เรียงหัวใจฝัน:กิ่งหัวใจ...ใบรัก (เปิดจอง 31 เม.ย. 59- 31 กรกฎาคม 59)
ผู้หญิงห้าวปากร้ายใจแข็งมือหนัก กับ ผู้ชายปากจัดเจ้าชู้จัดมือไวเรื่องวุ่นวายชักเกิดเมื่อคนสองคนที่ถูกแยกด้วยวันเวลากลับมาเจอกันอีกครั้งในคราบของวิศวกรโรงงานกับทนายหนุ่ม และอาจเพราะสายสัมพันธ์ที่ดี(มั้ง)ตั้งแต่เด็กไอ้กุ้งหัวแหลมเลยชักอยากจะลองรักยัยรำพัดดูซักที
Tags: ไอ้กุ้งหัวแหลมกับยายรำพัด,กรี,ลลิตรภัทร,ดราม่า,วัยเด็ก,เรียงหัวใจฝัน,ร้อย:เรียง:เพียง:คำ
ตอน: บทที่ ๒ 4/4
“เขาขี้อ้อน” คนเป็นพ่อออกตัวกับลูกอ้อนบุตรสาว ก่อนกดจูบกระหม่อมเล็กหนักๆ เมื่อแรงรัดรอบคอแน่นขึ้น
เด็กชายกรียิ้มรับไม่ว่ากระไร
ส่วนเจ้าตัวเล็กรีบฟ้อง “คุณพ่อขานี่นะ... นี่เค้าน่ะ”
“คะเขาทำไมคะ รภัทร” ‘คุณพ่อขา’ ก้มลงมองเมื่อเจ้าตัวดีทำปากยื่นปากยาวตั้งตัวเป็นโจทก์
“คนเนี้ยไม่ดี ชอบยิ้มแหยะน่ากัว แต่ละพัดไม่กัว ละพัดเก่ง”
“ทำไมพูดแบบนั้นล่ะลูก”
หม่อมราชวงศ์หนุ่มนิ่วหน้า ตั้งท่าจะดุ แต่เด็กหญิงรีบแย้ง
“ก็ละพัดไม่ชอบเค้า คุณพ่อขา... เค้าจะมาแย่งแม่ย้อยของละพัดไหม” เท่านั้นผู้ฟังก็รู้ถึงสาเหตุของความไม่เป็นมิตร
“โถลูกพ่อ” ชายหนุ่มหัวเราะลั่นอย่างชอบใจ “ไม่มีใครมาแย่งแม่ย้อยของรภัทรหรอกค่ะ คนดี... อย่าขี้หวงเลย ใครๆ ก็รักรภัทรแหละลูก พี่เขามาเที่ยว รภัทรก็ดีเสียอีกมีเพื่อนเยอะขึ้นนะ”
“แต่ละพัดไม่ชอบเค้า... เค้านะตาดุๆ ตาดุๆ แบบที่พี่ป๊อกว่าเดี๋ยวโดดมาขาย้ำคอเลา น่ากัวเหมือนหมาเลย!”
พ่อของเจ้าตัวเล็กพูดไม่ออกดูจะทั้งฉุนทั้งขำ ส่วนกรีระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างอดไม่อยู่
“หัวเลาะกันไม ละพัดไม่ขำนะ”
เด็กหญิงทำตาค้อนปะหลับปะเหลือกใส่แขก ผู้เป็นพ่อเลยก้มลงสอนเจ้าตัวเล็ก โดยมีกรียิ้มหน้าแป้นยั่วโมโหคนทรงอำนาจอยู่ใกล้ๆ ยามที่พ่อของเจ้าหล่อนเตือน
“ไหว้ขอโทษพี่กุ้งเขาด้วยสิคะรภัทร”
เด็กหญิงลลิตรภัทรยกมือไหว้แผล็บแล้วทำเมิน คนเป็นพ่อเลยได้แต่ส่ายหน้า โอบบ่าเล็กๆ นั้นโยกไปมา
“ขี้หวง...” เสียงทุ้มๆ นุ่มๆ จับใจเอ่ยขึ้น
และนั่นก็ยิ่งเพิ่มความชื่นชมยิ่งนักให้แก่เด็กชาย เพราะสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนแต่ไม่ใช่อ่อนแอในน้ำเสียงและท่าทางละมุน ที่แสดงออกถึงความทะนุถนอมรักใคร่ในสิ่งนั้น
“อย่าโกรธน้องเลยนะกุ้ง ที่น้องเอาแต่ใจแบบนี้เพราะมีเขาแค่คนเดียว ใครๆ ก็เลยเอาใจตามใจกันใหญ่ พ่อแม่นะ... พอมีลูกก็เป็นอย่างนี้”
“คุณพ่อ” พอรู้ว่าถูกนินทาเข้าซึ่งหน้า ดวงหน้าที่เล็กเท่างบน้ำอ้อยก็แหงนเงยขึ้นมองบิดาอย่างน้อยใจ เบะปากหน่อยๆ
“หือทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะลูก คุณพ่อชมว่ารภัทรน่ารักไงคะ แล้วจะน่ารักมากกว่านี้ ถ้ารภัทรไหว้พี่กุ้งใหม่สวยๆ ไงลูก”
เด็กหญิงนิ่งคิด ก่อนจะทำตามและครั้งนี้ก็ไหว้สวยผิดกันลิบลับ
“ตัวแสบละคนนี้ แต่พอพูดกันรู้เรื่อง วันนี้พูดง่ายเป็นพิเศษเพราะสัญญาว่าจะสอนเขาหัดว่ายน้ำ เพราะบ้านก็ติดคลองกลัวตกน้ำตกท่าไป”
สายตานั้นแสดงชัดถึงความรักใคร่ เมื่อก้มลงมองคนในอ้อมแขน ส่วนเจ้าตัวเล็กยิ้มย่อง ดวงตาเปล่งประกายแวววาวยามโอบรอบลำคอแข็งแรงบอกรักพลางหอมแก้มบิดาซ้ายขวาซ้ำๆ
“งั้น... ให้ผมหัดให้น้องมั้ยครับ ผมว่ายน้ำเป็นได้แชมป์มาด้วย คิดว่าสอนน้องได้”
ชั่วขณะเดียวที่... หลุดปากออกไป เด็กชายกรีไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้พูดออกไป แต่ในขณะนั้นรู้สึกดีกับภาพของพ่อลูก ภาพที่รวิภัทรโอบกอดลลิตรภัทรไว้ในอ้อมแขนมันดูอบอุ่น ยิ่งเห็นยายตัวแสบยิ้มหน้าแป้นก็... อดไม่ได้ ซึ่งดูเหมือนคำพูดของเขา จะส่งผลให้ยายตัวจ้อยเงียบไป ส่วนผู้เป็นพ่อยิ้มกว้างส่งมาให้
“ขอบใจกุ้ง ขอบใจที่เอ็นดูน้อง”
ลลิตรภัทรนิ่งไปอึดใจแล้วหรี่ตามอง “ตัวจะฉอนเค้าจริงเหรอ ไม่ได้โกหกเค้าใช่มั้ย”
พอเด็กชายรับคำอีกครั้งหนักแน่นก็ต้องตกใจ เมื่อจู่ๆ เด็กหญิงตะกายลงมายืนตรงหน้าเขา มือน้อยป้อมๆ ยกขึ้นแตะตรงหน้าผากที่โดนขว้างหินใส่ กรีชะงักไปและมองเด็กหญิงตาไม่กะพริบ
“ขอบใจนะ ว่าแต่เค้าขอโทดนะ ตัวเจ็บมากมั้ย”
ผู้เป็นพ่อดูงงๆ แต่ไม่ได้เอ่ยถามว่าเรื่องอะไร ส่วนเขากะพริบตาถี่ๆก่อนจะยิ้มตอบเจ้าของตาโตที่มองมาตาแป๋ว แล้วก็หลุดหัวเราะเสียงดังต่อจากนั้น เพราะโดนน้ำลาย-มนต์ ที่พรมมาให้พร้อมกับเจ้าของคาถา ซึ่งเป่าลงมาพรวดๆ!
“มาดีกันนะ โอ๋ๆ ไม่เจ็บน้า หายเล็วๆ เพี้ยง!”
และมิตรภาพในวันนั้นก็ช่างสั้นเหลือเกิน เพราะพอผ่านไปได้สองสามวัน นินนาทที่พอจะมีเวลาเล่นได้บ้าง นอกเหนือจากการอ่านหนังสือ ก็มาขลุกอยู่ที่บ้านของลลิตรภัทรอีกคน และกลายเป็นขวัญใจของเด็กหญิงไปในเวลารวดเร็วได้อย่างน่าเหลือเชื่อ ในขณะที่เด็กชายกรีถูกเปลี่ยนสถานะ กลับมาเป็น‘อริ’ อีกครั้ง และมีปุลินกับนินนาทคอยห้ามทัพ
“นี่กุ้งสอนว่ายน้ำให้รภัทรแล้วเหรอ”
นินนาทเอ่ยถามอย่างแปลกใจ ก้มลงมองเจ้าตัวดีที่นั่งอยู่บนตัก ซึ่งเงยหน้าขึ้นมองมายิ้มหวานให้
“ใช่พี่นิน... ตอนนี้นะ กำลังเรียนท่าลูกหมาตกน้ำป๋อมแป๋ม” แม้จะเอ็นดู กระนั้นกรีก็ยังอดเหน็บไม่ได้ ลักยิ้มสองข้างนั้นเห็นชัดยามยิ้ม ซึ่งมันดูคล้ายยั่วแหย่ บางทีก็เหมือนจะเอาชนะ
ดังนั้นคนตัวเล็กที่ออกจะชอบคนมีลักยิ้มก็เลยไม่ ‘ปื้ม’ เอาดื้อๆ เพราะยกมือขึ้นกอดอก หรี่ตามองแล้วถาม “ตัวว่าใค”
“เปล๊า! ก็แค่... เปรยๆ” ปากเด็กชายว่า หากสายตาเหล่ และคนที่ไม่ชอบหน้าอยู่แล้วเลยแว้ดกลับ
“กุ้งนะ นิฉัยไม่ดีแกล้งน้อง ตัวน่ะลู้ป่าวหัวน่ะแหลมๆ เป็น... มีหัวแหลมเป็นกุ้งในข้าวต้ม!” เด็กหญิงเปิดศึกทันที เมื่ออยู่กันตามลำพังแค่สี่คน บนแคร่ใต้ต้นมะขาม ในขณะที่ผู้ใหญ่ยังอยู่บนบ้าน ปุลินที่นั่งใกล้ยกช้อนคอยป้อนข้าวชะงักไป ยิ้มแห้งๆ ส่งให้กรี ในขณะที่นินนาทพูดไม่ออกได้แต่กลอกตาไปมา “แบร่! ตัวน่ะมัน ไอ้กุ้งหัวแหลม!”
ไอ้กุ้งหัวแหลมไม่สนใจยักไหล่ตักข้าวต้มเข้าปากยั่วเสียอีก ส่งผลให้เด็กหญิงยิ่งทำตาพอง
“คุณรภัทร” พี่ป๊อกถอนใจ เมื่อต้องทำหน้าที่ห้ามทัพ ส่วนกรี... ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ท่าทางสนุกกับการได้ยั่ว!
“ไม่เป็นไรหรอกครับพี่ป๊อก เค้ายังเด็ก”
“ตัวว่าใคเด็ก!” เด็กขึ้นเสียงส่วนนินนาทหันไปมองน้องชาย แล้วเบือนหน้ากลับมาสบตากับปุลิน และถอนหายใจเฮือกใหญ่พร้อมๆ กัน
“ก็... ยายรำพัดไง ไม่ใช่หนูรภัทรหรอกครับ!”
กรียิ้มหวานย้ำอีกว่า “ชัดมั้ย ยาย-รำ-พัด!”
และคนฟังที่คอยห้ามศึกทั้งคู่ก็ได้แต่ระอา เมื่อยายรำพัดทำตาพอง พร้อมตอบกลับเสียงดังพอกันว่า
“ฉัดเลย ไอ้-กุ้ง-หัว-แหลม!”
ดังนั้นศึกในทุกวันก็มักเริ่มขึ้นเช่นนี้ ก่อนจะยุติลงได้บ้างเมื่อถึงเวลาฝึกว่ายน้ำ ซึ่งส่วนใหญ่ก็มักจะขึ้นอยู่กับอารมณ์คนสอน เช่นว่าถ้าหากวันไหนอารมณ์ไม่ดีก็แสดงว่าลูกศิษย์ต้องอด
ช่วงสองสามวันแรก ลัลน์ลลิตและบรรดาพี่เลี้ยงเด็กหญิงมักมานั่งดูด้วยความเป็นห่วง แต่พอเด็กชายกรีแสดงให้เห็นว่าดูแลน้องได้ดังปากว่า บรรดาผู้ใหญ่ก็คลายใจ ปล่อยให้สามหนุ่มน้อยคอยดูแลหนึ่งเจ้าหญิงไป
แม้ว่าบางครั้งจะต้องรีบวิ่งมาดู เพราะหนึ่งครู หนึ่งลูกศิษย์มักเปิดศึกวิวาทะกันให้ดังลั่นไปทั้งคลอง
====================================================>>>>>
ดีค้า พาไอ้กุ้งหัวแหลมกับยัยรำพัดมาส่งค่า ^O^
คุณZephyr เฟอร์รี่จัง กลัวจะกระเด็นตกจากบ้านอ่ะดิ กร๊ากกกกกกก เห้นงี้พ่อหวง หรือไม่อาจไม่ทันพ่อกะได้ อิทธิฤทธิ์นางอย่างเยอะ อิๆ
และๆ คุณรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ จริงๆค่ะ
ส่วนวันนี้ หนอนน้อยไปแล้วนะคะ ไว้เจอกันตอนหน้า ส่วนคืนนี้หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ^O^
เด็กชายกรียิ้มรับไม่ว่ากระไร
ส่วนเจ้าตัวเล็กรีบฟ้อง “คุณพ่อขานี่นะ... นี่เค้าน่ะ”
“คะเขาทำไมคะ รภัทร” ‘คุณพ่อขา’ ก้มลงมองเมื่อเจ้าตัวดีทำปากยื่นปากยาวตั้งตัวเป็นโจทก์
“คนเนี้ยไม่ดี ชอบยิ้มแหยะน่ากัว แต่ละพัดไม่กัว ละพัดเก่ง”
“ทำไมพูดแบบนั้นล่ะลูก”
หม่อมราชวงศ์หนุ่มนิ่วหน้า ตั้งท่าจะดุ แต่เด็กหญิงรีบแย้ง
“ก็ละพัดไม่ชอบเค้า คุณพ่อขา... เค้าจะมาแย่งแม่ย้อยของละพัดไหม” เท่านั้นผู้ฟังก็รู้ถึงสาเหตุของความไม่เป็นมิตร
“โถลูกพ่อ” ชายหนุ่มหัวเราะลั่นอย่างชอบใจ “ไม่มีใครมาแย่งแม่ย้อยของรภัทรหรอกค่ะ คนดี... อย่าขี้หวงเลย ใครๆ ก็รักรภัทรแหละลูก พี่เขามาเที่ยว รภัทรก็ดีเสียอีกมีเพื่อนเยอะขึ้นนะ”
“แต่ละพัดไม่ชอบเค้า... เค้านะตาดุๆ ตาดุๆ แบบที่พี่ป๊อกว่าเดี๋ยวโดดมาขาย้ำคอเลา น่ากัวเหมือนหมาเลย!”
พ่อของเจ้าตัวเล็กพูดไม่ออกดูจะทั้งฉุนทั้งขำ ส่วนกรีระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างอดไม่อยู่
“หัวเลาะกันไม ละพัดไม่ขำนะ”
เด็กหญิงทำตาค้อนปะหลับปะเหลือกใส่แขก ผู้เป็นพ่อเลยก้มลงสอนเจ้าตัวเล็ก โดยมีกรียิ้มหน้าแป้นยั่วโมโหคนทรงอำนาจอยู่ใกล้ๆ ยามที่พ่อของเจ้าหล่อนเตือน
“ไหว้ขอโทษพี่กุ้งเขาด้วยสิคะรภัทร”
เด็กหญิงลลิตรภัทรยกมือไหว้แผล็บแล้วทำเมิน คนเป็นพ่อเลยได้แต่ส่ายหน้า โอบบ่าเล็กๆ นั้นโยกไปมา
“ขี้หวง...” เสียงทุ้มๆ นุ่มๆ จับใจเอ่ยขึ้น
และนั่นก็ยิ่งเพิ่มความชื่นชมยิ่งนักให้แก่เด็กชาย เพราะสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนแต่ไม่ใช่อ่อนแอในน้ำเสียงและท่าทางละมุน ที่แสดงออกถึงความทะนุถนอมรักใคร่ในสิ่งนั้น
“อย่าโกรธน้องเลยนะกุ้ง ที่น้องเอาแต่ใจแบบนี้เพราะมีเขาแค่คนเดียว ใครๆ ก็เลยเอาใจตามใจกันใหญ่ พ่อแม่นะ... พอมีลูกก็เป็นอย่างนี้”
“คุณพ่อ” พอรู้ว่าถูกนินทาเข้าซึ่งหน้า ดวงหน้าที่เล็กเท่างบน้ำอ้อยก็แหงนเงยขึ้นมองบิดาอย่างน้อยใจ เบะปากหน่อยๆ
“หือทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะลูก คุณพ่อชมว่ารภัทรน่ารักไงคะ แล้วจะน่ารักมากกว่านี้ ถ้ารภัทรไหว้พี่กุ้งใหม่สวยๆ ไงลูก”
เด็กหญิงนิ่งคิด ก่อนจะทำตามและครั้งนี้ก็ไหว้สวยผิดกันลิบลับ
“ตัวแสบละคนนี้ แต่พอพูดกันรู้เรื่อง วันนี้พูดง่ายเป็นพิเศษเพราะสัญญาว่าจะสอนเขาหัดว่ายน้ำ เพราะบ้านก็ติดคลองกลัวตกน้ำตกท่าไป”
สายตานั้นแสดงชัดถึงความรักใคร่ เมื่อก้มลงมองคนในอ้อมแขน ส่วนเจ้าตัวเล็กยิ้มย่อง ดวงตาเปล่งประกายแวววาวยามโอบรอบลำคอแข็งแรงบอกรักพลางหอมแก้มบิดาซ้ายขวาซ้ำๆ
“งั้น... ให้ผมหัดให้น้องมั้ยครับ ผมว่ายน้ำเป็นได้แชมป์มาด้วย คิดว่าสอนน้องได้”
ชั่วขณะเดียวที่... หลุดปากออกไป เด็กชายกรีไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้พูดออกไป แต่ในขณะนั้นรู้สึกดีกับภาพของพ่อลูก ภาพที่รวิภัทรโอบกอดลลิตรภัทรไว้ในอ้อมแขนมันดูอบอุ่น ยิ่งเห็นยายตัวแสบยิ้มหน้าแป้นก็... อดไม่ได้ ซึ่งดูเหมือนคำพูดของเขา จะส่งผลให้ยายตัวจ้อยเงียบไป ส่วนผู้เป็นพ่อยิ้มกว้างส่งมาให้
“ขอบใจกุ้ง ขอบใจที่เอ็นดูน้อง”
ลลิตรภัทรนิ่งไปอึดใจแล้วหรี่ตามอง “ตัวจะฉอนเค้าจริงเหรอ ไม่ได้โกหกเค้าใช่มั้ย”
พอเด็กชายรับคำอีกครั้งหนักแน่นก็ต้องตกใจ เมื่อจู่ๆ เด็กหญิงตะกายลงมายืนตรงหน้าเขา มือน้อยป้อมๆ ยกขึ้นแตะตรงหน้าผากที่โดนขว้างหินใส่ กรีชะงักไปและมองเด็กหญิงตาไม่กะพริบ
“ขอบใจนะ ว่าแต่เค้าขอโทดนะ ตัวเจ็บมากมั้ย”
ผู้เป็นพ่อดูงงๆ แต่ไม่ได้เอ่ยถามว่าเรื่องอะไร ส่วนเขากะพริบตาถี่ๆก่อนจะยิ้มตอบเจ้าของตาโตที่มองมาตาแป๋ว แล้วก็หลุดหัวเราะเสียงดังต่อจากนั้น เพราะโดนน้ำลาย-มนต์ ที่พรมมาให้พร้อมกับเจ้าของคาถา ซึ่งเป่าลงมาพรวดๆ!
“มาดีกันนะ โอ๋ๆ ไม่เจ็บน้า หายเล็วๆ เพี้ยง!”
และมิตรภาพในวันนั้นก็ช่างสั้นเหลือเกิน เพราะพอผ่านไปได้สองสามวัน นินนาทที่พอจะมีเวลาเล่นได้บ้าง นอกเหนือจากการอ่านหนังสือ ก็มาขลุกอยู่ที่บ้านของลลิตรภัทรอีกคน และกลายเป็นขวัญใจของเด็กหญิงไปในเวลารวดเร็วได้อย่างน่าเหลือเชื่อ ในขณะที่เด็กชายกรีถูกเปลี่ยนสถานะ กลับมาเป็น‘อริ’ อีกครั้ง และมีปุลินกับนินนาทคอยห้ามทัพ
“นี่กุ้งสอนว่ายน้ำให้รภัทรแล้วเหรอ”
นินนาทเอ่ยถามอย่างแปลกใจ ก้มลงมองเจ้าตัวดีที่นั่งอยู่บนตัก ซึ่งเงยหน้าขึ้นมองมายิ้มหวานให้
“ใช่พี่นิน... ตอนนี้นะ กำลังเรียนท่าลูกหมาตกน้ำป๋อมแป๋ม” แม้จะเอ็นดู กระนั้นกรีก็ยังอดเหน็บไม่ได้ ลักยิ้มสองข้างนั้นเห็นชัดยามยิ้ม ซึ่งมันดูคล้ายยั่วแหย่ บางทีก็เหมือนจะเอาชนะ
ดังนั้นคนตัวเล็กที่ออกจะชอบคนมีลักยิ้มก็เลยไม่ ‘ปื้ม’ เอาดื้อๆ เพราะยกมือขึ้นกอดอก หรี่ตามองแล้วถาม “ตัวว่าใค”
“เปล๊า! ก็แค่... เปรยๆ” ปากเด็กชายว่า หากสายตาเหล่ และคนที่ไม่ชอบหน้าอยู่แล้วเลยแว้ดกลับ
“กุ้งนะ นิฉัยไม่ดีแกล้งน้อง ตัวน่ะลู้ป่าวหัวน่ะแหลมๆ เป็น... มีหัวแหลมเป็นกุ้งในข้าวต้ม!” เด็กหญิงเปิดศึกทันที เมื่ออยู่กันตามลำพังแค่สี่คน บนแคร่ใต้ต้นมะขาม ในขณะที่ผู้ใหญ่ยังอยู่บนบ้าน ปุลินที่นั่งใกล้ยกช้อนคอยป้อนข้าวชะงักไป ยิ้มแห้งๆ ส่งให้กรี ในขณะที่นินนาทพูดไม่ออกได้แต่กลอกตาไปมา “แบร่! ตัวน่ะมัน ไอ้กุ้งหัวแหลม!”
ไอ้กุ้งหัวแหลมไม่สนใจยักไหล่ตักข้าวต้มเข้าปากยั่วเสียอีก ส่งผลให้เด็กหญิงยิ่งทำตาพอง
“คุณรภัทร” พี่ป๊อกถอนใจ เมื่อต้องทำหน้าที่ห้ามทัพ ส่วนกรี... ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ท่าทางสนุกกับการได้ยั่ว!
“ไม่เป็นไรหรอกครับพี่ป๊อก เค้ายังเด็ก”
“ตัวว่าใคเด็ก!” เด็กขึ้นเสียงส่วนนินนาทหันไปมองน้องชาย แล้วเบือนหน้ากลับมาสบตากับปุลิน และถอนหายใจเฮือกใหญ่พร้อมๆ กัน
“ก็... ยายรำพัดไง ไม่ใช่หนูรภัทรหรอกครับ!”
กรียิ้มหวานย้ำอีกว่า “ชัดมั้ย ยาย-รำ-พัด!”
และคนฟังที่คอยห้ามศึกทั้งคู่ก็ได้แต่ระอา เมื่อยายรำพัดทำตาพอง พร้อมตอบกลับเสียงดังพอกันว่า
“ฉัดเลย ไอ้-กุ้ง-หัว-แหลม!”
ดังนั้นศึกในทุกวันก็มักเริ่มขึ้นเช่นนี้ ก่อนจะยุติลงได้บ้างเมื่อถึงเวลาฝึกว่ายน้ำ ซึ่งส่วนใหญ่ก็มักจะขึ้นอยู่กับอารมณ์คนสอน เช่นว่าถ้าหากวันไหนอารมณ์ไม่ดีก็แสดงว่าลูกศิษย์ต้องอด
ช่วงสองสามวันแรก ลัลน์ลลิตและบรรดาพี่เลี้ยงเด็กหญิงมักมานั่งดูด้วยความเป็นห่วง แต่พอเด็กชายกรีแสดงให้เห็นว่าดูแลน้องได้ดังปากว่า บรรดาผู้ใหญ่ก็คลายใจ ปล่อยให้สามหนุ่มน้อยคอยดูแลหนึ่งเจ้าหญิงไป
แม้ว่าบางครั้งจะต้องรีบวิ่งมาดู เพราะหนึ่งครู หนึ่งลูกศิษย์มักเปิดศึกวิวาทะกันให้ดังลั่นไปทั้งคลอง
====================================================>>>>>
ดีค้า พาไอ้กุ้งหัวแหลมกับยัยรำพัดมาส่งค่า ^O^
คุณZephyr เฟอร์รี่จัง กลัวจะกระเด็นตกจากบ้านอ่ะดิ กร๊ากกกกกกก เห้นงี้พ่อหวง หรือไม่อาจไม่ทันพ่อกะได้ อิทธิฤทธิ์นางอย่างเยอะ อิๆ
และๆ คุณรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ จริงๆค่ะ
ส่วนวันนี้ หนอนน้อยไปแล้วนะคะ ไว้เจอกันตอนหน้า ส่วนคืนนี้หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ^O^
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 มิ.ย. 2559, 19:59:39 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 14 มิ.ย. 2559, 19:59:39 น.
จำนวนการเข้าชม : 1060
| << บทที่ ๒ 3/4 | บทที่ ๓ 1/4 >> |
ดังปัณณ์ 14 มิ.ย. 2559, 20:00:40 น.
ฝากคู่นี้ด้วยนะคะ <3
เปิดจองชุด เรียงหัวใจฝัน
-รอยเล่ห์ลวงใจ
-กิ่งหัวใจใบรัก
-ใจภักดิ์เพียงเธอ
( ๓๐ เมษายน ๒๕๕๙ – ๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๙)
กำหนดส่งวันที่ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๙
#รอยเล่ห์ลวงใจ ราคา 295 บาท ลดราคาเหลือ 280 บาท
#กิ่งหัวใจใบรัก ราคา 325 บาท ลดราคาเหลือ 310 บาท
#ใจภักดิ์เพียงเธอ ราคา 289 บาท ลดราคาเหลือ 274 บาท
ค่าจัดส่งฟรี
พิเศษโปรโมชั่นสำหรับการสั่งซื้อชุดเรียงหัวใจฝันทั้งชุด จากราคา 909 บาท ลดเหลือ 850 บาท
แถมฟรี!!
นิยายเรื่องสั้น ‘กล่องไดอารี่ในความทรงจำของคำว่ารัก:ทำไมต้องรัก’ 1 เล่ม
(โปรโมชั่นนี้ สำหรับการสั่งซื้อผ่านเพจ: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ นะคะ)
ชำระได้ที่
บัญชีออมทรัพย์ ชื่อ น.ส. นภาพร ลีทอง
ธนาคารกรุงเทพ สาขา ถนนรัชดา-สี่แยกสาธุประดิษฐ์
เลขที่บัญชี 195-4-63401-8
ธนาคารกสิกรไทย สาขา ซีคอนสแควร์
เลขที่บัญชี 908-2-00089-2
แจ้งการจองหรือโอนได้ที่
e-mail: ao_sdj@hotmail.com
FB: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ
ร้านออนไลน์เราก็มีนะคะ ^^
สอบถามได้ที่ร้าน Booksforfun ตามลิงก์นี้เลยค่ะ http://goo.gl/ZgFOp5
หรือ ร้านนิยายรัก ตามลิงก์นี้ได้เลยค่ะ http://goo.gl/rzznzV
หรือ ร้าน Book To Go ตามลิงก์นี้ได้เลยค่ะ http://goo.gl/I0ybNn
ฝากพี่เรกับอาวินด้วยนะคะ คืนนี้หลับฝันดีราตรีสวัสดิ์ค่ะ
ฝากคู่นี้ด้วยนะคะ <3
เปิดจองชุด เรียงหัวใจฝัน
-รอยเล่ห์ลวงใจ
-กิ่งหัวใจใบรัก
-ใจภักดิ์เพียงเธอ
( ๓๐ เมษายน ๒๕๕๙ – ๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๙)
กำหนดส่งวันที่ ๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๙
#รอยเล่ห์ลวงใจ ราคา 295 บาท ลดราคาเหลือ 280 บาท
#กิ่งหัวใจใบรัก ราคา 325 บาท ลดราคาเหลือ 310 บาท
#ใจภักดิ์เพียงเธอ ราคา 289 บาท ลดราคาเหลือ 274 บาท
ค่าจัดส่งฟรี
พิเศษโปรโมชั่นสำหรับการสั่งซื้อชุดเรียงหัวใจฝันทั้งชุด จากราคา 909 บาท ลดเหลือ 850 บาท
แถมฟรี!!
นิยายเรื่องสั้น ‘กล่องไดอารี่ในความทรงจำของคำว่ารัก:ทำไมต้องรัก’ 1 เล่ม
(โปรโมชั่นนี้ สำหรับการสั่งซื้อผ่านเพจ: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ นะคะ)
ชำระได้ที่
บัญชีออมทรัพย์ ชื่อ น.ส. นภาพร ลีทอง
ธนาคารกรุงเทพ สาขา ถนนรัชดา-สี่แยกสาธุประดิษฐ์
เลขที่บัญชี 195-4-63401-8
ธนาคารกสิกรไทย สาขา ซีคอนสแควร์
เลขที่บัญชี 908-2-00089-2
แจ้งการจองหรือโอนได้ที่
e-mail: ao_sdj@hotmail.com
FB: ร้อย:เรียง:เพียง:คำ
ร้านออนไลน์เราก็มีนะคะ ^^
สอบถามได้ที่ร้าน Booksforfun ตามลิงก์นี้เลยค่ะ http://goo.gl/ZgFOp5
หรือ ร้านนิยายรัก ตามลิงก์นี้ได้เลยค่ะ http://goo.gl/rzznzV
หรือ ร้าน Book To Go ตามลิงก์นี้ได้เลยค่ะ http://goo.gl/I0ybNn
ฝากพี่เรกับอาวินด้วยนะคะ คืนนี้หลับฝันดีราตรีสวัสดิ์ค่ะ
