ตอบโดยไม่หันมามองคนถามกลับยิ่งเร่งความเร็ว เมื่อเห็นว่ารถเริ่มมากขึ้นแล้วเขาไม่อยากไปถึงที่นั่นสายมากนัก กะว่าไปถึงแวะตลาดซื้อของไปทำอาหารเช้าทานกันพอดี
“บ้านใคร” ถามพลางขมวดคิ้วมุ่น
“บ้านฉันนี่แหละ”
“นี่แกย้ายบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่อะ”
“ไม่ได้ย้าย แต่มีอีกหลัง ไปถึงก็รู้เองแหละ ห้ามโวยวายด้วย” ปรินทร์ปรามทิ้งท้าย
“พูดยังกะโวยวายแล้วจะยอมทำตามอย่างนั้นแหละ” เกณิกาบ่นแล้วกอดอกทิ้งตัวพิงพนักเบาะอย่างขัดใจ และใช้เวลาระหว่างเดินทางนี้มองออกไปดูบรรยากาศริมถนน แต่ไม่นานด้วยความที่ตื่นแต่เช้าและนอนไม่เต็มที่ทำให้เธอผลอยหลับไปจนถึงจุดหมาย
นั่นคือตลาดสดเกณิกาถูกปลุกให้ลงไปช่วยเลือกซื้อของเพื่อทำกับข้าว หายไปนานร่วมชั่วโมงทั้งสองก็กลับมาพร้อมกับผัก อาหารสดและอื่นๆ อีกหลายอย่างชนิดที่กินกันได้ทั้งอาทิตย์
“ซื้อไปทำไมเยอะแยะ” เกณิกาที่ยื่นของในมือให้ปรินทร์นำไปวางท้ายรถบ่นพลางสะบัดมือที่เจ็บจากการหิ้วของเยอะ
“จะได้ไม่ต้องออกมาบ่อยไง”
“แต่นี่มันกินได้เป็นอาทิตย์เลยนะ”
“อ้าว ก็ใช่ไง อยู่เป็นอาทิตย์มันก็ต้องซื้อกินได้ทั้งอาทิตย์นะสิ”
“ว่าไงนะ” เกณิกาอุทาน ก่อนจะรีบมุดตัวเข้าไปนั่งในรถเมื่อคนที่เธอต้องการคุยด้วยเข้าไปนั่งรอเรียบร้อยแล้ว “ฉันไม่อยู่”
“ไม่อยู่อะไร” ปรินทร์ถามอย่างงงๆ พร้อมกับสตาร์ทรถและถอยออกจากที่จอดรถมุ่งหน้ากลับบ้านของตน
“ก็แกบอกว่าจะอยู่ที่นี่ตั้งอาทิตย์”
“ไม่ต้องกังวลหรอกฉันขออนุญาตพ่อกับแม่แกเรียบร้อย” ชายหนุ่มบอกอย่างต้องการให้อีกฝ่ายคลายกังวล
“แล้วขออนุญาตฉันหรือยัง” เกณิกาถามเสียงลอดไรฟัน
“อนุญาตไหมครับ”
“ไม่”
“อ้าว”
“พรุ่งนี้ก็กลับได้แล้ว”
“งั้นห้าวัน” ปรินทร์ต่อรอง
“สามวันขาดตัวห้ามต่อรอง ไม่งั้นฉันหนีกลับเอง” เกณิกาขู่ ปรินทร์ซึ่งรู้นิสัยของหญิงสาวดีว่าอีกฝ่ายทำจริงแน่จึงได้แต่พยักหน้ารับอย่างเลี่ยงไม่ได้
“สามวันก็สามวัน” มันจะเป็นสามวันที่คุ้มค่าที่สุด ปรินทร์คิดอย่างหมายมาด
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องนี้อยู่ในช่วงเปิดจองนะคะ
เปิดจองตั้งแต่วันนี้-30พฤศจิกายน 2558
ราคา 109 บาท ค่าจัดส่งแบบลงทะเบียน 30 บาท = 139 บาท
จัดส่งหนังสือเดือนธันวาคม
สนใจสั่งจองได้ที่แฟนเพจมายา หรือที่ kesmani1@hotmail.com
E-book : https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMTgyNTMyIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMjMyMTEiO30
ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ (^_/\_^)
ตอนที่ 7 (ต่อ)
“ไม่ต้องงอนหรอกน่า ลูกกับเมียยังไงฉันก็รักเท่ากันแหละ” เกณิกาถึงกับนิ่งขึงหัวใจพองโตคับอกเมื่อได้ยินคำว่า รัก หลุดออกจากปากผู้ชายที่ชาตินี้เธอคิดไปว่าคงไม่มีมีโอกาสได้ยินมันแน่
เธอปรายตามองคนที่เหมือนจะเพิ่งสารภาพรักตัวเอง แต่เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังคงนิ่งเหมือนไม่ได้พูดคำสำคัญออกมาก็พานทำให้ใจแป้ว สงสัยเธอคิดไปเอง คำพูดเมื่อครู่มันอาจจะไม่ได้หมายความอย่างที่เธอเข้าใจ เพราะคำว่ารัก มันก็มีรักได้หลายรูปแบบนี่นะ
สำหรับเธอมันคงได้แค่รักแบบ...เพื่อน
“นี่แกจะไปไหนเนี่ย” เกณิกาหันมาถามเสียงตื่นหลังจากที่นั่งเงียบไปพักใหญ่ เมื่อรู้สึกว่าชายหนุ่มออกนอกเส้นทางที่จะกลับบ้าน
“กลับบ้าน” ปรินทร์ตอบโดยไม่หันมามองคนถามกลับยิ่งเร่งความเร็ว เมื่อเห็นว่ารถเริ่มมากขึ้นแล้วเขาไม่อยากไปถึงที่นั่นสายมากนัก กะว่าไปถึงแวะตลาดซื้อของไปทำอาหารเช้าทานกันพอดี
“บ้านใคร” ถามพลางขมวดคิ้วมุ่น
“บ้านฉันนี่แหละ”
“นี่แกย้ายบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่อะ”
“ไม่ได้ย้าย แต่มีอีกหลัง ไปถึงก็รู้เองแหละ ห้ามโวยวายด้วย” ปรินทร์ปรามทิ้งท้าย
“พูดยังกะโวยวายแล้วจะยอมทำตามอย่างนั้นแหละ” เกณิกาบ่นแล้วกอดอกทิ้งตัวพิงพนักเบาะอย่างขัดใจ และใช้เวลาระหว่างเดินทางนี้มองออกไปดูบรรยากาศริมถนน แต่ไม่นานด้วยความที่ตื่นแต่เช้าและนอนไม่เต็มที่ทำให้เธอผลอยหลับไปจนถึงจุดหมาย
นั่นคือตลาดสดเกณิกาถูกปลุกให้ลงไปช่วยเลือกซื้อของเพื่อทำกับข้าว หายไปนานร่วมชั่วโมงทั้งสองก็กลับมาพร้อมกับผัก อาหารสดและอื่นๆ อีกหลายอย่างชนิดที่กินกันได้ทั้งอาทิตย์
“ซื้อไปทำไมเยอะแยะ” เกณิกาที่ยื่นของในมือให้ปรินทร์นำไปวางท้ายรถบ่นพลางสะบัดมือที่เจ็บจากการหิ้วของเยอะ
“จะได้ไม่ต้องออกมาบ่อยไง”
“แต่นี่มันกินได้เป็นอาทิตย์เลยนะ”
“อ้าว ก็ใช่ไง อยู่เป็นอาทิตย์มันก็ต้องซื้อกินได้ทั้งอาทิตย์นะสิ”
“ว่าไงนะ” เกณิกาอุทาน ก่อนจะรีบมุดตัวเข้าไปนั่งในรถเมื่อคนที่เธอต้องการคุยด้วยเข้าไปนั่งรอเรียบร้อยแล้ว “ฉันไม่อยู่”
“ไม่อยู่อะไร” ปรินทร์ถามอย่างงงๆ พร้อมกับสตาร์ทรถและถอยออกจากที่จอดรถมุ่งหน้ากลับบ้านของตน
“ก็แกบอกว่าจะอยู่ที่นี่ตั้งอาทิตย์”
“ไม่ต้องกังวลหรอกฉันขออนุญาตพ่อกับแม่แกเรียบร้อย” ชายหนุ่มบอกอย่างต้องการให้อีกฝ่ายคลายกังวล
“แล้วขออนุญาตฉันหรือยัง” เกณิกาถามเสียงลอดไรฟัน
“อนุญาตไหมครับ”
“ไม่”
“อ้าว”
“พรุ่งนี้ก็กลับได้แล้ว”
“งั้นห้าวัน” ปรินทร์ต่อรอง
“สามวันขาดตัวห้ามต่อรอง ไม่งั้นฉันหนีกลับเอง” เกณิกาขู่ ปรินทร์ซึ่งรู้นิสัยของหญิงสาวดีว่าอีกฝ่ายทำจริงแน่จึงได้แต่พยักหน้ารับอย่างเลี่ยงไม่ได้
“สามวันก็สามวัน” มันจะเป็นสามวันที่คุ้มค่าที่สุด ปรินทร์คิดอย่างหมายมาด
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องนี้อยู่ในช่วงเปิดจองนะคะ
เปิดจองตั้งแต่วันนี้-30พฤศจิกายน 2558
ราคา 109 บาท ค่าจัดส่งแบบลงทะเบียน 30 บาท = 139 บาท
จัดส่งหนังสือเดือนธันวาคม
สนใจสั่งจองได้ที่แฟนเพจมายา หรือที่ kesmani1@hotmail.com
E-book : https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMTgyNTMyIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMjMyMTEiO30
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 26 ต.ค. 2558, 09:16:37 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 ต.ค. 2558, 09:16:37 น.
จำนวนการเข้าชม : 948
| << ตอนที่ 7 >>> 70% |