ขอความรักที... (สนพ.ปองรัก ตีพิมพ์)
ร้อยรักสาวผู้ที่ไม่มีดวงในเรื่องความรักเอาซะเลย คิดว่าเจอคนที่ใช่ แต่สุดท้ายเขาก็หนีหายไปในวันแต่งงาน จากที่จะได้แต่งกับแฟนเธอก็ต้องได้มาแต่งกับน้องชายแฟนแทนเสียอย่างนั้น
Tags: ขอความรักที, ไหมขวัญ, แต่งงาน, จำเป็น, สามี, นิยายรัก, น่ารัก
ตอน: ตอนที่ 9 (60%)
“ไม่! ถ้าผมจะกลับ คุณก็ต้องกลับกับผมด้วย” ชายหนุ่มมองแฟนสาวอย่างอ้อนวอน มือหนาพยายามจะคว้ามือบางมากุมแต่ก็โดนอีกฝ่ายสะบัดออกพร้อมถอยห่างอย่างรังเกียจ
“กลับไปทำไม กลับไปเป็นนางบำเรอที่คุณอยากจะมาหาเมื่อไรก็ได้อย่างนั้นเหรอคะ”
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะเจน คุณคือผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุด”
“คนรักกันเขาทำกันอย่างนี้เหรอคะ นี่ถ้าบังเอิญฉันไม่รู้เรื่องและไม่ได้ท้อง ถามจริงๆ เถอะค่ะว่าคุณคิดจะบอกฉันไหม”
เอ่ยถึงตรงนี้ก็หยุดนิ่ง ด้วยอยากรู้ว่าแฟนหนุ่มจะแก้ตัวยังไง ทว่าสิ่งที่ได้รับกลับมาคือความเงียบ เธอยิ้มหยันแล้วเค้นเสียงที่เริ่มสั่นเครือพูดต่อ
“คงไม่มาสินะ เพราะความเห็นแก่ตัวของคุณนั่นแหละ พอเถอะค่ะ เราควรจบกันแค่นี้ ต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างไปดีกว่า”
พูดแล้วก็ต้องยกมือปาดน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เพราะพูดไปใช่ว่าตัวเองจะไม่เจ็บปวด
“ไม่นะเจน คุณอยู่ที่ไหน ผมก็ขออยู่ที่นั่น” คีรีมองหน้าแฟนสาวด้วยสีหน้าจริงจัง หมายจะให้เธอรับรู้ว่าเขาจะทำเช่นนั้นจริงๆ หาใช่พูดเพื่อเอาใจเธอ
“แม่คุณคงยอมหรอก” เจติยายิ้มหยัน ด้วยรู้ดีว่าแม่ของแฟนหนุ่มไม่ชอบเธอเลยสักนิด เพียงเพราะอาชีพพริตตี้ของเธอ อาชีพที่มักมีชื่อเสียมากกว่าชื่อเสียง ทั้งการเป็นเด็กเสี่ย เมียน้อย มือที่สามของครอบครัว จึงทำให้ท่านเหมารวมว่าคนที่ทำอาชีพนี้จะมีนิสัยเช่นนั้นไปเสียหมด
“ไม่รู้ละ คราวนี้ผมจะไม่ตามใจท่านอีกแล้ว ถ้าแม่ไม่ยอมรับคุณ ผมก็จะอยู่กับคุณที่นี่ตลอดไป”
“ฟังดูดีนะคะ”
เจติยาบอกพลางส่งยิ้มหวาน นั่นทำให้คีรีใจชื้นขึ้นมาเป็นกอง ชายหนุ่มรีบยิ้มรับและเดินเข้าไปคว้ามือบางมากุม
“แต่ฉันไม่เชื่อลมปากของคุณอีกแล้ว”
พูดจบเจติยาก็สะบัดมือออกพร้อมกับผลักร่างสูงจนเซ ก่อนจะเดินหนีเข้าไปในห้องโดยไม่แม้แต่จะหันหลังกลับมามอง
“เจน! เจน! เจน!”
ชายหนุ่มตะโกนเรียกพร้อมกับเดินตาม แต่เจนจิราที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ ก็รีบเข้ามาขวางเอาไว้เสียก่อน
“กลับไปเสียเถอะ ขืนอยู่ต่อพ่อภูได้กินลูกปืนตาศักดิ์แน่ๆ” ผู้สูงวัยกว่าเอ่ยเตือนด้วยความหวังดี เพราะตอนนี้สามีของเธอใช่จะใจเย็นลง
“ขอร้องละครับ อย่าไล่ผมเลย ผมยอมทำทุกอย่าง ขอแค่ได้อยู่ที่นี่กับเจน ผมกราบละครับ”
คีรีคุกเข่าก้มลงกราบ ทำเอาเจนจิราต้องทรุดตัวลงไปรั้งร่างสูงให้ยืนขึ้น
“เฮ้ย! พอแล้ว งั้นเอาอย่างนี้ละกัน วันนี้พ่อภูกลับไปที่พักก่อน พรุ่งนี้ทั้งยายเจนและตาศักดิ์คงจะใจเย็นลงบ้างแล้ว ค่อยมาว่ากันอีกที”
“ขอบคุณมากนะครับที่ให้โอกาสผม”
“ฉันก็ให้เท่าที่ให้ได้ละ แต่ต่อไปจะทำอะไรก็ควรคิดให้มากๆ เพราะผลกระทบไม่ได้ตกอยู่ที่เราคนเดียวเท่านั้นแต่มันจะลามไปทั่ว ส่วนเรื่องงานแต่ง ทางที่ดีพ่อภูควรโทร.ไปถามที่บ้านว่าเป็นยังไงบ้าง เฮ้อ...พูดถึงเรื่องนี้แล้วก็เหนื่อยใจ ลูกสาวฉันเกือบจะได้เป็นเมียน้อยคุณโดยไม่รู้ตัวแล้ว”
พูดทิ้งท้ายเพียงเท่านั้นเจนจิราก็เดินผละออกไป คีรีเงยหน้าขึ้นมองไปยังห้องของแฟนสาวเล็กน้อยก่อนจะหมุนตัวเดินคอตกกลับไปที่รถของตัวเอง
การแต่งงานที่คราแรกเกือบจะล่มเพราะเจ้าบ่าวหนีหายไป สุดท้ายก็ผ่านไปได้ด้วยดีเพราะเจ้าบ่าวจำเป็นอย่างคีรินทร์ และในช่วงเวลาสำคัญอย่างการส่งตัวเข้าห้องหอ ไม่ว่าจะเป็นญาติของทั้งสองฝ่าย หรือแม้แต่ตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาว ต่างก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก
เมื่ออวยพรเสร็จต่างก็แยกย้ายกันกลับ ภายในห้องนอนที่บนเตียงถูกโรยด้วยกลีบดอกไม้นานาชนิดก็เหลือแค่ร้อยรักกับคีรินทร์ที่ต่างนั่งเงียบ และก็เป็นเจ้าสาวที่เอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมาก่อน
“ขอบคุณนะคะสำหรับความช่วยเหลือในวันนี้จนทำให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี”
“ไม่เป็นไรครับ คุณไปอาบน้ำก่อนเถอะ” คีรินทร์บอกพลางทิ้งตัวลงนอนบนเตียงจนกลีบดอกไม้กระจาย
“คุณจะนอนที่นี่จริงๆ เหรอคะ”
“ไม่นอนกับเมียแล้วจะให้ไปนอนกับใครล่ะครับ” คีรินทร์หันมาตอบพลางแกล้งส่งยิ้มกรุ้มกริ่มให้กับภรรยาที่ได้มาแบบไม่คาดคิด
“เอ่อ...” ร้อยรักที่หน้าร้อนผ่าวถึงกับไปต่อไม่เป็น
“ไปอาบน้ำเถอะจะได้รีบนอน ผมเหนื่อยมาก ไม่คิดเลยว่ามันจะเหนื่อยขนาดนี้”
คีรีบ่นพลางปิดเปลือกตา ก่อนจะปรือตาขึ้นอีกครั้งเมื่อภายในห้องมีแต่ความเงียบงัน ตอนแรกก็นึกว่าร้อยรักไปอาบน้ำแล้ว ที่ไหนได้กำลังนั่งแกะกิ๊บออกจากผมอยู่ตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง
“ให้ผมช่วยดีกว่านะ มา”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเอาออกเองก็ได้” ร้อยรักปฏิเสธพร้อมกับพยายามดึงกิ๊บดำที่ใช้ตรึงผมออกอย่างยากลำบากเพราะบางอันก็เกาะกันยุ่งเหยิงไปหมด
“คืนนี้คงได้นอนหรอก”
คีรีที่นอนเท้าคางบอกพลางพยักหน้าเรียก สุดท้ายร้อยรักก็จำต้องลุกขึ้นเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนที่นอนแล้วให้เจ้าบ่าวหมาดๆ ช่วยจัดการแกะกิ๊บและดอกไม้ประดับบนศีรษะ
“เอ่อ...หลังจากนี้คุณผาจะเอายังไงต่อเหรอคะ” ร้อยรักชวนคุยแก้เขิน
“แล้วแต่คุณเลย ผมยังไงก็ได้” ชายหนุ่มตอบราวกับสิ่งที่กำลังเป็นอยู่นี้ไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญอะไร
“คุณไม่กลัวมีปัญหากับแฟนเหรอคะ” ร้อยรักแอบปรายตามองเขาเล็กน้อยอย่างสงสัย
“ผมยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนหรอก ถ้ามีละก็ ต่อให้จ้างผมก็ไม่ยอมทำอะไรบ้าๆ แบบนี้แน่นอน อะเสร็จแล้ว” บอกพลางเลื่อนกองกิ๊บไปให้หญิงสาว
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เปิดจอง
ขอความรักที โดย ไหมขวัญ
ราคาปก 295 บาท
เปิดจองตั้งแต่วันนี้ - 10 มีนาคม 2560 ในราคา 250 บาท
ฟรีค่าส่งพร้อมของที่ระลึก
***จัดส่งวันที่ 20 มีนาคม 2560***
สั่งจองและแจ้งโอนได้ที่
- Facebook : >>> เกศมณี รดามณี <<<
- แฟนเพจ : รดามณี-ไหมขวัญ
- อีเมล : kesmani1@hotmail.com
เลขที่บัญชี
ชื่อบัญชีนางเกศมณี สุฤทธิ์
- ธนาคารกรุงเทพ สาขาคลองด่าน เลขที่บัญชี 183-058368-6
- ธนาคารกสิกรไทย สาขาสมุทรปราการ เลขที่บัญชี 224-2-44911-2
- ธนาคารไทยพานิชย์ สาขาเทสโก้ โลตัส ศรีสะเกษ (ต่างจังหวัด) เลขบัญชี 404-919917-9
“กลับไปทำไม กลับไปเป็นนางบำเรอที่คุณอยากจะมาหาเมื่อไรก็ได้อย่างนั้นเหรอคะ”
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะเจน คุณคือผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุด”
“คนรักกันเขาทำกันอย่างนี้เหรอคะ นี่ถ้าบังเอิญฉันไม่รู้เรื่องและไม่ได้ท้อง ถามจริงๆ เถอะค่ะว่าคุณคิดจะบอกฉันไหม”
เอ่ยถึงตรงนี้ก็หยุดนิ่ง ด้วยอยากรู้ว่าแฟนหนุ่มจะแก้ตัวยังไง ทว่าสิ่งที่ได้รับกลับมาคือความเงียบ เธอยิ้มหยันแล้วเค้นเสียงที่เริ่มสั่นเครือพูดต่อ
“คงไม่มาสินะ เพราะความเห็นแก่ตัวของคุณนั่นแหละ พอเถอะค่ะ เราควรจบกันแค่นี้ ต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างไปดีกว่า”
พูดแล้วก็ต้องยกมือปาดน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เพราะพูดไปใช่ว่าตัวเองจะไม่เจ็บปวด
“ไม่นะเจน คุณอยู่ที่ไหน ผมก็ขออยู่ที่นั่น” คีรีมองหน้าแฟนสาวด้วยสีหน้าจริงจัง หมายจะให้เธอรับรู้ว่าเขาจะทำเช่นนั้นจริงๆ หาใช่พูดเพื่อเอาใจเธอ
“แม่คุณคงยอมหรอก” เจติยายิ้มหยัน ด้วยรู้ดีว่าแม่ของแฟนหนุ่มไม่ชอบเธอเลยสักนิด เพียงเพราะอาชีพพริตตี้ของเธอ อาชีพที่มักมีชื่อเสียมากกว่าชื่อเสียง ทั้งการเป็นเด็กเสี่ย เมียน้อย มือที่สามของครอบครัว จึงทำให้ท่านเหมารวมว่าคนที่ทำอาชีพนี้จะมีนิสัยเช่นนั้นไปเสียหมด
“ไม่รู้ละ คราวนี้ผมจะไม่ตามใจท่านอีกแล้ว ถ้าแม่ไม่ยอมรับคุณ ผมก็จะอยู่กับคุณที่นี่ตลอดไป”
“ฟังดูดีนะคะ”
เจติยาบอกพลางส่งยิ้มหวาน นั่นทำให้คีรีใจชื้นขึ้นมาเป็นกอง ชายหนุ่มรีบยิ้มรับและเดินเข้าไปคว้ามือบางมากุม
“แต่ฉันไม่เชื่อลมปากของคุณอีกแล้ว”
พูดจบเจติยาก็สะบัดมือออกพร้อมกับผลักร่างสูงจนเซ ก่อนจะเดินหนีเข้าไปในห้องโดยไม่แม้แต่จะหันหลังกลับมามอง
“เจน! เจน! เจน!”
ชายหนุ่มตะโกนเรียกพร้อมกับเดินตาม แต่เจนจิราที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ ก็รีบเข้ามาขวางเอาไว้เสียก่อน
“กลับไปเสียเถอะ ขืนอยู่ต่อพ่อภูได้กินลูกปืนตาศักดิ์แน่ๆ” ผู้สูงวัยกว่าเอ่ยเตือนด้วยความหวังดี เพราะตอนนี้สามีของเธอใช่จะใจเย็นลง
“ขอร้องละครับ อย่าไล่ผมเลย ผมยอมทำทุกอย่าง ขอแค่ได้อยู่ที่นี่กับเจน ผมกราบละครับ”
คีรีคุกเข่าก้มลงกราบ ทำเอาเจนจิราต้องทรุดตัวลงไปรั้งร่างสูงให้ยืนขึ้น
“เฮ้ย! พอแล้ว งั้นเอาอย่างนี้ละกัน วันนี้พ่อภูกลับไปที่พักก่อน พรุ่งนี้ทั้งยายเจนและตาศักดิ์คงจะใจเย็นลงบ้างแล้ว ค่อยมาว่ากันอีกที”
“ขอบคุณมากนะครับที่ให้โอกาสผม”
“ฉันก็ให้เท่าที่ให้ได้ละ แต่ต่อไปจะทำอะไรก็ควรคิดให้มากๆ เพราะผลกระทบไม่ได้ตกอยู่ที่เราคนเดียวเท่านั้นแต่มันจะลามไปทั่ว ส่วนเรื่องงานแต่ง ทางที่ดีพ่อภูควรโทร.ไปถามที่บ้านว่าเป็นยังไงบ้าง เฮ้อ...พูดถึงเรื่องนี้แล้วก็เหนื่อยใจ ลูกสาวฉันเกือบจะได้เป็นเมียน้อยคุณโดยไม่รู้ตัวแล้ว”
พูดทิ้งท้ายเพียงเท่านั้นเจนจิราก็เดินผละออกไป คีรีเงยหน้าขึ้นมองไปยังห้องของแฟนสาวเล็กน้อยก่อนจะหมุนตัวเดินคอตกกลับไปที่รถของตัวเอง
การแต่งงานที่คราแรกเกือบจะล่มเพราะเจ้าบ่าวหนีหายไป สุดท้ายก็ผ่านไปได้ด้วยดีเพราะเจ้าบ่าวจำเป็นอย่างคีรินทร์ และในช่วงเวลาสำคัญอย่างการส่งตัวเข้าห้องหอ ไม่ว่าจะเป็นญาติของทั้งสองฝ่าย หรือแม้แต่ตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาว ต่างก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก
เมื่ออวยพรเสร็จต่างก็แยกย้ายกันกลับ ภายในห้องนอนที่บนเตียงถูกโรยด้วยกลีบดอกไม้นานาชนิดก็เหลือแค่ร้อยรักกับคีรินทร์ที่ต่างนั่งเงียบ และก็เป็นเจ้าสาวที่เอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมาก่อน
“ขอบคุณนะคะสำหรับความช่วยเหลือในวันนี้จนทำให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี”
“ไม่เป็นไรครับ คุณไปอาบน้ำก่อนเถอะ” คีรินทร์บอกพลางทิ้งตัวลงนอนบนเตียงจนกลีบดอกไม้กระจาย
“คุณจะนอนที่นี่จริงๆ เหรอคะ”
“ไม่นอนกับเมียแล้วจะให้ไปนอนกับใครล่ะครับ” คีรินทร์หันมาตอบพลางแกล้งส่งยิ้มกรุ้มกริ่มให้กับภรรยาที่ได้มาแบบไม่คาดคิด
“เอ่อ...” ร้อยรักที่หน้าร้อนผ่าวถึงกับไปต่อไม่เป็น
“ไปอาบน้ำเถอะจะได้รีบนอน ผมเหนื่อยมาก ไม่คิดเลยว่ามันจะเหนื่อยขนาดนี้”
คีรีบ่นพลางปิดเปลือกตา ก่อนจะปรือตาขึ้นอีกครั้งเมื่อภายในห้องมีแต่ความเงียบงัน ตอนแรกก็นึกว่าร้อยรักไปอาบน้ำแล้ว ที่ไหนได้กำลังนั่งแกะกิ๊บออกจากผมอยู่ตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง
“ให้ผมช่วยดีกว่านะ มา”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเอาออกเองก็ได้” ร้อยรักปฏิเสธพร้อมกับพยายามดึงกิ๊บดำที่ใช้ตรึงผมออกอย่างยากลำบากเพราะบางอันก็เกาะกันยุ่งเหยิงไปหมด
“คืนนี้คงได้นอนหรอก”
คีรีที่นอนเท้าคางบอกพลางพยักหน้าเรียก สุดท้ายร้อยรักก็จำต้องลุกขึ้นเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนที่นอนแล้วให้เจ้าบ่าวหมาดๆ ช่วยจัดการแกะกิ๊บและดอกไม้ประดับบนศีรษะ
“เอ่อ...หลังจากนี้คุณผาจะเอายังไงต่อเหรอคะ” ร้อยรักชวนคุยแก้เขิน
“แล้วแต่คุณเลย ผมยังไงก็ได้” ชายหนุ่มตอบราวกับสิ่งที่กำลังเป็นอยู่นี้ไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญอะไร
“คุณไม่กลัวมีปัญหากับแฟนเหรอคะ” ร้อยรักแอบปรายตามองเขาเล็กน้อยอย่างสงสัย
“ผมยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนหรอก ถ้ามีละก็ ต่อให้จ้างผมก็ไม่ยอมทำอะไรบ้าๆ แบบนี้แน่นอน อะเสร็จแล้ว” บอกพลางเลื่อนกองกิ๊บไปให้หญิงสาว
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เปิดจอง
ขอความรักที โดย ไหมขวัญ
ราคาปก 295 บาท
เปิดจองตั้งแต่วันนี้ - 10 มีนาคม 2560 ในราคา 250 บาท
ฟรีค่าส่งพร้อมของที่ระลึก
***จัดส่งวันที่ 20 มีนาคม 2560***
สั่งจองและแจ้งโอนได้ที่
- Facebook : >>> เกศมณี รดามณี <<<
- แฟนเพจ : รดามณี-ไหมขวัญ
- อีเมล : kesmani1@hotmail.com
เลขที่บัญชี
ชื่อบัญชีนางเกศมณี สุฤทธิ์
- ธนาคารกรุงเทพ สาขาคลองด่าน เลขที่บัญชี 183-058368-6
- ธนาคารกสิกรไทย สาขาสมุทรปราการ เลขที่บัญชี 224-2-44911-2
- ธนาคารไทยพานิชย์ สาขาเทสโก้ โลตัส ศรีสะเกษ (ต่างจังหวัด) เลขบัญชี 404-919917-9
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 ก.พ. 2560, 18:59:30 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 18 ก.พ. 2560, 18:59:30 น.
จำนวนการเข้าชม : 914
| << ตอนที่ 9 (40%) | ตอนที่ 9 (80%) >> |
Kim 19 ก.พ. 2560, 14:24:03 น.
ไรเตอร์คะแก้ไขชื่อด้วยค่ะ "คีรีที่นอนเท้าคาง..." ต้องเปลี่ยนเป็นคีรินทร์ค่ะ เพราะเปลี่ยนตัวเจ้าบ่าวแล้ว
ไรเตอร์คะแก้ไขชื่อด้วยค่ะ "คีรีที่นอนเท้าคาง..." ต้องเปลี่ยนเป็นคีรินทร์ค่ะ เพราะเปลี่ยนตัวเจ้าบ่าวแล้ว
