ผู้หญิงห้าวปากร้ายใจแข็งมือหนัก กับ ผู้ชายปากจัดเจ้าชู้จัดมือไวเรื่องวุ่นวายชักเกิดเมื่อคนสองคนที่ถูกแยกด้วยวันเวลากลับมาเจอกันอีกครั้งในคราบของวิศวกรโรงงานกับทนายหนุ่ม และอาจเพราะสายสัมพันธ์ที่ดี(มั้ง)ตั้งแต่เด็กไอ้กุ้งหัวแหลมเลยชักอยากจะลองรักยัยรำพัดดูซักที

บรรดาผู้ใหญ่ต่างเคยพร่ำสอนบอกกับเราเมื่อครั้งยังเล็ก ว่าการเป็นเด็กนั้นดีที่สุดแล้ว และจงใช้ชีวิตวัยเด็กให้เต็มที่

แต่เราก็มักจะไม่เชื่อกันนัก จนเมื่อวันหนึ่งได้โตเป็นผู้ใหญ่... จึงได้เข้าใจ

‘งานแต่งล้ม รักสามเส้าทำพิษ ว่าที่เจ้าสาวหม่อมหลวงคนเก่ง ลูกสาวคุณชายหมอศัลย์มือหนึ่งกับภรรยาเก่า ประกาศยกเลิกงานแต่งสายฟ้าแล่บ แว่ววงในกระซิบบอก เหตุว่าที่เจ้าบ่าวปันใจ’

แม้จะเป็นเพียงข่าวซุบซิบ แต่เนื้อความต่อจากนั้นกลับหนักกว่า

‘และไม่ใช่สาวที่ไหนนอกจากคนใกล้ตัวที่เพิ่งแต่งงานไป แล้วต้องเข้าโรงพยาบาลเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา จากอุบัติเหตุตกบันได... อืม น่าคิดนะว่ามั้ยคะคุณ’

ข่าวนี้เป็นที่ฮือฮาและนักข่าวเล่นกันมาเป็นอาทิตย์แล้ว นับจาก หม่อมหลวงลภัสรดา วิศวนาถ ที่ตั้งครรภ์ได้สามเดือนตกบันได ต้องรีบนำตัวส่งโรงพยาบาลด่วน จนกลายเป็นข่าวครึกโครม

หนังสือซุบซิบดาราถูกปิดลง

มือเรียวของคนที่ถือกำแน่นนับแต่อ่านข้อความนั่น เธอสวมชุดหมีสีดำเปรอะไปด้วยคราบกระดำกระด่าง

หญิงสาวผ่อนลมหายใจและคลายแรงกำลง ดวงตาโตสีน้ำตาลเข้มจนดูเผินๆ คล้ายสีดำสนิท มีน้ำเอ่อขึ้นมาคลออยู่รอบดวงตา ได้ยินเสียงเครื่องจักรกำลังทำงานดังอยู่ไม่ขาด ประสมปนเปกับเสียงพูดคุยดังล้งเล้งของคนงานที่อยู่ภายนอก เธอยกมือขึ้นคลึงขมับ ค่อยสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพราะคล้ายหายใจจะไม่ออก

ห้องนั้นเป็นห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ พอวางแค่โต๊ะทำงานสองชุด รอบห้องเป็นกระจกใสแต่ปิดไว้ด้วยมู่ลี่สีครีม เสียงเครื่องปรับอากาศดังหึ่งบ่งบอกอายุของมัน

บนโต๊ะทำงานเต็มไปด้วยเอกสารที่เย็บด้วยที่เย็บกระดาษเป็นปึกๆ วางคละปะปนกัน โต๊ะทำงานของเธออยู่ตรงกับประตูห้องพอดี ส่วนด้านหลังเป็นกระดานไวท์บอร์ดสีขาวขนาดกลาง และเต็มไปด้วยลายมือกระยึกกระยือ มองแทบไม่ออกว่าเขียนอะไร

ด้านขวาของเธอเป็นโต๊ะทำงาน มีป้ายแปะไว้ว่า ‘ผู้ช่วยผู้จัดการ’ ซึ่งดูจะเป็นระเบียบเรียบร้อยกว่ามาก ส่วนบนพื้นห้อง เว้นไว้แค่ทางเดินเล็กๆ เพราะต่างเต็มไปด้วยชิ้นส่วนของเครื่องจักร พร้อมกับกล่องกระดาษที่ปิดผนึกวางซ้อนกันสองสามกล่อง

ใบหน้าเรียวยาวหม่นหมอง ส่วนดวงตาคู่สวยราวกับหงส์ที่มีแววดุปนกลับมีแต่แววทุกข์ตรม คิ้วเรียวโค้งขมวดมุ่น ริมฝีปากบางสวยเม้มแน่น คล้ายกำลังครุ่นคิดถึงอะไรที่ยุ่งยิ่ง

เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้นเบาๆ ดวงตาคมตวัดมองพร้อมบอกอนุญาต แล้วชายหนุ่มคนหนึ่งก็ก้าวเข้ามา เขาสวมกางเกงยีนส์สีดำกับเสื้อยืดสีน้ำเงิน แถบคอเสื้อกับแขนเป็นสีขาว หน้าอกปักชื่อและตราบริษัท

“ขนของขึ้นรถเสร็จหมดแล้วครับ คุณรภัทร”

“ขอบใจนะ”

ลลิตรภัทรเปิดยิ้มน้อยๆส่งให้ พร้อมกับลุกขึ้นยืนก่อนจะก้าวออกมาจากห้องทำงานส่วนตัว และได้พบกับชายหนุ่มร่างสูง หน้าคมสัน แต่งกายเช่นเดียวกันกับเธอยืนรออยู่ พร้อมกับคนงานที่แต่งกายคล้ายกับนายคนที่เข้าไปตาม แต่สวมผ้ากันเปื้อนเกือบห้าสิบคน

“คุณน่าจะพักที่นี่นะคืนนี้ พรุ่งนี้ค่อยกลับ ฝนตกถนนลื่น”

หญิงสาวส่ายหน้าน้อยๆเป็นการปฏิเสธ และคนเตือนก็ได้แต่ยิ้มอย่างยอมแพ้ “ผมยอมละ ห้ามคุณไม่ได้จริงๆ”

เธอคือลลิตรภัทร หรือ หม่อมหลวงลลิตรภัทร เป็นลูกสาวคนโตของหม่อมราชวงศ์รวิภัทร อดีตคุณชายคนดังที่สร้างตำนานรักกัดก้อนเกลือกิน กับซินเดอเรลล่าพยาบาลบ้านสวนได้ไม่นานก็เลิกรากัน แล้วกลับไปแต่งงานกับหม่อมราชวงศ์หญิงอรุณประภา จนมีลูกสาวด้วยกันหนึ่งคนชื่อว่า หม่อมหลวงลภัสรดา

ซึ่งก็คือคนในข่าว... ที่ลงว่าต้องเข้าโรงพยาบาล เนื่องจากตกบันไดจนเกือบแท้งเพราะถูกเธอผลักนั่นไง!

ลลิตรภัทรใช้เวลาร่ำลาผู้ใต้บังคับบัญชาอีกนิดหน่อย ก่อนจะกลับไปขึ้นรถที่จอดไว้หน้าอาคารโรงงาน

เธอขับจากมาท่ามกลางสายฝนพร่ำของปลายเดือนสิงหาคม

ฝนตกหนักขึ้นเมื่อลงทางด่วนพิเศษ และเมื่อเข้าเขตจังหวัดสมุทรสงครามถนนค่อนข้างลื่นเอาการ แต่ดูเหมือนความเร็วรถที่หญิงสาวขับจะไม่ได้ลดลงเลย เมื่อเจ้าตัวเผลอหลับในเสียแล้วด้วยเพราะอ่อนเพลียและเหนื่อยล้า

เสียงบีบแตรดังยาวเกิดขึ้นในวินาทีถัดมา ทำให้ลลิตรภัทรรู้สึกตัวตื่น พร้อมกับแสงสว่างจ้าที่พุ่งเข้ามาใกล้ขึ้นทุกที

ความคิดสุดท้ายในหัว ฟังดูเป็นความคิดบ้าๆ ว่าเธอ... ไม่สมควรเกิดมาด้วยซ้ำ และนี่ก็ดีแล้ว ดีสำหรับทุกคน ดีสำหรับทุกสิ่งอย่าง ความวุ่นวายนานับประการคงถึงเวลาสิ้นสุดลงเสียที

ดังปัณณ์

จำนวนการเข้าชม : 1413

---

---

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery