: + : + : + : + : ผู้ช่วยกามเทพ : + : + : + : + :
นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ

อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้

เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้

สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์

ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!

เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!



♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)

เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ

ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ


♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต

หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น

ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥


ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ

Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: ตอนที่ 40 (100%)

ผลการตรวจพิสูจน์สารพิษถูกนำมาวางบนโต๊ะรองผู้บัญชาการตำรวจนครบาล นายตำรวจชั้นผู้ใหญ่หยิบกระดาษขึ้นมาอ่านแล้วขมวดคิ้ว “ตรวจซ้ำแล้วเหรอ”

“เจ้าหน้าที่ยืนยันว่าผลแล็บเป็นอย่างนี้แน่นอนครับ คุณธนาเสียชีวิตเพราะยาพิษก็จริง แต่เขาไม่ได้เสียชีวิตจากยาฆ่าหญ้าขวดที่พบลายนิ้วมือคุณดารณี ขวดยาที่เราพบในบ้านเป็นรุ่นใหม่น้ำยาสีน้ำเงิน เติมสารที่ทำให้อาเจียนไว้ด้วย ถ้าคุณธนากินยาในขวดนี้ไป เขาจะอาเจียนและคนในบ้านจะสังเกตเห็นอาการก่อนครับ ยาที่คุณธนาได้รับเป็นยาฆ่าหญ้าพวกกรัมม็อกโซนรุ่นเก่าครับ”

สุรสีห์เคาะนิ้วกับโต๊ะพลางครุ่นคิด ไม่นานจึงตัดสินใจ “แจ้งสื่อไปว่าสารพิษทำให้คุณธนาเสียชีวิตมีสองชนิด นิติเวชกำลังพิสูจน์อยู่ว่ามันคือยาอะไรบ้าง”

“แต่ท่านครับ...ให้ข้อมูลแบบนี้จะดีหรือครับ ในเมื่อความจริง...”

ผู้เป็นนายพยักหน้า “มีบางคนกำลังโกหก ในเมื่อไม่มีใครจมูกยาวเวลาพูดเท็จ งั้นก็ต้องทำแบบนี้ เราจะได้แน่ใจว่าพิน็อคคิโอที่ถูกจับมาลงโทษ ไม่ผิดตัวแน่นอน!”



เมฆฝนหม่นครึ้มบดบังแสงแดดยามเที่ยงจนไม่เหลือความร้อนแรง อิงอรุณกระวนกระวายมองไปยังประตูทางเข้าของอาคารโภไคยทาวเวอร์ หัวใจเธอเต้นระรัวเร็วเมื่อเห็นเจ้าของร่างสูงเพรียวที่ก้าวพ้นชายคาของอาคาร หญิงสาวยกมือกดหน้าอกข่มใจให้เต้นเป็นปกติ รวบรวมความกล้าแล้วเดินแกมวิ่งไปขวางหน้าชายหนุ่มโดยมีรอยยิ้มหวานฉ่ำโปรยไว้บนริมฝีปากนำไปเป็นทัพหน้า “สวัสดีตอนเที่ยงค่ะคุณสาวัช”

สาวัชชะงัก นิ่วหน้าจนหว่างคิ้วขมวดมุ่น เธอใจเสียจนแทบหมดกำลังใจ แต่ก็รีบปัดมันออกจากใจ

“ทานข้าวด้วยกันสักมื้อสิคะ” อิงอรุณบุ้ยปากไปทางร้านอาหารเวียดนามซึ่งอยู่คนละฟากของถนน “อิงมีเรื่องอยากเล่าให้ฟังเยอะแยะ คุยกันไปทานกันไปน่าจะดี ไปนะคะ” เธอเล่นบทดื้อตาใส ไม่รู้ไม่ชี้กับสีหน้าเรียบเฉยของเขา

ชายหนุ่มคล้ายจะเอ่ยบางอย่างแต่เปลี่ยนใจ เขาตั้งท่าจะเดินจากไป แต่ก็กลับใจอีกหน สุดท้ายจึงก้มลงสบตาเธอนิ่งๆ พยายามกดเสียงให้ราบเรียบ “ถึงใครจะมองว่าผมเย็นชา ไร้ความรู้สึก แต่ผมก็มีหัวใจ รู้จักเจ็บปวดเป็นเหมือนคนอื่นๆ ถ้าคุณจะกรุณา ช่วยกลับไปก่อนได้ไหม ผมยังไม่พร้อมจะพบคุณอย่างที่ผ่านมา”

สาวัชก้มศีรษะแทนการบอกลา และหลีกเธอแยกไปดื้อๆ

อิงอรุณตะลึง มิใช่ตกใจที่เขาเดินหนี แต่เพราะอาการแปลบปลาบอันแล่นตรงเข้าสู่หัวใจทิ้งรอยกรีดแทรกแซมอยู่ในนั้น ทั้งน้ำเสียง สีหน้า หรือกระทั่งแววตาทั้งหมดนั่น เธอทำร้ายเขาถึงเพียงนี้ ยังจะกล้าขอโอกาสจากสาวัชอีกหรือ

หญิงสาวกำมือแน่นจนเล็บจิกลงในเนื้อเพื่อระบายความเจ็บปวด รู้ดีว่าความรู้สึกของเธอเทียบไม่ได้แม้เพียงเสี้ยวของสิ่งที่สาวัชกำลังเผชิญอยู่ ดวงตากลมโตมองตามแผ่นหลังกว้างที่กำลังห่างออกไปด้วยความรู้สึกผิดพร่างล้นใจ บอกตัวเองว่าต่อให้ขอโทษเขาทุกวันไปจนวันสุดท้าย ก็คงไม่เพียงพอที่จะให้เขายกโทษให้

อิงอรุณคอตก ใจหนึ่งขลาดเกินกว่าจะกล้าเอ่ยปาก แต่อีกใจกลับพร่ำย้ำว่าเธอไม่อยากเสียเขาไป แล้วภาคนางฟ้าก็เตือนสติเธอว่าแม้การขอโทษนับพันหมื่นครั้งอาจไม่มีวันเพียงพอ แต่อย่างน้อยเขาก็ควรจะได้ยินทั้งแสนทั้งล้านครั้งนั่นจากปากเธอ

หญิงสาวหายใจเข้ารวบรวมกำลังใจอีกครั้ง แล้ววิ่งจี๋ตามสาวัชไปพลางโวยวายกระเง้ากระงอด “รออิงด้วยสิคะ เดินเร็วอย่างนี้อิงเดินตามไม่ทัน... ว้าย!”

ทันทีที่เธออุทาน คนเดินลิ่วๆอยู่เบื้องหน้าก็หมุนตัวกลับมา สีหน้าตกอกตกใจเมื่อเขาถลันเข้ามาหา มือคว้าต้นแขนเธอไว้ สีหน้าและสายตาทอดมองมาเต็มไปด้วยความห่วงใย! “เป็นอะไร”

อิงอรุณปิติหัวใจโลดแรง รอยยินดีซ่านขึ้นบนใบหน้า หยาดน้ำตาร้อนๆรื้นคลอหน่วยตา เธอทำร้ายความรู้สึกเขาถึงขนาดนั้น แต่สาวัชก็ยังอาทรใส่ใจเธอไม่เคยเปลี่ยน ชั่วขณะนั้นอิงอรุณจึงกระจ่างแก่ใจว่าเธอโชคดีจริงๆ ที่ได้รู้จักและได้รับความรักจากผู้ชายคนนี้ แม้ว่าเธอเองจะไม่คู่ควรเลยก็ตาม สาวัชช่างสูงส่งนัก ไม่ใช่ทางฐานะ แต่เป็นความงดงามในใจ

“ส้นรองเท้าติดในร่องพื้นน่ะค่ะ” คนพูดเก็บความปลื้มปริ่มลงในอก ชี้นิ้วที่ขาตัวเอง

สาวัชถอนหายใจ ย่อตัวลงไปนั่งยองๆ จับมือเธอวางบนบ่าเขาเป็นหลักยึด ค่อยๆจับข้อเท้าและดึงรองเท้าเธอขึ้นจากร่องพื้น เมื่อเสร็จสิ้นเขาก็ลุกขึ้นยืน หมุนตัวเดินจากไปดื้อๆ

“คุณสาวัช...” อิงอรุณเสียงอ่อย

เขาหันกลับมา ทอดระยะห่างดังเดิมขณะยิ้มนิดๆ ทว่าดวงตาเต็มไปด้วยรอยปลอบประโลมเมื่อเอ่ย “อย่าเรียกชื่อผมอีกเลย คุณไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน ถ้าต้องหันกลับไปแล้วเจอกับความว่างเปล่าน่ะ”

อิงอรุณรีบไปสมทบกับเขา แตะแขนชายหนุ่มเพื่อหยั่งปฏิกิริยา ครั้นเขายืนนิ่งมิได้สะบัดมือเธอออก หญิงสาวจึงเกาะแขนเขาไว้แทน “บางทีสิ่งที่เห็นและเป็นไป อาจไม่เหมือนกันก็ได้นะคะ คุณฟังอิงอธิบายก่อนไม่ได้หรือ”

“แล้วถ้าผมยังไม่พร้อมจะฟังล่ะ”

“แล้วถ้าอิงยืนกรานบังคับให้คุณฟังล่ะ”

สองคนยืนสบตาราววัดใจซึ่งกันและกัน สุดท้ายสาวัชก็พ่ายแพ้ เขามีสีหน้าอ่อนใจบอกยากว่าระอาตัวเองหรือเธอ ชายหนุ่มพยักหน้า “ตกลง คุณจะพูดอะไรก็ว่ามา”

อิงอรุณส่ายหน้า บุ้ยปากไปยังร้านอาหารฝั่งตรงข้าม “ขออิงเล่าไประหว่างที่เรากินข้าวกันได้ไหมคะ”

ชายหนุ่มนิ่งตัดสินใจอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายจึงเป่าลมจากปากพรู ผายมือให้ทางเธออย่างยอมจำนน

จอมเผด็จการสอดมือลงในอุ้งมือสาวัช มิไยที่เขาพยายามดึงมือออก เธอก็กุมมืออีกฝ่ายไว้แน่น จับเดินเคียงกันเงียบๆขึ้นสะพานลอยข้ามถนนไปยังร้านอาหารที่หมายตา

เมฆครึ้มคล้อยเคลื่อนจากไป แสงแดดบางเบาทอประกายจางลอดหมู่เมฆลงมาเปลี่ยนท้องฟ้ามืดหม่นให้แจ่มใสคล้ายเป็นสัญญาณบอกว่าในยามฟ้ามืดมิด ขอเพียงไม่ยอมแพ้และเฝ้ารอ ไม่นาน...แสงสว่างจะปรากฏขึ้นนำทางให้เราก้าวเดินต่อไป!





♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥


สวัสดีวันอาสาฬหบูชา ขึ้นสิบห้าค่ำเดือนหก ค่ะ
ท่องกันมาตั้งแต่สมัยเรียนประถม
ยังจำกันได้ใช่ไหมเอ่ย ว่าวันนี้เมื่อ ๒๕๕๙ ปีที่แล้ว
พระพุทธเจ้าทรงแสดงปฐมเทศนา "ธรรมจักรกัปวัตนสูตร"
ทำให้เกิดพระรัตนตรัยครบองค์สาม คือพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์
เพื่อนนักอ่านมีแผนไปทำบุญที่ไหนกันบ้างไหมค้า
ถ้ายังว่างๆ ชวนพ่อแม่ไปไหว้พระกันก็ดีนะเออ

สำหรับสิริณ วันนี้ตั้งใจจะพาแม่ไปไหว้พระที่วัดใกล้ๆบ้าน
ชวนเพื่อนนักอ่านทุกคนร่วมอนุโมทนาบุญด้วยกันนะคะ :D

---------------------------

ว๊ากๆๆ ช่างน่าอับอายยิ่งนัก ขอบคุณคุณพอใจที่ทักค่ะ
อาสาฬหบูชา ตรงกับสิบห้าค่ำเดือนแปดสิเนอะ
สิบห้าค่ำเดือนหกคือวิสาขบูชาจริงๆด้วย
ขออภัยค่ะ อายจัง

สิริณไม่แก้ข้างบนนะ
คนหลังๆมาอ่านจะได้ไม่งง
ว่าผิดอะไรตรงไหนยังไง 5555



สิริณ
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 ก.ค. 2559, 06:04:21 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 ก.ค. 2559, 07:06:26 น.

จำนวนการเข้าชม : 1453





<< ตอนที่ 40 (50%)   ตอนที่ 41 (33%) >>
พอใจ 19 ก.ค. 2559, 06:59:48 น.
นึกว่าจะเฉลยความในใจกันตอนนี้เลย หนูอิงนะหนูอิง คนอ่านจะรอไม่ไหวแล้วววว

ปล. วันอาสาฬหบูชา ตรงกับวันขึ้น15 ค่ำเดือน7 รึเปล่าคะ เดือน6เป็นวันวิสาขบูชาค่ะ


konhin 19 ก.ค. 2559, 07:05:32 น.
ไหนกลัวอำนาจมืดนักหนา ทำไมกล้าจูงมือเดินได้


Kim 19 ก.ค. 2559, 09:03:23 น.
ตอนหน้าอิงจะเปิดอกคุยแล้วใช่ไหม เมื่อไหร่พ่อของพันเทพจะถูกจัดการซักที รอดูว่าจะเกิดอะไรกับสาวิตรีด้วย รอตอนต่อไป มาต่อเร็วๆนะ


wane 19 ก.ค. 2559, 09:11:56 น.
ง้อให้คุณด๊อกกลับมาให้ได้นะอิง


Zephyr 19 ก.ค. 2559, 12:39:55 น.
ทำไมง่ายจัง


กาซะลองพลัดถิ่น 19 ก.ค. 2559, 14:00:38 น.
จะทำอะไรคิดให้นาน ๆ ยาว ๆนะอิงมันเล่นกับความรู้สึกของ ดร.เชียวนะอิง......เอ๊ะหรือว่า ดร. ชอบ
คดีพ่อของ ดร. ลึกลับเข้าไปอีก


นักอ่านเหนียวหนึบ 20 ก.ค. 2559, 21:49:02 น.
อูยๆๆๆๆๆๆๆ มดคันไฟกัด 5555


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account