รักคุณอย่างเป็นทางการ
Tags: บุลินทร
ตอน: บทนำ
บทนำ
“ตอนนี้พราวอยู่โรงพยาบาลไหนครับ!”
เจ้าของร่างสูงสง่าในชุดสูทสีดำสนิทซึ่งยืนอยู่บริเวณมุมลับสายตาคนภายในอาคารหรู กรอกเสียงถามผ่านทางโทรศัพท์มือถือด้วยความร้อนใจ
หญิงสาวปลายสายบอกชื่อโรงพยาบาลก่อนรายงานอาการโดยรวม “แขนขวาหมอใส่เฝือกให้แล้วค่ะ ส่วนรอยถลอกตามเนื้อตัวหมอให้ทายาจนกว่าจะหาย โชคดีนะคะที่พราวใส่หมวกกันน็อค สมองเลยไม่กระทบกระเทือนไปด้วย”
“เดี๋ยวพี่เข้าไปหานะ”
“ตอนนี้ดึกแล้ว พรุ่งนี้เช้าค่อยมาดีกว่านะคะ ชุลีดูแลพราวให้เองค่ะ” เธอรับปากมั่นเหมาะ
“ถ้าพราวเป็นคนอื่น พี่คงรอถึงพรุ่งนี้เช้าได้ แต่นี่…พราวเป็น…” ชายหนุ่มถอนหายใจหนักหน่วง แววตาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดบาป “เอาเถอะ พี่อยู่แถวนี้พอดี อีกอย่าง…พี่เป็นต้นเหตุทำให้เพลงตายไปคนนึงแล้ว ถ้าพราวเป็นอะไรไปอีก…พี่คงยิ่งรู้สึกผิด”
“งั้นก็ได้ค่ะ” ชุลีรู้ดีว่าหากเขาต้องการอะไรแล้ว ไม่มีวันที่ใครจะห้ามได้ จึงยอมแพ้ในท้ายที่สุด “แต่เรื่องเพลง…พี่ภาสอย่าโทษตัวเองเลยนะคะ ชุลีเชื่อว่าวิญญาณของเพลงให้อภัยพี่ภาสแล้ว พี่ภาสล่ะคะ เมื่อไหร่จะให้อภัยตัวเองสักที”
“มันไม่ง่ายเลยชุลี พี่ลืมไม่ได้ พี่ให้อภัยตัวเองไม่ได้จริงๆ พี่ทำให้ชีวิตของคนคนนึงล้มเหลว ทั้งที่เขาควรมีอนาคตที่ดี ชดใช้ยังไงก็ไม่สาสมหรอก”
กล่าวจบ เจ้าของร่างสูงหลับตาลงแน่น ครุ่นคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสิบห้าปีก่อนด้วยใบหน้าเครียดเคร่ง เหตุการณ์ครั้งนั้นยังติดอยู่ในใจเขามาจนถึงทุกวันนี้ราวมีตะปูตอกตรึงไว้ มันเป็นความผิดพลาดที่คงไม่มีทางลบเลือนจากใจได้เลย ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปอีกกี่ปีก็ตาม!
สวัสดีนักอ่านทุกคนอีกครั้งครับ ขอลัดคิวเอาเรื่องนี้มาลงก่อนน้า ใครที่รอติดตามเจ้าสาวเผด็จรักอยู่ ต้องขออภัยที่ยังไม่ได้ลงต่อนะครับ แต่สัญญาว่าถ้าพร้อมเมื่อไหร่จะนำมาลงทันที
ส่วนรักคุณอย่างเป็นทางการ จริงๆเคยลงมาแล้วครับเมื่อประมาณสองปีก่อน แต่เอากลับมาแก้ปมใหม่ให้สมเหตุสมผลกว่าเดิม ยังไงฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยนะครับ :D
“ตอนนี้พราวอยู่โรงพยาบาลไหนครับ!”
เจ้าของร่างสูงสง่าในชุดสูทสีดำสนิทซึ่งยืนอยู่บริเวณมุมลับสายตาคนภายในอาคารหรู กรอกเสียงถามผ่านทางโทรศัพท์มือถือด้วยความร้อนใจ
หญิงสาวปลายสายบอกชื่อโรงพยาบาลก่อนรายงานอาการโดยรวม “แขนขวาหมอใส่เฝือกให้แล้วค่ะ ส่วนรอยถลอกตามเนื้อตัวหมอให้ทายาจนกว่าจะหาย โชคดีนะคะที่พราวใส่หมวกกันน็อค สมองเลยไม่กระทบกระเทือนไปด้วย”
“เดี๋ยวพี่เข้าไปหานะ”
“ตอนนี้ดึกแล้ว พรุ่งนี้เช้าค่อยมาดีกว่านะคะ ชุลีดูแลพราวให้เองค่ะ” เธอรับปากมั่นเหมาะ
“ถ้าพราวเป็นคนอื่น พี่คงรอถึงพรุ่งนี้เช้าได้ แต่นี่…พราวเป็น…” ชายหนุ่มถอนหายใจหนักหน่วง แววตาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดบาป “เอาเถอะ พี่อยู่แถวนี้พอดี อีกอย่าง…พี่เป็นต้นเหตุทำให้เพลงตายไปคนนึงแล้ว ถ้าพราวเป็นอะไรไปอีก…พี่คงยิ่งรู้สึกผิด”
“งั้นก็ได้ค่ะ” ชุลีรู้ดีว่าหากเขาต้องการอะไรแล้ว ไม่มีวันที่ใครจะห้ามได้ จึงยอมแพ้ในท้ายที่สุด “แต่เรื่องเพลง…พี่ภาสอย่าโทษตัวเองเลยนะคะ ชุลีเชื่อว่าวิญญาณของเพลงให้อภัยพี่ภาสแล้ว พี่ภาสล่ะคะ เมื่อไหร่จะให้อภัยตัวเองสักที”
“มันไม่ง่ายเลยชุลี พี่ลืมไม่ได้ พี่ให้อภัยตัวเองไม่ได้จริงๆ พี่ทำให้ชีวิตของคนคนนึงล้มเหลว ทั้งที่เขาควรมีอนาคตที่ดี ชดใช้ยังไงก็ไม่สาสมหรอก”
กล่าวจบ เจ้าของร่างสูงหลับตาลงแน่น ครุ่นคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสิบห้าปีก่อนด้วยใบหน้าเครียดเคร่ง เหตุการณ์ครั้งนั้นยังติดอยู่ในใจเขามาจนถึงทุกวันนี้ราวมีตะปูตอกตรึงไว้ มันเป็นความผิดพลาดที่คงไม่มีทางลบเลือนจากใจได้เลย ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปอีกกี่ปีก็ตาม!
สวัสดีนักอ่านทุกคนอีกครั้งครับ ขอลัดคิวเอาเรื่องนี้มาลงก่อนน้า ใครที่รอติดตามเจ้าสาวเผด็จรักอยู่ ต้องขออภัยที่ยังไม่ได้ลงต่อนะครับ แต่สัญญาว่าถ้าพร้อมเมื่อไหร่จะนำมาลงทันที
ส่วนรักคุณอย่างเป็นทางการ จริงๆเคยลงมาแล้วครับเมื่อประมาณสองปีก่อน แต่เอากลับมาแก้ปมใหม่ให้สมเหตุสมผลกว่าเดิม ยังไงฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยนะครับ :D
บุลินทร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 ม.ค. 2559, 19:16:14 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 ม.ค. 2559, 19:16:14 น.
จำนวนการเข้าชม : 1106
| คุณภาสแน่ใจเหรอคะ >> |
Zephyr 9 ม.ค. 2559, 20:08:37 น.
ลงชื่อติดตามอย่างเป็นทางการงาฟฟฟฟ
ลงชื่อติดตามอย่างเป็นทางการงาฟฟฟฟ