มาลาเนรมิตร
มิรันตีจะทำอย่างไร เมื่อนางฟ้าแสนสวย ใจดี(ตรงไหน?)มาบอกว่าหล่อนมีหน้าที่ตามหาบุคคลสำคัญของสวรรค์ ที่ต้องมาจุติบนโลกกลมๆของมนุษย์ ชีวิตที่เคยสงบสุขของหล่อนจะมาเปลี่ยนไป เพราะอีตานั่นคนเดียว!
มิรันตีจะทำอย่างไร เมื่อนางฟ้าแสนสวย ใจดี(ตรงไหน?)มาบอกว่าหล่อนมีหน้าที่ตามหาบุคคลสำคัญของสวรรค์ ที่ต้องมาจุติบนโลกกลมๆของมนุษย์ ชีวิตที่เคยสงบสุขของหล่อนจะมาเปลี่ยนไป เพราะอีตานั่นคนเดียว!
“ทำไมต้องเป็นฉันด้วยคะ เทวดามีปัญหาก็ต้องให้เทวดาช่วยกันเองสิค่ะ มนุษย์ธรรมดาๆอย่างมิรันตี จะอาจหาญไปช่วยเทวดาได้ยังไง งานนี้ฉันไม่รับค่ะ”
นางฟ้าหันมามองหล่อนช้าๆ ก่อนจะกล่อมแกมขู่
“ถ้าเจ้าช่วยตามหาองค์ ‘ปรภาธร’ได้เจ้าก็จะได้กลับสู่สรรค์ตามเดิม แต่ถ้าเจ้าไม่ทำหรือทำไม่สำเร็จอย่าหวังว่าจะได้เป็นมิรันตีคนธรรมดาสามัญต่อไปเลย เพราะเจ้าจะต้องกลายเป็นดอกไม้สวรรค์ตามเดิม เหมือนที่นางมัทนาถูกสาปให้กลายเป็นดอกกุหลาบตลอดกาลเพราะเรื่องยุ่งๆที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือของเจ้าเอง”
ลองแต่งนิยายเป็นครั้งแรกค่ะอยากให้ลองอ่านกันดู คอมเม้นท์จากผู้อ่านคือกำลังใจสำคัญของผู้เขียน อยากรู้ว่าเพื่อนชอบอ่านนิยายของเข็มคำหรือไม่ ถ้าเรื่องไม่สนุกก็บอกได้นะคะจะได้นำเอาไปปรับปรุง ถ้าไม่ชอบก็บอกได้ตรงๆนะคะ จะเป็นพระคุณอย่างยิ่ง ไม่ต้องกลัวว่าจะเสียใจ เพราะยังไงเข็มคำก็จะสู้ต่อไปจ้า ประสบการณ์ทำให้เราเข้มแข็งถ้าเราคิดจะเรียนรู้ (ยังไงก็เม้นท์บอกกันมาบ้างนะค่ะ เพราะลงมาสองเว็บแล้วไม่ค่อยมีคนเม้นท์เลย อยากรู้ว่าเป็นเพราะว่านิยายของเข็มไม่สนุกหรือว่าพล้อตเรื่องไม่ตรงใจคนอ่าน)
มิรันตีจะทำอย่างไร เมื่อนางฟ้าแสนสวย ใจดี(ตรงไหน?)มาบอกว่าหล่อนมีหน้าที่ตามหาบุคคลสำคัญของสวรรค์ ที่ต้องมาจุติบนโลกกลมๆของมนุษย์ ชีวิตที่เคยสงบสุขของหล่อนจะมาเปลี่ยนไป เพราะอีตานั่นคนเดียว!
“ทำไมต้องเป็นฉันด้วยคะ เทวดามีปัญหาก็ต้องให้เทวดาช่วยกันเองสิค่ะ มนุษย์ธรรมดาๆอย่างมิรันตี จะอาจหาญไปช่วยเทวดาได้ยังไง งานนี้ฉันไม่รับค่ะ”
นางฟ้าหันมามองหล่อนช้าๆ ก่อนจะกล่อมแกมขู่
“ถ้าเจ้าช่วยตามหาองค์ ‘ปรภาธร’ได้เจ้าก็จะได้กลับสู่สรรค์ตามเดิม แต่ถ้าเจ้าไม่ทำหรือทำไม่สำเร็จอย่าหวังว่าจะได้เป็นมิรันตีคนธรรมดาสามัญต่อไปเลย เพราะเจ้าจะต้องกลายเป็นดอกไม้สวรรค์ตามเดิม เหมือนที่นางมัทนาถูกสาปให้กลายเป็นดอกกุหลาบตลอดกาลเพราะเรื่องยุ่งๆที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือของเจ้าเอง”
ลองแต่งนิยายเป็นครั้งแรกค่ะอยากให้ลองอ่านกันดู คอมเม้นท์จากผู้อ่านคือกำลังใจสำคัญของผู้เขียน อยากรู้ว่าเพื่อนชอบอ่านนิยายของเข็มคำหรือไม่ ถ้าเรื่องไม่สนุกก็บอกได้นะคะจะได้นำเอาไปปรับปรุง ถ้าไม่ชอบก็บอกได้ตรงๆนะคะ จะเป็นพระคุณอย่างยิ่ง ไม่ต้องกลัวว่าจะเสียใจ เพราะยังไงเข็มคำก็จะสู้ต่อไปจ้า ประสบการณ์ทำให้เราเข้มแข็งถ้าเราคิดจะเรียนรู้ (ยังไงก็เม้นท์บอกกันมาบ้างนะค่ะ เพราะลงมาสองเว็บแล้วไม่ค่อยมีคนเม้นท์เลย อยากรู้ว่าเป็นเพราะว่านิยายของเข็มไม่สนุกหรือว่าพล้อตเรื่องไม่ตรงใจคนอ่าน)
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ภารกิจสำคัญ
ลองแต่งนิยายเป็นครั้งแรกค่ะอยากให้ลองอ่านกันดู คอมเม้นท์จากผู้อ่านคือกำลังใจสำคัญของผู้เขียน อยากรู้ว่าเพื่อนชอบอ่านนิยายของเข็มคำหรือไม่ ถ้าเรื่องไม่สนุกก็บอกได้นะคะจะได้นำเอาไปปรับปรุง ถ้าไม่ชอบก็บอกได้ตรงๆนะคะ จะเป็นพระคุณอย่างยิ่ง ไม่ต้องกลัวว่าจะเสียใจ เพราะยังไงเข็มคำก็จะสู้ต่อไปจ้า ประสบการณ์ทำให้เราเข้มแข็งถ้าเราคิดจะเรียนรู้ (ยังไงก็เม้นท์บอกกันมาบ้างนะค่ะ เพราะลงมาสองเว็บแล้วไม่ค่อยมีคนเม้นท์เลย อยากรู้ว่าเป็นเพราะว่านิยายของเข็มไม่สนุกหรือว่าพล้อตเรื่องไม่ตรงใจคนอ่าน)
หญิงสาวร่างบางยกมือข้างหนึ่งเกลี่ยเส้นผมปอยน้อยที่ลูกลมอ่อนพัดลู่แนบหน้าออก เพ่งสายตามองไปยังสิ่งไม่มีทางที่จะเกิดขึ้นได้ในชีวิตของเธอ สระน้ำใสกระจ่างราวกับกระจก ดอกบัวสีชมพู ขาวงามตาต่างเบ่งบานอวดโฉมสู้แสงแดดอ่อนๆเป็นประกาย ข้างกายเธอเรียงรายไปด้วยพฤกษานานาพันธุ์ใหญ่น้อย ต่างออกดอกสีสันแพรวพราย ส่งกลิ่นหอมหวานอบอวลไปทั่วบริเวณ
“ฝันแน่ๆเลย ดาวเอ้ย ถ้าไม่ฝันจะเห็นอย่างนี้ได้หรือ” มิรันตีพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนลดตัวลงกวักน้ำในสระ หยดน้ำใสกลิ้งไปมาบนมือ กำลังจะเอื้อมมือไปเด็ดดอกบัวก็ต้องชะงัก เสียงหนึ่งดังขึ้นมา
“มิรันตี” เสียงใครสักคนดังขึ้นข้างหลังหล่อนนี่เอง
หญิงสาวหันขวับไปด้วยความตกใจ ก่อนจะตะลึงกับกับสิ่งที่เห็น
‘ว้าว สวยจัง’ มิรันตีมองคนข้างหน้าด้วยความตกตะลึง ผู้หญิงอะไรสวยชะมัด รูปร่างกำลังดี เพรียวงามเอิบอิ่ม ผิวสวยเนียนเสียยิ่งกว่าพรีเซนเตอร์ครีมทาผิว ผมยาวสลวยสีดำขลับทิ้งตัวยาวจรดบั้นเอว ดวงหน้ารูปไข่ประกอบด้วยดวงตาเรียวยาว เป็นประกาย ขนตางอนยาวแบบไม่ต้องพึ่งมาสคาร่า จมูกโด่งเป็นสันเข้ากับปากรูปกระจับ สวยราวกับนางวรรณคดีชนิดที่หมอศัลยกรรมที่ไหนก็ไม่สามารถแปลงโฉมสาวคนไหนให้สวยเหมือนผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าหล่อนได้แน่ๆ
“เจ้าไม่เปลี่ยนเลยนะ ทิพย์มาลา ยังคงซุกซนเหมือนเดิม แม้จะอยู่ในร่างมนุษย์หรือนางเนรมิตร”
มิรันตีหันมองซ้ายขวา ผู้หญิงคนนี้คุยกับใครนะ เรียกหล่อนแท้ๆแต่กลับคุยกับคนอื่น แล้วน้ำเสียงก็เหมือนมีความโกรธเจืออยู่ด้วย
“เราคุยกับเจ้านั่นล่ะ” ร่างบางระหงเลื่อนตัวเข้ามาใกล้มิรันตี ก่อนจะแบบมือส่งอะไรบ้างอย่างที่ผุดขึ้นมากลางมือมอบให้หล่อน
“คะ? อะไรคะ ให้ฉันหรือคะ” มิรันตีมองอาการนั้นอย่างงงๆ
“ใช่ เรามอบให้เจ้า บุษบาจากสวรรค์”
“ให้ฉันทำไมหรือค่ะ เอ่อ ฉันชื่อมิรันตีค่ะ มีชื่อเดียว ไม่ได้ชื่อทิพย์มาลา”
หญิงสาวตรงหน้ายิ้มให้หล่อน ก่อนจะคว้ามือมิรันตีและวางสิ่งที่ตนเรียกว่า ‘บุษบาจากสวรรค์’ลงในมือ“ที่มนุษยภูมิเจ้าชื่อมิรันตี แต่ที่เราเรียกเจ้าว่าทิพย์มาลา”
“ทิพย์มาลา…” มิรันตีเอ่ยชื่อที่สองของหล่อนเบาๆ “คนที่นี่รู้จักฉันด้วยหรือค่ะ ทำไมฉันจำไม่ได้ว่าเคยมาที่นี่” มิรันตีเดินตามผู้หญิงที่เดินนำอยู่ด้านหน้า พร้อมส่งสายตาสำรวจสถานที่ไปด้วย
“ที่นี่ไม่ได้มีมนุษย์อย่างที่เจ้าเข้าใจหรอกนะ แดนหิมพานต์น้อยนักที่พวกมนุษย์จะผ่านเข้ามาได้ ถ้าไม่ใช่ผู้ทรงศีลบำเพ็ญภาวนาจนเกิดฌานบารมี หรือผู้ที่มีความผูกพันกับที่นี่แล้วละก็ไม่มีมนุษย์หน้าไหนเข้ามาที่นี่ได้”
“ไม่มีมนุษย์แล้วคุณเป็นใคร ฉันมาที่นี่ได้ยังไงคะ” ฝัน ฉันฝันแน่ๆ มิรันตีบอกตัวเองก่อนจะหยิกแขนตัวเองแรงๆ “โอ้ย ในฝันก็เจ็บเหมือนจริงได้ด้วยแฮะ”
“เราชื่อมิสรเกศี เป็นนางอัปสร”
“หือ? นางอัปสร?”
“นางอัปสรที่เกิดจากคราวเกษียรสมุทร 35 ล้านนาง เราเป็นหนึ่งในนั้น”
มิรันตีมองผู้หญิง ไม่ใช่สินางอัปสรตรงหน้าด้วยอาการตาค้าง หล่อนกำลังคุยกับนางฟ้า!
“เรื่องของเราเอาไว้คุยคราวหน้า ที่เรามาพบเจ้าวันนี้ก็เพื่อมาแจ้งภาระกิจสำคัญที่เจ้าต้องทำ และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเจ้าต้องทำให้สำเร็จ”
“ฉันต้องทำอะไรค่ะ”
มิสรเกศีหันหยุดเดิน หลังกลับมาตอบด้วยน้ำเสียงหนักๆ
“ตามหาองค์ ‘ปรภาธร’ ”
หญิงสาวร่างบางยกมือข้างหนึ่งเกลี่ยเส้นผมปอยน้อยที่ลูกลมอ่อนพัดลู่แนบหน้าออก เพ่งสายตามองไปยังสิ่งไม่มีทางที่จะเกิดขึ้นได้ในชีวิตของเธอ สระน้ำใสกระจ่างราวกับกระจก ดอกบัวสีชมพู ขาวงามตาต่างเบ่งบานอวดโฉมสู้แสงแดดอ่อนๆเป็นประกาย ข้างกายเธอเรียงรายไปด้วยพฤกษานานาพันธุ์ใหญ่น้อย ต่างออกดอกสีสันแพรวพราย ส่งกลิ่นหอมหวานอบอวลไปทั่วบริเวณ
“ฝันแน่ๆเลย ดาวเอ้ย ถ้าไม่ฝันจะเห็นอย่างนี้ได้หรือ” มิรันตีพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนลดตัวลงกวักน้ำในสระ หยดน้ำใสกลิ้งไปมาบนมือ กำลังจะเอื้อมมือไปเด็ดดอกบัวก็ต้องชะงัก เสียงหนึ่งดังขึ้นมา
“มิรันตี” เสียงใครสักคนดังขึ้นข้างหลังหล่อนนี่เอง
หญิงสาวหันขวับไปด้วยความตกใจ ก่อนจะตะลึงกับกับสิ่งที่เห็น
‘ว้าว สวยจัง’ มิรันตีมองคนข้างหน้าด้วยความตกตะลึง ผู้หญิงอะไรสวยชะมัด รูปร่างกำลังดี เพรียวงามเอิบอิ่ม ผิวสวยเนียนเสียยิ่งกว่าพรีเซนเตอร์ครีมทาผิว ผมยาวสลวยสีดำขลับทิ้งตัวยาวจรดบั้นเอว ดวงหน้ารูปไข่ประกอบด้วยดวงตาเรียวยาว เป็นประกาย ขนตางอนยาวแบบไม่ต้องพึ่งมาสคาร่า จมูกโด่งเป็นสันเข้ากับปากรูปกระจับ สวยราวกับนางวรรณคดีชนิดที่หมอศัลยกรรมที่ไหนก็ไม่สามารถแปลงโฉมสาวคนไหนให้สวยเหมือนผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าหล่อนได้แน่ๆ
“เจ้าไม่เปลี่ยนเลยนะ ทิพย์มาลา ยังคงซุกซนเหมือนเดิม แม้จะอยู่ในร่างมนุษย์หรือนางเนรมิตร”
มิรันตีหันมองซ้ายขวา ผู้หญิงคนนี้คุยกับใครนะ เรียกหล่อนแท้ๆแต่กลับคุยกับคนอื่น แล้วน้ำเสียงก็เหมือนมีความโกรธเจืออยู่ด้วย
“เราคุยกับเจ้านั่นล่ะ” ร่างบางระหงเลื่อนตัวเข้ามาใกล้มิรันตี ก่อนจะแบบมือส่งอะไรบ้างอย่างที่ผุดขึ้นมากลางมือมอบให้หล่อน
“คะ? อะไรคะ ให้ฉันหรือคะ” มิรันตีมองอาการนั้นอย่างงงๆ
“ใช่ เรามอบให้เจ้า บุษบาจากสวรรค์”
“ให้ฉันทำไมหรือค่ะ เอ่อ ฉันชื่อมิรันตีค่ะ มีชื่อเดียว ไม่ได้ชื่อทิพย์มาลา”
หญิงสาวตรงหน้ายิ้มให้หล่อน ก่อนจะคว้ามือมิรันตีและวางสิ่งที่ตนเรียกว่า ‘บุษบาจากสวรรค์’ลงในมือ“ที่มนุษยภูมิเจ้าชื่อมิรันตี แต่ที่เราเรียกเจ้าว่าทิพย์มาลา”
“ทิพย์มาลา…” มิรันตีเอ่ยชื่อที่สองของหล่อนเบาๆ “คนที่นี่รู้จักฉันด้วยหรือค่ะ ทำไมฉันจำไม่ได้ว่าเคยมาที่นี่” มิรันตีเดินตามผู้หญิงที่เดินนำอยู่ด้านหน้า พร้อมส่งสายตาสำรวจสถานที่ไปด้วย
“ที่นี่ไม่ได้มีมนุษย์อย่างที่เจ้าเข้าใจหรอกนะ แดนหิมพานต์น้อยนักที่พวกมนุษย์จะผ่านเข้ามาได้ ถ้าไม่ใช่ผู้ทรงศีลบำเพ็ญภาวนาจนเกิดฌานบารมี หรือผู้ที่มีความผูกพันกับที่นี่แล้วละก็ไม่มีมนุษย์หน้าไหนเข้ามาที่นี่ได้”
“ไม่มีมนุษย์แล้วคุณเป็นใคร ฉันมาที่นี่ได้ยังไงคะ” ฝัน ฉันฝันแน่ๆ มิรันตีบอกตัวเองก่อนจะหยิกแขนตัวเองแรงๆ “โอ้ย ในฝันก็เจ็บเหมือนจริงได้ด้วยแฮะ”
“เราชื่อมิสรเกศี เป็นนางอัปสร”
“หือ? นางอัปสร?”
“นางอัปสรที่เกิดจากคราวเกษียรสมุทร 35 ล้านนาง เราเป็นหนึ่งในนั้น”
มิรันตีมองผู้หญิง ไม่ใช่สินางอัปสรตรงหน้าด้วยอาการตาค้าง หล่อนกำลังคุยกับนางฟ้า!
“เรื่องของเราเอาไว้คุยคราวหน้า ที่เรามาพบเจ้าวันนี้ก็เพื่อมาแจ้งภาระกิจสำคัญที่เจ้าต้องทำ และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเจ้าต้องทำให้สำเร็จ”
“ฉันต้องทำอะไรค่ะ”
มิสรเกศีหันหยุดเดิน หลังกลับมาตอบด้วยน้ำเสียงหนักๆ
“ตามหาองค์ ‘ปรภาธร’ ”
เข็มคำสร้อย เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 ส.ค. 2554, 15:21:45 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 ส.ค. 2554, 15:37:29 น.
จำนวนการเข้าชม : 1140
| ภารกิจสำคัญ 100% >> |
Pat 7 ส.ค. 2554, 19:23:09 น.
สั้นมากบอกไม่ถูกหรอกค่ะ แต่พล็อตท่าจะดี^^
สั้นมากบอกไม่ถูกหรอกค่ะ แต่พล็อตท่าจะดี^^