: + : + : + : + : ผู้ช่วยกามเทพ : + : + : + : + :
นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 30 (25%)
เพลิงผลาญยับ ร.ซูเปอร์โคลา สูญพันล้าน
ซูเปอร์โคลาวอด หุ้นดิ่ง ตลท.แขวนซื้อขาย
ริสากดปุ่มปิดหน้าจอเครื่องแท็บเล็ตวางไว้ข้างตัวอย่างสิ้นแรง ใบหน้าซีดเผือดแทบไม่ต่างกับผ้าปูที่นอนตรงหน้า เธอเบือนศีรษะไปทางผู้ที่ยืนประสานมือนอบน้อมอยู่ไม่ห่าง “สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง”
ธนภูมิส่ายศีรษะ ท่าทางหดหู่สิ้นหวัง “ไม่ดีเลยครับ เปิดตลาดมาราคาตกลงฟลอร์ ตอนนี้อยู่ที่ ๑๔ บาท ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทยขึ้นเครื่องหมาย H* เพื่อหยุดการซื้อขายหุ้นพีอาร์เอ็มชั่วคราวตอนเปิดตลาดบ่าย แต่ก็เหมือนจะช่วยอะไรไม่ได้เลย ทุกคนจ่อขายหุ้นเราทิ้งกันจ้าละหวั่น”
“ตำรวจล่ะว่ายังไงบ้าง รู้สาเหตุการเกิดเพลิงไหม้หรือยัง”
“ต้นเพลิงอยู่ในสำนักงาน คาดว่าปลั๊กต่อพ่วงคุณภาพต่ำทำให้ไฟฟ้าลัดวงจรจนสะเก็ดไฟปะทุในห้อง พอมีเอกสารเป็นเชื้อเพลิง ทำให้ไฟลามเร็ว”
ริสาท่าวกายซบกับพนักโซฟาดุจสิ้นแรง ดวงตาเหม่อมองไปยังผู้ป่วยที่นอนแบบบนเตียงคนเจ็บ มีสายระโยงระยางจากตัวไปที่เครื่องมือช่วยชีวิตด้านข้างมากมาย
“หมอยืนยันว่าอาการท่านประธานไม่มีอะไรต้องเป็นกังวลแล้ว คุณริสากลับไปพักก่อนเถอะครับ” ธนภูมิเสนอ
“ใครๆก็รู้ว่าเตี่ยรักและภูมิใจกับโรงงานนั่นมากแค่ไหน แต่ฉันกลับปกป้องมันไม่ได้”
“มันไม่ใช่ความผิดของคุณ อย่าโทษตัวเองเลย คุณเพิ่งกลับจากโคราช แต่กลับต้องแบกรับไว้หมดทั้งเรื่องโรงงาน เรื่องท่านประธาน แล้วยังจะนายเพิ่มคนขับรถของคุณอีก ดูแลตัวเองให้ดีดีกว่า ถ้าคุณล้มไปอีกคน ทุกอย่างที่คุณทำมาตลอดจะพังทั้งหมดนะครับ”
ริสายิ้มเซียว ส่ายศีรษะ “ฉันยังไม่อยากพัก ฉันเป็นห่วงพี่เพิ่ม โรงพยาบาลทางโคราชว่ายังไงบ้าง”
“ออกไปคุยกันข้างนอกดีไหมครับ จะได้สูดอากาศสักหน่อย” ธนภูมิยื่นมือไปให้หญิงสาวเกาะ
ซีอีโอคนใหม่ของปรเมศวร์เทรดดิ้งยึดมือชายหนุ่มไว้เป็นหลักเพื่อลุกขึ้นยืน แม้เรือนร่างบอบบางจะซวนเซจนเกือบล้ม แต่เธอกลับทรหดยิ่ง ริสาฝืนยืดกายตรง เชิดหน้าทะนง ก้าวช้าๆออกไปยังระเบียงของห้องที่บิดาพักฟื้นอยู่
ธนภูมิเปิดรูปในโทรศัพท์ส่งให้เธอดู “ทางโคราชรายงานว่าตอนนี้นายเพิ่มอยู่ในห้องปลอดเชื้อ อาการยังโคม่าครับ”
ภาพผู้ชายที่มีผ้าพันแผลสีขาวมีเลือดสีแดงซึมเป็นบางจุดเกือบตลอดทั้งตัวนอนแซ่วอยู่บนเตียงซึ่งปูด้วยผ้าสีเขียวเข้ม ทำให้ริสาน้ำตาซึม รู้สึกคล้ายจะหมดเรี่ยวแรงอีกครั้ง
“เขาบ้าแล้วก็โง่มากที่ทำอย่างนั้น ถ้าฉันไม่ดันทุรังไปโคราชก็คงไม่เกิดเรื่องอย่างนี้ พี่เพิ่มเจ็บตัวเพราะฉันแท้ๆ” ริสาหลับตาลงด้วยความหดหู่ ภาพยามเพิ่มนำรถเข้าจอดยังลานด้านนอกโรงงานยังติดตาเธอ เพลิงกำลังลุกโชติท่วมตัวอาคาร ขณะกลุ่มควันสีดำสนิทคลุมทับทั่วบริเวณก่อนม้วนตัวขึ้นบนฟ้าจนรอบด้านมัวสลัวหายใจแทบไม่ออก คนขับรถผู้ภักดี ‘สั่ง’ ให้เธออยู่บนรถ ส่วนเขาพุ่งลงจากรถวิ่งฝ่ากองเพลิงเข้าไปช่วยดับไฟดุจไม่เกรงกลัวกับพระเพลิงอันโหมลั่นร้อนแรง
มิไยที่เธอทั้งร้องเรียกพยายามรั้งให้เขากลับออกมา แต่เพิ่มก็ไม่นำพา ยังคงบุกเข้าไปในโรงงานช่วยคนที่ยังติดอยู่ภายใน ทั้งที่เจ้าหน้าดับเพลิงพยายามกันเขาไว้แล้วก็ตาม
“นายเพิ่มคงไม่สบายใจ ถ้ารู้ว่าคุณริสาโทษตัวเองอย่างนี้”
ริสาหลับตาลงดุจสิ้นแรง กระทั่งเสียงลมหายใจฟืดฟาดดังอยู่ข้างหู เธอจึงลืมตาขึ้นและพบว่าวัชระเพิ่งมาถึงและกำลังยืนหอบอยู่ไม่ห่าง สีหน้าสีตาเขาเป็นกังวลชัดเจน “ผมได้ข่าวว่าพี่เพิ่มลุยเข้าไปในกองไฟเหรอเจ้”
เพียงเธอพยักหน้า วัชระก็สบถ “ไอ้บ้าเอ๊ย! แล้วเขาเป็นยังไงบ้าง”
“โคม่าอยู่ ยังไม่ได้สติเลย”
วัชระเป่าปากพรู! ดวงตากลอกไปมาเลิ่กลั่ก เธอสังเกตเห็นกิริยานั้นกระจ่างตา จึงอดถามด้วยความเป็นห่วงไม่ได้ “นี่เธอกินยาตรงเวลาหรือเปล่าเนี่ยฮก”
“กินสิเจ้ แหม...ผมโตแล้วนะ ถามยังกับผมอายุห้าขวบไปได้” วัชระนิ่วหน้าไม่พอใจ
“ขอโทษที เจ้คงห่วงเธอไปหน่อยน่ะ เธอมีอะไรจะคุยกับเจ้หรือเปล่า”
“ไม่มีครับ แค่ได้ยินข่าวพี่เพิ่มแล้วไม่สบายใจเท่านั้นเอง”
“ถึงยังไงเราก็ทำอะไรตอนนี้ไม่ได้หรอก เธอเข้าไปอยู่กับเตี่ยเถอะ เจ้ยังมีเรื่องต้องคุยกับคุณธนภูมิอีก”
ริสาหยัดกายมั่น ฝืนยืนตรง คอยจนน้องชายกลับเข้าไปห้อง เลื่อนประตูปิดสนิท เธอยิ้มนิดๆด้วยความเอ็นดู เมื่อเห็นเขาเข้าไปนั่งข้างเตียงบิดา จับมือธนาขึ้นมาแล้วเริ่มต้นพูดคุย
“พักนี้คุณฮกขาดงานบ่อยนะครับ เข้าออฟฟิศสาย แล้วก็กลับเร็วด้วย” ธนภูมิรายงานลอยๆ
“ช่างเขาเถอะ เราก็รู้เท่าๆกันว่าเขาป่วย ฉันไม่อยากกดดันเขา”
“ผมจะเรียกประชุมฝ่ายประชาสัมพันธ์และหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง คุณริสาจะได้เตรียมแถลงข่าวเพื่อจำกัดความเสียหาย เราจะได้พยุงราคาหุ้นไว้”
ดวงตาซีอีโอป้ายแดงมีรอยครุ่นคิด “ฉันกำลังคิดว่าเราน่าจะระบุความเสียหายทั้งหมดมากกว่า”
ทนายหนุ่มขมวดคิ้วมุ่น ทว่าเพียงเสี้ยววินาทีก็เบิกตากว้างดุจเข้าใจแจ่มแจ้งถึงสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังพยายามบอกเป็นนัย “งั้นผมจะทำหนังสือแจ้งตลาดหลักทรัพย์ขอให้ปลดเครื่องหมายออกก่อนปิดตลาดวันนี้ พรุ่งนี้หุ้นจะได้ลงต่อ ถ้าพรุ่งนี้ลงถึงฟลอร์อีกวัน ราคาจะไปที่เก้าบาทแปดสิบสตางค์ ซึ่งผมมองว่าเป็นราคาที่เราน่าจะช้อนซื้อไว้ต่อกรกับซูเปอร์โคลา”
“คุณทำตามที่เห็นสมควรได้เลย ฉันเชื่อการตัดสินใจของคุณ” ริสายิ้มออก สุดปลายอุโมงค์มีแสงสว่างจริงๆด้วย
จากอุบัติเหตุเพลิงไหม้ที่โรงงานซึ่งทำให้เธอร้อนใจจนต้องเดินทางไปดูสถานการณ์ด้วยตนเอง นำมาสู่อาการบาดเจ็บสาหัสจากการถูกไฟคลอกของเพิ่ม เธอคิดว่าเรื่องจะจบเพียงเท่านั้น ทว่าเมื่อบิดาทราบข่าวจากโทรทัศน์ ท่านก็แน่นหน้าอกหายใจไม่ออกและหมดสติแน่นิ่งไป ดารณีนำตัวสามีส่งโรงพยาบาล ส่วนเธอยังคงอยู่ในที่เกิดเหตุกระทั่งเจ้าหน้าที่ควบคุมเพลิงได้แล้ว จึงกลับกรุงเทพฯด้วยใจที่ร้อนยิ่งกว่าไฟสุม
หากมิได้บังคับตัวเองไว้ ริสาเชื่อว่าทุกสิ่งที่ถาโถมเข้ามาพร้อมกันเช่นนี้คงทำให้เธอคงล้มตั้งแต่ตอนเห็นพระเพลิงลุกโหมทั้งโรงงานจนเหลือเพียงกองไฟโชติช่วงเป็นสีแดงฉานและควันดำหนาทึบแล้ว แต่ด้วยหน้าที่รับผิดชอบในฐานะเสาหลักของครอบครัว สิ่งเดียวที่หญิงสาวทำได้คืออดทน ฝืนควบคุมตัวเองไว้มิให้ใครเห็นความอ่อนแอ
สัมผัสแข็งแรงจากคนข้างๆซึ่งแตะอยู่ตรงข้อศอกทำให้เธอรู้สึกอุ่นใจว่ามิต้องเผชิญกับเหตุการณ์ทั้งหมดนี้เดียวดายลำพัง “คุณวัชระอยู่ที่นี่แล้ว ให้ผมเชิญคุณสาวัชมาพบคุณที่นี่เลยดีกว่าไหม ในสถานการณ์อย่างนี้ แบ่งงานให้ทุกคนช่วยกันคิดน่าจะดีกว่าให้คุณรับทั้งหมดไว้เองนะครับ” ธนภูมิเสนอ
“เดี๋ยวจัดการเรื่องที่โรงพยาบาลแล้ว ฉันกับฮกจะเข้าออฟฟิศ ให้สาวัชไปพบฉันที่นั่นเลยก็ได้”
“ผมโทร.เรียกเลขาฯของคุณแล้ว เธอกำลังมา ปล่อยให้เลขาฯจัดการเรื่องที่นี่เถอะครับ ตอนนี้คุณไปกับผมดีกว่า”
“ไปไหนคะ”
“กลับบ้าน อาบน้ำ กินข้าว แล้วก็พักสักนิด”
หญิงสาวส่ายศีรษะ “ยังมีเรื่องที่ฉันต้องทำอีกเยอะ นี่ยังไม่ใช่เวลาพัก แต่คุณกลับไปก่อนได้นะ เพราะคุณก็ยังไม่ได้พักเลยเหมือนกัน”
“ไม่ครับ ผมจะอยู่ช่วยคุณสะสางให้เรียบร้อยก่อน” ธนภูมิยักไหล่ “ถ้าคุณไม่พัก อย่างน้อยกลับไปอาบน้ำอาบท่าเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็กินข้าวหน่อยละกัน สภาพคุณตอนนี้ไม่เหมาะจะให้ใครเห็นเลย มันไม่ดีกับภาพลักษณ์ขององค์กร”
ริสาพยักหน้ารับอย่างยอมแพ้ “ตกลงค่ะ เอาตามที่คุณว่าละกัน”
------------------------------------------
** ตลาดหลักทรัพย์จะขึ้นเครื่องหมาย H (Halt) เพื่อแสดงให้ผู้ลงทุนทราบว่าหลักทรัพย์ดังกล่าวอยู่ระหว่างถูกห้ามซื้อขายในรอบนั้นๆ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ซูเปอร์โคลาวอด หุ้นดิ่ง ตลท.แขวนซื้อขาย
ริสากดปุ่มปิดหน้าจอเครื่องแท็บเล็ตวางไว้ข้างตัวอย่างสิ้นแรง ใบหน้าซีดเผือดแทบไม่ต่างกับผ้าปูที่นอนตรงหน้า เธอเบือนศีรษะไปทางผู้ที่ยืนประสานมือนอบน้อมอยู่ไม่ห่าง “สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง”
ธนภูมิส่ายศีรษะ ท่าทางหดหู่สิ้นหวัง “ไม่ดีเลยครับ เปิดตลาดมาราคาตกลงฟลอร์ ตอนนี้อยู่ที่ ๑๔ บาท ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทยขึ้นเครื่องหมาย H* เพื่อหยุดการซื้อขายหุ้นพีอาร์เอ็มชั่วคราวตอนเปิดตลาดบ่าย แต่ก็เหมือนจะช่วยอะไรไม่ได้เลย ทุกคนจ่อขายหุ้นเราทิ้งกันจ้าละหวั่น”
“ตำรวจล่ะว่ายังไงบ้าง รู้สาเหตุการเกิดเพลิงไหม้หรือยัง”
“ต้นเพลิงอยู่ในสำนักงาน คาดว่าปลั๊กต่อพ่วงคุณภาพต่ำทำให้ไฟฟ้าลัดวงจรจนสะเก็ดไฟปะทุในห้อง พอมีเอกสารเป็นเชื้อเพลิง ทำให้ไฟลามเร็ว”
ริสาท่าวกายซบกับพนักโซฟาดุจสิ้นแรง ดวงตาเหม่อมองไปยังผู้ป่วยที่นอนแบบบนเตียงคนเจ็บ มีสายระโยงระยางจากตัวไปที่เครื่องมือช่วยชีวิตด้านข้างมากมาย
“หมอยืนยันว่าอาการท่านประธานไม่มีอะไรต้องเป็นกังวลแล้ว คุณริสากลับไปพักก่อนเถอะครับ” ธนภูมิเสนอ
“ใครๆก็รู้ว่าเตี่ยรักและภูมิใจกับโรงงานนั่นมากแค่ไหน แต่ฉันกลับปกป้องมันไม่ได้”
“มันไม่ใช่ความผิดของคุณ อย่าโทษตัวเองเลย คุณเพิ่งกลับจากโคราช แต่กลับต้องแบกรับไว้หมดทั้งเรื่องโรงงาน เรื่องท่านประธาน แล้วยังจะนายเพิ่มคนขับรถของคุณอีก ดูแลตัวเองให้ดีดีกว่า ถ้าคุณล้มไปอีกคน ทุกอย่างที่คุณทำมาตลอดจะพังทั้งหมดนะครับ”
ริสายิ้มเซียว ส่ายศีรษะ “ฉันยังไม่อยากพัก ฉันเป็นห่วงพี่เพิ่ม โรงพยาบาลทางโคราชว่ายังไงบ้าง”
“ออกไปคุยกันข้างนอกดีไหมครับ จะได้สูดอากาศสักหน่อย” ธนภูมิยื่นมือไปให้หญิงสาวเกาะ
ซีอีโอคนใหม่ของปรเมศวร์เทรดดิ้งยึดมือชายหนุ่มไว้เป็นหลักเพื่อลุกขึ้นยืน แม้เรือนร่างบอบบางจะซวนเซจนเกือบล้ม แต่เธอกลับทรหดยิ่ง ริสาฝืนยืดกายตรง เชิดหน้าทะนง ก้าวช้าๆออกไปยังระเบียงของห้องที่บิดาพักฟื้นอยู่
ธนภูมิเปิดรูปในโทรศัพท์ส่งให้เธอดู “ทางโคราชรายงานว่าตอนนี้นายเพิ่มอยู่ในห้องปลอดเชื้อ อาการยังโคม่าครับ”
ภาพผู้ชายที่มีผ้าพันแผลสีขาวมีเลือดสีแดงซึมเป็นบางจุดเกือบตลอดทั้งตัวนอนแซ่วอยู่บนเตียงซึ่งปูด้วยผ้าสีเขียวเข้ม ทำให้ริสาน้ำตาซึม รู้สึกคล้ายจะหมดเรี่ยวแรงอีกครั้ง
“เขาบ้าแล้วก็โง่มากที่ทำอย่างนั้น ถ้าฉันไม่ดันทุรังไปโคราชก็คงไม่เกิดเรื่องอย่างนี้ พี่เพิ่มเจ็บตัวเพราะฉันแท้ๆ” ริสาหลับตาลงด้วยความหดหู่ ภาพยามเพิ่มนำรถเข้าจอดยังลานด้านนอกโรงงานยังติดตาเธอ เพลิงกำลังลุกโชติท่วมตัวอาคาร ขณะกลุ่มควันสีดำสนิทคลุมทับทั่วบริเวณก่อนม้วนตัวขึ้นบนฟ้าจนรอบด้านมัวสลัวหายใจแทบไม่ออก คนขับรถผู้ภักดี ‘สั่ง’ ให้เธออยู่บนรถ ส่วนเขาพุ่งลงจากรถวิ่งฝ่ากองเพลิงเข้าไปช่วยดับไฟดุจไม่เกรงกลัวกับพระเพลิงอันโหมลั่นร้อนแรง
มิไยที่เธอทั้งร้องเรียกพยายามรั้งให้เขากลับออกมา แต่เพิ่มก็ไม่นำพา ยังคงบุกเข้าไปในโรงงานช่วยคนที่ยังติดอยู่ภายใน ทั้งที่เจ้าหน้าดับเพลิงพยายามกันเขาไว้แล้วก็ตาม
“นายเพิ่มคงไม่สบายใจ ถ้ารู้ว่าคุณริสาโทษตัวเองอย่างนี้”
ริสาหลับตาลงดุจสิ้นแรง กระทั่งเสียงลมหายใจฟืดฟาดดังอยู่ข้างหู เธอจึงลืมตาขึ้นและพบว่าวัชระเพิ่งมาถึงและกำลังยืนหอบอยู่ไม่ห่าง สีหน้าสีตาเขาเป็นกังวลชัดเจน “ผมได้ข่าวว่าพี่เพิ่มลุยเข้าไปในกองไฟเหรอเจ้”
เพียงเธอพยักหน้า วัชระก็สบถ “ไอ้บ้าเอ๊ย! แล้วเขาเป็นยังไงบ้าง”
“โคม่าอยู่ ยังไม่ได้สติเลย”
วัชระเป่าปากพรู! ดวงตากลอกไปมาเลิ่กลั่ก เธอสังเกตเห็นกิริยานั้นกระจ่างตา จึงอดถามด้วยความเป็นห่วงไม่ได้ “นี่เธอกินยาตรงเวลาหรือเปล่าเนี่ยฮก”
“กินสิเจ้ แหม...ผมโตแล้วนะ ถามยังกับผมอายุห้าขวบไปได้” วัชระนิ่วหน้าไม่พอใจ
“ขอโทษที เจ้คงห่วงเธอไปหน่อยน่ะ เธอมีอะไรจะคุยกับเจ้หรือเปล่า”
“ไม่มีครับ แค่ได้ยินข่าวพี่เพิ่มแล้วไม่สบายใจเท่านั้นเอง”
“ถึงยังไงเราก็ทำอะไรตอนนี้ไม่ได้หรอก เธอเข้าไปอยู่กับเตี่ยเถอะ เจ้ยังมีเรื่องต้องคุยกับคุณธนภูมิอีก”
ริสาหยัดกายมั่น ฝืนยืนตรง คอยจนน้องชายกลับเข้าไปห้อง เลื่อนประตูปิดสนิท เธอยิ้มนิดๆด้วยความเอ็นดู เมื่อเห็นเขาเข้าไปนั่งข้างเตียงบิดา จับมือธนาขึ้นมาแล้วเริ่มต้นพูดคุย
“พักนี้คุณฮกขาดงานบ่อยนะครับ เข้าออฟฟิศสาย แล้วก็กลับเร็วด้วย” ธนภูมิรายงานลอยๆ
“ช่างเขาเถอะ เราก็รู้เท่าๆกันว่าเขาป่วย ฉันไม่อยากกดดันเขา”
“ผมจะเรียกประชุมฝ่ายประชาสัมพันธ์และหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง คุณริสาจะได้เตรียมแถลงข่าวเพื่อจำกัดความเสียหาย เราจะได้พยุงราคาหุ้นไว้”
ดวงตาซีอีโอป้ายแดงมีรอยครุ่นคิด “ฉันกำลังคิดว่าเราน่าจะระบุความเสียหายทั้งหมดมากกว่า”
ทนายหนุ่มขมวดคิ้วมุ่น ทว่าเพียงเสี้ยววินาทีก็เบิกตากว้างดุจเข้าใจแจ่มแจ้งถึงสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังพยายามบอกเป็นนัย “งั้นผมจะทำหนังสือแจ้งตลาดหลักทรัพย์ขอให้ปลดเครื่องหมายออกก่อนปิดตลาดวันนี้ พรุ่งนี้หุ้นจะได้ลงต่อ ถ้าพรุ่งนี้ลงถึงฟลอร์อีกวัน ราคาจะไปที่เก้าบาทแปดสิบสตางค์ ซึ่งผมมองว่าเป็นราคาที่เราน่าจะช้อนซื้อไว้ต่อกรกับซูเปอร์โคลา”
“คุณทำตามที่เห็นสมควรได้เลย ฉันเชื่อการตัดสินใจของคุณ” ริสายิ้มออก สุดปลายอุโมงค์มีแสงสว่างจริงๆด้วย
จากอุบัติเหตุเพลิงไหม้ที่โรงงานซึ่งทำให้เธอร้อนใจจนต้องเดินทางไปดูสถานการณ์ด้วยตนเอง นำมาสู่อาการบาดเจ็บสาหัสจากการถูกไฟคลอกของเพิ่ม เธอคิดว่าเรื่องจะจบเพียงเท่านั้น ทว่าเมื่อบิดาทราบข่าวจากโทรทัศน์ ท่านก็แน่นหน้าอกหายใจไม่ออกและหมดสติแน่นิ่งไป ดารณีนำตัวสามีส่งโรงพยาบาล ส่วนเธอยังคงอยู่ในที่เกิดเหตุกระทั่งเจ้าหน้าที่ควบคุมเพลิงได้แล้ว จึงกลับกรุงเทพฯด้วยใจที่ร้อนยิ่งกว่าไฟสุม
หากมิได้บังคับตัวเองไว้ ริสาเชื่อว่าทุกสิ่งที่ถาโถมเข้ามาพร้อมกันเช่นนี้คงทำให้เธอคงล้มตั้งแต่ตอนเห็นพระเพลิงลุกโหมทั้งโรงงานจนเหลือเพียงกองไฟโชติช่วงเป็นสีแดงฉานและควันดำหนาทึบแล้ว แต่ด้วยหน้าที่รับผิดชอบในฐานะเสาหลักของครอบครัว สิ่งเดียวที่หญิงสาวทำได้คืออดทน ฝืนควบคุมตัวเองไว้มิให้ใครเห็นความอ่อนแอ
สัมผัสแข็งแรงจากคนข้างๆซึ่งแตะอยู่ตรงข้อศอกทำให้เธอรู้สึกอุ่นใจว่ามิต้องเผชิญกับเหตุการณ์ทั้งหมดนี้เดียวดายลำพัง “คุณวัชระอยู่ที่นี่แล้ว ให้ผมเชิญคุณสาวัชมาพบคุณที่นี่เลยดีกว่าไหม ในสถานการณ์อย่างนี้ แบ่งงานให้ทุกคนช่วยกันคิดน่าจะดีกว่าให้คุณรับทั้งหมดไว้เองนะครับ” ธนภูมิเสนอ
“เดี๋ยวจัดการเรื่องที่โรงพยาบาลแล้ว ฉันกับฮกจะเข้าออฟฟิศ ให้สาวัชไปพบฉันที่นั่นเลยก็ได้”
“ผมโทร.เรียกเลขาฯของคุณแล้ว เธอกำลังมา ปล่อยให้เลขาฯจัดการเรื่องที่นี่เถอะครับ ตอนนี้คุณไปกับผมดีกว่า”
“ไปไหนคะ”
“กลับบ้าน อาบน้ำ กินข้าว แล้วก็พักสักนิด”
หญิงสาวส่ายศีรษะ “ยังมีเรื่องที่ฉันต้องทำอีกเยอะ นี่ยังไม่ใช่เวลาพัก แต่คุณกลับไปก่อนได้นะ เพราะคุณก็ยังไม่ได้พักเลยเหมือนกัน”
“ไม่ครับ ผมจะอยู่ช่วยคุณสะสางให้เรียบร้อยก่อน” ธนภูมิยักไหล่ “ถ้าคุณไม่พัก อย่างน้อยกลับไปอาบน้ำอาบท่าเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็กินข้าวหน่อยละกัน สภาพคุณตอนนี้ไม่เหมาะจะให้ใครเห็นเลย มันไม่ดีกับภาพลักษณ์ขององค์กร”
ริสาพยักหน้ารับอย่างยอมแพ้ “ตกลงค่ะ เอาตามที่คุณว่าละกัน”
------------------------------------------
** ตลาดหลักทรัพย์จะขึ้นเครื่องหมาย H (Halt) เพื่อแสดงให้ผู้ลงทุนทราบว่าหลักทรัพย์ดังกล่าวอยู่ระหว่างถูกห้ามซื้อขายในรอบนั้นๆ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 มิ.ย. 2559, 13:50:53 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 มิ.ย. 2559, 12:04:40 น.
จำนวนการเข้าชม : 1203
| << ตอนที่ 29 (100%) | ตอนที่ 30 (50%) >> |
Zephyr 19 มิ.ย. 2559, 15:53:38 น.
วิกฤตละ
วิกฤตละ
sumitt777 19 มิ.ย. 2559, 18:43:45 น.
ภายใต้วิกฤตนี้ คุณริสา ยังรอโอกาส อยู่ใช่มั้ยคะ
ภายใต้วิกฤตนี้ คุณริสา ยังรอโอกาส อยู่ใช่มั้ยคะ
พอใจ 19 มิ.ย. 2559, 22:57:03 น.
ซูเปอร์โคล่าจะเป็นอย่างไรต่อไป...
ซูเปอร์โคล่าจะเป็นอย่างไรต่อไป...
นักอ่านเหนียวหนึบ 19 มิ.ย. 2559, 23:58:00 น.
แอะ ไฟไหม้โรงงาน มันต้องมีคนบงการเบื้องหลังเซ่!!!!
นายฮก ไม่สบายเฉยๆ จิงอ้ะ
โอ้ย เงื่อนงำ งึมงัมๆๆ
แอะ ไฟไหม้โรงงาน มันต้องมีคนบงการเบื้องหลังเซ่!!!!
นายฮก ไม่สบายเฉยๆ จิงอ้ะ
โอ้ย เงื่อนงำ งึมงัมๆๆ
konhin 20 มิ.ย. 2559, 01:34:03 น.
ใครทำหล่ะนิ คนในแน่ๆ
ใครทำหล่ะนิ คนในแน่ๆ