บ่วงหฤหรรษ์
เรื่องราวของมนุษย์ผู้ยังติดอยู่ในบ่วงของราคะ ตัณหา จากชีวิตที่เคยเพียบพร้อม แต่หลังจากติดอยู่ในบ่วงของความหฤหรรษ์แล้ว ชีวิตของเขาย่อมเปลี่ยนไป
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: คิดถึงใจจะขาด
...เหงาเหลือเกินเวลาขาดเธอชิดใกล้ ก็รักมากมายก็เลยดูมากไปนิดหนึ่ง
ออกซิเจนหัวใจลดน้อยไปฉันจึง โอ๊ยๆ บ้าง อะไรบ้าง อยู่อย่างนี้
คิดถึงใจจะขาด สุดสวาทขาดใจ แค่ได้ยินเสียงในสาย ใกล้ตายก็หายทุกที
อยากหอมแก้มสักฟอด อยากกอดทางโทรศัพท์สักที ด้วยคำๆ นี้ คำว่า คิดถึงจัง...
เสียงเพลงที่ดังอยู่นั้นช่างไพเราะเหลือเกิน ทั้งน้ำเสียงที่ใสกังวาน ลูกเอื้อนและการเข้าถึงอารมณ์ของเพลงว่าต้องการสื่ออะไร รวมถึงหน้าตา รูปร่างและบุคลิคของนักร้องที่ขับกล่อมก็ช่างดึงดูดทุกสายตาให้จับจ้องไปที่เธอ
เธอใส่เสื้อสายเดี่ยวสีขาวกับกระโปรงสั้นสีดำ สั้นซะจนถ้าก้มเพียงนิดเดียวก็สามารถเห็นอะไรต่อมิอะไรชวนให้ฟุ้งซ่าน ถึงแม้ตัวจะเล็กแต่ก็สมส่วน เธอคนนี้ร้องเพลงไปก็สบสายตากับผมไปด้วยตลอดเพลง
“ไข่มุกนี่ชอบ เสธ.ฯ มากเลยนะครับ ดูสิ..ไม่หันหน้าไปทางไหนเลย ร้องเพลงสื่อความหมายให้อีกต่างหาก เธอน่ารักดีนะครับ อูยยย..นะ..นมหก” พี่อ๊อฟแซวผมแล้วถึงกับครางเมื่อเห็นไข่มุกก้มตัวรับมาลัย
ผมบอกว่า “ปล่อยน้องเค้าไปบ้างเถอะ อายุยังน้อย อย่าให้มาเกลือกกลั้วคาวโลกีย์เลย”
“แหม..แต่หน้าตาแบบนี้ แต่งตัวแบบนี้ ผมล่ะกลัวจริงๆ ว่าจะต้องแปดเปื้อนโลกีย์ของ เสธ.ฯ เข้าสักวัน”
ไข่มุกร้องเพลงเสร็จก็รีบเดินมาที่โต๊ะแล้วเข้ามาคล้องแขนของผมทันที “ขอบคุณสำหรับมาลัยน้ำใจนะคะ พี่ไม่ต้องให้หนูหรอก วันนี้ไปช่วยทำงานที่สวนก็ปลื้มใจแล้ว หนูแค่ชวนให้มาฟังเพลงเฉยๆ”
“เอาน่า..ถ้าพี่ไม่คล้องแล้วจะเอาเงินที่ไหนไปเลี้ยงครอบครัวล่ะ อย่าคิดมาก พี่ไม่ได้ให้เงินมากมายสักหน่อย”
เธอหอมแก้มผมแล้วบอกว่า “พี่ก้องน่ารักที่สุด เพลงเมื่อกี้เป็นยังไงบ้าง หนูร้องพอได้ไหม?”
“เพราะมากเลย จุดเด่นอีกอย่างของไข่ก็คือการเข้าถึงอารมณ์เพลง พี่และทุกคนในร้านฟังแล้วรู้สึกได้เลยว่าไข่กำลังคิดถึงใครบางคนอยู่”
ไข่มุกหัวเราะคิก เอนศีรษะมาพิงไหล่แล้วพูดว่า “จะไม่เข้าถึงความหมายของเพลงได้ยังไงล่ะ คนที่หนูคิดถึงที่สุดนั่งอยู่ตรงนี้นี่นา”
ชะอุ้ย! กูเอง ฮิฮิ ไข่มุกหอมแก้มของผมดัง ..จ๊วบบบ..
“ฮะแฮ่ม!!” พี่อ๊อฟกระแอมทันที “ผมยังนั่งอยู่ตรงนี้นะครับ นั่งคนเดียวอีกต่างหาก เด็กๆ ไปไหนหมดวะเนี่ย”
ไข่มุกบอกว่า “พี่ตุ๊กคู่ขาของลุง เอ๊ย..พี่อ๊อฟวันนี้ไม่มาค่ะ ส่วนสาวอื่นก็นั่งกับแขกประจำ แล้ววันนี้มีคนเหมานักร้องไปนั่งสามคนอีก แกให้รอบละตั้งหลายบาท”
พี่อ๊อฟพูดด้วยความโมโหว่า “ใคร? มันเป็นใครวะ แย่งเด็กไปหมดเลย”
ผมต้องปรามว่า “ต๊องหรือเปล่าวะพี่ แค่เรื่องผู้หญิง ทำโมโหเป็นฟืนเป็นไฟไปได้ ที่มันมีข่าวยิงกันเพราะเรื่องผู้หญิงมันคงเป็นแบบพี่นี่แหล่ะ สงบๆ บ้างเท้อ”
พี่อ๊อฟยังเถียงว่า “เสธ.ฯ ไม่เดือดร้อนนี่ครับ หล่อก็หล่อ รวยอีกต่างหาก ไปที่ไหนก็มีแต่คนอยากนั่งด้วย แต่ดูผมสิ”
ผมหันไปถามไข่มุกว่า “ไข่นั่งกับพี่เพราะอะไร?”
“เพราะพี่ก้องน่ารักและเป็นคนมีน้ำใจค่ะ”
ผมผายมือสองข้างออก หมายความว่ามันไม่ใช่แบบที่พี่อ๊อฟพูด แต่ก็หันไปที่โต๊ะซึ่งมีสาวสามสี่คนกำลังนั่งรุมส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวอยู่
มองฝ่าความมืดก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาคุ้นๆ พี่โรจน์นี่หว่า..พี่โรจน์ผู้จัดการของกฤติการีสอร์ท นึกครึ้มอย่างไรเนี่ยจึงมาเที่ยวเหมาผู้หญิงไปแบบนี้
ผมลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปหา “สวัสดีครับพี่โรจน์”
แกเห็นผมก็ลืมตาโพลง รีบลุกขึ้นแล้วเข้ามากอดด้วยความดีใจ “นะ..นาย นะ..นายผู้ชาย มาได้ยังไงครับ ผมดีใจที่สุด”
ผมเอ่ยปากถามแกว่า “นึกยังไงถึงมาเที่ยวครับ แถมเหมาสาวมาเพียบ ปกติพี่ไม่ค่อยเที่ยวนี่นา”
พี่โรจน์สีหน้าเครียดอย่างเห็นได้ชัด แค่นเสียงพูดว่า “แค่มาหาเหล้าดื่มย้อมใจให้คลายเครียดครับ ผมเพิ่งทะเลาะกับไอ้โล้นมา”
“พี่ทะเลาะกับพระเหรอ? บาปนะครับ”
พี่โรจน์ยิ้มได้บ้าง รีบบอกว่า “ฮ่าฮ่า นายครับ ไอ้โล้นคือไอ้เลวธวัช สามีของคุณแอมครับ”
อ่อ..ธวัช บำรุงอยู่ ลูกชายนักการเมืองใหญ่ สามีของพี่แอม ที่ผมรู้จักเพราะเคยเห็นวีรกรรมสมัยวัยรุ่นของมันในทีวีบ่อยๆ เฮ้อ..พ่อของพี่แอมไม่มีคนดีกว่านี้ให้ลูกสาวหรือไง
“ทะเลาะทำไมล่ะพี่ เค้าว่าทะเลาะกับเจ้านายทะเลาะกับหมาดีกว่า”
พี่โรจน์กระดกเหล้ารวดเดียวหมดแก้ว ยื่นให้เด็กชงมาใหม่แล้วเล่าให้ฟังว่า “ผมบอกแล้วยังไงครับ นายผู้ชายของผมมีคนเดียวคือคุณก้อง ไอ้ธวัชก็แค่หมาเน่าตัวหนึ่งครับ วันนี้นายผู้หญิงไปธุระในเมือง มันเข้ามาในออฟฟิสแล้วบอกให้ผมเอาเงินให้มันหนึ่งแสนบาท พอผมไม่ให้ก็เลยทะเลาะกันยกใหญ่”
“เค้าจะเอาไปทำธุระเกี่ยวกับรีสอร์ทหรือเปล่า”
“ธุระอะไรครับนาย มันติดการพนัน สองปีที่มันแต่งงานกับนายผู้หญิง มันถลุงเงินไปกี่ล้านแล้ว ได้เงินก็หายไปบ่อนตามชายแดนครั้งละสามสี่วัน เงินหมดก็มาไถใหม่ ผมจะนำความไปบอกกับนายหัว (คุณพ่อของพี่แอม) ตั้งหลายครั้งแล้ว แต่นายผู้หญิงห้ามไว้ แกเกรงว่านายหัวจะเสียใจที่เลือกคนผิดมาให้ลูกสาว”
ผมถามถึงผู้หญิงที่เคยคุ้นเคยที่สุดด้วยความเป็นห่วง “อะ..แอมเป็นยังไงบ้าง?”
พี่โรจน์ยื่นมือมาแตะแขนผม ตาของแกแดง ไม่ใช่เพราะฤทธิ์เมา แต่เป็นเพราะฤทธิ์ของความเป็นห่วงเจ้านาย บอกด้วยเสียงเศร้าว่า “ตั้งแต่นายบอกลา นายผู้หญิงไม่เคยมีความสุขเลย ผมแอบเห็นเธอร้องไห้อยู่บ่อยครั้ง เวลาที่เธอเศร้า กฤติการีสอร์ทก็เศร้าไปด้วย พนักงานทุกคนยังฝันถึงรอยยิ้มของเธอเหมือนตอนที่นายผู้ชายอยู่ใกล้นะครับ”
น้ำตาผมเอ่อล้นทันที ผมเอง..เป็นผมเองที่ทำให้แอมเป็นอย่างนี้
พี่โรจน์กล่าวอ้อนวอนว่า “นายผู้ชายย้ายมาอยู่ที่นี่แล้วใช่ไหม นายไปเยี่ยมหรือดูแลนายผู้หญิงบ้างได้ไหมครับ พักหลังเธอไม่ค่อยสบายด้วย”
“แอมแต่งงานแล้ว นั่นคือเรื่องในครอบครัวของเธอ หากผมเข้าไปยุ่งจะยิ่งวุ่นวายครับ ถ้าสามีเห็นภรรยาตัวเองมีชายอื่นมาอยู่ใกล้”
ผมโชว์สร้อยคอให้พี่โรจน์ดูแล้วบอกว่า “ฝากบอกแอมด้วยว่า ผมเป็นห่วงเธอทุกลมหายใจและยังเก็บของที่เธอให้ติดตัวเสมอ”
ผมนั่งคุยกับแกอีกพักเดียว พี่โรจน์ก็ขอตัวกลับ แกบอกว่า “ผมดีใจมากนะครับที่รู้ว่านายผู้ชายมาอยู่ที่นี่แล้ว อย่างน้อยหัวใจของนายผู้หญิงก็มาอยู่ใกล้ๆ อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะครับ ผมแช่งไอ้โล้นทุกวัน ให้มันตายห่าไปซะ นายผู้หญิงจะได้กลับมาอยู่กับนายอีกครั้ง เธอจะได้มีความสุข”
ผมตบไหล่แกเบาๆ พูดอะไรไม่ออก จนแกยกมือไหว้แล้วขับรถจากไป
ผมเดินอย่างล่องลอยไร้วิญญาณกลับมาที่โต๊ะ พี่อ๊อฟถามว่า “ทำไม เสธ.ฯ ดูไม่สดใสเลยล่ะ คุยอะไรกันมาเหรอ”
“พี่อ๊อฟรู้จัก ธวัช บำรุงอยู่ไหม?”
“อ่อ..ไอ้ชาติหมา รู้จักสิครับ ผีพนันตัวยง สามีของคุณ..เอ่อ..” แกไม่กล้าพูดถึงพี่แอม
ผมพยักหน้า “นั่นแหล่ะ พี่โรจน์เล่าถึงชีวิตที่ไม่มีความสุขของคุณแอมให้ฟัง โธ่..พี่อ๊อฟ ถ้าเธอไม่ฝังใจกับผม เธอคงเปิดใจให้คนอื่นแล้วคงไม่โดนบังคับให้แต่งกับไอ้เลวนี่”
พี่อ๊อฟชนแก้วแล้วพูดว่า “มันไม่ใช่เพราะ เสธ.ฯ หรอกครับ มันเป็นเพราะไอ้นั่นมันเลวต่างหาก ผมเคยคุยกับรองสารวัตรเหมือนกันนะ ได้ข่าววงในว่ามันมีเอี่ยวกับยาเสพติดด้วย ตำรวจกำลังจับตามองมันอยู่”
“โธ่..แอม”
ไข่มุกขมวดคิ้วแล้วถามว่า “พี่คุยอะไรกันเหรอคะ เครียดจัง ไม่ร่าเริงเหมือนมานั่งใหม่ๆ เลย”
“คุยเรื่องงานนิดหน่อย เอ้า..ร่าเริงๆ เออ..อีกไม่ถึงเดือนก็จะถึงงานประจำปีแล้ว ซ้อมให้ดีนะ ถ้าได้ถ้วยรางวัลพี่จะพาไข่ไปเลี้ยงข้าวโต๊ะใหญ่”
เธอกอดผมแนบสนิทแล้วบอกว่า “ซ้อมทุกวันค่ะ เก็บมะนาวเก็บแตงในสวนหนูยังร้องเพลงเลย พี่ก้องอุตส่าห์มีน้ำใจสนับสนุน หนูจะทำให้ดีที่สุดค่ะ”
ทำไมพี่อ๊อฟเงียบไปวะ อ่อ..กำลังนัวเนียกับสาวจากโต๊ะพี่โรจน์นั่นเอง หื่นจริงๆ ลูกน้องกู แต่ก็คงดูตัวอย่างมาจากเจ้านายนั่นแหล่ะ แฮ่ะแฮ่ะ
“พี่ก้องคะ” ไข่มุกร้องเรียก
ผมหันหน้าไป เธอกำลังจ้องมองด้วยสายตาหวานซึ้ง ไข่มุกน่ารักดีนะ หน้าตาตอนกลางวันจะใสๆ ซื่อๆ แต่ตอนกลางคืนพอได้รับการแต่งแต้มกลับกลายเป็นสาวน้อยเซ็กซี่
“พี่ก้องชอบหนูบ้างไหม?”
ทำไมถามอย่างนี้ แต่ก็พอรู้ว่าเธอถามทำไม แต่ก็บอกไปว่า “ชอบสิ ไข่น่ารักดี ร้องเพลงเพราะ กตัญญูอีกต่างหาก เป็นใครๆ ก็ชอบ”
“หนูรู้ว่าพี่แค่เอ็นดู เฮ้อ..หนูคงไม่คู่ควรกับพี่หรอกเนอะ สาวชาวสวนธรรมดาๆ”
ผมรีบแตะปากเธอแล้วบอกว่า “ห้ามดูถูกตัวเองให้พี่ได้ยินอีกนะ ไข่มีค่ามากกว่านั้น ไข่คือไข่มุกบริสุทธิ์ ที่พี่รู้สึกอย่างนั้นไม่ได้ก็เพราะไม่อยากให้มาเกลือกกลั้วสิ่งไม่ดี พี่มีเมียแล้ว ระหว่างเราเป็นได้แค่พี่น้อง”
พี่อ๊อฟเดินมานั่งคุกเข่าข้างผม พูดเบาๆ ว่า “เสธ.ฯ ครับ..ผมขอยืมเงินได้ไหมครับ?”
“เอาไปทำอะไรวะ คืนนี้ผมเลี้ยงนี่นา”
แกหน้าแดงแป๊ด ทำกิริยาเหมือนหนุ่มน้อย “อะ..เอ่อ ผมเจรจาน้องคนนั้นไปนอนด้วยครับ แต่ต้องใช้ปัจจัยเล็กน้อย”
ผมยื่นเงินให้พี่อ๊อฟเพื่อใช้ในการหาความสุข จากนั้นลุกขึ้นแล้วดึงไข่มุกมาโอบไหล่ บอกว่า “ร้านเลิกแล้วนี่นา ไปครับ พี่ชายคนนี้จะไปส่งน้องสาวสุดสวยที่บ้านเอง”
หลังจากส่งไข่มุกที่บ้านสวนแล้ว ระหว่างขับรถกลับหน่วย ผมนึกถึงพี่แอมขึ้นมา ผมคิดถึงและเป็นห่วงพี่แอมมาก เก็บเธอไว้ในก้นบึ้งของใจมาตลอด
...นานเหลือเกินที่ไม่ได้รับไออุ่น ความคุ้นเคยเดิมๆ จากคนรู้ใจ
จากที่เคยได้กอด กอดได้เพียงในใจ ทรมานเพียงใดในยามคิดถึง...
ออกซิเจนหัวใจลดน้อยไปฉันจึง โอ๊ยๆ บ้าง อะไรบ้าง อยู่อย่างนี้
คิดถึงใจจะขาด สุดสวาทขาดใจ แค่ได้ยินเสียงในสาย ใกล้ตายก็หายทุกที
อยากหอมแก้มสักฟอด อยากกอดทางโทรศัพท์สักที ด้วยคำๆ นี้ คำว่า คิดถึงจัง...
เสียงเพลงที่ดังอยู่นั้นช่างไพเราะเหลือเกิน ทั้งน้ำเสียงที่ใสกังวาน ลูกเอื้อนและการเข้าถึงอารมณ์ของเพลงว่าต้องการสื่ออะไร รวมถึงหน้าตา รูปร่างและบุคลิคของนักร้องที่ขับกล่อมก็ช่างดึงดูดทุกสายตาให้จับจ้องไปที่เธอ
เธอใส่เสื้อสายเดี่ยวสีขาวกับกระโปรงสั้นสีดำ สั้นซะจนถ้าก้มเพียงนิดเดียวก็สามารถเห็นอะไรต่อมิอะไรชวนให้ฟุ้งซ่าน ถึงแม้ตัวจะเล็กแต่ก็สมส่วน เธอคนนี้ร้องเพลงไปก็สบสายตากับผมไปด้วยตลอดเพลง
“ไข่มุกนี่ชอบ เสธ.ฯ มากเลยนะครับ ดูสิ..ไม่หันหน้าไปทางไหนเลย ร้องเพลงสื่อความหมายให้อีกต่างหาก เธอน่ารักดีนะครับ อูยยย..นะ..นมหก” พี่อ๊อฟแซวผมแล้วถึงกับครางเมื่อเห็นไข่มุกก้มตัวรับมาลัย
ผมบอกว่า “ปล่อยน้องเค้าไปบ้างเถอะ อายุยังน้อย อย่าให้มาเกลือกกลั้วคาวโลกีย์เลย”
“แหม..แต่หน้าตาแบบนี้ แต่งตัวแบบนี้ ผมล่ะกลัวจริงๆ ว่าจะต้องแปดเปื้อนโลกีย์ของ เสธ.ฯ เข้าสักวัน”
ไข่มุกร้องเพลงเสร็จก็รีบเดินมาที่โต๊ะแล้วเข้ามาคล้องแขนของผมทันที “ขอบคุณสำหรับมาลัยน้ำใจนะคะ พี่ไม่ต้องให้หนูหรอก วันนี้ไปช่วยทำงานที่สวนก็ปลื้มใจแล้ว หนูแค่ชวนให้มาฟังเพลงเฉยๆ”
“เอาน่า..ถ้าพี่ไม่คล้องแล้วจะเอาเงินที่ไหนไปเลี้ยงครอบครัวล่ะ อย่าคิดมาก พี่ไม่ได้ให้เงินมากมายสักหน่อย”
เธอหอมแก้มผมแล้วบอกว่า “พี่ก้องน่ารักที่สุด เพลงเมื่อกี้เป็นยังไงบ้าง หนูร้องพอได้ไหม?”
“เพราะมากเลย จุดเด่นอีกอย่างของไข่ก็คือการเข้าถึงอารมณ์เพลง พี่และทุกคนในร้านฟังแล้วรู้สึกได้เลยว่าไข่กำลังคิดถึงใครบางคนอยู่”
ไข่มุกหัวเราะคิก เอนศีรษะมาพิงไหล่แล้วพูดว่า “จะไม่เข้าถึงความหมายของเพลงได้ยังไงล่ะ คนที่หนูคิดถึงที่สุดนั่งอยู่ตรงนี้นี่นา”
ชะอุ้ย! กูเอง ฮิฮิ ไข่มุกหอมแก้มของผมดัง ..จ๊วบบบ..
“ฮะแฮ่ม!!” พี่อ๊อฟกระแอมทันที “ผมยังนั่งอยู่ตรงนี้นะครับ นั่งคนเดียวอีกต่างหาก เด็กๆ ไปไหนหมดวะเนี่ย”
ไข่มุกบอกว่า “พี่ตุ๊กคู่ขาของลุง เอ๊ย..พี่อ๊อฟวันนี้ไม่มาค่ะ ส่วนสาวอื่นก็นั่งกับแขกประจำ แล้ววันนี้มีคนเหมานักร้องไปนั่งสามคนอีก แกให้รอบละตั้งหลายบาท”
พี่อ๊อฟพูดด้วยความโมโหว่า “ใคร? มันเป็นใครวะ แย่งเด็กไปหมดเลย”
ผมต้องปรามว่า “ต๊องหรือเปล่าวะพี่ แค่เรื่องผู้หญิง ทำโมโหเป็นฟืนเป็นไฟไปได้ ที่มันมีข่าวยิงกันเพราะเรื่องผู้หญิงมันคงเป็นแบบพี่นี่แหล่ะ สงบๆ บ้างเท้อ”
พี่อ๊อฟยังเถียงว่า “เสธ.ฯ ไม่เดือดร้อนนี่ครับ หล่อก็หล่อ รวยอีกต่างหาก ไปที่ไหนก็มีแต่คนอยากนั่งด้วย แต่ดูผมสิ”
ผมหันไปถามไข่มุกว่า “ไข่นั่งกับพี่เพราะอะไร?”
“เพราะพี่ก้องน่ารักและเป็นคนมีน้ำใจค่ะ”
ผมผายมือสองข้างออก หมายความว่ามันไม่ใช่แบบที่พี่อ๊อฟพูด แต่ก็หันไปที่โต๊ะซึ่งมีสาวสามสี่คนกำลังนั่งรุมส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวอยู่
มองฝ่าความมืดก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาคุ้นๆ พี่โรจน์นี่หว่า..พี่โรจน์ผู้จัดการของกฤติการีสอร์ท นึกครึ้มอย่างไรเนี่ยจึงมาเที่ยวเหมาผู้หญิงไปแบบนี้
ผมลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปหา “สวัสดีครับพี่โรจน์”
แกเห็นผมก็ลืมตาโพลง รีบลุกขึ้นแล้วเข้ามากอดด้วยความดีใจ “นะ..นาย นะ..นายผู้ชาย มาได้ยังไงครับ ผมดีใจที่สุด”
ผมเอ่ยปากถามแกว่า “นึกยังไงถึงมาเที่ยวครับ แถมเหมาสาวมาเพียบ ปกติพี่ไม่ค่อยเที่ยวนี่นา”
พี่โรจน์สีหน้าเครียดอย่างเห็นได้ชัด แค่นเสียงพูดว่า “แค่มาหาเหล้าดื่มย้อมใจให้คลายเครียดครับ ผมเพิ่งทะเลาะกับไอ้โล้นมา”
“พี่ทะเลาะกับพระเหรอ? บาปนะครับ”
พี่โรจน์ยิ้มได้บ้าง รีบบอกว่า “ฮ่าฮ่า นายครับ ไอ้โล้นคือไอ้เลวธวัช สามีของคุณแอมครับ”
อ่อ..ธวัช บำรุงอยู่ ลูกชายนักการเมืองใหญ่ สามีของพี่แอม ที่ผมรู้จักเพราะเคยเห็นวีรกรรมสมัยวัยรุ่นของมันในทีวีบ่อยๆ เฮ้อ..พ่อของพี่แอมไม่มีคนดีกว่านี้ให้ลูกสาวหรือไง
“ทะเลาะทำไมล่ะพี่ เค้าว่าทะเลาะกับเจ้านายทะเลาะกับหมาดีกว่า”
พี่โรจน์กระดกเหล้ารวดเดียวหมดแก้ว ยื่นให้เด็กชงมาใหม่แล้วเล่าให้ฟังว่า “ผมบอกแล้วยังไงครับ นายผู้ชายของผมมีคนเดียวคือคุณก้อง ไอ้ธวัชก็แค่หมาเน่าตัวหนึ่งครับ วันนี้นายผู้หญิงไปธุระในเมือง มันเข้ามาในออฟฟิสแล้วบอกให้ผมเอาเงินให้มันหนึ่งแสนบาท พอผมไม่ให้ก็เลยทะเลาะกันยกใหญ่”
“เค้าจะเอาไปทำธุระเกี่ยวกับรีสอร์ทหรือเปล่า”
“ธุระอะไรครับนาย มันติดการพนัน สองปีที่มันแต่งงานกับนายผู้หญิง มันถลุงเงินไปกี่ล้านแล้ว ได้เงินก็หายไปบ่อนตามชายแดนครั้งละสามสี่วัน เงินหมดก็มาไถใหม่ ผมจะนำความไปบอกกับนายหัว (คุณพ่อของพี่แอม) ตั้งหลายครั้งแล้ว แต่นายผู้หญิงห้ามไว้ แกเกรงว่านายหัวจะเสียใจที่เลือกคนผิดมาให้ลูกสาว”
ผมถามถึงผู้หญิงที่เคยคุ้นเคยที่สุดด้วยความเป็นห่วง “อะ..แอมเป็นยังไงบ้าง?”
พี่โรจน์ยื่นมือมาแตะแขนผม ตาของแกแดง ไม่ใช่เพราะฤทธิ์เมา แต่เป็นเพราะฤทธิ์ของความเป็นห่วงเจ้านาย บอกด้วยเสียงเศร้าว่า “ตั้งแต่นายบอกลา นายผู้หญิงไม่เคยมีความสุขเลย ผมแอบเห็นเธอร้องไห้อยู่บ่อยครั้ง เวลาที่เธอเศร้า กฤติการีสอร์ทก็เศร้าไปด้วย พนักงานทุกคนยังฝันถึงรอยยิ้มของเธอเหมือนตอนที่นายผู้ชายอยู่ใกล้นะครับ”
น้ำตาผมเอ่อล้นทันที ผมเอง..เป็นผมเองที่ทำให้แอมเป็นอย่างนี้
พี่โรจน์กล่าวอ้อนวอนว่า “นายผู้ชายย้ายมาอยู่ที่นี่แล้วใช่ไหม นายไปเยี่ยมหรือดูแลนายผู้หญิงบ้างได้ไหมครับ พักหลังเธอไม่ค่อยสบายด้วย”
“แอมแต่งงานแล้ว นั่นคือเรื่องในครอบครัวของเธอ หากผมเข้าไปยุ่งจะยิ่งวุ่นวายครับ ถ้าสามีเห็นภรรยาตัวเองมีชายอื่นมาอยู่ใกล้”
ผมโชว์สร้อยคอให้พี่โรจน์ดูแล้วบอกว่า “ฝากบอกแอมด้วยว่า ผมเป็นห่วงเธอทุกลมหายใจและยังเก็บของที่เธอให้ติดตัวเสมอ”
ผมนั่งคุยกับแกอีกพักเดียว พี่โรจน์ก็ขอตัวกลับ แกบอกว่า “ผมดีใจมากนะครับที่รู้ว่านายผู้ชายมาอยู่ที่นี่แล้ว อย่างน้อยหัวใจของนายผู้หญิงก็มาอยู่ใกล้ๆ อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะครับ ผมแช่งไอ้โล้นทุกวัน ให้มันตายห่าไปซะ นายผู้หญิงจะได้กลับมาอยู่กับนายอีกครั้ง เธอจะได้มีความสุข”
ผมตบไหล่แกเบาๆ พูดอะไรไม่ออก จนแกยกมือไหว้แล้วขับรถจากไป
ผมเดินอย่างล่องลอยไร้วิญญาณกลับมาที่โต๊ะ พี่อ๊อฟถามว่า “ทำไม เสธ.ฯ ดูไม่สดใสเลยล่ะ คุยอะไรกันมาเหรอ”
“พี่อ๊อฟรู้จัก ธวัช บำรุงอยู่ไหม?”
“อ่อ..ไอ้ชาติหมา รู้จักสิครับ ผีพนันตัวยง สามีของคุณ..เอ่อ..” แกไม่กล้าพูดถึงพี่แอม
ผมพยักหน้า “นั่นแหล่ะ พี่โรจน์เล่าถึงชีวิตที่ไม่มีความสุขของคุณแอมให้ฟัง โธ่..พี่อ๊อฟ ถ้าเธอไม่ฝังใจกับผม เธอคงเปิดใจให้คนอื่นแล้วคงไม่โดนบังคับให้แต่งกับไอ้เลวนี่”
พี่อ๊อฟชนแก้วแล้วพูดว่า “มันไม่ใช่เพราะ เสธ.ฯ หรอกครับ มันเป็นเพราะไอ้นั่นมันเลวต่างหาก ผมเคยคุยกับรองสารวัตรเหมือนกันนะ ได้ข่าววงในว่ามันมีเอี่ยวกับยาเสพติดด้วย ตำรวจกำลังจับตามองมันอยู่”
“โธ่..แอม”
ไข่มุกขมวดคิ้วแล้วถามว่า “พี่คุยอะไรกันเหรอคะ เครียดจัง ไม่ร่าเริงเหมือนมานั่งใหม่ๆ เลย”
“คุยเรื่องงานนิดหน่อย เอ้า..ร่าเริงๆ เออ..อีกไม่ถึงเดือนก็จะถึงงานประจำปีแล้ว ซ้อมให้ดีนะ ถ้าได้ถ้วยรางวัลพี่จะพาไข่ไปเลี้ยงข้าวโต๊ะใหญ่”
เธอกอดผมแนบสนิทแล้วบอกว่า “ซ้อมทุกวันค่ะ เก็บมะนาวเก็บแตงในสวนหนูยังร้องเพลงเลย พี่ก้องอุตส่าห์มีน้ำใจสนับสนุน หนูจะทำให้ดีที่สุดค่ะ”
ทำไมพี่อ๊อฟเงียบไปวะ อ่อ..กำลังนัวเนียกับสาวจากโต๊ะพี่โรจน์นั่นเอง หื่นจริงๆ ลูกน้องกู แต่ก็คงดูตัวอย่างมาจากเจ้านายนั่นแหล่ะ แฮ่ะแฮ่ะ
“พี่ก้องคะ” ไข่มุกร้องเรียก
ผมหันหน้าไป เธอกำลังจ้องมองด้วยสายตาหวานซึ้ง ไข่มุกน่ารักดีนะ หน้าตาตอนกลางวันจะใสๆ ซื่อๆ แต่ตอนกลางคืนพอได้รับการแต่งแต้มกลับกลายเป็นสาวน้อยเซ็กซี่
“พี่ก้องชอบหนูบ้างไหม?”
ทำไมถามอย่างนี้ แต่ก็พอรู้ว่าเธอถามทำไม แต่ก็บอกไปว่า “ชอบสิ ไข่น่ารักดี ร้องเพลงเพราะ กตัญญูอีกต่างหาก เป็นใครๆ ก็ชอบ”
“หนูรู้ว่าพี่แค่เอ็นดู เฮ้อ..หนูคงไม่คู่ควรกับพี่หรอกเนอะ สาวชาวสวนธรรมดาๆ”
ผมรีบแตะปากเธอแล้วบอกว่า “ห้ามดูถูกตัวเองให้พี่ได้ยินอีกนะ ไข่มีค่ามากกว่านั้น ไข่คือไข่มุกบริสุทธิ์ ที่พี่รู้สึกอย่างนั้นไม่ได้ก็เพราะไม่อยากให้มาเกลือกกลั้วสิ่งไม่ดี พี่มีเมียแล้ว ระหว่างเราเป็นได้แค่พี่น้อง”
พี่อ๊อฟเดินมานั่งคุกเข่าข้างผม พูดเบาๆ ว่า “เสธ.ฯ ครับ..ผมขอยืมเงินได้ไหมครับ?”
“เอาไปทำอะไรวะ คืนนี้ผมเลี้ยงนี่นา”
แกหน้าแดงแป๊ด ทำกิริยาเหมือนหนุ่มน้อย “อะ..เอ่อ ผมเจรจาน้องคนนั้นไปนอนด้วยครับ แต่ต้องใช้ปัจจัยเล็กน้อย”
ผมยื่นเงินให้พี่อ๊อฟเพื่อใช้ในการหาความสุข จากนั้นลุกขึ้นแล้วดึงไข่มุกมาโอบไหล่ บอกว่า “ร้านเลิกแล้วนี่นา ไปครับ พี่ชายคนนี้จะไปส่งน้องสาวสุดสวยที่บ้านเอง”
หลังจากส่งไข่มุกที่บ้านสวนแล้ว ระหว่างขับรถกลับหน่วย ผมนึกถึงพี่แอมขึ้นมา ผมคิดถึงและเป็นห่วงพี่แอมมาก เก็บเธอไว้ในก้นบึ้งของใจมาตลอด
...นานเหลือเกินที่ไม่ได้รับไออุ่น ความคุ้นเคยเดิมๆ จากคนรู้ใจ
จากที่เคยได้กอด กอดได้เพียงในใจ ทรมานเพียงใดในยามคิดถึง...
ทรายละเอียด เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 ต.ค. 2559, 07:47:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ต.ค. 2559, 07:47:55 น.
จำนวนการเข้าชม : 976
| << ปฏิบัติการจิตวิทยาเพื่อประชาชน (สาว) | สายสืบทรงโต >> |