^วันอยากเขียน^
รวมเรื่องสั้น ฉบับลิขิตราค่ะ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว จับเรื่องสั้นมารวมกันไปเลยดีกว่า
Tags: เรื่องสั้น ลิขิตรา
ตอน: ใต้มนต์รัก บทที่ 1
นานแล้วที่ไม่ได้พบ…คนที่มีบรรยากาศควรค่าแก่การหลงใหล
ฉันรู้จักเขา ก่อนที่เราจะได้พบกัน
ก่อนที่บางบรรยากาศจะดึงดูดหัวใจฉันไว้ ในวันที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย
ท่ามกลางเสียงกรีดร้องราวบ้าคลั่งของเครื่องมือบางอย่าง กับหยดเลือดที่ไหลรินราวธารน้ำตก
ในวินาทีนั้น…หัวใจที่ร้อนรนของฉันกลับสงบลง เมื่อเห็นเงาในตาคู่นั้น
เคยมีคนพูดถึงทฤษฎีสะพานแขวนที่กล่าวถึงการตกหลุมรักในสถานการณ์ที่ได้สบตาใครบางใน ในขณะที่หัวใจเต้นผิดจังหวะ เป็นแรงผลักดันให้ทั้งสมองและหัวใจแปลความหมายของความรู้สึกเป็นความรัก บางที…ทุกอย่างอาจเริ่มจากตรงนั้น
พิสิชากัดริมฝีปากใต้หน้ากากแน่นอย่างเคร่งเครียด หัวใจเต้นเร็วราวจะโลดออกมาจากอก ขณะที่เสียงร้องจากวิสัญญีแพทย์ที่หัวเตียงบอกถึงสถานการณ์ของผู้ป่วยที่แย่ลงทุกวินาที จนสิ่งที่ทุกคนหวาดกลัวมาถึง
“คลำเพาส์ไม่ได้ค่ะ” เสียงขานบอกถึงการคลำชีพจรไม่ได้ เป็นสัญญาณเริ่มต้นของการเริ่มนวดหัวใจเพื่อกู้ชีวิตผู้ป่วยกลับมา
หัวเตียงมีวิสัญญีแพทย์ดูแลการหายใจ ส่วนการหมุนเวียนโลหิตเวลานี้เป็นหน้าที่ศัลยแพทย์
พิสิชาโน้มตัววางมือบนหน้าอกผู้ป่วย เริ่มนวดหัวใจ แต่การนวดหัวใจผู้ป่วยที่มีแผลผ่าตัดใหญ่เปิดอยู่กลางหน้าท้องไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เมื่อขาดแรงต้านที่ช่วยดันหัวใจจากกระบังลม เธอต้องใช้แรงมากกว่าปกติ
เมื่อครบสองนาที รุ่นพี่หนุ่มอีกคนที่ช่วยผ่าตัดก็เปลี่ยนขึ้นไปช่วยนวดหัวใจผู้ป่วยแทน
พิสิชาขมวดคิ้ว มองคนในห้องอย่างขัดใจก่อนตะโกนถาม
“มีใครตามวาสคูล่าหรือยัง” เธอหมายถึงศัลยแพทย์ด้านหลอดเลือด
“เป็นไง…” เสียงเอ่ยถามดังขึ้นพร้อมร่างสูงที่ก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขาอยู่ในชุดศัลยแพทย์สีเขียว กำลังยกมือผูกหน้ากากอย่างรวดเร็ว
ร่างสูงเดินมายืนหลังเธอ ชะโงกดูแผลผ่าตัดที่ถูกเปิดไว้ อาจารย์เจ้าของไข้รีบบอกสถานการณ์คร่าว ๆ อย่างเคร่งเครียด “กันชอตวูนด์…แทร์ไอวีซี”
ผู้ป่วยถูกยิง มีการบาดเจ็บที่หลอดเลือดดำใหญ่
ความน่ากลัวของผู้ป่วยอุบัติเหตุไม่ได้มีแค่การบาดเจ็บที่ยากจะคาดเดา แต่ยังรวมถึงภาวะการตอบสนองของร่างกายที่พร้อมจะทำให้ทุกอย่างแย่ลงอย่างรวดเร็ว
ผู้มาใหม่เพียงพยักหน้ารับ ไม่นานก็สวมชุดคลุมผ่าตัดมายืนข้างเธอ
รุ่นน้องอีกคนใส่ชุดมาผลัดช่วยนวดหัวใจ พิสิชาจึงใช้เครื่องมือช่วยดึงต้านแรงนวดหัวใจจากด้านบน เพื่อเปิดพื้นที่ให้อาจารย์มองเห็นหลอดเลือดและอวัยวะในช่องท้อง แต่แรงสะเทือนจากหน้าอกก็ทำให้ยากต่อการทำงาน สุดท้ายหญิงสาวจึงเงยหน้ามองอาจารย์เจ้าของไข้
“เปิดแคลมเชลล์แล้วอินเทอร์นอลมาสซาจเถอะค่ะ” แม้จะเกินเวลาที่เหมาะสมไปแล้ว แต่นี่เป็นไพ่ใบสุดท้ายที่เธอเหลืออยู่ในมือ
อาจารย์นิ่งไปครู่อย่างครุ่นคิด กลับเป็นผู้มาใหม่ที่พยักหน้ารับ
“ก็ดีนะ ข้างบนไม่ต้องเหนื่อยแล้วทุกคนจะได้ทำงานได้” เมื่อผู้มาช่วยเอ่ยแนะ อาจารย์ก็ยอมตกลง
พิสิชาขยับมาช่วยเขา ลงมีดเปิดระหว่างซี่โครงด้านซ้ายของผู้ป่วยเพื่อเปิดพื้นที่ใช้นวดหัวใจ และใส่เครื่องมือหนีบหลอดเลือดแดงเหนือกระบังลม เพื่อหยุดภาวะเลือดออกในท้อง
สถานการณ์เริ่มดีขึ้นเมื่อกราฟบนจอของวิสัญญีแพทย์กลับมาเป็นรูปเป็นร่างอีกครั้ง พิสิชาแทบปาดเหงื่อหากไม่ติดว่ายังใส่ถุงมือปลอดเชื้อที่เปื้อนเลือดผู้ป่วย เมื่อเงยหน้ามองสบตาคนที่อยู่ตรงข้าม เขายักคิ้วให้เธอราวจะเข้าใจความรู้สึกของคนที่เพิ่งหลุดจากความหวาดกลัว
อาจเป็นเพราะสถานการณ์ที่เริ่มดีขึ้น หรืออาจเพราะเงาบางอย่างในตาคู่นั้น ที่ทำให้หัวใจของเธอสงบลง ภายใต้หน้ากากนั้น หญิงสาวเผลอคลี่ยิ้มตอบให้คนตรงหน้าโดยไม่ทันรู้ตัว
=======
เรียกว่านี่เป็นบางบทตอนใต้มนต์รักมากกว่า เลยขอเปิดเรื่องสั้น ๆ มาเล่ากัน
ค้างดองในไหเพียบเลย แต่ต้องโทษแรงบันดาลใจที่พาใครบางคนเข้ามาให้ฝันกัน
ฝากหัวหอมซอยกับคุณเฮียด้วยนะคะ
แอบสปอยว่าตัวไอซ์น่ะกินแห้วไปทั้งไร่แล้ว ส่วนยายหัวหอม...ก็ไม่รู้สินะ...
ฉันรู้จักเขา ก่อนที่เราจะได้พบกัน
ก่อนที่บางบรรยากาศจะดึงดูดหัวใจฉันไว้ ในวันที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย
ท่ามกลางเสียงกรีดร้องราวบ้าคลั่งของเครื่องมือบางอย่าง กับหยดเลือดที่ไหลรินราวธารน้ำตก
ในวินาทีนั้น…หัวใจที่ร้อนรนของฉันกลับสงบลง เมื่อเห็นเงาในตาคู่นั้น
เคยมีคนพูดถึงทฤษฎีสะพานแขวนที่กล่าวถึงการตกหลุมรักในสถานการณ์ที่ได้สบตาใครบางใน ในขณะที่หัวใจเต้นผิดจังหวะ เป็นแรงผลักดันให้ทั้งสมองและหัวใจแปลความหมายของความรู้สึกเป็นความรัก บางที…ทุกอย่างอาจเริ่มจากตรงนั้น
พิสิชากัดริมฝีปากใต้หน้ากากแน่นอย่างเคร่งเครียด หัวใจเต้นเร็วราวจะโลดออกมาจากอก ขณะที่เสียงร้องจากวิสัญญีแพทย์ที่หัวเตียงบอกถึงสถานการณ์ของผู้ป่วยที่แย่ลงทุกวินาที จนสิ่งที่ทุกคนหวาดกลัวมาถึง
“คลำเพาส์ไม่ได้ค่ะ” เสียงขานบอกถึงการคลำชีพจรไม่ได้ เป็นสัญญาณเริ่มต้นของการเริ่มนวดหัวใจเพื่อกู้ชีวิตผู้ป่วยกลับมา
หัวเตียงมีวิสัญญีแพทย์ดูแลการหายใจ ส่วนการหมุนเวียนโลหิตเวลานี้เป็นหน้าที่ศัลยแพทย์
พิสิชาโน้มตัววางมือบนหน้าอกผู้ป่วย เริ่มนวดหัวใจ แต่การนวดหัวใจผู้ป่วยที่มีแผลผ่าตัดใหญ่เปิดอยู่กลางหน้าท้องไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เมื่อขาดแรงต้านที่ช่วยดันหัวใจจากกระบังลม เธอต้องใช้แรงมากกว่าปกติ
เมื่อครบสองนาที รุ่นพี่หนุ่มอีกคนที่ช่วยผ่าตัดก็เปลี่ยนขึ้นไปช่วยนวดหัวใจผู้ป่วยแทน
พิสิชาขมวดคิ้ว มองคนในห้องอย่างขัดใจก่อนตะโกนถาม
“มีใครตามวาสคูล่าหรือยัง” เธอหมายถึงศัลยแพทย์ด้านหลอดเลือด
“เป็นไง…” เสียงเอ่ยถามดังขึ้นพร้อมร่างสูงที่ก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขาอยู่ในชุดศัลยแพทย์สีเขียว กำลังยกมือผูกหน้ากากอย่างรวดเร็ว
ร่างสูงเดินมายืนหลังเธอ ชะโงกดูแผลผ่าตัดที่ถูกเปิดไว้ อาจารย์เจ้าของไข้รีบบอกสถานการณ์คร่าว ๆ อย่างเคร่งเครียด “กันชอตวูนด์…แทร์ไอวีซี”
ผู้ป่วยถูกยิง มีการบาดเจ็บที่หลอดเลือดดำใหญ่
ความน่ากลัวของผู้ป่วยอุบัติเหตุไม่ได้มีแค่การบาดเจ็บที่ยากจะคาดเดา แต่ยังรวมถึงภาวะการตอบสนองของร่างกายที่พร้อมจะทำให้ทุกอย่างแย่ลงอย่างรวดเร็ว
ผู้มาใหม่เพียงพยักหน้ารับ ไม่นานก็สวมชุดคลุมผ่าตัดมายืนข้างเธอ
รุ่นน้องอีกคนใส่ชุดมาผลัดช่วยนวดหัวใจ พิสิชาจึงใช้เครื่องมือช่วยดึงต้านแรงนวดหัวใจจากด้านบน เพื่อเปิดพื้นที่ให้อาจารย์มองเห็นหลอดเลือดและอวัยวะในช่องท้อง แต่แรงสะเทือนจากหน้าอกก็ทำให้ยากต่อการทำงาน สุดท้ายหญิงสาวจึงเงยหน้ามองอาจารย์เจ้าของไข้
“เปิดแคลมเชลล์แล้วอินเทอร์นอลมาสซาจเถอะค่ะ” แม้จะเกินเวลาที่เหมาะสมไปแล้ว แต่นี่เป็นไพ่ใบสุดท้ายที่เธอเหลืออยู่ในมือ
อาจารย์นิ่งไปครู่อย่างครุ่นคิด กลับเป็นผู้มาใหม่ที่พยักหน้ารับ
“ก็ดีนะ ข้างบนไม่ต้องเหนื่อยแล้วทุกคนจะได้ทำงานได้” เมื่อผู้มาช่วยเอ่ยแนะ อาจารย์ก็ยอมตกลง
พิสิชาขยับมาช่วยเขา ลงมีดเปิดระหว่างซี่โครงด้านซ้ายของผู้ป่วยเพื่อเปิดพื้นที่ใช้นวดหัวใจ และใส่เครื่องมือหนีบหลอดเลือดแดงเหนือกระบังลม เพื่อหยุดภาวะเลือดออกในท้อง
สถานการณ์เริ่มดีขึ้นเมื่อกราฟบนจอของวิสัญญีแพทย์กลับมาเป็นรูปเป็นร่างอีกครั้ง พิสิชาแทบปาดเหงื่อหากไม่ติดว่ายังใส่ถุงมือปลอดเชื้อที่เปื้อนเลือดผู้ป่วย เมื่อเงยหน้ามองสบตาคนที่อยู่ตรงข้าม เขายักคิ้วให้เธอราวจะเข้าใจความรู้สึกของคนที่เพิ่งหลุดจากความหวาดกลัว
อาจเป็นเพราะสถานการณ์ที่เริ่มดีขึ้น หรืออาจเพราะเงาบางอย่างในตาคู่นั้น ที่ทำให้หัวใจของเธอสงบลง ภายใต้หน้ากากนั้น หญิงสาวเผลอคลี่ยิ้มตอบให้คนตรงหน้าโดยไม่ทันรู้ตัว
=======
เรียกว่านี่เป็นบางบทตอนใต้มนต์รักมากกว่า เลยขอเปิดเรื่องสั้น ๆ มาเล่ากัน
ค้างดองในไหเพียบเลย แต่ต้องโทษแรงบันดาลใจที่พาใครบางคนเข้ามาให้ฝันกัน
ฝากหัวหอมซอยกับคุณเฮียด้วยนะคะ
แอบสปอยว่าตัวไอซ์น่ะกินแห้วไปทั้งไร่แล้ว ส่วนยายหัวหอม...ก็ไม่รู้สินะ...
ลิขิตรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 ก.ย. 2560, 18:13:08 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 ก.ย. 2560, 18:13:08 น.
จำนวนการเข้าชม : 902
| << ในความสัมพันธ์ 4 (ขอโทษจริง ๆ) |
pandepam 10 ก.ย. 2560, 00:59:08 น.
รอตอนต่อไปนะคะ
รอตอนต่อไปนะคะ
คิมหันตุ์ 11 ก.ย. 2560, 01:04:19 น.
เข้ามาลงชื่อรอจ้าาาาาาาาาา คิดค่ะไม่เจอนานม๊ากกกกกกกกกกกกกกก เลยขุ่นไอซ์
เข้ามาลงชื่อรอจ้าาาาาาาาาา คิดค่ะไม่เจอนานม๊ากกกกกกกกกกกกกกก เลยขุ่นไอซ์