บ่วงหฤหรรษ์
เรื่องราวของมนุษย์ผู้ยังติดอยู่ในบ่วงของราคะ ตัณหา จากชีวิตที่เคยเพียบพร้อม แต่หลังจากติดอยู่ในบ่วงของความหฤหรรษ์แล้ว ชีวิตของเขาย่อมเปลี่ยนไป
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: สายสืบทรงโต
ผ่านมาสองวันแล้ว แต่ผมยังคิดถึงเรื่องของพี่แอมอยู่เลย น่าสงสารเธอนะ พี่แอมเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมทุกด้าน ทั้งรูปร่างหน้าตา ชาติตระกูล ฐานะ ธุรกิจดีเลิศ นิสัยดี เป็นคนมีน้ำใจ โดยเฉพาะเรื่องความรักพี่แอมทุ่มเทที่สุด แต่เหตุการณ์กลับตาลปัตรตั้งแต่ผมบอกลา จากนั้นคุณพ่อของเธอก็จับคลุมถุงชนให้กับผู้ชายที่ท่านคิดว่าเพียบพร้อมเสมอภาคกับลูกสาว แต่ปรากฏว่ามันไม่ใช่อย่างที่คิด
“เอ้า พี่อ๊อฟ เชิญนั่งสิ” ผมเชิญพี่อ๊อฟนั่งเมื่อแกเข้ามาในห้องทำงาน
“มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ?”
“อีกสักพักผมจะไปชลบุรี ขอฝากงานอย่างหนึ่งสิ”
พี่อ๊อฟถามด้วยความสงสัยว่า “งานอะไรครับ เอกสารที่ส่งมาก็หมดแล้วนี่ครับ”
“ไม่ใช่งานเอกสาร แต่เป็นงานลุยนิดนึง”
“ลุยถ้ำสวาทสาวๆ หรือครับ?”
ผมชูมะเหงกให้แกแล้วบ่นว่า “ถึงพี่จะแก่กว่า แต่ยศผมสูงกว่าพี่เยอะ ดังนั้นผมสามารถเตะก้นพี่ได้นะครับ แหม่..กวนโอ๊ยจริงๆ”
“แล้วงานอะไรครับ?”
ผมบอกด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ในฐานะที่พี่ทำงานที่แก่งกระจานมานานและกว้างขวางในพื้นที่ ผมอยากให้พี่ช่วยสืบเรื่องไอ้ธวัชหน่อยสิ ดูว่าพอจะจัดการมันยังไงได้บ้าง”
“ได้สิครับ ผมเลี้ยงสายสืบไว้เยอะ แต่งานนี้ เสธ.ฯ ทำเพราะแก้แค้นส่วนตัวใช่ไหมครับ”
ผมพยักหน้าแล้วบอกว่า “ส่วนตัวก็เรื่องหนึ่ง มันทำกับพี่แอมไว้แสบ ต้องเอาคืนบ้าง อีกเรื่องก็ทำเพื่อประเทศชาตินี่แหล่ะ หากมันมีเอี่ยวกับยาเสพติดจริงก็ถือว่าขจัดภัยของชาติมิใช่รึ”
“งานไม่ยากครับ เสธ.ฯ โปรดวางใจ ไอ้อ๊อฟเบื่อนั่งโต๊ะเต็มทีแล้ว มีอะไรให้ยืดเส้นยืดสายบ้าง ต้องกลับไปขัดปืนเสียหน่อยแล้ว” พูดเสร็จก็ยื่นหน้ามาใกล้แล้วพูดกวนประสาทว่า “กลับไปหาคุณนายหมอ มังกรบินหมดหรือยังครับ”
พูดเสร็จแกรีบวิ่งหนีหลังเท้าของผมไปนอกห้อง มังกรบิน!! เหลือสิพี่ ฮิฮิ คืนนี้ต้องประเคนบทรักให้เมียแสนสวยอย่างสุดเหวี่ยงอีกครั้ง
บ่ายสองโมงกว่า ผมขับรถมุ่งหน้าสู่จังหวัดชลบุรี กลับเป็นครั้งแรกในรอบสองสัปดาห์ หลังจากย้ายมาประจำการที่เพชรบุรี คิดถึงเหตุการณ์และผู้คนทั้งที่น่าจดจำและไม่น่าจดจำตลอดสามปีที่นั่นเหมือนกัน
ขับรถมาถึงแม่กลอง ผมแวะเข้าห้องน้ำที่สถานีบริการน้ำมัน ฟิ้ววว! โล่งตัว แอร์ของรถคันที่พ่อตาซื้อให้เย็นจังวะ พูดถึงพ่อตาแล้วคิดถึงแกเหมือนกัน วันหยุดหน้าแวะไปกราบสักหน่อย จะได้พาลูกไปเที่ยวด้วย อ้าว..นึกถึงลูกอีก ความคิดกูนี่ต่อเนื่องเป็นลูกโซ่จริงๆ โทรไปหาดีกว่า
[พลอยเลิกเรียนหรือยังลูก]
[เลิกแล้วค่ะพ่อ กำลังรอยายสำรวมมารับค่ะ] เสียงลูกสาวผมสดใสดีจัง
[วันหยุดนี้พ่อไม่ได้ไปหานะครับ ขอไปหาแม่ลดาก่อน ส่วนพลอยสัปดาห์หน้าพ่อค่อยไปหานะ]
[ไม่เป็นไรค่ะพ่อ พรุ่งนี้อาม่าจะพาไปไหว้พระที่สุพรรณบุรี หนูฝากกอดคุณแม่ด้วยนะคะ แต่ห้ามกอดนาน หนูหวง] ฮ่าฮ่า ลูกกูนี่หวงแม่ใหม่จริงๆ
[คุณพ่อมาสัปดาห์หน้าก็ดีแล้ว หนูจะให้พาไปบ้านน้องฟ้าสักหน่อย เค้าจัดงานวันเกิด ชวนหนูไปด้วย]
เอ๊ะ!..ฟ้า? เพื่อนน้องพลอย..ลูกของน้ำนี่หว่า น้ำ..พยาบาลหม้าย ผู้ที่เปิดประตูหฤหรรษ์ให้ผมครั้งที่แล้ว ผมไม่ได้เจอเธอมาปีกว่าแล้ว เธอโทรมาหาบ้างแต่ไม่บ่อยนัก ได้แต่บอกว่าคิดถึงผมอยู่เสมอ นึกถึงเรือนร่างเปลือยเปล่าของพยาบาลหม้ายแล้วตาเยิ้มเลยกู แหม่..ถ้ามีโอกาสสบึมกันอีกสักครั้งก็ดีนะ ฮิฮิ
วกกลับมาคิดเรื่องหมอลดาดีกว่า เดี๋ยวจะพาลนึกถึงสาวอื่นไปเรื่อยเปื่อยอีก อีกปีเดียวเธอก็จะย้ายมาอยู่กับผมแล้ว ตื่นเต้นจัง ครอบครัวอบอุ่นแบบที่เคยมีเมื่อหลายปีก่อน ถึงจะเป็นคนละเมียก็เถอะ อีกอย่างพอถึงเวลาแต่งงานกัน ตอนนั้นน้องพลอยก็เรียนชั้นมัธยมศึกษาแล้ว อยู่ในช่วงวัยรุ่นหัวเลี้ยวหัวต่อ การมีแม่มาคอยช่วยดูแลอบรมและปรึกษามันก็เป็นสิ่งดีกว่ามีพ่อคนเดียว
คิดฟุ้งซ่านสักพักผมก็ขับรถลงบูรพาวิถีแล้ว ใกล้จะได้เจอเมีย เดี๋ยวเจอหน้าปุ๊บจะจับปล้ำที่โซฟาเลย ขับรถอีกแป๊บเดียวก็มาถึงหน่วยเก่า เลี้ยวรถผ่านป้อมยามรักษาการณ์ จอดทักนายทหารเวรสักหน่อย
หมวดพิศิษฐ์ยกมือวันทยหัตถ์แล้วทักทายว่า “สวัสดีครับ เสธ.ฯ ก้องรูปหล่อ อุแหม่..รับตำแหน่งใหม่นี่ดูดีมีราศีขึ้นอีกเป็นกอง”
“หมวดก็หล่อขึ้นนะ กิ๊กยังเยอะเหมือนเดิมหรือเปล่าครับ?”
แกหัวเราะร่วน “ผมแก่แล้ว เรี่ยวแรงไม่ดีเท่า เสธ.ฯ หรอก ว่าแต่มาหาเจ้าสาวหรือครับ”
“จ้า..คิดถึงหมอลดาใจจะขาดแล้ว ไปก่อนนะครับหมวด”
ตื่นเต้นว่ะ ตื่นเต้นอีกแล้ว แต่ก่อนอยู่ใกล้ชิดกันทุกวันก็รู้สึกเฉยๆ แต่พอเริ่มห่างไกล เวลาเจอกันแต่ละครั้งผมตื่นเต้นตลอดเลย
ถึงบ้านพักของเธอแล้ว แกล้งให้ตกใจเล่นดีกว่า ผมจอดรถบนถนนฝั่งตรงข้าม แล้วย่องเหมือนแมวขโมย บิดประตู ไม่ล๊อคซะด้วย
นั่นแน่..กลิ่นอาหารหอมกรุ่นกับเสียงโป๊งเป๊งดังมาจากในครัว ทำอาหารรอผัวหรือจ๊ะ เมียเรานี่น่ารักที่สุด ค่อยๆ ย่องเข้าไป กลิ่นอาหารหอมจัง หิวเลยกู แต่กินเมียก่อนดีกว่า
ผมโผล่หน้าเข้าไปในห้องครัว หมอลดากำลังหันหลังล้างผักตรงอ่างล้างจาน แหม..วันนี้ใส่กางเกงสั้นจู๋เลย ก้นงอนชะมัด ขาก็ข๊าวขาว ปกติไม่ใส่แบบนี้นี่นา แถมใส่เสื้อกล้ามเซ็กซี่อีก ฮั่นแน่..สีผมก็ทำใหม่ คบกันมาสองไม่เคยทำเลย วันนี้เซ็กซี่แปลกๆ สงสัยอยากจะโดนชุดใหญ่
ผมเดินเข้าไปด้านหลังแล้วกระโจนกอด มืออ้อมไปบีบหน้าอกด้านหน้า ไซร้ซอกคอขาวผ่องด้วย “แว่! เมียจ๋า คิดถึงจัง”
เอ๊ะ! ทำไมหน้าอกขนาดไม่เท่าเดิมวะ เด้งดึ๋งเหมือนเดิมแต่เล็กลงมานิดนึง
“ว้ายยย!!” เสียงก็ไม่ใช่เมีย แต่คุ้นหูเหมือนกัน
ผู้หญิงที่ผมกอดอยู่หันหน้ามาด้วยความตกใจ ผมก็ตกใจเมื่อได้เห็นว่าคือใคร
“จะ..จูลี่!!”
เธอหันมาแล้วเห็นว่าเป็นผมก็โผเข้ามากอด ระดมจูบไปทั่วใบหน้า ปากพรรณนาว่า “พี่ก้อง..คิดถึงจังเลย นี่แน่ะๆ จ๊วบๆๆ”
“จูลี่มาได้ยังไงเนี่ย?”
เธอยังไม่ทันตอบ เสียงหมอลดาก็ดังขึ้นมาจากหลังบ้าน “พี่ไปเอาหมูมาแล้วจ้า ตากไว้สองแดดแล้วนะเนี่ย จะได้ทอดให้อีตาเฒ่ากิน ป่านนี้ใกล้ถึงแล้วล่ะ ว้าย!!! พี่ก้อง”
ผมรีบปล่อยมือจากจูลี่แล้วเข้าไปสวมกอดหมอลดา จูบแก้มเต่งตึงด้วยความคิดถึง “หนอย..ผัวไม่อยู่นี่นินทาเลยนะ”
จูลี่เข้ามาหยิบตะกร้าจากหมอลดาแล้วฟ้องว่า “พี่หมอคะ เมื่อกี้พี่ก้องเข้ามากอดจูลี่ด้วยล่ะ บีบนมด้วย คงจะนึกว่าเป็นพี่หมอ”
“ชิ..หลีจู พี่นึกว่าเป็นลดาหรอกจ้า แหวะๆ ใครจะไปอยากกอด นมก็นิดเดียว เออ..ว่าแต่จูลี่มาที่นี่ทำไมครับลดา?”
หมอลดาหัวเราะแล้วบอกว่า “จูลี่แวะมาหาอยู่เรื่อยแหล่ะ มาให้ลดาสอนทำอาหาร”
จูลี่เริ่มทอดหมู หันมาพูดว่า “จูลี่ชอบพี่หมอจังเลยค่ะ น่าร้าก ถ้าว่างเหงาๆ ก็จะมาหา บางทีก็นอนค้างที่นี่ พี่หมอนินทาตาเฒ่าให้ฟัง สนุ๊กสนุก เออ..พี่ก้อง หิวหรือยังคะ รอแป๊บ ใกล้เสร็จแล้ว”
ผมถามจูลี่ว่า “แล้วไม่ไปดูแลร้านหรือไง วันนี้วันศุกร์คนน่าจะเยอะ”
“ฝากผู้จัดการแล้วล่ะ จูลี่ขอพักผ่อนบ้างสิคะ เพิ่งกลับมาจากถ่ายแบบ ขี้เกียจเข้าร้าน คืนนี้จะนอนกอดพี่หมอ”
เฮ้ย..ไม่เอา แบบนี้ผมก็อดน่ะสิ ผมกระซิบหมอลดาว่า “ลดา..พี่ไม่ไหวแล้วนะ อั้นมาตั้งหลายวัน แบบนี้ก็ไม่ได้บะบะโอ้บ่ะกับเมียน่ะสิ”
หมอลดาหอมแก้มผมแล้วพูดดังๆ ว่า “จูลี่..พี่ก้องบอกไม่ไหวน่ะ ต่อว่าจูลี่ใหญ่เลยว่าทำให้เค้าอด ฮิฮิ”
จูลี่หันมาชี้หน้า ปากขมุบขมิบว่าหัวงู
อาหารทำเสร็จแล้ว เราสามคนทานด้วยกันอย่างสนิทสนม ผมถามจูลี่ว่า “ไม่เจอกันหลายเดือน จูลี่สบายดีไหม?”
“สบายดีค่ะ ชีวิตปกติสุขดี ช่วงนี้มีงานถ่ายแบบบ่อยพอสมควร ที่ผับก็ยุ่ง จูลี่มีอะไรสนุกๆ ให้ทำตลอด พอว่างก็มาหาพี่หมอ ไม่มีเวลาฟุ้งซ่านคิดถึงผู้ชายใจร้าย”
“ระรินเป็นยังไงบ้าง จูลี่ได้เจอเธอบ้างไหม”
“เจอค่ะ..พี่ปลัดแวะมาหาบ้าง ช่วงแรกก็ยังเศร้าอยู่นั่นแหล่ะ อกหักหนักหน่วงขนาดนั้น แต่พักหลังเธอดีขึ้น เริ่มหัวเราะสดใส พาจูลี่ไปช๊อปปิ้งบ่อยๆ” จูลี่หันไปมองหมอลดาแล้วพูดต่อ “แต่เรื่องที่พี่ปลัดชอบพูดถึงที่สุดก็คือเรื่องของพี่ก้อง”
ขอโทษนะระริน สักวันระรินจะดีขึ้นนะครับ พี่ขออวยพรและเอาใจช่วย ความรักมันเป็นแบบนี้แหล่ะ มันไม่สมหวังหรือโรยด้วยกลีบกุหลาบทุกครั้ง...
คืนนี้เสนาธิการจอมหื่นอุตส่าห์วางแผนการรบสำหรับสมรภูมิบนเตียงมาอย่างดี หมายมั่นปั้นมือว่าจะต้องปราบข้าศึกแสนสวยให้ราบคาบนอนแผ่ แต่ปรากฏว่าข้าศึกหาพันธมิตรมาร่วมรบ
พันธมิตรตัวดีใส่เสื้อยืดกับกางเกงในสีฟ้านอนคว่ำอวดบั้นท้ายกลมกลึง เธอกำลังกดเกมโทรศัพท์อยู่กับข้าศึกของผมซึ่งแต่งตัวแบบเดียวกัน
ผมต่อว่าสองสาวด้วยความเซ็ง “นี่พวกหล่อน มาแต่งตัวยั่วแบบนี้ทำไมเนี่ย”
เมียผมยังก้มหน้ากดเกมส์อยู่ พูดโดยไม่หันมามองว่า “น้อยๆ หน่อยย่ะ จะหื่นอะไรกันนักกันหนา พี่ก้องแก่แล้วนะ”
ผมชี้หน้าจูลี่แล้วต่อว่า “เพราะเธอคนเดียวหลีจู ชั้นอดเชยชมเมียตัวเองเลย โฮโฮ”
จูลี่ลุกขึ้นนั่งแล้วกางแขน บอกเสียงออดอ้อนว่า “โอ๋ๆ น่าสงสารจังเลยลูก มาหาแม่เร็วๆ โถลูกแม่”
ผมยืนดีดดิ้น ชี้ไปที่หมอลดา ปากร้องงอแงว่า “ไม่ได้ๆ หนูกอดแม่ไม่ได้ครับ เดี๋ยวคุณยายคนนั้นว่าเอา”
หมอนใบใหญ่กระเด็นหวือ หมอลดาตวาดแหว “ใครยายยะ เนี่ยดูซิ ตายเลย ชิ..อีตาเฒ่าบ้าตัณหา”
หนอย..ห่วงเกมส์มากกว่าผัว ผมรีบโผเข้าไปในอ้อมอกหอมกรุ่นของคุณแม่จูลี่ ไม่ได้ซุกของเธอมาหลายเดือนแล้ว ยังนุ่มและหอมเหมือนเดิม
“โฮโฮ คุณแม่ครับ คุณยายดุหนูครับ โฮโฮ แงๆ”
จูลี่หัวเราะคิก “นิ่งซะนะลูกแม่ ลูกดื้อจะกินแต่นมกับหอยนี่นา คุณยายก็ต้องบ่นสิ ฮิฮิ”
..เพี๊ยะ.. หมอลดาตีแขนจูลี่แล้วบ่นว่า “จูลี่เปลี่ยนเป็นพวกอีตาเฒ่านั่นแล้วรึ ไหนว่าจะอยู่ทีมพี่ไงล่ะ”
จูลี่นั่งหันหลังให้หมอลดา ผมที่กำลังซุกหน้าอกก็เลยงับยอดอกที่มันดันเสื้อกล้ามออกมาซะเลย
“ว๊าย! พี่หมอคะ พี่ก้องงับหัวนมของจูลี่ค่ะ”
หมอลดาทำหน้าเซ็ง วางโทรศัพท์ลง ลุกขึ้นมาดึงผมให้ไปนอนแผ่บนเตียง แล้วบีบลูกบอลสองใบเต็มแรง “นี่แน่ะ หื่นมาจากไหนนัก ลดารู้นะว่าไปอยู่เพชรบุรี พี่ก้องคงจะแอบไประบายมาแล้วแน่ๆ ยังไม่พออีกหรือไง”
ผมหน้าเขียวปฏิเสธเสียงแข็ง “มะ..ไม่ได้แรดเลยจ้า อะ..โอ๊ย ละ..ลดาอย่าบีบแรงสิ โอ๊ยยย!!!”
จูลี่หัวเราะ “อย่าไปเชื่อค่ะพี่หมอ อย่างพี่ก้องเนี่ยไม่มีทางสงบเสงี่ยม”
“พอๆ เลิกหื่นได้แล้วค่ะ ปิดไฟนอนแล้วนะ พรุ่งนี้จูลี่ชวนไปเที่ยวอีก พี่ก้องก็ขับรถมาไกลพักผ่อนได้แล้ว เฮ้อ..พี่ก้องนี่นะ สุดๆ เลย”
แล้วไฟในห้องก็ดับลง ผมก็เลยต้องนอนตามพระบัญชาจากองค์หญิง ผมนอนลืมตาโพลงด้วยความกระสับกระส่าย มือลูบไล้แผ่นหลังขาวเนียนของหมอลดาที่หลับไปแล้ว พรุ่งนี้จูลี่จะกลับคอนโดหรือเปล่าวะ ถ้าไม่กลับกูต้องอั้นไปอีกหลายต่อหลายวัน เพราะสัปดาห์หน้าก็ต้องไปหาลูกอีก...
คนที่จะอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ทั้งในปัจจุบันและอนาคต พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่าต้องมีความเสมอกันสี่ข้อ นั่นคือ ศรัทธา ศีล จาคะ และปัญญา
เช่นเดียวระหว่างผมกับหมอลดา เราสองคนมีความเสมอภาคสี่ข้อเหมือนกับดังคำสอนที่ว่า เพราะเราสองคนไม่ฟุ้งเฟ้อ ติดดิน ไม่เบียดเบียนใครและเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ผู้อื่น อีกทั้งเคารพในความคิดและเข้าใจซึ่งกันและกัน นี่คงเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมและเธอเป็นคู่รักที่ดี
ผมนั่งมองใบหน้าแสนสวยของหมอลดา เธอกำลังยื่นเงินไปให้เจ้าหน้าที่ธนาคาร สำหรับการเปิดบัญชี บัญชีออมทรัพย์ของครอบครัว บัญชีสำหรับอนาคตที่เราวางแผนร่วมกัน แน่ล่ะสิ เธอคือคู่ชีวิตของผมนี่นา ถึงแม้จะยังไม่ได้แต่งงานอย่างเป็นทางการ แต่อนาคตเป็นสิ่งที่รอช้าไม่ได้ สมัยนี้วันเวลามันผ่านไปรวดเร็ว ผมต้องวางแผนสำหรับครอบครัวไว้แต่เนิ่นๆ
เธอเสร็จธุระแล้วก็เดินมาที่ผมกับจูลี่..จูลี่พูดว่า “ยินดีกับอนาคตของพี่ทั้งสองด้วยนะคะ จูลี่ดีใจจังเลยที่เห็นพี่ๆ รักกันแบบนี้”
หมอลดายื่นสมุดบัญชีกับบัตรกดเงินให้ผมแล้วบอกว่า “ลดาให้พี่ก้องเก็บไว้ค่ะ”
ผมดันมือเธอกลับไปแล้วบอกว่า “เฮ้ย..ไม่เอา ผัวที่ดีต้องให้เมียเก็บเงินสิ ลดาเก็บไว้เถอะ แล้วทุกสิ้นเดือนเราก็มาฝากด้วยกันอีก ถ้าอยู่กับพี่เดี๋ยวเผลอกดเงินไปเลี้ยงสาวๆ หมดนะ”
จูลี่หยิกเอวผมเต็มเหนี่ยว “นี่แน่ะ พี่หมอทั้งสวยและแสนดี ยังจะแรดอีก อย่านะๆ จูลี่โกรธจริงๆ ด้วย”
“เอ๊ะ..เธอเป็นเมียชั้นรึไงหลีจู เมียแท้ๆ ยังไม่ว่าอะไรเลย จริงไหมจ๊ะเมียจ๋า”
“จ้า..จริงจ้า แต่ถ้าแต่งงานแล้วพี่ก้องยังแรดอีกล่ะก้อ ลดาจะเจื๋อนไอ้เจ้ามังกรของพี่จนเหลือแต่ตอแน่ๆ ตอนนี้อนุโลมไปก่อน”
ผมรีบหุบขากุมพวงสวรรค์ด้วยความเสียว สองสาวโอบไหล่กันแล้วหัวเราะร่วน เออ..เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยไปเถอะ ชั้นจะเอาคืนสักวัน จับทำแซนด์วิชดีไหมเนี่ย หมอกับนางแบบ ฮิฮิ หุ่นสะบึมทั้งคู่ซะด้วย
..เพี๊ยะ.. “อีพี่ก้อง ทำตาเยิ้มแบบนี้อีกแล้วนะ คิดอะไรลามกอยู่ฮึ เฮ้อ! ว่าที่สามีของชั้น หื่นที่สุด”
จูลี่ยิ้มกริ่ม บอกหมอลดาว่า “คืนนี้จูลี่ไม่อยู่ พี่หมอก็จัดให้แกหน่อยสิคะ ดูทีท่าแล้วต้องการพี่หมอมาก เอาน่า สร้างเสริมประสบการณ์ชีวิต เดี๋ยวพี่หมอก็ชิน ฮิฮิ”
หมอลดาถลึงตาใส่น้องสาว “จูลี่เป็นพวกใครกันแน่เนี่ย แหวะ..คนแก่ หน้าตาก็อัปลักษณ์ พี่ไม่ชอบหรอกย่ะ”
ผมลากเสียงยาว “เหรอออ...แล้วคืนนั้นใครกันร้องดังลั่นเลย ผัวคะ ผัวขา ลดารักผัวที่สุด โธ่..”
“กรี๊ดดด!!!” หมอลดากรี๊ดลั่น วิ่งมาทุบตีผมที่วิ่งหนีอย่างรวดเร็วออกไปนอกธนาคาร จูลี่ส่ายหน้าในความติงต๊องของผัวเมียคู่นี้แล้วเดินตามมาห่างๆ...
ภายในร้านอาหารทะเลริมหาดบางแสน จูลี่นางแบบสาวหุ่นเซ็กซี่กำลังทานสารพัดอาหารทะเลด้วยความเอร็ดอร่อย ผมถือช้อนส้อมค้างไว้แล้วถามว่า “เฮ้ย..เดี๋ยวก็ติดคอตายหรอก นางแบบอะไรวะเนี่ย ไม่ห่วงหุ่นตัวเองเลย”
จูลี่ถือกรรเชียงปูแล้วพูดว่า “จูลี่ไปถ่ายแบบที่เหนือมาตั้งสัปดาห์ อาหารทะเลหายากนี่คะ พอกลับมาก็ต้องทาน..ทานและทานให้หายอยาก ไม่ต้องห่วงค่ะ จูลี่มีบุญ ทานเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน”
หมอลดาพูดว่า “อิจฉาจัง พี่นะต้องคุมทุกอย่างเลย อ้วนง่าย เนี่ยก็เครียดเหมือนกัน ถ้าอ้วนตุ๊ต๊ะแล้วอีตาเฒ่าจะแรดอีก”
นั่น..วกมาหากูอีก ผมหยิกแก้มยัยหมอแล้วพูดว่า “ไอ้ต๊อง ต่อให้อ้วนเป็นช้าง หน้าสิวเขรอะเกรอะกรัง แต่เมียก็คือเมียเข้าใจไหม พี่ไม่ได้รักที่รูปร่างหน้าตา แต่รักเพราะลดาเป็นคนดี”
หมอลดาหน้าแดง อายม้วนต้วน บิดตัวไปมา จูลี่ดีดนิ้วดังเปาะแล้วชมว่า “ว้าว..ซึ้งสุดๆ พี่ชายจูลี่นี่สุดยอดจริงๆ แล้วถ้าตอนพบกันครั้งแรก พี่หมออ้วนหรือขี้เหร่ พี่ก้องจะมองไหมคะ?”
ผมตอบภายในเสี้ยววินาทีโดยไม่ต้องคิด “ไม่มอง”
..เพี๊ยะ..
หมอลดาถามว่า “พี่ก้องคะ เราฝากเงินด้วยกัน แล้วพี่ฝากให้ลูกบ้างหรือเปล่า”
“บ่ต้องห่วงเด้อ พี่ฝากให้ตั้งแต่น้องพลอยเกิดมาวันแรก เปิดบัญชีที่ห้าร้อยบาท ฝากเท่านี้ทุกเดือน พอลูกเริ่มเข้าโรงเรียนพี่ก็ฝึกให้เก็บค่าขนมมาฝากด้วย ปู่ย่าตายายสมทบอีกต่างหาก ลดาลองคิดดู ตอนนี้ลูกสิบเอ็ดขวบแล้ว ในบัญชีจะมีกี่บาท อันนี้ไม่รวมกับเงินเดือนของพี่ที่ไม่เคยใช้ตั้งแต่แต่งงานอีกนะ”
ผมยื่นหน้าไปหอมแก้มหมอลดาแล้วบอกว่า “เมียจ๋า..ไม่ต้องห่วงนะ พี่จะไม่ยอมให้ลูกเมียลำบากเด็ดขาด ถึงพันเอกก้องภพจะเป็นข้าราชการที่เงินเดือนไม่มากเหมือนอาชีพอื่น แต่พี่วางแผนการออมสำหรับครอบครัวไว้ตลอด”
จูลี่ตาเป็นประกาย พูดว่า “พี่ก้องเป็นสามีและพ่อที่ดีมากเลยค่ะ”
ผมก้มหน้า พูดเศร้าๆ “ไม่จริงหรอกจูลี่ ถ้าพี่ดีจริง ทำไมวิถึงทิ้งพี่ไปมีคนอื่นล่ะ ถ้าพี่ดีจริงเธอคงไม่ปล่อยให้พี่อยู่กับลูกตามลำพังแบบนี้”
หมอลดารีบกอดผมทันที “พี่กับลูกไม่ได้อยู่ลำพังนะคะ ยังมีพ่อกับแม่ของพี่ อากงอาม่า ลดา แถมยังมีจูลี่และทีมของพี่อีก สำหรับลดาและทุกคนแล้ว พี่ก้องเป็นคนดีที่สุด”
“ใช่ค่ะพี่หมอ พี่ก้องเป็นคนดี อย่าคิดมากนะคะ อีกไม่นานพี่และลูกก็จะมีครอบครัวอบอุ่นดังเดิมแล้ว”..
กลับจากบางแสน เมื่อถึงบ้านพัก หมอลดาล้มตัวนอนหนุนตักผมแล้วถามว่า “พี่รักลดาไหมคะ?”
“ไอ้ต๊อง รักสิวะ ทำให้ขนาดนี้แล้ว”
“ลดากลัวจังเลย พี่ก้องเป็นคนน่ารัก ใครได้ใกล้ชิดแล้วก็ชอบ ลดากลัวว่าจะไม่ได้แต่งงานกับพี่”
ทำไมถึงคิดแบบนี้ ที่ผ่านมาเธอก็เห็นพฤติกรรมของผมมาตลอด ยังจะไม่ไว้ใจอีกเหรอ แต่ก็อย่างว่าแหล่ะครับ ผู้หญิงก็คือผู้หญิงวันยังค่ำ ต่อให้ปากของเธอบอกว่าเข้าใจความแรดของผมแค่ไหน ในใจก็ยังหวั่นอยู่ดี
ผมก้มหน้าลงไปจูบเมียอย่างดูดดื่ม จูบจนหนำใจแล้วถอนปากออกมา บอกว่า “พี่บอกลดาสั้นๆ พี่รักลดาที่สุด รักมาก แค่นี้นะ เข้าใจบ่?”
“ค่ะ..ลดาไว้ใจพี่ก้องนะคะ”
เธอลุกมาแล้วรีบมานั่งคร่อมตัวผมไว้ จากนั้นน่ะเหรอ ฮิฮิ หญิงสาวที่เพิ่งได้ลิ้มลองรสสวาท กับชายหนุ่มที่กำลังหื่นสุดๆ มันจะทำอะไรกันล่ะ ขี้เกียจเขียนถึงบทสวาทของเมียรัก เพราะผมหวง เขียนบรรยายไปครั้งนั้นก็พอแล้ว บอกได้แต่เพียงว่า ทั้งผมและเธอถึงกับนอนแผ่หมอบกระแต อาร์สยามเลยล่ะ...
เย็นวันอาทิตย์ผมขับรถกลับเพชรบุรี เพราะระยะทางตั้งสามร้อยกิโลเมตร หากกลับตอนเช้ามืดก็กลัวว่าจะหลับใน หมอลดาซื้อของใช้จุกจิก จำพวกสบู่ ยาสีฟัน ฯลฯ ยัดใส่ท้ายรถไว้เพียบ แต่ถุงยางอนามัยไม่ต้อง เพราะเธอจัดให้แล้วตั้งแต่มารับตำแหน่งใหม่
“ตั้งใจทำงานนะคะ ลดารักพี่ก้องที่สุด” ว้าว..แค่คำพูดแค่นี้ผมก็มีกำลังใจในการต่อสู้กับทุกสิ่งแล้วล่ะ
ถึงตัวเมืองเพชรบุรีสามทุ่ม จะรีบกลับหน่วยทำไมวะ ฮิฮิ ที่ทำงานไม่ได้หนีไปไหน ไอ้ก้องเป็นแรดตัวพ่อซะด้วย ทหารที่ดีต้องตรวจตาดูแลทุกข์สุขประชาชน กลับมาเพชรบุรีคราวนี้เหลือสาวคนไหนที่ยังไม่พบอีกวะ แหม่มเจอแล้ว เอาล่ะ..วันนี้ไปหาสาวอวบดีกว่า
ผมยืนอยู่หน้าผับเพื่อชีวิตร้านใหญ่ของเพชรบุรี คนมึงจะเยอะไปไหนเนี่ย นี่วันอาทิตย์นะโว้ย พรุ่งนี้ไม่ทำงานทำการกันบ้างรึ
ผมสั่งเบียร์และกับแกล้มมาสนองต่อมหิวแล้วถามเด็กเสิร์ฟว่า “น้อง..เบลยังทำงานอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”
“อยู่ครับพี่ มีอะไรเหรอ”
“ฝากบอกเบลด้วยนะว่าญาติชื่อก้องมาหา”
เบลคือผู้หญิงที่บอกว่าไม่รู้สึกฉันท์หนุ่มสาวกับผม เธอสมัครเป็นน้องสาว แหม่..กูนี่มีน้องเยอะจริงๆ
ไม่ถึงสิบห้านาที ลมหอบใหญ่ก็พัดพาสาวน้อยร่างอวบเข้ามา เธอเห็นผมแล้วเข้ามาสวมกอด ระดมจูบไปทั่วใบหน้าโดยไม่แคร์สายตาของใครๆ ทั้งสิ้น
“พะ..พี่ก้อง ดีใจที่สุด หนูคิดถึงพี่มากเลย พี่ก้อง ฮือฮือ”
ผมหัวเราะแล้วลูบหลังปลอบเธอว่า “เบล..เบลสาวน้อย พี่อยู่นี่แล้ว ร้องไห้ทำไมวะเนี่ย”
เบลเงยหน้ามาทั้งน้ำตา ตัดพ้อว่า “หนูคิดถึงพี่น่ะสิ เบอร์เก่าพี่ก็ใช้ไม่ได้ พี่ก็ไม่ติดต่อมา หนูไม่เคยมีสมาธิทำงานเลย เป็นห่วงพี่ชายที่สุด”
“โอ๋ๆ พี่มาแล้วนะครับ คืนนี้ให้พี่อยู่กับเบลด้วยไหม?”
เบลกระสับกระส่าย พูดตะกุกตะกักว่า “อะ..เอ่อ วะ..วันนี้คงไม่ได้ค่ะพี่”
ผมขมวดคิ้วแล้วถามด้วยความสงสัยว่า “ทำไม..ไหนบอกว่าคิดถึงพี่ไงล่ะ”
เบลทรุดตัวนั่งข้างผมแล้วเล่าให้ฟังว่า “พี่ก้องอย่าว่าหนูนะคะ อะ..เอ่อ มีเสี่ยคนหนึ่งมาชอบหนู แกให้เงินหนูมากเลย คืนนี้หนูต้องปรนนิบัตินิดหน่อย”
อึ้งเลยกู แต่ไม่ได้หึงอะไรหรอก คนเรามันมีความจำเป็นทั้งนั้น แต่คืนนี้ผมก็แห้วน่ะสิ ผมถามเธอว่า “พี่ไม่ได้ว่าหรอก เราไม่ได้เป็นแฟนกันสักหน่อย ว่าแต่เสี่ยคนนี้เป็นใครวะ?”
เบลตอบว่า “เสี่ยธวัชค่ะ..ธวัช บำรุงอยู่”
เฮ้ย! ไอ้โล้น สามีพี่แอม นี่มึงเอาเงินเธอไปเล่นพนันไม่พอ ยังจะเอาเงินมาปรนเปรอสาวหรือเนี่ย แถมยังเป็นสาวของกูอีก มึงโดน..มึงโดนกูแน่ๆ กูจะเอาให้เจ็บยิ่งกว่าคราวเสี่ยอ๋าเลยมึง
“พี่ก้องเงียบทำไมคะ หน้าตาถมึงทึงน่ากลัวจัง โกรธเหรอ หนูไปบอกเสี่ยก็ได้ว่าคืนนี้ไม่ไป”
มีหนทางเอาคืนแล้วจะปล่อยหลุดมือทำไมล่ะ ผมดึงเบลมานั่งตัก หอมแก้มเปล่งปลั่งนั้นแล้วถามว่า “เบลทำอะไรให้พี่สักอย่างได้ไหมครับ”
“อะไรคะ..หนูทำให้พี่ได้ทุกอย่าง”
“เบลใกล้ชิดกับไอ้ธวัชให้มากที่สุด แล้วสืบข่าวของมันมาให้พี่ ไอ้นี่มันทำผิดกฎหมายไว้เยอะ ถ้าทำสำเร็จ เบลต้องการอะไรพี่จะให้”
“พี่ก้องแค้นอะไรกับเสี่ยเค้าเหรอ?”
ผมหอมแก้มเธอแล้วบอกว่า “พี่จะเล่าให้ฟังวันหลังนะ แต่ขอบอกว่ามันทำแสบทรวงไว้กับคนของพี่ มันเป็นคนเลว ถ้าเบลรักพี่ เบลต้องทำให้สำเร็จ”
สาวอวบโอบกอดผมแน่น “ได้ค่ะ..หนูจะทำเพื่อพี่ก้อง”
ผมแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตเธอลงไปอีกสองเม็ด เนินอกขาวโพลนโผล่มาอล่างฉ่าง บอกกับเธอว่า “ไปๆ หามันได้แล้ว ถ้าเบลได้ข่าวอะไรก็โทรบอกพี่นะ”
หึหึ มึงต้องโดนแผนนารีพิฆาตของกูนี่แหล่ะไอ้โล้น ช่วยไม่ได้ มึงอยากทำไม่ดีกับพี่แอมของกูก่อนนะ
ผมนั่งดื่มเบียร์พร้อมกับคิดฟุ้งซ่านไปเรื่อย สั่งให้พี่อ๊อฟกับเบลหาข่าวของไอ้นี่แล้ว หากมันมีอะไรที่ผิดกฎหมายจริงๆ มันจะต้องติดคุก พี่แอมจะมีความสุข เธอคือผู้หญิงที่ผมเคยรู้สึกดีด้วยที่สุด ผมจะไม่ปล่อยให้เธอต้องทุกข์ใจอีกแล้ว
โห..นั่งคิดไปคิดมาจนเที่ยงคืนกว่าแล้ว กลับดีกว่า พรุ่งนี้ต้องทำงานอีก ผมจึงสั่งเช็คบิล จากนั้นเดินไปที่รถเพื่อเดินทางกลับบ้านพัก
“พี่ก้องๆ”
มีเสียงผู้หญิงร้องเรียกมาจากด้านหลัง ใครอีกวะ ที่ร้านนี้ผมรู้จักแค่เบลคนเดียว แต่เอ๊ะ! ไม่ใช่นี่หว่า ที่ร้านนี้ผมยังมีน้องดรีม ผู้จัดการสาวสุดเปรี้ยวที่เคยทำแซนด์วิชให้กินคู่กับเบล
ผมหันไปมองที่ต้นเสียง นั่นไง ใช่จริงๆ ด้วย ดรีม..
“พี่ก้องจะไปไหนคะ รอหนูด้วย”...
“เอ้า พี่อ๊อฟ เชิญนั่งสิ” ผมเชิญพี่อ๊อฟนั่งเมื่อแกเข้ามาในห้องทำงาน
“มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ?”
“อีกสักพักผมจะไปชลบุรี ขอฝากงานอย่างหนึ่งสิ”
พี่อ๊อฟถามด้วยความสงสัยว่า “งานอะไรครับ เอกสารที่ส่งมาก็หมดแล้วนี่ครับ”
“ไม่ใช่งานเอกสาร แต่เป็นงานลุยนิดนึง”
“ลุยถ้ำสวาทสาวๆ หรือครับ?”
ผมชูมะเหงกให้แกแล้วบ่นว่า “ถึงพี่จะแก่กว่า แต่ยศผมสูงกว่าพี่เยอะ ดังนั้นผมสามารถเตะก้นพี่ได้นะครับ แหม่..กวนโอ๊ยจริงๆ”
“แล้วงานอะไรครับ?”
ผมบอกด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ในฐานะที่พี่ทำงานที่แก่งกระจานมานานและกว้างขวางในพื้นที่ ผมอยากให้พี่ช่วยสืบเรื่องไอ้ธวัชหน่อยสิ ดูว่าพอจะจัดการมันยังไงได้บ้าง”
“ได้สิครับ ผมเลี้ยงสายสืบไว้เยอะ แต่งานนี้ เสธ.ฯ ทำเพราะแก้แค้นส่วนตัวใช่ไหมครับ”
ผมพยักหน้าแล้วบอกว่า “ส่วนตัวก็เรื่องหนึ่ง มันทำกับพี่แอมไว้แสบ ต้องเอาคืนบ้าง อีกเรื่องก็ทำเพื่อประเทศชาตินี่แหล่ะ หากมันมีเอี่ยวกับยาเสพติดจริงก็ถือว่าขจัดภัยของชาติมิใช่รึ”
“งานไม่ยากครับ เสธ.ฯ โปรดวางใจ ไอ้อ๊อฟเบื่อนั่งโต๊ะเต็มทีแล้ว มีอะไรให้ยืดเส้นยืดสายบ้าง ต้องกลับไปขัดปืนเสียหน่อยแล้ว” พูดเสร็จก็ยื่นหน้ามาใกล้แล้วพูดกวนประสาทว่า “กลับไปหาคุณนายหมอ มังกรบินหมดหรือยังครับ”
พูดเสร็จแกรีบวิ่งหนีหลังเท้าของผมไปนอกห้อง มังกรบิน!! เหลือสิพี่ ฮิฮิ คืนนี้ต้องประเคนบทรักให้เมียแสนสวยอย่างสุดเหวี่ยงอีกครั้ง
บ่ายสองโมงกว่า ผมขับรถมุ่งหน้าสู่จังหวัดชลบุรี กลับเป็นครั้งแรกในรอบสองสัปดาห์ หลังจากย้ายมาประจำการที่เพชรบุรี คิดถึงเหตุการณ์และผู้คนทั้งที่น่าจดจำและไม่น่าจดจำตลอดสามปีที่นั่นเหมือนกัน
ขับรถมาถึงแม่กลอง ผมแวะเข้าห้องน้ำที่สถานีบริการน้ำมัน ฟิ้ววว! โล่งตัว แอร์ของรถคันที่พ่อตาซื้อให้เย็นจังวะ พูดถึงพ่อตาแล้วคิดถึงแกเหมือนกัน วันหยุดหน้าแวะไปกราบสักหน่อย จะได้พาลูกไปเที่ยวด้วย อ้าว..นึกถึงลูกอีก ความคิดกูนี่ต่อเนื่องเป็นลูกโซ่จริงๆ โทรไปหาดีกว่า
[พลอยเลิกเรียนหรือยังลูก]
[เลิกแล้วค่ะพ่อ กำลังรอยายสำรวมมารับค่ะ] เสียงลูกสาวผมสดใสดีจัง
[วันหยุดนี้พ่อไม่ได้ไปหานะครับ ขอไปหาแม่ลดาก่อน ส่วนพลอยสัปดาห์หน้าพ่อค่อยไปหานะ]
[ไม่เป็นไรค่ะพ่อ พรุ่งนี้อาม่าจะพาไปไหว้พระที่สุพรรณบุรี หนูฝากกอดคุณแม่ด้วยนะคะ แต่ห้ามกอดนาน หนูหวง] ฮ่าฮ่า ลูกกูนี่หวงแม่ใหม่จริงๆ
[คุณพ่อมาสัปดาห์หน้าก็ดีแล้ว หนูจะให้พาไปบ้านน้องฟ้าสักหน่อย เค้าจัดงานวันเกิด ชวนหนูไปด้วย]
เอ๊ะ!..ฟ้า? เพื่อนน้องพลอย..ลูกของน้ำนี่หว่า น้ำ..พยาบาลหม้าย ผู้ที่เปิดประตูหฤหรรษ์ให้ผมครั้งที่แล้ว ผมไม่ได้เจอเธอมาปีกว่าแล้ว เธอโทรมาหาบ้างแต่ไม่บ่อยนัก ได้แต่บอกว่าคิดถึงผมอยู่เสมอ นึกถึงเรือนร่างเปลือยเปล่าของพยาบาลหม้ายแล้วตาเยิ้มเลยกู แหม่..ถ้ามีโอกาสสบึมกันอีกสักครั้งก็ดีนะ ฮิฮิ
วกกลับมาคิดเรื่องหมอลดาดีกว่า เดี๋ยวจะพาลนึกถึงสาวอื่นไปเรื่อยเปื่อยอีก อีกปีเดียวเธอก็จะย้ายมาอยู่กับผมแล้ว ตื่นเต้นจัง ครอบครัวอบอุ่นแบบที่เคยมีเมื่อหลายปีก่อน ถึงจะเป็นคนละเมียก็เถอะ อีกอย่างพอถึงเวลาแต่งงานกัน ตอนนั้นน้องพลอยก็เรียนชั้นมัธยมศึกษาแล้ว อยู่ในช่วงวัยรุ่นหัวเลี้ยวหัวต่อ การมีแม่มาคอยช่วยดูแลอบรมและปรึกษามันก็เป็นสิ่งดีกว่ามีพ่อคนเดียว
คิดฟุ้งซ่านสักพักผมก็ขับรถลงบูรพาวิถีแล้ว ใกล้จะได้เจอเมีย เดี๋ยวเจอหน้าปุ๊บจะจับปล้ำที่โซฟาเลย ขับรถอีกแป๊บเดียวก็มาถึงหน่วยเก่า เลี้ยวรถผ่านป้อมยามรักษาการณ์ จอดทักนายทหารเวรสักหน่อย
หมวดพิศิษฐ์ยกมือวันทยหัตถ์แล้วทักทายว่า “สวัสดีครับ เสธ.ฯ ก้องรูปหล่อ อุแหม่..รับตำแหน่งใหม่นี่ดูดีมีราศีขึ้นอีกเป็นกอง”
“หมวดก็หล่อขึ้นนะ กิ๊กยังเยอะเหมือนเดิมหรือเปล่าครับ?”
แกหัวเราะร่วน “ผมแก่แล้ว เรี่ยวแรงไม่ดีเท่า เสธ.ฯ หรอก ว่าแต่มาหาเจ้าสาวหรือครับ”
“จ้า..คิดถึงหมอลดาใจจะขาดแล้ว ไปก่อนนะครับหมวด”
ตื่นเต้นว่ะ ตื่นเต้นอีกแล้ว แต่ก่อนอยู่ใกล้ชิดกันทุกวันก็รู้สึกเฉยๆ แต่พอเริ่มห่างไกล เวลาเจอกันแต่ละครั้งผมตื่นเต้นตลอดเลย
ถึงบ้านพักของเธอแล้ว แกล้งให้ตกใจเล่นดีกว่า ผมจอดรถบนถนนฝั่งตรงข้าม แล้วย่องเหมือนแมวขโมย บิดประตู ไม่ล๊อคซะด้วย
นั่นแน่..กลิ่นอาหารหอมกรุ่นกับเสียงโป๊งเป๊งดังมาจากในครัว ทำอาหารรอผัวหรือจ๊ะ เมียเรานี่น่ารักที่สุด ค่อยๆ ย่องเข้าไป กลิ่นอาหารหอมจัง หิวเลยกู แต่กินเมียก่อนดีกว่า
ผมโผล่หน้าเข้าไปในห้องครัว หมอลดากำลังหันหลังล้างผักตรงอ่างล้างจาน แหม..วันนี้ใส่กางเกงสั้นจู๋เลย ก้นงอนชะมัด ขาก็ข๊าวขาว ปกติไม่ใส่แบบนี้นี่นา แถมใส่เสื้อกล้ามเซ็กซี่อีก ฮั่นแน่..สีผมก็ทำใหม่ คบกันมาสองไม่เคยทำเลย วันนี้เซ็กซี่แปลกๆ สงสัยอยากจะโดนชุดใหญ่
ผมเดินเข้าไปด้านหลังแล้วกระโจนกอด มืออ้อมไปบีบหน้าอกด้านหน้า ไซร้ซอกคอขาวผ่องด้วย “แว่! เมียจ๋า คิดถึงจัง”
เอ๊ะ! ทำไมหน้าอกขนาดไม่เท่าเดิมวะ เด้งดึ๋งเหมือนเดิมแต่เล็กลงมานิดนึง
“ว้ายยย!!” เสียงก็ไม่ใช่เมีย แต่คุ้นหูเหมือนกัน
ผู้หญิงที่ผมกอดอยู่หันหน้ามาด้วยความตกใจ ผมก็ตกใจเมื่อได้เห็นว่าคือใคร
“จะ..จูลี่!!”
เธอหันมาแล้วเห็นว่าเป็นผมก็โผเข้ามากอด ระดมจูบไปทั่วใบหน้า ปากพรรณนาว่า “พี่ก้อง..คิดถึงจังเลย นี่แน่ะๆ จ๊วบๆๆ”
“จูลี่มาได้ยังไงเนี่ย?”
เธอยังไม่ทันตอบ เสียงหมอลดาก็ดังขึ้นมาจากหลังบ้าน “พี่ไปเอาหมูมาแล้วจ้า ตากไว้สองแดดแล้วนะเนี่ย จะได้ทอดให้อีตาเฒ่ากิน ป่านนี้ใกล้ถึงแล้วล่ะ ว้าย!!! พี่ก้อง”
ผมรีบปล่อยมือจากจูลี่แล้วเข้าไปสวมกอดหมอลดา จูบแก้มเต่งตึงด้วยความคิดถึง “หนอย..ผัวไม่อยู่นี่นินทาเลยนะ”
จูลี่เข้ามาหยิบตะกร้าจากหมอลดาแล้วฟ้องว่า “พี่หมอคะ เมื่อกี้พี่ก้องเข้ามากอดจูลี่ด้วยล่ะ บีบนมด้วย คงจะนึกว่าเป็นพี่หมอ”
“ชิ..หลีจู พี่นึกว่าเป็นลดาหรอกจ้า แหวะๆ ใครจะไปอยากกอด นมก็นิดเดียว เออ..ว่าแต่จูลี่มาที่นี่ทำไมครับลดา?”
หมอลดาหัวเราะแล้วบอกว่า “จูลี่แวะมาหาอยู่เรื่อยแหล่ะ มาให้ลดาสอนทำอาหาร”
จูลี่เริ่มทอดหมู หันมาพูดว่า “จูลี่ชอบพี่หมอจังเลยค่ะ น่าร้าก ถ้าว่างเหงาๆ ก็จะมาหา บางทีก็นอนค้างที่นี่ พี่หมอนินทาตาเฒ่าให้ฟัง สนุ๊กสนุก เออ..พี่ก้อง หิวหรือยังคะ รอแป๊บ ใกล้เสร็จแล้ว”
ผมถามจูลี่ว่า “แล้วไม่ไปดูแลร้านหรือไง วันนี้วันศุกร์คนน่าจะเยอะ”
“ฝากผู้จัดการแล้วล่ะ จูลี่ขอพักผ่อนบ้างสิคะ เพิ่งกลับมาจากถ่ายแบบ ขี้เกียจเข้าร้าน คืนนี้จะนอนกอดพี่หมอ”
เฮ้ย..ไม่เอา แบบนี้ผมก็อดน่ะสิ ผมกระซิบหมอลดาว่า “ลดา..พี่ไม่ไหวแล้วนะ อั้นมาตั้งหลายวัน แบบนี้ก็ไม่ได้บะบะโอ้บ่ะกับเมียน่ะสิ”
หมอลดาหอมแก้มผมแล้วพูดดังๆ ว่า “จูลี่..พี่ก้องบอกไม่ไหวน่ะ ต่อว่าจูลี่ใหญ่เลยว่าทำให้เค้าอด ฮิฮิ”
จูลี่หันมาชี้หน้า ปากขมุบขมิบว่าหัวงู
อาหารทำเสร็จแล้ว เราสามคนทานด้วยกันอย่างสนิทสนม ผมถามจูลี่ว่า “ไม่เจอกันหลายเดือน จูลี่สบายดีไหม?”
“สบายดีค่ะ ชีวิตปกติสุขดี ช่วงนี้มีงานถ่ายแบบบ่อยพอสมควร ที่ผับก็ยุ่ง จูลี่มีอะไรสนุกๆ ให้ทำตลอด พอว่างก็มาหาพี่หมอ ไม่มีเวลาฟุ้งซ่านคิดถึงผู้ชายใจร้าย”
“ระรินเป็นยังไงบ้าง จูลี่ได้เจอเธอบ้างไหม”
“เจอค่ะ..พี่ปลัดแวะมาหาบ้าง ช่วงแรกก็ยังเศร้าอยู่นั่นแหล่ะ อกหักหนักหน่วงขนาดนั้น แต่พักหลังเธอดีขึ้น เริ่มหัวเราะสดใส พาจูลี่ไปช๊อปปิ้งบ่อยๆ” จูลี่หันไปมองหมอลดาแล้วพูดต่อ “แต่เรื่องที่พี่ปลัดชอบพูดถึงที่สุดก็คือเรื่องของพี่ก้อง”
ขอโทษนะระริน สักวันระรินจะดีขึ้นนะครับ พี่ขออวยพรและเอาใจช่วย ความรักมันเป็นแบบนี้แหล่ะ มันไม่สมหวังหรือโรยด้วยกลีบกุหลาบทุกครั้ง...
คืนนี้เสนาธิการจอมหื่นอุตส่าห์วางแผนการรบสำหรับสมรภูมิบนเตียงมาอย่างดี หมายมั่นปั้นมือว่าจะต้องปราบข้าศึกแสนสวยให้ราบคาบนอนแผ่ แต่ปรากฏว่าข้าศึกหาพันธมิตรมาร่วมรบ
พันธมิตรตัวดีใส่เสื้อยืดกับกางเกงในสีฟ้านอนคว่ำอวดบั้นท้ายกลมกลึง เธอกำลังกดเกมโทรศัพท์อยู่กับข้าศึกของผมซึ่งแต่งตัวแบบเดียวกัน
ผมต่อว่าสองสาวด้วยความเซ็ง “นี่พวกหล่อน มาแต่งตัวยั่วแบบนี้ทำไมเนี่ย”
เมียผมยังก้มหน้ากดเกมส์อยู่ พูดโดยไม่หันมามองว่า “น้อยๆ หน่อยย่ะ จะหื่นอะไรกันนักกันหนา พี่ก้องแก่แล้วนะ”
ผมชี้หน้าจูลี่แล้วต่อว่า “เพราะเธอคนเดียวหลีจู ชั้นอดเชยชมเมียตัวเองเลย โฮโฮ”
จูลี่ลุกขึ้นนั่งแล้วกางแขน บอกเสียงออดอ้อนว่า “โอ๋ๆ น่าสงสารจังเลยลูก มาหาแม่เร็วๆ โถลูกแม่”
ผมยืนดีดดิ้น ชี้ไปที่หมอลดา ปากร้องงอแงว่า “ไม่ได้ๆ หนูกอดแม่ไม่ได้ครับ เดี๋ยวคุณยายคนนั้นว่าเอา”
หมอนใบใหญ่กระเด็นหวือ หมอลดาตวาดแหว “ใครยายยะ เนี่ยดูซิ ตายเลย ชิ..อีตาเฒ่าบ้าตัณหา”
หนอย..ห่วงเกมส์มากกว่าผัว ผมรีบโผเข้าไปในอ้อมอกหอมกรุ่นของคุณแม่จูลี่ ไม่ได้ซุกของเธอมาหลายเดือนแล้ว ยังนุ่มและหอมเหมือนเดิม
“โฮโฮ คุณแม่ครับ คุณยายดุหนูครับ โฮโฮ แงๆ”
จูลี่หัวเราะคิก “นิ่งซะนะลูกแม่ ลูกดื้อจะกินแต่นมกับหอยนี่นา คุณยายก็ต้องบ่นสิ ฮิฮิ”
..เพี๊ยะ.. หมอลดาตีแขนจูลี่แล้วบ่นว่า “จูลี่เปลี่ยนเป็นพวกอีตาเฒ่านั่นแล้วรึ ไหนว่าจะอยู่ทีมพี่ไงล่ะ”
จูลี่นั่งหันหลังให้หมอลดา ผมที่กำลังซุกหน้าอกก็เลยงับยอดอกที่มันดันเสื้อกล้ามออกมาซะเลย
“ว๊าย! พี่หมอคะ พี่ก้องงับหัวนมของจูลี่ค่ะ”
หมอลดาทำหน้าเซ็ง วางโทรศัพท์ลง ลุกขึ้นมาดึงผมให้ไปนอนแผ่บนเตียง แล้วบีบลูกบอลสองใบเต็มแรง “นี่แน่ะ หื่นมาจากไหนนัก ลดารู้นะว่าไปอยู่เพชรบุรี พี่ก้องคงจะแอบไประบายมาแล้วแน่ๆ ยังไม่พออีกหรือไง”
ผมหน้าเขียวปฏิเสธเสียงแข็ง “มะ..ไม่ได้แรดเลยจ้า อะ..โอ๊ย ละ..ลดาอย่าบีบแรงสิ โอ๊ยยย!!!”
จูลี่หัวเราะ “อย่าไปเชื่อค่ะพี่หมอ อย่างพี่ก้องเนี่ยไม่มีทางสงบเสงี่ยม”
“พอๆ เลิกหื่นได้แล้วค่ะ ปิดไฟนอนแล้วนะ พรุ่งนี้จูลี่ชวนไปเที่ยวอีก พี่ก้องก็ขับรถมาไกลพักผ่อนได้แล้ว เฮ้อ..พี่ก้องนี่นะ สุดๆ เลย”
แล้วไฟในห้องก็ดับลง ผมก็เลยต้องนอนตามพระบัญชาจากองค์หญิง ผมนอนลืมตาโพลงด้วยความกระสับกระส่าย มือลูบไล้แผ่นหลังขาวเนียนของหมอลดาที่หลับไปแล้ว พรุ่งนี้จูลี่จะกลับคอนโดหรือเปล่าวะ ถ้าไม่กลับกูต้องอั้นไปอีกหลายต่อหลายวัน เพราะสัปดาห์หน้าก็ต้องไปหาลูกอีก...
คนที่จะอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ทั้งในปัจจุบันและอนาคต พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่าต้องมีความเสมอกันสี่ข้อ นั่นคือ ศรัทธา ศีล จาคะ และปัญญา
เช่นเดียวระหว่างผมกับหมอลดา เราสองคนมีความเสมอภาคสี่ข้อเหมือนกับดังคำสอนที่ว่า เพราะเราสองคนไม่ฟุ้งเฟ้อ ติดดิน ไม่เบียดเบียนใครและเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ผู้อื่น อีกทั้งเคารพในความคิดและเข้าใจซึ่งกันและกัน นี่คงเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมและเธอเป็นคู่รักที่ดี
ผมนั่งมองใบหน้าแสนสวยของหมอลดา เธอกำลังยื่นเงินไปให้เจ้าหน้าที่ธนาคาร สำหรับการเปิดบัญชี บัญชีออมทรัพย์ของครอบครัว บัญชีสำหรับอนาคตที่เราวางแผนร่วมกัน แน่ล่ะสิ เธอคือคู่ชีวิตของผมนี่นา ถึงแม้จะยังไม่ได้แต่งงานอย่างเป็นทางการ แต่อนาคตเป็นสิ่งที่รอช้าไม่ได้ สมัยนี้วันเวลามันผ่านไปรวดเร็ว ผมต้องวางแผนสำหรับครอบครัวไว้แต่เนิ่นๆ
เธอเสร็จธุระแล้วก็เดินมาที่ผมกับจูลี่..จูลี่พูดว่า “ยินดีกับอนาคตของพี่ทั้งสองด้วยนะคะ จูลี่ดีใจจังเลยที่เห็นพี่ๆ รักกันแบบนี้”
หมอลดายื่นสมุดบัญชีกับบัตรกดเงินให้ผมแล้วบอกว่า “ลดาให้พี่ก้องเก็บไว้ค่ะ”
ผมดันมือเธอกลับไปแล้วบอกว่า “เฮ้ย..ไม่เอา ผัวที่ดีต้องให้เมียเก็บเงินสิ ลดาเก็บไว้เถอะ แล้วทุกสิ้นเดือนเราก็มาฝากด้วยกันอีก ถ้าอยู่กับพี่เดี๋ยวเผลอกดเงินไปเลี้ยงสาวๆ หมดนะ”
จูลี่หยิกเอวผมเต็มเหนี่ยว “นี่แน่ะ พี่หมอทั้งสวยและแสนดี ยังจะแรดอีก อย่านะๆ จูลี่โกรธจริงๆ ด้วย”
“เอ๊ะ..เธอเป็นเมียชั้นรึไงหลีจู เมียแท้ๆ ยังไม่ว่าอะไรเลย จริงไหมจ๊ะเมียจ๋า”
“จ้า..จริงจ้า แต่ถ้าแต่งงานแล้วพี่ก้องยังแรดอีกล่ะก้อ ลดาจะเจื๋อนไอ้เจ้ามังกรของพี่จนเหลือแต่ตอแน่ๆ ตอนนี้อนุโลมไปก่อน”
ผมรีบหุบขากุมพวงสวรรค์ด้วยความเสียว สองสาวโอบไหล่กันแล้วหัวเราะร่วน เออ..เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยไปเถอะ ชั้นจะเอาคืนสักวัน จับทำแซนด์วิชดีไหมเนี่ย หมอกับนางแบบ ฮิฮิ หุ่นสะบึมทั้งคู่ซะด้วย
..เพี๊ยะ.. “อีพี่ก้อง ทำตาเยิ้มแบบนี้อีกแล้วนะ คิดอะไรลามกอยู่ฮึ เฮ้อ! ว่าที่สามีของชั้น หื่นที่สุด”
จูลี่ยิ้มกริ่ม บอกหมอลดาว่า “คืนนี้จูลี่ไม่อยู่ พี่หมอก็จัดให้แกหน่อยสิคะ ดูทีท่าแล้วต้องการพี่หมอมาก เอาน่า สร้างเสริมประสบการณ์ชีวิต เดี๋ยวพี่หมอก็ชิน ฮิฮิ”
หมอลดาถลึงตาใส่น้องสาว “จูลี่เป็นพวกใครกันแน่เนี่ย แหวะ..คนแก่ หน้าตาก็อัปลักษณ์ พี่ไม่ชอบหรอกย่ะ”
ผมลากเสียงยาว “เหรอออ...แล้วคืนนั้นใครกันร้องดังลั่นเลย ผัวคะ ผัวขา ลดารักผัวที่สุด โธ่..”
“กรี๊ดดด!!!” หมอลดากรี๊ดลั่น วิ่งมาทุบตีผมที่วิ่งหนีอย่างรวดเร็วออกไปนอกธนาคาร จูลี่ส่ายหน้าในความติงต๊องของผัวเมียคู่นี้แล้วเดินตามมาห่างๆ...
ภายในร้านอาหารทะเลริมหาดบางแสน จูลี่นางแบบสาวหุ่นเซ็กซี่กำลังทานสารพัดอาหารทะเลด้วยความเอร็ดอร่อย ผมถือช้อนส้อมค้างไว้แล้วถามว่า “เฮ้ย..เดี๋ยวก็ติดคอตายหรอก นางแบบอะไรวะเนี่ย ไม่ห่วงหุ่นตัวเองเลย”
จูลี่ถือกรรเชียงปูแล้วพูดว่า “จูลี่ไปถ่ายแบบที่เหนือมาตั้งสัปดาห์ อาหารทะเลหายากนี่คะ พอกลับมาก็ต้องทาน..ทานและทานให้หายอยาก ไม่ต้องห่วงค่ะ จูลี่มีบุญ ทานเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน”
หมอลดาพูดว่า “อิจฉาจัง พี่นะต้องคุมทุกอย่างเลย อ้วนง่าย เนี่ยก็เครียดเหมือนกัน ถ้าอ้วนตุ๊ต๊ะแล้วอีตาเฒ่าจะแรดอีก”
นั่น..วกมาหากูอีก ผมหยิกแก้มยัยหมอแล้วพูดว่า “ไอ้ต๊อง ต่อให้อ้วนเป็นช้าง หน้าสิวเขรอะเกรอะกรัง แต่เมียก็คือเมียเข้าใจไหม พี่ไม่ได้รักที่รูปร่างหน้าตา แต่รักเพราะลดาเป็นคนดี”
หมอลดาหน้าแดง อายม้วนต้วน บิดตัวไปมา จูลี่ดีดนิ้วดังเปาะแล้วชมว่า “ว้าว..ซึ้งสุดๆ พี่ชายจูลี่นี่สุดยอดจริงๆ แล้วถ้าตอนพบกันครั้งแรก พี่หมออ้วนหรือขี้เหร่ พี่ก้องจะมองไหมคะ?”
ผมตอบภายในเสี้ยววินาทีโดยไม่ต้องคิด “ไม่มอง”
..เพี๊ยะ..
หมอลดาถามว่า “พี่ก้องคะ เราฝากเงินด้วยกัน แล้วพี่ฝากให้ลูกบ้างหรือเปล่า”
“บ่ต้องห่วงเด้อ พี่ฝากให้ตั้งแต่น้องพลอยเกิดมาวันแรก เปิดบัญชีที่ห้าร้อยบาท ฝากเท่านี้ทุกเดือน พอลูกเริ่มเข้าโรงเรียนพี่ก็ฝึกให้เก็บค่าขนมมาฝากด้วย ปู่ย่าตายายสมทบอีกต่างหาก ลดาลองคิดดู ตอนนี้ลูกสิบเอ็ดขวบแล้ว ในบัญชีจะมีกี่บาท อันนี้ไม่รวมกับเงินเดือนของพี่ที่ไม่เคยใช้ตั้งแต่แต่งงานอีกนะ”
ผมยื่นหน้าไปหอมแก้มหมอลดาแล้วบอกว่า “เมียจ๋า..ไม่ต้องห่วงนะ พี่จะไม่ยอมให้ลูกเมียลำบากเด็ดขาด ถึงพันเอกก้องภพจะเป็นข้าราชการที่เงินเดือนไม่มากเหมือนอาชีพอื่น แต่พี่วางแผนการออมสำหรับครอบครัวไว้ตลอด”
จูลี่ตาเป็นประกาย พูดว่า “พี่ก้องเป็นสามีและพ่อที่ดีมากเลยค่ะ”
ผมก้มหน้า พูดเศร้าๆ “ไม่จริงหรอกจูลี่ ถ้าพี่ดีจริง ทำไมวิถึงทิ้งพี่ไปมีคนอื่นล่ะ ถ้าพี่ดีจริงเธอคงไม่ปล่อยให้พี่อยู่กับลูกตามลำพังแบบนี้”
หมอลดารีบกอดผมทันที “พี่กับลูกไม่ได้อยู่ลำพังนะคะ ยังมีพ่อกับแม่ของพี่ อากงอาม่า ลดา แถมยังมีจูลี่และทีมของพี่อีก สำหรับลดาและทุกคนแล้ว พี่ก้องเป็นคนดีที่สุด”
“ใช่ค่ะพี่หมอ พี่ก้องเป็นคนดี อย่าคิดมากนะคะ อีกไม่นานพี่และลูกก็จะมีครอบครัวอบอุ่นดังเดิมแล้ว”..
กลับจากบางแสน เมื่อถึงบ้านพัก หมอลดาล้มตัวนอนหนุนตักผมแล้วถามว่า “พี่รักลดาไหมคะ?”
“ไอ้ต๊อง รักสิวะ ทำให้ขนาดนี้แล้ว”
“ลดากลัวจังเลย พี่ก้องเป็นคนน่ารัก ใครได้ใกล้ชิดแล้วก็ชอบ ลดากลัวว่าจะไม่ได้แต่งงานกับพี่”
ทำไมถึงคิดแบบนี้ ที่ผ่านมาเธอก็เห็นพฤติกรรมของผมมาตลอด ยังจะไม่ไว้ใจอีกเหรอ แต่ก็อย่างว่าแหล่ะครับ ผู้หญิงก็คือผู้หญิงวันยังค่ำ ต่อให้ปากของเธอบอกว่าเข้าใจความแรดของผมแค่ไหน ในใจก็ยังหวั่นอยู่ดี
ผมก้มหน้าลงไปจูบเมียอย่างดูดดื่ม จูบจนหนำใจแล้วถอนปากออกมา บอกว่า “พี่บอกลดาสั้นๆ พี่รักลดาที่สุด รักมาก แค่นี้นะ เข้าใจบ่?”
“ค่ะ..ลดาไว้ใจพี่ก้องนะคะ”
เธอลุกมาแล้วรีบมานั่งคร่อมตัวผมไว้ จากนั้นน่ะเหรอ ฮิฮิ หญิงสาวที่เพิ่งได้ลิ้มลองรสสวาท กับชายหนุ่มที่กำลังหื่นสุดๆ มันจะทำอะไรกันล่ะ ขี้เกียจเขียนถึงบทสวาทของเมียรัก เพราะผมหวง เขียนบรรยายไปครั้งนั้นก็พอแล้ว บอกได้แต่เพียงว่า ทั้งผมและเธอถึงกับนอนแผ่หมอบกระแต อาร์สยามเลยล่ะ...
เย็นวันอาทิตย์ผมขับรถกลับเพชรบุรี เพราะระยะทางตั้งสามร้อยกิโลเมตร หากกลับตอนเช้ามืดก็กลัวว่าจะหลับใน หมอลดาซื้อของใช้จุกจิก จำพวกสบู่ ยาสีฟัน ฯลฯ ยัดใส่ท้ายรถไว้เพียบ แต่ถุงยางอนามัยไม่ต้อง เพราะเธอจัดให้แล้วตั้งแต่มารับตำแหน่งใหม่
“ตั้งใจทำงานนะคะ ลดารักพี่ก้องที่สุด” ว้าว..แค่คำพูดแค่นี้ผมก็มีกำลังใจในการต่อสู้กับทุกสิ่งแล้วล่ะ
ถึงตัวเมืองเพชรบุรีสามทุ่ม จะรีบกลับหน่วยทำไมวะ ฮิฮิ ที่ทำงานไม่ได้หนีไปไหน ไอ้ก้องเป็นแรดตัวพ่อซะด้วย ทหารที่ดีต้องตรวจตาดูแลทุกข์สุขประชาชน กลับมาเพชรบุรีคราวนี้เหลือสาวคนไหนที่ยังไม่พบอีกวะ แหม่มเจอแล้ว เอาล่ะ..วันนี้ไปหาสาวอวบดีกว่า
ผมยืนอยู่หน้าผับเพื่อชีวิตร้านใหญ่ของเพชรบุรี คนมึงจะเยอะไปไหนเนี่ย นี่วันอาทิตย์นะโว้ย พรุ่งนี้ไม่ทำงานทำการกันบ้างรึ
ผมสั่งเบียร์และกับแกล้มมาสนองต่อมหิวแล้วถามเด็กเสิร์ฟว่า “น้อง..เบลยังทำงานอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”
“อยู่ครับพี่ มีอะไรเหรอ”
“ฝากบอกเบลด้วยนะว่าญาติชื่อก้องมาหา”
เบลคือผู้หญิงที่บอกว่าไม่รู้สึกฉันท์หนุ่มสาวกับผม เธอสมัครเป็นน้องสาว แหม่..กูนี่มีน้องเยอะจริงๆ
ไม่ถึงสิบห้านาที ลมหอบใหญ่ก็พัดพาสาวน้อยร่างอวบเข้ามา เธอเห็นผมแล้วเข้ามาสวมกอด ระดมจูบไปทั่วใบหน้าโดยไม่แคร์สายตาของใครๆ ทั้งสิ้น
“พะ..พี่ก้อง ดีใจที่สุด หนูคิดถึงพี่มากเลย พี่ก้อง ฮือฮือ”
ผมหัวเราะแล้วลูบหลังปลอบเธอว่า “เบล..เบลสาวน้อย พี่อยู่นี่แล้ว ร้องไห้ทำไมวะเนี่ย”
เบลเงยหน้ามาทั้งน้ำตา ตัดพ้อว่า “หนูคิดถึงพี่น่ะสิ เบอร์เก่าพี่ก็ใช้ไม่ได้ พี่ก็ไม่ติดต่อมา หนูไม่เคยมีสมาธิทำงานเลย เป็นห่วงพี่ชายที่สุด”
“โอ๋ๆ พี่มาแล้วนะครับ คืนนี้ให้พี่อยู่กับเบลด้วยไหม?”
เบลกระสับกระส่าย พูดตะกุกตะกักว่า “อะ..เอ่อ วะ..วันนี้คงไม่ได้ค่ะพี่”
ผมขมวดคิ้วแล้วถามด้วยความสงสัยว่า “ทำไม..ไหนบอกว่าคิดถึงพี่ไงล่ะ”
เบลทรุดตัวนั่งข้างผมแล้วเล่าให้ฟังว่า “พี่ก้องอย่าว่าหนูนะคะ อะ..เอ่อ มีเสี่ยคนหนึ่งมาชอบหนู แกให้เงินหนูมากเลย คืนนี้หนูต้องปรนนิบัตินิดหน่อย”
อึ้งเลยกู แต่ไม่ได้หึงอะไรหรอก คนเรามันมีความจำเป็นทั้งนั้น แต่คืนนี้ผมก็แห้วน่ะสิ ผมถามเธอว่า “พี่ไม่ได้ว่าหรอก เราไม่ได้เป็นแฟนกันสักหน่อย ว่าแต่เสี่ยคนนี้เป็นใครวะ?”
เบลตอบว่า “เสี่ยธวัชค่ะ..ธวัช บำรุงอยู่”
เฮ้ย! ไอ้โล้น สามีพี่แอม นี่มึงเอาเงินเธอไปเล่นพนันไม่พอ ยังจะเอาเงินมาปรนเปรอสาวหรือเนี่ย แถมยังเป็นสาวของกูอีก มึงโดน..มึงโดนกูแน่ๆ กูจะเอาให้เจ็บยิ่งกว่าคราวเสี่ยอ๋าเลยมึง
“พี่ก้องเงียบทำไมคะ หน้าตาถมึงทึงน่ากลัวจัง โกรธเหรอ หนูไปบอกเสี่ยก็ได้ว่าคืนนี้ไม่ไป”
มีหนทางเอาคืนแล้วจะปล่อยหลุดมือทำไมล่ะ ผมดึงเบลมานั่งตัก หอมแก้มเปล่งปลั่งนั้นแล้วถามว่า “เบลทำอะไรให้พี่สักอย่างได้ไหมครับ”
“อะไรคะ..หนูทำให้พี่ได้ทุกอย่าง”
“เบลใกล้ชิดกับไอ้ธวัชให้มากที่สุด แล้วสืบข่าวของมันมาให้พี่ ไอ้นี่มันทำผิดกฎหมายไว้เยอะ ถ้าทำสำเร็จ เบลต้องการอะไรพี่จะให้”
“พี่ก้องแค้นอะไรกับเสี่ยเค้าเหรอ?”
ผมหอมแก้มเธอแล้วบอกว่า “พี่จะเล่าให้ฟังวันหลังนะ แต่ขอบอกว่ามันทำแสบทรวงไว้กับคนของพี่ มันเป็นคนเลว ถ้าเบลรักพี่ เบลต้องทำให้สำเร็จ”
สาวอวบโอบกอดผมแน่น “ได้ค่ะ..หนูจะทำเพื่อพี่ก้อง”
ผมแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตเธอลงไปอีกสองเม็ด เนินอกขาวโพลนโผล่มาอล่างฉ่าง บอกกับเธอว่า “ไปๆ หามันได้แล้ว ถ้าเบลได้ข่าวอะไรก็โทรบอกพี่นะ”
หึหึ มึงต้องโดนแผนนารีพิฆาตของกูนี่แหล่ะไอ้โล้น ช่วยไม่ได้ มึงอยากทำไม่ดีกับพี่แอมของกูก่อนนะ
ผมนั่งดื่มเบียร์พร้อมกับคิดฟุ้งซ่านไปเรื่อย สั่งให้พี่อ๊อฟกับเบลหาข่าวของไอ้นี่แล้ว หากมันมีอะไรที่ผิดกฎหมายจริงๆ มันจะต้องติดคุก พี่แอมจะมีความสุข เธอคือผู้หญิงที่ผมเคยรู้สึกดีด้วยที่สุด ผมจะไม่ปล่อยให้เธอต้องทุกข์ใจอีกแล้ว
โห..นั่งคิดไปคิดมาจนเที่ยงคืนกว่าแล้ว กลับดีกว่า พรุ่งนี้ต้องทำงานอีก ผมจึงสั่งเช็คบิล จากนั้นเดินไปที่รถเพื่อเดินทางกลับบ้านพัก
“พี่ก้องๆ”
มีเสียงผู้หญิงร้องเรียกมาจากด้านหลัง ใครอีกวะ ที่ร้านนี้ผมรู้จักแค่เบลคนเดียว แต่เอ๊ะ! ไม่ใช่นี่หว่า ที่ร้านนี้ผมยังมีน้องดรีม ผู้จัดการสาวสุดเปรี้ยวที่เคยทำแซนด์วิชให้กินคู่กับเบล
ผมหันไปมองที่ต้นเสียง นั่นไง ใช่จริงๆ ด้วย ดรีม..
“พี่ก้องจะไปไหนคะ รอหนูด้วย”...
ทรายละเอียด เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 ต.ค. 2559, 07:48:42 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 ต.ค. 2559, 09:19:53 น.
จำนวนการเข้าชม : 4443
| << คิดถึงใจจะขาด |