ขอความรักที... (สนพ.ปองรัก ตีพิมพ์)
ร้อยรักสาวผู้ที่ไม่มีดวงในเรื่องความรักเอาซะเลย คิดว่าเจอคนที่ใช่ แต่สุดท้ายเขาก็หนีหายไปในวันแต่งงาน จากที่จะได้แต่งกับแฟนเธอก็ต้องได้มาแต่งกับน้องชายแฟนแทนเสียอย่างนั้น
Tags: ขอความรักที, ไหมขวัญ, แต่งงาน, จำเป็น, สามี, นิยายรัก, น่ารัก
ตอน: ตอนที่ 6 (30%)
ตอนที่ 6
เสียงโหวกเหวกโวยวายเถียงกันตั้งแต่เช้าทำให้คีรินทร์ที่ตั้งใจว่าวันนี้จะตื่นสายต้องงัวเงียลุกขึ้นมาอย่างหงุดหงิด
“ทะเลาะอะไรกันแต่เช้าเนี่ย” บ่นพลางลงจากเตียงแล้วเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวก่อนจะก้าวเข้าห้องน้ำ
คีรินทร์ใช้เวลาไม่นานก็แต่งตัวเดินลงมาข้างล่าง เพื่อจะพบกับภาพสองแม่ลูกนั่งหันหลังให้กันราวกับโกรธกันมาเป็นชาติทั้งที่ก่อนหน้านี้ดูเข้าขากันดี
“ทะเลาะเรื่องอะไรกันครับเนี่ย” ชายหนุ่มถามพลางเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตัวที่ว่างข้างๆ พี่ชาย
“จะเรื่องอะไรล่ะ รู้ไหมว่าพี่ชายแกเพิ่งกลับถึงบ้านเมื่อเช้านี้หลังจากที่ไม่กลับบ้านมาสองวัน นี่ขนาดโทร.ตามนะ”
ฉายรวีฟ้องลูกชายคนเล็ก คีรินทร์ได้ยินแล้วหัวเราะขำๆ
“เรื่องปกติไม่ใช่เหรอครับ แล้วทำไมแม่ต้องโกรธขนาดนี้ด้วย”
เรื่องที่คีรีชอบไปนอนค้างคืนข้างนอกครั้งละสองสามวันกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว แม้แรกๆ แม่ของเขาจะโทร.ตาม แต่หลังๆ รู้แล้วว่าถึงโทร.ไปก็ไร้ผลจึงยกเลิกไป ทว่าการโทร.เริ่มเกิดขึ้นอีกครั้งในช่วงที่ชายหนุ่มหันมาคบกับร้อยรักนี่แหละ
“แต่นั่นมันเมื่อก่อนไม่ใช่ตอนนี้ ตกลงเรื่องหนูรักแกจะว่าไง”
ท้ายประโยคหันมาถามลูกชายคนโตที่นั่งหน้าเครียดอยู่ข้างๆ แต่ยังไม่ทันที่คีรีจะเอ่ยตอบ คีรินทร์ก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน
“นึกว่าเรื่องอะไร ผมว่าแม่ปล่อยวางให้พี่ภูตัดสินใจเองดีกว่านะครับ” เขาแนะนำทางออกที่คิดว่าดีที่สุดแล้วในตอนนี้
“แกก็อีกคน ชอบยุชอบพูดให้ตาภูขัดแม่อยู่เรื่อย” ฉายรวีออกอาการเหวี่ยงลูกชายคนเล็กบ้าง
“พาลแล้วแม่ ถ้าพี่ภูฟังผมนะ ปัญหาที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้จะไม่มีทางเกิดขึ้นแน่นอน”
“ผมยังไม่อยากแต่ง” คีรีเอ่ยแทรกขึ้นหลังจากที่ฟังแม่กับน้องชายเถียงกันอยู่พักใหญ่
“แกจะยื้อเวลาไปเพื่ออะไร หรือแกกำลังคิดจะทิ้งหนูรัก อย่าเชียวนะ” ฉายรวีชี้หน้าขู่ลูกชายอย่างใจคอไม่ดี
“ถ้าผมบอกว่าคิดอยากจะทำอย่างนั้นจริงๆ ล่ะครับ”
“ตาภู!” ฉายรวีอุทานพลางลุกขึ้นยืนจ้องหน้าลูกชายคนโตอย่างตกใจ
“พี่พูดจริงเหรอ” คนที่ไม่เห็นด้วยกับการคบกันของคีรีและร้อยรักถามอย่างเป็นกังวล ใจนั้นก็อดคิดถึงหญิงสาวที่กำลังจะถูกผู้ชายทิ้งอีกครั้งไม่ได้
ถ้ารู้เรื่องนี้ จะเป็นยังไงนะ
“ก็แกจะให้ฉันทำยังไง” คีรีถามน้องชายเสียงเข้ม สีหน้าเคร่งเครียดตลอดเวลาอย่างคนปลงไม่ตก เขาไม่คิดว่าแม่ของเขาจะใจร้อนขนาดนี้ ทั้งที่ตอนแรกตั้งใจว่าจะคบกันไปสักพักแล้วค่อยบอกเลิก แต่สุดท้ายทุกอย่างก็ผิดแผนไปเสียหมด
“ไม่ได้เด็ดขาด! แกจะทิ้งผู้หญิงคนไหนก็ได้แต่ต้องไม่ใช่หนูรัก! ถ้าแกกล้าขัดคำสั่งละก็ น่าดู!”
ฉายรวีขู่แล้วเดินหนีอย่างเช่นทุกครั้งเพื่อเป็นการตัดบทและถือเป็นบทสรุปของการพูดคุยกัน ไม่แม้แต่จะฟังเสียงตะโกนเรียกของลูกชายคนโต
“แม่! แม่!” คีรีทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาราวกับคนหมดแรง เมื่อคนที่เขาตะโกนเรียกไม่มีท่าทีสนใจหรือหันหลังกลับมามอง
“คราวนี้แม่เอาจริงนะเนี่ย”
“ก็ใช่น่ะสิ ผิดแผนไปหมด ไม่คิดว่าแม่จะใจร้อนขนาดนี้” คีรีเอ่ยสีหน้าเคร่งเครียดพลางใช้มือเสยผมตัวเองแรงๆ อย่างหงุดหงิด เมื่อไม่มีอะไรดั่งใจสักอย่าง
“ก็แผนของพี่กับแผนของแม่มันคนละแผนกันนี่ครับ”
“รู้อย่างนี้ไม่ยอมตั้งแต่แรกก็ดี”
“เพิ่งรู้นะครับว่าพี่ยอมคบกับคุณรักก็เพราะแม่ ไม่ใช่เพราะชอบที่ตัวเธอ” คีรินทร์หรี่ตามองพี่ชายอย่างจับผิด เพราะจะบอกว่าทำทุกอย่างตามคำสั่งของผู้เป็นมารดาก็ดูเนียนจนเกินไป
“มันก็มีบ้างนิดหน่อยนั่นแหละ” คีรียอมรับ
“แต่ทางนั้นคงไม่นิดหน่อยมั้งครับ พี่ภูทำผิดนะครับที่สวีตหวานกับคุณรักซะขนาดนั้น”
เรื่องนี้เขาไม่ได้พูดเกินจริงสักนิด แต่พูดตามที่เห็น
“อารมณ์มันพาไป”
“ไปถึงไหนแล้วล่ะ ไม่ใช่แอ้มคุณรักไปแล้วนะ” คราวนี้คีรินทร์ถามน้ำเสียงจริงจัง เพราะถ้ามีอะไรเกินเลย จะทำให้คีรีปฏิเสธอะไรไม่ได้เลย เผลอๆ หากอีกฝ่ายท้องขึ้นมา งานนี้ละดิ้นไม่หลุดไปไหนไม่ได้แน่ๆ
“ไอ้บ้า! ไม่ถึงขั้นนั้น!” คีรีโวยวาย ไม่ใช่เพราะเขาเป็นสุภาพบุรุษมากๆ หรอก แต่เพราะมันยังไม่ถึงเวลา และอีกอย่างร้อยรักก็ดูใสซื่อจนเขาทำอะไรไม่ลง
“ใครจะไปรู้ล่ะ แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นมันก็ดี บางทีเรื่องแต่งงานเขาอาจจะยังไม่อยากแต่งก็ได้ ผู้หญิงบางคนก็รู้สึกอยากคบหาดูใจกันไปนานๆ”
คีรินทร์พยายามพูดปลอบและให้ความหวัง ทว่าอีกฝ่ายกลับส่ายหน้า
“ใครบอก แม่เพิ่งบอกฉันตอนทะเลาะกันนี่เองว่าเมื่อหลายวันก่อนโทร.ไปหาน้าแก้วเรื่องแต่งงาน คุณรักไม่ปฏิเสธ แม่เลยมาเร่งฉัน พอบอกจะไม่ทำตามก็พาลโวยวายลั่นบ้านอย่างที่เห็นนั่นแหละ”
จริงๆ แล้วแม่โทร.ไปโวยเขาตั้งแต่ยังไม่ทันจะกลับบ้านด้วยซ้ำ แต่เขาก็เบรกและขอร้องว่ามีอะไรขอไปคุยที่บ้าน ดูท่าจะเก็บกดนานไปหน่อย ผลเลยออกมาอย่างที่เห็น ด่ากระเจิงทุกเรื่องที่ไม่เข้าหู
“แล้วจะเอาไง ผมว่างานนี้พี่เจอหินแล้วละ ถ้าไม่ทำตามเผลอๆ มีการตัดแม่ตัดลูกเกิดขึ้นแน่ๆ”
คีรินทร์บอกอย่างรู้จักนิสัยคนเป็นแม่ดี บทจะง่ายอะไรก็ได้ บทจะดื้อก็ไม่ฟังอะไรทั้งนั้นเหมือนกัน
“นั่นสิ ช่วยกันคิดหน่อย” คีรีเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากน้องชายเป็นครั้งแรก ทั้งที่ก่อนหน้าคิดว่าเรื่องนี้แค่เขาคนเดียวก็เอาอยู่ คีรินทร์จะพูดจะเตือนยังไงก็ไม่ฟัง
“ไม่เอา ผมเคยเตือนพี่แล้วใช่ไหมว่าให้คิดดีๆ แต่พี่ภูก็ไม่ฟังเอง ฉะนั้นผูกเองก็แก้เองละกัน ผมไปหาข้าวกินดีกว่า” คีรินทร์พูดตัดบทแล้วก็เดินหนีเข้าห้องครัวทันที
“เออ! ฝากไว้ก่อนเถอะ ทีใครทีมันแล้วกัน” คีรีตะโกนตามหลังน้องชายไปด้วยท่าทีหงุดหงิด ไม่สามารถทำอะไรมากกว่านี้ได้แล้ว
คีรีที่คิดไม่ออกปลงไม่ตกกับปัญหาที่เกิดขึ้นตัดสินใจใช้วิธีหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับคนเป็นแม่เท่าที่จะทำได้ แต่กับร้อยรักเขายังคงปฏิบัติตัวดั่งเดิม โดยที่ทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างราบรื่น แม่ของเขาไม่ได้ทวงถามเรื่องแต่งงาน ทว่าใครจะไปรู้ว่าภายใต้ความสงบนิ่งกำลังก่อเกิดคลื่นใต้น้ำที่เขาไม่คาดคิดมาก่อน
กระทั่งวันหนึ่งเขาขับรถไปรับร้อยรักจากที่ทำงานมาส่งที่บ้านอย่างที่เคยทำหากมีเวลาและโอกาสอำนวย และบางครั้งก็แวะเข้ามาในบ้าน แต่ถ้าครั้งหน้าติดธุระก็จะขับรถออกไปทันที ทว่าครั้งนี้ทั้งที่ตั้งใจว่าจะไม่แวะก็ต้องแวะอย่างเลี่ยงไม่ได้ เมื่อกรองแก้วที่อยู่หน้าบ้านพอดีเอ่ยปากชวน
“เข้าบ้านไปกินน้ำกินท่าก่อนนะตาภู แล้วค่อยกลับ”
“ก็ได้ครับ” คีรีตัดสินใจตอบรับตามคำชวนของเจ้าของบ้านโดยคิดจะแวะเพียงครู่แล้วค่อยขอตัวกลับ ชายหนุ่มเคลื่อนรถเข้าไปจอดในบ้าน ก่อนจะก้าวลงจากรถแล้วเดินเข้าไปข้างใน แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นคนที่นั่งอยู่ในห้องรับแขก
เคลื่อนรถเข้าไปในบ้าน แล้วลงจากรถเดินเข้าไปข้างในแล้วเขาก็ต้องชะงักเมื่อเห็นคนที่นั่งอยู่ที่ห้องรับแขก
“แม่...” ชายหนุ่มคราง
“ว่าไงตาภู มาแล้วเหรอ มานั่งข้างๆ แม่นี่มา”
ว่าพลางกวักมือเรียกลูกชาย
“แม่มาทำอะไรครับเนี่ย”
“มาทำธุระน่ะ เสร็จแล้วก็ว่าจะกลับพร้อมกับภูนั่นแหละ ดื่มน้ำก่อนไหม”
คีรีรับแก้วน้ำจากร้อยรักมาดื่มเล็กน้อยแล้ววางไว้บนโต๊ะพลางปรายตามองคนเป็นแม่ที่นั่งมองและยิ้มให้เขาตลอดเวลา ไม่รู้ว่าเขารู้สึกไปเองหรือเปล่าว่าภายใต้รอยยิ้มนั้นมันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่น่ากลัวซ่อนอยู่
“เอาละ ตอนนี้ทุกคนก็มากันครบแล้ว ถึงเวลาคุยเรื่องสำคัญกันแล้วนะ”
ฉายรวีหันไปพูดกับเพื่อนรักและร้อยรักที่นั่งทำหน้างงๆ ไม่ต่างกับคีรี
“เรื่องสำคัญอะไรครับ” ชายหนุ่มถามคนเป็นแม่อย่างสงสัย รู้สึกใจคอไม่ดีอย่างไรไม่รู้
ฉายรวีหันมายิ้มหวานให้ลูกชายเล็กน้อย ก่อนจะหันไปพูดกับกรองแก้วต่อ
“วันนี้ฉันจะมาทาบทามหนูรักให้กับตาภูน่ะ เธอจะว่ายังไง”
“แม่!” คีรีอุทานเสียงหลงอย่างตกใจ ใบหน้าหล่อเหลาซีดเผือด นี่เขากำลังโดนคนเป็นแม่มัดมือชก
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เปิดจอง
ขอความรักที โดย ไหมขวัญ
ราคาปก 265 บาท
เปิดจองตั้งแต่วันนี้ - 20 กุมภาพันธ์ 2560 ในราคา 225 บาท
ฟรีค่าส่งพร้อมของที่ระลึก
***จัดส่งวันที่ 6 มีนาคม 2560***
สั่งจองและแจ้งโอนได้ที่
- inbox แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ
- อีเมล kesmani1@hotmail.com
เลขที่บัญชี
ชื่อบัญชีนางเกศมณี สุฤทธิ์
- ธนาคารกรุงเทพ สาขาคลองด่าน เลขที่บัญชี 183-058368-6
- ธนาคารกสิกรไทย สาขาสมุทรปราการ เลขที่บัญชี 224-2-44911-2
- ธนาคารไทยพานิชย์ สาขาเทสโก้ โลตัส ศรีสะเกษ (ต่างจังหวัด) เลขบัญชี 404-919917-9
เสียงโหวกเหวกโวยวายเถียงกันตั้งแต่เช้าทำให้คีรินทร์ที่ตั้งใจว่าวันนี้จะตื่นสายต้องงัวเงียลุกขึ้นมาอย่างหงุดหงิด
“ทะเลาะอะไรกันแต่เช้าเนี่ย” บ่นพลางลงจากเตียงแล้วเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวก่อนจะก้าวเข้าห้องน้ำ
คีรินทร์ใช้เวลาไม่นานก็แต่งตัวเดินลงมาข้างล่าง เพื่อจะพบกับภาพสองแม่ลูกนั่งหันหลังให้กันราวกับโกรธกันมาเป็นชาติทั้งที่ก่อนหน้านี้ดูเข้าขากันดี
“ทะเลาะเรื่องอะไรกันครับเนี่ย” ชายหนุ่มถามพลางเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตัวที่ว่างข้างๆ พี่ชาย
“จะเรื่องอะไรล่ะ รู้ไหมว่าพี่ชายแกเพิ่งกลับถึงบ้านเมื่อเช้านี้หลังจากที่ไม่กลับบ้านมาสองวัน นี่ขนาดโทร.ตามนะ”
ฉายรวีฟ้องลูกชายคนเล็ก คีรินทร์ได้ยินแล้วหัวเราะขำๆ
“เรื่องปกติไม่ใช่เหรอครับ แล้วทำไมแม่ต้องโกรธขนาดนี้ด้วย”
เรื่องที่คีรีชอบไปนอนค้างคืนข้างนอกครั้งละสองสามวันกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว แม้แรกๆ แม่ของเขาจะโทร.ตาม แต่หลังๆ รู้แล้วว่าถึงโทร.ไปก็ไร้ผลจึงยกเลิกไป ทว่าการโทร.เริ่มเกิดขึ้นอีกครั้งในช่วงที่ชายหนุ่มหันมาคบกับร้อยรักนี่แหละ
“แต่นั่นมันเมื่อก่อนไม่ใช่ตอนนี้ ตกลงเรื่องหนูรักแกจะว่าไง”
ท้ายประโยคหันมาถามลูกชายคนโตที่นั่งหน้าเครียดอยู่ข้างๆ แต่ยังไม่ทันที่คีรีจะเอ่ยตอบ คีรินทร์ก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน
“นึกว่าเรื่องอะไร ผมว่าแม่ปล่อยวางให้พี่ภูตัดสินใจเองดีกว่านะครับ” เขาแนะนำทางออกที่คิดว่าดีที่สุดแล้วในตอนนี้
“แกก็อีกคน ชอบยุชอบพูดให้ตาภูขัดแม่อยู่เรื่อย” ฉายรวีออกอาการเหวี่ยงลูกชายคนเล็กบ้าง
“พาลแล้วแม่ ถ้าพี่ภูฟังผมนะ ปัญหาที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้จะไม่มีทางเกิดขึ้นแน่นอน”
“ผมยังไม่อยากแต่ง” คีรีเอ่ยแทรกขึ้นหลังจากที่ฟังแม่กับน้องชายเถียงกันอยู่พักใหญ่
“แกจะยื้อเวลาไปเพื่ออะไร หรือแกกำลังคิดจะทิ้งหนูรัก อย่าเชียวนะ” ฉายรวีชี้หน้าขู่ลูกชายอย่างใจคอไม่ดี
“ถ้าผมบอกว่าคิดอยากจะทำอย่างนั้นจริงๆ ล่ะครับ”
“ตาภู!” ฉายรวีอุทานพลางลุกขึ้นยืนจ้องหน้าลูกชายคนโตอย่างตกใจ
“พี่พูดจริงเหรอ” คนที่ไม่เห็นด้วยกับการคบกันของคีรีและร้อยรักถามอย่างเป็นกังวล ใจนั้นก็อดคิดถึงหญิงสาวที่กำลังจะถูกผู้ชายทิ้งอีกครั้งไม่ได้
ถ้ารู้เรื่องนี้ จะเป็นยังไงนะ
“ก็แกจะให้ฉันทำยังไง” คีรีถามน้องชายเสียงเข้ม สีหน้าเคร่งเครียดตลอดเวลาอย่างคนปลงไม่ตก เขาไม่คิดว่าแม่ของเขาจะใจร้อนขนาดนี้ ทั้งที่ตอนแรกตั้งใจว่าจะคบกันไปสักพักแล้วค่อยบอกเลิก แต่สุดท้ายทุกอย่างก็ผิดแผนไปเสียหมด
“ไม่ได้เด็ดขาด! แกจะทิ้งผู้หญิงคนไหนก็ได้แต่ต้องไม่ใช่หนูรัก! ถ้าแกกล้าขัดคำสั่งละก็ น่าดู!”
ฉายรวีขู่แล้วเดินหนีอย่างเช่นทุกครั้งเพื่อเป็นการตัดบทและถือเป็นบทสรุปของการพูดคุยกัน ไม่แม้แต่จะฟังเสียงตะโกนเรียกของลูกชายคนโต
“แม่! แม่!” คีรีทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาราวกับคนหมดแรง เมื่อคนที่เขาตะโกนเรียกไม่มีท่าทีสนใจหรือหันหลังกลับมามอง
“คราวนี้แม่เอาจริงนะเนี่ย”
“ก็ใช่น่ะสิ ผิดแผนไปหมด ไม่คิดว่าแม่จะใจร้อนขนาดนี้” คีรีเอ่ยสีหน้าเคร่งเครียดพลางใช้มือเสยผมตัวเองแรงๆ อย่างหงุดหงิด เมื่อไม่มีอะไรดั่งใจสักอย่าง
“ก็แผนของพี่กับแผนของแม่มันคนละแผนกันนี่ครับ”
“รู้อย่างนี้ไม่ยอมตั้งแต่แรกก็ดี”
“เพิ่งรู้นะครับว่าพี่ยอมคบกับคุณรักก็เพราะแม่ ไม่ใช่เพราะชอบที่ตัวเธอ” คีรินทร์หรี่ตามองพี่ชายอย่างจับผิด เพราะจะบอกว่าทำทุกอย่างตามคำสั่งของผู้เป็นมารดาก็ดูเนียนจนเกินไป
“มันก็มีบ้างนิดหน่อยนั่นแหละ” คีรียอมรับ
“แต่ทางนั้นคงไม่นิดหน่อยมั้งครับ พี่ภูทำผิดนะครับที่สวีตหวานกับคุณรักซะขนาดนั้น”
เรื่องนี้เขาไม่ได้พูดเกินจริงสักนิด แต่พูดตามที่เห็น
“อารมณ์มันพาไป”
“ไปถึงไหนแล้วล่ะ ไม่ใช่แอ้มคุณรักไปแล้วนะ” คราวนี้คีรินทร์ถามน้ำเสียงจริงจัง เพราะถ้ามีอะไรเกินเลย จะทำให้คีรีปฏิเสธอะไรไม่ได้เลย เผลอๆ หากอีกฝ่ายท้องขึ้นมา งานนี้ละดิ้นไม่หลุดไปไหนไม่ได้แน่ๆ
“ไอ้บ้า! ไม่ถึงขั้นนั้น!” คีรีโวยวาย ไม่ใช่เพราะเขาเป็นสุภาพบุรุษมากๆ หรอก แต่เพราะมันยังไม่ถึงเวลา และอีกอย่างร้อยรักก็ดูใสซื่อจนเขาทำอะไรไม่ลง
“ใครจะไปรู้ล่ะ แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นมันก็ดี บางทีเรื่องแต่งงานเขาอาจจะยังไม่อยากแต่งก็ได้ ผู้หญิงบางคนก็รู้สึกอยากคบหาดูใจกันไปนานๆ”
คีรินทร์พยายามพูดปลอบและให้ความหวัง ทว่าอีกฝ่ายกลับส่ายหน้า
“ใครบอก แม่เพิ่งบอกฉันตอนทะเลาะกันนี่เองว่าเมื่อหลายวันก่อนโทร.ไปหาน้าแก้วเรื่องแต่งงาน คุณรักไม่ปฏิเสธ แม่เลยมาเร่งฉัน พอบอกจะไม่ทำตามก็พาลโวยวายลั่นบ้านอย่างที่เห็นนั่นแหละ”
จริงๆ แล้วแม่โทร.ไปโวยเขาตั้งแต่ยังไม่ทันจะกลับบ้านด้วยซ้ำ แต่เขาก็เบรกและขอร้องว่ามีอะไรขอไปคุยที่บ้าน ดูท่าจะเก็บกดนานไปหน่อย ผลเลยออกมาอย่างที่เห็น ด่ากระเจิงทุกเรื่องที่ไม่เข้าหู
“แล้วจะเอาไง ผมว่างานนี้พี่เจอหินแล้วละ ถ้าไม่ทำตามเผลอๆ มีการตัดแม่ตัดลูกเกิดขึ้นแน่ๆ”
คีรินทร์บอกอย่างรู้จักนิสัยคนเป็นแม่ดี บทจะง่ายอะไรก็ได้ บทจะดื้อก็ไม่ฟังอะไรทั้งนั้นเหมือนกัน
“นั่นสิ ช่วยกันคิดหน่อย” คีรีเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากน้องชายเป็นครั้งแรก ทั้งที่ก่อนหน้าคิดว่าเรื่องนี้แค่เขาคนเดียวก็เอาอยู่ คีรินทร์จะพูดจะเตือนยังไงก็ไม่ฟัง
“ไม่เอา ผมเคยเตือนพี่แล้วใช่ไหมว่าให้คิดดีๆ แต่พี่ภูก็ไม่ฟังเอง ฉะนั้นผูกเองก็แก้เองละกัน ผมไปหาข้าวกินดีกว่า” คีรินทร์พูดตัดบทแล้วก็เดินหนีเข้าห้องครัวทันที
“เออ! ฝากไว้ก่อนเถอะ ทีใครทีมันแล้วกัน” คีรีตะโกนตามหลังน้องชายไปด้วยท่าทีหงุดหงิด ไม่สามารถทำอะไรมากกว่านี้ได้แล้ว
คีรีที่คิดไม่ออกปลงไม่ตกกับปัญหาที่เกิดขึ้นตัดสินใจใช้วิธีหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับคนเป็นแม่เท่าที่จะทำได้ แต่กับร้อยรักเขายังคงปฏิบัติตัวดั่งเดิม โดยที่ทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างราบรื่น แม่ของเขาไม่ได้ทวงถามเรื่องแต่งงาน ทว่าใครจะไปรู้ว่าภายใต้ความสงบนิ่งกำลังก่อเกิดคลื่นใต้น้ำที่เขาไม่คาดคิดมาก่อน
กระทั่งวันหนึ่งเขาขับรถไปรับร้อยรักจากที่ทำงานมาส่งที่บ้านอย่างที่เคยทำหากมีเวลาและโอกาสอำนวย และบางครั้งก็แวะเข้ามาในบ้าน แต่ถ้าครั้งหน้าติดธุระก็จะขับรถออกไปทันที ทว่าครั้งนี้ทั้งที่ตั้งใจว่าจะไม่แวะก็ต้องแวะอย่างเลี่ยงไม่ได้ เมื่อกรองแก้วที่อยู่หน้าบ้านพอดีเอ่ยปากชวน
“เข้าบ้านไปกินน้ำกินท่าก่อนนะตาภู แล้วค่อยกลับ”
“ก็ได้ครับ” คีรีตัดสินใจตอบรับตามคำชวนของเจ้าของบ้านโดยคิดจะแวะเพียงครู่แล้วค่อยขอตัวกลับ ชายหนุ่มเคลื่อนรถเข้าไปจอดในบ้าน ก่อนจะก้าวลงจากรถแล้วเดินเข้าไปข้างใน แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นคนที่นั่งอยู่ในห้องรับแขก
เคลื่อนรถเข้าไปในบ้าน แล้วลงจากรถเดินเข้าไปข้างในแล้วเขาก็ต้องชะงักเมื่อเห็นคนที่นั่งอยู่ที่ห้องรับแขก
“แม่...” ชายหนุ่มคราง
“ว่าไงตาภู มาแล้วเหรอ มานั่งข้างๆ แม่นี่มา”
ว่าพลางกวักมือเรียกลูกชาย
“แม่มาทำอะไรครับเนี่ย”
“มาทำธุระน่ะ เสร็จแล้วก็ว่าจะกลับพร้อมกับภูนั่นแหละ ดื่มน้ำก่อนไหม”
คีรีรับแก้วน้ำจากร้อยรักมาดื่มเล็กน้อยแล้ววางไว้บนโต๊ะพลางปรายตามองคนเป็นแม่ที่นั่งมองและยิ้มให้เขาตลอดเวลา ไม่รู้ว่าเขารู้สึกไปเองหรือเปล่าว่าภายใต้รอยยิ้มนั้นมันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่น่ากลัวซ่อนอยู่
“เอาละ ตอนนี้ทุกคนก็มากันครบแล้ว ถึงเวลาคุยเรื่องสำคัญกันแล้วนะ”
ฉายรวีหันไปพูดกับเพื่อนรักและร้อยรักที่นั่งทำหน้างงๆ ไม่ต่างกับคีรี
“เรื่องสำคัญอะไรครับ” ชายหนุ่มถามคนเป็นแม่อย่างสงสัย รู้สึกใจคอไม่ดีอย่างไรไม่รู้
ฉายรวีหันมายิ้มหวานให้ลูกชายเล็กน้อย ก่อนจะหันไปพูดกับกรองแก้วต่อ
“วันนี้ฉันจะมาทาบทามหนูรักให้กับตาภูน่ะ เธอจะว่ายังไง”
“แม่!” คีรีอุทานเสียงหลงอย่างตกใจ ใบหน้าหล่อเหลาซีดเผือด นี่เขากำลังโดนคนเป็นแม่มัดมือชก
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เปิดจอง
ขอความรักที โดย ไหมขวัญ
ราคาปก 265 บาท
เปิดจองตั้งแต่วันนี้ - 20 กุมภาพันธ์ 2560 ในราคา 225 บาท
ฟรีค่าส่งพร้อมของที่ระลึก
***จัดส่งวันที่ 6 มีนาคม 2560***
สั่งจองและแจ้งโอนได้ที่
- inbox แฟนเพจ รดามณี-ไหมขวัญ
- อีเมล kesmani1@hotmail.com
เลขที่บัญชี
ชื่อบัญชีนางเกศมณี สุฤทธิ์
- ธนาคารกรุงเทพ สาขาคลองด่าน เลขที่บัญชี 183-058368-6
- ธนาคารกสิกรไทย สาขาสมุทรปราการ เลขที่บัญชี 224-2-44911-2
- ธนาคารไทยพานิชย์ สาขาเทสโก้ โลตัส ศรีสะเกษ (ต่างจังหวัด) เลขบัญชี 404-919917-9
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 ก.พ. 2560, 07:29:28 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 ก.พ. 2560, 07:29:28 น.
จำนวนการเข้าชม : 903
| << ตอนที่ 5 (100%) | ตอนที่ 6 (70%) >> |