ชุลมุนแผนร้าย ... ป่วนใจ
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำไมเธอจะต้องมารับรู้เรื่องปวดหัวพวกนี้ด้วย!
ทั้งคนเล่นตลกกับเธอ ผีก็ยังมาเอ็นดูหลอกเธออีก
กอกานต์อยากจะกรีดร้อง หลังจากรู้ว่าเธอถูกหลอกทั้งจากคน และผี!
ในความวุ่นวายที่เธอต้องช่วยตามหาความจริง
อยู่ๆ เธอก็รักคนที่ไม่ควรรักขึ้นมา
เธอจะตัดใจจากตัวยุ่งอย่างดี??
ทั้งคนเล่นตลกกับเธอ ผีก็ยังมาเอ็นดูหลอกเธออีก
กอกานต์อยากจะกรีดร้อง หลังจากรู้ว่าเธอถูกหลอกทั้งจากคน และผี!
ในความวุ่นวายที่เธอต้องช่วยตามหาความจริง
อยู่ๆ เธอก็รักคนที่ไม่ควรรักขึ้นมา
เธอจะตัดใจจากตัวยุ่งอย่างดี??
Tags: ผี ฆาตกรรม ปิ่นนลิน
ตอน: บทนำ
บทนำ
“เดี๋ยวกรุณาเดินไปนั่งรอตรงห้องที่เปิดประตูเอาไว้ ตรงด้านหน้าก่อนนะครับ คุณภาสวินท์กำลังมาครับ”
สิ้นเสียงทุ้มอ่นโยนของหนุ่มร่างผอมสูง ผิวเข้มในชุดสูทสีดำสนิททั้งตัวที่เดินนำทางเธอมา กอกานต์มองตามมือเขาไปยังทางเดินยาวๆ ปูด้วยพื้นไม้มีออกส้มๆ หน่อย ขนาบข้างด้วยกำแพงไม้สีเดียวกัน บนผนังไม้ประดับภาพวาดสีน้ำมันและไฟผนัง มีแสงสว่างไฟสีส้มจากเพดานอาบทางเดินและกำแพงไม้สว่างสไวละมุนตา
สุดทางเดินคือประตูไม้แกะสลักงดงามบานใหญ่ปิดสนิท ส่วนห้องที่ชายหนุ่มบอกเธอนั้นอยู่ก่อนถึงประตูบานนั้นราวสี่เมตร
“ได้ค่ะ” เธอตอบรับด้วยรอยยิ้ม หากสะดุดตา แปลกใจกับสีหน้าเครียดๆ ของชายหนุ่มผิวเข้มขึ้นมา เขาคงรู้สึกตัวเลยรีบฉีกยิ้มให้ "เชิญครับ ผมขอตัวสักครู่นะครับ"
ชายผิวเข้มหมุนกายเดินจากไปแล้ว กอกานต์จึงเดินไปตามทางที่เขาบอก เธอมองภาพวาดสีน้ำมันแต่ละภาพ ช่างสวยงามบ่งบอกรสนิยมคนสะสมว่าคงชอบงานศิลปะมาก ก่อนจะเดินเลี้ยวเข้าไปนั่งรอในห้องประชุมเล็กๆ
เธอนั่งรอ และทบทวนคำตอบต่างๆ ในใจสำหรับการสัมภาษณ์งานตำแหน่งพนักงานออกแบบที่ห้างสรรพสินค้าใหญ่แห่งนี้ ซึ่งเป็นการสัมภาษณ์งานครั้งแรกในชีวิตของเธอ แต่นั่งได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงกุกกักที่ประตูห้องซึ่งเปิดค้างเอาไว้ มีผู้ชายวัยกลางคนมาจากไหนไม่รู้กำลังยืนส่งยิ้มใจดีให้แล้วก็เดินผ่านไป กอกานต์มุ่นคิ้ว นึกสงสัยว่าชายวัยกลางคนคนนั้นคือใคร แต่พอมีชายหนุ่มอีกคนก้าวเข้ามาในห้อง กอกานต์ก์เลิกคิดหาคำตอบเรื่องชายวัยกลางคน มาสนใจกับคนมาใหม่แทน เขาคือชายหนุ่มตัวสูง ไหล่กว้าง ผิวของเขาขาวเนียน ในสูทเนื้อดีสีเทาเข้ม ใบหน้าหล่อเหลาชนิดหยุดลมหายใจสาวๆ ได้เพียงสบตา
กอกานต์รีบตั้งสติ ไม่เช่นนั้นเธออาจเป็นหนึ่งในสาวๆ เหล่านั้น
“ผมชื่อภาสวินท์ วัสวาธีระนนท์” คนหล่อแนะนำตัว ก่อนจะเบือนหน้าไปยังคนข้างๆ ซึ่งเป็นคนเดียวกับที่บอกให้เธอมานั่งรอในห้องนี้ “ส่วนคนนี้ แทนไท เลขาส่วนตัวของผม”
“ค่ะ ดิฉัน กอกานต์ อาภา …” เธอจะแนะนำตัวบ้าง ทว่าคนหล่อที่สุดในห้องก็ขัดจังหวะ
“ผมอ่านชื่อและประวัติคุณหมดแล้ว คุณกอกานต์ อาภาสิริโรจน์ อายุยี่สิบเอ็ดปี เพิ่งเรียนจบปีนี้” เขาหยุดพูด เธอเห็นภาสวินท์ขมวดคิ้วกับประสบการณ์การทำงานอันเป็นศูนย์ของเธอ หัวใจกอกานต์เหี่ยวลงทันที ใครๆ ก็คงอยากได้คนมีประสบการณ์ทำงานทั้งนั้นล่ะ
“คุณพร้อมจะลุยและสู้งานหรือเปล่า” เขาละสายตาจากประวัติของเธอ เอ่ยถามเสียงขรึม แววตาจริงจัง
“แน่นอนค่ะ ถ้าคุณให้โอกาสดิฉัน ดิฉันพร้อมจะสู้และลุยทุกงานเลยค่ะ” กอกานต์ต้องแสดงให้เขาเห็นว่าเธอไม่ใช่คนเหลาะแหละ ผลการเรียนของเธอที่ดีเยี่ยม รวมถึงผลงานที่เคยทำเขาก็ชมว่าความคิดสร้างสรรค์ดี คงช่วยเพิ่มความมั่นใจให้เขาบ้างล่ะมั้ง
คนหล่อหรี่ตามองเธอราวกับพิจารณาเธอไปด้วย และเขาก็ถามเธอต่อ
“คุณคิดว่าห้องนี้ เป็นยังไงครับ รู้สึกอย่างไรบ้าง” คำถามที่ออกจะนอกเรื่องไปไกล ทำให้กอกานต์แปลกใจ หากเธอก็คิดว่าเขาอาจจะอยากรู้ความคิดด้านออกแบบของเธอก็ได้
“ดิฉันว่าห้องนี้ทำให้ใจสงบค่ะ คงเป็นเพราะห้องตกแต่งด้วยไม้ทำให้รู้สึกอบอุ่น ผ่อนคลาย มองออกจากหน้าต่างไปก็เห็นสวนของทางห้างฯ จัดไว้ แล้วท่าทางว่าคนที่เคยอยู่ห้องนี้จะชอบงานศิลปะนะคะ ดิฉันเองก็ชอบวาดรูปค่ะ ได้เห็นภาพวาดสวยๆ ก็เพลินดี แถมมีเครื่องเล่นแผ่นเสียงตรงนั้น ไม่ทราบว่ายังใช้ได้อยู่หรือเปล่าคะ”
คำตอบและคำอธิบายของหญิงสาวทำให้ภาสวินท์เหลือบสบตากับคนสนิทสั้นๆ ก่อนที่จะยิ้มเรียบๆ ออกมา
“ผมจะติดต่อคุณกลับไปอีกทีนะครับ คุณกอกานต์” ภาสวินท์ปิดแฟ้มประวัติของหญิงสาวลง และเขาก็ไม่ลืมถามอีกครั้ง คล้ายต้องการความมั่นใจ
“คุณอยากได้ยินเสียงเครื่องเล่นแผ่นเสียงนั่นหรือครับ” ภาสวินท์มองไปยังเครื่องเล่นแผ่นเสียงเก่าแก่ตรงมุมห้อง มันไม่ได้ถูกเปิดมานานมากแล้ว เขาเองก็ไม่รู้หรอกว่ายังใช้ได้ดีอยู่หรือไม่
“ค่ะ” หญิงสาวตอบคำเดิม
“ไว้ผมจะหาโอกาสลองดูว่ามันยังใช้การอยู่ได้ไหม ขอบคุณนะครับที่สละเวลามาสัมภาษณ์” ภาสวินท์ยิ้ม พลางลอบถอนหายใจ หวังว่าเธอจะไม่ได้โกหกเขา ไม่อย่างนั้นเขาคงต้องสัมภาษณ์พนักงานใหม่อีกรอบแน่นอน!
เพราะที่ผ่านมา ทั้งภาสวินท์และแทนไทรู้ว่า นอกจากเขาแล้วแทบไม่มีใครทนนั่งในห้องห้องนี้ตามลำพังได้เลยสักคน!
----
สวัสดีค่า ไม่ได้มาลงนาน งานยุ่ง เดินทางบ่อยมากกก
ตอนนี้เริ่มจะลงหลักปักฐานแล้ว เลยมาดองนิยายอีกเรื่อง 555
แนวรัก+ผีๆ น่ารักค่ะ ไม่น่ากลัวววว
เปิดเรื่องมา นางเอกก็ถูกหลอกแล้ว อิอิ
ขออนุญาตเปิดเรื่องไว้ก่อน เดี๋ยวมาลงต่อนะค้า
ส่วนเรื่องเก่า ขอดองไหไว้ก่อนนะคะ ^_^ แฮร่
“เดี๋ยวกรุณาเดินไปนั่งรอตรงห้องที่เปิดประตูเอาไว้ ตรงด้านหน้าก่อนนะครับ คุณภาสวินท์กำลังมาครับ”
สิ้นเสียงทุ้มอ่นโยนของหนุ่มร่างผอมสูง ผิวเข้มในชุดสูทสีดำสนิททั้งตัวที่เดินนำทางเธอมา กอกานต์มองตามมือเขาไปยังทางเดินยาวๆ ปูด้วยพื้นไม้มีออกส้มๆ หน่อย ขนาบข้างด้วยกำแพงไม้สีเดียวกัน บนผนังไม้ประดับภาพวาดสีน้ำมันและไฟผนัง มีแสงสว่างไฟสีส้มจากเพดานอาบทางเดินและกำแพงไม้สว่างสไวละมุนตา
สุดทางเดินคือประตูไม้แกะสลักงดงามบานใหญ่ปิดสนิท ส่วนห้องที่ชายหนุ่มบอกเธอนั้นอยู่ก่อนถึงประตูบานนั้นราวสี่เมตร
“ได้ค่ะ” เธอตอบรับด้วยรอยยิ้ม หากสะดุดตา แปลกใจกับสีหน้าเครียดๆ ของชายหนุ่มผิวเข้มขึ้นมา เขาคงรู้สึกตัวเลยรีบฉีกยิ้มให้ "เชิญครับ ผมขอตัวสักครู่นะครับ"
ชายผิวเข้มหมุนกายเดินจากไปแล้ว กอกานต์จึงเดินไปตามทางที่เขาบอก เธอมองภาพวาดสีน้ำมันแต่ละภาพ ช่างสวยงามบ่งบอกรสนิยมคนสะสมว่าคงชอบงานศิลปะมาก ก่อนจะเดินเลี้ยวเข้าไปนั่งรอในห้องประชุมเล็กๆ
เธอนั่งรอ และทบทวนคำตอบต่างๆ ในใจสำหรับการสัมภาษณ์งานตำแหน่งพนักงานออกแบบที่ห้างสรรพสินค้าใหญ่แห่งนี้ ซึ่งเป็นการสัมภาษณ์งานครั้งแรกในชีวิตของเธอ แต่นั่งได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงกุกกักที่ประตูห้องซึ่งเปิดค้างเอาไว้ มีผู้ชายวัยกลางคนมาจากไหนไม่รู้กำลังยืนส่งยิ้มใจดีให้แล้วก็เดินผ่านไป กอกานต์มุ่นคิ้ว นึกสงสัยว่าชายวัยกลางคนคนนั้นคือใคร แต่พอมีชายหนุ่มอีกคนก้าวเข้ามาในห้อง กอกานต์ก์เลิกคิดหาคำตอบเรื่องชายวัยกลางคน มาสนใจกับคนมาใหม่แทน เขาคือชายหนุ่มตัวสูง ไหล่กว้าง ผิวของเขาขาวเนียน ในสูทเนื้อดีสีเทาเข้ม ใบหน้าหล่อเหลาชนิดหยุดลมหายใจสาวๆ ได้เพียงสบตา
กอกานต์รีบตั้งสติ ไม่เช่นนั้นเธออาจเป็นหนึ่งในสาวๆ เหล่านั้น
“ผมชื่อภาสวินท์ วัสวาธีระนนท์” คนหล่อแนะนำตัว ก่อนจะเบือนหน้าไปยังคนข้างๆ ซึ่งเป็นคนเดียวกับที่บอกให้เธอมานั่งรอในห้องนี้ “ส่วนคนนี้ แทนไท เลขาส่วนตัวของผม”
“ค่ะ ดิฉัน กอกานต์ อาภา …” เธอจะแนะนำตัวบ้าง ทว่าคนหล่อที่สุดในห้องก็ขัดจังหวะ
“ผมอ่านชื่อและประวัติคุณหมดแล้ว คุณกอกานต์ อาภาสิริโรจน์ อายุยี่สิบเอ็ดปี เพิ่งเรียนจบปีนี้” เขาหยุดพูด เธอเห็นภาสวินท์ขมวดคิ้วกับประสบการณ์การทำงานอันเป็นศูนย์ของเธอ หัวใจกอกานต์เหี่ยวลงทันที ใครๆ ก็คงอยากได้คนมีประสบการณ์ทำงานทั้งนั้นล่ะ
“คุณพร้อมจะลุยและสู้งานหรือเปล่า” เขาละสายตาจากประวัติของเธอ เอ่ยถามเสียงขรึม แววตาจริงจัง
“แน่นอนค่ะ ถ้าคุณให้โอกาสดิฉัน ดิฉันพร้อมจะสู้และลุยทุกงานเลยค่ะ” กอกานต์ต้องแสดงให้เขาเห็นว่าเธอไม่ใช่คนเหลาะแหละ ผลการเรียนของเธอที่ดีเยี่ยม รวมถึงผลงานที่เคยทำเขาก็ชมว่าความคิดสร้างสรรค์ดี คงช่วยเพิ่มความมั่นใจให้เขาบ้างล่ะมั้ง
คนหล่อหรี่ตามองเธอราวกับพิจารณาเธอไปด้วย และเขาก็ถามเธอต่อ
“คุณคิดว่าห้องนี้ เป็นยังไงครับ รู้สึกอย่างไรบ้าง” คำถามที่ออกจะนอกเรื่องไปไกล ทำให้กอกานต์แปลกใจ หากเธอก็คิดว่าเขาอาจจะอยากรู้ความคิดด้านออกแบบของเธอก็ได้
“ดิฉันว่าห้องนี้ทำให้ใจสงบค่ะ คงเป็นเพราะห้องตกแต่งด้วยไม้ทำให้รู้สึกอบอุ่น ผ่อนคลาย มองออกจากหน้าต่างไปก็เห็นสวนของทางห้างฯ จัดไว้ แล้วท่าทางว่าคนที่เคยอยู่ห้องนี้จะชอบงานศิลปะนะคะ ดิฉันเองก็ชอบวาดรูปค่ะ ได้เห็นภาพวาดสวยๆ ก็เพลินดี แถมมีเครื่องเล่นแผ่นเสียงตรงนั้น ไม่ทราบว่ายังใช้ได้อยู่หรือเปล่าคะ”
คำตอบและคำอธิบายของหญิงสาวทำให้ภาสวินท์เหลือบสบตากับคนสนิทสั้นๆ ก่อนที่จะยิ้มเรียบๆ ออกมา
“ผมจะติดต่อคุณกลับไปอีกทีนะครับ คุณกอกานต์” ภาสวินท์ปิดแฟ้มประวัติของหญิงสาวลง และเขาก็ไม่ลืมถามอีกครั้ง คล้ายต้องการความมั่นใจ
“คุณอยากได้ยินเสียงเครื่องเล่นแผ่นเสียงนั่นหรือครับ” ภาสวินท์มองไปยังเครื่องเล่นแผ่นเสียงเก่าแก่ตรงมุมห้อง มันไม่ได้ถูกเปิดมานานมากแล้ว เขาเองก็ไม่รู้หรอกว่ายังใช้ได้ดีอยู่หรือไม่
“ค่ะ” หญิงสาวตอบคำเดิม
“ไว้ผมจะหาโอกาสลองดูว่ามันยังใช้การอยู่ได้ไหม ขอบคุณนะครับที่สละเวลามาสัมภาษณ์” ภาสวินท์ยิ้ม พลางลอบถอนหายใจ หวังว่าเธอจะไม่ได้โกหกเขา ไม่อย่างนั้นเขาคงต้องสัมภาษณ์พนักงานใหม่อีกรอบแน่นอน!
เพราะที่ผ่านมา ทั้งภาสวินท์และแทนไทรู้ว่า นอกจากเขาแล้วแทบไม่มีใครทนนั่งในห้องห้องนี้ตามลำพังได้เลยสักคน!
----
สวัสดีค่า ไม่ได้มาลงนาน งานยุ่ง เดินทางบ่อยมากกก
ตอนนี้เริ่มจะลงหลักปักฐานแล้ว เลยมาดองนิยายอีกเรื่อง 555
แนวรัก+ผีๆ น่ารักค่ะ ไม่น่ากลัวววว
เปิดเรื่องมา นางเอกก็ถูกหลอกแล้ว อิอิ
ขออนุญาตเปิดเรื่องไว้ก่อน เดี๋ยวมาลงต่อนะค้า
ส่วนเรื่องเก่า ขอดองไหไว้ก่อนนะคะ ^_^ แฮร่
ปิ่นนลิน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ก.ค. 2560, 10:28:03 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ก.ค. 2560, 12:58:45 น.
จำนวนการเข้าชม : 952
| ตอนที่ 1 >> |
แว่นใส 11 ก.ค. 2560, 10:39:15 น.
น่าสงสัยนะ
น่าสงสัยนะ
kaelek 11 ก.ค. 2560, 19:41:39 น.
รอฮร้าบบบบ
รอฮร้าบบบบ