ขอความรักที... (สนพ.ปองรัก ตีพิมพ์)
ร้อยรักสาวผู้ที่ไม่มีดวงในเรื่องความรักเอาซะเลย คิดว่าเจอคนที่ใช่ แต่สุดท้ายเขาก็หนีหายไปในวันแต่งงาน จากที่จะได้แต่งกับแฟนเธอก็ต้องได้มาแต่งกับน้องชายแฟนแทนเสียอย่างนั้น
Tags: ขอความรักที, ไหมขวัญ, แต่งงาน, จำเป็น, สามี, นิยายรัก, น่ารัก
ตอน: ตอนที่ 2 (100%)
“ผมอยากมีที่ที่สบายใจไว้พักยามเจอเรื่องอย่างทุกวันนี้” ชวลิตบอกน้ำเสียงนุ่มทุ้ม ทอดสายตามองอดีตคนรักด้วยสายตาออดอ้อน
“หมายความว่ายังไงคะ” ร้อยรักมองอีกฝ่ายอย่างระแวง
“ผมรู้นะว่าคุณเองก็ยังรักผมอยู่” ชวลิตบอกอย่างมั่นใจ ก่อนจะยิ้มอย่างพอใจเมื่อร้อยรักหลบตาและใช้ความเงียบเป็นคำตอบ “ในเมื่อคุณก็รัก ผมก็รักคุณ ทำไมเราจะต้องเลิกกันล่ะ”
สิ้นคำถามนั้นร้อยรักก็มองคนพูดตาขวาง ก่อนจะถามกลับเสียงห้วน
“นี่คุณกำลังพยายามจะพูดเรื่องอะไร”
“ผมอยากให้เรากลับมาคบกันเหมือนเดิม เพียงแต่อย่าให้คุณเนตรรู้ ผมสัญญาว่าจะคอยดูแลเอาใจใส่คุณไม่ต่างจากเมื่อก่อน อยากได้อะไรผมก็จะหาให้ไม่เกี่ยง”
ชวลิตเสนอเงื่อนไขที่คิดว่าดีที่สุดให้กับอดีตคนรัก และคิดเอาเองว่าอีกฝ่ายคงพอใจเพราะเธอรักเขามาก ส่วนเขานั้นก็รักเธอเช่นกัน และก็รักเนตรอัปสรด้วย แถมคนหลังนี้ยังมีประโยชน์ต่อเขาในหลายๆ ด้าน ไม่ว่าจะเป็นหน้าที่การงานและเงินทอง
เผียะ!
แต่คำตอบที่ได้รับเหนือความคาดหมายนัก ชวลิตโดนฝ่ามือบางฟาดเข้าที่ซีกแก้มอย่างจังจนหน้าหัน
“คุณไม่พอใจตรงไหน” ชวลิตถามเสียงห้วนพลางใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มข้างที่โดนตบ
“อย่ามายื่นข้อเสนอเลวๆ แบบนี้กับฉันอีก และทางที่ดีเอาเวลาที่จะมาพูดเรื่องไร้สาระพวกนี้ไปดูแลเมียกับลูกของคุณเถอะ อย่ามายุ่งกับฉันอีก!”
ร้อยรักบอกเสียงเข้มแล้วเดินผละออกไปอย่างรวดเร็ว สองเท้ามุ่งตรงไปหาเพื่อนร่วมงานก่อนจะชวนทุกคนกลับแผนกโดยไม่คิดจะเล่ารายละเอียดให้ใครฟัง หากมีใครถาม เธอก็ตอบสั้นๆ เพียงเท่านั้น
“ไม่มีอะไรหรอก เรื่องคุณเนตรนั่นแหละ”
“แค่เรื่องคุณเนตรจริงเหรอ” ธารีถามอย่างข้องใจเมื่ออยู่กันตามลำพัง
“ใช่ที่ไหนล่ะ แต่ตอนนี้ขอทำงานก่อน ไว้เลิกงานแล้วค่อยคุยกัน” ร้อยรักบอกเพียงเท่านั้นก็เดินไปยังโต๊ะทำงานของตัวเอง และเริ่มต้นการทำงานในช่วงบ่ายด้วยจิตใจว้าวุ่นแทบจะไม่มีสมาธิในการทำงานเลย
“ฉันว่าฉันไม่ไหวแล้วละธาร ตอนบ่ายไม่มีกะจิตกะใจจะทำงานเลย ถ้าเจอแบบนี้บ่อยๆ ฉันคงเครียดตาย” ร้อยรักที่เดินเคียงคู่เพื่อนสนิทออกมาจากบริษัทหลังเลิกงานบ่นขึ้นด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ
“เป็นอะไร” ธารีหันมาถามเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนจะทำหน้าตกใจเมื่อนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงเอ่ยถามต่อด้วยน้ำเสียงกระซิบแผ่วเบาให้ได้ยินกันแค่สองคน “อย่าบอกนะว่าเพราะเรื่องเมื่อกลางวัน”
“อือ”
“เล่ามา”
ร้อยรักมองรอบๆ ตัว เมื่อเห็นว่าไม่มีคนอื่นเดินอยู่ใกล้ๆ จึงเล่าเรื่องคร่าวๆ ให้เพื่อนรักฟังด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างเบา
“พี่เอพูดทำนองว่าอยากจะคบกับฉันต่อ แต่เป็นแบบลับๆ น่ะ”
“เมียน้อยน่ะเหรอ” ธารีถามกลับอย่างตกใจ ก่อนจะรีบยกมือปิดปากพลางมองซ้ายมองขวาอย่างกลัวใครจะมาได้ยินเข้า
“ประมาณนั้นแหละ เขาบอกว่าอยากมีที่พักใจเวลาโดนคุณเนตรวีนเหวี่ยงใส่น่ะ”
“แล้วเธอว่าไง ยังรักพี่เออยู่ไหม” ธารีเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ แล้วเธอก็ยิ้มอย่างโล่งใจเมื่อได้ฟังคำตอบของเพื่อนรัก
“ยอมรับละว่ายังมีเยื่อใยอยู่ แต่ฉันก็มีคุณธรรมพอ ถ้าจะให้ไปเป็นเมียน้อยละก็ ไม่เอาด้วยหรอก บาปตาย”
“ดีแล้วละ ที่เธอไม่รักจนหูหนวกตาบอด ไม่คิดเลยนะว่าพี่เอจะเป็นคนเห็นแก่ตัวแบบนี้” ธารีเบ้ปากก่อนจะถามต่อ “แล้วพี่เอว่าไงล่ะ ตอนเธอปฏิเสธ”
“ไม่รู้ พอยื่นข้อเสนอมาฉันก็ตบและด่าเขาก่อนจะเดินหนีออกมาเลย” ร้อยรักเล่าแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ฉันว่าเขาคงไม่จบแค่นี้แน่ คิดแล้วก็อยากลาออก”
“ทำไมล่ะ งานไม่ใช่หากันได้ง่ายๆ นะ” ธารีค้านอย่างไม่เห็นด้วย
“ก็จริง แต่รู้จักสำนวนคับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยากไหม และตอนนี้ฉันก็ทั้งคับอกคับใจคับกายจนอึดอัดไปหมด คิดดูสิ ก่อนหน้านี้คุณเนตรมาโวยวายที่แผนก พอวันนี้พี่เอก็มาขอฉันเป็นเมียเก็บ แล้วถ้าคุณเอไม่เลิกรา เชื่อเถอะอีกไม่นานคนขี้ระแวงอย่างคุณเนตรต้องรู้สึกผิดสังเกตแน่ และคนที่ซวยก็คือฉันที่ไม่ได้ทำอะไรเลย”
ร้อยรักระบายความอัดอั้นตันใจรัวออกมาเป็นชุด ทำเอาธารีถึงกับพูดไม่ออก
“มันก็จริง” ธารีถอนหายใจเฮือกก่อนจะดึงมือร้อยรักพาเดินเลี่ยงผู้คนที่ยืนรอรถประจำทางไปยืนรอรถห่างจากป้ายเล็กน้อยเพื่อจะได้คุยกันอย่างสะดวกยิ่งขึ้น “แต่ฉันว่าใจเย็นก่อนดีไหม ไม่แน่ว่าเธออาจจะกังวลไปเองก็ได้ โดนตบซะขนาดนั้นพี่เออาจจะถอดใจไปแล้วมั้ง”
“ให้มันจริงเถอะ ฉันก็ใช่อยากจะหางานใหม่เสียเมื่อไร”
“นั่นแหละใจเย็นๆ รถมาแล้ว ตอนนี้ก่อนจะทำใจเรื่องอื่น มาทำใจเรื่องที่ต้องยืนเบียดเสียดคนบนรถจนกว่าจะถึงบ้านดีกว่า ปะ...”
ธารีทำหน้าเบ้แล้วรีบลากเพื่อนรักไปต่อแถวเพื่อเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในความแออัดบนรถประจำทางที่ทั้งร้อนและอึดอัด บางวันก็อาจจะมีกลิ่นตัวของผู้โดยสารบางคนสร้างความทรมานให้คนร่วมทางได้ไม่น้อย
คำว่า ‘ตกงาน’ น่ากลัวเสียที่ไหนเมื่อเปรียบเทียบกับความวุ่นวายที่ร้อยรักได้รับเมื่อหลายวันที่ผ่านมา เธอพยายามทำใจเย็นอย่างที่ธารีเฝ้าปลอบ แต่สุดท้ายความอดทนของเธอก็ขาดผึง เมื่อชวลิตตื๊อหนัก จนเนตรอัปสรจับได้จึงมาโวยวายที่แผนกอีกครั้ง และมันจะไม่มีครั้งที่สามเกิดขึ้นแน่นอน!
ทันทีที่ชวลิตพาเนตรอัปสรกลับ ร้อยรักก็ไปยื่นใบลาออกกับฝ่ายบุคคลทันที แม้แต่ธารีก็ห้ามเอาไว้ไม่อยู่ และนั่นก็คือเหตุผลที่ทำให้เธอต้องไปสมัครงานด้วยตนเองตามที่มีประกาศรับสมัคร วันไหนที่ไม่ได้ออกนอกบ้านก็นั่งหาตำแหน่งงานผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์ก่อนจะสมัครทิ้งเอาไว้ ทว่างานสมัยนี้หายากนัก หาวันสองวันสมัครที่สองที่ใช่จะได้เลยทันที
“น้ำหวานเย็นๆ กับขนมจ้ะ”
“ขอบคุณค่ะแม่” ร้อยรักละสายตาจากโน้ตบุ๊กหันมามองคนเป็นแม่ที่นำของว่างมาให้ที่โต๊ะนั่งเล่นหน้าบ้านก่อนจะหันกลับไปสนใจการกรอกใบสมัครงานต่อ
“เป็นไงบ้าง” กรองแก้วถามพลางชะเง้อคอมอง
“เหมือนเดิมค่ะ ไม่มีสัญญาณตอบรับเลย” ร้อยรักตอบด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เธอไม่อยากตกงานนานๆ แม้ว่าการไม่มีงานทำก็ไม่ได้สร้างความลำบากอะไร เนื่องจากเงินเก็บและเงินประกันหลังจากที่คนเป็นพ่อเสียชีวิตยังคงอยู่ในบัญชีเงินฝากไม่ได้หายไปไหน แต่ถ้ามัวแต่ใช้ไม่หามาเติม เงินก็ต้องหมดเข้าสักวัน
“อย่าทำหน้ายุ่งอย่างนี้สิ ค่อยๆ หา ไม่ต้องรีบ ถือซะว่าพักผ่อนเลียแผลใจไปในตัว”
“อยากเลียแผลใจไปด้วย ทำงานไปด้วยนี่คะ ไม่แน่อาจจะเจอคนถูกใจในที่ทำงานใหม่ แผลใจจะได้หายไวๆ ไงคะ”
หญิงสาวเอ่ยอย่างไม่คิดอะไรมาก แตกต่างจากคนฟังที่นำถ้อยคำนั้นมาคิดจนต้องรีบร้องห้ามเสียงหลง
“ไม่ได้ๆ รักตกปากรับคำกับแม่แล้วนะว่าจะลองไปทำความรู้จักกับลูกชายของเพื่อนแม่”
“แหม แม่ก็ ตกใจไปได้ รักไม่เบี้ยวหรอกค่ะ ในเมื่อเชื่อสายตาตัวเองไม่ได้ ต่อไปนี้ชีวิตรักของลูกคนนี้ขอฝากไว้ในอุ้งมือของแม่ด้วยนะคะ” หญิงสาวบอกพลางเอนศีรษะลงไปซบไหล่ของคนเป็นแม่อย่างออดอ้อน
“เชื่อใจได้เลย” กรองแก้วรับคำพลางเปิดยิ้มกว้างอย่างพอใจ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ได้ตัดใจเรื่องจับคู่ไปแล้ว เพราะร้อยรักมีแฟนเป็นตัวเป็นตน แถมชีวิตรักยังไปได้ด้วยดี แต่เหมือนพรหมลิขิตจะเป็นใจ สุดท้ายความรักของร้อยรักก็ล่มไม่เป็นท่าเหมือนเคย
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เปิดจอง
ขอความรักที โดย ไหมขวัญ
ราคาปก 265 บาท
เปิดจองตั้งแต่วันนี้ - 20 กุมภาพันธ์ 2560 ในราคา 225 บาท
ฟรีค่าส่งพร้อมของที่ระลึก
***จัดส่งวันที่ 6 มีนาคม 2560***
สั่งจองและแจ้งโอนได้ที่
- inbox แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ
- อีเมล kesmani1@hotmail.com
เลขที่บัญชี
ชื่อบัญชีนางเกศมณี สุฤทธิ์
- ธนาคารกรุงเทพ สาขาคลองด่าน เลขที่บัญชี 183-058368-6
- ธนาคารกสิกรไทย สาขาสมุทรปราการ เลขที่บัญชี 224-2-44911-2
- ธนาคารไทยพานิชย์ สาขาเทสโก้ โลตัส ศรีสะเกษ (ต่างจังหวัด) เลขบัญชี 404-919917-9
“หมายความว่ายังไงคะ” ร้อยรักมองอีกฝ่ายอย่างระแวง
“ผมรู้นะว่าคุณเองก็ยังรักผมอยู่” ชวลิตบอกอย่างมั่นใจ ก่อนจะยิ้มอย่างพอใจเมื่อร้อยรักหลบตาและใช้ความเงียบเป็นคำตอบ “ในเมื่อคุณก็รัก ผมก็รักคุณ ทำไมเราจะต้องเลิกกันล่ะ”
สิ้นคำถามนั้นร้อยรักก็มองคนพูดตาขวาง ก่อนจะถามกลับเสียงห้วน
“นี่คุณกำลังพยายามจะพูดเรื่องอะไร”
“ผมอยากให้เรากลับมาคบกันเหมือนเดิม เพียงแต่อย่าให้คุณเนตรรู้ ผมสัญญาว่าจะคอยดูแลเอาใจใส่คุณไม่ต่างจากเมื่อก่อน อยากได้อะไรผมก็จะหาให้ไม่เกี่ยง”
ชวลิตเสนอเงื่อนไขที่คิดว่าดีที่สุดให้กับอดีตคนรัก และคิดเอาเองว่าอีกฝ่ายคงพอใจเพราะเธอรักเขามาก ส่วนเขานั้นก็รักเธอเช่นกัน และก็รักเนตรอัปสรด้วย แถมคนหลังนี้ยังมีประโยชน์ต่อเขาในหลายๆ ด้าน ไม่ว่าจะเป็นหน้าที่การงานและเงินทอง
เผียะ!
แต่คำตอบที่ได้รับเหนือความคาดหมายนัก ชวลิตโดนฝ่ามือบางฟาดเข้าที่ซีกแก้มอย่างจังจนหน้าหัน
“คุณไม่พอใจตรงไหน” ชวลิตถามเสียงห้วนพลางใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มข้างที่โดนตบ
“อย่ามายื่นข้อเสนอเลวๆ แบบนี้กับฉันอีก และทางที่ดีเอาเวลาที่จะมาพูดเรื่องไร้สาระพวกนี้ไปดูแลเมียกับลูกของคุณเถอะ อย่ามายุ่งกับฉันอีก!”
ร้อยรักบอกเสียงเข้มแล้วเดินผละออกไปอย่างรวดเร็ว สองเท้ามุ่งตรงไปหาเพื่อนร่วมงานก่อนจะชวนทุกคนกลับแผนกโดยไม่คิดจะเล่ารายละเอียดให้ใครฟัง หากมีใครถาม เธอก็ตอบสั้นๆ เพียงเท่านั้น
“ไม่มีอะไรหรอก เรื่องคุณเนตรนั่นแหละ”
“แค่เรื่องคุณเนตรจริงเหรอ” ธารีถามอย่างข้องใจเมื่ออยู่กันตามลำพัง
“ใช่ที่ไหนล่ะ แต่ตอนนี้ขอทำงานก่อน ไว้เลิกงานแล้วค่อยคุยกัน” ร้อยรักบอกเพียงเท่านั้นก็เดินไปยังโต๊ะทำงานของตัวเอง และเริ่มต้นการทำงานในช่วงบ่ายด้วยจิตใจว้าวุ่นแทบจะไม่มีสมาธิในการทำงานเลย
“ฉันว่าฉันไม่ไหวแล้วละธาร ตอนบ่ายไม่มีกะจิตกะใจจะทำงานเลย ถ้าเจอแบบนี้บ่อยๆ ฉันคงเครียดตาย” ร้อยรักที่เดินเคียงคู่เพื่อนสนิทออกมาจากบริษัทหลังเลิกงานบ่นขึ้นด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ
“เป็นอะไร” ธารีหันมาถามเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนจะทำหน้าตกใจเมื่อนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงเอ่ยถามต่อด้วยน้ำเสียงกระซิบแผ่วเบาให้ได้ยินกันแค่สองคน “อย่าบอกนะว่าเพราะเรื่องเมื่อกลางวัน”
“อือ”
“เล่ามา”
ร้อยรักมองรอบๆ ตัว เมื่อเห็นว่าไม่มีคนอื่นเดินอยู่ใกล้ๆ จึงเล่าเรื่องคร่าวๆ ให้เพื่อนรักฟังด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างเบา
“พี่เอพูดทำนองว่าอยากจะคบกับฉันต่อ แต่เป็นแบบลับๆ น่ะ”
“เมียน้อยน่ะเหรอ” ธารีถามกลับอย่างตกใจ ก่อนจะรีบยกมือปิดปากพลางมองซ้ายมองขวาอย่างกลัวใครจะมาได้ยินเข้า
“ประมาณนั้นแหละ เขาบอกว่าอยากมีที่พักใจเวลาโดนคุณเนตรวีนเหวี่ยงใส่น่ะ”
“แล้วเธอว่าไง ยังรักพี่เออยู่ไหม” ธารีเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ แล้วเธอก็ยิ้มอย่างโล่งใจเมื่อได้ฟังคำตอบของเพื่อนรัก
“ยอมรับละว่ายังมีเยื่อใยอยู่ แต่ฉันก็มีคุณธรรมพอ ถ้าจะให้ไปเป็นเมียน้อยละก็ ไม่เอาด้วยหรอก บาปตาย”
“ดีแล้วละ ที่เธอไม่รักจนหูหนวกตาบอด ไม่คิดเลยนะว่าพี่เอจะเป็นคนเห็นแก่ตัวแบบนี้” ธารีเบ้ปากก่อนจะถามต่อ “แล้วพี่เอว่าไงล่ะ ตอนเธอปฏิเสธ”
“ไม่รู้ พอยื่นข้อเสนอมาฉันก็ตบและด่าเขาก่อนจะเดินหนีออกมาเลย” ร้อยรักเล่าแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ฉันว่าเขาคงไม่จบแค่นี้แน่ คิดแล้วก็อยากลาออก”
“ทำไมล่ะ งานไม่ใช่หากันได้ง่ายๆ นะ” ธารีค้านอย่างไม่เห็นด้วย
“ก็จริง แต่รู้จักสำนวนคับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยากไหม และตอนนี้ฉันก็ทั้งคับอกคับใจคับกายจนอึดอัดไปหมด คิดดูสิ ก่อนหน้านี้คุณเนตรมาโวยวายที่แผนก พอวันนี้พี่เอก็มาขอฉันเป็นเมียเก็บ แล้วถ้าคุณเอไม่เลิกรา เชื่อเถอะอีกไม่นานคนขี้ระแวงอย่างคุณเนตรต้องรู้สึกผิดสังเกตแน่ และคนที่ซวยก็คือฉันที่ไม่ได้ทำอะไรเลย”
ร้อยรักระบายความอัดอั้นตันใจรัวออกมาเป็นชุด ทำเอาธารีถึงกับพูดไม่ออก
“มันก็จริง” ธารีถอนหายใจเฮือกก่อนจะดึงมือร้อยรักพาเดินเลี่ยงผู้คนที่ยืนรอรถประจำทางไปยืนรอรถห่างจากป้ายเล็กน้อยเพื่อจะได้คุยกันอย่างสะดวกยิ่งขึ้น “แต่ฉันว่าใจเย็นก่อนดีไหม ไม่แน่ว่าเธออาจจะกังวลไปเองก็ได้ โดนตบซะขนาดนั้นพี่เออาจจะถอดใจไปแล้วมั้ง”
“ให้มันจริงเถอะ ฉันก็ใช่อยากจะหางานใหม่เสียเมื่อไร”
“นั่นแหละใจเย็นๆ รถมาแล้ว ตอนนี้ก่อนจะทำใจเรื่องอื่น มาทำใจเรื่องที่ต้องยืนเบียดเสียดคนบนรถจนกว่าจะถึงบ้านดีกว่า ปะ...”
ธารีทำหน้าเบ้แล้วรีบลากเพื่อนรักไปต่อแถวเพื่อเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในความแออัดบนรถประจำทางที่ทั้งร้อนและอึดอัด บางวันก็อาจจะมีกลิ่นตัวของผู้โดยสารบางคนสร้างความทรมานให้คนร่วมทางได้ไม่น้อย
คำว่า ‘ตกงาน’ น่ากลัวเสียที่ไหนเมื่อเปรียบเทียบกับความวุ่นวายที่ร้อยรักได้รับเมื่อหลายวันที่ผ่านมา เธอพยายามทำใจเย็นอย่างที่ธารีเฝ้าปลอบ แต่สุดท้ายความอดทนของเธอก็ขาดผึง เมื่อชวลิตตื๊อหนัก จนเนตรอัปสรจับได้จึงมาโวยวายที่แผนกอีกครั้ง และมันจะไม่มีครั้งที่สามเกิดขึ้นแน่นอน!
ทันทีที่ชวลิตพาเนตรอัปสรกลับ ร้อยรักก็ไปยื่นใบลาออกกับฝ่ายบุคคลทันที แม้แต่ธารีก็ห้ามเอาไว้ไม่อยู่ และนั่นก็คือเหตุผลที่ทำให้เธอต้องไปสมัครงานด้วยตนเองตามที่มีประกาศรับสมัคร วันไหนที่ไม่ได้ออกนอกบ้านก็นั่งหาตำแหน่งงานผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์ก่อนจะสมัครทิ้งเอาไว้ ทว่างานสมัยนี้หายากนัก หาวันสองวันสมัครที่สองที่ใช่จะได้เลยทันที
“น้ำหวานเย็นๆ กับขนมจ้ะ”
“ขอบคุณค่ะแม่” ร้อยรักละสายตาจากโน้ตบุ๊กหันมามองคนเป็นแม่ที่นำของว่างมาให้ที่โต๊ะนั่งเล่นหน้าบ้านก่อนจะหันกลับไปสนใจการกรอกใบสมัครงานต่อ
“เป็นไงบ้าง” กรองแก้วถามพลางชะเง้อคอมอง
“เหมือนเดิมค่ะ ไม่มีสัญญาณตอบรับเลย” ร้อยรักตอบด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เธอไม่อยากตกงานนานๆ แม้ว่าการไม่มีงานทำก็ไม่ได้สร้างความลำบากอะไร เนื่องจากเงินเก็บและเงินประกันหลังจากที่คนเป็นพ่อเสียชีวิตยังคงอยู่ในบัญชีเงินฝากไม่ได้หายไปไหน แต่ถ้ามัวแต่ใช้ไม่หามาเติม เงินก็ต้องหมดเข้าสักวัน
“อย่าทำหน้ายุ่งอย่างนี้สิ ค่อยๆ หา ไม่ต้องรีบ ถือซะว่าพักผ่อนเลียแผลใจไปในตัว”
“อยากเลียแผลใจไปด้วย ทำงานไปด้วยนี่คะ ไม่แน่อาจจะเจอคนถูกใจในที่ทำงานใหม่ แผลใจจะได้หายไวๆ ไงคะ”
หญิงสาวเอ่ยอย่างไม่คิดอะไรมาก แตกต่างจากคนฟังที่นำถ้อยคำนั้นมาคิดจนต้องรีบร้องห้ามเสียงหลง
“ไม่ได้ๆ รักตกปากรับคำกับแม่แล้วนะว่าจะลองไปทำความรู้จักกับลูกชายของเพื่อนแม่”
“แหม แม่ก็ ตกใจไปได้ รักไม่เบี้ยวหรอกค่ะ ในเมื่อเชื่อสายตาตัวเองไม่ได้ ต่อไปนี้ชีวิตรักของลูกคนนี้ขอฝากไว้ในอุ้งมือของแม่ด้วยนะคะ” หญิงสาวบอกพลางเอนศีรษะลงไปซบไหล่ของคนเป็นแม่อย่างออดอ้อน
“เชื่อใจได้เลย” กรองแก้วรับคำพลางเปิดยิ้มกว้างอย่างพอใจ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ได้ตัดใจเรื่องจับคู่ไปแล้ว เพราะร้อยรักมีแฟนเป็นตัวเป็นตน แถมชีวิตรักยังไปได้ด้วยดี แต่เหมือนพรหมลิขิตจะเป็นใจ สุดท้ายความรักของร้อยรักก็ล่มไม่เป็นท่าเหมือนเคย
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เปิดจอง
ขอความรักที โดย ไหมขวัญ
ราคาปก 265 บาท
เปิดจองตั้งแต่วันนี้ - 20 กุมภาพันธ์ 2560 ในราคา 225 บาท
ฟรีค่าส่งพร้อมของที่ระลึก
***จัดส่งวันที่ 6 มีนาคม 2560***
สั่งจองและแจ้งโอนได้ที่
- inbox แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ
- อีเมล kesmani1@hotmail.com
เลขที่บัญชี
ชื่อบัญชีนางเกศมณี สุฤทธิ์
- ธนาคารกรุงเทพ สาขาคลองด่าน เลขที่บัญชี 183-058368-6
- ธนาคารกสิกรไทย สาขาสมุทรปราการ เลขที่บัญชี 224-2-44911-2
- ธนาคารไทยพานิชย์ สาขาเทสโก้ โลตัส ศรีสะเกษ (ต่างจังหวัด) เลขบัญชี 404-919917-9
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 ม.ค. 2560, 14:33:53 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 ม.ค. 2560, 14:33:53 น.
จำนวนการเข้าชม : 791
| << ตอนที่ 2 (70%) | +++แจ้งเลขพัสดุค่ะ+++ >> |