ตราบาปสีชมพู โดย ลินิน
พรรษกร พรมพิทักษ์ ทายาทเพียงคนเดียวของมหาเศรษฐีหมื่นล้านที่ซ่อนความเย็นชา ร้ายกาจไว้ภายใต้รูปลักษณ์ที่หล่อเหลา เขาผู้ไม่เคยมีสายตาไว้แล กังสดาลสาวน้อยที่หลงรักเขาหมดหัวใจ แต่วันหนึ่งเมื่อหัวใจเริ่มเอนเอียง หล่อนกลับก้าวขึ้นมาในฐานะ ‘ผู้หญิงที่พ่อรัก’ ด้วยความแค้นใจลาพิศจึงตัดสินใจหันหลังให้ครอบครัวนานถึงสี่ปีและวันนี้เมื่อเขากลับมาอีกครั้งในฐานะนักธุรกิจหนุ่มหล่อเจ้าเสน่ห์ผู้ก้าวขึ้นมาเป็นคู่แข่งทางธุรกิจของบิดา เขากลับมาเพื่อทวงคืนทุกอย่างกลับมา และหล่อนเป็นคนแรกที่เขาจะจัดการชำระแค้น ตีตราบาปให้จดจำ
กังสดาล หญิงสาวช่างฝันที่เคยมองโลกในแง่ดี โลกสีชมพูของเธอเปลี่ยนไปเมื่อต้องกลายมาเป็นผู้หญิงของ พรรษกรชายคนเดียวที่เธอรัก เขาสร้างตราบาปให้กับเธอแล้วทิ้งเพียงข้อเสนอ เป็นนางบำเรอของเขาเพื่อแลกกับบ้านอันเป็นความทรงจำเกี่ยวกับแม่สิ่งเดียวที่เธอเหลืออยู่ ซ้ำยังพาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาอยู่ในบ้านร่วมกับเธอ สายใยบางๆ สุดท้ายจึงขาดสะบั้นลง เธอตัดสินใจหันหลังให้กับเขาชั่วชีวิตพร้อมกับลูกน้อยในครรภ์ แต่ไม่คิดมาก่อนว่าวันหนึ่งนั้น มหาเศรษฐีหนุ่มหล่อผู้เย่อหยิ่งจะต้องเป็นฝ่ายยอมสิโรราบให้กับผู้หญิงที่เขาเคยบอกว่าจะไม่มีวันชายตาแล
กังสดาล หญิงสาวช่างฝันที่เคยมองโลกในแง่ดี โลกสีชมพูของเธอเปลี่ยนไปเมื่อต้องกลายมาเป็นผู้หญิงของ พรรษกรชายคนเดียวที่เธอรัก เขาสร้างตราบาปให้กับเธอแล้วทิ้งเพียงข้อเสนอ เป็นนางบำเรอของเขาเพื่อแลกกับบ้านอันเป็นความทรงจำเกี่ยวกับแม่สิ่งเดียวที่เธอเหลืออยู่ ซ้ำยังพาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาอยู่ในบ้านร่วมกับเธอ สายใยบางๆ สุดท้ายจึงขาดสะบั้นลง เธอตัดสินใจหันหลังให้กับเขาชั่วชีวิตพร้อมกับลูกน้อยในครรภ์ แต่ไม่คิดมาก่อนว่าวันหนึ่งนั้น มหาเศรษฐีหนุ่มหล่อผู้เย่อหยิ่งจะต้องเป็นฝ่ายยอมสิโรราบให้กับผู้หญิงที่เขาเคยบอกว่าจะไม่มีวันชายตาแล
Tags: ลินิน ละครช่อง 3
ตอน: อัพเพิ่ม
“เด็กที่บ้านมีเงินมากินร้านอาหารหรูขนาดนี้เลยเหรอคะ” หญิงสาวเหยียดริมฝีปากออกคล้ายหมิ่นแคลนสาวน้อยหน้าใสในชุดนักศึกษา “แฟนคงเลี้ยงดีนะคะ”
ริมฝีปากคนฟังกระตุก มองหน้ากังสดาลที่คราวนี้เอาแต่ก้มหน้างุดอีกครั้งแล้วละความสนใจกับ ‘เด็กในบ้าน’ เอาไว้แค่นั้น
ปวีชญาจับตามองคนรัก ท่าทางของเขาดูสนใจเด็กในบ้านคนนี้มาก อย่างที่ทำให้เธอวางเฉยไม่ได้ เพราจะว่าไป ผู้หญิงคนนี้สวยไม่เบา ซ้ำยังเรียนมหาวิทยาลัยเสียด้วย
“ท่าทางเขาสนิทกับผู้ชายคนนั้นนะคะ น่าเป็นห่วงนะ ยังเรียนอยู่เลย”
“ช่างเขาสิ”
“ญาเป็นห่วงนี่คะ เห็นว่าเป็นเด็กในบ้านคุณ กลัวจะทำอะไรเสียชื่อเสียง”
“บอกว่าช่างเถอะน่า” ชายหนุ่มชักสีหน้าใส่อย่างหงุดหงิด ปวีชญาจึงต้องเงียบ แต่คนที่ทำท่าไม่สนใจแต่แรกกลับกินข้าวไป เหลือบตามองเด็กในบ้านไป
เห็นที…เธอต้องสืบให้รู้แน่ชัด ตอนนี้เธอรู้ว่าผู้ชายคนอื่นดีไม่ได้ครึ่งของพรรษกร ถึงเขาจะเย็นชาไปบ้าง ขาดความโรแมนติกไปหน่อย แต่โดยรวมแล้วก็เป็นผู้ชายที่ไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเธอเลย ซ้ำมีแต่ให้ ข้าวของแพงๆ ที่เธอใช้อยู่ พรรษกรก็ซื้อให้ทั้งนั้น
“อิ่มแล้วก็กลับเถอะ” พรรษกรบอกเมื่อเห็นหญิงสาวรวบช้อน แต่แม่สาวที่นั่งอยู่บนโต๊ะไกลลิบยังหัวเราะระรื่นกับผู้ชายที่มาด้วยกัน
ชายหนุ่มแตะแขนปวีชญาแล้วลุกขึ้น เดินผ่านโต๊ะของกังสดาล ใบหน้าเขาเย็นชาไร้ความรู้สึก หญิงสาวหัวใจเต้นแรงจนกลัวว่าคนเดินผ่านจะได้ยิน แต่ร่างสูงกลับเดินผ่านเธอไปเหมือนเธอไร้ตัวตน ทิ้งไว้เพียงกลิ่นน้ำหอมผู้ชายคุ้นจมูกเอาไว้ให้ดูต่างหน้า
เธอถอนหายใจ ดึงแก้วน้ำมาดูดทั้งที่ลิ้นไม่รู้รส แต่เมื่อการุณมองมาก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ฝืนยิ้มแล้วทำเหมือนอาหารที่ไม่รู้รสเลยอร่อยมาก มีแต่ชวัลภาเท่านั้นที่รู้ดีว่าในใจของเพื่อนเจ็บแค่ไหน
ศักดินัยกลับเข้ามาบ้านในเวลาสองทุ่ม กังสดาลที่ช่วยป้าบัวทำอาหารใส่บาตรในตอนเช้าได้ยินเสียงรถจึงรีบเอาน้ำกระเจี๊ยบเย็นๆ ที่เพิ่งต้มเสร็จมาให้ ทุกวันพระเธอกับศักดินัยจะตื่นเช้ามาใส่บาตรเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้กับแม่ หลังดื่มน้ำจนหมดแก้ว ศักดินัยก็บ่นขึ้น
“เบื่อไอ้ลูกไม่รักดีคนนี้จริงๆ แล้วนี่มันยังไม่โผล่หัวเข้ามาเหรอ”
“ยังค่ะ” หญิงสาวตอบ นึกสงสัยว่าพรรษกรทำอะไรอีกแต่ก็ไม่กล้าถาม
“รู้ไหม วันนี้มันไปทำงานแค่สองชั่วโมง จากนั้นก็ไม่เห็นหน้าค่าตามันอีกเลย ทั้งที่บอกหัวหน้าแผนกต่างๆ เอาไว้แล้ว ทำแบบนี้ลูกน้องที่ไหนมันจะเคารพ”
หลังออกจากร้านอาหาร เธอเดาว่าพรรษกรคงจะหายไปพร้อมกับสาวสวยคนนั้น ว่าจะไม่รู้สึกอะไรแล้ว แต่ทำไมในอกมันถึงได้โหวงเหมือนมีโพลงอากาศขังตัวอยู่ในนั้น
“คงเป็นเพราะวันแรกมั้งคะคุณลุง เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่พีทก็ปรับตัวได้”
“ไม่อยากจะคาดหวังอะไรหรอก วันนี้ไม่ต้องตั้งโต๊ะเผื่อลุงนะ กินกับลูกค้ามาแล้ว” ศักดินัยบอกแลวก็เดินเลยขึ้นบันไดไป สีหน้าดูเหน็ดเหนื่อยจนเธออดห่วงไม่ได้
หญิงสาวมองตามหลัง เหนื่อยและอึดอัดแทนกับความสัมพันธ์ของพ่อลูกคู่นี้ เธอตัดสินใจแล้วว่าเธอจะไปเรียนต่างประเทศ เผื่อว่าหากบ้านนี้ไม่มีกาฝากอย่างเธออยู่ อะไรมันอาจจะดีขึ้น พี่พรรษกรของเธออาจจะหันมาปรับความเข้าใจกับพ่อได้เสียที
หญิงสาวหมุนกายกลับเข้าครัว ตั้งหน้าตั้งตาทำขนมจนเสร็จแล้วจึงกลับขึ้นไปอาบน้ำเตรียมตัวอ่านหนังสือ มีรายงานที่ต้องทำอีกตั้งใหญ่กว่าจะได้นอนก็คงเลยเที่ยงคืน
หญิงสาวเปิดเพลงคลอเบาๆ ไปด้วยในระหว่างทำงาน สมาธิจดจ้องอยู่กับงานตรงหน้า แต่มีบางจังหวะที่ใจมันไพล่นึกไปถึงใครบางคน แต่ก็รีบปัดมันทิ้งไป แต่ไม่ช้าไม่นานก็กลับมาใหม่ เธอได้แต่หวังว่าสักวัน ไอ้ความรู้สึกทรมานบ้าๆ นี่จะหายไปเสียที
หลังทำรายงานผ่านไปได้เกือบเสร็จ กังสดาลก็ต้องลุกออกมายืนมองวิวทิวทัศน์ด้านนอกเพื่อขับไล่ความเมื่อยขบ ได้ยินเสียงรถแล่นมาจอดเทียบหน้าบ้านด้วยความเร็ว เสียงเบรกดังลั่นเพราะรถคันหรูหวิดจะชนกระถางต้นเศรษฐีวิลสัน เล่นเอาคนมองใจหายใจคว่ำ พรรษกรขับรถเร็วแบบนี้เสมอจนเธออดเป็นห่วงไม่ได้ว่าหากไม่ชนคนอื่นก็คงจะโดนคนอื่นชนเข้าสักวัน
ประตูรถด้านคนขับเปิดออก เจ้าของรถเดินเซเป็นปูไต่เพราะปริมาณแอลกอฮอร์ที่ดื่มเข้าไป เขาฝืนตัวเองเดินขึ้นบันไดมาจนถึงหน้าประตู พยายามบิดลูกบิดแต่ก็เปิดไม่ออก หยิบกุญแจมาไขก็ยังเปิดไม่ได้ จนท้ายสุดเจ้าของห้องตัวจริงจึงออกมาเปิดประตู
“พี่พีท…”
คนเมามุ่นคิ้ว ทำหน้าคิด “เธอเข้ามาทำอะไรที่ห้องฉันอีก”
“ไม่นะคะ คือ…” หญิงสาวพยายามบอกว่านี่เป็นห้องของเธอ แต่คนเมาไม่สนใจ ผลักเธอเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูดังปังใหญ่ ดังสะดุ้งไปถึงหัวใจคนฟัง
“ฉันเตือนแล้วใช่ไหมว่าอย่ามายุ่มย่ามในห้องฉันอีก วันนั้นแค่เตือนมันน้อยไปใช่ไหม ถึงได้เข้ามาในนี้ เธอชอบฉันมากเหรอ ถึงเอาตัวใส่พานมาให้ขนาดนี้”
“พี่พีท”
หญิงสาวน้ำตาร่วง เธออยู่ของเธอดีๆ เขาก็เข้ามาหาเรื่องถึงในห้อง หญิงสาวเดินมาหอบรายงานเตรียมจะเอาออกไปทำข้างนอก ไม่อยากจะต่อปากต่อคำให้เหนื่อยเปล่า แต่โดนกระชากตัวมาใกล้ ไม่ทันได้ห้ามปรามปากเขาก็ฉกลงมาบนปากเธอแนบแน่น จูบเร่าร้อนดูดดื่มที่เหมือนจะป้อนแอลกอฮอร์จากกายเขาให้หลั่งไหลเข้ามาอยู่ในกายเธอจนรู้สึกเหมือนตัวเองพลอยเมาเหล้าไปด้วย
“อื้อ…”
หญิงสาวพยายามห้ามปรามก่อนที่สติเธอจะหลุดไปกับสัมผัสเร่าร้อนของคนเมาที่คงจะไม่รู้ตัวว่ากำลังทำอะไรลงไป สองเท้าของกังสดาลเซถอยไปเรื่อยๆ ตามแรงผลักของกายแกร่งที่บดเบียดเข้ามาในร่างกายเธอจนเธอถอยไปชิดเตียงแล้วล้มตัวลงไป ดึงร่างหนาที่ปากไม่เคลื่อนห่างไปจากปากเธอให้ล้มลงมาด้วย
กังสดาลดิ้นรน แม้เธอจะยอมรับกับตัวเองแล้วว่าหลงรักพี่ชายนอกไส้คนนี้ โหยหาอ้อมกอดนี้ แต่ไม่ใช่สัมผัสจาบจ้วงเพราะคิดหาเรื่องลงทัณฑ์กันอย่างที่เขากำลังทำอยู่
จูบของเขายังตามมาลามลวกร่างกายเธอ ผละจากปากเธอได้ ปากร้อนร้ายก็พร่างพรมไปทั่วพวงแก้มซ้ายขวาแล้ววกกลับมาจูบใหม่ ลิ้นหวานที่ฉาบไปด้วยน้ำเมาตวัดลิ้นดูดดึงลิ้นไร้เดียงสาของคนใต้ร่างเข้ามาหาตัวเองอย่างถือวิสาสะ หญิงสาวกระดกลิ้นหลีกหลบและพยายามยกกำปั้นบรรจุแรงเท่ามดขึ้นมาทุบไปบนแผ่นหลังกว้างที่ไม่ได้รู้สึกรู้สมไปกับแรงทุบตีนั่นเลยสักนิด
ริมฝีปากคนฟังกระตุก มองหน้ากังสดาลที่คราวนี้เอาแต่ก้มหน้างุดอีกครั้งแล้วละความสนใจกับ ‘เด็กในบ้าน’ เอาไว้แค่นั้น
ปวีชญาจับตามองคนรัก ท่าทางของเขาดูสนใจเด็กในบ้านคนนี้มาก อย่างที่ทำให้เธอวางเฉยไม่ได้ เพราจะว่าไป ผู้หญิงคนนี้สวยไม่เบา ซ้ำยังเรียนมหาวิทยาลัยเสียด้วย
“ท่าทางเขาสนิทกับผู้ชายคนนั้นนะคะ น่าเป็นห่วงนะ ยังเรียนอยู่เลย”
“ช่างเขาสิ”
“ญาเป็นห่วงนี่คะ เห็นว่าเป็นเด็กในบ้านคุณ กลัวจะทำอะไรเสียชื่อเสียง”
“บอกว่าช่างเถอะน่า” ชายหนุ่มชักสีหน้าใส่อย่างหงุดหงิด ปวีชญาจึงต้องเงียบ แต่คนที่ทำท่าไม่สนใจแต่แรกกลับกินข้าวไป เหลือบตามองเด็กในบ้านไป
เห็นที…เธอต้องสืบให้รู้แน่ชัด ตอนนี้เธอรู้ว่าผู้ชายคนอื่นดีไม่ได้ครึ่งของพรรษกร ถึงเขาจะเย็นชาไปบ้าง ขาดความโรแมนติกไปหน่อย แต่โดยรวมแล้วก็เป็นผู้ชายที่ไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเธอเลย ซ้ำมีแต่ให้ ข้าวของแพงๆ ที่เธอใช้อยู่ พรรษกรก็ซื้อให้ทั้งนั้น
“อิ่มแล้วก็กลับเถอะ” พรรษกรบอกเมื่อเห็นหญิงสาวรวบช้อน แต่แม่สาวที่นั่งอยู่บนโต๊ะไกลลิบยังหัวเราะระรื่นกับผู้ชายที่มาด้วยกัน
ชายหนุ่มแตะแขนปวีชญาแล้วลุกขึ้น เดินผ่านโต๊ะของกังสดาล ใบหน้าเขาเย็นชาไร้ความรู้สึก หญิงสาวหัวใจเต้นแรงจนกลัวว่าคนเดินผ่านจะได้ยิน แต่ร่างสูงกลับเดินผ่านเธอไปเหมือนเธอไร้ตัวตน ทิ้งไว้เพียงกลิ่นน้ำหอมผู้ชายคุ้นจมูกเอาไว้ให้ดูต่างหน้า
เธอถอนหายใจ ดึงแก้วน้ำมาดูดทั้งที่ลิ้นไม่รู้รส แต่เมื่อการุณมองมาก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ฝืนยิ้มแล้วทำเหมือนอาหารที่ไม่รู้รสเลยอร่อยมาก มีแต่ชวัลภาเท่านั้นที่รู้ดีว่าในใจของเพื่อนเจ็บแค่ไหน
ศักดินัยกลับเข้ามาบ้านในเวลาสองทุ่ม กังสดาลที่ช่วยป้าบัวทำอาหารใส่บาตรในตอนเช้าได้ยินเสียงรถจึงรีบเอาน้ำกระเจี๊ยบเย็นๆ ที่เพิ่งต้มเสร็จมาให้ ทุกวันพระเธอกับศักดินัยจะตื่นเช้ามาใส่บาตรเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้กับแม่ หลังดื่มน้ำจนหมดแก้ว ศักดินัยก็บ่นขึ้น
“เบื่อไอ้ลูกไม่รักดีคนนี้จริงๆ แล้วนี่มันยังไม่โผล่หัวเข้ามาเหรอ”
“ยังค่ะ” หญิงสาวตอบ นึกสงสัยว่าพรรษกรทำอะไรอีกแต่ก็ไม่กล้าถาม
“รู้ไหม วันนี้มันไปทำงานแค่สองชั่วโมง จากนั้นก็ไม่เห็นหน้าค่าตามันอีกเลย ทั้งที่บอกหัวหน้าแผนกต่างๆ เอาไว้แล้ว ทำแบบนี้ลูกน้องที่ไหนมันจะเคารพ”
หลังออกจากร้านอาหาร เธอเดาว่าพรรษกรคงจะหายไปพร้อมกับสาวสวยคนนั้น ว่าจะไม่รู้สึกอะไรแล้ว แต่ทำไมในอกมันถึงได้โหวงเหมือนมีโพลงอากาศขังตัวอยู่ในนั้น
“คงเป็นเพราะวันแรกมั้งคะคุณลุง เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่พีทก็ปรับตัวได้”
“ไม่อยากจะคาดหวังอะไรหรอก วันนี้ไม่ต้องตั้งโต๊ะเผื่อลุงนะ กินกับลูกค้ามาแล้ว” ศักดินัยบอกแลวก็เดินเลยขึ้นบันไดไป สีหน้าดูเหน็ดเหนื่อยจนเธออดห่วงไม่ได้
หญิงสาวมองตามหลัง เหนื่อยและอึดอัดแทนกับความสัมพันธ์ของพ่อลูกคู่นี้ เธอตัดสินใจแล้วว่าเธอจะไปเรียนต่างประเทศ เผื่อว่าหากบ้านนี้ไม่มีกาฝากอย่างเธออยู่ อะไรมันอาจจะดีขึ้น พี่พรรษกรของเธออาจจะหันมาปรับความเข้าใจกับพ่อได้เสียที
หญิงสาวหมุนกายกลับเข้าครัว ตั้งหน้าตั้งตาทำขนมจนเสร็จแล้วจึงกลับขึ้นไปอาบน้ำเตรียมตัวอ่านหนังสือ มีรายงานที่ต้องทำอีกตั้งใหญ่กว่าจะได้นอนก็คงเลยเที่ยงคืน
หญิงสาวเปิดเพลงคลอเบาๆ ไปด้วยในระหว่างทำงาน สมาธิจดจ้องอยู่กับงานตรงหน้า แต่มีบางจังหวะที่ใจมันไพล่นึกไปถึงใครบางคน แต่ก็รีบปัดมันทิ้งไป แต่ไม่ช้าไม่นานก็กลับมาใหม่ เธอได้แต่หวังว่าสักวัน ไอ้ความรู้สึกทรมานบ้าๆ นี่จะหายไปเสียที
หลังทำรายงานผ่านไปได้เกือบเสร็จ กังสดาลก็ต้องลุกออกมายืนมองวิวทิวทัศน์ด้านนอกเพื่อขับไล่ความเมื่อยขบ ได้ยินเสียงรถแล่นมาจอดเทียบหน้าบ้านด้วยความเร็ว เสียงเบรกดังลั่นเพราะรถคันหรูหวิดจะชนกระถางต้นเศรษฐีวิลสัน เล่นเอาคนมองใจหายใจคว่ำ พรรษกรขับรถเร็วแบบนี้เสมอจนเธออดเป็นห่วงไม่ได้ว่าหากไม่ชนคนอื่นก็คงจะโดนคนอื่นชนเข้าสักวัน
ประตูรถด้านคนขับเปิดออก เจ้าของรถเดินเซเป็นปูไต่เพราะปริมาณแอลกอฮอร์ที่ดื่มเข้าไป เขาฝืนตัวเองเดินขึ้นบันไดมาจนถึงหน้าประตู พยายามบิดลูกบิดแต่ก็เปิดไม่ออก หยิบกุญแจมาไขก็ยังเปิดไม่ได้ จนท้ายสุดเจ้าของห้องตัวจริงจึงออกมาเปิดประตู
“พี่พีท…”
คนเมามุ่นคิ้ว ทำหน้าคิด “เธอเข้ามาทำอะไรที่ห้องฉันอีก”
“ไม่นะคะ คือ…” หญิงสาวพยายามบอกว่านี่เป็นห้องของเธอ แต่คนเมาไม่สนใจ ผลักเธอเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูดังปังใหญ่ ดังสะดุ้งไปถึงหัวใจคนฟัง
“ฉันเตือนแล้วใช่ไหมว่าอย่ามายุ่มย่ามในห้องฉันอีก วันนั้นแค่เตือนมันน้อยไปใช่ไหม ถึงได้เข้ามาในนี้ เธอชอบฉันมากเหรอ ถึงเอาตัวใส่พานมาให้ขนาดนี้”
“พี่พีท”
หญิงสาวน้ำตาร่วง เธออยู่ของเธอดีๆ เขาก็เข้ามาหาเรื่องถึงในห้อง หญิงสาวเดินมาหอบรายงานเตรียมจะเอาออกไปทำข้างนอก ไม่อยากจะต่อปากต่อคำให้เหนื่อยเปล่า แต่โดนกระชากตัวมาใกล้ ไม่ทันได้ห้ามปรามปากเขาก็ฉกลงมาบนปากเธอแนบแน่น จูบเร่าร้อนดูดดื่มที่เหมือนจะป้อนแอลกอฮอร์จากกายเขาให้หลั่งไหลเข้ามาอยู่ในกายเธอจนรู้สึกเหมือนตัวเองพลอยเมาเหล้าไปด้วย
“อื้อ…”
หญิงสาวพยายามห้ามปรามก่อนที่สติเธอจะหลุดไปกับสัมผัสเร่าร้อนของคนเมาที่คงจะไม่รู้ตัวว่ากำลังทำอะไรลงไป สองเท้าของกังสดาลเซถอยไปเรื่อยๆ ตามแรงผลักของกายแกร่งที่บดเบียดเข้ามาในร่างกายเธอจนเธอถอยไปชิดเตียงแล้วล้มตัวลงไป ดึงร่างหนาที่ปากไม่เคลื่อนห่างไปจากปากเธอให้ล้มลงมาด้วย
กังสดาลดิ้นรน แม้เธอจะยอมรับกับตัวเองแล้วว่าหลงรักพี่ชายนอกไส้คนนี้ โหยหาอ้อมกอดนี้ แต่ไม่ใช่สัมผัสจาบจ้วงเพราะคิดหาเรื่องลงทัณฑ์กันอย่างที่เขากำลังทำอยู่
จูบของเขายังตามมาลามลวกร่างกายเธอ ผละจากปากเธอได้ ปากร้อนร้ายก็พร่างพรมไปทั่วพวงแก้มซ้ายขวาแล้ววกกลับมาจูบใหม่ ลิ้นหวานที่ฉาบไปด้วยน้ำเมาตวัดลิ้นดูดดึงลิ้นไร้เดียงสาของคนใต้ร่างเข้ามาหาตัวเองอย่างถือวิสาสะ หญิงสาวกระดกลิ้นหลีกหลบและพยายามยกกำปั้นบรรจุแรงเท่ามดขึ้นมาทุบไปบนแผ่นหลังกว้างที่ไม่ได้รู้สึกรู้สมไปกับแรงทุบตีนั่นเลยสักนิด
สาริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 พ.ย. 2558, 20:38:14 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 พ.ย. 2558, 20:38:14 น.
จำนวนการเข้าชม : 1460
| << อัพเพิ่ม |