ภรรยานอกหัวใจ
"ความกตัญญูเป็นเครื่องผูกมัดให้ "เธอ"ต้องอยู่กับ "เขา" ผู้ชายที่เปรียบดั่งซาตาน"
Tags: ความรัก คลุมถุงชน ความแค้น ร้ายกาจ ซาตาน
ตอน: เรื่องวุ่นวาย
"แกรีบพาคุณฟ้ากลับมาส่งที่บ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ!"ราวัฒน์ตะโกนผ่านโทรศัพท์จนคิมหันต์ต้องเอาโทรศัพท์ห่างออกจากหู
"ฉันขอเวลาปรับความเข้าใจกับฟ้าก่อนนะแล้วฉันจะพาฟ้ากลับเอง"
"แต่ฉันเป็นตำรวจนะ!ไอ้คิม!ฉันไม่อยากจับแกเข้าคุกนะเว้ย"
"ฉันรู้แต่แกก็เข้าใจฉันหน่อยสิวะ!"
"ไม่เข้าใจแล้วเว้ย!แกโดนฉันจับแน่!ตอนนี้ฉันอยู่ที่แพปลาของตาคุณฟ้าเขาแล้วนะ..อีกไม่กี่อึดใจฉันก็ต้องเจอ...."ราวัฒน์พูดค้างไว้จนคิมหันต์สงสัย
"ไอ้วัฒน์มีอะไร"
"แค่นี้ก่อนนะ"ราวัฒน์วางสายพลันหยิบปืนออกมาแล้วตรงไปที่คนงานคนหนึ่ง
"หยุดเดี๋ยวนี้นะนายเหมนายถูกจับแล้ว!!"ราวัฒน์ชี้ปืนไปที่นายเหมก่อนที่เจ้าตัวจะตกใจแล้ววิ่งหนีจนชนเข้ากับนาธินทร์
"นายหนีอะไรมา!"นาธินทร์ถามก่อนจะเห็นราวัฒน์วิ่งตามมาจึงล็อคตัวนายเหมไว้
"จับได้แล้ว!"ราวัฒน์รีบล็อคกุญแจมือก่อนจะหันไปหานาธินทร์
"ขอบคุณนะ"
"ไม่เป็นไรว่าแต่คุณตามจับนายนีนนทร์ถามก่อนจะเห็นสีหน้าของราวัฒน์เปลี่ยนไป
………………………………………………………………
ที่บ้านสวน
คิมหันต์เดินตรงมาที่ห้องหวังว่าจะเจอฟ้าลดาแล้วปรับความเข้าใจแต่เมื่อเปิดประตูเข้ามาก็ไม่พบหญิงสาว!!"คิมหันต์ตะโกนเรียกแต่ก็ไร้เสียงตอบรับพลันเหลือบไปเห็นหน้าต่างเปิดอยู่หรือว่า
"หนีไปงั้นหรือ!"
………………………………………………………………
ภายในรถยนต์คันหนึ่ง
"ขอบใจมากนะพิมที่ช่วยฟ้า"ฟ้าลดาเอ่ยขอบคุณพิมพรก่อนจะเห็นหล่อนพยักหน้า
"ไม่เป็นไรจ๊ะ!"พิมพรยิ้มก่อนจะรีบขับรถเข้าตัวเมืองไม่นานก็มาจอดที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง
"นี่บ้านพี่เมย์นี่!พาฟ้ามาที่นี่ทำไม"
"เดี๋ยวเธอก็รู้!"พูดจบพิมพรก็ก้าวลงจากรถก่อนจะตรงมากระชากฟ้าลดาลงจากรถ
"ปล่อยนะ!!พิม!..เธอจะทำอะไร!"
"อยู่เฉยๆเถอะน่า!"พิมพรออกแรงดึงกึ่งกระชากฟ้าลดาเห็นว่าไม่ได้การจึงกระทืบเท้าพิมพรแล้ววิ่งหนีแต่ยังพ้นหน้าบ้านมาติกาก็เดินออกมาพร้อมปืนเสียก่อน
"แกจะไปไหน!"มาติกาถามเสียงแข็ง
"เธอจะทำอะไร"ฟ้าลดาถามพร้อมค่อยๆก้าวถอยหลัง
"แกแย่งคิมไปจากฉันแกสมควรตาย!!"มาติกายิ้มอย่างโหดเหี้ยมพลันอนงค์คุณหญิงภวรรณและประสิทธิ์วิ่งออกมาดู
"จะทำอะไรน่ะยัยเมย์!"อนงค์มองลูกสาวอย่างตกใจ
"เมย์จะฆ่ามัน!เมย์เกลียดมัน!"พูดจบเสียงปืนก็ดังขึ้นพร้อมร่างของประสิทธิ์ที่ล้มลงไปกับพื้น
"พ่อ!!"ฟ้าลดาอุทานก่อนจะทรุดลงไปดูประสิทธิ์ที่เข้ามารับลูกกระสุนแทประสิทธิ์!"อนงค์ถลาเข้ามาดูก่อนจะเห็นผู้เป็นสามีถูกยิงเข้าที่แขน
"พ่อไม่เป็นอะไร...ลูกล่ะ"ประสิทธิ์มองดูฟ้าลดาหญิงสาวส่ายหัวก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมา
"ยัยเมย์นั่นแกทำอะไรจะฆ่าพ่อแกรึ!"คุณหญิงภวรรณหันไปตวาดมาติกาพลันรีบตรงมาดูประสิทธิ์
"เมย์เปล่า!...เมย์ไม่ได้ทำ..คุณพ่อ..คุณพ่อรักมัน..นังฟ้าแกแย่งคุณพ่อไปจากฉันแกตายซะเถอะ!"มาติกาเล็งปืนมาทางฟ้าลดาพลันคิมหันต์ตรงเข้ามาคว้าปืนไว้เสียก่อน
"คุณคิม!"ฟ้าลดาพึมพำพลันเสียงปืนดังขึ้นพร้อมร่างของคิมหันต์ที่ทรุดลงพร้อมกับเอามือกุมแขนตัวเองไว้แน่น
"คิม!!"มาติกาอุทานพลันรถตำรวจแล่นมาถึง
"หยุดนะคุณเมย์!คุณถูกจับข้อหาจ้างวานทำร้ายคุณคิมหันต์และพยายามฆ่าคุณฟ้าลดา!"ราวัฒน์เอ่ยขึ้นพร้อมเล็งปืนมาที่มาติกาหญิงสาวส่ายหน้าปฏิเสธพิมพรเห็นท่าไม่ดีจะวิ่งหนีแต่ถูกตำรวจนายหนึ่งตรงมาจับตัวไว้มาติกามองพิมพรโดนจับอย่างตกใจฟ้าลดาจึงรีบวิ่งไปแย่งปืนมาจากมาติกาตำรวจจึงเข้าจับกุมมาติกาทันที
"พ่อ!"ฟ้าลดาหันมาหาพ่อของเธอก่อนจะสั่งให้คนโทรเรียกรถพยาบาล
………………………………………………………………
ณ โรงพยาบาล
ฟ้าลดานั่งรอประสิทธิ์อย่างเป็นห่วงโดยมีคุณหญิงภวรรณและอนงค์นั่งอยู่ใกล้ๆพลันราวัฒน์เดินมา
"คุณอนงค์ผมคงต้องจับคุณในข้อหาสมรู้ร่วมคิดกับคุณมาติกาจ้างวานนายเหมให้ไปทำร้ายคุณคิมหันต์ด้วยนะครับ"ราวัฒน์พูดอนงค์พยักหน้าเบาๆราวกับว่าเข้าใจ
"คุณตำรวจคะ...เรื่องทีเกิดขึ้นวันนี้ฟ้าไม่เอาเรื่องพี่เมย์ได้ไหมคะ"ฟ้าลดาพูดอย่างอ้อนวอนอนงค์และคุณหญิงภวรรณต่างมองฟ้าลดาอย่างไม่อยากจะเชื่อ
"ไม่ได้หรอกครับต่อให้คุณฟ้าไม่เอาเรื่องแต่กฏหมายก็ปล่อยไว้ไม่ได้อยู่ดี"ราวัฒน์อธิบายก่อนจะใส่กุญแจมืออนงค์พลันประสิทธิ์ถูกเข็นรถออกมา
"คุณพ่อ!"ฟ้าลดาตรงไปหาประสิทธิ์ก่อนจะจับมือเขา
"พ่อไม่เป็นอะไร"ประสิทธิ์ยิ้มพลันภูวไนยและลลิตเดินมาพอดี
"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว!จะได้ไม่ต้องเสียเวลา!"ภูวไนยพูดก่อนจะเหล่มองคุณหญิงภวรรณ
"กลับบ้านได้แล้วตามีเรื่องต้องคุยกับเอ็งที่เอ็งหรอกตาไว้มากมายแม่เอ็งเขาบอกตาหมดแล้ว"ภูวไนยพูดก่อนจะตรงมาจับแขนหลานสาว
"สะใจเอ็งใช่ไหม!ที่ทำให้หลานข้าเกือบตาย!ไหนว่าไม่ใช่พ่อมันไงแล้วจะมายุ่งเกี่ยวกันทำไมอีก!!"
"ตาฟ้าขอ.."
"ไม่ได้กลับบ้านกับตาเดี๋ยวนี้!!"ภูวไนยเอ่ยเสียงแข็งพลันดึงฟ้าลดาให้เดินตามไป
"เลิกยุ่งกับพวกเราซะที!"ลลิตพูดพลางมองประสิทธิ์อย่างโกรธเคืองก่อนจะเดินตามภูวไนยออกไป
"นี่มันอะไรกันนะ!"คุณหญิงภวรรณสบถกับเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นพลันเอามือขึ้นมากุมศีรษะ
"เพราะผมเองแหละครับคุณแม่"ประสิทธิ์เอ่ยเสียงแผ่วก่อนจะก้มหน้าลงอย่างอ่อนล้า
……………………………………………………………
"ฟ้า!!"คิมหันต์เรียกชื้อหญิงสาวก่อนจะตรงเข้ามาหาแต่ถูกภูวไนยกันไว้
"คุณใช่ไหมที่เป็นต้นเหตุให้ฟ้าลดาต้องมาเจอเรื่องแบบนี้!"
"ผมผิดเองที่ดูแลฟ้าไม่ได้แต่ผมขอโอกาส!"
"มันไม่มีโอกาสสำหรับคุณอีกแล้ว!เลิกยุ่งกับหลานสาวผมซะ!ไปจัดการเรื่องหย่าให้เรียบร้อยแล้วนัดมา"
"แต่ฟ้าเขาเป็นเมียผม!และผมก็จะไม่หย่า!"คิมหันต์พูดอย่างหนักแน่นภูวไนยมองมาทางชายหนุ่มอย่างไม่พอใจก่อนจะประกาศกร้าว
"แต่ข้าจะให้หย่า!!คุณมันไม่ได้เรื่องผมไม่จำเป็นต้องให้โอกาสคุณ..ลลิตพาฟ้าลดาขึ้นรถ!!"สิ้นคำพูดของภูวไนยลลิตก็จับมือลูกสาวขึ้นรถโดยปล่อยให้ภูวไนยเผชิญหน้ากับคิมหันต์
"ผมจะเปลี่ยนตัวเองผมรักฟ้า!และผมจะไม่ยอมให้อะไรมาพรากเธอไปจากผม!"คิมหันต์พูดอย่างหนักแน่นในแววตาฉายความมุ่งมั่นมาเต็มเปี่ยม
"คุณจะไปทำอะไรได้!ข้าเข็ดซะแล้วกับไอ้พวกผู้ดีที่มีเงินมีทอง!คุณตอบมาสิว่าถ้าคุณไม่มีเงินคุณจะทำอะไรเลี้ยงฟ้าลดา!หึ..ลำพังฟ้าลดายังเก่งกว่าคุณซะอีก..คุณทนลำบากเลี้ยงมันไม่ไหวหรอก!"
"ผมเชื่อว่าผมทำได้!"
"คุณแน่ใจหรือว่าคุณทำได้!"
"ผมแน่ใจ!"คิมหันต์ตอบอย่างมุ่งมั่นก่อนจะเห็นสายตาของภูวไนยมองอย่างเหยียดหยาม
"ฉันขอเวลาปรับความเข้าใจกับฟ้าก่อนนะแล้วฉันจะพาฟ้ากลับเอง"
"แต่ฉันเป็นตำรวจนะ!ไอ้คิม!ฉันไม่อยากจับแกเข้าคุกนะเว้ย"
"ฉันรู้แต่แกก็เข้าใจฉันหน่อยสิวะ!"
"ไม่เข้าใจแล้วเว้ย!แกโดนฉันจับแน่!ตอนนี้ฉันอยู่ที่แพปลาของตาคุณฟ้าเขาแล้วนะ..อีกไม่กี่อึดใจฉันก็ต้องเจอ...."ราวัฒน์พูดค้างไว้จนคิมหันต์สงสัย
"ไอ้วัฒน์มีอะไร"
"แค่นี้ก่อนนะ"ราวัฒน์วางสายพลันหยิบปืนออกมาแล้วตรงไปที่คนงานคนหนึ่ง
"หยุดเดี๋ยวนี้นะนายเหมนายถูกจับแล้ว!!"ราวัฒน์ชี้ปืนไปที่นายเหมก่อนที่เจ้าตัวจะตกใจแล้ววิ่งหนีจนชนเข้ากับนาธินทร์
"นายหนีอะไรมา!"นาธินทร์ถามก่อนจะเห็นราวัฒน์วิ่งตามมาจึงล็อคตัวนายเหมไว้
"จับได้แล้ว!"ราวัฒน์รีบล็อคกุญแจมือก่อนจะหันไปหานาธินทร์
"ขอบคุณนะ"
"ไม่เป็นไรว่าแต่คุณตามจับนายนีนนทร์ถามก่อนจะเห็นสีหน้าของราวัฒน์เปลี่ยนไป
………………………………………………………………
ที่บ้านสวน
คิมหันต์เดินตรงมาที่ห้องหวังว่าจะเจอฟ้าลดาแล้วปรับความเข้าใจแต่เมื่อเปิดประตูเข้ามาก็ไม่พบหญิงสาว!!"คิมหันต์ตะโกนเรียกแต่ก็ไร้เสียงตอบรับพลันเหลือบไปเห็นหน้าต่างเปิดอยู่หรือว่า
"หนีไปงั้นหรือ!"
………………………………………………………………
ภายในรถยนต์คันหนึ่ง
"ขอบใจมากนะพิมที่ช่วยฟ้า"ฟ้าลดาเอ่ยขอบคุณพิมพรก่อนจะเห็นหล่อนพยักหน้า
"ไม่เป็นไรจ๊ะ!"พิมพรยิ้มก่อนจะรีบขับรถเข้าตัวเมืองไม่นานก็มาจอดที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง
"นี่บ้านพี่เมย์นี่!พาฟ้ามาที่นี่ทำไม"
"เดี๋ยวเธอก็รู้!"พูดจบพิมพรก็ก้าวลงจากรถก่อนจะตรงมากระชากฟ้าลดาลงจากรถ
"ปล่อยนะ!!พิม!..เธอจะทำอะไร!"
"อยู่เฉยๆเถอะน่า!"พิมพรออกแรงดึงกึ่งกระชากฟ้าลดาเห็นว่าไม่ได้การจึงกระทืบเท้าพิมพรแล้ววิ่งหนีแต่ยังพ้นหน้าบ้านมาติกาก็เดินออกมาพร้อมปืนเสียก่อน
"แกจะไปไหน!"มาติกาถามเสียงแข็ง
"เธอจะทำอะไร"ฟ้าลดาถามพร้อมค่อยๆก้าวถอยหลัง
"แกแย่งคิมไปจากฉันแกสมควรตาย!!"มาติกายิ้มอย่างโหดเหี้ยมพลันอนงค์คุณหญิงภวรรณและประสิทธิ์วิ่งออกมาดู
"จะทำอะไรน่ะยัยเมย์!"อนงค์มองลูกสาวอย่างตกใจ
"เมย์จะฆ่ามัน!เมย์เกลียดมัน!"พูดจบเสียงปืนก็ดังขึ้นพร้อมร่างของประสิทธิ์ที่ล้มลงไปกับพื้น
"พ่อ!!"ฟ้าลดาอุทานก่อนจะทรุดลงไปดูประสิทธิ์ที่เข้ามารับลูกกระสุนแทประสิทธิ์!"อนงค์ถลาเข้ามาดูก่อนจะเห็นผู้เป็นสามีถูกยิงเข้าที่แขน
"พ่อไม่เป็นอะไร...ลูกล่ะ"ประสิทธิ์มองดูฟ้าลดาหญิงสาวส่ายหัวก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมา
"ยัยเมย์นั่นแกทำอะไรจะฆ่าพ่อแกรึ!"คุณหญิงภวรรณหันไปตวาดมาติกาพลันรีบตรงมาดูประสิทธิ์
"เมย์เปล่า!...เมย์ไม่ได้ทำ..คุณพ่อ..คุณพ่อรักมัน..นังฟ้าแกแย่งคุณพ่อไปจากฉันแกตายซะเถอะ!"มาติกาเล็งปืนมาทางฟ้าลดาพลันคิมหันต์ตรงเข้ามาคว้าปืนไว้เสียก่อน
"คุณคิม!"ฟ้าลดาพึมพำพลันเสียงปืนดังขึ้นพร้อมร่างของคิมหันต์ที่ทรุดลงพร้อมกับเอามือกุมแขนตัวเองไว้แน่น
"คิม!!"มาติกาอุทานพลันรถตำรวจแล่นมาถึง
"หยุดนะคุณเมย์!คุณถูกจับข้อหาจ้างวานทำร้ายคุณคิมหันต์และพยายามฆ่าคุณฟ้าลดา!"ราวัฒน์เอ่ยขึ้นพร้อมเล็งปืนมาที่มาติกาหญิงสาวส่ายหน้าปฏิเสธพิมพรเห็นท่าไม่ดีจะวิ่งหนีแต่ถูกตำรวจนายหนึ่งตรงมาจับตัวไว้มาติกามองพิมพรโดนจับอย่างตกใจฟ้าลดาจึงรีบวิ่งไปแย่งปืนมาจากมาติกาตำรวจจึงเข้าจับกุมมาติกาทันที
"พ่อ!"ฟ้าลดาหันมาหาพ่อของเธอก่อนจะสั่งให้คนโทรเรียกรถพยาบาล
………………………………………………………………
ณ โรงพยาบาล
ฟ้าลดานั่งรอประสิทธิ์อย่างเป็นห่วงโดยมีคุณหญิงภวรรณและอนงค์นั่งอยู่ใกล้ๆพลันราวัฒน์เดินมา
"คุณอนงค์ผมคงต้องจับคุณในข้อหาสมรู้ร่วมคิดกับคุณมาติกาจ้างวานนายเหมให้ไปทำร้ายคุณคิมหันต์ด้วยนะครับ"ราวัฒน์พูดอนงค์พยักหน้าเบาๆราวกับว่าเข้าใจ
"คุณตำรวจคะ...เรื่องทีเกิดขึ้นวันนี้ฟ้าไม่เอาเรื่องพี่เมย์ได้ไหมคะ"ฟ้าลดาพูดอย่างอ้อนวอนอนงค์และคุณหญิงภวรรณต่างมองฟ้าลดาอย่างไม่อยากจะเชื่อ
"ไม่ได้หรอกครับต่อให้คุณฟ้าไม่เอาเรื่องแต่กฏหมายก็ปล่อยไว้ไม่ได้อยู่ดี"ราวัฒน์อธิบายก่อนจะใส่กุญแจมืออนงค์พลันประสิทธิ์ถูกเข็นรถออกมา
"คุณพ่อ!"ฟ้าลดาตรงไปหาประสิทธิ์ก่อนจะจับมือเขา
"พ่อไม่เป็นอะไร"ประสิทธิ์ยิ้มพลันภูวไนยและลลิตเดินมาพอดี
"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว!จะได้ไม่ต้องเสียเวลา!"ภูวไนยพูดก่อนจะเหล่มองคุณหญิงภวรรณ
"กลับบ้านได้แล้วตามีเรื่องต้องคุยกับเอ็งที่เอ็งหรอกตาไว้มากมายแม่เอ็งเขาบอกตาหมดแล้ว"ภูวไนยพูดก่อนจะตรงมาจับแขนหลานสาว
"สะใจเอ็งใช่ไหม!ที่ทำให้หลานข้าเกือบตาย!ไหนว่าไม่ใช่พ่อมันไงแล้วจะมายุ่งเกี่ยวกันทำไมอีก!!"
"ตาฟ้าขอ.."
"ไม่ได้กลับบ้านกับตาเดี๋ยวนี้!!"ภูวไนยเอ่ยเสียงแข็งพลันดึงฟ้าลดาให้เดินตามไป
"เลิกยุ่งกับพวกเราซะที!"ลลิตพูดพลางมองประสิทธิ์อย่างโกรธเคืองก่อนจะเดินตามภูวไนยออกไป
"นี่มันอะไรกันนะ!"คุณหญิงภวรรณสบถกับเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นพลันเอามือขึ้นมากุมศีรษะ
"เพราะผมเองแหละครับคุณแม่"ประสิทธิ์เอ่ยเสียงแผ่วก่อนจะก้มหน้าลงอย่างอ่อนล้า
……………………………………………………………
"ฟ้า!!"คิมหันต์เรียกชื้อหญิงสาวก่อนจะตรงเข้ามาหาแต่ถูกภูวไนยกันไว้
"คุณใช่ไหมที่เป็นต้นเหตุให้ฟ้าลดาต้องมาเจอเรื่องแบบนี้!"
"ผมผิดเองที่ดูแลฟ้าไม่ได้แต่ผมขอโอกาส!"
"มันไม่มีโอกาสสำหรับคุณอีกแล้ว!เลิกยุ่งกับหลานสาวผมซะ!ไปจัดการเรื่องหย่าให้เรียบร้อยแล้วนัดมา"
"แต่ฟ้าเขาเป็นเมียผม!และผมก็จะไม่หย่า!"คิมหันต์พูดอย่างหนักแน่นภูวไนยมองมาทางชายหนุ่มอย่างไม่พอใจก่อนจะประกาศกร้าว
"แต่ข้าจะให้หย่า!!คุณมันไม่ได้เรื่องผมไม่จำเป็นต้องให้โอกาสคุณ..ลลิตพาฟ้าลดาขึ้นรถ!!"สิ้นคำพูดของภูวไนยลลิตก็จับมือลูกสาวขึ้นรถโดยปล่อยให้ภูวไนยเผชิญหน้ากับคิมหันต์
"ผมจะเปลี่ยนตัวเองผมรักฟ้า!และผมจะไม่ยอมให้อะไรมาพรากเธอไปจากผม!"คิมหันต์พูดอย่างหนักแน่นในแววตาฉายความมุ่งมั่นมาเต็มเปี่ยม
"คุณจะไปทำอะไรได้!ข้าเข็ดซะแล้วกับไอ้พวกผู้ดีที่มีเงินมีทอง!คุณตอบมาสิว่าถ้าคุณไม่มีเงินคุณจะทำอะไรเลี้ยงฟ้าลดา!หึ..ลำพังฟ้าลดายังเก่งกว่าคุณซะอีก..คุณทนลำบากเลี้ยงมันไม่ไหวหรอก!"
"ผมเชื่อว่าผมทำได้!"
"คุณแน่ใจหรือว่าคุณทำได้!"
"ผมแน่ใจ!"คิมหันต์ตอบอย่างมุ่งมั่นก่อนจะเห็นสายตาของภูวไนยมองอย่างเหยียดหยาม
AThousandYears เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 พ.ย. 2558, 23:12:20 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 พ.ย. 2558, 23:23:44 น.
จำนวนการเข้าชม : 1710
| << หัวใจที่แหลกสลาย | ครอบครัวที่แสนอบอุ่น(ตอนจบ) >> |
AThousandYears 2 พ.ย. 2558, 23:26:04 น.
ขอโทษนะคะที่หายไปนานไรเตอร์ป่วยเป็นไข้หวัดนอนซมอย่างเดียวเลยไม่ได้มาอัพนานเลยขอโทษนะคะตอนหน้าก็จะถึงตอนจบแล้วนะคะอย่าลืมติดตามอ่านกันน๊าคืนนี้ฝันดีค่ะ
ขอโทษนะคะที่หายไปนานไรเตอร์ป่วยเป็นไข้หวัดนอนซมอย่างเดียวเลยไม่ได้มาอัพนานเลยขอโทษนะคะตอนหน้าก็จะถึงตอนจบแล้วนะคะอย่าลืมติดตามอ่านกันน๊าคืนนี้ฝันดีค่ะ
โดนแน่ๆนานคิม ไร้เต้อ หายไวๆนะคะ