เพียงขวัญ (สนพ.Princess)
ประก๊าศประกาศ
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
"เพียงขวัญ" ได้ฤกษ์วางแผงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2558 นี้นะคะ
ราคา 230 บาท
สนใจสมารถสั่งซื้อได้ที่ www.satapornbooks.com
ส่วนใครอยากจะอ่านตัวอย่างเพื่อเป็นการตัดสินใจติดตามอ่านที่นี่ได้นนะคะ ลงให้อ่าน 70% หรือประมาณ 24 ตอน
และเนื้อเรื่องที่จะอัพในครั้งนี้เป็นเนื้อเรื่องที่ผ่านการรีไรท์เหมือนในรูปเล่มเลยนะคะ
ด้วยความที่มารดาอยากได้ลูกสาว เพียงขวัญ เลยได้รับการเลี้ยงดูเหมือนหญิงในร่างชาย นอกจากเรื่องชื่อแล้ว ใบหน้าของเขาก็หวานจนสาวๆ ยังต้องอาย และที่สำคัญ ชายหนุ่มยังรับช่วงต่อธุรกิจร้านเวดดิงสตูดิโอจากผู้เป็นมารดาอีกด้วย คงเป็นเรื่องยากที่จะมีใครเข้าใจว่าเขานั้นแมนร้อยเปอร์เซ็นต์
ขณะเดียวกัน ปราณปริยา ซึ่งช้ำรักจากว่าที่เจ้าบ่าวที่เพิ่งสารภาพว่าเป็นเกย์ เมื่อเพื่อนรักบอกว่าจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มที่คบได้เพียงเดือนเดียว แถมแฟนของเพื่อนดันสนิทกับผู้ชายหน้าหวานอย่างเพียงขวัญเสียอีก ยุทธการจับผิดผู้ชายแอ๊บแมนจึงเริ่มขึ้นทันที
เมื่อโดนหญิงสาวจับผิดทุกฝีก้าวขนาดนี้ ชายหนุ่มหน้าหวานอย่างเขาจะทำเช่นไรถึงจะพ้นจากข้อหานี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ติดตาม ติชมผลงานหรือพูดคุยกันได้ที่แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ นะคะ (รออยู่น้าาาา)
https://www.facebook.com/%E0%B8%A3%E0%B8%94%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%93%E0%B8%B5-%E0%B9%84%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%82%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%8D-384857278252407/
Tags: เพียงขวัญ,ไหมขวัญ,รดามณี,เกศมณี,มายา,นิยายรัก,โรแมนติก,แมย,เกย์,เข้าใจผิด,พริ้นเซส,สถาพร
ตอน: ตอนที่ 24 คนรัก & คนเคยรัก 50%
ยี่สิบสี่
คนรัก & คนเคยรัก
ปราณปริยาที่เดินตามแรงจูงเข้ามาในห้องห้องหนึ่ง ชายหนุ่มปล่อยมือแล้วเดินผละไปที่ตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ เธอก็กวาดสายตาสำรวจภายในห้องนอนขนาดใหญ่ ซึ่งตกแต่งด้วยสีขาวผสมผสานกับสีเบจดูอบอุ่น ส่วนเฟอร์นิเจอร์นั้นมีน้อยมากแทบนับชิ้นได้ นอกจากเตียงกว้างแล้ว ก็มีแค่โต๊ะทำงาน ตู้เสื้อผ้า และชั้นหนังสือเท่านั้น
“เสื้อกับกางเกงครับ ของผมเอง อาจจะตัวใหญ่ไปหน่อย แต่ก็น่าจะดีกว่าชุดเปียกๆ”
“งั้นห้องนี้ก็ห้องของคุณน่ะสิคะ” ปราณปริยาถามพลางยื่นมือไปรับเสื้อกับกางเกงสีเทาอย่างไม่ค่อยแน่ใจ
“ครับ” สรัลตอบยิ้มๆ เมื่อเห็นหญิงสาวทำหน้าตื่นๆ
“เอ่อ...ถ้าอย่างนั้นฉันไปเปลี่ยนชุดที่ห้องน้ำด้านล่างดีกว่า” ว่าแล้วหญิงสาวก็หมุนตัวจะเดินออกจากห้อง สรัลต้องรีบเดินไปดักเอาไว้ก่อน
“เปลี่ยนที่นี่ก็ได้ครับ ห้องน้ำก็มีเหมือนกัน” ชายหนุ่มชี้ไปที่ห้องน้ำในห้อง พร้อมกับพยักหน้านิดๆ พลางยิ้มน้อยๆ
“ฉันว่ามันไม่เหมาะเท่าไหร่”
“ไม่เหมาะ...” ชายหนุ่มลากเสียง “ยังไงครับ ผมบริสุทธิ์ใจ ไม่ได้คิดจะทำอะไรคุณเลยนะ” พูดพลางทำหน้ายียวนแล้วหรี่ตามอง พร้อมกับก้าวเท้าเข้าไปประชิดร่างบางซึ่งยืนตัวแข็งอยู่กลางห้อง แล้วกระซิบถามต่อไปว่า
“เอ๊ะ หรือว่าคุณคิด แล้วก็ไม่บอก”
“บ้า! ใครเขาคิดกัน” ปราณปริยาที่หน้าแดงก่ำย่นจมูกใส่ เอาเสื้อในอ้อมกอดฟาดเข้าที่อกกว้างของชายหนุ่มไปแรงๆ แล้วหมุนตัวเดินลิ่วๆ เข้าห้องน้ำไปอย่างไม่สนใจเสียงหัวเราะชอบใจของสรัลที่ดังไล่หลัง
สรัลซึ่งนั่งรอปราณปริยาอยู่บนเตียงนอนรีบกระเด้งตัวลุกขึ้น แล้วเดินไปยืนพิงผนังรออยู่หน้าห้องน้ำทันทีเมื่อได้ยินเสียงปลดล็อกกลอนประตู
ปราณปริยาชะงักเล็กน้อย แล้วทำหน้าตางงงวยเมื่อเดินพ้นประตูออกมาก็เจอมือใหญ่ที่ยื่นรอเหมือนขออะไรสักอย่าง
“ชุดของคุณน่ะครับ เดี๋ยวผมจะเอาไปให้เด็กในบ้านซักให้” ปราณปริยาทำหน้าถึงบ้างอ้อ แล้วพยักหงึกๆ ยื่นชุดที่เปียกให้เจ้าของบ้าน
“ขอบคุณค่ะ”
“มีแค่นี้หรือครับ”
“ค่ะ” คิ้วโก่งเลิกขึ้นอย่างไม่ค่อยจะเข้าใจคำถาม แต่เมื่อชายหนุ่มพยักพเยิดไปที่เสื้อกับกางเกงในมือของเขา แก้มของเธอก็แดงระเรื่อขึ้น
“ทำไมคะ”
“เปล่า” เป็นสรัลบ้างที่มีอาการเก้อเขิน “ผมถามดูเฉยๆ กลัวคุณไม่สบายตัว เอาไปซักปั่นและตากให้แห้งคงใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่”
ชายหนุ่มเลือกที่จะแก้เขินด้วยการเอาชุดของหญิงสาวไปใส่ตะกร้า ส่วนตัวเองก็ถอดเสื้อที่เปื้อนเหงื่อออก กะว่าจะอาบน้ำเสียหน่อย ทว่าคนที่อยู่ร่วมห้องตอนนี้กลับไม่คิดอย่างนั้น
“คะ...คุณถอดเสื้อทำไม” ปราณปริยาถามหน้าตาตื่น ถอยหลังกรูดพร้อมกับยกมือขึ้นขยุ้มคอเสื้อของตัวเองเอาไว้ตามสัญชาตญาณการป้องกันตัว
นั่นทำให้คนที่ไม่ได้คิดอะไรเลยเกิดคิดขึ้นมานิดๆ บวกกับอยากแกล้งหญิงสาว ทำให้รอยยิ้มและสายตาที่ส่งให้ปราณปริยานั้นดูแพรวพราวและกรุ้มกริ่มกว่าปกติ สรัลที่ท่อนบนเปล่าเปลือยเดินเข้าหากระต่ายน้อยที่กำลังตื่นตูมอย่างช้าๆ
“นั่นสิ เราอยู่ด้วยกันตามลำพังในห้องนอนซะด้วย”
“ไหนคุณบอกไม่ได้คิดอะไรไง”
“ตอนนั้นไม่ แต่ตอนนี้เริ่มคิดละ” สรัลตอบเสียงพร่า ชวนให้ปราณปริยารู้สึกขนลุกและใจเต้นแรง คิดว่าตัวเองควรออกไปจากห้องนี้เสียที
“ฉันว่าฉันไปดีกว่า”
“เดี๋ยวสิ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย ก็จะหนีซะแล้ว” สรัลรีบกระโดดไปดักหน้าในระยะประชิด จนใบหน้าของปราณปริยาที่กำลังจะเดินหนีชนเข้ากับแผนอกกว้างของสรัล เธอถึงกับชะงักและเดินถอยหลังด้วยใบหน้าที่ร้อนผ่าว ไม่กล้าแม้แต่จะมองแผงอกขาวๆ ที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแบบเต็มตา
“ขอทางด้วยค่ะ คุณอยากจะทำอะไรก็เชิญไปทำกับรักแรกของคุณโน่น” สรัลเลิกคิ้วแล้วหรี่ตามองหญิงสาวตรงหน้า เห็นได้ชัดว่าทันทีที่เอ่ยพาดพิงถึงนาตยา สีหน้าของเธอที่เหมือนจะตื่นกลัวก็กลายเป็นเง้างอดทันที
“พูดเหมือนหึงเลยเนอะ”
“ใครหึง อย่ามาขี้ตู่” คนที่เพิ่งรู้ตัวว่าเผลอหลุดอะไรที่ไม่ควรออกไป เชิดหน้าและแหวเสียงดัง
“ไม่หึงจริงอะ” ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้าไปกระซิบถามอย่างยียวน
“หึงทำไม ก็เราไม่ได้เป็นอะไรกันเสียหน่อย”
“ยังไม่เป็น แต่ตอนนี้ไงผมจะทำให้เป็นเสียเลย” ไม่พูดเปล่า สรัลตวัดร่างบางเข้ามากอด
“ปล่อยนะคนบ้า คุณจะทำอะไรฉัน” สรัลเงียบ ใช้รอยยิ้มและสายตาที่กรุ้มกริ่มเป็นคำตอบ
“ถ้าไม่ปล่อยฉันร้องจริงๆ ด้วย” ปราณปริยาขู่พลางดิ้นขัดขืน
แต่ใช่ว่าคนโดนขู่จะกลัว หนำซ้ำเขายังท้าทาย
“ลองร้องดูสิ”
“กรี๊...” เสียงกรีดร้องที่เจ้าตัวตั้งใจจะปล่อยออกมาถูกกลืนหาย เมื่อสรัลใช้วิธีปิดปากของหญิงสาวด้วยจุมพิตหวานละมุน และค่อยๆ เพิ่มความเร่าร้อนจนทำให้ปราณปริยาที่แข็งขืนอ่อนระทวย สติเตลิด เบียดร่างบางเข้าหาร่างใหญ่อย่างไม่เคอะเขิน ซึ่งก็ไม่ต่างกับสรัล ที่ตอนแรกแค่จะแกล้ง แต่เอาเข้าจริงชายหนุ่มกลับเกือบจะควบคุมตัวเองไม่ได้
ถึงอย่างนั้นเขาก็สกัดกั้นอารมณ์ดิบเอาไว้ได้ ชายหนุ่มลดมือที่ลูบไล้แผ่นหลังบางลงพร้อมๆ กับการถอนจูบอย่างอาลัยอาวรณ์ เขาไม่ปฏิเสธหรอกว่าอยากไปต่อให้ถึงที่สุด ทว่าจิตสำนึกยังมีมากพอว่าอะไรควรไม่ควร
“อะ...เอ่อ...ผมไม่ขอโทษนะ เพราะตั้งใจจูบคุณจริงๆ” การยอมรับแบบตรงๆ ไม่มีคำแก้ตัวใดๆ จากชายหนุ่ม ทำให้ปราณปริยาที่ตอนแรกจะต่อว่าเขาต้องเปลี่ยนใจ ก็เล่นพูดให้คิดเข้าข้างตัวเองแบบนี้เธอก็เขินจะแย่แล้ว ใครจะอยู่สู้หน้าได้เล่า
“ฉันขอตัว”
แต่ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ก้าวเท้าออกจากห้อง สรัลที่เห็นสภาพของอันล่อแหลมของเธอก็รีบคว้าแขนเรียวเล็กเอาไว้เสียก่อน
“เดี๋ยวสิคุณ ผมว่าคุณเปลี่ยนชุดใหม่ดีกว่า”
ปราณปริยาขมวดคิ้วมองคนแนะนำก่อนจะก้มสำรวจตัวเองก็เลยเห็นสภาพอันน่าอาย เพราะเธอสวมชุดชั้นในที่เปียกบวกกับเหตุการณ์ชวนวาบหวิวเมื่อครู่ จึงทำให้เสื้อและกางเกงที่เพิ่งเปลี่ยนเปียกเป็นรอยชุดชั้นในสองชิ้นเล็กที่เธอสวมไว้ด้านใน
“กะ...ก็ดีค่ะ”
“เอาเป็นชุดสีดำดีกว่า หนาและพรางตาด้วย สีเทาไม่ไหว” เจ้าของห้องบอกพลางเปิดตู้เสื้อผ้าค้นหาชุดสีดำที่ดูหนากว่าตัวเดิมมายื่นให้หญิงสาว “นี่ครับ ผมว่าคุณถอดมาซักให้หมดเลยดีกว่า เอ้า แถมเสื้อแขนยาวอีกตัว”
“ไม่เป็นไรมั้งคะ” ปฏิเสธอย่างไม่แน่ใจนัก แต่ก็ยื่นมือไปรับเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีกรมท่ามา
“เชื่อผมเถอะน่า หรือจะให้ผมถอดให้ ไอ้เรื่องถอดๆ นี่ผมถนัดนักละ” สรัลแกล้งยั่ว สิ่งที่ได้ตอบกลับมาคือค้อนวงเบ้อเริ่ม
“ไม่ต้องย่ะ”
“งั้นเชิญครับ”
ปราณปริยาเชิดหน้าเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ และใช้เวลาอยู่ในนั้นพักใหญ่ก็ออกมาพร้อมกับชุดใหม่ สรัลยื่นมือไปขอชุดเดิมเพื่อจะนำไปให้แม่บ้านซักให้ แต่คราวนี้หญิงสาวกลับปฏิเสธและกอดมันเอาไว้แน่น
“ฉันจะเอาไปให้เอง คุณแค่บอกว่าเอาไปที่ไหน”
“เดินไปหลังบ้านเลยครับ เจอใครใช้ได้หมดทุกคน”
“ฉันขอยกตะกร้าไปเลยนะคะ” ปราณปริยาขออนุญาตพลางพยักพเยิดไปที่ตะกร้าผ้า ที่มีชุดเดิมของเธอและเสื้อของสรัลที่เพิ่งถอดออก
“ครับ” สิ้นเสียงอนุญาต ปราณปริยาก็เดินเอาชุดที่กอดเอาไว้แน่นไปใส่ลงในตะกร้าแล้วเตรียมจะยกออกจากห้อง แต่ก็ถูกสรัลเรียกเอาไว้อีกครั้ง
“เดี๋ยวๆ ผมฝากกางเกงอีกตัวสิครับ” ชายหนุ่มเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวแล้วจะถอดกางเกง แต่ก็โดนปราณปริยาแหวเสียงดังพลางรีบถอยกรูดออกไปยืนนอกห้อง
“อีตาบ้า!” ต่อว่าได้เท่านั้น ปราณปริยาก็รีบหลับตาปี๋วิ่งหนีไปทันที
“ใจดำจัง รอหน่อยก็ไม่ได้ ถอดแป๊บเดียวเอง บอกแล้วไงว่าถนัดเรื่องถอดน่ะ” สรัลโผล่หน้ามาตะโกนไล่หลังเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนจะปิดประตูพลางถอนหายใจอย่างโล่งอก พร้อมกับเตือนตัวเองว่าต่อไปอย่าได้ทำอะไรแผลงๆ แบบนี้อีก ถ้าห้ามใจตัวเองเอาไว้ไม่ได้จะเกิดอะไรขึ้น และผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร ถ้าปราณปริยายินดีให้รับผิดชอบก็อาจจะดีไป แต่ถ้าหญิงสาวเกิดโกรธจนตัดขาดและไม่อยากแม้แต่จะมองหน้าเขาล่ะ นั่นคือปัญหาใหญ่เลย!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนนี้โหวตเวบที่จะเล่นเกมยังโหวตได้เรื่อยๆ นะคะ ตอนนี้ เวบเด็กดี นำอยู่ตามด้วย แฟนเพจ และ เวบห้องสมุดตามลำดับ พรุ่งนี้จะมาแจ้งนะคะว่าสรุปแล้วเราจะเล่มเกมแจกหนังสือกันที่เวบไหน
สั่งซื้อรูปเล่มได้ที่เวบสำนักพิมพ์สถาพร หรือตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ
Ebook ดาวโหลดได้ที่เวบ MEB นะคะ
คนรัก & คนเคยรัก
ปราณปริยาที่เดินตามแรงจูงเข้ามาในห้องห้องหนึ่ง ชายหนุ่มปล่อยมือแล้วเดินผละไปที่ตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ เธอก็กวาดสายตาสำรวจภายในห้องนอนขนาดใหญ่ ซึ่งตกแต่งด้วยสีขาวผสมผสานกับสีเบจดูอบอุ่น ส่วนเฟอร์นิเจอร์นั้นมีน้อยมากแทบนับชิ้นได้ นอกจากเตียงกว้างแล้ว ก็มีแค่โต๊ะทำงาน ตู้เสื้อผ้า และชั้นหนังสือเท่านั้น
“เสื้อกับกางเกงครับ ของผมเอง อาจจะตัวใหญ่ไปหน่อย แต่ก็น่าจะดีกว่าชุดเปียกๆ”
“งั้นห้องนี้ก็ห้องของคุณน่ะสิคะ” ปราณปริยาถามพลางยื่นมือไปรับเสื้อกับกางเกงสีเทาอย่างไม่ค่อยแน่ใจ
“ครับ” สรัลตอบยิ้มๆ เมื่อเห็นหญิงสาวทำหน้าตื่นๆ
“เอ่อ...ถ้าอย่างนั้นฉันไปเปลี่ยนชุดที่ห้องน้ำด้านล่างดีกว่า” ว่าแล้วหญิงสาวก็หมุนตัวจะเดินออกจากห้อง สรัลต้องรีบเดินไปดักเอาไว้ก่อน
“เปลี่ยนที่นี่ก็ได้ครับ ห้องน้ำก็มีเหมือนกัน” ชายหนุ่มชี้ไปที่ห้องน้ำในห้อง พร้อมกับพยักหน้านิดๆ พลางยิ้มน้อยๆ
“ฉันว่ามันไม่เหมาะเท่าไหร่”
“ไม่เหมาะ...” ชายหนุ่มลากเสียง “ยังไงครับ ผมบริสุทธิ์ใจ ไม่ได้คิดจะทำอะไรคุณเลยนะ” พูดพลางทำหน้ายียวนแล้วหรี่ตามอง พร้อมกับก้าวเท้าเข้าไปประชิดร่างบางซึ่งยืนตัวแข็งอยู่กลางห้อง แล้วกระซิบถามต่อไปว่า
“เอ๊ะ หรือว่าคุณคิด แล้วก็ไม่บอก”
“บ้า! ใครเขาคิดกัน” ปราณปริยาที่หน้าแดงก่ำย่นจมูกใส่ เอาเสื้อในอ้อมกอดฟาดเข้าที่อกกว้างของชายหนุ่มไปแรงๆ แล้วหมุนตัวเดินลิ่วๆ เข้าห้องน้ำไปอย่างไม่สนใจเสียงหัวเราะชอบใจของสรัลที่ดังไล่หลัง
สรัลซึ่งนั่งรอปราณปริยาอยู่บนเตียงนอนรีบกระเด้งตัวลุกขึ้น แล้วเดินไปยืนพิงผนังรออยู่หน้าห้องน้ำทันทีเมื่อได้ยินเสียงปลดล็อกกลอนประตู
ปราณปริยาชะงักเล็กน้อย แล้วทำหน้าตางงงวยเมื่อเดินพ้นประตูออกมาก็เจอมือใหญ่ที่ยื่นรอเหมือนขออะไรสักอย่าง
“ชุดของคุณน่ะครับ เดี๋ยวผมจะเอาไปให้เด็กในบ้านซักให้” ปราณปริยาทำหน้าถึงบ้างอ้อ แล้วพยักหงึกๆ ยื่นชุดที่เปียกให้เจ้าของบ้าน
“ขอบคุณค่ะ”
“มีแค่นี้หรือครับ”
“ค่ะ” คิ้วโก่งเลิกขึ้นอย่างไม่ค่อยจะเข้าใจคำถาม แต่เมื่อชายหนุ่มพยักพเยิดไปที่เสื้อกับกางเกงในมือของเขา แก้มของเธอก็แดงระเรื่อขึ้น
“ทำไมคะ”
“เปล่า” เป็นสรัลบ้างที่มีอาการเก้อเขิน “ผมถามดูเฉยๆ กลัวคุณไม่สบายตัว เอาไปซักปั่นและตากให้แห้งคงใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่”
ชายหนุ่มเลือกที่จะแก้เขินด้วยการเอาชุดของหญิงสาวไปใส่ตะกร้า ส่วนตัวเองก็ถอดเสื้อที่เปื้อนเหงื่อออก กะว่าจะอาบน้ำเสียหน่อย ทว่าคนที่อยู่ร่วมห้องตอนนี้กลับไม่คิดอย่างนั้น
“คะ...คุณถอดเสื้อทำไม” ปราณปริยาถามหน้าตาตื่น ถอยหลังกรูดพร้อมกับยกมือขึ้นขยุ้มคอเสื้อของตัวเองเอาไว้ตามสัญชาตญาณการป้องกันตัว
นั่นทำให้คนที่ไม่ได้คิดอะไรเลยเกิดคิดขึ้นมานิดๆ บวกกับอยากแกล้งหญิงสาว ทำให้รอยยิ้มและสายตาที่ส่งให้ปราณปริยานั้นดูแพรวพราวและกรุ้มกริ่มกว่าปกติ สรัลที่ท่อนบนเปล่าเปลือยเดินเข้าหากระต่ายน้อยที่กำลังตื่นตูมอย่างช้าๆ
“นั่นสิ เราอยู่ด้วยกันตามลำพังในห้องนอนซะด้วย”
“ไหนคุณบอกไม่ได้คิดอะไรไง”
“ตอนนั้นไม่ แต่ตอนนี้เริ่มคิดละ” สรัลตอบเสียงพร่า ชวนให้ปราณปริยารู้สึกขนลุกและใจเต้นแรง คิดว่าตัวเองควรออกไปจากห้องนี้เสียที
“ฉันว่าฉันไปดีกว่า”
“เดี๋ยวสิ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย ก็จะหนีซะแล้ว” สรัลรีบกระโดดไปดักหน้าในระยะประชิด จนใบหน้าของปราณปริยาที่กำลังจะเดินหนีชนเข้ากับแผนอกกว้างของสรัล เธอถึงกับชะงักและเดินถอยหลังด้วยใบหน้าที่ร้อนผ่าว ไม่กล้าแม้แต่จะมองแผงอกขาวๆ ที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแบบเต็มตา
“ขอทางด้วยค่ะ คุณอยากจะทำอะไรก็เชิญไปทำกับรักแรกของคุณโน่น” สรัลเลิกคิ้วแล้วหรี่ตามองหญิงสาวตรงหน้า เห็นได้ชัดว่าทันทีที่เอ่ยพาดพิงถึงนาตยา สีหน้าของเธอที่เหมือนจะตื่นกลัวก็กลายเป็นเง้างอดทันที
“พูดเหมือนหึงเลยเนอะ”
“ใครหึง อย่ามาขี้ตู่” คนที่เพิ่งรู้ตัวว่าเผลอหลุดอะไรที่ไม่ควรออกไป เชิดหน้าและแหวเสียงดัง
“ไม่หึงจริงอะ” ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้าไปกระซิบถามอย่างยียวน
“หึงทำไม ก็เราไม่ได้เป็นอะไรกันเสียหน่อย”
“ยังไม่เป็น แต่ตอนนี้ไงผมจะทำให้เป็นเสียเลย” ไม่พูดเปล่า สรัลตวัดร่างบางเข้ามากอด
“ปล่อยนะคนบ้า คุณจะทำอะไรฉัน” สรัลเงียบ ใช้รอยยิ้มและสายตาที่กรุ้มกริ่มเป็นคำตอบ
“ถ้าไม่ปล่อยฉันร้องจริงๆ ด้วย” ปราณปริยาขู่พลางดิ้นขัดขืน
แต่ใช่ว่าคนโดนขู่จะกลัว หนำซ้ำเขายังท้าทาย
“ลองร้องดูสิ”
“กรี๊...” เสียงกรีดร้องที่เจ้าตัวตั้งใจจะปล่อยออกมาถูกกลืนหาย เมื่อสรัลใช้วิธีปิดปากของหญิงสาวด้วยจุมพิตหวานละมุน และค่อยๆ เพิ่มความเร่าร้อนจนทำให้ปราณปริยาที่แข็งขืนอ่อนระทวย สติเตลิด เบียดร่างบางเข้าหาร่างใหญ่อย่างไม่เคอะเขิน ซึ่งก็ไม่ต่างกับสรัล ที่ตอนแรกแค่จะแกล้ง แต่เอาเข้าจริงชายหนุ่มกลับเกือบจะควบคุมตัวเองไม่ได้
ถึงอย่างนั้นเขาก็สกัดกั้นอารมณ์ดิบเอาไว้ได้ ชายหนุ่มลดมือที่ลูบไล้แผ่นหลังบางลงพร้อมๆ กับการถอนจูบอย่างอาลัยอาวรณ์ เขาไม่ปฏิเสธหรอกว่าอยากไปต่อให้ถึงที่สุด ทว่าจิตสำนึกยังมีมากพอว่าอะไรควรไม่ควร
“อะ...เอ่อ...ผมไม่ขอโทษนะ เพราะตั้งใจจูบคุณจริงๆ” การยอมรับแบบตรงๆ ไม่มีคำแก้ตัวใดๆ จากชายหนุ่ม ทำให้ปราณปริยาที่ตอนแรกจะต่อว่าเขาต้องเปลี่ยนใจ ก็เล่นพูดให้คิดเข้าข้างตัวเองแบบนี้เธอก็เขินจะแย่แล้ว ใครจะอยู่สู้หน้าได้เล่า
“ฉันขอตัว”
แต่ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ก้าวเท้าออกจากห้อง สรัลที่เห็นสภาพของอันล่อแหลมของเธอก็รีบคว้าแขนเรียวเล็กเอาไว้เสียก่อน
“เดี๋ยวสิคุณ ผมว่าคุณเปลี่ยนชุดใหม่ดีกว่า”
ปราณปริยาขมวดคิ้วมองคนแนะนำก่อนจะก้มสำรวจตัวเองก็เลยเห็นสภาพอันน่าอาย เพราะเธอสวมชุดชั้นในที่เปียกบวกกับเหตุการณ์ชวนวาบหวิวเมื่อครู่ จึงทำให้เสื้อและกางเกงที่เพิ่งเปลี่ยนเปียกเป็นรอยชุดชั้นในสองชิ้นเล็กที่เธอสวมไว้ด้านใน
“กะ...ก็ดีค่ะ”
“เอาเป็นชุดสีดำดีกว่า หนาและพรางตาด้วย สีเทาไม่ไหว” เจ้าของห้องบอกพลางเปิดตู้เสื้อผ้าค้นหาชุดสีดำที่ดูหนากว่าตัวเดิมมายื่นให้หญิงสาว “นี่ครับ ผมว่าคุณถอดมาซักให้หมดเลยดีกว่า เอ้า แถมเสื้อแขนยาวอีกตัว”
“ไม่เป็นไรมั้งคะ” ปฏิเสธอย่างไม่แน่ใจนัก แต่ก็ยื่นมือไปรับเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีกรมท่ามา
“เชื่อผมเถอะน่า หรือจะให้ผมถอดให้ ไอ้เรื่องถอดๆ นี่ผมถนัดนักละ” สรัลแกล้งยั่ว สิ่งที่ได้ตอบกลับมาคือค้อนวงเบ้อเริ่ม
“ไม่ต้องย่ะ”
“งั้นเชิญครับ”
ปราณปริยาเชิดหน้าเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ และใช้เวลาอยู่ในนั้นพักใหญ่ก็ออกมาพร้อมกับชุดใหม่ สรัลยื่นมือไปขอชุดเดิมเพื่อจะนำไปให้แม่บ้านซักให้ แต่คราวนี้หญิงสาวกลับปฏิเสธและกอดมันเอาไว้แน่น
“ฉันจะเอาไปให้เอง คุณแค่บอกว่าเอาไปที่ไหน”
“เดินไปหลังบ้านเลยครับ เจอใครใช้ได้หมดทุกคน”
“ฉันขอยกตะกร้าไปเลยนะคะ” ปราณปริยาขออนุญาตพลางพยักพเยิดไปที่ตะกร้าผ้า ที่มีชุดเดิมของเธอและเสื้อของสรัลที่เพิ่งถอดออก
“ครับ” สิ้นเสียงอนุญาต ปราณปริยาก็เดินเอาชุดที่กอดเอาไว้แน่นไปใส่ลงในตะกร้าแล้วเตรียมจะยกออกจากห้อง แต่ก็ถูกสรัลเรียกเอาไว้อีกครั้ง
“เดี๋ยวๆ ผมฝากกางเกงอีกตัวสิครับ” ชายหนุ่มเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวแล้วจะถอดกางเกง แต่ก็โดนปราณปริยาแหวเสียงดังพลางรีบถอยกรูดออกไปยืนนอกห้อง
“อีตาบ้า!” ต่อว่าได้เท่านั้น ปราณปริยาก็รีบหลับตาปี๋วิ่งหนีไปทันที
“ใจดำจัง รอหน่อยก็ไม่ได้ ถอดแป๊บเดียวเอง บอกแล้วไงว่าถนัดเรื่องถอดน่ะ” สรัลโผล่หน้ามาตะโกนไล่หลังเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนจะปิดประตูพลางถอนหายใจอย่างโล่งอก พร้อมกับเตือนตัวเองว่าต่อไปอย่าได้ทำอะไรแผลงๆ แบบนี้อีก ถ้าห้ามใจตัวเองเอาไว้ไม่ได้จะเกิดอะไรขึ้น และผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร ถ้าปราณปริยายินดีให้รับผิดชอบก็อาจจะดีไป แต่ถ้าหญิงสาวเกิดโกรธจนตัดขาดและไม่อยากแม้แต่จะมองหน้าเขาล่ะ นั่นคือปัญหาใหญ่เลย!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนนี้โหวตเวบที่จะเล่นเกมยังโหวตได้เรื่อยๆ นะคะ ตอนนี้ เวบเด็กดี นำอยู่ตามด้วย แฟนเพจ และ เวบห้องสมุดตามลำดับ พรุ่งนี้จะมาแจ้งนะคะว่าสรุปแล้วเราจะเล่มเกมแจกหนังสือกันที่เวบไหน
สั่งซื้อรูปเล่มได้ที่เวบสำนักพิมพ์สถาพร หรือตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วประเทศ
Ebook ดาวโหลดได้ที่เวบ MEB นะคะ
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 20 เม.ย. 2559, 08:50:34 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 เม.ย. 2559, 08:50:34 น.
จำนวนการเข้าชม : 1008
| << ตอนที่ 23 รักแรก 100% | ตอนที่ 24 คนรัก & คนเคยรัก 100% >> |