: + : + : + : + : ผู้ช่วยกามเทพ : + : + : + : + :
นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 1 (100%)
ประตูสเตนเลสตีไม้ทึบสูงท่วมศีรษะเลื่อนเปิดออกช้าๆจนสุด แล้วรถญี่ปุ่นกลางเก่าคันกะทัดรัดก็เคลื่อนเข้าไปจอดยังโรงรถ สาวัช ปรเมศวร์ กดรีโมทอีกครั้ง ประตูรั้วก็เลื่อนปิดดังเดิม ชายหนุ่มคอยจนประตูปิดสนิทแล้วจึงปลดล็อกลงจากรถ โดยเอื้อมไปหยิบกระเป๋าเอกสารติดมือมาด้วย
ชายหนุ่มสวมเชิ้ตสีฟ้าเข้ารูปพับแขนลวกๆไว้ตรงข้อศอกและกางเกงสแลคสีดำตัดเย็บประณีตพอดีตัว อวดรูปร่างสูงเพรียวหนั่นแน่นด้วยกล้ามเนื้อ แม้ตามไฟสองข้างทางจะสลัว แต่เขาก็เดินบนพื้นโรยกรวดอ้อมตึกใหญ่ไปยังเรือนด้านหลังได้สบายๆเพราะความเคยชิน
อาคารสีครีมหลังเล็กซึ่งปลูกเกือบชิดริมกำแพงด้านหลังของบ้านเด่นกระจ่างท่ามกลางแสงศศิธร ไฟที่ลอดกระจกหน้าต่างออกมาบอกให้รู้ว่าคนในบ้านยังไม่นอน เพียงผลักประตูเข้าไปเห็นคนนั่งคอยอยู่บนโซฟา ชายหนุ่มก็ลอบถอนใจยาวโดยอัตโนมัติ
“สวัสดีครับเตี่ย” สาวัชวางของในมือบนโต๊ะข้างตัว แล้วทำความเคารพบิดาด้วยความแปลกใจที่เห็นท่านเพียงลำพัง
“ไปไหนมา ทำไมวันนี้ไม่กลับมากินข้าวเย็นที่บ้าน” ไม่มีคำทักทาย ไม่มีการถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ ตั้งแต่จำความได้ สิ่งเดียวที่เขาได้รับ ก็มีแต่...คำสั่ง
“วันนี้ผมพานักศึกษาไปทัศนศึกษาที่พิพิธภัณฑ์มาครับ เลิกแล้วมีฉลองกับนักเรียนนิดหน่อย เลยไม่ได้มาเข้าโต๊ะมื้อเย็นด้วย ขอโทษครับเตี่ย”
“เฮอะ!” คนพูดทำเสียงหยันในลำคอ “สอนหนังสืออย่างนี้ได้ค่าแรงกี่บาทกี่ออนกันเชียว”
เขารู้ดีว่า บิดาไม่ต้องการคำอธิบาย ต่อปากต่อคำไปก็รังแต่ทำให้อีกฝ่ายอารมณ์เสีย จึงรับคำเพียงสั้นๆ “ครับ”
“เมื่อไหร่ลื้อจะมีแต่งงานสักที อายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วนะ” ท่านเปลี่ยนเรื่องรวดเร็ว
“ผมยังไม่ได้คิดเรื่องนี้ครับ”
“ลื้อควรรีบๆคิดได้แล้ว หาเมียสักคน เอาพวกแม่บ้านแม่เรือนให้มาดูแลปรนนิบัติลื้อ อาทิตย์หน้าเตรียมตัวให้พร้อมนะ เตี่ยจะพาไปรู้จักกับผู้หญิงที่เตี่ยเลือกไว้เป็นสะใภ้” นั่นละ...สไตล์ของธนา ประโยคแรกเหมือนแนะนำ แต่ลงท้ายก็เป็นคำสั่ง แม้สำเร็จการศึกษาจากวิทยาลัยชื่อดังในฮ่องกง แต่ธนายังมีความเชื่อแบบคนจีนโบราณว่าลูกมีหน้าที่รับคำสั่ง มิใช่ออกความเห็น ส่วนผู้หญิงและภรรยาเป็นเพียงสมบัติชิ้นหนึ่ง ไม่ต้องทำงาน ให้หัวหน้าครอบครัวเลี้ยงก็พอ
ธนากวาดตามองเขาขึ้นลงตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า จากนั้นพยักหน้าอย่างพึงใจ “ถึงลื้อแต่งตัวดีอยู่แล้ว แต่ก็ควรหัดใส่สูทผูกไทบ้างนะ ลื้อจะเป็นผู้บริหารคนต่อไปของบริษัท ภาพลักษณ์เป็นเรื่องสำคัญ จำไว้!”
“แต่ว่าเตี่ยครับ ผมไม่...”
“พรุ่งนี้เช้าไปกินข้าวที่ตึกใหญ่ด้วย” ท่านไม่อินังขังขอบต่อคำคัดค้านของเขา
ชายหนุ่มถอนหายใจ ทำได้เพียงก้มศีรษะรับคำ “ครับเตี่ย”
บุรุษชราผงกศีรษะสีหน้ามีร่องรอยพอใจ จากนั้นลุกขึ้นยืนขยับตรงไปยังประตู
ชายหนุ่มรีบก้าวเข้าไปคว้าแขนผู้เป็นบิดาไว้ “ผมไปส่งครับ”
“ไม่ต้อง ตึกใหญ่อยู่แค่นี้เอง อั๊วกลับเองได้” ท่านดึงมือเขาจากแขน แล้วเปิดประตูก้าวออกไป
ชายหนุ่มมองตามหลังบิดาจนลับสายตาไปแล้ว เสียงงับประตูดังแว่วๆมาจากชั้นบน บอกให้รู้ว่ามารดาคงแอบฟังบทสนทนานี้อยู่ สาวัชถอนหายใจคอตกขึ้นบันไดไปยังชั้นสองของบ้านขณะริมฝีปากเม้มแน่น
เขาเกิดจาก ‘ความรัก’ แต่กลับมิได้เติบโตมาท่ามกลางความรักด้วย น่าเศร้าจริงๆ!
ชายหนุ่มสวมเชิ้ตสีฟ้าเข้ารูปพับแขนลวกๆไว้ตรงข้อศอกและกางเกงสแลคสีดำตัดเย็บประณีตพอดีตัว อวดรูปร่างสูงเพรียวหนั่นแน่นด้วยกล้ามเนื้อ แม้ตามไฟสองข้างทางจะสลัว แต่เขาก็เดินบนพื้นโรยกรวดอ้อมตึกใหญ่ไปยังเรือนด้านหลังได้สบายๆเพราะความเคยชิน
อาคารสีครีมหลังเล็กซึ่งปลูกเกือบชิดริมกำแพงด้านหลังของบ้านเด่นกระจ่างท่ามกลางแสงศศิธร ไฟที่ลอดกระจกหน้าต่างออกมาบอกให้รู้ว่าคนในบ้านยังไม่นอน เพียงผลักประตูเข้าไปเห็นคนนั่งคอยอยู่บนโซฟา ชายหนุ่มก็ลอบถอนใจยาวโดยอัตโนมัติ
“สวัสดีครับเตี่ย” สาวัชวางของในมือบนโต๊ะข้างตัว แล้วทำความเคารพบิดาด้วยความแปลกใจที่เห็นท่านเพียงลำพัง
“ไปไหนมา ทำไมวันนี้ไม่กลับมากินข้าวเย็นที่บ้าน” ไม่มีคำทักทาย ไม่มีการถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ ตั้งแต่จำความได้ สิ่งเดียวที่เขาได้รับ ก็มีแต่...คำสั่ง
“วันนี้ผมพานักศึกษาไปทัศนศึกษาที่พิพิธภัณฑ์มาครับ เลิกแล้วมีฉลองกับนักเรียนนิดหน่อย เลยไม่ได้มาเข้าโต๊ะมื้อเย็นด้วย ขอโทษครับเตี่ย”
“เฮอะ!” คนพูดทำเสียงหยันในลำคอ “สอนหนังสืออย่างนี้ได้ค่าแรงกี่บาทกี่ออนกันเชียว”
เขารู้ดีว่า บิดาไม่ต้องการคำอธิบาย ต่อปากต่อคำไปก็รังแต่ทำให้อีกฝ่ายอารมณ์เสีย จึงรับคำเพียงสั้นๆ “ครับ”
“เมื่อไหร่ลื้อจะมีแต่งงานสักที อายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วนะ” ท่านเปลี่ยนเรื่องรวดเร็ว
“ผมยังไม่ได้คิดเรื่องนี้ครับ”
“ลื้อควรรีบๆคิดได้แล้ว หาเมียสักคน เอาพวกแม่บ้านแม่เรือนให้มาดูแลปรนนิบัติลื้อ อาทิตย์หน้าเตรียมตัวให้พร้อมนะ เตี่ยจะพาไปรู้จักกับผู้หญิงที่เตี่ยเลือกไว้เป็นสะใภ้” นั่นละ...สไตล์ของธนา ประโยคแรกเหมือนแนะนำ แต่ลงท้ายก็เป็นคำสั่ง แม้สำเร็จการศึกษาจากวิทยาลัยชื่อดังในฮ่องกง แต่ธนายังมีความเชื่อแบบคนจีนโบราณว่าลูกมีหน้าที่รับคำสั่ง มิใช่ออกความเห็น ส่วนผู้หญิงและภรรยาเป็นเพียงสมบัติชิ้นหนึ่ง ไม่ต้องทำงาน ให้หัวหน้าครอบครัวเลี้ยงก็พอ
ธนากวาดตามองเขาขึ้นลงตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า จากนั้นพยักหน้าอย่างพึงใจ “ถึงลื้อแต่งตัวดีอยู่แล้ว แต่ก็ควรหัดใส่สูทผูกไทบ้างนะ ลื้อจะเป็นผู้บริหารคนต่อไปของบริษัท ภาพลักษณ์เป็นเรื่องสำคัญ จำไว้!”
“แต่ว่าเตี่ยครับ ผมไม่...”
“พรุ่งนี้เช้าไปกินข้าวที่ตึกใหญ่ด้วย” ท่านไม่อินังขังขอบต่อคำคัดค้านของเขา
ชายหนุ่มถอนหายใจ ทำได้เพียงก้มศีรษะรับคำ “ครับเตี่ย”
บุรุษชราผงกศีรษะสีหน้ามีร่องรอยพอใจ จากนั้นลุกขึ้นยืนขยับตรงไปยังประตู
ชายหนุ่มรีบก้าวเข้าไปคว้าแขนผู้เป็นบิดาไว้ “ผมไปส่งครับ”
“ไม่ต้อง ตึกใหญ่อยู่แค่นี้เอง อั๊วกลับเองได้” ท่านดึงมือเขาจากแขน แล้วเปิดประตูก้าวออกไป
ชายหนุ่มมองตามหลังบิดาจนลับสายตาไปแล้ว เสียงงับประตูดังแว่วๆมาจากชั้นบน บอกให้รู้ว่ามารดาคงแอบฟังบทสนทนานี้อยู่ สาวัชถอนหายใจคอตกขึ้นบันไดไปยังชั้นสองของบ้านขณะริมฝีปากเม้มแน่น
เขาเกิดจาก ‘ความรัก’ แต่กลับมิได้เติบโตมาท่ามกลางความรักด้วย น่าเศร้าจริงๆ!
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ม.ค. 2559, 16:36:13 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 มี.ค. 2559, 16:17:05 น.
จำนวนการเข้าชม : 1740
| << ตอนที่ 1 (50%) | ตอนที่ 2 (50%) >> |
Zephyr 14 ม.ค. 2559, 19:57:24 น.
อ่านอค่ตอนนี้ อคติเตี่ยรัวๆๆๆๆๆๆๆ
อ่านอค่ตอนนี้ อคติเตี่ยรัวๆๆๆๆๆๆๆ
pizzicato 16 ม.ค. 2559, 00:09:56 น.
พระเอกมาซะที,,, มาแนวมีปมกับครอบครัวแบบนี้ เจอนางเอกจะเป็นไงนะ
พระเอกมาซะที,,, มาแนวมีปมกับครอบครัวแบบนี้ เจอนางเอกจะเป็นไงนะ