นี่มันไม่ใช่แค่พระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก หรือราหูอมธรรมดาละ

อิงอรุณ เทียมสุบรรณ ทายาทคนเล็กบริษัทเครื่องดื่มชูกำลังอันดับหนึ่ง และเจ้าของบริษัทจับคู่ยอดฮิตแห่งยุค อยากรู้นักว่าเธอเคยไปบนบานศาลกล่าวที่ไหนแล้วลืมแก้บนหรือเปล่า ทำไมเรื่องวุ่นๆถึงประดังเข้ามาในชีวิตแบบนี้ก็ไม่รู้

เพราะถูกแม่จับคลุมถุงชนกับคนแปลกหน้า ลูกสาวคนเล็กที่ถูกเลี้ยงอย่างเอาแต่ใจมาตลอดจึงประกาศกร้าวขอแต่งงานกับเพื่อนสนิทเพื่อขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน แต่โชคร้ายที่แม่เล่นใหญ่ชนิดรัชดาลัยเธียเตอร์ชิดซ้าย เมื่อบังคับกันดีๆไม่ได้ ท่านจึงตัดความช่วยเหลือทางการเงินจนเหี้ยน ทำให้เธอยิ่งต้องเอาชนะคำสั่งของแม่ให้ได้

สาวัช ปรเมศวร์ เกิดมาในฐานะลูกเมียน้อย เขาจึงทำตัวให้เลือนรางที่สุด เมื่อบ้านที่พรั่งพร้อมด้วยเงินทอง ชื่อเสียงและอำนาจ แต่กลับไม่เคยมีความรักให้เขาสักนิด สาวัชจึงชดเชยให้ตัวเองด้วยการปฏิเสธทุกคำร้องขอจากคนภายนอก ใครๆก็ว่าเขาเย็นชา ไร้น้ำใจ ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ แต่สาวัชก็ไม่เคยแคร์

ครั้นหนทางแห่งผลประโยชน์ชักนำ อิงอรุณจำต้องเข้าขอความช่วยเหลือจากสาวัช เมื่อคนหนึ่งเติบโตด้วยความรักพร้อมพรั่งรอบกายจนกลายเป็นคนแสนเอาแต่ใจ ต้องมาเจอกับคนที่ชีวิตแล้งไร้ความรักแถมยังไม่เคยตามใจใคร ย่อมต้องมีสักคนเป็นฝ่ายถอย!

เมื่อคนสุดขั้วสองคนต้องมาเจอกันในภารกิจเอาตัวรอดของอิงอรุณ ความวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น แต่คนที่ใจอ่อนก่อน บอกรักก่อน อาจไม่ใช่คนแพ้เสมอไปก็ได้!



♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

หายไปสองปี หวังว่าเพื่อนๆคงยังไม่ลืมสิริณกันนะค้า
ผู้ช่วยกามเทพ เป็นตอนต่อของ สนิมดอกรักค่ะ
อ่านแยกกันได้ ไม่มีปัญหา
แต่ถ้าอ่านสนิมดอกรักก่อนจะยิ่งได้อรรถรสสุดฤทธิ์ (ขายของค่ะ 555)

เช่นเคยนะคะ สิริณยินดีและน้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
จะติก็ได้ ชมก็ยิ่งดี อ่านแล้วจัดเต็มกันได้เลย
มิต้องกลัวคนเขียนนอยด์ค่ะ

ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ


♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต

หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น

ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥


ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
www.facebook.com/SirinFC
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ

อิงอรุณก้มลงสำรวจความเรียบร้อยของเครื่องแต่งกายอย่างเบื่อๆ เดรสลูกไม้สีครีมปักดอกในเนื้อผ้าหลวมนิดๆ คาดเข็มขัดสีน้ำตาลเส้นโตที่บั้นเอว ชายกระโปรงบานพลิ้วอยู่เหนือเข่าสวยงามตามมาตรฐาน ‘อิงอรุณสแตนดาร์ด’ แต่กลับไม่อาจเยียวยาความรู้สึกของเธอได้เลย

กามเทพสาวเดินมายังโต๊ะเครื่องแป้งหยิบกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินเข้มขึ้นเดาะอย่างชั่งใจ ในที่สุดเธอตัดสินใจรูดแหวนหมั้นเจ้าปัญหาออกจากนิ้วนางข้างซ้ายเก็บใส่กล่องแหวนแล้วโยนมันไว้ในลิ้นชักอย่างไม่ไยดี

แม้มารดาจะยื่นคำขาดกับพันเทพแล้ว แต่เพื่อมิให้ถูกใครครหาลับหลังว่าเก็บงานยังไม่ทันเสร็จก็คืนหมั้นกัน เธอจึงจำต้องวางตัวประหนึ่งคู่หมั้นของชายหนุ่มในช่วงหนึ่งเดือนนี้ระหว่างที่การหมั้นยังไม่สิ้นสุดอย่างเป็นทางการ

วางตัวก็เป็นเรื่องนึง แต่จะให้อิงอรุณ เทียมสุบรรณ สวมแหวนเพชรปลอมร่อนไปมาทั้งเมืองเนี่ยนะ ฝันไปเถอะ!

อิงอรุณคล้องกระเป๋าใส่ข้อมือแทบจะลากขาลงบันไดอย่างซังกะตาย พลันเด็กรับใช้ก็มายอบตัวรายงาน “คุณพันเทพอยู่ที่ห้องเล็กมารอพบคุณหนูอิงค่ะ”

ความตระหนกคลี่ขจายรุกคืบพื้นที่บนใบหน้าหญิงสาว อิงอรุณเดินแกมวิ่งไปยังห้องที่พันเทพรออยู่ด้วยความเป็นห่วง เพียงประตูเปิดออกแล้วเห็นเพื่อนสนิทนั่งอยู่ด้วยสภาพปกติ เธอจึงกดมือลงที่หน้าอกเบื้องซ้ายถอนหายใจแรง

“โล่งอกไปที” อิงอรุณเปรยพลางก้าวเข้ามาในห้อง “เมื่อวานก็เจอกันแล้ว วันนี้ทำไมเทพมาแต่เช้าเลย มีอะไรหรือเปล่า”

พันเทพถลันเข้ามาประชิดตัวเธอในพริบตาเดียว “อิง...อิงยังถอนหมั้นไม่ได้นะ”

เห็นเขายังเคลื่อนไหวรวดเร็ว อิงอรุณก็สบายใจเพิ่มอีกเปลาะ “ก็ยังไม่ได้ถอนหมั้นตอนนี้ แม่จะไปคุยกับคุณแม่เทพวันนี้ แล้วเราค่อยประกาศการถอนหมั้นออกสื่อรอเดือนหน้าไง”

“จะเดือนหน้าหรือเดือนไหนก็ไม่ได้ทั้งนั้น” สีหน้าเคร่งเครียดของคนพูด เป็นผลให้หญิงสาวขมวดคิ้ว รู้สึกถึงความผิดปกติในบรรยากาศ

“มีอะไร อย่าบอกนะว่าเทพโดนพ่อตีมาอีกน่ะ” เธอปัดความหดหู่ของตนทิ้ง ร้อนรนคว้าแขนเขามาถกแขนเสื้อสำรวจหาร่องรอยที่อาจซ่อนอยู่ใต้ร่มผ้าด้วยความห่วงใย

พันเทพบิดแขนออกจากการเกาะกุม “พ่อไม่ได้ตีเรา แต่...”

“แต่อะไร บอกมาสิ”

เขางันไปนาน สีหน้าอึดอัด และในที่สุดก็โพล่งออกมา “พ่อเอาพิมพ์ไปไว้ที่ไหนก็ไม่รู้!”

“พิมพ์? พิมพ์ไหน” ถามไปแล้วอิงอรุณกลับชะงัก “หรือเทพหมายถึง...พิมพ์สนิท”

“ใช่ พิมพ์สนิท”

หญิงสาวงงหนัก จับต้นชนปลายไม่ถูก พิมพ์สนิทเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ แล้วศักดิ์สิทธิ์จับตัวผู้หญิงที่ชอบพันเทพไปทำไม ไม่เห็นมีเหตุผลเลย คำถามนั้นก็ปรากฎชัดในดวงตาของเธอเช่นกัน

พันเทพหลบตาเธอ เขาสูดหายใจเข้าลึกก่อนสารภาพ “พิมพ์เป็นแฟนเราน่ะ”

คิ้วเรียวที่ตกแต่งอย่างประณีตนิ่วขมวด เธอมั่นใจว่าพันเทพชอบผู้ชาย เพราะเคยไปคอนโดฯของเขาหมายลากตัวชายหนุ่มออกมาช็อปปิ้งเป็นแพรวเพชร แต่แทนที่จะเจอพันเทพ เธอกลับพบผู้ชายนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวออกมาเปิดประตูด้วยสีหน้าด้วยกิริยาท่าทางที่ดูอ่อนเพลีย กลิ่น ‘กามารมย์’ โชยคลุ้งอยู่ในอากาศ อิงอรุณไม่อยู่รอพบพันเทพ โกหกไปว่าเรียกผิดห้อง จากนั้นก็เผ่นหนีมาทันที

แล้วนี่เขาบอกว่าตัวเองมีแฟนเป็นผู้หญิง เธอย่อมทำใจให้เชื่อไม่ลง แต่เพราะไม่อยากให้เพื่อนอาย อิงอรุณจึงฝืนยิ้ม “แต่เทพเคยบอกว่าพิมพ์มาตื๊อเทพนี่”

“เราโกหกอิง”

“ทำไมต้องทำอย่างนั้นล่ะ” ซับซ้อนไปละ นี่มันโกหกซ้อนโกหกซ้อนโกหกแล้วนะเนี่ย!

“เรื่องมันยาวน่ะ”

“เอาเถอะ เทพอยากให้เชื่ออย่างนั้น อิงก็จะเชื่อ” อิงอรุณตบแขนเขาปลอบประโลมด้วยความเห็นใจ เธอรักเพื่อนไม่อยากให้พันเทพต้องอับอายหากเขารู้ว่าเธอล่วงรู้ความลับเรื่องรสนิยมทางเพศของเขา

“นี่อิงไม่เชื่อเราเหรอ” พันเทพมีสีหน้าหลากใจ และหน้าตาเธอคงแปะคำตอบไว้หรา “ทำไมอิงถึงไม่เชื่อว่าพิมพ์เป็นแฟนเรา อธิบายมา!”

ครั้นจนด้วยข้อโต้แย้ง เธอจึงจำต้องพยักหน้ารับข้อกล่าวหาแต่โดยดี “เทพไม่อยากพูดถึงมันหรอก”

“เราไม่อยากพูดถึง แต่อยากฟัง เราถามอีกครั้งนะว่าทำไมอิงถึงไม่เชื่อว่าพิมพ์เป็นแฟนเรา”

เธออึกอักอยู่นาน จึงอ้อมแอ้มพูดเสียงเบาพร้อมกับเสมองทางอื่นไม่สบตาชายหนุ่ม “ก็อิงรู้ว่า...เทพชอบผู้ชาย”

พันเทพหัวเราะเสียงดังก้องจนเธอสะดุ้งโหยงทั้งตกใจระคนงุนงง

“เนี่ยเหรอเหตุผลที่อิงขอเราแต่งงาน เพราะอิงคิดว่าเราเป็นเกย์เนี่ยนะ” เขาหัวเราะจนอิ่มแล้วจึงตั้งคำถามต่อ

“มีอะไรน่าขำนักหรือไง”

“นี่คิดว่าแต่งงานกันแล้ว เราจะวางอิงไว้บนหิ้ง เหมือนพระเอกในนิยายหรือขอรับคุณหนู ถ้าต้องนอนใกล้ๆผู้หญิงสวยๆอย่างอิงทุกคืน ยังไงมันก็ต้องมีไฟลุกพรึ่บพรั่บกันบ้างนะคร้าบ”

“ทะลึ่งใหญ่ละ” อิงอรุณตีแขนเขาด้วยความหมั่นไส้

“อิงไปรู้มาจากไหนว่าเราเป็นเกย์”

“ไม่ต้องรู้มาจากไหน อิงเห็นกับตาตัวเอง”

“เห็นเรากอดกับผู้ชายเลยเหรอ”

หญิงสาวส่ายหน้า ชั่งใจอยู่พักใหญ่ จึงตัดสินใจเล่าเหตุการณ์ที่คอนโดฯให้ชายหนุ่มฟังโดยละเอียด

เพียงฟังจบ พันเทพก็เอานิ้วจิ้มหน้าผากเธอแรงๆ “นี่จะฝึกเป็นนักเขียนหรือไง จินตนาการบรรเจิดเหลือเกิน เห็นแค่นั้นก็สรุปว่าเราเป็นเกย์เลยเหรอ คอนโดฯนั่นไม่ใช่ของเรา แต่เป็นของกี้ที่ซื้อไว้อยู่กับแฟนเขาต่างหาก”

“แต่มันเป็นชื่อเทพ อิงก็ไปด้วยตอนที่เทพไปเซ็นสัญญาซื้อขาย ไม่ต้องมาโกหก”

“แม่กี้เกลียดพวกเพศที่สาม กี้กลัวว่าถ้าใช้ชื่อตัวเองซื้อคอนโด มันอาจเกี่ยวพันกระทบกับหลายเรื่อง เพราะเขาเป็นคนมีชื่อเสียง อาจมีคนสืบหารายละเอียดและรู้เรื่องรสนิยมของเขาแล้วเอาไปบอกแม่ เขาเลยมาขอร้องให้เราซื้อคอนโดนั่นในนามตัวเองแทน”

“คอนโดไม่ใช่ถูกๆ เขาไว้ใจซื้อเป็นชื่อเทพเลยเหรอ” อิงอรุณทำสีหน้าไม่เชื่อ

“กี้เคยชอบเรา ตอนเรียนอยู่อเมริกา ถึงกับตามตื๊อเราเลยแหละ แต่เรายืนกรานว่าเรามีแฟนแล้ว เขาก็เลยตัดใจ และเพราะเราไม่ได้รังเกียจเขา ก็เลยเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ส่วนคอนโดฯเนี่ยเราทำหนังสือโอนทรัพย์สินให้เป็นของกี้ไว้ล่วงหน้าเรียบร้อยแล้ว กี้ไม่กลัวเราโกงหรอก” พันเทพอธิบายจบจึงทำหน้านึกได้ “มิน่า! ตอนที่เจอกันครั้งแรก กี้ทักอิงว่าเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า เป็นเพราะอย่างนี้นี่เอง”

เหตุและผลของเขาหนักแน่นจนอิงอรุณชักเอียงๆไปทางเริ่มเชื่อหมดใจ หญิงสาวจึงพยักหน้ายิ้มแหย “นั่นแหละ อิงกลัวเทพกับคุณกี้จะอาย ก็เลยทำเป็นตีมึนเปลี่ยนเรื่องไปเรื่อยๆ อย่างนี้ก็แปลว่าพิมพ์เป็นแฟนเทพจริงๆเหรอ”

“ก็จริงน่ะสิ”

“งั้นก็ต้องเล่ามาให้หมด” อิงอรุณกอดอก ออกคำสั่งเสียงแข็ง

พันเทพยักไหล่เสียไม่ได้ เขานำอิงอรุณไปนั่งยังโซฟา แล้วทวนย้อนความทรงจำถึงเหตุการณ์ระหว่างที่เขาไปอเมริกา “เรากับพิมพ์เจอกันที่โน่น มันเเป็นรักแรกพบเจอปุ๊บก็ชอบปั๊บ จีบกันไม่นานก็คบกัน แต่เพราะกลัวพ่อรู้เลยต้องแอบคบกันแบบหลบๆซ่อนๆ ทีแรกเราตั้งใว่าจะจดทะเบียนกับพิมพ์แล้วอยู่ด้วยกันที่โน่น ไม่กลับไทยแล้ว แต่ไม่รู้ใครคาบข่าวไปบอกพ่อ พอท่านรู้ก็บังคับให้เลิกกัน พ่อขู่ว่าถ้าเราไม่ทำตามคำสั่ง ทั้งพิมพ์แล้วก็ครอบครัวพิมพ์เดือดร้อนแน่ เรากลัวใจพ่อ ไม่กล้าเสี่ยง ก็เลยจำเป็นต้องบอกเลิกกับพิมพ์ โกหกไปว่าเรามีแฟนอยู่เมืองไทยแล้ว ขอร้องว่าถ้าเจอกันก็ให้ทำเหมือนไม่รู้จักกันไปเลย”

“แสดงว่าที่เทพบอกว่าพิมพ์มาตามตื๊อ ก็เพราะกลัวถ้าพ่อรู้ แล้วพิมพ์กับครอบครัวจะเดือดร้อน”

ชายหนุ่มพยักหน้า

อิงอรุณผงกศีรษะครุ่นคิด “ก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้นะ เพราะขนาดพ่อกับแม่อิง ยังแทบรับมือคุณพ่อเทพไม่ได้เลย”

“ปัญหาก็คือเราคิดว่าพ่อให้คนจับตัวพิมพ์ไว้ พ่อขู่ว่าถ้าอิงถอนหมั้น เราจะไม่มีวันได้เจอพิมพ์อีก ขอร้องนะอิง ประวิงเวลาออกไปอีกหน่อย อย่าเพิ่งถอนหมั้น ขอให้เราหาตัวพิมพ์เจอก่อน” พันเทพวิงวอนด้วยสายตาและน้ำเสียง

ทั้งที่หนักใจหากต้องอธิบายให้มารดาฟัง แต่สิ่งเดียวที่เธอทำได้ก็มีเพียงเท่านี้ ขืนไม่รับปาก พันเทพคงสติแตกกินนอนไม่ได้แน่ๆ “ได้สิ อิงจะบอกเหตุผลให้แม่ฟังเอง”

คำขอบคุณและสีหน้าโล่งอกของเขาทำให้เธอจำต้องตบหลังมือเขาเบาๆอย่างปลอบประโลม “เทพก็รีบๆหาตัวพิมพ์ให้เจอละกัน” บอกไปแล้วเธอจึงนึกได้ “ถ้าเทพรักพิมพ์ แล้วทำไมถึงตกลงยอมแต่งงานกับอิงล่ะ”

พันเทพถอนใจ “จะด่าเราก็ได้นะ แต่ที่เราตัดสินใจทำแบบนั้น เพราะเรารู้ว่าวิธีนี้เป็นทางเดียวที่พิมพ์จะปลอดภัย”

“แล้วต้องอยู่กับคนที่ไม่ได้รักไปตลอดชีวิตเนี่ยนะ ใช้สมองบ้างหรือเปล่ายะ” เธอสะบัดเสียงเหวี่ยงใส่เพื่อน โดยไม่ทันหยุดคิดว่าเธอเองก็ไม่เคยถามตัวเองด้วยคำถามนี้เลยสักครั้ง!

“เราก็รักอิงนี่ เพียงแต่รักคนละอย่างกับที่รักพิมพ์เท่านั้นเอง”

“นี่อิงควรดีใจหรือเสียใจเนี่ยที่ได้ยินแบบนี้”

“ว่าแต่อิงกับพี่วัชเถอะ เป็นยังไงบ้าง” เขาเปลี่ยนเรื่องดื้อๆ จนเธอตั้งหลักไม่ทัน

“คุณสาวัชมาเกี่ยวอะไรด้วย” คนทำผิดมันไม่ดีอย่างนี้เอง แค่เพื่อนรักแตะต้องถึงเรื่องนี้ เธอก็ปฏิเสธพัลวันจนลืมคิดไปว่ามันมีพิรุธกว่าวางเฉยเสียอีก

“มันแปลกๆอยู่นะ พี่วัชที่ไม่เคยสุงสิงกับใคร เก็บตัวยังกับฤๅษี อยู่ดีๆกลับยอมมาเป็นวิทยากร มาเป็นที่ปรึกษาให้คิวปิดฯ แถมยังพาอิงไปโรงพยาบาล ไปโน่นมานี่ตลอด”

“เทพมโนอะไรไปกันใหญ่ บ้าไปแล้วหรือไง” อิงอรุณคว้าหมอนใกล้มือขว้างใส่ชายหนุ่มทันที

“แน่ะ! มีอายๆ” พันเทพคอยจนหญิงสาวหยุดสงครามปาหมอนแล้ว จึงเอ่ยต่ออย่างจริงจังกว่าเดิม “เราเห็นสายตาเห็นสีหน้าพี่วัชตอนวันหมั้น พอประมวลรวมกับหลายๆอย่างก็เลยพอเดาได้ อิงจะหลอกใครก็หลอกไป แต่เรารู้จักอิงดี คนอย่างอิงอรุณ เทียมสุบรรณ น่ะ ถ้าไม่ได้รู้สึกอะไรด้วย มีหรืออิงจะยอมให้เขาเข้ามาใกล้ชิดขนาดนี้”

จำเลยเสขยับตัว ทำท่าจะลุก “เทพเสร็จธุระแล้วใช่ไหม อิงจะไปทำงาน”

“อิงบอกพี่วัชหรือยังว่าเราสองคนกำลังจะยกเลิกการหมั้นน่ะ” เมื่อพันเทพไม่ยอมจบง่ายๆ เธอจึงทิ้งตัวลงบนโซฟาดังเดิม

“อิงไม่มีหน้าไปเจอคุณสาวัชหรอก” เถียงไปก็เท่านั้น สู้ยอมรับไปเลยตรงๆน่าจะอายน้อยกว่า “อิงทำให้เขาเสียใจขนาดนั้น”

“อย่าทำหน้าเศร้าสิ โหมดแบบนี้ไม่เหมาะกับอิงหรอกนะ”

อิงอรุณเม้มปาก กะพริบตาถี่กลั้นความอาดูรที่รื้นขึ้นในใจ “คุณสาวัชคงจะเกลียดอิงแล้ว”

“ความคิดพี่วัช ไปถามพี่วัชดีกว่า” พันเทพตบไหล่เธอเบาๆ “ให้พี่วัชเลือกเองว่าจะเกลียดอิงจริงๆไหม อย่าเลือกแทนเขา” พันเทพบอกเสียงเข้มจริงจังอย่างที่ไม่เคยกระทำต่อเธอมาก่อน “ช่วงนี้พี่วัชเจอมรสุมเต็มไปหมด ทั้งเรื่องที่บ้าน เรื่องที่บริษัท แล้วยังจะเรื่องอิงอีก อย่างน้อยให้เขาสะสางเรื่องส่วนตัวเรื่องหัวใจให้จบๆไปสักเรื่อง เขาจะได้มีเวลาไปโฟกัสกับเรื่องอื่นได้เต็มที่”

อิงอรุณสีหน้าเป็นกังวลโดยไม่รู้ตัว “เรื่องที่บ้านกับบริษัทเขามันแย่มากเลยเหรอ พอจะมีทางออกบ้างไหม”

“คุณพ่ออิงบอกว่าคุณริสาเก่งน่าจะรับมือเรื่องนี้ได้ ซึ่งถ้าดูจากสถานการณ์ตอนนี้ สิ่งเดียวที่ต้องช่วยกันภาวนาก็คือ ขอให้คุณริสาเข้มแข็งพอที่จะลุกขึ้นมาจัดการกับปัญหานี้เท่านั้นแหละ”

อิงอรุณนึกถึงเหตุการณ์ที่บันไดหนีไฟแล้วเผลอบิดริมฝีปาก “คนแข็งๆร้ายๆอย่างนั้นคงไม่ล้มง่ายๆหรอกมั้ง”

“เก่งแค่ไหน แข็งแค่ไหน แต่คนทุกคนก็ต้องมีจุดอ่อนกันทั้งนั้นแหละ รู้จักไหมที่เขาเรียกจุดเปราะในหัวใจไง ใครแตะโดนจุดนั้น ที่เก่งที่เข้มแข็งมาตลอดก็พังได้ในพริบตา”

“แล้วคุณริสามีจุดเปราะในหัวใจอยู่ตรงไหน”

“แม่เขาไง คุณริสารักแม่มาก ตอนนี้แม่เจอข้อหาฆาตกรรมพ่อตัวเอง เธอคงผิดหวังที่สุด เดาว่าน่าจะเจ็บหนักจนอาจลุกไม่ไหวอีกเลยก็ได้”

“เจ็บในที่นี้คือไม่สบายเหรอ”

พันเทพยู่หน้า “หมายถึงรู้สึกเจ็บปวด รู้สึกเหมือนถูกทรยศน่ะ นึกออกไหม คนที่เรารักเราเทิดทูน คิดว่าเป็นคนดี เป็นฮีโร่ในใจ แต่วันนึงกลับกลายเป็นว่าคนคนนั้นทำสิ่งที่ร้ายกาจมากจนแม้แต่คนธรรมดาก็ยังไม่ทำ มันเหมือนโลกทั้งใบมืดมิดแล้วก็บิดเบี้ยวไปหมด หดหู่อย่างกับเหลือเราอยู่คนเดียวบนโลก ไม่รู้กระทั่งว่าจะไว้ใจหรือเชื่อใจใครได้อีก”

อิงอรุณบีบมือเขาเบาๆอย่างปลอบโยนด้วยรู้ดีว่าพันเทพเอ่ยถึงประสบการณ์ตรงที่เขาพานพบด้วยตัวเอง

“เราโอเคแล้ว ตอนนี้คนที่น่าเป็นห่วงกว่าคือพี่วัชต่างหาก หาโอกาสบอกเขาเรื่องถอนหมั้นให้เร็วที่สุดเถอะ”

ข้อเสนอของเพื่อนรักยั่วใจจนแทบปฏิเสธไม่ลง แต่... “ถ้าอิงบอกคุณสาวัช แล้วเทพจะมีปัญหาหรือเปล่า”

“คนบนโลกรู้เรื่องนี้ได้หมด ยกเว้นพ่อเราคนเดียวเท่านั้นแหละ”

“แต่อิงไม่อยากเสี่ยง ถ้ามีอะไรผิดพลาดขึ้นมา ไม่ใช่แค่พิมพ์หรอก เทพก็จะเป็นอันตรายด้วย” นี่เธอจะทำยังไงดี คนนึงก็เพื่อนรัก ส่วนอีกทางก็...ผู้ชายที่เธอแคร์! พระเจ้าจะให้มือมนุษย์มาสองข้างทำไม ถ้าเธอไม่สามารถยื่นมันออกไปเพื่อช่วยเหลือคนสองคนพร้อมๆกัน!

“เลิกทำอะไรเพื่อคนอื่นสักทีเถอะอิง เรารู้นะว่าอิงถูกสอนมาแบบนี้ เพราะอิงมีเยอะจนล้นเหลือ อิงถึงเลือกที่จะให้คนอื่นก่อนเสมอ แต่ปัญหาของใครก็ให้คนนั้นไปแก้กันเองบ้าง อิงไม่ต้องเสียสละตัวเองเสมอไปหรอกนะ”

อิงอรุณเมินไปทางอื่น เพราะที่เพื่อนพูดมานั้นจี้ตรงใจเธอเป๊ะ!

“พี่วัชเหมือนอยู่ตัวคนเดียวในโลกนะ ไม่มีพ่อแล้ว แม่เขาก็ร้ายยังกับอะไรดี แถมเรื่องคดีก็ยังไม่จบ รู้กันอยู่ว่าพวกบ้านใหญ่หมายหัวพี่วัชไว้ อิงจะปล่อยให้เขาเผชิญกับเรื่องร้ายๆตามลำพังเหรอ ชีวิตเขาก็เหลือแต่อิงเท่านั้น”

“บ้าเหรอเทพ อิงไม่ได้เป็นอะไรกับคุณสาวัชสักหน่อย” อิงอรุณยกมือมาโบกลมพัดใส่ตัว แอร์ต้องเสียแน่ๆเลย ทำไมเธอรู้สึกร้อนอย่างนี้

“ไอ้การที่ไม่ได้พูดจาตกลงกันเป็นเรื่องราว แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีความรู้สึกพวกนั้นอยู่หรอกนะ ไปส่องกระจกซะไป๊คุณหนู หน้าแดงก่ำขนาดนี้ ยังมาตะแบงว่าไม่ได้คิดอะไรกับพี่วัชอีก”

หญิงสาวยกมือลูบหน้าซึ่งร้อนฉ่า แล้วตวัดค้อนใส่คนช่างค่อนอย่างไม่รู้จะทำอะไรดีไปกว่านั้น “กลับไปได้แล้วไป อิงก็จะไปทำงานเหมือนกัน” เธอตัดบทด้วยการลุกขึ้น ดึงแขนให้อีกฝ่ายทำตาม จากนั้นรุนหลังดันเขาเดินไปที่ประตู

พันเทพโอนอ่อนก้าวตามแรงผลักแต่โดยดี ก่อนออกจากห้องเขาหันมาทำหน้าเป็นบอกเธอแค่ “ที่อิงเคยขอเราแต่งงาน ถือว่าเป็นโมฆะไปนะ เอาไว้เรื่องถอนหมั้นจบแล้ว อิงค่อยไปขอพี่วัชแทนละกัน”

พูดจบชายหนุ่มก็ผิวปากหวือหมุนตัวจากไปดื้อๆ ปล่อยให้อิงอรุณอ้าปากตาค้าง หันซ้ายหันขวาด้วยความหงุดหงิดด้วยไม่มีหมอนเหลือสักใบให้คว้ามาขว้างใส่คนปากเสีย!





♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥


ไม่ได้มีแต่นักอ่านที่งงกับพันเทพหร้อกกก
เพราะสิริณจัดให้ทุกคนอย่างเท่าเทียม
แม้แต่อิงอรุณ เพื่อนรักที่สุดของฮี ก็ยังมึนไปเลยเหมือนกัน แฮ่...

สิริณ

จำนวนการเข้าชม : 1411

---

---

---

---

---

---

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery