: + : + : + : + : ผู้ช่วยกามเทพ : + : + : + : + :
นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทนำ (100%)
อิงอรุณเคาะประตูห้องรับแขกแล้วก้าวพรวดเข้าไปโดยไม่รอฟังคำอนุญาต ครั้นพบมารดาตามคาด เธอจึงเปิดฉากโดยไม่อ้อมค้อม “แม่ระงับบัตรเครดิตของอิงหรือคะ”
“ใช่ น้องอิงก็รู้อยู่แล้วนี่ ไม่เห็นต้องถามเลย” เปรมิกา เทียมสุบรรณ นั่งเอนๆบนโซฟาตัวยาว ตอบโดยไม่ละสายตาจากวารสารการเงินในมือ
อิงอรุณก้าวเข้าไปนั่งที่เก้าอี้นวมข้างๆ “อิงขอทราบเหตุผลได้ไหมคะ”
“ก็เธอขัดใจฉัน” สรรพนามที่เปลี่ยนไปเป็นถ้อยคำห่างเหินบอกให้รู้ว่าท่านเจตนาแสดงความหมางเมิน
“เรื่องไหนคะ เรื่องงานหรือว่าเรื่องอื่น”
เพียงมารดาเหล่ตามองมือซ้ายที่ว่างเปล่าของเธอ อิงอรุณก็ถอนหายใจ เดาได้ทะลุประโปร่ง “นี่แม่ยังไม่เลิกคิดเรื่องจะบังคับให้อิงแต่งงานอีกเหรอคะ”
เปรมิกาพับนิตยสารวางไว้ข้างตัว “เมื่อไหร่เธอจะใช้คำให้ถูกสักที ฉันไม่ได้บังคับ แค่แนะนำให้เธอรู้จักผู้ชายที่ดีและเหมาะสม เธอใช้เวลาดูผู้ชายคนนี้ได้นานเท่าที่พอใจ พร้อมเมื่อไหร่ค่อยแต่ง”
“แล้วมันต่างจากการบังคับตรงไหนคะ”
“ก็ตรงที่ฉันให้เวลาเธอจนกว่าจะรักผู้ชายคนนี้ได้ยังไงละ”
“แล้วถ้าอิงไม่มีวันรักเขาล่ะคะ”
“น้องอิงยังไม่รู้จักเขาด้วยซ้ำนะลูก ทำไมถึงรีบตัดสินใจนักล่ะ”มารดาเปลี่ยนเสียงเป็นประโลมอ่อนหวาน บอกให้รู้ว่าท่านสบช่องและกำลังต้อนเธอเข้ามุม!
“อิงไม่เข้าใจเลยว่าทำไมแม่ถึงเชียร์ผู้ชายคนนี้นัก เขาเป็นใครมาจากไหนคะ บอกให้อิงรู้ก่อนสิ” อิงอรุณเบี่ยงประเด็น
“ไปเจอกันแล้วก็รู้เองแหละจ้ะ” แต่แม่ก็ลากเธอกลับมายังสิ่งที่ท่านต้องการอยู่ดี แถมยังใช้คำตอบเช่นเดียวที่เธอได้รับทุกครั้งยามถามว่าผู้ชายซึ่งแม่อยากได้มาเป็นลูกเขยคือใครอีกด้วย
“เขามีดีถึงขนาดแม่ต้องบังคับอิงเลยเหรอคะ” อิงอรุณหน้ามุ่ย ตั้งแต่เล็กจนโตพ่อกับแม่เลี้ยงเธออย่างให้อิสระ ไม่ว่าจะลงมือ คิด หรือแสดงความเห็นก็สามารถทำได้ทุกประการ แต่ทำไมกับเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตเช่นการแต่งงาน ท่านกลับบังคับให้เธอเลือกคนที่แม่หามาให้ ไม่เข้าใจเลย ไม่ยุติธรรมด้วย!
“คนระดับเรา จะหาคู่ครองที่เหมาะสมกันทั้งฐานะ การศึกษา ชาติตระกูล มันยากนะลูก แม่คิดมาแล้วว่าคนนี้น่ะเหมาะกับน้องอิง ฐานะก็ใกล้เคียงกับเรา จบจากอเมริกา แถมนามสกุลก็ไม่ธรรมดา ผู้ใหญ่ทางโน้นเขาชอบน้องอิงมากนะ”
“แน่สิคะ อิงคืออิงอรุณ เทียมสุบรรณ นะคะแม่ ไม่มีใคร ‘ไม่ชอบ’ อิงหรอกค่ะ”
“ทางโน้นฐานะไม่แพ้เราหรอกนะ เขาไม่มาอยากได้ใคร่ดีกับสมบัติของเราหรอก ซึ่งข้อนี้แหละที่แม่ชอบมาก ผู้ชายสมัยนี้บางคนก็ไม่มีศักดิ์ศรี อยากแต่งงานกับผู้หญิงรวยๆ หวังสบายทางลัดเยอะแยะไป น้องอิงไปทำงานข้างนอก แม่ละกินนอนแทบไม่หลับ กลัวน้องอิงถูกพวกหวังตกถังข้าวสารมาเกาะแกะ”
“แม่ขา อิงไม่ได้โง่ขนาดนั้นนะคะ”
“จะยังไงก็ช่าง แม่ชอบผู้ชายคนนี้ อยากให้น้องอิงพิจารณาเขาก่อน ผู้ใหญ่ทางโน้นขอวันเดือนปีเกิดของน้องอิงไปดูดวงแล้ว ซินแสบอกว่าดวงเข้ากันดีมาก แต่งกันไปน้องอิงจะมีความสุข สุขสบายมากๆเลยนะลูก”
“ทุกวันนี้อิงก็สุขสบายอยู่แล้วนะคะ” อิงอรุณหน้าเสีย เห็นแววแพ้อยู่ลางๆ นี่มันแย่กว่าการจับคู่ที่แม่เธอจัดการให้พี่ชายซะอีก ครั้งนราธิป แม่ยังให้เขาหมั้นหมายกับลูกสาวเพื่อน ซึ่งหนุ่มสาวนั้นรู้จักกันมานานตั้งแต่ยังเด็กๆถึงขนาดที่ฝ่ายหญิงเป็นเพื่อนสนิทของเธอทีเดียว แต่กระนั้นการแต่งงานของพี่ชายก็ยังจบลงด้วยการหย่าในปีที่สี่
แล้วเธอละ...หน้าตาอีกฝ่ายเป็นอย่างไรก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำ จะมาบังคับให้รู้จักให้รักกัน ความรู้สึกไม่ใช่ไฟนะที่จะเปิดสวิตช์กันได้ง่ายๆน่ะ ขืนแต่งงานดังแม่ต้องการจริงๆ อย่าหวังถึงหม้อข้าวดำเลย เธอว่าแค่ซาวข้าวยังไม่ทันเสร็จก็กระเจิดกระเจิงหย่ากันแล้วมั้ง!
“แม่ขา...อย่าบังคับอิงเลย อิงไม่อยากแต่งงานกับคนแปลกหน้า” อิงอรุณออด ดวงตากลอกไปมาอย่างครุ่นคิด ตราบเท่าที่มารดาตั้งใจไว้แล้ว เธอไม่มีโอกาสเถียงชนะเลย วิธีเดียวที่พอทำได้ก็คือ... “แม่ก็รู้ว่าอิงมีคนรักอยู่แล้ว”
“พันเทพน่ะเหรอ อย่ามาหลอกแม่ให้ยากเลย เธอเป็นเพื่อนกัน” เปรมิกาบอกด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
“อิงไม่ได้หลอก อิงกับเทพรักกันมาตั้งนานแล้ว ถ้าแม่ยืนยันว่าอิงต้องแต่งงาน งั้นอิงก็จะแต่งกับเทพ” พันเทพเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับเธอมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ณ กรุงซิดนีย์ ประเทศออสเตรเลีย หลังเรียนจบชายหนุ่มเดินทางไปศึกษาด้านเศรษฐศาสตร์มหาบัณฑิตที่สหรัฐอเมริกา ส่วนเธอเรียนต่อยังมหาวิทยาลัยเดิมจนจบปริญญาโท ครั้นกลับมาพบกันที่เมืองไทยอีกครั้ง ทั้งคู่สนิทสนมไปไหนมาไหนด้วยกันดังเดิม เพื่อนในกลุ่มมักแซวเสมอว่าทำตัวเหมือนแฟนกันอย่างนี้ ให้ระวังขึ้นคานทั้งคู่
แม้ไม่เคยแจกแจงฐานะระหว่างกันด้วยคำพูด แต่ในเมื่อต่างฝ่ายต่างไม่มีใคร อิงอรุณกับพันเทพจึงคล้ายกับเป็นแฟนกันไปโดยปริยาย วันที่เพื่อนในกลุ่มทยอยมีแฟน มีคู่ แต่งงานกันไปแล้ว พันเทพจึงมักเป็นคนแรกๆที่เธอนึกถึงยามต้องการคนฟัง หากต้องถูกบังคับให้แต่งงานกับใครสักคน พันเทพย่อมเป็นทางเลือกที่ดีกว่าคนแปลกหน้าซึ่งเธอไม่รู้จักกระทั่งชื่อเสียงเรียงนามแน่นอน
เปรมิกานิ่งคิดครู่เดียว ใบหน้าจึงค่อยแต้มด้วยยิ้มหยัน ขณะท้าทาย “เอาสิ ถ้าเขายอมแต่งกับเธอจริงๆ แม่ก็อนุญาต แต่ต้องแต่งกันให้เร็วที่สุดเลยนะ”
“ทำไมต้องเร็วที่สุดคะ”
“ฝ่ายชายเขาต้องรู้กำหนดเวลาที่ตัวเองต้องรอบ้างสิ จะให้รอไปเรื่อยๆโดยไม่รู้จุดหมายได้ไง แม่ให้เวลาเธอสามเดือนนะอิงอรุณ ถ้าเธอแต่งงานภายในกำหนดไม่ได้ เธอต้องเลิกกับพันเทพ แล้วไปดูตัว ทำความรู้จักกับผู้ชายที่แม่เลือก” เปรมิกาไม่ตอบ แต่ยื่นคำขาดอีกคำรบ
“หากแม่ต้องการอย่างนั้น อิงก็จะจัดการให้ค่ะ แม่มีอะไรจะพูดอีกไหมคะ ถ้าไม่มี งั้นอิงขอตัวนะคะ” อิงอรุณตัดบทแล้วรีบลุกขึ้นยืน หมุนตัวเตรียมออกจากห้อง ทว่ามารดาเปรยลอยๆไล่หลังมาว่า
“อ้อ...รู้ไว้ด้วยนะ จนกว่าเธอจะแต่งงานเรียบร้อย ระหว่างนี้แม่จะตัดความช่วยเหลือทุกอย่าง ทั้งเรื่องเงิน เรื่องงาน รวมถึงทุกเรื่องที่เคยทำให้ชีวิตเธอง่ายขึ้นด้วย อิงอรุณ” คนเป็นแม่เสียงเย็น สีหน้าราวกับน้ำแข็ง
“ทำไมแม่ต้องบังคับอิงอย่างนี้ด้วย” หญิงสาวเหลียวกลับมาทอดสายตาตัดพ้อมารดา
“เพราะแม่มั่นใจว่าคนที่แม่เลือกให้ดีกว่าพันเทพแน่นอน ในเมื่อเธอไม่เชื่อการตัดสินใจของแม่ เธอก็ไม่ควรได้รับทุกอย่างที่แม่ได้มาเพราะการตัดสินใจในอดีตของแม่เหมือนกัน”
: + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : +
@Zephyr : มาเป็นคอมเม้นต์แรกของเรื่องนี้เลย ไชโย้
รบกวนขอที่อยู่ทางกล่องข้อความด้วยค่ะ
อยากส่งของที่ระลึกไปขอบคุณ :D
ผู้ช่วยกามเทพเขียนขึ้นมาใหม่ เผยแพร่ครั้งแรกค่ะ
รีไรท์เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้รอคิวตีพิมพ์อยู่ค่ะ
: + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : +
ท่านไหนยังไม่ได้ไปกดไลค์เพจ facebook.com/SirinFC รีบกันหน่อยน้า
อาทิตย์หน้าจะมีกิจกรรมแจกของที่ระลึกน่ารักๆกันด้วยค่ะ :D
“ใช่ น้องอิงก็รู้อยู่แล้วนี่ ไม่เห็นต้องถามเลย” เปรมิกา เทียมสุบรรณ นั่งเอนๆบนโซฟาตัวยาว ตอบโดยไม่ละสายตาจากวารสารการเงินในมือ
อิงอรุณก้าวเข้าไปนั่งที่เก้าอี้นวมข้างๆ “อิงขอทราบเหตุผลได้ไหมคะ”
“ก็เธอขัดใจฉัน” สรรพนามที่เปลี่ยนไปเป็นถ้อยคำห่างเหินบอกให้รู้ว่าท่านเจตนาแสดงความหมางเมิน
“เรื่องไหนคะ เรื่องงานหรือว่าเรื่องอื่น”
เพียงมารดาเหล่ตามองมือซ้ายที่ว่างเปล่าของเธอ อิงอรุณก็ถอนหายใจ เดาได้ทะลุประโปร่ง “นี่แม่ยังไม่เลิกคิดเรื่องจะบังคับให้อิงแต่งงานอีกเหรอคะ”
เปรมิกาพับนิตยสารวางไว้ข้างตัว “เมื่อไหร่เธอจะใช้คำให้ถูกสักที ฉันไม่ได้บังคับ แค่แนะนำให้เธอรู้จักผู้ชายที่ดีและเหมาะสม เธอใช้เวลาดูผู้ชายคนนี้ได้นานเท่าที่พอใจ พร้อมเมื่อไหร่ค่อยแต่ง”
“แล้วมันต่างจากการบังคับตรงไหนคะ”
“ก็ตรงที่ฉันให้เวลาเธอจนกว่าจะรักผู้ชายคนนี้ได้ยังไงละ”
“แล้วถ้าอิงไม่มีวันรักเขาล่ะคะ”
“น้องอิงยังไม่รู้จักเขาด้วยซ้ำนะลูก ทำไมถึงรีบตัดสินใจนักล่ะ”มารดาเปลี่ยนเสียงเป็นประโลมอ่อนหวาน บอกให้รู้ว่าท่านสบช่องและกำลังต้อนเธอเข้ามุม!
“อิงไม่เข้าใจเลยว่าทำไมแม่ถึงเชียร์ผู้ชายคนนี้นัก เขาเป็นใครมาจากไหนคะ บอกให้อิงรู้ก่อนสิ” อิงอรุณเบี่ยงประเด็น
“ไปเจอกันแล้วก็รู้เองแหละจ้ะ” แต่แม่ก็ลากเธอกลับมายังสิ่งที่ท่านต้องการอยู่ดี แถมยังใช้คำตอบเช่นเดียวที่เธอได้รับทุกครั้งยามถามว่าผู้ชายซึ่งแม่อยากได้มาเป็นลูกเขยคือใครอีกด้วย
“เขามีดีถึงขนาดแม่ต้องบังคับอิงเลยเหรอคะ” อิงอรุณหน้ามุ่ย ตั้งแต่เล็กจนโตพ่อกับแม่เลี้ยงเธออย่างให้อิสระ ไม่ว่าจะลงมือ คิด หรือแสดงความเห็นก็สามารถทำได้ทุกประการ แต่ทำไมกับเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตเช่นการแต่งงาน ท่านกลับบังคับให้เธอเลือกคนที่แม่หามาให้ ไม่เข้าใจเลย ไม่ยุติธรรมด้วย!
“คนระดับเรา จะหาคู่ครองที่เหมาะสมกันทั้งฐานะ การศึกษา ชาติตระกูล มันยากนะลูก แม่คิดมาแล้วว่าคนนี้น่ะเหมาะกับน้องอิง ฐานะก็ใกล้เคียงกับเรา จบจากอเมริกา แถมนามสกุลก็ไม่ธรรมดา ผู้ใหญ่ทางโน้นเขาชอบน้องอิงมากนะ”
“แน่สิคะ อิงคืออิงอรุณ เทียมสุบรรณ นะคะแม่ ไม่มีใคร ‘ไม่ชอบ’ อิงหรอกค่ะ”
“ทางโน้นฐานะไม่แพ้เราหรอกนะ เขาไม่มาอยากได้ใคร่ดีกับสมบัติของเราหรอก ซึ่งข้อนี้แหละที่แม่ชอบมาก ผู้ชายสมัยนี้บางคนก็ไม่มีศักดิ์ศรี อยากแต่งงานกับผู้หญิงรวยๆ หวังสบายทางลัดเยอะแยะไป น้องอิงไปทำงานข้างนอก แม่ละกินนอนแทบไม่หลับ กลัวน้องอิงถูกพวกหวังตกถังข้าวสารมาเกาะแกะ”
“แม่ขา อิงไม่ได้โง่ขนาดนั้นนะคะ”
“จะยังไงก็ช่าง แม่ชอบผู้ชายคนนี้ อยากให้น้องอิงพิจารณาเขาก่อน ผู้ใหญ่ทางโน้นขอวันเดือนปีเกิดของน้องอิงไปดูดวงแล้ว ซินแสบอกว่าดวงเข้ากันดีมาก แต่งกันไปน้องอิงจะมีความสุข สุขสบายมากๆเลยนะลูก”
“ทุกวันนี้อิงก็สุขสบายอยู่แล้วนะคะ” อิงอรุณหน้าเสีย เห็นแววแพ้อยู่ลางๆ นี่มันแย่กว่าการจับคู่ที่แม่เธอจัดการให้พี่ชายซะอีก ครั้งนราธิป แม่ยังให้เขาหมั้นหมายกับลูกสาวเพื่อน ซึ่งหนุ่มสาวนั้นรู้จักกันมานานตั้งแต่ยังเด็กๆถึงขนาดที่ฝ่ายหญิงเป็นเพื่อนสนิทของเธอทีเดียว แต่กระนั้นการแต่งงานของพี่ชายก็ยังจบลงด้วยการหย่าในปีที่สี่
แล้วเธอละ...หน้าตาอีกฝ่ายเป็นอย่างไรก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำ จะมาบังคับให้รู้จักให้รักกัน ความรู้สึกไม่ใช่ไฟนะที่จะเปิดสวิตช์กันได้ง่ายๆน่ะ ขืนแต่งงานดังแม่ต้องการจริงๆ อย่าหวังถึงหม้อข้าวดำเลย เธอว่าแค่ซาวข้าวยังไม่ทันเสร็จก็กระเจิดกระเจิงหย่ากันแล้วมั้ง!
“แม่ขา...อย่าบังคับอิงเลย อิงไม่อยากแต่งงานกับคนแปลกหน้า” อิงอรุณออด ดวงตากลอกไปมาอย่างครุ่นคิด ตราบเท่าที่มารดาตั้งใจไว้แล้ว เธอไม่มีโอกาสเถียงชนะเลย วิธีเดียวที่พอทำได้ก็คือ... “แม่ก็รู้ว่าอิงมีคนรักอยู่แล้ว”
“พันเทพน่ะเหรอ อย่ามาหลอกแม่ให้ยากเลย เธอเป็นเพื่อนกัน” เปรมิกาบอกด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
“อิงไม่ได้หลอก อิงกับเทพรักกันมาตั้งนานแล้ว ถ้าแม่ยืนยันว่าอิงต้องแต่งงาน งั้นอิงก็จะแต่งกับเทพ” พันเทพเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับเธอมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ณ กรุงซิดนีย์ ประเทศออสเตรเลีย หลังเรียนจบชายหนุ่มเดินทางไปศึกษาด้านเศรษฐศาสตร์มหาบัณฑิตที่สหรัฐอเมริกา ส่วนเธอเรียนต่อยังมหาวิทยาลัยเดิมจนจบปริญญาโท ครั้นกลับมาพบกันที่เมืองไทยอีกครั้ง ทั้งคู่สนิทสนมไปไหนมาไหนด้วยกันดังเดิม เพื่อนในกลุ่มมักแซวเสมอว่าทำตัวเหมือนแฟนกันอย่างนี้ ให้ระวังขึ้นคานทั้งคู่
แม้ไม่เคยแจกแจงฐานะระหว่างกันด้วยคำพูด แต่ในเมื่อต่างฝ่ายต่างไม่มีใคร อิงอรุณกับพันเทพจึงคล้ายกับเป็นแฟนกันไปโดยปริยาย วันที่เพื่อนในกลุ่มทยอยมีแฟน มีคู่ แต่งงานกันไปแล้ว พันเทพจึงมักเป็นคนแรกๆที่เธอนึกถึงยามต้องการคนฟัง หากต้องถูกบังคับให้แต่งงานกับใครสักคน พันเทพย่อมเป็นทางเลือกที่ดีกว่าคนแปลกหน้าซึ่งเธอไม่รู้จักกระทั่งชื่อเสียงเรียงนามแน่นอน
เปรมิกานิ่งคิดครู่เดียว ใบหน้าจึงค่อยแต้มด้วยยิ้มหยัน ขณะท้าทาย “เอาสิ ถ้าเขายอมแต่งกับเธอจริงๆ แม่ก็อนุญาต แต่ต้องแต่งกันให้เร็วที่สุดเลยนะ”
“ทำไมต้องเร็วที่สุดคะ”
“ฝ่ายชายเขาต้องรู้กำหนดเวลาที่ตัวเองต้องรอบ้างสิ จะให้รอไปเรื่อยๆโดยไม่รู้จุดหมายได้ไง แม่ให้เวลาเธอสามเดือนนะอิงอรุณ ถ้าเธอแต่งงานภายในกำหนดไม่ได้ เธอต้องเลิกกับพันเทพ แล้วไปดูตัว ทำความรู้จักกับผู้ชายที่แม่เลือก” เปรมิกาไม่ตอบ แต่ยื่นคำขาดอีกคำรบ
“หากแม่ต้องการอย่างนั้น อิงก็จะจัดการให้ค่ะ แม่มีอะไรจะพูดอีกไหมคะ ถ้าไม่มี งั้นอิงขอตัวนะคะ” อิงอรุณตัดบทแล้วรีบลุกขึ้นยืน หมุนตัวเตรียมออกจากห้อง ทว่ามารดาเปรยลอยๆไล่หลังมาว่า
“อ้อ...รู้ไว้ด้วยนะ จนกว่าเธอจะแต่งงานเรียบร้อย ระหว่างนี้แม่จะตัดความช่วยเหลือทุกอย่าง ทั้งเรื่องเงิน เรื่องงาน รวมถึงทุกเรื่องที่เคยทำให้ชีวิตเธอง่ายขึ้นด้วย อิงอรุณ” คนเป็นแม่เสียงเย็น สีหน้าราวกับน้ำแข็ง
“ทำไมแม่ต้องบังคับอิงอย่างนี้ด้วย” หญิงสาวเหลียวกลับมาทอดสายตาตัดพ้อมารดา
“เพราะแม่มั่นใจว่าคนที่แม่เลือกให้ดีกว่าพันเทพแน่นอน ในเมื่อเธอไม่เชื่อการตัดสินใจของแม่ เธอก็ไม่ควรได้รับทุกอย่างที่แม่ได้มาเพราะการตัดสินใจในอดีตของแม่เหมือนกัน”
: + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : +
@Zephyr : มาเป็นคอมเม้นต์แรกของเรื่องนี้เลย ไชโย้
รบกวนขอที่อยู่ทางกล่องข้อความด้วยค่ะ
อยากส่งของที่ระลึกไปขอบคุณ :D
ผู้ช่วยกามเทพเขียนขึ้นมาใหม่ เผยแพร่ครั้งแรกค่ะ
รีไรท์เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้รอคิวตีพิมพ์อยู่ค่ะ
: + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : + : +
ท่านไหนยังไม่ได้ไปกดไลค์เพจ facebook.com/SirinFC รีบกันหน่อยน้า
อาทิตย์หน้าจะมีกิจกรรมแจกของที่ระลึกน่ารักๆกันด้วยค่ะ :D
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 ม.ค. 2559, 23:59:10 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 มี.ค. 2559, 16:14:42 น.
จำนวนการเข้าชม : 2138
| << บทนำ | ตอนที่ 1 (50%) >> |
Zephyr 7 ม.ค. 2559, 22:28:07 น.
อ่านแล้วปรี่ดดดดดดด กะบความคิดคุณแม่มากกกก
คิดอะไรหยั่งงี้เนี่ย
อ้ากๆๆๆๆๆๆ กรี้ดๆๆๆๆๆ อยากกรี่ดใส่หูขุ่นแม่จริงๆ
ขุ่นแม่แต่งเองสิคะ
เอ รึพันเทพ กะ คนนั้นคือคนเดียวกัน
ที่อยู่รึคะ เคค่า
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ
อ่านแล้วปรี่ดดดดดดด กะบความคิดคุณแม่มากกกก
คิดอะไรหยั่งงี้เนี่ย
อ้ากๆๆๆๆๆๆ กรี้ดๆๆๆๆๆ อยากกรี่ดใส่หูขุ่นแม่จริงๆ
ขุ่นแม่แต่งเองสิคะ
เอ รึพันเทพ กะ คนนั้นคือคนเดียวกัน
ที่อยู่รึคะ เคค่า
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ
บุลินทร 8 ม.ค. 2559, 12:27:25 น.
พี่เวย์ไม่ตั้งชื่อแบบหลอกลวงเหรอ ฮ่าๆๆๆ
พี่เวย์ไม่ตั้งชื่อแบบหลอกลวงเหรอ ฮ่าๆๆๆ