ภรรยานอกหัวใจ
"ความกตัญญูเป็นเครื่องผูกมัดให้ "เธอ"ต้องอยู่กับ "เขา" ผู้ชายที่เปรียบดั่งซาตาน"
Tags: ความรัก คลุมถุงชน ความแค้น ร้ายกาจ ซาตาน
ตอน: ครอบครัวที่แสนอบอุ่น(ตอนจบ)
เช้าวันรุ่งขึ้น
ฟ้าลดาเดินลงมาจากห้องนอนด้วยอาการอ่อนเพลียจนมาเจอลลิตกับละอองกำลังนั่งทำขนมอยู่
"ตาไปไหนเหรอคะแม่"หญิงสาวเอ่ยถามก่อนจะนั่งลงข้างๆแม่ของเธอ
"เห็นว่ามีงานต้องจัดการที่แพปลานะจ๊ะแล้วนี่ตาเขาสั่งห้ามฟ้าไปที่แพปลาเด็ดขาดนะจ๊ะ"
"ทำไมล่ะคะแม่"ฟ้าลดาถามขึ้นอย่างสงสัยละอองจึงตอบแทน
"ตาเขาอยากให้ฟ้าพักผ่อนน่ะลูกเจอเรื่องร้ายๆมาเยอะแล้ว"ละอองยิ้มพลันก้มหน้าก้มตาตักขนมใส่ถุงโดยไม่ทันเห็นสีหน้าของหลานสาวที่ดูเปลี่ยนไป
………………………………………………………………
ที่แพปลา
ตุ้บ!!!
เสียงลังปลากระแทกลงพื้นดังลั่นพร้อมกับร่างชายหนุ่มที่เขากระแทกกับพื้นเข้าอย่างจังจนเป็นที่ตลกของเหล่าคนงานแถวนั้นชายผู้สูงวัยยืดอกขึ้นก่อนจะหัวเราะในลำคอออกมา
"เป็นผู้ชายซะเปล่าแค่นี้ก็ทำไม่ได้..ล้มเลิกความตั้งใจแล้วกลับไปนั่งสบายๆบนกองเงินกองทองของคุณเถอะ!"ภูวไนยพูดอย่างเหยียดหยามก่อนจะเห็นแววตาของคิมหันต์ดูโกรธเกรี้ยวไม่น้อย
"ผมทำได้!มันก็แค่..ผิดพลาดนิดหน่อยเท่านั้นเอง"คิมหันต์พูดพลันลุกขึ้นอย่างว่องไวแล้วใช้แรงที่มียกลังปลาต่อ
"ข้าจะดูสิว่าผู้ชายที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดมันจะไปได้สักกี่น้ำ!"ภูวไนยพูดอย่างกระหึ่มในใจโดยไม่ทันสังเกตุเห็นหลานสาวที่ยืนอยู่มุมกำแพง
"คิดจะทำอะไรของคุณ"
………………………………………………………………
รถตู้สีดำคันหนึ่งแล่นเข้ามาจอดอย่างช้าๆก่อนที่ชายเจ้าของรถจะเดินลงมา
"ลลิต!"ประสิทธิ์เอ่ยเรียกชื่ออดีตคนรักก่อนที่เจ้าตัวจะหันมา
"คุณมาที่นี่ทำไม!กลับไปซะ"
"ผมอยากมาขอโทษสำหรับทุกออย่าง"ประสิทธิ์พูดอย่างจริงใจพลันภูวไนยกลับมาพอดี
"เอ็งมาที่นี่ทำไมกลับไปซะ!"ภูวไนยตะเบ็งเสียงไล่พลันคุณหญิงภวรรณเดินลงมาจากรถ
"ฉันเป็นคนให้ประสิทธิ์พามาเอง"หญิงสูงวัยกล่าว
"มาทำไม!"ภูวไนยถามอย่างสงสัย
"ฉันต้องการจะมาขอโทษ...หลานฉัน"คุณหญิงภวรรณพูดทำเอาทุกคนช็อคโดยเฉพาะลลิต
"คุณว่าอะไรนะ!!"ภูวไนยทวนคำอย่างแปลกใจ
"ฉันบอกว่า!..ฟ้าลดา...เป็นหลานฉัน"คุณหญิงภวรรณพูดยืนยันอีกครั้งภูวไนยมองอย่างใจจนละอองที่แอบฟังอยู่เดินออกมา
"แกจะงงอะไรเล่าตาแก่ไม่ได้ยินเหรอว่าเขารับยัยฟ้าเป็นหลานแล้ว!"ละอองเตือนสติสามีก่อนจะโบกมือเรียกสาวใช้ให้พาแขกเข้าไปในบ้าน
………………………………………………………………
นาธินทร์ยืนรับลมทะเลก่อนจะผ่อนหายใจออกมาแล้วมองมาที่ฟ้าลดาอย่างเป็นมิตร
"ธินจะไปจริงๆเหรอ"ฟ้าลดาเอ่ยถามเมื่อวันนี้นาธินทร์มาบอกลาเธอ
"จริงสิ!...แต่ธินก็แค่ไปเที่ยวพักผ่อนธินสัญญาว่าธินจะกลับมา"นาธินทร์ยิ้มก่อนจะถูกฟ้าลดาเข้าสวมกอด
"ขอบคุณนะธินที่อยู่ข้างฟ้ามาตลอด"
"ไม่เป็นไรหรอกแต่ธินขอให้ฟ้ามีความสุขนะ"นาธินทร์ยิ้มก่อนจะผละออกจากฟ้าลดา
"งั้นฟ้า...จะเดินไปส่งธินแล้วกันนะ!"ฟ้าลดายิ้มก่อนที่นาธินทร์จะพยักหน้าแล้วเดินไปจับมือฟ้าลดาไปที่รถโดยทั้งหมดตกอยู่ในสายตาของคิมหันต์ทั้งสองแบกลังปลาอยู่แถวนั้นพอดี
"ผู้หญิงอะไรไม่หวงเนื้อหวงตัวเลย!"คิมหันต์สบถอย่างอารมณ์เสียพลันแจ็คเดินมาพอดี
"นี่อู้งานเหรอหะ!!"แจ็คตะคอกคิมหันต์รีบดึงสติก่อนจะยกลังปลาขึ้นแล้วเดินกระทืบเท้าหนีไป
"เป็นอะไรของเขาวะ!"
………………………………………………………………
ที่บ้าน
หลังจากส่งนาธินทร์ขึ้นรถไปแล้วฟ้าลดาก็มุ่งตรงกลับบ้านพลันพอมาถึงก็เห็นคุณหญิงภวรรณนั่งคุยอยู่กับแม่และตาของเธอ
"มาแล้วเหรอฟ้า!"ละอองเอ่ยถามหลานสาวพลันทุกสายตาจับจ้องมาที่ฟ้าลดาจนเธอตั้งตัวไม่ถูก
"มีอะไรกันเหรอคะ"
"มาหาพ่อสิลูกฟ้า"ประสิทธิ์เรียกลูกสาวจนฟ้าลดาถึงกับช็อคสายตารีบมองไปที่ภูวไนยอย่างรวดเร็ว
"เราปรับความเข้าใจกันแล้ว..จริงไหมตาแก่!"ละอองหันไปหาสามี
"เออ!มั้ง"ภูวไนยตอบอย่างช่วยไม่ได้ฟ้าลดายิ้มก่อนจะตรงไปกอดพ่อของเธอด้วยความดีใจ
"พ่อขอโทษนะลูก"ประสิทธิ์กอดฟ้าลดาเธอได้แต่พยักหน้า
"ฟ้าไม่โกรธพ่อหรอกค่ะ"ฟ้าลดาพูดทั้งน้ำตาจนเมื่อผู้เป็นย่ายื่นมือมาจับที่แขนเธอ
"ฉันขอโทษนะ"คุณหญิงภวรรณกล่าวอย่างรู้สึกผิดหวังฟ้าลดาพยักหน้าก่อนจะก้มลงกราบเท้าคุณหญิงภวรรณทำเอาภูวไนยอารมณ์เสียขึ้นมา
"เอาน่า..หลานเราจะได้มีความสุขสักที"ละอองยื่นมือมาจับแขนสามีก่อนที่ภูวไนยจะพยักหน้า
………………………………………………………………
พักกลางวัน
คิมหันต์เดินปาดเหงื่อก่อนจะตรงมาที่โรงอาหารเพื่อหาข้าวกิน
"คุณคิมจะกินได้หรือคะ"ป้าพรเอ่ยถามเพราะวันนี้เธอทำลาบหมูซึ่งชายหนุ่มไม่เคยกินเลยอย่างสงสัย
"ผมกินได้ครับ"คิมหันต์ยิ้มก่อนจะตักลาวหมูราดข้าวมาแล้วตรงมานั่งกินที่โต๊ะ
"พี่ฟ้า!!"แจ็คตะโกนเรียกฟ้าลดาก่อนจะเห็นปิ่นโตในมือของหญิงสาว
"พี่ฟ้าเอาข้าวมาให้ใครเหรอจ๊ะ"แจ็คถามพลันคิมหันต์เหลือบมองที่มือฟ้าลดาก็เห็นปิ่นโตที่เธอถืออยู่
"ก็....ก็เอามาให้พวกลูกน้องกินไงอะ!"ฟ้าลดายื่นฟ้องปิ่นโตให้แจ็คก่อนจะยิ้มแล้วเดินมาหาคิมหันต์
"ฉันว่าคุณกลับไปเถอะอยู่แบบนี้ก็เสียเวลาเปล่าๆ"
"ไม่!ผมไม่ไป"คิมหันต์พูดก่อนทำท่าจะตักลาบหมูเข้าปากแต่จู่ๆก็รู้สึกคลื่นไส้จนต้องรีบวิ่งไปอาเจียนที่ห้องน้ำ
"คุณคิม!"ฟ้าลดาทำท่าจะวิ่งตามแต่จู่ๆก็รู้สึกหน้ามืดจนเป็นลมไปโชคดีที่แจ็คพุ่งมารับไว้
"พี่ฟ้า!"แจ็คเขย่าตัวฟ้าลดาแต่เธอก็ไม่ตื่นพลันคิมหันต์ที่พึ่งอาเจียนเสร็จวิ่งมา
"ฟ้า!"คิมหันต์เอ่ยเรียกหญิงสาวแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับเขาจึงตัดสินใจอุ้มเธอไปโรงพยาบาล
………………………………………………………………
ชายหนุ่มยกมือกุมศีรษะเพื่อคลายความกังวลเรื่
องฟ้าลดาพลันหมอเดินออกมาจากห้อง
"ภรรยาผมเป็นยังไงบ้างครับ"คิมหันต์ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนจะเห็นรอยยิ้มของหมอ
"ผมดีใจด้วยนะครับภรรยาคุณท้องได้เดือนนึงแล้วนะครับ"
"หะ!!"เสียงภูวไนยที่พึ่งเดินมาอุทานขึ้นด้วยอาการช็อคเช่นเดียวกับคิมหันต์ที่อึ้งไม่แพ้กัน
"ฟ้า!"คิมหันต์ตรงรีบบึ่งเข้าไปในห้องก่อนจะเห็นฟ้าลดานั่งอยู่ดูเอกสารของโรงพยาบาลอยู่
"ฟ้า!คุณท้องแล้วนะผมดีใจจังเลยในที่สุดเป้าหมายผมก็สำเร็จ"คิมหันต์พูดขึ้นอย่างดีใจก่อนจะถูกหญิงสาวผละออก
"คุณ....ดีใจเหรอคะ"ฟ้าลดาเอ่ยถามก่อนจะเห็นสีหน้าแสดงความดีใจของคิมหันต์
"ผมดีใจสิ!ดีใจมากๆด้วย!"
"แต่ถ้าเป็นแบบนี้คุณก็.."
"ผมเต็มใจฟ้า!..ผมเต็มใจที่จะได้ใช้ชีวิตอยู่กับคุณกับลูกของผม..ผมรักคุณนะฟ้า"คิมหันต์พูดอย่างอ่อนโยนฟ้าลดาสบตาเขาตอบก่อนจะถูกชายหนุ่มจุมพิตที่หน้าผาก
"แล้วคุณล่ะรักผมหรือเปล่า"คิมหันต์ถามกลับก่อนจะเชยคางฟ้าลดาขึ้นมา
"รักสิคะฟ้ารักคุณ"ฟ้าลดายิ้มออกมาก่อนจะสวมกอดคิมหันต์ด้วยความรักพลันภูวไนยเดินเข้ามาพอดี
"นี่คุณ!!"ภูวไนยตวาดลั่นก่อนจะถูกละอองสะกิดแขน
"ผมขอเถอะนะครับผมรักฟ้าจริงๆ"คิมหันต์พูดอย่างหนักแน่นก่อนจะเห็นสีหน้าของภูวไนยเปลี่ยนไป
"ถ้ารัก....ก็ให้ผู้ใหญ่มาคุย"พูดจบภูวไนยก็เก็กท่านิ่งขรึมคิมหันต์และฟ้าลดามองหน้ากันอย่างดีใจเช่นเดียวกับทุกคนในบริเวณนั้นแต่ที่ดีใจที่สุดคงเป็นภูวไนยเพราะเขาชอบคนมุ่งมั่นแล้วก็ถูกชะตากับคิมหันต์ตั้งแต่แรกแล้วเพียงแต่อยากวัดใจเขาเท่านั้นเอง
………………………………………………………………
10 ปีต่อมา
"นี่แหนะ!"คิมคชาเด็กชายวัยสิบขวบร้องขึ้นก่อนจะวิ่งเล่นกับสุนัขอย่างสนุกสนานจนผู้เป็นพ่อต้องเข้ามาหา
"ไอ้ตัวแสบมานี่เลย!ไหน..พ่อเรียกตั้งนานทำไมไม่ไปหาแล้วนี้ซื้อผ้าเช็ดหน้าสีชมพูมาทำไมนี่มันสีของผู้หญิงนะ"
"ผมซื้อให้มะเหมี่ยวเพื่อนของผมครับมีคนจีบเขาเยอะแยะเลยผมกลัวแพ้ก็เลยซื้อมา"เด็กชายตอบอย่างใสซื่อจนผู้เป็นพ่ออดที่จะอมยิ้มไม่ได้
"นี่ฟังพ่อนะ!..ลูกยังเด็กอย่าพึ่งคิดเรื่องนี้เลยเอาไว้ลูกโตก่อนแล้วพ่อจะบอกเคล็ดลับให้"
"เคล็ดลับอะไรเหรอครับ"
"ถ้ารู้โตกว่านี้ลูกจะมีพลังวิเศษเหมือนพ่อเพราะพ่อเป็นพ่อมด"
"จริงเหรอครับพลังอะไรเหรอครับพ่อ"
"ไว้ลูกโตพ่อจะบอกนะแต่รู้ไหมว่าตอนลูกเกิดพ่อก็เสกเวทมนตร์ใส่แม่ของลูกเหมือนกันแม่ถึงหนีพ่อไปไหนไม่ได้ไง"คิมหันต์พูดอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเห็นลูกชายตัวแสบจ้องไปข้างหลังเขาอย่างตะลึง
"คุณสอนอะไรลูกคะ!"ฟ้าลดาพูดเสียงแข็งก่อนที่เจ้าตัวแสบจะวิ่งหนีไปทิ้งให้ผู้เป็นพ่อยืนเผชิญหน้ากับแม่เพียงลำพัง
"คือ...."
"อ๋อ!นี่แปลว่าคืนนั้นคุณตั้งใจใช่ไหมคุณตั้งใจให้ฟ้าท้องใช่ไหมคะ!"
"โธ่!ฟ้าจ๋า...คิมขอโทษนะที่คิมไม่ได้บอกฟ้าน่ะ"คิมหันต์พูดพลันตรงเข้ามาโอบกอดฟ้าลดา
"ไม่ต้องมาจ๋าเลยนะคนเจ้าเล่ห์!"
"ก็เจ้าเล่ห์แค่กับคุณนะ..โธ่ๆๆอย่างอนนะคะเดี๋ยวหน้าแก่นะ"
"คุณว่าฉันหน้าแก่เหรอ!"ฟ้าลดามองผู้เป็นสามีอย่างโมโหก่อนจะใช้มือตีเขาแต่กระถูกคนตัวใหญ่กว่าจับมือเอาไว้
"ปล่อยนะ!!"ฟ้าลดาพยายามจะดึงมือออกแต่กลับถูกคิมหันต์คว้าเข้าไปกอดอีกครั้ง
"ผมรักคุณนะฟ้า.."
"คุณบอกฉันเป็นพันๆรอบแล้วนะคะ"
"แต่ผมจะพูดอย่างนี้...ตลอดชีวิตของผม..ผมรักคุณนะฟ้า"คิมหันต์กอดฟ้าลดาแน่นขึ้นโดยที่หญิงสาวไม่ได้ขัดขืนแล้วหากแต่ใช้ฝ่ามือโอบกอดเขาตอบ
"ฉันก็รักคุณค่ะ...คิมหันต์"ทั้งสองโอบกอดกันภายในบ้านที่แสนอบอุ่นพร้อมหน้าพร้อมตาพ่อ แม่ ลูก ไม่มีสิ่งไหนขาดหรือเกินจะมีก็แต่ความรักของพวกเขาที่จะเติบโตเบ่งบานและมีความสุขจนถึงบั้นปลายชีวิตของพวกเขาความอบอุ่นที่ไม่มีวันจางหายมีแต่เพิ่มขึ้นสมบูรณ์แบบดั่งคำว่า
...........ครอบครัว
*จบบริบูรณ์*
………………………………………………………………
"พวกเราเลือกเกิดไม่ได้จึงต้องเกิดมาแบบนี้.....เมื่อถูกลิขิตให้เป็นแบบนี้เราก็ต้องเป็นแบบนี้...ตามที่ฟ้าลิขิต"
…………ยักษา
………………………………………………………………
ฟ้าลดาเดินลงมาจากห้องนอนด้วยอาการอ่อนเพลียจนมาเจอลลิตกับละอองกำลังนั่งทำขนมอยู่
"ตาไปไหนเหรอคะแม่"หญิงสาวเอ่ยถามก่อนจะนั่งลงข้างๆแม่ของเธอ
"เห็นว่ามีงานต้องจัดการที่แพปลานะจ๊ะแล้วนี่ตาเขาสั่งห้ามฟ้าไปที่แพปลาเด็ดขาดนะจ๊ะ"
"ทำไมล่ะคะแม่"ฟ้าลดาถามขึ้นอย่างสงสัยละอองจึงตอบแทน
"ตาเขาอยากให้ฟ้าพักผ่อนน่ะลูกเจอเรื่องร้ายๆมาเยอะแล้ว"ละอองยิ้มพลันก้มหน้าก้มตาตักขนมใส่ถุงโดยไม่ทันเห็นสีหน้าของหลานสาวที่ดูเปลี่ยนไป
………………………………………………………………
ที่แพปลา
ตุ้บ!!!
เสียงลังปลากระแทกลงพื้นดังลั่นพร้อมกับร่างชายหนุ่มที่เขากระแทกกับพื้นเข้าอย่างจังจนเป็นที่ตลกของเหล่าคนงานแถวนั้นชายผู้สูงวัยยืดอกขึ้นก่อนจะหัวเราะในลำคอออกมา
"เป็นผู้ชายซะเปล่าแค่นี้ก็ทำไม่ได้..ล้มเลิกความตั้งใจแล้วกลับไปนั่งสบายๆบนกองเงินกองทองของคุณเถอะ!"ภูวไนยพูดอย่างเหยียดหยามก่อนจะเห็นแววตาของคิมหันต์ดูโกรธเกรี้ยวไม่น้อย
"ผมทำได้!มันก็แค่..ผิดพลาดนิดหน่อยเท่านั้นเอง"คิมหันต์พูดพลันลุกขึ้นอย่างว่องไวแล้วใช้แรงที่มียกลังปลาต่อ
"ข้าจะดูสิว่าผู้ชายที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดมันจะไปได้สักกี่น้ำ!"ภูวไนยพูดอย่างกระหึ่มในใจโดยไม่ทันสังเกตุเห็นหลานสาวที่ยืนอยู่มุมกำแพง
"คิดจะทำอะไรของคุณ"
………………………………………………………………
รถตู้สีดำคันหนึ่งแล่นเข้ามาจอดอย่างช้าๆก่อนที่ชายเจ้าของรถจะเดินลงมา
"ลลิต!"ประสิทธิ์เอ่ยเรียกชื่ออดีตคนรักก่อนที่เจ้าตัวจะหันมา
"คุณมาที่นี่ทำไม!กลับไปซะ"
"ผมอยากมาขอโทษสำหรับทุกออย่าง"ประสิทธิ์พูดอย่างจริงใจพลันภูวไนยกลับมาพอดี
"เอ็งมาที่นี่ทำไมกลับไปซะ!"ภูวไนยตะเบ็งเสียงไล่พลันคุณหญิงภวรรณเดินลงมาจากรถ
"ฉันเป็นคนให้ประสิทธิ์พามาเอง"หญิงสูงวัยกล่าว
"มาทำไม!"ภูวไนยถามอย่างสงสัย
"ฉันต้องการจะมาขอโทษ...หลานฉัน"คุณหญิงภวรรณพูดทำเอาทุกคนช็อคโดยเฉพาะลลิต
"คุณว่าอะไรนะ!!"ภูวไนยทวนคำอย่างแปลกใจ
"ฉันบอกว่า!..ฟ้าลดา...เป็นหลานฉัน"คุณหญิงภวรรณพูดยืนยันอีกครั้งภูวไนยมองอย่างใจจนละอองที่แอบฟังอยู่เดินออกมา
"แกจะงงอะไรเล่าตาแก่ไม่ได้ยินเหรอว่าเขารับยัยฟ้าเป็นหลานแล้ว!"ละอองเตือนสติสามีก่อนจะโบกมือเรียกสาวใช้ให้พาแขกเข้าไปในบ้าน
………………………………………………………………
นาธินทร์ยืนรับลมทะเลก่อนจะผ่อนหายใจออกมาแล้วมองมาที่ฟ้าลดาอย่างเป็นมิตร
"ธินจะไปจริงๆเหรอ"ฟ้าลดาเอ่ยถามเมื่อวันนี้นาธินทร์มาบอกลาเธอ
"จริงสิ!...แต่ธินก็แค่ไปเที่ยวพักผ่อนธินสัญญาว่าธินจะกลับมา"นาธินทร์ยิ้มก่อนจะถูกฟ้าลดาเข้าสวมกอด
"ขอบคุณนะธินที่อยู่ข้างฟ้ามาตลอด"
"ไม่เป็นไรหรอกแต่ธินขอให้ฟ้ามีความสุขนะ"นาธินทร์ยิ้มก่อนจะผละออกจากฟ้าลดา
"งั้นฟ้า...จะเดินไปส่งธินแล้วกันนะ!"ฟ้าลดายิ้มก่อนที่นาธินทร์จะพยักหน้าแล้วเดินไปจับมือฟ้าลดาไปที่รถโดยทั้งหมดตกอยู่ในสายตาของคิมหันต์ทั้งสองแบกลังปลาอยู่แถวนั้นพอดี
"ผู้หญิงอะไรไม่หวงเนื้อหวงตัวเลย!"คิมหันต์สบถอย่างอารมณ์เสียพลันแจ็คเดินมาพอดี
"นี่อู้งานเหรอหะ!!"แจ็คตะคอกคิมหันต์รีบดึงสติก่อนจะยกลังปลาขึ้นแล้วเดินกระทืบเท้าหนีไป
"เป็นอะไรของเขาวะ!"
………………………………………………………………
ที่บ้าน
หลังจากส่งนาธินทร์ขึ้นรถไปแล้วฟ้าลดาก็มุ่งตรงกลับบ้านพลันพอมาถึงก็เห็นคุณหญิงภวรรณนั่งคุยอยู่กับแม่และตาของเธอ
"มาแล้วเหรอฟ้า!"ละอองเอ่ยถามหลานสาวพลันทุกสายตาจับจ้องมาที่ฟ้าลดาจนเธอตั้งตัวไม่ถูก
"มีอะไรกันเหรอคะ"
"มาหาพ่อสิลูกฟ้า"ประสิทธิ์เรียกลูกสาวจนฟ้าลดาถึงกับช็อคสายตารีบมองไปที่ภูวไนยอย่างรวดเร็ว
"เราปรับความเข้าใจกันแล้ว..จริงไหมตาแก่!"ละอองหันไปหาสามี
"เออ!มั้ง"ภูวไนยตอบอย่างช่วยไม่ได้ฟ้าลดายิ้มก่อนจะตรงไปกอดพ่อของเธอด้วยความดีใจ
"พ่อขอโทษนะลูก"ประสิทธิ์กอดฟ้าลดาเธอได้แต่พยักหน้า
"ฟ้าไม่โกรธพ่อหรอกค่ะ"ฟ้าลดาพูดทั้งน้ำตาจนเมื่อผู้เป็นย่ายื่นมือมาจับที่แขนเธอ
"ฉันขอโทษนะ"คุณหญิงภวรรณกล่าวอย่างรู้สึกผิดหวังฟ้าลดาพยักหน้าก่อนจะก้มลงกราบเท้าคุณหญิงภวรรณทำเอาภูวไนยอารมณ์เสียขึ้นมา
"เอาน่า..หลานเราจะได้มีความสุขสักที"ละอองยื่นมือมาจับแขนสามีก่อนที่ภูวไนยจะพยักหน้า
………………………………………………………………
พักกลางวัน
คิมหันต์เดินปาดเหงื่อก่อนจะตรงมาที่โรงอาหารเพื่อหาข้าวกิน
"คุณคิมจะกินได้หรือคะ"ป้าพรเอ่ยถามเพราะวันนี้เธอทำลาบหมูซึ่งชายหนุ่มไม่เคยกินเลยอย่างสงสัย
"ผมกินได้ครับ"คิมหันต์ยิ้มก่อนจะตักลาวหมูราดข้าวมาแล้วตรงมานั่งกินที่โต๊ะ
"พี่ฟ้า!!"แจ็คตะโกนเรียกฟ้าลดาก่อนจะเห็นปิ่นโตในมือของหญิงสาว
"พี่ฟ้าเอาข้าวมาให้ใครเหรอจ๊ะ"แจ็คถามพลันคิมหันต์เหลือบมองที่มือฟ้าลดาก็เห็นปิ่นโตที่เธอถืออยู่
"ก็....ก็เอามาให้พวกลูกน้องกินไงอะ!"ฟ้าลดายื่นฟ้องปิ่นโตให้แจ็คก่อนจะยิ้มแล้วเดินมาหาคิมหันต์
"ฉันว่าคุณกลับไปเถอะอยู่แบบนี้ก็เสียเวลาเปล่าๆ"
"ไม่!ผมไม่ไป"คิมหันต์พูดก่อนทำท่าจะตักลาบหมูเข้าปากแต่จู่ๆก็รู้สึกคลื่นไส้จนต้องรีบวิ่งไปอาเจียนที่ห้องน้ำ
"คุณคิม!"ฟ้าลดาทำท่าจะวิ่งตามแต่จู่ๆก็รู้สึกหน้ามืดจนเป็นลมไปโชคดีที่แจ็คพุ่งมารับไว้
"พี่ฟ้า!"แจ็คเขย่าตัวฟ้าลดาแต่เธอก็ไม่ตื่นพลันคิมหันต์ที่พึ่งอาเจียนเสร็จวิ่งมา
"ฟ้า!"คิมหันต์เอ่ยเรียกหญิงสาวแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับเขาจึงตัดสินใจอุ้มเธอไปโรงพยาบาล
………………………………………………………………
ชายหนุ่มยกมือกุมศีรษะเพื่อคลายความกังวลเรื่
องฟ้าลดาพลันหมอเดินออกมาจากห้อง
"ภรรยาผมเป็นยังไงบ้างครับ"คิมหันต์ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนจะเห็นรอยยิ้มของหมอ
"ผมดีใจด้วยนะครับภรรยาคุณท้องได้เดือนนึงแล้วนะครับ"
"หะ!!"เสียงภูวไนยที่พึ่งเดินมาอุทานขึ้นด้วยอาการช็อคเช่นเดียวกับคิมหันต์ที่อึ้งไม่แพ้กัน
"ฟ้า!"คิมหันต์ตรงรีบบึ่งเข้าไปในห้องก่อนจะเห็นฟ้าลดานั่งอยู่ดูเอกสารของโรงพยาบาลอยู่
"ฟ้า!คุณท้องแล้วนะผมดีใจจังเลยในที่สุดเป้าหมายผมก็สำเร็จ"คิมหันต์พูดขึ้นอย่างดีใจก่อนจะถูกหญิงสาวผละออก
"คุณ....ดีใจเหรอคะ"ฟ้าลดาเอ่ยถามก่อนจะเห็นสีหน้าแสดงความดีใจของคิมหันต์
"ผมดีใจสิ!ดีใจมากๆด้วย!"
"แต่ถ้าเป็นแบบนี้คุณก็.."
"ผมเต็มใจฟ้า!..ผมเต็มใจที่จะได้ใช้ชีวิตอยู่กับคุณกับลูกของผม..ผมรักคุณนะฟ้า"คิมหันต์พูดอย่างอ่อนโยนฟ้าลดาสบตาเขาตอบก่อนจะถูกชายหนุ่มจุมพิตที่หน้าผาก
"แล้วคุณล่ะรักผมหรือเปล่า"คิมหันต์ถามกลับก่อนจะเชยคางฟ้าลดาขึ้นมา
"รักสิคะฟ้ารักคุณ"ฟ้าลดายิ้มออกมาก่อนจะสวมกอดคิมหันต์ด้วยความรักพลันภูวไนยเดินเข้ามาพอดี
"นี่คุณ!!"ภูวไนยตวาดลั่นก่อนจะถูกละอองสะกิดแขน
"ผมขอเถอะนะครับผมรักฟ้าจริงๆ"คิมหันต์พูดอย่างหนักแน่นก่อนจะเห็นสีหน้าของภูวไนยเปลี่ยนไป
"ถ้ารัก....ก็ให้ผู้ใหญ่มาคุย"พูดจบภูวไนยก็เก็กท่านิ่งขรึมคิมหันต์และฟ้าลดามองหน้ากันอย่างดีใจเช่นเดียวกับทุกคนในบริเวณนั้นแต่ที่ดีใจที่สุดคงเป็นภูวไนยเพราะเขาชอบคนมุ่งมั่นแล้วก็ถูกชะตากับคิมหันต์ตั้งแต่แรกแล้วเพียงแต่อยากวัดใจเขาเท่านั้นเอง
………………………………………………………………
10 ปีต่อมา
"นี่แหนะ!"คิมคชาเด็กชายวัยสิบขวบร้องขึ้นก่อนจะวิ่งเล่นกับสุนัขอย่างสนุกสนานจนผู้เป็นพ่อต้องเข้ามาหา
"ไอ้ตัวแสบมานี่เลย!ไหน..พ่อเรียกตั้งนานทำไมไม่ไปหาแล้วนี้ซื้อผ้าเช็ดหน้าสีชมพูมาทำไมนี่มันสีของผู้หญิงนะ"
"ผมซื้อให้มะเหมี่ยวเพื่อนของผมครับมีคนจีบเขาเยอะแยะเลยผมกลัวแพ้ก็เลยซื้อมา"เด็กชายตอบอย่างใสซื่อจนผู้เป็นพ่ออดที่จะอมยิ้มไม่ได้
"นี่ฟังพ่อนะ!..ลูกยังเด็กอย่าพึ่งคิดเรื่องนี้เลยเอาไว้ลูกโตก่อนแล้วพ่อจะบอกเคล็ดลับให้"
"เคล็ดลับอะไรเหรอครับ"
"ถ้ารู้โตกว่านี้ลูกจะมีพลังวิเศษเหมือนพ่อเพราะพ่อเป็นพ่อมด"
"จริงเหรอครับพลังอะไรเหรอครับพ่อ"
"ไว้ลูกโตพ่อจะบอกนะแต่รู้ไหมว่าตอนลูกเกิดพ่อก็เสกเวทมนตร์ใส่แม่ของลูกเหมือนกันแม่ถึงหนีพ่อไปไหนไม่ได้ไง"คิมหันต์พูดอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเห็นลูกชายตัวแสบจ้องไปข้างหลังเขาอย่างตะลึง
"คุณสอนอะไรลูกคะ!"ฟ้าลดาพูดเสียงแข็งก่อนที่เจ้าตัวแสบจะวิ่งหนีไปทิ้งให้ผู้เป็นพ่อยืนเผชิญหน้ากับแม่เพียงลำพัง
"คือ...."
"อ๋อ!นี่แปลว่าคืนนั้นคุณตั้งใจใช่ไหมคุณตั้งใจให้ฟ้าท้องใช่ไหมคะ!"
"โธ่!ฟ้าจ๋า...คิมขอโทษนะที่คิมไม่ได้บอกฟ้าน่ะ"คิมหันต์พูดพลันตรงเข้ามาโอบกอดฟ้าลดา
"ไม่ต้องมาจ๋าเลยนะคนเจ้าเล่ห์!"
"ก็เจ้าเล่ห์แค่กับคุณนะ..โธ่ๆๆอย่างอนนะคะเดี๋ยวหน้าแก่นะ"
"คุณว่าฉันหน้าแก่เหรอ!"ฟ้าลดามองผู้เป็นสามีอย่างโมโหก่อนจะใช้มือตีเขาแต่กระถูกคนตัวใหญ่กว่าจับมือเอาไว้
"ปล่อยนะ!!"ฟ้าลดาพยายามจะดึงมือออกแต่กลับถูกคิมหันต์คว้าเข้าไปกอดอีกครั้ง
"ผมรักคุณนะฟ้า.."
"คุณบอกฉันเป็นพันๆรอบแล้วนะคะ"
"แต่ผมจะพูดอย่างนี้...ตลอดชีวิตของผม..ผมรักคุณนะฟ้า"คิมหันต์กอดฟ้าลดาแน่นขึ้นโดยที่หญิงสาวไม่ได้ขัดขืนแล้วหากแต่ใช้ฝ่ามือโอบกอดเขาตอบ
"ฉันก็รักคุณค่ะ...คิมหันต์"ทั้งสองโอบกอดกันภายในบ้านที่แสนอบอุ่นพร้อมหน้าพร้อมตาพ่อ แม่ ลูก ไม่มีสิ่งไหนขาดหรือเกินจะมีก็แต่ความรักของพวกเขาที่จะเติบโตเบ่งบานและมีความสุขจนถึงบั้นปลายชีวิตของพวกเขาความอบอุ่นที่ไม่มีวันจางหายมีแต่เพิ่มขึ้นสมบูรณ์แบบดั่งคำว่า
...........ครอบครัว
*จบบริบูรณ์*
………………………………………………………………
"พวกเราเลือกเกิดไม่ได้จึงต้องเกิดมาแบบนี้.....เมื่อถูกลิขิตให้เป็นแบบนี้เราก็ต้องเป็นแบบนี้...ตามที่ฟ้าลิขิต"
…………ยักษา
………………………………………………………………
AThousandYears เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 พ.ย. 2558, 22:06:21 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 พ.ย. 2558, 22:21:23 น.
จำนวนการเข้าชม : 1946
| << เรื่องวุ่นวาย |
AThousandYears 3 พ.ย. 2558, 22:16:51 น.
ขอบคุณผู้อ่านทุกๆคนมากนะคะที่ติดตามและให้กำลังใจกันมาตลอดขอบคุณมากจริงๆค่ะที่เมตตานักเขียนมือใหม๊ใหม่อย่างไรเตอร์ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ที่ติชมเข้ามานะคะอย่างน้อยการเขียนนิยายเรื่องนี้ก็ทำให้ไรเตอร์ได้มารู้จักผู้อ่านที่น่ารักทุกท่านขอบคุณมากจริงๆค่ะ
สุดท้ายนี้ฝากติดตามนิยายเรื่อง"ยักษา"ที่จะมาในเร็วๆนี้ด้วยนะคะสัญญาว่าจะพัฒนาฝีมือให้ดีกว่านี้ค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ
คืนนี้ฝันดีค่ะ
ขอบคุณผู้อ่านทุกๆคนมากนะคะที่ติดตามและให้กำลังใจกันมาตลอดขอบคุณมากจริงๆค่ะที่เมตตานักเขียนมือใหม๊ใหม่อย่างไรเตอร์ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ที่ติชมเข้ามานะคะอย่างน้อยการเขียนนิยายเรื่องนี้ก็ทำให้ไรเตอร์ได้มารู้จักผู้อ่านที่น่ารักทุกท่านขอบคุณมากจริงๆค่ะ
สุดท้ายนี้ฝากติดตามนิยายเรื่อง"ยักษา"ที่จะมาในเร็วๆนี้ด้วยนะคะสัญญาว่าจะพัฒนาฝีมือให้ดีกว่านี้ค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ
คืนนี้ฝันดีค่ะ
AThousandYears 3 พ.ย. 2558, 22:18:17 น.
คุณ คิมหันต์.-ขอบคุณมากค่ะตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วค่ะขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ
คุณ คิมหันต์.-ขอบคุณมากค่ะตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วค่ะขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ
คิมหันตุ์ 4 พ.ย. 2558, 00:47:44 น.
รอติดตามค่าาาาาาาาา
รอติดตามค่าาาาาาาาา