ขอความรักที... (สนพ.ปองรัก ตีพิมพ์)
ร้อยรักสาวผู้ที่ไม่มีดวงในเรื่องความรักเอาซะเลย คิดว่าเจอคนที่ใช่ แต่สุดท้ายเขาก็หนีหายไปในวันแต่งงาน จากที่จะได้แต่งกับแฟนเธอก็ต้องได้มาแต่งกับน้องชายแฟนแทนเสียอย่างนั้น
Tags: ขอความรักที, ไหมขวัญ, แต่งงาน, จำเป็น, สามี, นิยายรัก, น่ารัก
ตอน: ตอนที่ 1 (100%)
ไม่น่าเชื่อว่าคนคนหนึ่งจะสามารถนั่งร้องไห้ไม่ลุกไปไหนได้ต่อเนื่องนานหลายชั่วโมงเหมือนอย่างเช่นร้อยรัก โดยตลอดทั้งวันเธอพยายามหาวิธีสงบสติอารมณ์โดยการไปเดินเล่นในที่ที่มีคนพลุกพล่านอย่างในห้างสรรพสินค้า แต่สุดท้ายก็เปล่าประโยชน์เพราะยิ่งคนเยอะก็ยิ่งรู้สึกรำคาญใจ จึงต้องนั่งรถมาที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งติดแม่น้ำเจ้าพระยาที่ไม่เพียงแค่บรรยากาศดีแต่เป็นยังสถานที่ที่เต็มไปด้วยความทรงจำดีๆ ของเธอกับอดีตคนรัก
เพราะเมื่อหนึ่งปีก่อนใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ซึ่งทำหน้าที่คอยบดบังแสงสีทองของดวงตะวันที่กำลังจะลาลับขอบฟ้า ชวลิตได้ขอเธอเป็นแฟน!
ร้อยรักนั่งปล่อยให้น้ำตาไหลเป็นทางอยู่อย่างนั้นไม่ยอมไปไหน กระทั่งหูแว่วเสียงคนพูดคุยกันและเสียงคนวิ่งออกกำลังกาย บ่งบอกว่าช่วงเวลาเย็นได้มาถึงแล้ว ถึงอย่างนั้นความเศร้าและความเจ็บปวดก็ยังคงเกาะกินหัวใจไม่จางหาย น้ำตาแห่งความเสียใจยังคงรินไหลเป็นระยะ เธอใช้มือซับหยาดน้ำตาแล้วลุกขึ้นเดินไปเกาะราวเหล็กริมฝั่งแม่น้ำ เงยหน้าขึ้นรับลมเย็นๆ สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะตะโกนออกมา
“ไปตายเลยไป!”
เสียงตะโกนดังลั่นทำให้ผู้คนภายในสวนต่างหันมามองเธอเป็นตาเดียวกัน แต่ใช่ว่าร้อยรักจะใส่ใจ เมื่อตะโกนแล้วก็ยืนร้องไห้น้ำตาไหลอยู่อย่างนั้นโดยไม่คิดจะหันไปมองข้างๆ จึงไม่รู้เลยว่าในยามนี้มีชายคนหนึ่งอุตส่าห์เลี่ยงมายืนในที่ที่ไม่มีคนเพื่อสูบบุหรี่ถึงกับสำลักควันไอค่อกแค่ก ทำมวนบุหรี่ที่สูบค้างหล่นลงแม่น้ำ เมื่อจู่ๆ ก็ได้ยินเสียงคนตะโกนด่าให้ไปตาย
วินาทีนั้นชายหนุ่มหันไปมองต้นเสียงด้วยสงสัยว่าด่าเขาหรือไม่ จึงได้พบกับภาพหญิงสาวตาบวมแดงก่ำยืนน้ำตาไหลริน
คีรินทร์ยืนมองเงียบๆ อยู่ครู่หนึ่งก่อนจะผละกายเดินหนี จังหวะนั้นเองหญิงสาวก็เอามือทุบราวเหล็กพร้อมกับด่าทอใครบางคนด้วยท่าทีบ้าคลั่ง
“ไอ้ผู้ชายบ้า! ผู้ชายเลว! ทำไม! ทำไมฉันต้องมาเจอผู้ชายเฮงซวยแบบนี้ด้วย ทำไม...”
คนที่มายืนสูบบุหรี่เห็นแล้วก็เจ็บแทน จนอดไม่ไหวต้องเข้าไปห้าม
“พอเถอะครับคุณ” ชายหนุ่มเข้าไปรั้งมือที่กำลังจะฟาดราวเหล็กซ้ำอีกครั้ง
“นี่มันเหล็กนะ ตีไปคนที่เจ็บก็คือคุณ ไม่ใช่ไอ้ผู้ชายเฮงซวยที่ไหนหรอก”
“อย่ามายุ่ง! คุณไม่มาเป็นฉันไม่มีวันเข้าใจหรอก เมื่อวานเขาบอกรักฉันและพูดเหมือนจะขอฉันแต่งงาน แต่มาวันนี้กลับหนีไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นหน้าตาเฉย เลวไหมล่ะ” เหมือนต้องการหาที่ระบายร้อยรักจึงพรั่งพรูความเจ็บปวดที่อัดอั้นอยู่ในใจให้คนแปลกหน้าฟัง
“เอ่อ...มันก็เลว แต่หวังว่าคุณคงไม่รู้สึกผิดหวังจนอยากจะมากระโดดน้ำฆ่าตัวตายที่นี่หรอกนะ”
“บางทีมันก็น่าคิดนะคุณ”
คำพูดราวกับชี้นำทางนั้นทำให้ร้อยรักที่เอาแต่ก้มหน้ามองราวเหล็กเงยหน้าขึ้นทอดมองแม่น้ำที่เคลื่อนไหวเป็นระลอกคลื่นอย่างหมดอาลัยตายอยากในชีวิต
“เฮ้ย! ไม่เอาน่าคุณ คนนี้ทิ้งก็หาคนใหม่ได้นี่ หน้าตาคุณก็...” คีรินทร์แอบปรายตาพิจารณาสาวผู้โชคร้ายนิดหนึ่งแล้วเอ่ยปลอบต่อ “สวยน่ารักดีอยู่เหมือนกัน หาใหม่ไม่ยากหรอกมั้ง”
“หาใหม่เหรอ มันก็คงจะเหมือนเดิม รู้ไหมตั้งแต่อดีตจนถึงตอนนี้ฉันเป็นฝ่ายโดนทิ้งตลอด ทั้งที่พวกเขาเป็นฝ่ายเข้ามาจีบและบอกรักฉันก่อนแท้ๆ” ร้อยรักคร่ำครวญ แค่นยิ้มให้กับโชคชะตาที่มักเล่นตลกกับหัวใจของเธอ
“ซวยชะมัด”
คีรินทร์ยิ้มแหยพลางบ่นเบาๆ แต่คนข้างๆ กลับหูดีอย่างเหลือเชื่อ เธอหันมามองเขาตาขวาง แต่แค่แวบเดียวเท่านั้นก็หันกลับไปมองแม่น้ำตรงหน้าด้วยสายตาเลื่อนลอยเหมือนเดิม
“ผมว่าคุณกลับบ้านไปสงบสติอารมณ์ดีกว่าไหม อย่ามาคิดฆ่าตัวตายเลย มันจะลำบากคนอื่นเปล่าๆ ไหนจะต้องไปงมศพอืดๆ ของคุณขึ้นมาให้พวกนักข่าวถ่ายภาพ แล้วครอบครัวคุณล่ะ เขาคงจะดีใจหรอกนะที่ต้องมารับรู้ว่าลูกหลานกระโดดน้ำตายเพราะผู้ชายเพียงคนเดียว”
แม้จะไม่รู้ว่าคำพูดเมื่อครู่คือคำปลอบ คำด่า หรือคำประชด แต่มันก็ทำให้ร้อยรักหยุดคิด เป็นจังหวะเดียวกับที่เสียงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าสะพายดังขึ้น
“แม่...” ร้อยรักเรียกคนที่โทร.เข้ามาเสียงสั่นเครือ น้ำตาที่แห้งเหือดไปก่อนหน้าไหลออกมาราวกับทำนบแตกอีกครั้ง “พี่เอทิ้งรักไปแล้วนะแม่”
คีรินทร์ยืนมองหญิงสาวคร่ำครวญกับแม่ของเธอผ่านโทรศัพท์อยู่เงียบๆ จนกระทั่งเธอวางสายโดยไม่คิดจะหนีไปไหน แม้จะเป็นคนแปลกหน้าที่เพิ่งพบกันแต่เขาก็กลัวเหลือเกินว่าเธอจะกระโดดน้ำฆ่าตัวตายสังเวยความรักไปจริงๆ
“ฉันกลับบ้านก่อนนะคะ...”
“ดีแล้ว” คีรินทร์ตอบรับสั้นๆ อย่างวางใจว่าอีกฝ่ายไม่คิดสั้นแล้ว ก่อนจะเดินผละจากไป
“ขอบ...” ร้อยรักเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นเพียงแผ่นหลังของคนที่มีน้ำใจยืนฟังเธอปรับทุกข์
“อ้าว ไปซะแล้ว ขอบคุณนะคะ”
สิ้นเสียงตะโกนบอก ชายหนุ่มก็ยกมือขึ้นส่งสัญญาณให้หญิงสาวรู้ว่าเขารับรู้แล้ว คีรินทร์ไม่ได้เดินไปไหนไกลหากแต่หลบไปยืนมองหญิงสาวที่เดินออกจากสวนสาธารณะเพื่อกลับบ้านอย่างไม่วางตา และมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่คนที่เขานัดมาเจอเอ่ยเรียกนั่นแหละ
“ผาคะ มองอะไรอยู่เอ่ย”
เธอถามพลางมองตามสายตาของคีรินทร์แล้วหันมาตีหน้าบึ้งใส่ เมื่อเห็นว่าสายตาของชายหนุ่มโฟกัสไปที่หญิงสาวคนหนึ่ง
“อย่าบอกนะคะว่าระหว่างรอนิลคุณจีบผู้หญิงอื่น”
“เปล่า แค่ฆ่าเวลาด้วยการช่วยผู้หญิงซื่อบื้อคนหนึ่งเท่านั้นเอง ไปกันเถอะ”
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เปิดจอง
ขอความรักที โดย ไหมขวัญ
ราคาปก 265 บาท
เปิดจองตั้งแต่วันนี้ - 20 กุมภาพันธ์ 2560 ในราคา 225 บาท
ฟรีค่าส่งพร้อมของที่ระลึก
***จัดส่งวันที่ 6 มีนาคม 2560***
สั่งจองและแจ้งโอนได้ที่
- inbox แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ
- อีเมล kesmani1@hotmail.com
เลขที่บัญชี
ชื่อบัญชีนางเกศมณี สุฤทธิ์
- ธนาคารกรุงเทพ สาขาคลองด่าน เลขที่บัญชี 183-058368-6
- ธนาคารกสิกรไทย สาขาสมุทรปราการ เลขที่บัญชี 224-2-44911-2
- ธนาคารไทยพานิชย์ สาขาเทสโก้ โลตัส ศรีสะเกษ (ต่างจังหวัด) เลขบัญชี 404-919917-9
เพราะเมื่อหนึ่งปีก่อนใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ซึ่งทำหน้าที่คอยบดบังแสงสีทองของดวงตะวันที่กำลังจะลาลับขอบฟ้า ชวลิตได้ขอเธอเป็นแฟน!
ร้อยรักนั่งปล่อยให้น้ำตาไหลเป็นทางอยู่อย่างนั้นไม่ยอมไปไหน กระทั่งหูแว่วเสียงคนพูดคุยกันและเสียงคนวิ่งออกกำลังกาย บ่งบอกว่าช่วงเวลาเย็นได้มาถึงแล้ว ถึงอย่างนั้นความเศร้าและความเจ็บปวดก็ยังคงเกาะกินหัวใจไม่จางหาย น้ำตาแห่งความเสียใจยังคงรินไหลเป็นระยะ เธอใช้มือซับหยาดน้ำตาแล้วลุกขึ้นเดินไปเกาะราวเหล็กริมฝั่งแม่น้ำ เงยหน้าขึ้นรับลมเย็นๆ สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะตะโกนออกมา
“ไปตายเลยไป!”
เสียงตะโกนดังลั่นทำให้ผู้คนภายในสวนต่างหันมามองเธอเป็นตาเดียวกัน แต่ใช่ว่าร้อยรักจะใส่ใจ เมื่อตะโกนแล้วก็ยืนร้องไห้น้ำตาไหลอยู่อย่างนั้นโดยไม่คิดจะหันไปมองข้างๆ จึงไม่รู้เลยว่าในยามนี้มีชายคนหนึ่งอุตส่าห์เลี่ยงมายืนในที่ที่ไม่มีคนเพื่อสูบบุหรี่ถึงกับสำลักควันไอค่อกแค่ก ทำมวนบุหรี่ที่สูบค้างหล่นลงแม่น้ำ เมื่อจู่ๆ ก็ได้ยินเสียงคนตะโกนด่าให้ไปตาย
วินาทีนั้นชายหนุ่มหันไปมองต้นเสียงด้วยสงสัยว่าด่าเขาหรือไม่ จึงได้พบกับภาพหญิงสาวตาบวมแดงก่ำยืนน้ำตาไหลริน
คีรินทร์ยืนมองเงียบๆ อยู่ครู่หนึ่งก่อนจะผละกายเดินหนี จังหวะนั้นเองหญิงสาวก็เอามือทุบราวเหล็กพร้อมกับด่าทอใครบางคนด้วยท่าทีบ้าคลั่ง
“ไอ้ผู้ชายบ้า! ผู้ชายเลว! ทำไม! ทำไมฉันต้องมาเจอผู้ชายเฮงซวยแบบนี้ด้วย ทำไม...”
คนที่มายืนสูบบุหรี่เห็นแล้วก็เจ็บแทน จนอดไม่ไหวต้องเข้าไปห้าม
“พอเถอะครับคุณ” ชายหนุ่มเข้าไปรั้งมือที่กำลังจะฟาดราวเหล็กซ้ำอีกครั้ง
“นี่มันเหล็กนะ ตีไปคนที่เจ็บก็คือคุณ ไม่ใช่ไอ้ผู้ชายเฮงซวยที่ไหนหรอก”
“อย่ามายุ่ง! คุณไม่มาเป็นฉันไม่มีวันเข้าใจหรอก เมื่อวานเขาบอกรักฉันและพูดเหมือนจะขอฉันแต่งงาน แต่มาวันนี้กลับหนีไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นหน้าตาเฉย เลวไหมล่ะ” เหมือนต้องการหาที่ระบายร้อยรักจึงพรั่งพรูความเจ็บปวดที่อัดอั้นอยู่ในใจให้คนแปลกหน้าฟัง
“เอ่อ...มันก็เลว แต่หวังว่าคุณคงไม่รู้สึกผิดหวังจนอยากจะมากระโดดน้ำฆ่าตัวตายที่นี่หรอกนะ”
“บางทีมันก็น่าคิดนะคุณ”
คำพูดราวกับชี้นำทางนั้นทำให้ร้อยรักที่เอาแต่ก้มหน้ามองราวเหล็กเงยหน้าขึ้นทอดมองแม่น้ำที่เคลื่อนไหวเป็นระลอกคลื่นอย่างหมดอาลัยตายอยากในชีวิต
“เฮ้ย! ไม่เอาน่าคุณ คนนี้ทิ้งก็หาคนใหม่ได้นี่ หน้าตาคุณก็...” คีรินทร์แอบปรายตาพิจารณาสาวผู้โชคร้ายนิดหนึ่งแล้วเอ่ยปลอบต่อ “สวยน่ารักดีอยู่เหมือนกัน หาใหม่ไม่ยากหรอกมั้ง”
“หาใหม่เหรอ มันก็คงจะเหมือนเดิม รู้ไหมตั้งแต่อดีตจนถึงตอนนี้ฉันเป็นฝ่ายโดนทิ้งตลอด ทั้งที่พวกเขาเป็นฝ่ายเข้ามาจีบและบอกรักฉันก่อนแท้ๆ” ร้อยรักคร่ำครวญ แค่นยิ้มให้กับโชคชะตาที่มักเล่นตลกกับหัวใจของเธอ
“ซวยชะมัด”
คีรินทร์ยิ้มแหยพลางบ่นเบาๆ แต่คนข้างๆ กลับหูดีอย่างเหลือเชื่อ เธอหันมามองเขาตาขวาง แต่แค่แวบเดียวเท่านั้นก็หันกลับไปมองแม่น้ำตรงหน้าด้วยสายตาเลื่อนลอยเหมือนเดิม
“ผมว่าคุณกลับบ้านไปสงบสติอารมณ์ดีกว่าไหม อย่ามาคิดฆ่าตัวตายเลย มันจะลำบากคนอื่นเปล่าๆ ไหนจะต้องไปงมศพอืดๆ ของคุณขึ้นมาให้พวกนักข่าวถ่ายภาพ แล้วครอบครัวคุณล่ะ เขาคงจะดีใจหรอกนะที่ต้องมารับรู้ว่าลูกหลานกระโดดน้ำตายเพราะผู้ชายเพียงคนเดียว”
แม้จะไม่รู้ว่าคำพูดเมื่อครู่คือคำปลอบ คำด่า หรือคำประชด แต่มันก็ทำให้ร้อยรักหยุดคิด เป็นจังหวะเดียวกับที่เสียงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าสะพายดังขึ้น
“แม่...” ร้อยรักเรียกคนที่โทร.เข้ามาเสียงสั่นเครือ น้ำตาที่แห้งเหือดไปก่อนหน้าไหลออกมาราวกับทำนบแตกอีกครั้ง “พี่เอทิ้งรักไปแล้วนะแม่”
คีรินทร์ยืนมองหญิงสาวคร่ำครวญกับแม่ของเธอผ่านโทรศัพท์อยู่เงียบๆ จนกระทั่งเธอวางสายโดยไม่คิดจะหนีไปไหน แม้จะเป็นคนแปลกหน้าที่เพิ่งพบกันแต่เขาก็กลัวเหลือเกินว่าเธอจะกระโดดน้ำฆ่าตัวตายสังเวยความรักไปจริงๆ
“ฉันกลับบ้านก่อนนะคะ...”
“ดีแล้ว” คีรินทร์ตอบรับสั้นๆ อย่างวางใจว่าอีกฝ่ายไม่คิดสั้นแล้ว ก่อนจะเดินผละจากไป
“ขอบ...” ร้อยรักเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นเพียงแผ่นหลังของคนที่มีน้ำใจยืนฟังเธอปรับทุกข์
“อ้าว ไปซะแล้ว ขอบคุณนะคะ”
สิ้นเสียงตะโกนบอก ชายหนุ่มก็ยกมือขึ้นส่งสัญญาณให้หญิงสาวรู้ว่าเขารับรู้แล้ว คีรินทร์ไม่ได้เดินไปไหนไกลหากแต่หลบไปยืนมองหญิงสาวที่เดินออกจากสวนสาธารณะเพื่อกลับบ้านอย่างไม่วางตา และมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่คนที่เขานัดมาเจอเอ่ยเรียกนั่นแหละ
“ผาคะ มองอะไรอยู่เอ่ย”
เธอถามพลางมองตามสายตาของคีรินทร์แล้วหันมาตีหน้าบึ้งใส่ เมื่อเห็นว่าสายตาของชายหนุ่มโฟกัสไปที่หญิงสาวคนหนึ่ง
“อย่าบอกนะคะว่าระหว่างรอนิลคุณจีบผู้หญิงอื่น”
“เปล่า แค่ฆ่าเวลาด้วยการช่วยผู้หญิงซื่อบื้อคนหนึ่งเท่านั้นเอง ไปกันเถอะ”
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เปิดจอง
ขอความรักที โดย ไหมขวัญ
ราคาปก 265 บาท
เปิดจองตั้งแต่วันนี้ - 20 กุมภาพันธ์ 2560 ในราคา 225 บาท
ฟรีค่าส่งพร้อมของที่ระลึก
***จัดส่งวันที่ 6 มีนาคม 2560***
สั่งจองและแจ้งโอนได้ที่
- inbox แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ
- อีเมล kesmani1@hotmail.com
เลขที่บัญชี
ชื่อบัญชีนางเกศมณี สุฤทธิ์
- ธนาคารกรุงเทพ สาขาคลองด่าน เลขที่บัญชี 183-058368-6
- ธนาคารกสิกรไทย สาขาสมุทรปราการ เลขที่บัญชี 224-2-44911-2
- ธนาคารไทยพานิชย์ สาขาเทสโก้ โลตัส ศรีสะเกษ (ต่างจังหวัด) เลขบัญชี 404-919917-9
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 ม.ค. 2560, 11:59:40 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 ม.ค. 2560, 11:59:40 น.
จำนวนการเข้าชม : 843
| << ตอนที่ 1 (70%) | ตอนที่ 2 (30%) อวดปก+เปิดจองอย่างเป็นทางการค่ะ >> |