: + : + : + : + : ผู้ช่วยกามเทพ : + : + : + : + :
นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 2 (50%)
ณ ภัตตาคารและคาราโอเกะแห่งหนึ่งบนถนนสายท่องเที่ยวในค่ำวันศุกร์ หลังจากหนุ่มสาวดื่มกินและร้องรำทำเพลงอิ่มหนำแล้ว ใครคนหนึ่งก็เดินไปเปิดไฟในห้องจนสว่างโร่ เผยให้เห็นว่าเจ้าตัวเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงล่ำสันผิวคล้ามเข้มสวมเชิ้ตพับแขนไว้ตรงข้อศอกกับสแลคเข้ารูป พันเทพคอยจนสายตาทุกคู่จับจ้องมาเขาแล้ว จึงหยิบไมโครโฟนมาถือ หันไปสบตากับอิงอรุณ ยิ้มบางๆขณะประกาศง่ายๆไม่มีพิธีรีตอง
“เรากับอิงกำลังจะแต่งงานกัน เตรียมตัวไปงานด้วยนะ”
ทว่าแทนที่เสียงเฮฮาแสดงความยินดีจะดังขึ้น บรรยากาศในห้องกลับเงียบสงัด
“ล้อเล่นหรือเปล่าเนี่ย” แก้วกาญจน์เป็นคนแรกที่หาคำพูดของตัวเองพบ
อิงอรุณก้าวไปยืนเคียงข้าง ‘ว่าที่เจ้าบ่าว’ คล้องมือรอบแขนเขาเป็นหลักฐานย้ำว่า “พูดจริงสิ ทำไมถามอย่างนี้ล่ะ”
“ฉันเห็นอิงกับเทพควงกันไปไหนมาไหนนานแล้วก็จริง แต่ไม่เคยรู้สึกว่าสองคนนี้เป็นแฟนกันอย่างที่ใครๆคิดเลยนะ บอกตรงๆ” แก้วกาญจน์สารภาพ จับสังเกตปฏิกิริยาของอิงอรุณอย่างใกล้ชิด
อิงอรุณชะงักนิดเดียว แล้วรีบยิ้มกลบเกลื่อนในวินาทีถัดมา “คนเป็นเพื่อนกันมานาน ก็หวานกันได้แค่นี้แหละย่ะ”
“ไม่เกี่ยวกับหวานแหววหรืออะไรนะ แต่มัน...จะอธิบายยังไงดี” แก้วกาญจน์หันไปทางเพื่อนๆในห้อง “พวกแกจะไม่พูดอะไรกันบ้างเลยเหรอ”
“อิงกับเทพคงคิดดีแล้วละ ถึงได้ตัดสินใจอย่างนี้ จะท้วงทำไมล่ะ” แพรวเพชรเอื้อมมาดึงมือเธอไปบีบไว้เบาๆ เตือนสติและปรามไปในคราวเดียวกันว่า “เราแค่แสดงความยินดีกับอิงกับเทพก็พอมั้ง”
“เออๆๆ ยินดีด้วย” แก้วกาญจน์กระแทกเสียงเมื่อไร้แนวร่วม “แล้วจะจัดงานแต่งกันด้วยหรือเปล่า”
“จัดสิคร้าบ ใครเขาจะอินดี้เหมือนคุณนายล่ะ” พันเทพกระเซ้า
“อ้าวๆ แกมันลัทธิคลั่งพิธีกรรม อยากแต่งก็แต่งไปเองสิ ทำไมต้องมาแขวะแก้ววะ” อนุธานโวยแทน เพราะเขาคบหาอยู่กินกับแก้วกาญจน์มาสามปีแล้ว โดยไม่จัดพิธีการใดๆ มีเพียงจดทะเบียนสมรสและไปทำบุญที่วัดเท่านั้น
แก้วกาญจน์พยักพเยิดกับสามี สีหน้าไม่แสดงความหงุดหงิดหรือโกรธ เพราะการจูงมือใครสักคนเข้าสู่ประตูวิวาห์ไม่ใช่หลักประกันว่าคนสองคนจะใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยกันไปชั่วฟ้าดินสลาย สำหรับเธอแล้ว ความรัก ความเข้าใจ ความไว้เนื้อเชื่อใจ ความซื่อสัตย์ และการให้เกียรติซึ่งกันและกันต่างหากสำคัญกว่า
แม้ไม่ได้สวมชุดวิวาห์ประกาศข่าวมงคลแก่คนทั้งวงสังคม แต่อนุธานไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลยตั้งแต่ตอนคบหาจนถึงวันที่ตกลงใจใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน เขาเคยทะนุถนอมปฏิบัติกับเธออย่างไร ทุกวันนี้เขาก็ยังคงกระทำเหมือนเดิมทุกประการ ในเมื่อเงื่อนไขในชีวิตของแต่ละคนต่างกัน เธอจึงไม่คิดใช้การแต่งงานเป็นดัชนีชี้วัดความสุขของตัวเอง
“ว่าแต่สองคนตกลงกันดื้อๆ ไม่มีการขอแต่งงานกันบ้างเลยเหรอ” แก้วกาญจน์ซักรายละเอียด เพราะรอแล้วทั้งคู่ก็ไม่ทำท่าจะว่าเปิดปากเล่าอะไรเลย ผิดกับตอนเธอตัดสินใจอยู่กินกับอนุธาน ขนาดไม่มีงานแต่ง เธอกับอนุธานยังแย่งกันเล่าทุกเรื่อง แซวกันด้วยสีหน้ามีความสุขกว่านี้...หลายพันเท่า!
อิงอรุณเหลียวไปสบตาว่าที่เจ้าบ่าวซึ่งยืนอยู่เคียงข้าง ยิ้มเขินๆ “จะว่าไปแล้วอิงต่างหากที่ชวนเทพแต่งงานน่ะ”
“แล้วไอ้เทพก็ยอมง่ายๆเนี่ยนะ ทำไมไม่เล่นตัวหน่อยวะเพื่อน ทายาทคนเล็กของสยามดริ๊งค์คอร์ปอเรชันขอแกแต่งงานทั้งที น่าจะขอสินสอดเป็นทองเท่าน้ำหนักตัวนะเว้ย” อนุธานเย้าปนหัวเราะเสียงดัง พยายามทำให้บรรยากาศสดใสครื้นเครงขึ้นอีกครั้ง
“ไม่กล้าเล่นตัวว่ะ กลัวอิงเปลี่ยนใจ”
“แล้วจะหมั้นก่อนไหม หรือว่าหมั้นแล้วแต่งพร้อมกันเลย” แก้วกาญจน์มีสีหน้าครุ่นคิด
“เดี๋ยวคงให้ผู้ใหญ่ไปคุยกันก่อนแหละว่าจะเอายังไงดี แต่ใจอิง อยากหมั้นก่อน แล้วค่อยแต่งอีกที กลัวเอาพิธีไปสุมรวมกันไว้ในวันเดียว เดี๋ยวจะเหนื่อยเกินไป” อิงอรุณรีบอธิบาย เห็นได้ชัดว่ากำลังพยายามปะเหลาะเอาใจเธอ
“มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ พวกเราพร้อมเสมอ” แพรวเพชรเสนอตัว
“ขอบใจทุกคนมากจ้ะ” อิงอรุณยิ้มกว้าง กอดแขนพันเทพไว้ เอียงศีรษะพิงเขา
แก้วกาญจน์จับสังเกตภาพตรงหน้าด้วยความหนักอึ้งในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก มันควรจะมีความรัก มีปฏิกิริยาเคมีระหว่างกันอยู่ตรงนั้นเฉกคู่รักส่วนใหญ่ที่มักทำให้คนนอกรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกิน แต่ ‘ว่าที่คู่บ่าวสาว’ ทั้งคู่กลับไม่มีอะไรที่ทำให้คนมองริษยาในลักษณาการนั้นได้เลย แค่ความเป็นเพื่อนจะประคับประคองชีวิตคู่ของคนสองคนได้จริงหรือ...
“แล้วคิดกันหรือยังว่าจะแต่งกันเมื่อไหร่” แพรวเพชรชงขึ้นมาอีกครั้ง
“เร็วๆนี้แหละ มีเวลาให้เตรียมตัวสักสามเดือนก็น่าจะทันนะ” พันเทพยกให้อิงอรุณเป็นผู้ตอบ
“ทำไมให้เวลาเตรียมตัวน้อยจังเลยละอิง กลัวเราหล่อกว่าเจ้าบ่าว แล้วอิงจะเผลอใจตกหลุมรักเราเหรอ คนหล่อนี่...พูดยากจริงๆเลย” อนุธานเก็กทำตากรุ้มกริ่มล้อเลียน
“เฮ้ย! นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่แกส่งสายตาอย่างนี้ให้อิงได้นะไอ้นุ จากนี้ไปห้ามขาดเว้ย” คำพูดแสดงความหึงหวงนั้น เป็นผลให้อิงอรุณหยิกคนข้างตัว ปากพึมพำคาดโทษประหนึ่งผู้หญิงแสนงอนขี้อาย
เพื่อนๆเป่าปากโห่ฮาล้อเลียนกันสนุกสนาน แก้วกาญจน์จำต้องหัวเราะแห้งๆผสมโรงไปด้วย ทั้งที่ไม่รู้สึกว่านั่นคือการ ‘หึงหวง’ เลยสักนิด!
“ฉลองอะไรกันอยู่เหรอ ท่าทางน่าสนุกจัง” เสียงหนึ่งดังมาจากประตู เรียกสายตาทุกคู่ให้หันไปมองพร้อมเพรียงกันโดยอัตโนมัติ
“พิมพ์...งานเข้าแล้วไหมล่ะ” อนุธานพึมพำเสียงเบา
แก้วกาญจน์มองตามสายตาของสามีไปด้วยแววครุ่นคิด
หลังพันเทพกลับจากอเมริกา มีผู้หญิงคนหนึ่งตามติดเขามาด้วย ทั้งยังอ้างว่าเป็น ‘คนรัก’ ของชายหนุ่มตั้งแต่สมัยเรียนที่ต่างประเทศ สมาชิกในกลุ่มคงเชื่อคำพูดนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะพันเทพยืนกรานเสียงแข็งว่าเป็นแค่คนรู้จักเท่านั้น พิมพ์สนิทคร่ำครวญไม่ยอมรับคำปฏิเสธ แต่เฝ้าตามตื๊อพันเทพจนชายหนุ่มตัดรำคาญด้วยการประกาศว่ากำลังคบหากับอิงอรุณ ทำให้ทุกครั้งที่พบกันไม่ว่าโดยบังเอิญหรือจงใจ พิมพ์สนิทมักกระแนะกระแหนหาเรื่องแขวะอิงอรุณเสมอ
“ว่าไงล่ะ ฉันถามไม่มีใครตอบหน่อยเหรอ” พิมพ์สนิทก้าวเข้ามาในห้อง กวาดสายตาท้าทายทุกคน
“เทพกับอิงกำลังจะแต่งงานกันน่ะ พวกเราก็เลยฉลองกันนิดหน่อย” แก้วกาญจน์ตอบแทนเพื่อนทั้งห้อง
ผู้มาใหม่หน้าถอดสีเล็กน้อย เหลียวไปทางพันเทพ เสียงอ่อนลงจนแทบเป็นอ้อนวอน “จริงเหรอเทพ”
“ไหนๆพิมพ์ก็มาแล้ว มาฉลองด้วยกันไหม” แม้พันเทพไม่ตอบตรงๆ แต่ความหมายของประโยคนั้นก็ชัดเจนไม่แพ้กัน
สายตาทุกคู่มองไปยังพิมพ์สนิท รอคอยว่าอีกฝ่ายจะตอบรับหรือปฏิเสธ
พิมพ์สนิทบิดริมฝีปาก ใช้เสียงเยาะหยัน “ไม่ละ เชิญฉลองกันตามสบายเถอะ จำไว้ด้วยละกัน ว่าพวกเธอกำลังมีความสุขบนความทุกข์ของฉัน” เอ่ยจบหญิงสาวก็หมุนกายเดินกระแทกเท้าออกจากห้องทันที
พันเทพถอนหายใจคล้ายระอา แต่สุดท้ายก็บอกทุกคน “ไม่รู้ว่าพิมพ์มากับใคร จะไปก่อเรื่องอะไรหรือเปล่า เดี๋ยวเราตามไปดูหน่อยละกัน”
“ระวังตัวด้วยล่ะ เวลายายนี่บ้าเลือดขึ้นมา มันขาดสติเหมือนหมาบ้าเลย” แก้วกาญจน์เตือน
“อืม รู้ละ เดี๋ยวเรามานะอิง” พันเทพบอก ‘ว่าที่คู่หมั้น’ แล้วออกจากห้องเดินตามทางที่พิมพ์สนิทลับกายไป
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ยังไม่ทันหมั้น ก็งานเข้าแล้ว
จะเป็นยังไงต่อ
ฝากติดตามด้วยนะคะ
เช่นเคยค่ะ น้อมรับทุกคำติชมนะเออ :D
“เรากับอิงกำลังจะแต่งงานกัน เตรียมตัวไปงานด้วยนะ”
ทว่าแทนที่เสียงเฮฮาแสดงความยินดีจะดังขึ้น บรรยากาศในห้องกลับเงียบสงัด
“ล้อเล่นหรือเปล่าเนี่ย” แก้วกาญจน์เป็นคนแรกที่หาคำพูดของตัวเองพบ
อิงอรุณก้าวไปยืนเคียงข้าง ‘ว่าที่เจ้าบ่าว’ คล้องมือรอบแขนเขาเป็นหลักฐานย้ำว่า “พูดจริงสิ ทำไมถามอย่างนี้ล่ะ”
“ฉันเห็นอิงกับเทพควงกันไปไหนมาไหนนานแล้วก็จริง แต่ไม่เคยรู้สึกว่าสองคนนี้เป็นแฟนกันอย่างที่ใครๆคิดเลยนะ บอกตรงๆ” แก้วกาญจน์สารภาพ จับสังเกตปฏิกิริยาของอิงอรุณอย่างใกล้ชิด
อิงอรุณชะงักนิดเดียว แล้วรีบยิ้มกลบเกลื่อนในวินาทีถัดมา “คนเป็นเพื่อนกันมานาน ก็หวานกันได้แค่นี้แหละย่ะ”
“ไม่เกี่ยวกับหวานแหววหรืออะไรนะ แต่มัน...จะอธิบายยังไงดี” แก้วกาญจน์หันไปทางเพื่อนๆในห้อง “พวกแกจะไม่พูดอะไรกันบ้างเลยเหรอ”
“อิงกับเทพคงคิดดีแล้วละ ถึงได้ตัดสินใจอย่างนี้ จะท้วงทำไมล่ะ” แพรวเพชรเอื้อมมาดึงมือเธอไปบีบไว้เบาๆ เตือนสติและปรามไปในคราวเดียวกันว่า “เราแค่แสดงความยินดีกับอิงกับเทพก็พอมั้ง”
“เออๆๆ ยินดีด้วย” แก้วกาญจน์กระแทกเสียงเมื่อไร้แนวร่วม “แล้วจะจัดงานแต่งกันด้วยหรือเปล่า”
“จัดสิคร้าบ ใครเขาจะอินดี้เหมือนคุณนายล่ะ” พันเทพกระเซ้า
“อ้าวๆ แกมันลัทธิคลั่งพิธีกรรม อยากแต่งก็แต่งไปเองสิ ทำไมต้องมาแขวะแก้ววะ” อนุธานโวยแทน เพราะเขาคบหาอยู่กินกับแก้วกาญจน์มาสามปีแล้ว โดยไม่จัดพิธีการใดๆ มีเพียงจดทะเบียนสมรสและไปทำบุญที่วัดเท่านั้น
แก้วกาญจน์พยักพเยิดกับสามี สีหน้าไม่แสดงความหงุดหงิดหรือโกรธ เพราะการจูงมือใครสักคนเข้าสู่ประตูวิวาห์ไม่ใช่หลักประกันว่าคนสองคนจะใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยกันไปชั่วฟ้าดินสลาย สำหรับเธอแล้ว ความรัก ความเข้าใจ ความไว้เนื้อเชื่อใจ ความซื่อสัตย์ และการให้เกียรติซึ่งกันและกันต่างหากสำคัญกว่า
แม้ไม่ได้สวมชุดวิวาห์ประกาศข่าวมงคลแก่คนทั้งวงสังคม แต่อนุธานไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลยตั้งแต่ตอนคบหาจนถึงวันที่ตกลงใจใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน เขาเคยทะนุถนอมปฏิบัติกับเธออย่างไร ทุกวันนี้เขาก็ยังคงกระทำเหมือนเดิมทุกประการ ในเมื่อเงื่อนไขในชีวิตของแต่ละคนต่างกัน เธอจึงไม่คิดใช้การแต่งงานเป็นดัชนีชี้วัดความสุขของตัวเอง
“ว่าแต่สองคนตกลงกันดื้อๆ ไม่มีการขอแต่งงานกันบ้างเลยเหรอ” แก้วกาญจน์ซักรายละเอียด เพราะรอแล้วทั้งคู่ก็ไม่ทำท่าจะว่าเปิดปากเล่าอะไรเลย ผิดกับตอนเธอตัดสินใจอยู่กินกับอนุธาน ขนาดไม่มีงานแต่ง เธอกับอนุธานยังแย่งกันเล่าทุกเรื่อง แซวกันด้วยสีหน้ามีความสุขกว่านี้...หลายพันเท่า!
อิงอรุณเหลียวไปสบตาว่าที่เจ้าบ่าวซึ่งยืนอยู่เคียงข้าง ยิ้มเขินๆ “จะว่าไปแล้วอิงต่างหากที่ชวนเทพแต่งงานน่ะ”
“แล้วไอ้เทพก็ยอมง่ายๆเนี่ยนะ ทำไมไม่เล่นตัวหน่อยวะเพื่อน ทายาทคนเล็กของสยามดริ๊งค์คอร์ปอเรชันขอแกแต่งงานทั้งที น่าจะขอสินสอดเป็นทองเท่าน้ำหนักตัวนะเว้ย” อนุธานเย้าปนหัวเราะเสียงดัง พยายามทำให้บรรยากาศสดใสครื้นเครงขึ้นอีกครั้ง
“ไม่กล้าเล่นตัวว่ะ กลัวอิงเปลี่ยนใจ”
“แล้วจะหมั้นก่อนไหม หรือว่าหมั้นแล้วแต่งพร้อมกันเลย” แก้วกาญจน์มีสีหน้าครุ่นคิด
“เดี๋ยวคงให้ผู้ใหญ่ไปคุยกันก่อนแหละว่าจะเอายังไงดี แต่ใจอิง อยากหมั้นก่อน แล้วค่อยแต่งอีกที กลัวเอาพิธีไปสุมรวมกันไว้ในวันเดียว เดี๋ยวจะเหนื่อยเกินไป” อิงอรุณรีบอธิบาย เห็นได้ชัดว่ากำลังพยายามปะเหลาะเอาใจเธอ
“มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ พวกเราพร้อมเสมอ” แพรวเพชรเสนอตัว
“ขอบใจทุกคนมากจ้ะ” อิงอรุณยิ้มกว้าง กอดแขนพันเทพไว้ เอียงศีรษะพิงเขา
แก้วกาญจน์จับสังเกตภาพตรงหน้าด้วยความหนักอึ้งในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก มันควรจะมีความรัก มีปฏิกิริยาเคมีระหว่างกันอยู่ตรงนั้นเฉกคู่รักส่วนใหญ่ที่มักทำให้คนนอกรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกิน แต่ ‘ว่าที่คู่บ่าวสาว’ ทั้งคู่กลับไม่มีอะไรที่ทำให้คนมองริษยาในลักษณาการนั้นได้เลย แค่ความเป็นเพื่อนจะประคับประคองชีวิตคู่ของคนสองคนได้จริงหรือ...
“แล้วคิดกันหรือยังว่าจะแต่งกันเมื่อไหร่” แพรวเพชรชงขึ้นมาอีกครั้ง
“เร็วๆนี้แหละ มีเวลาให้เตรียมตัวสักสามเดือนก็น่าจะทันนะ” พันเทพยกให้อิงอรุณเป็นผู้ตอบ
“ทำไมให้เวลาเตรียมตัวน้อยจังเลยละอิง กลัวเราหล่อกว่าเจ้าบ่าว แล้วอิงจะเผลอใจตกหลุมรักเราเหรอ คนหล่อนี่...พูดยากจริงๆเลย” อนุธานเก็กทำตากรุ้มกริ่มล้อเลียน
“เฮ้ย! นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่แกส่งสายตาอย่างนี้ให้อิงได้นะไอ้นุ จากนี้ไปห้ามขาดเว้ย” คำพูดแสดงความหึงหวงนั้น เป็นผลให้อิงอรุณหยิกคนข้างตัว ปากพึมพำคาดโทษประหนึ่งผู้หญิงแสนงอนขี้อาย
เพื่อนๆเป่าปากโห่ฮาล้อเลียนกันสนุกสนาน แก้วกาญจน์จำต้องหัวเราะแห้งๆผสมโรงไปด้วย ทั้งที่ไม่รู้สึกว่านั่นคือการ ‘หึงหวง’ เลยสักนิด!
“ฉลองอะไรกันอยู่เหรอ ท่าทางน่าสนุกจัง” เสียงหนึ่งดังมาจากประตู เรียกสายตาทุกคู่ให้หันไปมองพร้อมเพรียงกันโดยอัตโนมัติ
“พิมพ์...งานเข้าแล้วไหมล่ะ” อนุธานพึมพำเสียงเบา
แก้วกาญจน์มองตามสายตาของสามีไปด้วยแววครุ่นคิด
หลังพันเทพกลับจากอเมริกา มีผู้หญิงคนหนึ่งตามติดเขามาด้วย ทั้งยังอ้างว่าเป็น ‘คนรัก’ ของชายหนุ่มตั้งแต่สมัยเรียนที่ต่างประเทศ สมาชิกในกลุ่มคงเชื่อคำพูดนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะพันเทพยืนกรานเสียงแข็งว่าเป็นแค่คนรู้จักเท่านั้น พิมพ์สนิทคร่ำครวญไม่ยอมรับคำปฏิเสธ แต่เฝ้าตามตื๊อพันเทพจนชายหนุ่มตัดรำคาญด้วยการประกาศว่ากำลังคบหากับอิงอรุณ ทำให้ทุกครั้งที่พบกันไม่ว่าโดยบังเอิญหรือจงใจ พิมพ์สนิทมักกระแนะกระแหนหาเรื่องแขวะอิงอรุณเสมอ
“ว่าไงล่ะ ฉันถามไม่มีใครตอบหน่อยเหรอ” พิมพ์สนิทก้าวเข้ามาในห้อง กวาดสายตาท้าทายทุกคน
“เทพกับอิงกำลังจะแต่งงานกันน่ะ พวกเราก็เลยฉลองกันนิดหน่อย” แก้วกาญจน์ตอบแทนเพื่อนทั้งห้อง
ผู้มาใหม่หน้าถอดสีเล็กน้อย เหลียวไปทางพันเทพ เสียงอ่อนลงจนแทบเป็นอ้อนวอน “จริงเหรอเทพ”
“ไหนๆพิมพ์ก็มาแล้ว มาฉลองด้วยกันไหม” แม้พันเทพไม่ตอบตรงๆ แต่ความหมายของประโยคนั้นก็ชัดเจนไม่แพ้กัน
สายตาทุกคู่มองไปยังพิมพ์สนิท รอคอยว่าอีกฝ่ายจะตอบรับหรือปฏิเสธ
พิมพ์สนิทบิดริมฝีปาก ใช้เสียงเยาะหยัน “ไม่ละ เชิญฉลองกันตามสบายเถอะ จำไว้ด้วยละกัน ว่าพวกเธอกำลังมีความสุขบนความทุกข์ของฉัน” เอ่ยจบหญิงสาวก็หมุนกายเดินกระแทกเท้าออกจากห้องทันที
พันเทพถอนหายใจคล้ายระอา แต่สุดท้ายก็บอกทุกคน “ไม่รู้ว่าพิมพ์มากับใคร จะไปก่อเรื่องอะไรหรือเปล่า เดี๋ยวเราตามไปดูหน่อยละกัน”
“ระวังตัวด้วยล่ะ เวลายายนี่บ้าเลือดขึ้นมา มันขาดสติเหมือนหมาบ้าเลย” แก้วกาญจน์เตือน
“อืม รู้ละ เดี๋ยวเรามานะอิง” พันเทพบอก ‘ว่าที่คู่หมั้น’ แล้วออกจากห้องเดินตามทางที่พิมพ์สนิทลับกายไป
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ยังไม่ทันหมั้น ก็งานเข้าแล้ว
จะเป็นยังไงต่อ
ฝากติดตามด้วยนะคะ
เช่นเคยค่ะ น้อมรับทุกคำติชมนะเออ :D
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 ม.ค. 2559, 16:51:40 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 มี.ค. 2559, 16:17:02 น.
จำนวนการเข้าชม : 1679
| << ตอนที่ 1 (100%) | ตอนที่ 2 (100%) >> |
ปิ่นนลิน 19 ม.ค. 2559, 00:22:51 น.
จะยังไงต่อละเนี่ยยย
จะยังไงต่อละเนี่ยยย