รักวุ่น วุ่น ของเด็กม.ปลาย
เรื่องความรักของวัยรุ่นม.ปลายเค้ามาเจอกันโดยบังเอิญ....แต่การเจอของเค้าทั้งคู่ไม่ค่อยจะดีเท่าไรต่างคนต่างแกล้งกันตลอดเวลาไม่ยอมรับฟังเสียงหัวใจของ ตัวเอง มาติดตามกันน่ะคะว่าเค้าทั้งคู่จะลงเอยกันแบบไหน
Tags: รักของวัยรุ่น
ตอน: เปิดเทอมวันแรก 1
ฝ้ายยย ฝ้ายยย ยัยฝ้ายนิแกจะตื่นได้รึยังเนี้ยนี่มันสายแล้วน่ะ อื่มมมจ้าาาแม่ขอเวลาอีก 10 นาทีน้าาาา อีก 10 นาทีอะไรของแกห่ะนี่มันจะแปดโมงแล้วน่ะ อื่มมมมแม่ก็แค่ 8 โมงเองอะแม่ เดี๋ยวน่ะ
อะไรน่ะ ปะ แปดโมง ฉันรีบหยิบนาฬิกาบนหัวเตียงขึ้นมาดูเวลา " คุณพระ"อีก15 นาที 8 โมง ตาย ตายแน่ๆ แม่อะทำไมแม่ไม่ปลุกหนูละแม่ (ยังกล้าพูดว่าไม่ปลุก)
ฉันรีบลุกขึ้นจากเตียงเข้าห้องน้ำด้วยความเร็วแสงจัดการกับตัวเองเสร็จเรียบร้อยรีบวิ่งลงมาชั่นล่างหยิบแซนวิชแสนอร่อยยัดเข้าปาก นิยัยฝ้ายค่อยๆกิน
สิลูกเดี๋ยวก็ติดคอพอดี "แม่ ขอ ขอ น้ำแม่ติดคอ" ฉันวิ่งไปกินไปวิ่งไปหอม แก้มนิ่มๆของแม่ก่อนจะวิ่งออกจากบ้าน
ได้ยินเสียงแม่พูดอะไรสักอย่างไม่มีเวลาฟังแล้วววว
ตั้งใจเรียนน่ะลูกกกก ยัยลูกคนนี้นิหนา
เมื่อไรจะโตสักทีทำตัวเป็นเด็กๆตลอด
นี่ขนาดเปิดเทอมวันแรกยังสายสะแล้ว
เหออออ ฉันรีบวิ่งด้วยความเร็วแสงมาที่หน้าปากซอยมาหาพี่วินที่พึ่งสุดท้ายของฉันแต่วันนี้มันเป็นวันอะไรกันเนี้ยยยย
พี่วินนน พี่วินของฉานนนนหายไปไหนกันหมดอะ ทำไงละทีนี้ เอาละไม่มีทางเลือกนอกจาก ตั้งท่าวิ่ง 4×100 ก็แล้วกันดีหน่อยที่บ้านกับที่โรงเรียนอยู่ไม่ไกลจากกันเท่าไร วิ่ง วิ่ง วิ่ง ใกล้แล้วนั้นไงฉัน
เห็นประตูรั้วโรงเรียนแล้ววว แต่....โอ้ย....
ม้ายยยฉันล้มกลิ้งอยู่กับพื้น 3 ตลบ..โอ้ย
...อะไรเนี้ยฉันมองย้อนกับไปที่ตัวต้นเหตุ
แต่สิ่งที่เห็นนั้นมัน...คนรึ.... นิถามจริงๆน่ะเธอไม่มีตารึไงหะแต่ช่วยไม่ได้น่ะเธอดันวิ่งมาชนฉันเอง ยัยซุ่มซ่าม (ในขณะที่ฉันกลิ้งเป็นลูกขนุนแต่เค้ากับยืนอย่าสง่า)
ชิ ไอ้เราก็คิดว่าเป็นเทพบุตรแต่ที่แท้ก็เป็นซาตาน นี่เอง ฉันลุกยืนเต็มความสูงของ
ฉัน (แต่สูงถึงแค่หน้าอกคนปากเสียรู้สึกตัวเต้ยแปลกๆ)เดินไปมองคนปากเสียใกล้ๆ มองตั้งแต่หัวแต่พอมองมาถึงหน้าเค้า "อ้ายยยยเราเป็นอะไรไปเนี้ยทำไมใจมันถึงเต้นแรงขนาดนี้ ไม่ ไม่ได้น่ะถึงจะหล่อแต่เราต้องห้ามใจไว้ " นิมองพอหรือยัง "นี่ฉันมองหมอนี่นานขนาดนั้นเลยหรอ" เออออฉันก็มองคนปากเสียอย่างนายนะ" นี่เธอ อ่าวๆพวกเธอจะเข้าโรงเรียนกันรึปล่าวประตูจะปิดแล้ว มาสายแล้วยังจะมายืนทะเลาะกันอยู่นั้น
แหละไปๆแยกย้าย
เหอออ วันนี้มันเป็นวันอะไรกันน่ะดวงซวยชะมัดเลย "นี่ฝ้ายเป็นอะไรหรอเห็น
บ่นอะไรตั้งแต่เข้ามาในห้องและหะ"
ไม่มีอะไรหลอกปุ๋ย(เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของฝ้าย)แค่วันนี้ฉันดันเจอคนปากเสียนะ เอาน่าๆวันนี้ฉันมีเรื่องมาเม้า
ด้วย อะไรละยะยัยนักข่าว ก็วันนี้นะห้องเราจะมีนักเรียนใหม่ด้วยแหละ " แค่นี้อะ"
ไม่แค่นี้น่ะยะ "แล้วแค่ไหนของแก"
ก็เค้าหล่อมากกกยังไงละอย่างกับพี่เคนภูภูม อ้ายยยย "นิ พอเลยๆ อย่าเอาความหล่อมาล่อฉันเลยฉันไม่......
สวัสดีวันเปิดเทอมวันแรกจ้าเด็กๆ สวัสดี
ครับ/ค่ะ เอาละเนื่องจากวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกครูจะให้นักเรียนทุกคนทำความรู้จักกันก่อนน่ะจ่ะจึงไม่มีการเรียนการสอนจ่ะ เย้ๆ แต่เดี๋ยวก่อนน่ะจ่ะ
วันนี้ห้องเรามีเพื่อนใหม่ด้วยน่ะจ่ะ
กวิน เข้ามาเลยจ่ะ "นี่ นี่มันอะไรกันออร่านี้มันอีตาปากเสีย" นิเธอพูดอะไรของเธอน่ะฝ้ายเธอเคยคุยกับเค้าหรอ "เอออ
ปล่าวๆน่ะ" แนะนำตัวกับเพื่อนสิจ่ะกวิน
ครับผมชื่อ กวิน สุภชัย ครับฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ (ชิ ฝากเนื้อฝากตัวใครเค้าจะรับฝากกันยะ) นิเธอบ่นอะไรของเธอหะฝ้าย " ปล่าวเลย แฮ แฮ"
เดี๋ยวกวินไปนั่งข้างหทัยรัชเลยน่ะจ่ะ
(หทัยรัชชื่อจริงของฝ้าย)แต่อาจารย์ค่ะ
อะไรของเธอหทัยรัชเธอมีปัญหาอะไรหืม ครูยังไม่ได้ลงโทษเธอเรื่องมาสายเลยน่ะ " เอออไม่มีปัญหาค่ะ" ดีมากเชิญไปนั่งที่จ่ะกวิน ครับขอบคุณครับ
ถ้างั้นครูขอตัวก่อนมีปัญหาอะไรติดต่อที่ห้องพักครูน่ะจ่ะ อ่อหทัยรัช "ค่ะ" ตอนพักกินข้าวช่วยพากวินไปด้วยแล้วกันน่ะ
แล้วก็ว่างๆก็พาไปทัวโรงเรียนของเราหน่อยก็แล้วกัน "เอออแต่"มีอะไรละทำตามที่ครูสั่งสะแล้วครูจะพิจารณาเรื่องทำโทษที่เธอมาสาย "กะ ก็ได้ค่ะ" (ทำไมต้องเป็นฉันด้วยก็ไม่รู้เหออออ)
นิสวัสดีจ่ะเราชื่อปุ๋ยน่ะกวินยินดีที่รู้จักจ่ะ
"เรียกเราวินเฉยๆก็ได้ " เครจ่ะ
นิเห็นไหมฝ้ายเค้าหน้ารักออกน่ะ " ชิหน้ารักตายแหละยะ"ไม่เอาน่าฝ้าย ไม่เป็นไรหลอกครับถ้าเค้้าไม่อยากรู้จักเรา....เพราะเค้ากลัว...ว่าจะตกหลุมรักเรานะ 555 ( อ้ายยจริงหรอฝ้าย)นินายจะบ้าหลงตัวเองไปถึงไหนยะฉันเนี้ยน่ะจะกลัวไม่มีทาง "งั้นก็ลองไหมละครับ"
(ฉันที่ไม่ชอบให้ใครมาท้าทายก็ตอบตกลงไปทันทีโดยที่ไม่ได้นึกถึงเรื่องอนาคตว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับใจตัวเอง)
"ก็เอาสิฉันไม่มีทางแพ้หลอกยะ"
ไปเถอะปุ๋ยฉันหิวแล้ว(ฉันลากแขนปุ๋ยออกจากห้องเพื่อไปโรงอาหาร)นิเดี๋ยวสิฝ้ายเธอจะไม่รอวินเค้าหน่อยหรอ"ก็ชั่งเค้าสิปุ๋ยฉันไม่สนหลอกนิแกไม่เห็นรึไงว่านายนั้นนะกวนประสาทฉันขนาดไหน
ดูมาท้าทายฉันแบบนั้นใครเค้าทำกันบ้าชะมัด"แต่เธอลืมหรือไงครูอชิรยาฝากให้เธอดูแลเค้าน่ะฝ้าย (ตายแล้วทำไงดีละปุ๋ย) เธอก็ไปตามเค้ามากินข้าวกับเราสิ
"เหอออก็ได้นิฉันทำเพราะฉันไม่อยากโดนทำโทษหลอกน่ะ" จ้าไปเถอะ
(ฉันต้องเดินอย่างจำใจกลับมาที่ห้องอีกครั้งแต่ดูสิ ดูไอ้คนปากเสียมันทำหน้าจะยิ้มทำสากอะไรยะ"ใจจะระลาย"เอ้ยไม่ใช่หมันไส้ตะหากใช่ๆหมันใส้่ ใจเย็นไว้ยัยฝ้าย ใจเย็นไว้)
นิ นาย " อ่าวทนคิดถึงฉันไม่ไหวหรือไงถึงต้องกลับมาหา"(ดูมัน ดูมันพูด) จะบ้าหรือไงยะที่ฉันมาตามก็เพราะฉันกลัวอาจารย์ทำโทษหลอกยะไม่งั้นฉันไม่มาหลอกยะเสียเวลาการกิน "อ่าวหรอแล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยละ (ฉันหันหน้าหนีโดยอัตโนมัต"นี่ฉันหน้าแดงจริงๆหรอเนี้ยอะไรกันเป็นไปไม่ได้หลอก" ตาบ้า เอ้ย) นะ นี่ถ้านายไม่ไปก็เรื่องของนายก็แล้วกันฉันไปละ ( ฉันรีบวิ่งหนีไปทันที)
ฮิ ฮิ ผู้หญิงก็เป็นผู้หญิงวันอย่างค่ำ วันเปิดเทอมวันแรกของผมดูเหมือนจะมีอะไรน่าสนุกให้ทำสะแล้ว หิ ยัยเตี้ยเอ้ย
(หน้ารักเป็นบ้า) ตั้งแต่เช้าที่หน้าโรงเรียนที่ผมได้เจอเธอ ผมยืนมองผู้หญิงตัวเล็กๆ
ที่กลิ้งเป็นลูกขนุนจะขำก็ขำไม่ออกเพราะเธอคนลุกขึ้นมาก็ทำให้ผมตะลึงอยู่ไม่ใช่น้อยใบหน้าของเธอเรียวเล็กดวงตากลมโตแววตาใสแจ๋วปากนิดจมูกหน่อยดูรวม( หน้ารักโครตๆ) แต่...นิสัยของเธอ....ยังกะผู้ชาย แต่มันจะโชคเข้าข้างหรืออะไรก็แล้วแต่ทำให้ผมได้มาอยู่ห้องเดียวกับเธอและตั้งแต่ที่ผมก้าวเข้ามาในห้องผมก็วางแผนเอาไว้ในใจแล้วว่าอยากจะแกล้งเธอคนนี้สักหน่อย ( และเค้าก็ไม่รู้เลยว่าการตัดสินใจของเค้านั้นจะมาเปลี่ยนแปลงอะไรภายในหัวใจเค้าทีละนิด)
อะไรน่ะ ปะ แปดโมง ฉันรีบหยิบนาฬิกาบนหัวเตียงขึ้นมาดูเวลา " คุณพระ"อีก15 นาที 8 โมง ตาย ตายแน่ๆ แม่อะทำไมแม่ไม่ปลุกหนูละแม่ (ยังกล้าพูดว่าไม่ปลุก)
ฉันรีบลุกขึ้นจากเตียงเข้าห้องน้ำด้วยความเร็วแสงจัดการกับตัวเองเสร็จเรียบร้อยรีบวิ่งลงมาชั่นล่างหยิบแซนวิชแสนอร่อยยัดเข้าปาก นิยัยฝ้ายค่อยๆกิน
สิลูกเดี๋ยวก็ติดคอพอดี "แม่ ขอ ขอ น้ำแม่ติดคอ" ฉันวิ่งไปกินไปวิ่งไปหอม แก้มนิ่มๆของแม่ก่อนจะวิ่งออกจากบ้าน
ได้ยินเสียงแม่พูดอะไรสักอย่างไม่มีเวลาฟังแล้วววว
ตั้งใจเรียนน่ะลูกกกก ยัยลูกคนนี้นิหนา
เมื่อไรจะโตสักทีทำตัวเป็นเด็กๆตลอด
นี่ขนาดเปิดเทอมวันแรกยังสายสะแล้ว
เหออออ ฉันรีบวิ่งด้วยความเร็วแสงมาที่หน้าปากซอยมาหาพี่วินที่พึ่งสุดท้ายของฉันแต่วันนี้มันเป็นวันอะไรกันเนี้ยยยย
พี่วินนน พี่วินของฉานนนนหายไปไหนกันหมดอะ ทำไงละทีนี้ เอาละไม่มีทางเลือกนอกจาก ตั้งท่าวิ่ง 4×100 ก็แล้วกันดีหน่อยที่บ้านกับที่โรงเรียนอยู่ไม่ไกลจากกันเท่าไร วิ่ง วิ่ง วิ่ง ใกล้แล้วนั้นไงฉัน
เห็นประตูรั้วโรงเรียนแล้ววว แต่....โอ้ย....
ม้ายยยฉันล้มกลิ้งอยู่กับพื้น 3 ตลบ..โอ้ย
...อะไรเนี้ยฉันมองย้อนกับไปที่ตัวต้นเหตุ
แต่สิ่งที่เห็นนั้นมัน...คนรึ.... นิถามจริงๆน่ะเธอไม่มีตารึไงหะแต่ช่วยไม่ได้น่ะเธอดันวิ่งมาชนฉันเอง ยัยซุ่มซ่าม (ในขณะที่ฉันกลิ้งเป็นลูกขนุนแต่เค้ากับยืนอย่าสง่า)
ชิ ไอ้เราก็คิดว่าเป็นเทพบุตรแต่ที่แท้ก็เป็นซาตาน นี่เอง ฉันลุกยืนเต็มความสูงของ
ฉัน (แต่สูงถึงแค่หน้าอกคนปากเสียรู้สึกตัวเต้ยแปลกๆ)เดินไปมองคนปากเสียใกล้ๆ มองตั้งแต่หัวแต่พอมองมาถึงหน้าเค้า "อ้ายยยยเราเป็นอะไรไปเนี้ยทำไมใจมันถึงเต้นแรงขนาดนี้ ไม่ ไม่ได้น่ะถึงจะหล่อแต่เราต้องห้ามใจไว้ " นิมองพอหรือยัง "นี่ฉันมองหมอนี่นานขนาดนั้นเลยหรอ" เออออฉันก็มองคนปากเสียอย่างนายนะ" นี่เธอ อ่าวๆพวกเธอจะเข้าโรงเรียนกันรึปล่าวประตูจะปิดแล้ว มาสายแล้วยังจะมายืนทะเลาะกันอยู่นั้น
แหละไปๆแยกย้าย
เหอออ วันนี้มันเป็นวันอะไรกันน่ะดวงซวยชะมัดเลย "นี่ฝ้ายเป็นอะไรหรอเห็น
บ่นอะไรตั้งแต่เข้ามาในห้องและหะ"
ไม่มีอะไรหลอกปุ๋ย(เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของฝ้าย)แค่วันนี้ฉันดันเจอคนปากเสียนะ เอาน่าๆวันนี้ฉันมีเรื่องมาเม้า
ด้วย อะไรละยะยัยนักข่าว ก็วันนี้นะห้องเราจะมีนักเรียนใหม่ด้วยแหละ " แค่นี้อะ"
ไม่แค่นี้น่ะยะ "แล้วแค่ไหนของแก"
ก็เค้าหล่อมากกกยังไงละอย่างกับพี่เคนภูภูม อ้ายยยย "นิ พอเลยๆ อย่าเอาความหล่อมาล่อฉันเลยฉันไม่......
สวัสดีวันเปิดเทอมวันแรกจ้าเด็กๆ สวัสดี
ครับ/ค่ะ เอาละเนื่องจากวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกครูจะให้นักเรียนทุกคนทำความรู้จักกันก่อนน่ะจ่ะจึงไม่มีการเรียนการสอนจ่ะ เย้ๆ แต่เดี๋ยวก่อนน่ะจ่ะ
วันนี้ห้องเรามีเพื่อนใหม่ด้วยน่ะจ่ะ
กวิน เข้ามาเลยจ่ะ "นี่ นี่มันอะไรกันออร่านี้มันอีตาปากเสีย" นิเธอพูดอะไรของเธอน่ะฝ้ายเธอเคยคุยกับเค้าหรอ "เอออ
ปล่าวๆน่ะ" แนะนำตัวกับเพื่อนสิจ่ะกวิน
ครับผมชื่อ กวิน สุภชัย ครับฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ (ชิ ฝากเนื้อฝากตัวใครเค้าจะรับฝากกันยะ) นิเธอบ่นอะไรของเธอหะฝ้าย " ปล่าวเลย แฮ แฮ"
เดี๋ยวกวินไปนั่งข้างหทัยรัชเลยน่ะจ่ะ
(หทัยรัชชื่อจริงของฝ้าย)แต่อาจารย์ค่ะ
อะไรของเธอหทัยรัชเธอมีปัญหาอะไรหืม ครูยังไม่ได้ลงโทษเธอเรื่องมาสายเลยน่ะ " เอออไม่มีปัญหาค่ะ" ดีมากเชิญไปนั่งที่จ่ะกวิน ครับขอบคุณครับ
ถ้างั้นครูขอตัวก่อนมีปัญหาอะไรติดต่อที่ห้องพักครูน่ะจ่ะ อ่อหทัยรัช "ค่ะ" ตอนพักกินข้าวช่วยพากวินไปด้วยแล้วกันน่ะ
แล้วก็ว่างๆก็พาไปทัวโรงเรียนของเราหน่อยก็แล้วกัน "เอออแต่"มีอะไรละทำตามที่ครูสั่งสะแล้วครูจะพิจารณาเรื่องทำโทษที่เธอมาสาย "กะ ก็ได้ค่ะ" (ทำไมต้องเป็นฉันด้วยก็ไม่รู้เหออออ)
นิสวัสดีจ่ะเราชื่อปุ๋ยน่ะกวินยินดีที่รู้จักจ่ะ
"เรียกเราวินเฉยๆก็ได้ " เครจ่ะ
นิเห็นไหมฝ้ายเค้าหน้ารักออกน่ะ " ชิหน้ารักตายแหละยะ"ไม่เอาน่าฝ้าย ไม่เป็นไรหลอกครับถ้าเค้้าไม่อยากรู้จักเรา....เพราะเค้ากลัว...ว่าจะตกหลุมรักเรานะ 555 ( อ้ายยจริงหรอฝ้าย)นินายจะบ้าหลงตัวเองไปถึงไหนยะฉันเนี้ยน่ะจะกลัวไม่มีทาง "งั้นก็ลองไหมละครับ"
(ฉันที่ไม่ชอบให้ใครมาท้าทายก็ตอบตกลงไปทันทีโดยที่ไม่ได้นึกถึงเรื่องอนาคตว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับใจตัวเอง)
"ก็เอาสิฉันไม่มีทางแพ้หลอกยะ"
ไปเถอะปุ๋ยฉันหิวแล้ว(ฉันลากแขนปุ๋ยออกจากห้องเพื่อไปโรงอาหาร)นิเดี๋ยวสิฝ้ายเธอจะไม่รอวินเค้าหน่อยหรอ"ก็ชั่งเค้าสิปุ๋ยฉันไม่สนหลอกนิแกไม่เห็นรึไงว่านายนั้นนะกวนประสาทฉันขนาดไหน
ดูมาท้าทายฉันแบบนั้นใครเค้าทำกันบ้าชะมัด"แต่เธอลืมหรือไงครูอชิรยาฝากให้เธอดูแลเค้าน่ะฝ้าย (ตายแล้วทำไงดีละปุ๋ย) เธอก็ไปตามเค้ามากินข้าวกับเราสิ
"เหอออก็ได้นิฉันทำเพราะฉันไม่อยากโดนทำโทษหลอกน่ะ" จ้าไปเถอะ
(ฉันต้องเดินอย่างจำใจกลับมาที่ห้องอีกครั้งแต่ดูสิ ดูไอ้คนปากเสียมันทำหน้าจะยิ้มทำสากอะไรยะ"ใจจะระลาย"เอ้ยไม่ใช่หมันไส้ตะหากใช่ๆหมันใส้่ ใจเย็นไว้ยัยฝ้าย ใจเย็นไว้)
นิ นาย " อ่าวทนคิดถึงฉันไม่ไหวหรือไงถึงต้องกลับมาหา"(ดูมัน ดูมันพูด) จะบ้าหรือไงยะที่ฉันมาตามก็เพราะฉันกลัวอาจารย์ทำโทษหลอกยะไม่งั้นฉันไม่มาหลอกยะเสียเวลาการกิน "อ่าวหรอแล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยละ (ฉันหันหน้าหนีโดยอัตโนมัต"นี่ฉันหน้าแดงจริงๆหรอเนี้ยอะไรกันเป็นไปไม่ได้หลอก" ตาบ้า เอ้ย) นะ นี่ถ้านายไม่ไปก็เรื่องของนายก็แล้วกันฉันไปละ ( ฉันรีบวิ่งหนีไปทันที)
ฮิ ฮิ ผู้หญิงก็เป็นผู้หญิงวันอย่างค่ำ วันเปิดเทอมวันแรกของผมดูเหมือนจะมีอะไรน่าสนุกให้ทำสะแล้ว หิ ยัยเตี้ยเอ้ย
(หน้ารักเป็นบ้า) ตั้งแต่เช้าที่หน้าโรงเรียนที่ผมได้เจอเธอ ผมยืนมองผู้หญิงตัวเล็กๆ
ที่กลิ้งเป็นลูกขนุนจะขำก็ขำไม่ออกเพราะเธอคนลุกขึ้นมาก็ทำให้ผมตะลึงอยู่ไม่ใช่น้อยใบหน้าของเธอเรียวเล็กดวงตากลมโตแววตาใสแจ๋วปากนิดจมูกหน่อยดูรวม( หน้ารักโครตๆ) แต่...นิสัยของเธอ....ยังกะผู้ชาย แต่มันจะโชคเข้าข้างหรืออะไรก็แล้วแต่ทำให้ผมได้มาอยู่ห้องเดียวกับเธอและตั้งแต่ที่ผมก้าวเข้ามาในห้องผมก็วางแผนเอาไว้ในใจแล้วว่าอยากจะแกล้งเธอคนนี้สักหน่อย ( และเค้าก็ไม่รู้เลยว่าการตัดสินใจของเค้านั้นจะมาเปลี่ยนแปลงอะไรภายในหัวใจเค้าทีละนิด)
Pingping เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 ม.ค. 2561, 21:45:33 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 ม.ค. 2561, 21:45:50 น.
จำนวนการเข้าชม : 646
| เปิดเทอมวันแรก 2 >> |