เพียงขวัญ (สนพ.Princess)
ประก๊าศประกาศ
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
Tags: เพียงขวัญ,ไหมขวัญ,รดามณี,เกศมณี,มายา,นิยายรัก,โรแมนติก,แมย,เกย์,เข้าใจผิด,พริ้นเซส,สถาพร
ตอน: ตอนที่ 24 คนรัก & คนเคยรัก 100%
ยี่สิบสี่
คนรัก & คนเคยรัก (ต่อ)
หลังจากเอาเสื้อผ้าไปซัก ปราณปริยาก็ถือโอกาสเดินคิดอะไรเล่นๆ เรื่อยเปื่อยภายในสวนหลังบ้าน แต่ไม่นานคนที่อยู่ในความคิดอย่างสรัลที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็มาตามเธอเข้าบ้าน
ตอนแรกก็ยังเขินๆ กับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น แต่สรัลก็ไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องนั้นอีก ชายหนุ่มชวนคุยเรื่อยเปื่อยรวมไปถึงการจัดงานแต่งงานของเวธน์และดารินทร์ จากที่เกร็งๆ อายๆ เธอก็ผ่อนคลายและกลับมาพูดคุยกับเขาได้เหมือนเดิม จนกระทั่งเข้ามาภายในห้องรับแขก
“หนูป่าน ไปทำอะไรมาจ๊ะ ทำไมถึงได้ใส่ชุดนี้...ตาขวัญ” คุณฟ้าหันไปถลึงตาถามลูกชายคนเล็กที่ยืนยิ้มอยู่ข้างๆ ปราณปริยาที่หน้าแดงก่ำ แต่ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้ไขข้อข้องใจ นาตยาที่กลับมาอีกครั้งพร้อมเสื้อผ้าชุดใหม่ ก็ผุดลุกขึ้นมองปราณปริยาตั้งแต่หัวจดปลายเท้า แล้วถามอย่างไม่พอใจว่า
“นี่อย่าบอกนะคะว่าชุดนี้คือชุดของพี่ขวัญน่ะ”
“ก็ใช่ พี่ให้คุณป่านใส่เอง และที่คุณป่านเป็นอย่างนี้เพราะใครล่ะ” สรัลตอบพลางมองนาตยาอย่างตำหนิ แต่ก็ไม่ได้ทำให้หญิงสาวรู้สึกผิดหรือสำนึกเลย เมื่อสิ่งที่เธอสนใจคือเสื้อผ้าหลวมโพรกของสรัลที่อยู่บนเรือนร่างบอบบางของปราณปริยา
“แต่ถึงอย่างนั้นพี่ขวัญก็ไม่จำเป็นต้องเอาชุดพี่ให้เธอใส่ เอาชุดคุณป้าหรือใครก็ได้นี่คะ ไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย” ไม่เพียงแค่ต่อว่า นาตยายังถลาเข้าไปกระชากจะถอดเสื้อของสรัลที่ปราณปริยาสวมอยู่ออก
“ถอดออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“นุ่น!”
สรัลเข้าไปกันนาตยาออกแล้วโอบกันปราณปริยาออกห่าง แล้วก็อดที่จะตวาดถามออกไปไม่ได้
“ทำอะไรน่ะ!”
ขณะที่มารดาของเขาก็มาช่วยรั้งนาตยาเอาไว้ไม่ให้อาละวาดอีกแรง
“นั่นสิ นุ่นหนูทำอย่างนั้นทำไม หนูป่านจะใส่เสื้อผ้าใครก็ไม่ใช่เรื่องผิด” คุณฟ้าพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ
“แล้วทำไมต้องเป็นของพี่ขวัญด้วยล่ะคะ แค่เปลี่ยนชุดหรือแอบไปทำอะไรมากันแน่” นาตยาถามเสียงเย้ยหยันอย่างดูถูก
“คุณนุ่น!” ปราณปริยาเรียกอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ “ถึงคุณจะเป็นคนที่คุณขวัญรัก แต่ก็ไม่มีสิทธิ์มาดูถูกฉันอย่างนี้นะคะ” จากที่ว่าจะเงียบก็กลับเงียบต่อไปไม่ได้
“ตกคำว่า ‘เคย’ ไปนะครับ” สรัลติงปราณปริยานิดหน่อย ออกจะเป็นการล้อเลียนมากกว่าจริงจัง ที่หญิงสาวใช้คำว่า ‘คนที่เขารัก’ แทนที่จะเป็น ‘คนที่เขาเคยรัก’ แล้วหันมาบอกนาตยาด้วยน้ำเสียงและสีหน้าจริงจังว่า
“นุ่น ขอโทษคุณป่านเดี๋ยวนี้”
“ไม่!” นาตยาเชิดหน้าตอบเสียงแข็งอย่างไม่คิดว่าตัวเองผิด
“ขอโทษหนูป่านเขาซะ ก่อนจะพูดอะไรออกมา คิดให้มากๆ อย่าสักแต่จะพูด นอกจากจะทำให้ตัวเองดูไม่ดีแล้ว คนอื่นก็ยังเสียเพราะปากที่ไม่ดีของเราด้วย” คุณลิขิตที่อยู่ในเหตุการณ์แม้จะเงียบมาตลอด แต่ก็เอ่ยปากเตือนนาตยา และนั่นทำให้หญิงสาวหันมามองผู้สูงวัยอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าจะโดนผู้ใหญ่ใจดีและใจเย็นที่สุดตำหนิ
“คุณลุง...”
“ป้าเห็นด้วย นุ่นควรขอโทษหนูป่าน...” คุณฟ้าเสริมคำสามี แต่พูดยังไม่ทันจะจบ นาตยาที่ส่ายหน้ามองคนในครอบครัวศักดินนท์อย่างไม่อยากเชื่อว่าจะไม่มีใครเข้าข้างเธอสักคนเดียว
“ทำไมทุกคนต้องไปเข้าข้างคุณป่านอะไรนี่ด้วย นี่ทุกคนไม่รักนุ่นแล้วใช่ไหมคะ นุ่นเป็นหมาหัวเน่าแล้วใช่ไหมคะ” นาตยาถามทุกคนเสียงสั่น น้ำตาพานจะไหลพรากด้วยความน้อยอกน้อยใจ เดือดร้อนคุณฟ้าต้องดึงร่างบางมาปลอบ
“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะนุ่น”
“จะเอาแต่ใจก็ให้มันมีขอบเขตหน่อย โตๆ กันแล้ว” ผิดกับสรัลที่รู้สึกว่าวันนี้นาตยาก่อเรื่องหลายเรื่องเหลือเกิน และแต่ละเรื่องก็เป็นการเอาแต่ใจของหญิงสาวล้วนๆ
“ใช่สิ นุ่นมันเอาแต่ใจ นุ่นมันไม่น่ารัก ไม่มีใครรักและเข้าใจนุ่นสักคน ไม่มี้! ไม่มีสักคน!” นาตยาพูดพลางกรีดร้องฟูมฟาย โวยวายจนคุณลิขิตไม่อาจทนได้
“จัดการด้วยนะคุณ เรื่องแบบนี้ผมไม่ถนัด ปวดหัว” พูดจบก็เดินหนีไป คุณฟ้าที่มองค้อนตามหลังสามีได้แต่ถอนหายใจแล้วหันมาพูดกับลูกชาย
“เดี๋ยวแม่ขอพาน้องไปสงบสติอารมณ์ก่อนนะ” สรัลพยักหน้า มองนาตยาที่ร้องไห้ฟูมฟายแล้วส่ายศีรษะ ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าว่านาตยากลับมาคราวนี้ดูจะเอาแต่ใจและอารมณ์แปรปรวนจนตามไม่ทัน
“เหมือนเรื่องมันจะวุ่นวายไปกันใหญ่ ฉันว่าคุณหาชุดคนอื่นมาให้ฉันเปลี่ยนดีกว่านะคะ ของคุณป้าหรือใครก็ได้ค่ะ” ปราณปริยาบอกพลางจัดเสื้อผ้าที่โดนนาตยากระชากให้เข้าที่เข้าทาง โชคดีที่เธอใส่เสื้อตั้งสองชั้น ไม่อย่างนั้นเสื้อตัวใหญ่หลวมโพรกขนาดนี้คงเห็นไปถึงไหนต่อไหน
“ผมชอบให้คุณใส่เสื้อผ้าผมมากกว่า” สรัลปฏิเสธพลางยักคิ้วให้
“แต่ฉันโดนดูถูกเพราะเอาเสื้อผ้าคุณมาใส่” พูดมาถึงตรงนี้แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องนอนของสรัลก็แวบเข้ามาในหัว แม้จะไม่ได้เกินเลยอย่างที่นาตยากล่าวหา แต่มันก็อดคิดไม่ได้ จริงๆ ถ้าสรัลไม่หยุดการกระทำนั้น อะไรๆ อาจจะเตลิดไปไกลก็ได้
“ผมขอโทษแทนนุ่นเขาด้วยแล้วกันนะครับ ปกติไม่เคยเอาแต่ใจขนาดนี้”
“เธอคงหวงคุณมั้งคะ ไม่ดีหรือไง รักแรกจะได้สมหวังเสียที” ทั้งคำพูดและท่าทางประชดประชันไม่ได้ทำให้สรัลรู้สึกไม่พอใจแม้แต่นิด ตรงกันข้ามเขากลับรู้สึกชอบใจมากๆ
“ดีสิ ดีมากๆ ด้วย” ชายหนุ่มบอกแค่นั้นไม่ได้ขยายความต่อ ที่ว่าดีมากๆ น่ะหมายถึงท่าทางของเธอที่แสดงออกมา ไม่ใช่ท่าทางของนาตยา
“เดี๋ยวสิ จะไปไหน” สรัลรีบวิ่งไปดัก เมื่อปราณปริยาสะบัดหน้าหมุนตัวจะเดินหนี
“จะไปเดินเล่นรอชุดแห้งน่ะค่ะ”
“เอาเวลาเดินเล่นมาช่วยผมทำอาหารดีกว่า ที่จริงวันนี้คุณแม่ว่าจะโชว์ฝีมือเพื่อคุณเลยนะ แต่ดูท่าจะไม่ว่างเสียแล้วละ” ไม่ชวนเปล่า ชายหนุ่มรีบคว้าแขนเรียวเล็กพาเดินเข้าห้องครัวทั้งที่เจ้าตัวยังไม่ได้รับปาก
“เดี๋ยวสิคุณ ฉันทำอาหารไม่เป็น” ปราณปริยาบอกออกมาในที่สุด สรัลหมุนตัวมาเลิกคิ้วและหรี่ตามองหญิงสาวที่ยืนทำหน้ามุ่ยถามเขาเสียงเง้างอดว่า
“มองอย่างนี้หมายความว่าไงคะ”
“ลูกสาวเจ้าของร้านอาหารหรูไม่ใช่หรือ เราน่ะ” สรัลถามยิ้มๆ
“ก็ใช่ค่ะ แต่ทำงานเกี่ยวกับบัญชี ไม่ได้เป็นเชฟ”
“มันก็จริงของคุณ” ชายหนุ่มยักไหล่พร้อมกับพยักหน้าอย่างรับรู้ เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบกะหล่ำม่วงออกมาล้าง ขณะที่ปากก็คุยกับปราณปริยาที่ยืนอยู่กลางห้องครัว
“งั้นเป็นลูกมือผมได้ไหมครับ” ถามพลางพยักหน้าเป็นเชิงเรียก “แค่เอาผักมาล้างแล้วเอามาหั่นแบบนี้” ชายหนุ่มสาธิตการหั่นผักให้ดูอย่างคล่องแคล่ว ชนิดที่ผู้หญิงแท้ๆ อย่างปราณปริยายังอาย จนต้องแกล้งถามกลับไปว่า
“ว่าแต่คุณทำทานได้แน่นะคะ”
“คุณว่าผมเป็นใคร” สรัลหันมาถามพร้อมกับยื่นมีดให้ลูกมือสาวสวยได้ลองทำ
“คุณชายเพียงขวัญไงคะ” ปราณปริยาเชิดหน้าตอบพร้อมหัวเราะคิกอย่างชอบใจ ขณะที่มือก็ค่อยๆ บรรจงหั่นผัก
“ปากดีอย่างนี้ เดี๋ยวจูบซะให้เข็ดเลย” สรัลยื่นปลายจมูกไปเบียดแก้มใส แล้วต้องรีบผงะออกเมื่อปราณปริยายกมีดในมือขึ้นมาขู่
“เขามาสิ หน้าสวยๆ คุณได้แผลแน่”
“อู้ย...โหดจังแม่คุณ” สรัลทำท่ากลัวแต่สีหน้ากลับยียวนสุดๆ จนเธออยากจะเอามีดบากหน้าเสียให้เข็ด
“ทำหน้าที่ของตัวเองไปเลย อย่ามารุ่มร่ามกับฉันเชียว ไม่งั้นเมนูมื้อนี้ได้กินลาบเลือดแน่” ปราณปริยาขู่เสียงเข้มทั้งที่หน้าแดงก่ำ ก่อนจะมาทำหน้าที่ตัวเองต่อ
โดยมีสรัลแอบบมองใบหน้าสวยๆ ที่เขินอายนั้นยิ้มๆ อย่างพอใจ ทว่าพอเหลือบไปมองผักบนเขียง เขาก็ต้องทำหน้าแหยๆ พลางส่ายศีรษะ
‘หั่นผักซะเละขนาดนี้ จะทำให้หมูกินหรือไงกัน’
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มาแล้วววค่าหลังจากที่หายไปนานหลายวันเลยในที่สุดก็อัพตอนสุดท้ายเรียบร้อยไปแล้วนะคะ ตามที่แจ้งเอาไว้ล่วงหน้าคือ 70% หรือ 24 ตอน (อย่ามาม่าเค้านะ ^^)
เอ้าใครค้างอยากอ่านต่อหาซื้อรูปเล่มหรือไม่ก็ Ebook กันได้เลยนะจ๊ะ หรือใครอยากลุ้น เดี๋ยวจะมีแจกฟรีแน่นอน จะแจกทั้งหมด 5 เล่ม สรุปแจกที่เวบเด็กดี ตามผลโหวตนะคะ
ตอนหน้าเจอกับการแจกหนังสือค่า
สั่งซื้อรูปเล่มได้ที่เวบสำนักพิมพ์สถาพร หรือตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ
Ebook ดาวโหลดได้ที่เวบ MEB นะคะ
คนรัก & คนเคยรัก (ต่อ)
หลังจากเอาเสื้อผ้าไปซัก ปราณปริยาก็ถือโอกาสเดินคิดอะไรเล่นๆ เรื่อยเปื่อยภายในสวนหลังบ้าน แต่ไม่นานคนที่อยู่ในความคิดอย่างสรัลที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็มาตามเธอเข้าบ้าน
ตอนแรกก็ยังเขินๆ กับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น แต่สรัลก็ไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องนั้นอีก ชายหนุ่มชวนคุยเรื่อยเปื่อยรวมไปถึงการจัดงานแต่งงานของเวธน์และดารินทร์ จากที่เกร็งๆ อายๆ เธอก็ผ่อนคลายและกลับมาพูดคุยกับเขาได้เหมือนเดิม จนกระทั่งเข้ามาภายในห้องรับแขก
“หนูป่าน ไปทำอะไรมาจ๊ะ ทำไมถึงได้ใส่ชุดนี้...ตาขวัญ” คุณฟ้าหันไปถลึงตาถามลูกชายคนเล็กที่ยืนยิ้มอยู่ข้างๆ ปราณปริยาที่หน้าแดงก่ำ แต่ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้ไขข้อข้องใจ นาตยาที่กลับมาอีกครั้งพร้อมเสื้อผ้าชุดใหม่ ก็ผุดลุกขึ้นมองปราณปริยาตั้งแต่หัวจดปลายเท้า แล้วถามอย่างไม่พอใจว่า
“นี่อย่าบอกนะคะว่าชุดนี้คือชุดของพี่ขวัญน่ะ”
“ก็ใช่ พี่ให้คุณป่านใส่เอง และที่คุณป่านเป็นอย่างนี้เพราะใครล่ะ” สรัลตอบพลางมองนาตยาอย่างตำหนิ แต่ก็ไม่ได้ทำให้หญิงสาวรู้สึกผิดหรือสำนึกเลย เมื่อสิ่งที่เธอสนใจคือเสื้อผ้าหลวมโพรกของสรัลที่อยู่บนเรือนร่างบอบบางของปราณปริยา
“แต่ถึงอย่างนั้นพี่ขวัญก็ไม่จำเป็นต้องเอาชุดพี่ให้เธอใส่ เอาชุดคุณป้าหรือใครก็ได้นี่คะ ไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย” ไม่เพียงแค่ต่อว่า นาตยายังถลาเข้าไปกระชากจะถอดเสื้อของสรัลที่ปราณปริยาสวมอยู่ออก
“ถอดออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“นุ่น!”
สรัลเข้าไปกันนาตยาออกแล้วโอบกันปราณปริยาออกห่าง แล้วก็อดที่จะตวาดถามออกไปไม่ได้
“ทำอะไรน่ะ!”
ขณะที่มารดาของเขาก็มาช่วยรั้งนาตยาเอาไว้ไม่ให้อาละวาดอีกแรง
“นั่นสิ นุ่นหนูทำอย่างนั้นทำไม หนูป่านจะใส่เสื้อผ้าใครก็ไม่ใช่เรื่องผิด” คุณฟ้าพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ
“แล้วทำไมต้องเป็นของพี่ขวัญด้วยล่ะคะ แค่เปลี่ยนชุดหรือแอบไปทำอะไรมากันแน่” นาตยาถามเสียงเย้ยหยันอย่างดูถูก
“คุณนุ่น!” ปราณปริยาเรียกอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ “ถึงคุณจะเป็นคนที่คุณขวัญรัก แต่ก็ไม่มีสิทธิ์มาดูถูกฉันอย่างนี้นะคะ” จากที่ว่าจะเงียบก็กลับเงียบต่อไปไม่ได้
“ตกคำว่า ‘เคย’ ไปนะครับ” สรัลติงปราณปริยานิดหน่อย ออกจะเป็นการล้อเลียนมากกว่าจริงจัง ที่หญิงสาวใช้คำว่า ‘คนที่เขารัก’ แทนที่จะเป็น ‘คนที่เขาเคยรัก’ แล้วหันมาบอกนาตยาด้วยน้ำเสียงและสีหน้าจริงจังว่า
“นุ่น ขอโทษคุณป่านเดี๋ยวนี้”
“ไม่!” นาตยาเชิดหน้าตอบเสียงแข็งอย่างไม่คิดว่าตัวเองผิด
“ขอโทษหนูป่านเขาซะ ก่อนจะพูดอะไรออกมา คิดให้มากๆ อย่าสักแต่จะพูด นอกจากจะทำให้ตัวเองดูไม่ดีแล้ว คนอื่นก็ยังเสียเพราะปากที่ไม่ดีของเราด้วย” คุณลิขิตที่อยู่ในเหตุการณ์แม้จะเงียบมาตลอด แต่ก็เอ่ยปากเตือนนาตยา และนั่นทำให้หญิงสาวหันมามองผู้สูงวัยอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าจะโดนผู้ใหญ่ใจดีและใจเย็นที่สุดตำหนิ
“คุณลุง...”
“ป้าเห็นด้วย นุ่นควรขอโทษหนูป่าน...” คุณฟ้าเสริมคำสามี แต่พูดยังไม่ทันจะจบ นาตยาที่ส่ายหน้ามองคนในครอบครัวศักดินนท์อย่างไม่อยากเชื่อว่าจะไม่มีใครเข้าข้างเธอสักคนเดียว
“ทำไมทุกคนต้องไปเข้าข้างคุณป่านอะไรนี่ด้วย นี่ทุกคนไม่รักนุ่นแล้วใช่ไหมคะ นุ่นเป็นหมาหัวเน่าแล้วใช่ไหมคะ” นาตยาถามทุกคนเสียงสั่น น้ำตาพานจะไหลพรากด้วยความน้อยอกน้อยใจ เดือดร้อนคุณฟ้าต้องดึงร่างบางมาปลอบ
“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะนุ่น”
“จะเอาแต่ใจก็ให้มันมีขอบเขตหน่อย โตๆ กันแล้ว” ผิดกับสรัลที่รู้สึกว่าวันนี้นาตยาก่อเรื่องหลายเรื่องเหลือเกิน และแต่ละเรื่องก็เป็นการเอาแต่ใจของหญิงสาวล้วนๆ
“ใช่สิ นุ่นมันเอาแต่ใจ นุ่นมันไม่น่ารัก ไม่มีใครรักและเข้าใจนุ่นสักคน ไม่มี้! ไม่มีสักคน!” นาตยาพูดพลางกรีดร้องฟูมฟาย โวยวายจนคุณลิขิตไม่อาจทนได้
“จัดการด้วยนะคุณ เรื่องแบบนี้ผมไม่ถนัด ปวดหัว” พูดจบก็เดินหนีไป คุณฟ้าที่มองค้อนตามหลังสามีได้แต่ถอนหายใจแล้วหันมาพูดกับลูกชาย
“เดี๋ยวแม่ขอพาน้องไปสงบสติอารมณ์ก่อนนะ” สรัลพยักหน้า มองนาตยาที่ร้องไห้ฟูมฟายแล้วส่ายศีรษะ ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าว่านาตยากลับมาคราวนี้ดูจะเอาแต่ใจและอารมณ์แปรปรวนจนตามไม่ทัน
“เหมือนเรื่องมันจะวุ่นวายไปกันใหญ่ ฉันว่าคุณหาชุดคนอื่นมาให้ฉันเปลี่ยนดีกว่านะคะ ของคุณป้าหรือใครก็ได้ค่ะ” ปราณปริยาบอกพลางจัดเสื้อผ้าที่โดนนาตยากระชากให้เข้าที่เข้าทาง โชคดีที่เธอใส่เสื้อตั้งสองชั้น ไม่อย่างนั้นเสื้อตัวใหญ่หลวมโพรกขนาดนี้คงเห็นไปถึงไหนต่อไหน
“ผมชอบให้คุณใส่เสื้อผ้าผมมากกว่า” สรัลปฏิเสธพลางยักคิ้วให้
“แต่ฉันโดนดูถูกเพราะเอาเสื้อผ้าคุณมาใส่” พูดมาถึงตรงนี้แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องนอนของสรัลก็แวบเข้ามาในหัว แม้จะไม่ได้เกินเลยอย่างที่นาตยากล่าวหา แต่มันก็อดคิดไม่ได้ จริงๆ ถ้าสรัลไม่หยุดการกระทำนั้น อะไรๆ อาจจะเตลิดไปไกลก็ได้
“ผมขอโทษแทนนุ่นเขาด้วยแล้วกันนะครับ ปกติไม่เคยเอาแต่ใจขนาดนี้”
“เธอคงหวงคุณมั้งคะ ไม่ดีหรือไง รักแรกจะได้สมหวังเสียที” ทั้งคำพูดและท่าทางประชดประชันไม่ได้ทำให้สรัลรู้สึกไม่พอใจแม้แต่นิด ตรงกันข้ามเขากลับรู้สึกชอบใจมากๆ
“ดีสิ ดีมากๆ ด้วย” ชายหนุ่มบอกแค่นั้นไม่ได้ขยายความต่อ ที่ว่าดีมากๆ น่ะหมายถึงท่าทางของเธอที่แสดงออกมา ไม่ใช่ท่าทางของนาตยา
“เดี๋ยวสิ จะไปไหน” สรัลรีบวิ่งไปดัก เมื่อปราณปริยาสะบัดหน้าหมุนตัวจะเดินหนี
“จะไปเดินเล่นรอชุดแห้งน่ะค่ะ”
“เอาเวลาเดินเล่นมาช่วยผมทำอาหารดีกว่า ที่จริงวันนี้คุณแม่ว่าจะโชว์ฝีมือเพื่อคุณเลยนะ แต่ดูท่าจะไม่ว่างเสียแล้วละ” ไม่ชวนเปล่า ชายหนุ่มรีบคว้าแขนเรียวเล็กพาเดินเข้าห้องครัวทั้งที่เจ้าตัวยังไม่ได้รับปาก
“เดี๋ยวสิคุณ ฉันทำอาหารไม่เป็น” ปราณปริยาบอกออกมาในที่สุด สรัลหมุนตัวมาเลิกคิ้วและหรี่ตามองหญิงสาวที่ยืนทำหน้ามุ่ยถามเขาเสียงเง้างอดว่า
“มองอย่างนี้หมายความว่าไงคะ”
“ลูกสาวเจ้าของร้านอาหารหรูไม่ใช่หรือ เราน่ะ” สรัลถามยิ้มๆ
“ก็ใช่ค่ะ แต่ทำงานเกี่ยวกับบัญชี ไม่ได้เป็นเชฟ”
“มันก็จริงของคุณ” ชายหนุ่มยักไหล่พร้อมกับพยักหน้าอย่างรับรู้ เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบกะหล่ำม่วงออกมาล้าง ขณะที่ปากก็คุยกับปราณปริยาที่ยืนอยู่กลางห้องครัว
“งั้นเป็นลูกมือผมได้ไหมครับ” ถามพลางพยักหน้าเป็นเชิงเรียก “แค่เอาผักมาล้างแล้วเอามาหั่นแบบนี้” ชายหนุ่มสาธิตการหั่นผักให้ดูอย่างคล่องแคล่ว ชนิดที่ผู้หญิงแท้ๆ อย่างปราณปริยายังอาย จนต้องแกล้งถามกลับไปว่า
“ว่าแต่คุณทำทานได้แน่นะคะ”
“คุณว่าผมเป็นใคร” สรัลหันมาถามพร้อมกับยื่นมีดให้ลูกมือสาวสวยได้ลองทำ
“คุณชายเพียงขวัญไงคะ” ปราณปริยาเชิดหน้าตอบพร้อมหัวเราะคิกอย่างชอบใจ ขณะที่มือก็ค่อยๆ บรรจงหั่นผัก
“ปากดีอย่างนี้ เดี๋ยวจูบซะให้เข็ดเลย” สรัลยื่นปลายจมูกไปเบียดแก้มใส แล้วต้องรีบผงะออกเมื่อปราณปริยายกมีดในมือขึ้นมาขู่
“เขามาสิ หน้าสวยๆ คุณได้แผลแน่”
“อู้ย...โหดจังแม่คุณ” สรัลทำท่ากลัวแต่สีหน้ากลับยียวนสุดๆ จนเธออยากจะเอามีดบากหน้าเสียให้เข็ด
“ทำหน้าที่ของตัวเองไปเลย อย่ามารุ่มร่ามกับฉันเชียว ไม่งั้นเมนูมื้อนี้ได้กินลาบเลือดแน่” ปราณปริยาขู่เสียงเข้มทั้งที่หน้าแดงก่ำ ก่อนจะมาทำหน้าที่ตัวเองต่อ
โดยมีสรัลแอบบมองใบหน้าสวยๆ ที่เขินอายนั้นยิ้มๆ อย่างพอใจ ทว่าพอเหลือบไปมองผักบนเขียง เขาก็ต้องทำหน้าแหยๆ พลางส่ายศีรษะ
‘หั่นผักซะเละขนาดนี้ จะทำให้หมูกินหรือไงกัน’
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มาแล้วววค่าหลังจากที่หายไปนานหลายวันเลยในที่สุดก็อัพตอนสุดท้ายเรียบร้อยไปแล้วนะคะ ตามที่แจ้งเอาไว้ล่วงหน้าคือ 70% หรือ 24 ตอน (อย่ามาม่าเค้านะ ^^)
เอ้าใครค้างอยากอ่านต่อหาซื้อรูปเล่มหรือไม่ก็ Ebook กันได้เลยนะจ๊ะ หรือใครอยากลุ้น เดี๋ยวจะมีแจกฟรีแน่นอน จะแจกทั้งหมด 5 เล่ม สรุปแจกที่เวบเด็กดี ตามผลโหวตนะคะ
ตอนหน้าเจอกับการแจกหนังสือค่า
สั่งซื้อรูปเล่มได้ที่เวบสำนักพิมพ์สถาพร หรือตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ
Ebook ดาวโหลดได้ที่เวบ MEB นะคะ
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 เม.ย. 2559, 23:00:54 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 28 เม.ย. 2559, 23:00:54 น.
จำนวนการเข้าชม : 1107
| << ตอนที่ 24 คนรัก & คนเคยรัก 50% | แจกหนังสือนิยาย >> |