The Final Love รักครั้งสุดท้าย ครั้งสุดท้ายที่จะรัก
บทนำ
แพรวา รณฤทธิ์ หญิงสาวที่มีคุณสมบัติเพียบพร้อมไปเสียทุกด้านทั้งรูปร่างหน้าตา ฐานะ และการศึกษา แต่ไฉนโชคชะตาจึงทำให้เธอต้องพบกับความผิดหวังในความรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า
พชร เตชะรัตน์ คือ ชายหนุ่มคนแรกที่มาขอยกเลิกการแต่งงานเพียงสองอาทิตย์ล่วงหน้า
วัชรพล ทรัพย์วิจิตร คือ หนุ่มคนถัดมาที่หักอกเธออย่างยับเยิน
แพรวาจะได้พบกับรักแท้และจะสมหวังในรักครั้งใหม่หรือไม่ โปรดติดตามอ่าน......อาทิตา
แพรวา รณฤทธิ์ หญิงสาวที่มีคุณสมบัติเพียบพร้อมไปเสียทุกด้านทั้งรูปร่างหน้าตา ฐานะ และการศึกษา แต่ไฉนโชคชะตาจึงทำให้เธอต้องพบกับความผิดหวังในความรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า
พชร เตชะรัตน์ คือ ชายหนุ่มคนแรกที่มาขอยกเลิกการแต่งงานเพียงสองอาทิตย์ล่วงหน้า
วัชรพล ทรัพย์วิจิตร คือ หนุ่มคนถัดมาที่หักอกเธออย่างยับเยิน
แพรวาจะได้พบกับรักแท้และจะสมหวังในรักครั้งใหม่หรือไม่ โปรดติดตามอ่าน......อาทิตา
Tags: รัก อกหัก รักใหม่ ผิดหวัง รักแท้
ตอน: ตอนที่ 5 ความแตก.........100%
หลังแยกย้ายกันกลับเข้าห้องพักเพื่อไปพักผ่อนและเตรียมตัวเดินทางกลับในวันรุ่งขึ้น แพรวาที่นอนไม่หลับก็ลุก ออกจากห้องพักเพื่อมาเดินสูดอากาศที่สดชื่นของเกาะสมุย หญิงสาวเดินทอดน่องปล่อยอารมณ์เลียบชายหาดไปเงียบ ๆ มารู้ตัวอีกทีก็เมื่อเดินมาถึงสุดบริเวณของรีสอร์ต เพราะเห็นป้ายของรีสอร์ตติดกัน หญิงสาวหมุนตัวกลับเพื่อจะเดินย้อน กลับไปทางเดิม ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าห้องพักของแฟนหนุ่มอยู่ไม่ไกลนัก เธอจึงเปลี่ยนจุดหมายโดยเดินลัดเลาะบน ทางเดินหินเพื่อมุ่งไปหาวัชรพล
“ไม่รู้นอนหรือยัง” แพรวาพึมพำ หญิงสาวไม่ได้รู้สึกโหยหาความอบอุ่นจากแฟนหนุ่ม แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า คู่ของ เธอช่างไม่เหมือนคู่รักทั่ว ๆ ไปที่มักจะกระหนุงกระหนิงกันตามลำพังเมื่อมาอยู่ในสถานที่ที่น่ารื่นรมย์เช่นนี้ คู่ของเธอไม่ แม้แต่จะนั่งคุยกันตามลำพังหรือเพราะพวกเธอไม่ใช่วัยรุ่น จึงไม่มีความหวานแหววแบบที่ครั้งหนึ่งที่พชรเคยมอบให้เธอ แพรวารีบสลัดความคิดนั้นทิ้งออกไปโดยเร็ว เพราะถึงแม้ทุกวันนี้เธอจะคิดถึงพชรได้อย่างไม่เจ็บปวดแล้วก็ตาม แต่เมื่อคิด เปรียบเทียบพชรกับวัชรพลทีไร เธอก็ยิ่งตระหนักเห็นความแตกต่างของความรักครั้งนี้กับครั้งแรกได้ชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ
แพรวาที่กำลังเดินจะถึงห้องพักของแฟนหนุ่ม ชะงักกึกและต้องรีบเอี้ยวตัวหลบเข้าหลังพุ่มไม้หนา เธอยืนนิ่ง อยู่หลังพุ่มไม้ใหญ่ด้วยหัวใจที่เต้นแรง และสีหน้าที่ตกใจอย่างเห็นได้ชัด เธอนิ่งเพื่อรวบรวมสติที่กระเจิดกระเจิงให้กลับมา เธอนิ่งเพื่อให้แน่ใจ หญิงสาวยืนนิ่งอยู่หลายวินาทีจนคิดว่าพร้อมที่จะเผชิญกับมัน เธอจึงค่อย ๆ โผล่หน้าออกมาดู..... ไม่ใช่ฝัน ไม่ได้ตาฝาด มือบางทั้งสองข้างค่อย ๆ เลื่อนขึ้นมาปิดปากด้วยอาการตระหนก เธอถอนหายใจแรง และหลับตาลงช้า ๆ ก่อนที่สูดลมหายใจเฮือกใหญ่เข้าปอด แล้วจึงลืมตาขึ้นอีกครั้ง ภาพตรงหน้าก็ยังคงเดิม และชัดเจน โดยไม่ต้องมีคำอธิบาย แพรวากัดริมฝีปากแน่น ครั้งนี้ไม่เจ็บเท่าที่พชรทำกับเธอ อาจเพราะความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นยังไม่ นานเพียงพอที่จะกัดกร่อนหัวใจของเธอให้เป็นแผลลึกได้อย่างคราวก่อน หรืออาจเป็นเพราะครั้งนี้ความรักยังไม่ได้เกิดขึ้น มาก็เป็นได้ ไม่ได้เจ็บปวดเท่าครั้งก่อน แต่ก็ใช่ว่าจะไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่ได้ใจหายเหมือนครั้งก่อนราวกับจะรู้ว่ารักครั้งนี้คง ไปได้ไม่ไกล แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเพราะอะไรมันถึงเกิดขึ้นกับเธออีกครั้ง
“ทำไม ๆ ๆ” แพรวาเฝ้าถามตัวเอง เธอซบใบหน้าลงบนฝ่ามือทั้งสองข้าง แล้วส่ายหน้าไปมาช้า ๆ ก่อนที่จะ ตัดสินใจก้าวเดินกลับไปทางเดิมอย่างเงียบ ๆ .....ไม่มีน้ำตา มันไม่เจ็บ มันไม่รุนแรงเท่าครั้งก่อน แต่ครั้งนี้เธอรู้สึกเหมือน ถูกตบหน้าแรง ๆ ฉาดใหญ่ เธอไม่ใช่สาวน้อยวัยเรียนแต่ก็ยังอ่อนต่อโลกใบนี้ เธอช่างโง่ ไม่รู้อะไรเสียเลย
หญิงสาวเดินกลับห้องพักของตัวเองไปด้วยอารมณ์ที่เศร้าหมองระคนตกใจ โดยไม่รู้ตัวว่าทุกการกระทำของเธอ นั้นอยู่ในสายตาของใครบางคน ใครที่รู้สึกสงสารเธอ แต่ก็แอบดีใจอยู่เงียบ ๆ อย่างมีความหวัง ภูมิหันไปดูเหตุการณ์ตรงหน้าอีกครั้ง มันไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับสังคมทุกวันนี้ คนทั้งคู่น่าจะเปิดเผยให้ผู้คนได้รับรู้และร่วมยินดีกับความรักของ พวกเขาเสียด้วยซ้ำ เพราะรักเกิดขึ้นได้สำหรับคนทุกเพศ ไม่จำเป็นต้องอยู่ในกรอบแค่ชายกับหญิงเท่านั้น และที่สำคัญวัชรพลไม่ควรดึงแพรวาเข้ามาเป็นหนังหน้าไฟแบบนี้!!!
************************
“ไม่รู้นอนหรือยัง” แพรวาพึมพำ หญิงสาวไม่ได้รู้สึกโหยหาความอบอุ่นจากแฟนหนุ่ม แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า คู่ของ เธอช่างไม่เหมือนคู่รักทั่ว ๆ ไปที่มักจะกระหนุงกระหนิงกันตามลำพังเมื่อมาอยู่ในสถานที่ที่น่ารื่นรมย์เช่นนี้ คู่ของเธอไม่ แม้แต่จะนั่งคุยกันตามลำพังหรือเพราะพวกเธอไม่ใช่วัยรุ่น จึงไม่มีความหวานแหววแบบที่ครั้งหนึ่งที่พชรเคยมอบให้เธอ แพรวารีบสลัดความคิดนั้นทิ้งออกไปโดยเร็ว เพราะถึงแม้ทุกวันนี้เธอจะคิดถึงพชรได้อย่างไม่เจ็บปวดแล้วก็ตาม แต่เมื่อคิด เปรียบเทียบพชรกับวัชรพลทีไร เธอก็ยิ่งตระหนักเห็นความแตกต่างของความรักครั้งนี้กับครั้งแรกได้ชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ
แพรวาที่กำลังเดินจะถึงห้องพักของแฟนหนุ่ม ชะงักกึกและต้องรีบเอี้ยวตัวหลบเข้าหลังพุ่มไม้หนา เธอยืนนิ่ง อยู่หลังพุ่มไม้ใหญ่ด้วยหัวใจที่เต้นแรง และสีหน้าที่ตกใจอย่างเห็นได้ชัด เธอนิ่งเพื่อรวบรวมสติที่กระเจิดกระเจิงให้กลับมา เธอนิ่งเพื่อให้แน่ใจ หญิงสาวยืนนิ่งอยู่หลายวินาทีจนคิดว่าพร้อมที่จะเผชิญกับมัน เธอจึงค่อย ๆ โผล่หน้าออกมาดู..... ไม่ใช่ฝัน ไม่ได้ตาฝาด มือบางทั้งสองข้างค่อย ๆ เลื่อนขึ้นมาปิดปากด้วยอาการตระหนก เธอถอนหายใจแรง และหลับตาลงช้า ๆ ก่อนที่สูดลมหายใจเฮือกใหญ่เข้าปอด แล้วจึงลืมตาขึ้นอีกครั้ง ภาพตรงหน้าก็ยังคงเดิม และชัดเจน โดยไม่ต้องมีคำอธิบาย แพรวากัดริมฝีปากแน่น ครั้งนี้ไม่เจ็บเท่าที่พชรทำกับเธอ อาจเพราะความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นยังไม่ นานเพียงพอที่จะกัดกร่อนหัวใจของเธอให้เป็นแผลลึกได้อย่างคราวก่อน หรืออาจเป็นเพราะครั้งนี้ความรักยังไม่ได้เกิดขึ้น มาก็เป็นได้ ไม่ได้เจ็บปวดเท่าครั้งก่อน แต่ก็ใช่ว่าจะไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่ได้ใจหายเหมือนครั้งก่อนราวกับจะรู้ว่ารักครั้งนี้คง ไปได้ไม่ไกล แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเพราะอะไรมันถึงเกิดขึ้นกับเธออีกครั้ง
“ทำไม ๆ ๆ” แพรวาเฝ้าถามตัวเอง เธอซบใบหน้าลงบนฝ่ามือทั้งสองข้าง แล้วส่ายหน้าไปมาช้า ๆ ก่อนที่จะ ตัดสินใจก้าวเดินกลับไปทางเดิมอย่างเงียบ ๆ .....ไม่มีน้ำตา มันไม่เจ็บ มันไม่รุนแรงเท่าครั้งก่อน แต่ครั้งนี้เธอรู้สึกเหมือน ถูกตบหน้าแรง ๆ ฉาดใหญ่ เธอไม่ใช่สาวน้อยวัยเรียนแต่ก็ยังอ่อนต่อโลกใบนี้ เธอช่างโง่ ไม่รู้อะไรเสียเลย
หญิงสาวเดินกลับห้องพักของตัวเองไปด้วยอารมณ์ที่เศร้าหมองระคนตกใจ โดยไม่รู้ตัวว่าทุกการกระทำของเธอ นั้นอยู่ในสายตาของใครบางคน ใครที่รู้สึกสงสารเธอ แต่ก็แอบดีใจอยู่เงียบ ๆ อย่างมีความหวัง ภูมิหันไปดูเหตุการณ์ตรงหน้าอีกครั้ง มันไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับสังคมทุกวันนี้ คนทั้งคู่น่าจะเปิดเผยให้ผู้คนได้รับรู้และร่วมยินดีกับความรักของ พวกเขาเสียด้วยซ้ำ เพราะรักเกิดขึ้นได้สำหรับคนทุกเพศ ไม่จำเป็นต้องอยู่ในกรอบแค่ชายกับหญิงเท่านั้น และที่สำคัญวัชรพลไม่ควรดึงแพรวาเข้ามาเป็นหนังหน้าไฟแบบนี้!!!
************************
อาทิตา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 ก.ค. 2560, 09:51:18 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 30 ก.ค. 2560, 09:51:18 น.
จำนวนการเข้าชม : 725
| << ตอนที่ 5 ความแตก.........70% |