สายรัก(ษ์)
'เพราะ 'รัก' จึงปกปักษ์ พิทักษ์ (ใจ) เธอ'
คุณคิดว่าคนสายไหนน่ากลัวที่สุด
แต่ก่อนคุณจะตอบ ฉันจะบอกให้
ว่าไม่ว่าจะสายปาร์ตี้ สายธรรมะ สายเงียบ สายซึน
สายไหนๆ ก็ไม่น่ากลัวเท่า สาย (ขึ้น) คาน!
คุณคิดว่าคนสายไหนน่ากลัวที่สุด
แต่ก่อนคุณจะตอบ ฉันจะบอกให้
ว่าไม่ว่าจะสายปาร์ตี้ สายธรรมะ สายเงียบ สายซึน
สายไหนๆ ก็ไม่น่ากลัวเท่า สาย (ขึ้น) คาน!
Tags: แอบรัก,เพื่อนสนิท,หนีใจ
ตอน: บทที่ ๔ 2/5
ในที่สุดวันศุกร์ก็มาถึง และความเป็นห่วงก็ชนะ กฤษฎ์ติดประชุมสำคัญ ดังนั้นหน้าที่ติดตามนวพรรษโดยไม่ให้รู้ตัวจึงตกเป็นของชุดา
ร้านอาหารกึ่งผับแห่งนั้นอยู่ในเขตประเวศ แต่เป็นแถวถนนวงแหวนรอบนอก สองข้างทางค่อนข้างเงียบผิดกับในเมือง ชุดาจอดรถยังลานจอดรถของร้าน ห่างจากรถยนต์ของนวพรรษมาราวห้าคัน
เธอถอนหายใจ หนักใจกับอาการ ‘กลัว’ ขึ้นคานของนวพรรษขึ้นมาติดหมัด ก็ดูอย่างชุดที่ใส่มาวันนี้ ชุดาไม่อยากพูดว่ามันล่อเสือล่อตะเข้มากแค่ไหน
‘โป๊ไปไหม แต่งตัวอย่างกับจะไปยั่ว กลัวผู้ชายจะไม่มองหรือไง’
เธออดพูดไม่ได้ เมื่อเห็นนวพรรษก้าวออกมาจากห้องนอนด้วยชุดเดรสสีชมพูลายดอกไม้เล็กๆ มันจะไม่มีปัญหาถ้าชายกระโปรงจะไม่สูงเหนือเข่าไปเป็นคืบ แถมด้วยผ้าพลิ้วๆ แบบนั้นที่พอขยับก็แนบไปกับสัดส่วน ทำให้ขัดตาเหลือเกิน
‘สวยออก’ นวพรรษยักไหล่ มือเท้าสะเอวหมุนตัวไปมา ‘เซ็กซี่ดีด้วย เด็กสมัยนี้มันแต่งยิ่งกว่านี้อีก’
‘มันอ่อยไปพรรษ’ ชุดาย้ำ นวพรรษหยุดกึกมองมาตาเขียว ‘อ่อยของจริง ไม่คิดจะเปลี่ยนชุดหรือไง’
นวพรรษเบ้ปาก เชิดหน้าคว้ากระเป๋ามาสะพาย แล้วเดินลอยหน้าลอยตาผ่านเธอที่นั่งอยู่ยังโซฟาหน้าทีวีตรงไปยังประตู แต่พอขยับจะเปิดออกไปก็หยุด แล้วหมุนตัวกลับมาโพสอย่างกับเป็นนางแบบพลางบอก
‘ห้ามปากโป้งโทร.ไปบอกพี่ข้าวกล้าล่ะ ขืนฉันรู้แกตาย’
นวพรรษยกมือขึ้นทำท่าปาดคอ หล่อนหมุนตัวกลับและหยุด
‘แล้วก็เฝ้าบ้านดีๆ นะจ๊ะตัวเธอ เดี๋ยวตัวเค้ากลับ... อ้อ! ลืมบอกไปอย่าง ตัวเธอควรคิดเรื่องตัดชุดเพื่อนเจ้าสาวได้แล้วนะ’ ชุดากลอกตา ‘คราวนี้แหละแกกับพี่ข้าวกล้าจะได้เลิกจิกฉันเสียที’
คิดๆ มาแล้วก็หมั่นไส้!
“ดูมั้น!” ชุดาพึมพำ ไม่สนใจสายตาคนมอง เมื่อเห็นคนใส่เสื้อยืดกางเกงวอร์มมานั่งในผับคนเดียว เธอเข้ามาในร้านพอดีกับที่นวพรรษเลือกโต๊ะนั่งได้แล้ว
ชุดาเลือกนั่งโต๊ะหลบมุม แต่มองเห็นโต๊ะของนวพรรษซึ่งอยู่ใกล้ๆ กับมุมห้อง ค่อนข้างเป็นส่วนตัว นวพรรษดูตื่นเต้นมากๆ เห็นได้จากการส่องกระจกแทบจะทุกสิบวินาที และไม่นานคู่เดตของนวพรรษก็มาถึง เพราะเจ้าหล่อนดูเปลี่ยนไป
เท่าที่เห็น ตุลา หรือ อาร์ต จากรูปร่าง ลักษณะ และท่าทางแล้วชุดาต้องยอมรับว่าดูดีมาก แม้ว่าจะเห็นหน้าไม่ชัดเพราะแสงไฟสลัว แต่ดูได้จากนวพรรษที่ยิ้มหวานไม่หุบ ก็ทำให้เดาได้ว่าคงจะหน้าตาเหมือนกับในรูปโปรไฟล์ที่เธอได้เห็น
ซึ่งมันจริง! ตุลาหน้าตาดียิ่งกว่าในรูปโปรไฟล์เสียอีก!!
“พรรษก็ดีใจที่ได้เจอคุณอาร์ตค่ะ”
เสียงนวพรรษหวาน รอยยิ้มก็หวานจับใจ ตุลาตัวสูงหุ่นดี เขาดูเถื่อนนิดๆ เมื่อสวมแจ็คเก็ตหนัง เธอแทบอยากกรี๊ดกับต่างหูเพชรเม็ดเล็กที่หูข้างซ้ายของเขา รอยยิ้มที่เห็นเขี้ยวด้านขวาทำใจเธอแทบละลาย เขาหล่อ และเซ็กซี่ดูดีมาก!
“ผมยังนึกคุณพรรษจะมาจริงหรือเปล่า”
ตุลาเอ่ยเสียงนุ่มขณะนั่งลงใกล้ๆ กับนวพรรษ เขาไม่ได้นั่งฝั่งตรงข้ามแต่เลือกจะนั่งข้างๆ เธอ ดวงตาเรียวรี ผิวขาว หน้าใส และแว่นที่เขาสวม ทำให้เขาดูเนิร์ดโดนใจนวพรรษเป็นอย่างมาก และเพราะมัวแต่ปลื้มกับหนุ่มแว่น หญิงสาวจึงไม่ทันสังเกตเห็นแววตาพึงพอใจของตุลาที่สว่างวาบขึ้น หลังเขามองเธอจากหัวจรดเท้า
“แหม พรรษไม่ใช่คนผิดคำพูดนี่คะ ออกจะ” เธอยิ้มหวาน “จริงใจนะคะพรรษน่ะไม่ชอบหลอกใครเล่น”
“โชคดีที่คนถูกหลอกบ่อยอย่างผมได้เจอคุณพรรษ”
ตุลาโน้มตัวลงกระซิบพอให้ได้ยิน แต่ก็ไม่ได้ใกล้จนน่าเกลียด
นวพรรษยิ้มเขินก้มหน้าหลบตาบ่งชัดว่าเขินจริง กับหนุ่มหล่อลูกครึ่งญี่ปุ่นที่เพียรส่งสายตาชวนเคลิ้มมาให้ และเธอก็แอบให้คะแนนเขาอยู่ในใจ
ชั้นหน้าตา ตุลาผ่าน
การแต่งตัว... ดูดีแต่ยังไม่สง่าเท่าไหร่ไม่เหมือนกฤษฎ์ แต่นวพรรษก็ให้ผ่าน
ส่วนรูปร่างท่าทาง นวพรรษก็ให้พอใช้ แม้จะไม่ได้ล่ำมีกล้ามเหมือนกฤษฎ์ แต่ก็ยังมีกล้ามเนื้อไม่ได้ผอมแห้งเป็นไม้เสียบผี
ดังนั้น... นวพรรษให้ตุลาสามผ่าน เธอตัดสินใจจะสานสัมพันธ์กับเขามากกว่านี้ และมันก็เป็นเรื่องง่ายมาก เมื่อเขามีมนุษยสัมพันธ์ดีเป็นเลิศ ช่างพูดช่างคุยมากกว่าที่คิด เขาคุยสนุก มุขเยอะ และเฟรนด์ลี่ถึงขนาดผู้หญิงใจละลายเอาง่ายๆ
เกือบสองชั่วโมงต่อจากนั้น หัวใจของนวพรรษเริ่มเมาไปกับความน่ารักและเจ้าเสน่ห์ของเขา พอๆ กับที่เธอถึงลิมิตการดื่มของวันนี้แล้ว
“คุณพรรษ ดื่มแก้วนี้แล้วพอเถอะนะครับ คุณดูไม่ไหวแล้ว”
ความช่างสังเกต เป็นห่วงเป็นใยทำให้นวพรรษยิ่งปลื้ม
“ผมมีน้องสาว พอเห็นคุณพรรษแล้วก็นึกถึง เพราะคล้ายๆ กัน ตอนแรกที่เห็นแต่รูป ไม่นึกนะครับว่าตัวจริงจะสวยมากขนาดนี้ คุณพรรษน่ารักมาก เห็นทีแรกผมนึกว่าเป็นคนอื่นเสียอีก”
คำหวานทำเอานวพรรษแทบกรี๊ด
“แหมคุณอาร์ตก็ เขินนะคะเนี่ย” แล้วนวพรรษก็ต้องหน้าแดงเป็นเท่าตัว เมื่อเขาโน้มหน้าต่ำลงมาอีกนิด กระซิบพอให้ได้ยินกันสองคน
“จริงๆ นะครับ โดยเฉพาะเวลาคุณพรรษเขิน” เอ่ยแล้ว เขาก็ยืดตัวนั่งตรง จ้องหน้านวพรรษไม่กะพริบ “คุณพรรษ... ผมถามหน่อยสิครับ คุณมีคนรู้จักที่สนิทคนอื่นบ้างหรือเปล่าครับ” เขาหัวเราะท่าทางเขินๆ “แล้วอย่างผมพอจะมีโอกาสเป็นคนสนิทของคุณพรรษไหม”
นวพรรษกัดริมฝีปาก เบือนหน้าหนีเพราะกลัวตัวเองจะกรี๊ดออกมา เธอสูดลมหายใจเข้าลึก เบือนหน้ากลับมามองตุลา
“ถ้าเพื่อนล่ะก็ พรรษก็พอมีบ้างค่ะ--” เธอทิ้งท้ายนิดหนึ่ง แล้วช้อนตาขึ้นมองเขาหวานฉ่ำ “แต่คนสนิทที่เกินว่าเพื่อน พรรษยังไม่มีค่ะ”
นัยน์ตาตุลาพราวระยับ เขายิ้มจนเห็นเขี้ยวอีกหน และเลื่อนมือมาวางทับมือเธอที่วางอยู่บนโต๊ะใกล้ๆ กับแก้วเครื่องดื่ม
“ถ้าแบบนั้นผมขอสมัครเป็นคนสนิทคนนั้นได้มั้ยครับ”
นวพรรษหัวใจจะวาย เธอแทบอยากจะยกมือขึ้นโบกเหมือนนางงามที่ได้รางวัลเสียด้วยซ้ำไป หญิงสาวอายม้วนต้วนเบือนหน้าหนีเพื่อซ่อนความขวยเขินนั้น จึงไม่เห็นว่าตุลายิ้มมุมปาก เขายกขวดเล็กๆ ในมือข้างที่ว่างขึ้นมา และหยดน้ำบางอย่างลงในแก้วเครื่องดื่มของนวพรรษ
และความผิดปกตินั้น เมื่ออยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย ก็หาได้เป็นที่สังเกตไหม เพราะแม้กระทั่งชุดาก็ยังไม่ทันได้เห็น
เวลาหนึ่งชั่วโมงกว่าๆ ที่ผ่านมา ชุดานั่งดูนวพรรษอวยม้วนต้วนครั้งแล้วครั้งเล่า จากความตั้งใจจะโทรศัพท์หากฤษฎ์ก็ถูกล้มเลิกไป เพราะเท่าที่ดูๆ แล้วไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง นวพรรษแม้จะดูมึนๆ อยู่บ้างแต่ก็ยังมีสติดี
ชุดามองซ้ายมองขวาและยกมือขึ้นปิดปาก เกือบเที่ยงคืนแล้ว เมื่อเธอมองดูนาฬิกาในมือถือ ผับปิดตีสอง นวพรรษก็คงจะกลับไม่เกินนี้ ชุดาขยับยืดตัวก่อนลุกขึ้นยืนแอบๆ เพราะกลัวนวพรรษเห็น เธอเดินเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำ หลังเห็นท่าทีแล้วว่านวพรรษคงจะไม่ลุกไปไหนในเร็วๆ นี้
ทว่าพอลับหลังชุดาเท่านั้น นวพรรษก็คอพับคออ่อนไปทันที
ยี่สิบนาที นั่นคือเวลาที่รอให้ยาออกฤทธิ์ ตุลายิ้มร้ายจัดการค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้น ก่อนประคองนวพรรษที่ยังหลับไม่สนิทออกไปจากร้าน
ร้านอาหารกึ่งผับแห่งนั้นอยู่ในเขตประเวศ แต่เป็นแถวถนนวงแหวนรอบนอก สองข้างทางค่อนข้างเงียบผิดกับในเมือง ชุดาจอดรถยังลานจอดรถของร้าน ห่างจากรถยนต์ของนวพรรษมาราวห้าคัน
เธอถอนหายใจ หนักใจกับอาการ ‘กลัว’ ขึ้นคานของนวพรรษขึ้นมาติดหมัด ก็ดูอย่างชุดที่ใส่มาวันนี้ ชุดาไม่อยากพูดว่ามันล่อเสือล่อตะเข้มากแค่ไหน
‘โป๊ไปไหม แต่งตัวอย่างกับจะไปยั่ว กลัวผู้ชายจะไม่มองหรือไง’
เธออดพูดไม่ได้ เมื่อเห็นนวพรรษก้าวออกมาจากห้องนอนด้วยชุดเดรสสีชมพูลายดอกไม้เล็กๆ มันจะไม่มีปัญหาถ้าชายกระโปรงจะไม่สูงเหนือเข่าไปเป็นคืบ แถมด้วยผ้าพลิ้วๆ แบบนั้นที่พอขยับก็แนบไปกับสัดส่วน ทำให้ขัดตาเหลือเกิน
‘สวยออก’ นวพรรษยักไหล่ มือเท้าสะเอวหมุนตัวไปมา ‘เซ็กซี่ดีด้วย เด็กสมัยนี้มันแต่งยิ่งกว่านี้อีก’
‘มันอ่อยไปพรรษ’ ชุดาย้ำ นวพรรษหยุดกึกมองมาตาเขียว ‘อ่อยของจริง ไม่คิดจะเปลี่ยนชุดหรือไง’
นวพรรษเบ้ปาก เชิดหน้าคว้ากระเป๋ามาสะพาย แล้วเดินลอยหน้าลอยตาผ่านเธอที่นั่งอยู่ยังโซฟาหน้าทีวีตรงไปยังประตู แต่พอขยับจะเปิดออกไปก็หยุด แล้วหมุนตัวกลับมาโพสอย่างกับเป็นนางแบบพลางบอก
‘ห้ามปากโป้งโทร.ไปบอกพี่ข้าวกล้าล่ะ ขืนฉันรู้แกตาย’
นวพรรษยกมือขึ้นทำท่าปาดคอ หล่อนหมุนตัวกลับและหยุด
‘แล้วก็เฝ้าบ้านดีๆ นะจ๊ะตัวเธอ เดี๋ยวตัวเค้ากลับ... อ้อ! ลืมบอกไปอย่าง ตัวเธอควรคิดเรื่องตัดชุดเพื่อนเจ้าสาวได้แล้วนะ’ ชุดากลอกตา ‘คราวนี้แหละแกกับพี่ข้าวกล้าจะได้เลิกจิกฉันเสียที’
คิดๆ มาแล้วก็หมั่นไส้!
“ดูมั้น!” ชุดาพึมพำ ไม่สนใจสายตาคนมอง เมื่อเห็นคนใส่เสื้อยืดกางเกงวอร์มมานั่งในผับคนเดียว เธอเข้ามาในร้านพอดีกับที่นวพรรษเลือกโต๊ะนั่งได้แล้ว
ชุดาเลือกนั่งโต๊ะหลบมุม แต่มองเห็นโต๊ะของนวพรรษซึ่งอยู่ใกล้ๆ กับมุมห้อง ค่อนข้างเป็นส่วนตัว นวพรรษดูตื่นเต้นมากๆ เห็นได้จากการส่องกระจกแทบจะทุกสิบวินาที และไม่นานคู่เดตของนวพรรษก็มาถึง เพราะเจ้าหล่อนดูเปลี่ยนไป
เท่าที่เห็น ตุลา หรือ อาร์ต จากรูปร่าง ลักษณะ และท่าทางแล้วชุดาต้องยอมรับว่าดูดีมาก แม้ว่าจะเห็นหน้าไม่ชัดเพราะแสงไฟสลัว แต่ดูได้จากนวพรรษที่ยิ้มหวานไม่หุบ ก็ทำให้เดาได้ว่าคงจะหน้าตาเหมือนกับในรูปโปรไฟล์ที่เธอได้เห็น
ซึ่งมันจริง! ตุลาหน้าตาดียิ่งกว่าในรูปโปรไฟล์เสียอีก!!
“พรรษก็ดีใจที่ได้เจอคุณอาร์ตค่ะ”
เสียงนวพรรษหวาน รอยยิ้มก็หวานจับใจ ตุลาตัวสูงหุ่นดี เขาดูเถื่อนนิดๆ เมื่อสวมแจ็คเก็ตหนัง เธอแทบอยากกรี๊ดกับต่างหูเพชรเม็ดเล็กที่หูข้างซ้ายของเขา รอยยิ้มที่เห็นเขี้ยวด้านขวาทำใจเธอแทบละลาย เขาหล่อ และเซ็กซี่ดูดีมาก!
“ผมยังนึกคุณพรรษจะมาจริงหรือเปล่า”
ตุลาเอ่ยเสียงนุ่มขณะนั่งลงใกล้ๆ กับนวพรรษ เขาไม่ได้นั่งฝั่งตรงข้ามแต่เลือกจะนั่งข้างๆ เธอ ดวงตาเรียวรี ผิวขาว หน้าใส และแว่นที่เขาสวม ทำให้เขาดูเนิร์ดโดนใจนวพรรษเป็นอย่างมาก และเพราะมัวแต่ปลื้มกับหนุ่มแว่น หญิงสาวจึงไม่ทันสังเกตเห็นแววตาพึงพอใจของตุลาที่สว่างวาบขึ้น หลังเขามองเธอจากหัวจรดเท้า
“แหม พรรษไม่ใช่คนผิดคำพูดนี่คะ ออกจะ” เธอยิ้มหวาน “จริงใจนะคะพรรษน่ะไม่ชอบหลอกใครเล่น”
“โชคดีที่คนถูกหลอกบ่อยอย่างผมได้เจอคุณพรรษ”
ตุลาโน้มตัวลงกระซิบพอให้ได้ยิน แต่ก็ไม่ได้ใกล้จนน่าเกลียด
นวพรรษยิ้มเขินก้มหน้าหลบตาบ่งชัดว่าเขินจริง กับหนุ่มหล่อลูกครึ่งญี่ปุ่นที่เพียรส่งสายตาชวนเคลิ้มมาให้ และเธอก็แอบให้คะแนนเขาอยู่ในใจ
ชั้นหน้าตา ตุลาผ่าน
การแต่งตัว... ดูดีแต่ยังไม่สง่าเท่าไหร่ไม่เหมือนกฤษฎ์ แต่นวพรรษก็ให้ผ่าน
ส่วนรูปร่างท่าทาง นวพรรษก็ให้พอใช้ แม้จะไม่ได้ล่ำมีกล้ามเหมือนกฤษฎ์ แต่ก็ยังมีกล้ามเนื้อไม่ได้ผอมแห้งเป็นไม้เสียบผี
ดังนั้น... นวพรรษให้ตุลาสามผ่าน เธอตัดสินใจจะสานสัมพันธ์กับเขามากกว่านี้ และมันก็เป็นเรื่องง่ายมาก เมื่อเขามีมนุษยสัมพันธ์ดีเป็นเลิศ ช่างพูดช่างคุยมากกว่าที่คิด เขาคุยสนุก มุขเยอะ และเฟรนด์ลี่ถึงขนาดผู้หญิงใจละลายเอาง่ายๆ
เกือบสองชั่วโมงต่อจากนั้น หัวใจของนวพรรษเริ่มเมาไปกับความน่ารักและเจ้าเสน่ห์ของเขา พอๆ กับที่เธอถึงลิมิตการดื่มของวันนี้แล้ว
“คุณพรรษ ดื่มแก้วนี้แล้วพอเถอะนะครับ คุณดูไม่ไหวแล้ว”
ความช่างสังเกต เป็นห่วงเป็นใยทำให้นวพรรษยิ่งปลื้ม
“ผมมีน้องสาว พอเห็นคุณพรรษแล้วก็นึกถึง เพราะคล้ายๆ กัน ตอนแรกที่เห็นแต่รูป ไม่นึกนะครับว่าตัวจริงจะสวยมากขนาดนี้ คุณพรรษน่ารักมาก เห็นทีแรกผมนึกว่าเป็นคนอื่นเสียอีก”
คำหวานทำเอานวพรรษแทบกรี๊ด
“แหมคุณอาร์ตก็ เขินนะคะเนี่ย” แล้วนวพรรษก็ต้องหน้าแดงเป็นเท่าตัว เมื่อเขาโน้มหน้าต่ำลงมาอีกนิด กระซิบพอให้ได้ยินกันสองคน
“จริงๆ นะครับ โดยเฉพาะเวลาคุณพรรษเขิน” เอ่ยแล้ว เขาก็ยืดตัวนั่งตรง จ้องหน้านวพรรษไม่กะพริบ “คุณพรรษ... ผมถามหน่อยสิครับ คุณมีคนรู้จักที่สนิทคนอื่นบ้างหรือเปล่าครับ” เขาหัวเราะท่าทางเขินๆ “แล้วอย่างผมพอจะมีโอกาสเป็นคนสนิทของคุณพรรษไหม”
นวพรรษกัดริมฝีปาก เบือนหน้าหนีเพราะกลัวตัวเองจะกรี๊ดออกมา เธอสูดลมหายใจเข้าลึก เบือนหน้ากลับมามองตุลา
“ถ้าเพื่อนล่ะก็ พรรษก็พอมีบ้างค่ะ--” เธอทิ้งท้ายนิดหนึ่ง แล้วช้อนตาขึ้นมองเขาหวานฉ่ำ “แต่คนสนิทที่เกินว่าเพื่อน พรรษยังไม่มีค่ะ”
นัยน์ตาตุลาพราวระยับ เขายิ้มจนเห็นเขี้ยวอีกหน และเลื่อนมือมาวางทับมือเธอที่วางอยู่บนโต๊ะใกล้ๆ กับแก้วเครื่องดื่ม
“ถ้าแบบนั้นผมขอสมัครเป็นคนสนิทคนนั้นได้มั้ยครับ”
นวพรรษหัวใจจะวาย เธอแทบอยากจะยกมือขึ้นโบกเหมือนนางงามที่ได้รางวัลเสียด้วยซ้ำไป หญิงสาวอายม้วนต้วนเบือนหน้าหนีเพื่อซ่อนความขวยเขินนั้น จึงไม่เห็นว่าตุลายิ้มมุมปาก เขายกขวดเล็กๆ ในมือข้างที่ว่างขึ้นมา และหยดน้ำบางอย่างลงในแก้วเครื่องดื่มของนวพรรษ
และความผิดปกตินั้น เมื่ออยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย ก็หาได้เป็นที่สังเกตไหม เพราะแม้กระทั่งชุดาก็ยังไม่ทันได้เห็น
เวลาหนึ่งชั่วโมงกว่าๆ ที่ผ่านมา ชุดานั่งดูนวพรรษอวยม้วนต้วนครั้งแล้วครั้งเล่า จากความตั้งใจจะโทรศัพท์หากฤษฎ์ก็ถูกล้มเลิกไป เพราะเท่าที่ดูๆ แล้วไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง นวพรรษแม้จะดูมึนๆ อยู่บ้างแต่ก็ยังมีสติดี
ชุดามองซ้ายมองขวาและยกมือขึ้นปิดปาก เกือบเที่ยงคืนแล้ว เมื่อเธอมองดูนาฬิกาในมือถือ ผับปิดตีสอง นวพรรษก็คงจะกลับไม่เกินนี้ ชุดาขยับยืดตัวก่อนลุกขึ้นยืนแอบๆ เพราะกลัวนวพรรษเห็น เธอเดินเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำ หลังเห็นท่าทีแล้วว่านวพรรษคงจะไม่ลุกไปไหนในเร็วๆ นี้
ทว่าพอลับหลังชุดาเท่านั้น นวพรรษก็คอพับคออ่อนไปทันที
ยี่สิบนาที นั่นคือเวลาที่รอให้ยาออกฤทธิ์ ตุลายิ้มร้ายจัดการค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้น ก่อนประคองนวพรรษที่ยังหลับไม่สนิทออกไปจากร้าน
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 เม.ย. 2560, 09:52:34 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 เม.ย. 2560, 09:52:34 น.
จำนวนการเข้าชม : 995
| << บทที่ ๔ 1/5 | บทที่ ๔ 3/5 >> |
ดังปัณณ์ 21 เม.ย. 2560, 09:53:39 น.
ดีค่า พายัยพรรษมาส่งจ้า ^O^
คุณแว่นใส พี่ข้าวกล้างานงอกค่ะ แต่ยัยพรรษงานเข้าอิๆ
และคุณๆรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ จริงๆ ค่ะ
เจอกันตอนหน้า วันนี้ไปแล้วจ้า บุยบุ้ย
ดีค่า พายัยพรรษมาส่งจ้า ^O^
คุณแว่นใส พี่ข้าวกล้างานงอกค่ะ แต่ยัยพรรษงานเข้าอิๆ
และคุณๆรีดเดอร์นะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน มาคุย มากดคะแนนให้ ขอบคุณมากๆ จริงๆ ค่ะ
เจอกันตอนหน้า วันนี้ไปแล้วจ้า บุยบุ้ย
แว่นใส 21 เม.ย. 2560, 17:40:06 น.
ซวยละ เพื่อนก็ไม่เห็น พี่ข้าวกล้ารีบมาช่วยเลย
ซวยละ เพื่อนก็ไม่เห็น พี่ข้าวกล้ารีบมาช่วยเลย
kaelek 21 เม.ย. 2560, 19:42:12 น.
ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆยัยพรรษ ..เป็นครั้งแรกที่ไม่สงสารนางเอกเลย #ถ้าไม่เอาพี่ข้าวกล้าส่งมาให้ช้านนนน
ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆยัยพรรษ ..เป็นครั้งแรกที่ไม่สงสารนางเอกเลย #ถ้าไม่เอาพี่ข้าวกล้าส่งมาให้ช้านนนน
goldensun 21 เม.ย. 2560, 20:18:07 น.
เจอคนเลวของจริงเข้าแล้ว พรรษเอ๊ย แล้วใครจะช่วยได้ล่ะ ชุดาไม่ทันเห็นซะด้วย
เจอคนเลวของจริงเข้าแล้ว พรรษเอ๊ย แล้วใครจะช่วยได้ล่ะ ชุดาไม่ทันเห็นซะด้วย