ตราบาปสีชมพู โดย ลินิน
พรรษกร พรมพิทักษ์ ทายาทเพียงคนเดียวของมหาเศรษฐีหมื่นล้านที่ซ่อนความเย็นชา ร้ายกาจไว้ภายใต้รูปลักษณ์ที่หล่อเหลา เขาผู้ไม่เคยมีสายตาไว้แล กังสดาลสาวน้อยที่หลงรักเขาหมดหัวใจ แต่วันหนึ่งเมื่อหัวใจเริ่มเอนเอียง หล่อนกลับก้าวขึ้นมาในฐานะ ‘ผู้หญิงที่พ่อรัก’ ด้วยความแค้นใจลาพิศจึงตัดสินใจหันหลังให้ครอบครัวนานถึงสี่ปีและวันนี้เมื่อเขากลับมาอีกครั้งในฐานะนักธุรกิจหนุ่มหล่อเจ้าเสน่ห์ผู้ก้าวขึ้นมาเป็นคู่แข่งทางธุรกิจของบิดา เขากลับมาเพื่อทวงคืนทุกอย่างกลับมา และหล่อนเป็นคนแรกที่เขาจะจัดการชำระแค้น ตีตราบาปให้จดจำ
กังสดาล หญิงสาวช่างฝันที่เคยมองโลกในแง่ดี โลกสีชมพูของเธอเปลี่ยนไปเมื่อต้องกลายมาเป็นผู้หญิงของ พรรษกรชายคนเดียวที่เธอรัก เขาสร้างตราบาปให้กับเธอแล้วทิ้งเพียงข้อเสนอ เป็นนางบำเรอของเขาเพื่อแลกกับบ้านอันเป็นความทรงจำเกี่ยวกับแม่สิ่งเดียวที่เธอเหลืออยู่ ซ้ำยังพาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาอยู่ในบ้านร่วมกับเธอ สายใยบางๆ สุดท้ายจึงขาดสะบั้นลง เธอตัดสินใจหันหลังให้กับเขาชั่วชีวิตพร้อมกับลูกน้อยในครรภ์ แต่ไม่คิดมาก่อนว่าวันหนึ่งนั้น มหาเศรษฐีหนุ่มหล่อผู้เย่อหยิ่งจะต้องเป็นฝ่ายยอมสิโรราบให้กับผู้หญิงที่เขาเคยบอกว่าจะไม่มีวันชายตาแล
กังสดาล หญิงสาวช่างฝันที่เคยมองโลกในแง่ดี โลกสีชมพูของเธอเปลี่ยนไปเมื่อต้องกลายมาเป็นผู้หญิงของ พรรษกรชายคนเดียวที่เธอรัก เขาสร้างตราบาปให้กับเธอแล้วทิ้งเพียงข้อเสนอ เป็นนางบำเรอของเขาเพื่อแลกกับบ้านอันเป็นความทรงจำเกี่ยวกับแม่สิ่งเดียวที่เธอเหลืออยู่ ซ้ำยังพาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาอยู่ในบ้านร่วมกับเธอ สายใยบางๆ สุดท้ายจึงขาดสะบั้นลง เธอตัดสินใจหันหลังให้กับเขาชั่วชีวิตพร้อมกับลูกน้อยในครรภ์ แต่ไม่คิดมาก่อนว่าวันหนึ่งนั้น มหาเศรษฐีหนุ่มหล่อผู้เย่อหยิ่งจะต้องเป็นฝ่ายยอมสิโรราบให้กับผู้หญิงที่เขาเคยบอกว่าจะไม่มีวันชายตาแล
Tags: ลินิน ละครช่อง 3
ตอน: อัพเพิ่ม
กังสดาลยังยืนนิ่งเหมือนสองเท้าถูกสาปให้เป็นก้อนหินจนชวัลภาต้องแตะมาที่เอว “ไปสิ”
“เป็นอะไรรึเปล่าครับน้องกิ๋ว”
“ปะ…เปล่าค่ะ” หญิงสาวฝืนยิ้มแล้วเดินไปตามแรงประคองของการุณที่คิดว่าหญิงสาวคงจะเวียนหัว ตาพร่าเพราะแดดแรง จนกระทั่งถึงหน้าประตูกระจกใส พนักงานต้อนรับเปิดประตูให้แล้วโค้งคำนับนอบน้อม กังสดาลกวาดตามองหาพรรษกรเป็นลำดับแรก เพื่อว่าเขานั่งที่ไหนเธอจะได้นั่งให้ห่าง
หญิงสาวมองไปทั่วร้าน แล้วก็เห็นร่างสูงตรงผึ่งผายที่แม้จะนั่งอยู่ไกลสุดก็ยังโดดเด่นเตะตาใครต่อใคร เขากำลังมองเธออยู่ สายตาของเขามองราวกับจะแทรกชำแหละเข้าไปในร่างกายเธอจนแทบก้าวขาไม่ออก ชวัลภามองตามสายตาเพื่อนไปแล้วก็ห่อปาก
“แม่เจ้า โลกกลมมาก”
“ใครเหรอครับ” การุณที่ไม่รู้จักพรรษกรมาก่อน แต่เห็นว่าเป็นศูนย์รวมสายตาของสองสาวจึงถามขึ้น ไม่ชอบใจนิดๆ ที่อีกฝ่ายดึงดูดสายตาของกังสดาลเอาไว้ราวกับต้องมนตร์
“พี่ชายยัยกิ๋วน่ะค่ะ” ชวัลภาตอบทำให้ชายหนุ่มโล่งอกโล่งใจ เพราะหากเป็นคนที่กังสดาลสนใจละก็ นับว่าเป็นคู่แข่งที่น่ากลัวมาก
“อย่างนั้นเราไปทักพี่ชายกิ๋วหน่อยไหม พี่จะได้แนะนำตัวเองด้วย” การุณบอกแล้วทำท่าจะเดินไปแต่กังสดาลที่ตอนแรกยังยืนนิ่งขึงเหมือนถูกสาปคว้าหมับเข้ามาที่มือของการุณ รีบเอ่ยตะกุกตะกัก
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ไปนั่งมุมโน้นดีกว่า”
มุมโน้นที่หญิงสาวบอกก็คือโต๊ะที่ว่างและไกลจากจุดที่พรรษกรนั่งอยู่ให้มากที่สุด แล้วรีบจูงมือเขาไปก่อนที่การุณจะเดินทะเล่อทะล่าเข้าไปหาคนหน้าดุที่ไม่เคยคิดว่าเธอเป็นอะไรสักอย่างในบ้านพรมพิทักษ์นอกจากตัวเชื้อโรคที่ควรจะหนีไปให้ห่างจึงไม่ทันได้เห็นว่าดวงตาสีสนิมนิ่งๆ นั้นลุกวาบอย่างไม่มีสาเหตุซ้ำยังจับตามาที่มือเธอที่ยังเกี่ยวมือของการุณเอาไว้เหนียวแน่นก่อนจะละความสนใจเมื่อมีหญิงสาวสวยเดินมานั่งชิดใกล้
กังสดาลปรายตามองนิดหนึ่งแล้วชักสายตากลับ ใจแป้วไปกับภาพความสนิทสนมของเขากับเธอคนนั้นที่สวยเปรี้ยว เฉี่ยว เธอจำได้ว่าคือปวีชญา คนรักเก่าของเขานั่นเอง รสนิยมคู่ควงของพรรษกรดีเยี่ยม ไม่สวยไม่เด่นอย่าหวังจะได้เฉียดใกล้
“รู้แล้วว่าทำไมน้องกิ๋วไม่ให้ไปทักพี่ชาย ไม่อยากขัดจังหวะเขานั่นเองน่ะ” การุณคาดเดาไปเองเสร็จสรรพ ทำให้หญิงสาวโล่งใจที่ไม่ต้องตอบคำถามอะไรเกี่ยวกับพรรษกร
เธอเลี่ยงที่จะไม่มองพรรษกรกับผู้หญิงคนนั้นให้หัวใจตัวเองต้องเจ็บปวดจึงทำทีเป็นมองเมนูในมือทั้งที่ไม่รู้จะสั่งอะไร พอทุกคนสั่งไปหมดแล้วจึงบอกว่าขอเลียนแบบชวัลภา
เมื่ออาหารมาครบแล้ว หญิงสาวกินเงียบๆ คอยพยักหน้าและยิ้มเมื่อเห็นจังหวะในการมีส่วนร่วม แต่สมองไม่ค่อยจะรับรู้เท่าที่ควรเพราะตามันไพล่จะมองไปด้านที่พรรษกรนั่งอยู่บ่อยๆ
สาวสวยคนนั้นลุกขึ้นมายืนชิดแล้วโอบมารอบคอเขาก่อนหยิบไวน์ในแก้วขึ้นมาจ่อป้อน แล้วเขาก็อ้าปากรับอย่างว่าง่ายจึงได้รางวัลเป็นจูบบนสองข้างแก้ม ม่านน้ำตาคนมองแล่นมาคลอ ชวัลภาเห็นท่าไม่ดีจึงชี้ชวนให้ดูอาหารสีสันน่ากินบนโต๊ะที่พนักงานทยอยเอาเข้ามาเสิร์ฟเพิ่มตามรายการที่การุณเพิ่งสั่งมาใหม่ นั่นแหละกังสดาลจึงชักสายตาออกมาได้
“ตัวนี้ลองดูสิ น่ากินจัง ชื่อย๊าวยาว”
“จ้ะ”
“ทานเยอะๆ นะครับน้องกิ๋ว ผอมจนตัวจะปลิว” การุณบอกแล้วสั่งไวน์ราคาแพงมาเอาใจสาว พอรู้ราคาของมันจากเมนู สองสาวก็ทำหน้าเกรงใจ แต่เจ้ามือหัวเราะขึ้น “ถ้าอยากอ้วนกว่านี้ โตเร็วกว่านี้ก็ออกมากับพี่บ่อยๆ นะครับ พี่เลี้ยงดีนะ”
“ว้าว…แบบนี้ชักอยากให้เอาเพื่อนภาไปเลี้ยงแล้วสิคะ”
“ยัยภา พูดมาก กินเข้าไปเลย” กังสดาลจิ้มอาหารป้อนส่งให้ถึงปาก แม่ตัวดีจะได้หุบปากไปเสียที
การุณคิดว่าหญิงสาวทำแก้เขินจึงมองอย่างเอ็นดู แต่จะว่าไปไม่ว่าเธอจะทำอะไรเขาก็เห็นว่ามันน่าเอ็นดูไปเสียทั้งนั้น
“พีทคะ เย็นนี้ไปฉลองเปิดผับใหม่ของญานะคะ ญาร่วมหุ้นกับเพื่อน นะ…” ปวีชญา ดาราสาวสวย ผู้ฝ่าด่านผู้หญิงมากมายเข้ามาใกล้ชิดสนิทสนมกับผู้ชายเอาใจยากแต่เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ที่ชวนให้สาวใจละลายอย่าง พรรษกร พรมพิทักษ์เอ่ยชวน
เธอกับเขาเคยคบหากันช่วงสั้นๆ เมื่อตอนเรียนมหาวิทยาลัยสองปีแรก แต่เธอทนความเย็นชาของเขาไม่ไหวจึงขอพักยกหันไปคบคนอื่น และเพิ่งมีโอกาสได้เจอกันเมื่อสองเดือนที่แล้ว ก่อนความสัมพันธ์จะคืบหน้าจากนั่งคุยเป็นนอนคุยได้เมื่อสัปดาห์ก่อน และเธอตั้งใจว่าจะรื้อฟื้นความสัมพันธ์ครั้งเก่าก่อนกลับมาอีกครั้ง แม้การกลับมาคบกันครั้งที่สอง ชายหนุ่มยังคงความเย็นชาไว้เท่าเดิมก็ตาม
“นะ…” หญิงสาวอ้อนมาอีกครั้ง
“ไปก็ได้ กำลังเบื่อๆ เซ็งๆ อยู่พอดี” ชายหนุ่มตอบ แต่สายตายังเพ่งมองน้องสาวนอกไส้ที่มีหนุ่มคอยเอาใจอยู่อย่างหมั่นไส้ ตัวเองยังสวมชุดนักศึกษาอยู่แท้ๆ ยังทำหน้าระริกให้ผู้ชายป้อนข้าว นิสัยแบบนี้คงถอดแบบแม่มา
…นิสัยชอบหว่านเสน่ห์ใส่ผู้ชายที่ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยม
เขาได้แต่รอว่าเมื่อไหร่พ่อจะตาสว่างเสียที มารยาของสองแม่ลูกคงจะมีมาก พ่อถึงหลงหัวปักหัวปำ ขนาดคนแม่ตายไปแล้วพ่อยังเลี้ยงดูปูเสื่อลูกเลี้ยงราวกับลูกในไส้ แม่คนนี้จะคิดไม่ซื่อหรือเปล่าก็ยากจะเดาใจ
ชายหนุ่มยังมองกังสดาลตาไม่กะพริบ ปวีชญามองตามสายตาเขาแล้วเลิกคิ้วสูง
“ใครคะ”
“เด็กที่บ้าน”
“เด็กที่บ้านมีเงินมากินร้านอาหารหรูขนาดนี้เลยเหรอคะ” หญิงสาวเหยียดริมฝีปากออกคล้ายหมิ่นแคลนสาวน้อยหน้าใสในชุดนักศึกษา “แฟนคงเลี้ยงดีนะคะ”
ริมฝีปากคนฟังกระตุก มองหน้ากังสดาลที่คราวนี้เอาแต่ก้มหน้างุดอีกครั้งแล้วละความสนใจกับ ‘เด็กในบ้าน’ เอาไว้แค่นั้น
“เป็นอะไรรึเปล่าครับน้องกิ๋ว”
“ปะ…เปล่าค่ะ” หญิงสาวฝืนยิ้มแล้วเดินไปตามแรงประคองของการุณที่คิดว่าหญิงสาวคงจะเวียนหัว ตาพร่าเพราะแดดแรง จนกระทั่งถึงหน้าประตูกระจกใส พนักงานต้อนรับเปิดประตูให้แล้วโค้งคำนับนอบน้อม กังสดาลกวาดตามองหาพรรษกรเป็นลำดับแรก เพื่อว่าเขานั่งที่ไหนเธอจะได้นั่งให้ห่าง
หญิงสาวมองไปทั่วร้าน แล้วก็เห็นร่างสูงตรงผึ่งผายที่แม้จะนั่งอยู่ไกลสุดก็ยังโดดเด่นเตะตาใครต่อใคร เขากำลังมองเธออยู่ สายตาของเขามองราวกับจะแทรกชำแหละเข้าไปในร่างกายเธอจนแทบก้าวขาไม่ออก ชวัลภามองตามสายตาเพื่อนไปแล้วก็ห่อปาก
“แม่เจ้า โลกกลมมาก”
“ใครเหรอครับ” การุณที่ไม่รู้จักพรรษกรมาก่อน แต่เห็นว่าเป็นศูนย์รวมสายตาของสองสาวจึงถามขึ้น ไม่ชอบใจนิดๆ ที่อีกฝ่ายดึงดูดสายตาของกังสดาลเอาไว้ราวกับต้องมนตร์
“พี่ชายยัยกิ๋วน่ะค่ะ” ชวัลภาตอบทำให้ชายหนุ่มโล่งอกโล่งใจ เพราะหากเป็นคนที่กังสดาลสนใจละก็ นับว่าเป็นคู่แข่งที่น่ากลัวมาก
“อย่างนั้นเราไปทักพี่ชายกิ๋วหน่อยไหม พี่จะได้แนะนำตัวเองด้วย” การุณบอกแล้วทำท่าจะเดินไปแต่กังสดาลที่ตอนแรกยังยืนนิ่งขึงเหมือนถูกสาปคว้าหมับเข้ามาที่มือของการุณ รีบเอ่ยตะกุกตะกัก
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ไปนั่งมุมโน้นดีกว่า”
มุมโน้นที่หญิงสาวบอกก็คือโต๊ะที่ว่างและไกลจากจุดที่พรรษกรนั่งอยู่ให้มากที่สุด แล้วรีบจูงมือเขาไปก่อนที่การุณจะเดินทะเล่อทะล่าเข้าไปหาคนหน้าดุที่ไม่เคยคิดว่าเธอเป็นอะไรสักอย่างในบ้านพรมพิทักษ์นอกจากตัวเชื้อโรคที่ควรจะหนีไปให้ห่างจึงไม่ทันได้เห็นว่าดวงตาสีสนิมนิ่งๆ นั้นลุกวาบอย่างไม่มีสาเหตุซ้ำยังจับตามาที่มือเธอที่ยังเกี่ยวมือของการุณเอาไว้เหนียวแน่นก่อนจะละความสนใจเมื่อมีหญิงสาวสวยเดินมานั่งชิดใกล้
กังสดาลปรายตามองนิดหนึ่งแล้วชักสายตากลับ ใจแป้วไปกับภาพความสนิทสนมของเขากับเธอคนนั้นที่สวยเปรี้ยว เฉี่ยว เธอจำได้ว่าคือปวีชญา คนรักเก่าของเขานั่นเอง รสนิยมคู่ควงของพรรษกรดีเยี่ยม ไม่สวยไม่เด่นอย่าหวังจะได้เฉียดใกล้
“รู้แล้วว่าทำไมน้องกิ๋วไม่ให้ไปทักพี่ชาย ไม่อยากขัดจังหวะเขานั่นเองน่ะ” การุณคาดเดาไปเองเสร็จสรรพ ทำให้หญิงสาวโล่งใจที่ไม่ต้องตอบคำถามอะไรเกี่ยวกับพรรษกร
เธอเลี่ยงที่จะไม่มองพรรษกรกับผู้หญิงคนนั้นให้หัวใจตัวเองต้องเจ็บปวดจึงทำทีเป็นมองเมนูในมือทั้งที่ไม่รู้จะสั่งอะไร พอทุกคนสั่งไปหมดแล้วจึงบอกว่าขอเลียนแบบชวัลภา
เมื่ออาหารมาครบแล้ว หญิงสาวกินเงียบๆ คอยพยักหน้าและยิ้มเมื่อเห็นจังหวะในการมีส่วนร่วม แต่สมองไม่ค่อยจะรับรู้เท่าที่ควรเพราะตามันไพล่จะมองไปด้านที่พรรษกรนั่งอยู่บ่อยๆ
สาวสวยคนนั้นลุกขึ้นมายืนชิดแล้วโอบมารอบคอเขาก่อนหยิบไวน์ในแก้วขึ้นมาจ่อป้อน แล้วเขาก็อ้าปากรับอย่างว่าง่ายจึงได้รางวัลเป็นจูบบนสองข้างแก้ม ม่านน้ำตาคนมองแล่นมาคลอ ชวัลภาเห็นท่าไม่ดีจึงชี้ชวนให้ดูอาหารสีสันน่ากินบนโต๊ะที่พนักงานทยอยเอาเข้ามาเสิร์ฟเพิ่มตามรายการที่การุณเพิ่งสั่งมาใหม่ นั่นแหละกังสดาลจึงชักสายตาออกมาได้
“ตัวนี้ลองดูสิ น่ากินจัง ชื่อย๊าวยาว”
“จ้ะ”
“ทานเยอะๆ นะครับน้องกิ๋ว ผอมจนตัวจะปลิว” การุณบอกแล้วสั่งไวน์ราคาแพงมาเอาใจสาว พอรู้ราคาของมันจากเมนู สองสาวก็ทำหน้าเกรงใจ แต่เจ้ามือหัวเราะขึ้น “ถ้าอยากอ้วนกว่านี้ โตเร็วกว่านี้ก็ออกมากับพี่บ่อยๆ นะครับ พี่เลี้ยงดีนะ”
“ว้าว…แบบนี้ชักอยากให้เอาเพื่อนภาไปเลี้ยงแล้วสิคะ”
“ยัยภา พูดมาก กินเข้าไปเลย” กังสดาลจิ้มอาหารป้อนส่งให้ถึงปาก แม่ตัวดีจะได้หุบปากไปเสียที
การุณคิดว่าหญิงสาวทำแก้เขินจึงมองอย่างเอ็นดู แต่จะว่าไปไม่ว่าเธอจะทำอะไรเขาก็เห็นว่ามันน่าเอ็นดูไปเสียทั้งนั้น
“พีทคะ เย็นนี้ไปฉลองเปิดผับใหม่ของญานะคะ ญาร่วมหุ้นกับเพื่อน นะ…” ปวีชญา ดาราสาวสวย ผู้ฝ่าด่านผู้หญิงมากมายเข้ามาใกล้ชิดสนิทสนมกับผู้ชายเอาใจยากแต่เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ที่ชวนให้สาวใจละลายอย่าง พรรษกร พรมพิทักษ์เอ่ยชวน
เธอกับเขาเคยคบหากันช่วงสั้นๆ เมื่อตอนเรียนมหาวิทยาลัยสองปีแรก แต่เธอทนความเย็นชาของเขาไม่ไหวจึงขอพักยกหันไปคบคนอื่น และเพิ่งมีโอกาสได้เจอกันเมื่อสองเดือนที่แล้ว ก่อนความสัมพันธ์จะคืบหน้าจากนั่งคุยเป็นนอนคุยได้เมื่อสัปดาห์ก่อน และเธอตั้งใจว่าจะรื้อฟื้นความสัมพันธ์ครั้งเก่าก่อนกลับมาอีกครั้ง แม้การกลับมาคบกันครั้งที่สอง ชายหนุ่มยังคงความเย็นชาไว้เท่าเดิมก็ตาม
“นะ…” หญิงสาวอ้อนมาอีกครั้ง
“ไปก็ได้ กำลังเบื่อๆ เซ็งๆ อยู่พอดี” ชายหนุ่มตอบ แต่สายตายังเพ่งมองน้องสาวนอกไส้ที่มีหนุ่มคอยเอาใจอยู่อย่างหมั่นไส้ ตัวเองยังสวมชุดนักศึกษาอยู่แท้ๆ ยังทำหน้าระริกให้ผู้ชายป้อนข้าว นิสัยแบบนี้คงถอดแบบแม่มา
…นิสัยชอบหว่านเสน่ห์ใส่ผู้ชายที่ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยม
เขาได้แต่รอว่าเมื่อไหร่พ่อจะตาสว่างเสียที มารยาของสองแม่ลูกคงจะมีมาก พ่อถึงหลงหัวปักหัวปำ ขนาดคนแม่ตายไปแล้วพ่อยังเลี้ยงดูปูเสื่อลูกเลี้ยงราวกับลูกในไส้ แม่คนนี้จะคิดไม่ซื่อหรือเปล่าก็ยากจะเดาใจ
ชายหนุ่มยังมองกังสดาลตาไม่กะพริบ ปวีชญามองตามสายตาเขาแล้วเลิกคิ้วสูง
“ใครคะ”
“เด็กที่บ้าน”
“เด็กที่บ้านมีเงินมากินร้านอาหารหรูขนาดนี้เลยเหรอคะ” หญิงสาวเหยียดริมฝีปากออกคล้ายหมิ่นแคลนสาวน้อยหน้าใสในชุดนักศึกษา “แฟนคงเลี้ยงดีนะคะ”
ริมฝีปากคนฟังกระตุก มองหน้ากังสดาลที่คราวนี้เอาแต่ก้มหน้างุดอีกครั้งแล้วละความสนใจกับ ‘เด็กในบ้าน’ เอาไว้แค่นั้น
สาริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 พ.ย. 2558, 21:00:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 พ.ย. 2558, 21:00:55 น.
จำนวนการเข้าชม : 1628
| << ตอนที่ 8 | อัพเพิ่ม >> |