: + : + : + : + : ผู้ช่วยกามเทพ : + : + : + : + :
นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้
เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้
สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์
ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!
เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)
เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 36 (50%)
เสียงเฮที่ดังมาตามลมทำให้สาวัชก้มศีรษะให้เธอ “คนงานคงตัดเหล็กเสร็จแล้ว ผมจะไปดูว่าเป็นยังไง”
อิงอรุณมองตามแผ่นหลังกว้างของอีกฝ่ายห่างออกไปเรื่อยๆ บังคับตัวเองอย่างหนักมิให้วิ่งตามไปอธิบาย หรือขอโทษกับคำพูดห่างเหินร้ายกาจเมื่อครู่ หญิงสาวเสยผม หายใจเข้าลึกๆ ปรับตัวเองกลับไปอยู่ในโหมดเข้มแข็งอีกครั้ง แล้วจึงออกมาหน้าบ้านเพื่อสังเกตการณ์
เจ้าหน้าที่กู้ภัยแบกเปลสนามซึ่งมีคนเจ็บนอนตะแคงอยู่บนนั้นมาตามทางเดิน อิงอรุณเบ้หน้าด้วยความหวาดเสียวเมื่อสังเกตเห็นว่าไหล่เขายังมีเหล็กแหลมเสียบคาอยู่ ปลายด้านหนึ่งแหลมเปี๊ยบ ส่วนอีกด้านเป็นรอยดำจากการถูกไฟเผาเพื่อตัดให้ขาดจากกำแพง
“คุณกู้ภัยจะพาคนเจ็บไปส่งที่ไหนคะ” อิงอรุณถลันเข้าไปถามคนที่ดูมีอาวุโสกว่าเพื่อน
ครั้นได้ยินอีกฝ่ายเอ่ยชื่อโรงพยาบาลรัฐบาลซึ่งอยู่ค่อนข้างไกล หญิงสาวก็เปิดกระเป๋าหยิบนามบัตรออกมาสลักข้อความด้านหลังแล้วส่งให้เจ้าหน้าที่ “รบกวนส่งคนเจ็บไปที่โรงพยาบาลนี้แทนนะคะ” เธอระบุชื่อโรงพยาบาลเอกชนที่ตนและครอบครัวใช้บริการเป็นประจำ “ยื่นนามบัตรให้พยาบาลเลย ดิฉันรับผิดชอบค่าใช้จ่ายเอง เดี๋ยวดิฉันจะโทร.แจ้งกับทางโรงพยาบาลไว้ล่วงหน้า แล้วส่งเลขาฯไปจัดการรายละเอียดที่เหลือ”
เจ้าหน้าที่กู้ภัยรับนามบัตรไปเสียบใส่กระเป๋า แล้วตะโกนสั่งการ “คุณผู้หญิงรับเป็นเจ้าของไข้ ให้ไปที่นี่แทนเว้ย”
ไม่ถึงสิบนาที รถกู้ภัยทั้งสองคันก็เปิดสัญญาณไฟและส่งเสียงขอทางพาคนเจ็บไปรับการรักษา อิงอรุณโทร.สั่งการกับเลขาฯให้ไปจัดการเรื่องคนเจ็บแทน หลังวางสายความเงียบจึงเข้ามาแทนที่พร้อมกับความอึดอัด...
นาน...กว่าสาวัชจะทำลายความเงียบด้วยการถามออกมาตรงๆ “คุณจะเชิญผมไปงานหมั้นหรือเปล่า”
อิงอรุณสบตาชายหนุ่มอย่างค้นคว้า พยายามอ่านความหมายจากสายตาคู่นั้น ที่ผ่านมาเธอเพลิดเพลินยามอยู่กับผู้ชายคนนี้ สนุกสนานและสบายใจ มั่นใจมาตลอดว่ามันคือมิตรภาพที่พึงมีให้สหายสักคน แต่วันนี้...เธอตระหนักชัดแก่ใจแล้วว่าความรู้สึกที่มีต่อเขาคือสิ่งใดกันแน่ ทว่าเธอกลับไม่มีโอกาสเหลือไว้ให้เขาอีกต่อไป
“อิงไม่ได้จัดงานใหญ่โตหรอกค่ะ แค่เชิญผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายมาเป็นเกียรติ สวมแหวนแล้วก็ฉลองกันนิดหน่อย ถ้าคุณสาวัชไม่รังเกียจ อิงก็เรียนเชิญค่ะ”
“ผมรู้สึกเป็นเกียรติมากกว่า ที่จะได้ไปแสดงความยินดีกับคุณ” เขาไม่พยายามปกปิดความเจ็บปวดและผิดหวังในดวงตาทั้งคู่ไว้เลย
“งั้นอิงเชิญคุณสาวัชเลยนะคะ จัดงานที่บ้านอิง คุณไปถูกอยู่แล้ว อ้อ...อิงไม่รับซองนะคะ” เธอเย้าตอนท้ายพลางฝืนหัวเราะฝืดเฝื่อน
“ไม่รับซอง งั้นส่งก๋วยจั๊บญวน กับปอเปียะสดเวียดนามร้านตรงข้ามออฟฟิศไปช่วยงานได้ใช่ไหม เจ้าสาวจะได้แฮ็ปปี้” คำพูดล้อเลียน แต่สีหน้าและแววตาบอกตรงข้ามโดยสิ้นเชิง
“โหย...ร้านอร่อยด้วย แขกคงกินหมด จะเหลือมาถึงอิงไหมเนี่ย” อิงอรุณหัวเราะแต่น้ำเสียงสั่นเครือ
“ถ้ากินไม่ทันจริง หลังงาน ผมพาไปฉลองอีกรอบก็ได้”
“ฟังคุณสาวัชพูดแล้ว อิงรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนตะกละยังไงก็ไม่รู้” หญิงสาวเงยหน้าบังคับน้ำตามิให้ไหล
สาวัชเหลียวมองรอบๆตัวบ้าน แล้วเสนอ “บ้านสวย ดูแล้วน่าจะอยู่สบาย พาผมชมบ้านหน่อยสิ”
“แต่ว่า...”
“หวง แม้แต่เรือนหอก็ให้ดูไม่ได้เลยหรือ” เขาแซว แต่น้ำเสียงกลับระคนความเศร้าระโหยและตัดพ้อในที
อิงอรุณเม้มปากกลั้นอารมณ์ ที่ผ่านมาเธอใกล้ชิดให้ความสนิทสนมกับเขา หลอกตัวเองว่ารู้สึกดีๆกับผู้ชายคนนี้อย่างเพื่อน ทั้งที่จริงแล้วเธอรู้สึกกับเขามากกว่านั้น ไม่รู้เลยว่าวันหนึ่งความรู้สึกนั้นจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองเพียงนี้
ที่สำคัญ ไฟกองนี้มิได้แผดเผาแค่ตัวเธอ แต่มันกำลังทำร้ายสาวัชด้วยเช่นกัน!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
สงสารหนูอิง...
มีแต่ทีมสาวัช ไม่มีใครเข้าข้างอิงเลย
อิงอรุณมองตามแผ่นหลังกว้างของอีกฝ่ายห่างออกไปเรื่อยๆ บังคับตัวเองอย่างหนักมิให้วิ่งตามไปอธิบาย หรือขอโทษกับคำพูดห่างเหินร้ายกาจเมื่อครู่ หญิงสาวเสยผม หายใจเข้าลึกๆ ปรับตัวเองกลับไปอยู่ในโหมดเข้มแข็งอีกครั้ง แล้วจึงออกมาหน้าบ้านเพื่อสังเกตการณ์
เจ้าหน้าที่กู้ภัยแบกเปลสนามซึ่งมีคนเจ็บนอนตะแคงอยู่บนนั้นมาตามทางเดิน อิงอรุณเบ้หน้าด้วยความหวาดเสียวเมื่อสังเกตเห็นว่าไหล่เขายังมีเหล็กแหลมเสียบคาอยู่ ปลายด้านหนึ่งแหลมเปี๊ยบ ส่วนอีกด้านเป็นรอยดำจากการถูกไฟเผาเพื่อตัดให้ขาดจากกำแพง
“คุณกู้ภัยจะพาคนเจ็บไปส่งที่ไหนคะ” อิงอรุณถลันเข้าไปถามคนที่ดูมีอาวุโสกว่าเพื่อน
ครั้นได้ยินอีกฝ่ายเอ่ยชื่อโรงพยาบาลรัฐบาลซึ่งอยู่ค่อนข้างไกล หญิงสาวก็เปิดกระเป๋าหยิบนามบัตรออกมาสลักข้อความด้านหลังแล้วส่งให้เจ้าหน้าที่ “รบกวนส่งคนเจ็บไปที่โรงพยาบาลนี้แทนนะคะ” เธอระบุชื่อโรงพยาบาลเอกชนที่ตนและครอบครัวใช้บริการเป็นประจำ “ยื่นนามบัตรให้พยาบาลเลย ดิฉันรับผิดชอบค่าใช้จ่ายเอง เดี๋ยวดิฉันจะโทร.แจ้งกับทางโรงพยาบาลไว้ล่วงหน้า แล้วส่งเลขาฯไปจัดการรายละเอียดที่เหลือ”
เจ้าหน้าที่กู้ภัยรับนามบัตรไปเสียบใส่กระเป๋า แล้วตะโกนสั่งการ “คุณผู้หญิงรับเป็นเจ้าของไข้ ให้ไปที่นี่แทนเว้ย”
ไม่ถึงสิบนาที รถกู้ภัยทั้งสองคันก็เปิดสัญญาณไฟและส่งเสียงขอทางพาคนเจ็บไปรับการรักษา อิงอรุณโทร.สั่งการกับเลขาฯให้ไปจัดการเรื่องคนเจ็บแทน หลังวางสายความเงียบจึงเข้ามาแทนที่พร้อมกับความอึดอัด...
นาน...กว่าสาวัชจะทำลายความเงียบด้วยการถามออกมาตรงๆ “คุณจะเชิญผมไปงานหมั้นหรือเปล่า”
อิงอรุณสบตาชายหนุ่มอย่างค้นคว้า พยายามอ่านความหมายจากสายตาคู่นั้น ที่ผ่านมาเธอเพลิดเพลินยามอยู่กับผู้ชายคนนี้ สนุกสนานและสบายใจ มั่นใจมาตลอดว่ามันคือมิตรภาพที่พึงมีให้สหายสักคน แต่วันนี้...เธอตระหนักชัดแก่ใจแล้วว่าความรู้สึกที่มีต่อเขาคือสิ่งใดกันแน่ ทว่าเธอกลับไม่มีโอกาสเหลือไว้ให้เขาอีกต่อไป
“อิงไม่ได้จัดงานใหญ่โตหรอกค่ะ แค่เชิญผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายมาเป็นเกียรติ สวมแหวนแล้วก็ฉลองกันนิดหน่อย ถ้าคุณสาวัชไม่รังเกียจ อิงก็เรียนเชิญค่ะ”
“ผมรู้สึกเป็นเกียรติมากกว่า ที่จะได้ไปแสดงความยินดีกับคุณ” เขาไม่พยายามปกปิดความเจ็บปวดและผิดหวังในดวงตาทั้งคู่ไว้เลย
“งั้นอิงเชิญคุณสาวัชเลยนะคะ จัดงานที่บ้านอิง คุณไปถูกอยู่แล้ว อ้อ...อิงไม่รับซองนะคะ” เธอเย้าตอนท้ายพลางฝืนหัวเราะฝืดเฝื่อน
“ไม่รับซอง งั้นส่งก๋วยจั๊บญวน กับปอเปียะสดเวียดนามร้านตรงข้ามออฟฟิศไปช่วยงานได้ใช่ไหม เจ้าสาวจะได้แฮ็ปปี้” คำพูดล้อเลียน แต่สีหน้าและแววตาบอกตรงข้ามโดยสิ้นเชิง
“โหย...ร้านอร่อยด้วย แขกคงกินหมด จะเหลือมาถึงอิงไหมเนี่ย” อิงอรุณหัวเราะแต่น้ำเสียงสั่นเครือ
“ถ้ากินไม่ทันจริง หลังงาน ผมพาไปฉลองอีกรอบก็ได้”
“ฟังคุณสาวัชพูดแล้ว อิงรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนตะกละยังไงก็ไม่รู้” หญิงสาวเงยหน้าบังคับน้ำตามิให้ไหล
สาวัชเหลียวมองรอบๆตัวบ้าน แล้วเสนอ “บ้านสวย ดูแล้วน่าจะอยู่สบาย พาผมชมบ้านหน่อยสิ”
“แต่ว่า...”
“หวง แม้แต่เรือนหอก็ให้ดูไม่ได้เลยหรือ” เขาแซว แต่น้ำเสียงกลับระคนความเศร้าระโหยและตัดพ้อในที
อิงอรุณเม้มปากกลั้นอารมณ์ ที่ผ่านมาเธอใกล้ชิดให้ความสนิทสนมกับเขา หลอกตัวเองว่ารู้สึกดีๆกับผู้ชายคนนี้อย่างเพื่อน ทั้งที่จริงแล้วเธอรู้สึกกับเขามากกว่านั้น ไม่รู้เลยว่าวันหนึ่งความรู้สึกนั้นจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองเพียงนี้
ที่สำคัญ ไฟกองนี้มิได้แผดเผาแค่ตัวเธอ แต่มันกำลังทำร้ายสาวัชด้วยเช่นกัน!
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
สงสารหนูอิง...
มีแต่ทีมสาวัช ไม่มีใครเข้าข้างอิงเลย
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 ก.ค. 2559, 12:10:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 ก.ค. 2559, 12:14:49 น.
จำนวนการเข้าชม : 1420
| << ตอนที่ 36 (33%) | ตอนที่ 36 (100%) >> |
ตามหาฝัน 7 ก.ค. 2559, 12:51:06 น.
สงสารคุณสาวัชจัง T_T
สงสารคุณสาวัชจัง T_T
sumitt777 7 ก.ค. 2559, 13:02:40 น.
เป็นไงหล่ะ คุณหนูอิง รู้สึกแล้วซิ เชอะะะะะ
สงสารคุณสาวัช #ทีมสาวัช
เป็นไงหล่ะ คุณหนูอิง รู้สึกแล้วซิ เชอะะะะะ
สงสารคุณสาวัช #ทีมสาวัช
konhin 7 ก.ค. 2559, 13:17:50 น.
หนูอิงไม่เคยคิดเลยจริงๆอ่ะ แบบว่า สงสารสาวัชสุดๆ พึ่งจะมาคิดได้ตอนเห็นอีกฝ่ายเจ็บปวดเนี่ยนะ แล้วก็ยังดื้อด้านจะทำตามใจฉันต่อไปอีกต่างหาก
หนูอิงไม่เคยคิดเลยจริงๆอ่ะ แบบว่า สงสารสาวัชสุดๆ พึ่งจะมาคิดได้ตอนเห็นอีกฝ่ายเจ็บปวดเนี่ยนะ แล้วก็ยังดื้อด้านจะทำตามใจฉันต่อไปอีกต่างหาก
Zephyr 7 ก.ค. 2559, 14:02:38 น.
ทีมสาวัชค่ะ
เพราะรู้สึก อิงเป็นคนเดินมาเปลี่ยน โลกของสาวัช
ที่สงบสุข ให้กลายเป็นมีสีสันสวยๆ และตอนนี้กำลังลบสีนั้นด้วยตัวเอง
อารมณ์รู้สึกเหมือนพี่วัชถูกล่อลวง
แล้วตอนนี้ยืนปากขอบและถูกถีบลงหลุมไป
คนถีบคงไม่สนใจ ถึงเจ็บปวด แต่ก็ยังทำตามใจตัวเอง
ทีมสาวัชค่ะ
เพราะรู้สึก อิงเป็นคนเดินมาเปลี่ยน โลกของสาวัช
ที่สงบสุข ให้กลายเป็นมีสีสันสวยๆ และตอนนี้กำลังลบสีนั้นด้วยตัวเอง
อารมณ์รู้สึกเหมือนพี่วัชถูกล่อลวง
แล้วตอนนี้ยืนปากขอบและถูกถีบลงหลุมไป
คนถีบคงไม่สนใจ ถึงเจ็บปวด แต่ก็ยังทำตามใจตัวเอง
นักอ่านเหนียวหนึบ 7 ก.ค. 2559, 23:56:46 น.
เอาจรืงนะ อ่านตอนที่แล้ว นึกว่าตาพันท้ายนรสิงห์ โดนดีเข้าให้ที่บ้านจนหนูอิงต้องตามมาช่วย แล้วดร. ก็เป็นกำลังเสริมให้ สองคนมองตาซึ้งใจ อิตาพันท้ายเห็นความนัย เลยหลีกทางให้ เก็บความลับที่รู้อยู่แก่ใจ รับกรรมเข้าไป ให้สองคนดูแลห่วงใย จบเอย ไรงี้ แต่แบบ........ เห้อ มาอ่านตอนนี้ ไม่สงสารอิงนะ จะจับมาตีๆๆๆๆ ให้ก้นลายเชียว
เอาจรืงนะ อ่านตอนที่แล้ว นึกว่าตาพันท้ายนรสิงห์ โดนดีเข้าให้ที่บ้านจนหนูอิงต้องตามมาช่วย แล้วดร. ก็เป็นกำลังเสริมให้ สองคนมองตาซึ้งใจ อิตาพันท้ายเห็นความนัย เลยหลีกทางให้ เก็บความลับที่รู้อยู่แก่ใจ รับกรรมเข้าไป ให้สองคนดูแลห่วงใย จบเอย ไรงี้ แต่แบบ........ เห้อ มาอ่านตอนนี้ ไม่สงสารอิงนะ จะจับมาตีๆๆๆๆ ให้ก้นลายเชียว
พอใจ 8 ก.ค. 2559, 18:43:36 น.
ทีมสาวัช ดร.เข้มแข็งไว้นะคะ เดี๋ยวจะไปดามใจให้เองนะคะ ฮ่าาา
ทีมสาวัช ดร.เข้มแข็งไว้นะคะ เดี๋ยวจะไปดามใจให้เองนะคะ ฮ่าาา